കേരളപാണിനീയം Kēraḷapāṇinīyaṁ Malayalam Grammar [PDF]

Citation preview

േകരളപാണിനീയം ഏ. ആർ. രാജരാജവർ



േകരളപാണിനീയം



എ. ആർ. രാജരാജവർ



സായാ



ഫൗേ



തി വന 2017



രം



ഷൻ



Kēraḷapāṇinīyam Malayalam Grammar by A. R. Rājarāja Varma First published: 1917



First epub/pdf version published: 2017 These electronic versions are released under the provisions of Creative Commons Attribution Share Alike license for free download and usage. The electronic versions were generated from sources available at WikiSource, futher marked up in LATEX in a computer running gnu/linux operating system. pdf was typeset using XƎTEX from TEXLive 2016. ePub version was generated by TEX4ht from the same LATEX sources. A cloud based framework namely, ഇതൾ (ithal) has been used to process the documents and generate various output formats. The base font used was traditional script of Rachana, contributed by KH Hussain, et al., and maintained by Swathanthra Malayalam Computing. The font used for Latin script was TEX Gyre Pagella developed by gust, the Polish TEX Users Group. Cover: Details from the painting, namely, The Return of the Stork (1893), by the Dutch painter, Theodoor van Hoytema (1863–1917). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.



Sayahna Foundation (Sayahna Open Access Publishing, incorporated as a Non-Profit Company under Section 8, Companies Act 2013, India), jwra 34, Jagathy, Trivandrum, India 695014



url: http://www.sayahna.org



ഉ



ട



ം



ഉ ട ം . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ഖ ര . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ‘സായാ ’ പതി ിെ േത കതകൾ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .



ഒ 1



2



്



പീഠിക



്



ഘ വിഭാഗം . . . . . 1 ആദ ഘ ം — കരി 2 മധ ഘ ം — മണി 3 ആ നികഘ ം . .



. . . . . . . . മി കാലം: . . . വാളരീതി . . . . . . . . . . . .



. . . .



41 50 51 52



3



അ



രമാല . . . . . . . . . . . . . .



55



4



വർ



വികാര



69



ര



്



1



സ 1 2 3 4



2



ശ 1



3



1



മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം . . . . . . . . 3 1 അ നാസികാതി സരം: . . . . . . 17 2 തവർേ ാപമർ ം അെ ിൽ താലവ ാേദ ശം: . . . . . . . . . . . . . . . . . 18 3 സ രസംവരണം: . . . . . . . . . . . 19 4 ഷേഭദനിരാസം: . . . . . . . . . 21 5 ഖിേലാപസം ഹം: . . . . . . . . . 23 6 അംഗഭംഗം: . . . . . . . . . . . . . 25



സ



ൾ . . . . . . . . . . .



2 3 4 5 6



നാ ് ധാത ധികാരം 1



ി കരണം



ിവിഭാഗം േലാപസ ആഗമസ ദ ിത സ ആേദശസ



. . ി . ി . ി . ി



. . . . .



2



. . . . .



. . . . .



. . . . .



. . . . .



. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .



. 87 . 88 . 91 . 96 . 102



3 4



വിഭാഗം . . . . . . . . . . . . . . 107 േഭദക െട ഉൾ ിരി കൾ: . . . . . 116



5



തി ത യ



7



ൾ . . . . . . . . . .



നാമാധികാരം



ലിംഗ കരണം . . . . വചന കരണം . . . . വിഭ ി കരണം . . . 1 നാമ പാവലി . . . വിഭ ാഭാസ കരണം 1 ഇനി ഇര ി ് . . . . കാരക കരണം . . . . ത ിത കരണം . . . 1 ത ാ തയ ൾ



6



121



v



. . . . . . . . .



. . . . . . . . .



. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .



. . . . . . . . .



v ix xiii



125 135 147 155 161 163 167 179 180



ധാത ധികാരം . . . . . . . . . . . . . 187 1 ാരംഭം . . . . . . . . . . . . . . . 187 2 തി . . . . . . . . . . . . . . . . 187 3 സ ഭാവം . . . . . . . . . . . . . . . 188 കാല കരണം . . . . . . . . . . . . . 189 1 കാലാദികെള സംബ ി െപാ നിയമ ൾ . . . . . . . . . . . . . . . . . 196 2 കാല ത യ െട ആഗമം . . . . . 211 കാര കരണം . . . . . . . . . . . . 215 േയാഗ കരണം . . . . . . . . . . . 223 േയാജക തി . . . . . . . . . . . 225 നാമധാ കരണം . . . . . . . . . . 233 ഖിലധാ ൾ . . . . . . . . . . . . . 237



vi 8



ഉ



അ



േയാഗം . . . . ാംവക, േഭദകാ ാം വക; കാലാ ാംവക, രണാ നിേഷധ കരണം . . സ യം . . . . . . അംഗ ിയ . . . . . 1 േപെര ം . . . . . 2 വിനെയ ം . . . . തി ൾ . . . കാരക ൾ. . . 1 2 3



9 10 11



12 13



അ 1



ഒ ര



് േഭദകാധികാരം



. . . . . . . . േയാഗം . . . േയാഗം . . . േയാഗം . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .



. . . . . . . . . . .



239 243 247 249 251 261 263 267 272 287 291



േഭദകാധികാരം . . . . . . . . . . . . 295



ആ ് 1



ആകാം



. . . . . . . . 303



ാധികാരം



വാക കരണം . 1 പദ മം . . . 2 െപാ ം. . 2 സമാസ കരണം 3 ശേ ാൽ ി . ധാ പാഠം . . . . . കാരികാ ചിക . . . ചിക . . . . . . . 1



ം



നിപാതാവ യാധികാരം



നിപാതാവ യാധികാരം



ഏ ്



ട



. . . . . . . .



. . . . . . . .



. . . . . . . .



. . . . . . . .



. . . . . . . .



. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .



. . . . . . . .



309 312 313 317 325 339 349 353



ീഃ



സമർ ണം മഹാമഹിമ



ീമദ് േകരളവർ േദേവഭ ഃ



സി.എസ്.ഐ;എഫ്.എം. ;എം.ആർ.എ.എസ്;എഫ്.ആർ.എ ്.എസ്.



തിബി ദധാരിഭ ഃ േഭാ



പാദാഃ, സാലാ രീയ നിമ രമഥ മാനഃ കാത ായനാമരസരിജ്ഝര ര മാണഃ ീമദ്പത ലിഘേടാദ്ഭവ ഷ മാണഃ ശ ാ ശാസനമഹാജലധിശ്ചകാ ി.



(1)



ീഭാഷ കാരരസനാവലിലിഹ മാനാദ ത് രേതാ വിഘസവി ഷഉത് കീർ ാഃ ഉ ിത കർ ശൈലഃ കില ജർ നീൈയർഭാഷാ ശാസനനിപാനമതാനി ം.



(2)



േലാകാതിവർ ിവിതതവ വസായസിൈ ഃ സാരാവഗാഢ ഭിർഹരിബ തീർൈ ഃ യൈസ കേദശമവഗാഹ നദീ മാനീ പാരം ഗേതാ “ഽ” ഹമിതിവല്ഗതി ഫല് േചതാഃ. തൈസ തസ സമ േതാ “ഽ” പി ഹരിതാം ലങ്കഷസ ാം കേ ാേല ഹലാ ലതയാ നി ാതവദ്ഭിശ്ചിരം ീമദ്ഭിർഭഗിനീ ത ണയിഭിർവിചീ സ ാരിതഃ േസാ “ഽ” യം കി ി പാഹരാമി ഭവതാം സംയാ യാ ാർ ിതം.



(3)



േധഃ



യദ ാ “ഽ” ലം കഥിൈതരേഹാ! ഖ േഭാഃ! ാണി സംസീവ താ രീതിം േകരളൈവഖരീയസ ദാചാേരാചിതാം ഹ്ണതാ ശ ാനാമ ശി ിരാപദശിഖം സംവർ ിേതയം മയാ ബ ാ േകരളവർ ൈണവ േണത ാദീയതാ മാദരാത് അ



ായ വചനേബാധസം േയാൈഗർ-



(4)



(5)



viii



സമർ ണം



വിദ ാനാം വിവിധഗതീശ്ച ർദശാനാം സർവ ! ത ദയമധീത യം ന ബധ്നാം േ ാ ഽ യം വഹ സ പാണിനീയ യം പ പ



(6)



പാഠ ളാേലാതി ർ ം വ ാകരണം നി; ാ കള ാ പറേ നി ിവൻ നഃ



അന രം 1070 മകരം 18



ീമതാം ിയശിഷ ഃ അ. രാ. രാജരാജവർ ാ



നവീ തം േകരളപാണിനീയം നിവാപനിർേ ജനനീരജേ നിേവദയഽൈ വ േരാ പദാേ നിവാരിതാ സേരാ ഽദ യ ാത്. തി വന രം 1092 ികം 16



A. R. R. V



ഖ ര



ഒ ഭാഷ വ ാകരണം െച ര വിധം ആകാം. ആ ഭാഷയിെല പസി ി മം, അന യസ ദായം തലായ ് തൽ ാലെ നട സരി പരീ ി േനാ ീ ് അതിെന ാം ഉപപ ി ാ വിധം ചില സി ാ െള ക ി െകാ ക. ഇ അഭ ഹം എ പറ േകവല ിെയ അടി ാനമാ ി റെ മാർ മാക യാൽ ഇതി ് ആഭ ഹിക ാനെമ േപർ. ഇ െന അെ ിൽ വ ാകരിേ ഭാഷ െട ഉൽ ി തൽ നാള വെര ചരി ം ആരാ റി ് പല പതന ളി ം ഉ ായി വ ത ാസ െള ക പിടി ് അ ക െട േപാ ി േചർ വ വ കൾ ഏർെ ക. ഇ ് ആഗമെ (ചരി െ ) ആ ദമാ ീ റ ാടാകയാൽ ഇതി ് ആഗമിക ാനെമ ം േപർ. എ ിൽ എ തി ാ ാ ് ആഭ ഹികവ ാകരണമായിരി ം; എ ാൽ ഉപേയാഗമധികം ആഗമികവ ാകരണംെകാ ാ ്. വ ാകരണെ ശാ െട ിൽ ഗണി ണെമ ിൽ െ അ ് ആഗമി കമാർ ി തായിരി ണം. ഒ നാമ ി ് ലിംഗവിഭ ികളിേലാ, ഒ ധാ വി ് കാല കാരാദികളിേലാ പം ഇ വിധം എ പേദശി യ വ ാകരണ ിെ ശരിയായ ി. നാ ഭാഷകെള സംബ ി ിടേ ാളം ആ വക സംഗതികളിൽ അതാ നാ കാർ ് വ ാകരണാേപ വ ് അ ർ മാ ്. അ രം ഉ രി ാറായ ദിവസം തൽ െപ മാറിെ ാ വ മാ ഭാഷയിെല പേഭദ െള ാംതെ പരിചയംെകാ സ യേമ ൈകവശെ െകാ ം. വാസന െ ിൽ സ മായ േയാഗപരി ാനംെകാ ് കവിതെച ാൻ ടി സാധി എ വരാം. എ ാൽ ഇ െത ് ഇ ശരി എ വിധി , തിയ ആശയ െള ആവശ ംേപാെല ആവി രി തി മാർ ാ ക, പഴയ മാ ക ം തറവാ സ ം ര ി േപാ ക, പരപരിഭവംെകാ ് െക തൽ ത ാെത ി , ാത ാൽ ഉ ാ നിയമലംഘന ൾ നിമി ം വ ാ ലീഭാവം വരാതി രി ാൻ േവ ഏർ ാ കൾ െച ഇെത ാം വ ാകരണം െകാ ാെത സാധി യി . എ േവ , വ ാകരണമി ാ ഭാഷ രാജാവി ാ രാജ ംേപാെലയാ . ഭരണ ix



x ി ം ത േഭദ േപാെല ആഭ ഹികവ ാകരണം രാജാധിപത മികവ ാകരണം പൗരാധിപത ിെ ം ാനം വഹി ം.



ഖ ര



ിെ



ം ആഗ



േകരളപാണിനീയം അതിെ ആദ െ ആവിർഭാവ ിൽ െ ആഗമം അടി ാ നെ ി െച ി ഒ മലയാളവ ാകരണമായി . എ ി ം പാണിനീയം എ േപരി േചർ ് അഭ ഹസ ദായ ി ് ഒ ാധാന ം അതിൽ അ വദി ി . വാ വ ിൽ ൈവയാകരണസാർ ഭൗമനായ പാണിനിമഹർഷി െട ാനം ഛ ി ന ാേയന ആഗമികംതെ എ ല പാണിനീയ ിെ ര ാംഭാഗ ിൽ സമർ ി ി ്. മഹാഭാഷ കാരെ പി ാലം ഉ ായ വ ാഖ ാതാ ാരാ ് ആചാര െന ാത ാധിപതിയാ ി ീർ ്. എ ാൽ ബ ലവിധികൾ, ആ തിഗണക ന, വ വ ിതവിഭാഷ തലായ ഏർ ാ കളിൽനി െതളി ം കാരം മഹർഷി ം സഹ ജമായി ് അ ം അധികാര മം ഉ ായി എ മാ ്. ിയാനി ർഷം, വ ത ാ ധാവനവ സനം, സർ േലാപി ത യക നം—ഇത ാദികൾ ഏക ാധി പത ി രാ ഹ ിെ വിലാസ ളാെണ സ തി േയ നിർ ാഹ . പാണിനിമഹർഷി െട പഴയ ക വിൽ ഇ വാർെ യാൽ േമൽെ ാ ചില അ ൾ േകരളപാണിനീയ ി ം ഏെറ െറ സംഭവി േപായി . ആവക ന നത കൾ െട യഥാശ ി തിവിധി െച ി ാ ് ഈ ര ാംപതി ിെന മഹാജനസമ ം അവതരി ി ്. ആ തിയി ം തിയി ം മാ മ , േവഷ ി ം വിഷയ ി ം ടി േകരളപാണിനീയ ിെ ഈ ണ ിൽ പറയ േഭദഗതികൾ െച േ ിവ ി ്. ‘അഹർ ാന ം േയാഗ ാദി ം’ എ ാം കഴി ാൽ േകരളപാണിനീയം എ േപർ മാ േമ േശഷി . അതിനാൽ ത കം 1071-ൽ സി െ ിയ േകരളപാണിനീയ ിെ ഒ ര ാം പതി ാെണ പറ റിയി തെ േവ ിയിരി . േപ ം ടി മാ ി ളയാെമ ് എനി വിചാര ായി; പേ , ചില േ ഹിത ാർ ആ സംഗതിയിൽ വിസംവദി യാൽ അ െച ി . ഏതാ ം ഭാഗ ൾ അവിടവിെട ആദ െ പതി ിൽ ഇ കാരംതെ ഇേ ാഴേ തി ം സ ീകരി ി ിെ മി . ഇ പതിൽ ില ാനം െകാ ൾ ് ബാല ലഭമായ കൗ ഹല ിെ ഫലമാ യിെ തിയി ഒ വ ാകരണ െ നിേ ഷം പരിേശാധി ്, വിധം മാ ി, പേല തിയ സംഗതിക ം േചർ വി രി ് ഈ മ ിൽ സി െ തി തൽ ാലം എെ േ രി ി ് മ ാസ് സർ കലാശാല ാർ മലയാളെ ബി.ഏ. പരീ നി യി ി പല ഐ ികവിഷയ െട ിൽ ഒ ായി ഗണി ക ം, നാ ഭാഷാ ഭി ി േവ ി നാനാ കാര ളായ മഹാരംഭ െള നിത െമ േപാല ൈകെ ാ വ ന െട െപാ ത രാൻ തി മന ിെല ഗവെ കാർ തല ാന കാ േളജിൽ പഠി വിദ ാർ ികൾ ് ആ വിഷയ ി ം വിനയാവസരം അ വദി ം െച താ . സാഹിത സാഹ ം തലായ മ െട സംഗതിയിൽ എ േപാെല േകരളപാണിനീയ ിെ നർ ം ാ ിൽ െച ി സംഗ ളിൽ



xi



ഖ ര



നി ാ . അതിനാൽ എെ ഈ യ ം മലയാളഭാഷ െട അഭ ദയ ി ് അ െമ ി ം ഉപകരി െമ ിൽ അതിനാ െമ ം എനി തിെന ാൾ ത സർ കലാശാല ം ത ഗവെ ി ം ആെണ സ തിേ തീ . അവർ ലം േമലാ ം ന െട മാ ഭാഷ ് അേനകവിധ ളായ അ ഹ ൾ സി ി െ . ത ് അത



ണയന ിൽ താെഴ പറ ം ഉപകരി ി ്.



ക



ൾമ



തിെ



ിൽ എനി



1. A Comparative Grammar of the Dravidian Languages — Rev. Robert Caldwell, D.D., LL.D 2. മലയാളവ ാകരണം — Rev. H. Gundert, D.Ph. 3. തമി ് ന



ൽ ( ലം) — ഭവന ി



4. ടി. (English) — W. Joyas and S. Samuel Pillai 5. കർ 6. െത 7. ടി.



ാടകവ ാകരണം (English) — Rev. Dr. F. Kittel വ ാകരണം ആ



ശ



ലഭവ ാകരണം — വി.



ചി



ാമണി — ന



ഭ ാരക ണീതം



റാ



8. ടി. (English) — Rev. A.H. Arden, M.A. 9. Tamil Studies — M. Srinivasa Iyengar M.A. 10. ലീലാതിലകം (ൈകെയ



തി വന രം 1092 ികം 15



കം)



ഏ. ആർ. രാജരാജവർ



േകരളപാണിനീയം: ‘സായാ



’ പതി ിെ



േത കതകൾ



ഒ



് : മലയാള ിെ സമ മായ തന ലിപിയിലാ ് ഈ പതി ിറ ത്. ഏ. ആർ. രാജരാജവർ െട േമൽേനാ ിൽ 1917-ൽ അ ടി ിറ ിയ േക രളപാണിനീയ ിെ ഏ ം സത സ മായ പതി ാണി ്.



ര



്: ക ർ ൈട ്െസ ിംഗ് (ഡി. ി. പി.) ചരി കഴി ദശക ളിൽ േകര ളപാണിനീയ ിെ വ ത പതി കൾ പല സാധക ം ഇറ ക ായി. പരി രി ലിപി ഏ ം വിനയായി ീർ തിയാ ് േകരളപാണിനീയം. ഏ. ആർ. ആർ. ഉപേയാഗി പല ലിപിചി ം ഈ പതി കളിൽ നി ം അ ത മായി. സം േതാകാരം അ ാെട ഇ ാതായി. ൠ, ഌ, ൡ, ഺ (half ), ഩ (other ന) എ ി െന കാണാതായെത ാം വീെ ് ല തിയിേല േപാ െല വിന സി ിരി ഏക ആ നിക പാഠമാ ് സായാ േടത്. ് : ഡിജി ൽ ൈട ്െസ ിംഗിെ അവസാന വാെ ക തെ ‘ലാെടക് ’ (LATEX)-െ മലയാള സംവിധാനം ‘ഇതൾ’ (www.ithal.io) ഉപേയാഗെ ി ണിേകാഡിൽ െച ഏക പതി ാണി ്. ഏെതാരാൾ ം എേ ാൾ േവണ െമ ി ം സൗജന മായി ഡൗൺേലാഡ് െച വിധം േകരളപാണിനീയ ിെ ഡിജി ൽ പതി ് സായാ യിൽ ആർൈ വ് െച ിരി . ാ കൾ കഴി ാ ം ഈ ഡിജി ൽ പാഠ ി ് േക കൾ പ ാതിരി ാനായി XML േഫാർമാ ിലാണ് ി ിരി ത്. ിേയ ീവ് േകാ ൺസ് എ സ ത പകർ വകാശ ിലായതിനാൽ േകരളപാണിനീയ ിെ ഈ പതി ് എ ാ േകരളീയ േട ം (എ ാ ജനത േട ം) െപാ സ ായി മാ കയാ ണ്. മാർ ിൽ ഇ ചരി മെ ാ േകരളപാണിനീയ ം ക േസാ ്െവയ കൾ ഉപേയാഗി ാ ിയവ ം സ കാര വൽ രി െ മാണ് എേ ാർ ക.



നാ ് : ധാ പാഠം, കാരികാ ചിക എ ീ പര രാഗത ചി ം (keyword index) ഇതി ൾെ ിയിരി xiii



ചികകേളാെടാ ം ഒ .



പദ



xiv



േകരളപാണിനീയം: ‘സായാ



’ പതി ിെ



േത കതകൾ



അ



് : േമൽെചാ ചികക ം േകരളപാണിനീയ ിെ ഡിജി ൽ പതി ിൽ ൈഹ ർലി കളായി വർ ി . ഉ ട ം‘ ് മാർ ് ’ (bookmarks) ആയി ീർ ിരി . ഒെരാ മൗസ് ി െകാ ് പാഠ ിെ ആഴ ളിേല ിറ ിെ ് ഏ ഭാഗ ം അനായാസം കെ ാ ം പാരായണം െച ാ ം ഇ ലം സാധി .



ആ ്:



ക ിെ റ ക ആർ േകാഡ് (QR code) ാൻ െച േതാെട േകരളപാണിനീയ ിെ ൈഹ ർ െട ് ് ാർ ് േഫാണിൽ ഉടനടി ലഭ മാ . എ ാ ഇൻഡ കളി െട ം േകരളപാണിനീയ ിെ ഉ ട ം തല ിൽ ഉപേയാ ാവിെ ിൽ റ െ .



ഏ ് : െവ െമാ ‘പാഠം’ (text) എ തി പരി ഒ ‘വിവരവ വ ’ (information system) ആയി മാ കയാണ് സായാ യി െട േകരളപാണിനീയം.



ഭാഗം ഒ



്



പീഠിക



1



1 മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



1. മലയാളം എ



വാ ് ആരംഭ ിൽ േദശനാമം മാ മായി . മലയാളനാ ിെല ഭാഷ എ അർ ിലാ ് നാം മലയാളഭാഷ എ പറയാ ്. േദശ ി ് മല യാളം എ ം, ഭാഷ ് മലയാ അെ ിൽ മലയാ എ ം ഒ വിേവചനം ഉ ാ യി ് േമണ ന മായി. ആ നിക മലയാള ിെ ആവിർഭാവേ ാ ടിയാ ് േദശനാമം തെ ഭാഷ ം ഉപേയാഗി ാൻ ട ിയ ്. അതിനാൽ ഇേ ാൾ മലയാ എ തി പഴയ മലയാളഭാഷ എ ടി ചിലർ അർ ം ഹി ാ ്. 2. മലയാളേദശ



ിെ വി ാര ം വിഭാഗ ം പല കാല ം പലവിധമായി . തി വിതാം ർ, െകാ ി, മലബാർ ജി ഇ ം ടിയ ഖ ിനാ ് ഇേ ാൾ ഇേ ർ. നാ കാരായ തമിഴർ പാ ി ം മ ര ം പടി ാ കിട മലം േദശ ി ് ‘മല നാ ് ’ എ േപർ പറ വ . പ ിമഘ ം എ പർ തപങ് ി െട പടി ാ വശ മിെയ ാം ഈ വിഭാഗ ിൽ ഉൾെ ിരി ാം. ആര ാവർ ിൽ നി െതേ ാ കട വ ആര ാർ ഈ മി ‘േകരളം’ എ ് സം െച . േകരം എ പറ നാളിേകര െട ധാരാളതെയ ഈ േപർ ചി ി . ഇതിെ അതിർ ികൾ ‘കന ാ മാരി തൽ േഗാകർ പര ം’ എ ാ വ ി ്. വീരഹ ത ാപാപം തീരാൻ േവ ി പര രാമൻ സ രാജാവിേനാ ് പിടി ട ി ാ ണർ ് ദാനം െച മി എ രാണ സി ി കാരം സം ത ിൽ ഈ േദശെ ‘ഭാർ വേ ം’ എ ം വ വഹരി ാ ്. മ േദശ ളിൽ നി ക വട ി വ അറ ബി തലായ വിേദശീയർ അറബി ടലിെ കര ായി രാജ ൾ െപാ േവ ‘മലബാർ’ അെ ിൽ ‘മലിബാർ’ എ േപർ പറ വ . ഈ വിഭാഗ ിൽ കിഴ പ ടി ാ വ ാ ി െട നി യം ഇ . േറാ േദശ ാർ തമി ഭാഷ ടി മലബാർ എ േപർ പറ വ ി . തമിഴകം എ തിെന ‘ദിമിലിെക’ എ ാ ി ീ കാർ ഈ നാ ി േപർ െകാ ി . 3



4



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



‘െതാൽകാ ിയം’ എ തമി കാരം സം ത ിൽ ‘േകരളം’ എ പറ വ ‘േചര’രാജ ി ്, 1. േവണാ ്, 2. ഴിനാ ്, 3. കർ ാനാ ്, 4. ചീതനാ ്, 5. നാ ്, 6. ടനാ ്, 7. മലയമാനാ ് എ ് ഏ വിഭാഗ ൾ ഉ ായി . ഇതിൽ നാ ് എ േപർ മ തി വിതാം റിെല ചില താ കൾ ് ഇ ം പറ വ ്. ‘േവണാ ്’എ ് ആദികാല ് ഇടവാ തൽ െതേ ാ മാ ം വ ാപി ി തി വിതാം ർ സം ാന ിെ േപർ ആയി . ഏെറ െറ േചരരാജ ി തെ ആ ് തമിഴി െലഅർ ാചീന കാര ാർ ‘മൈലനാ ് ’ അെ ിൽ ‘മൈലമ ലം’ എ േപരി ്. ഒ കാല ് േസലം, േകായം ർ എ ഇേ ാഴെ ര ജി ക ം േചര രാജാ ാ െട കീഴിലായി . പര രാമൻ േകരള ിൽ സ െകാ ണ െള നിർ ി എ രാണാദികളിൽ കാ ് ഈ ഏ നാ കെള ഉേ ശി തെ ആയിരി ാം. 3. ഒരി



ൽ മലയാളരാജ കടൽ കയ ക ം പി ീ പിൻവാ ക ം ഉ ായി െ വി ാനീയ (geology) ശാ കാരം കാ ്. ‘പര രാമൻ സ ിൽ നി വീെ ’ എ ് രാണ ൾ േഘാഷി ം ഈ സംഭവെ ഉേ ശി ായിരി ാം. ഇ തെ ആയിരി യി േയാ േവെറ ചില ഇതിഹാസകഥകൾ ം അടി ാ നം എ ് ഊഹി വാൻ വഴികാ . രാണ കാരം, അ കഴി അവാ ര ളയം മിളേദശ ാ ് ആരംഭി ്. മിളാധിപതിയായ സത തൻ തമാലാനദി യിൽ സ ാവ ന ിനായി ് ൈകയിൽ േകാരിെയ ജല ിൽ ഒ െചറിയ മ



െ ക െവ ം അ ജലാ ലിയിൽ വിെ ാഴിയാെത നി യാൽ അതിെന രാജാ ് ഹ ിൽ െകാ വ ി തിൽ ദിവസം തി ഇ പാ ം നിറ വ ് നാല ദിവസ ി ിൽ മഹാമ മായി ീർ ് ഏ ദിവസ ിനകം ളയ ാ വാൻ േപാ വിവര ം, അേ ാൾ െചേ ത ം രാജാവിെന ഹി ി ി ് സ ിൽ േവശി െവ ം ആണേ ാ മ ാവതാരകഥ. മിളരാജ ിെ കടേലാരം ആ ് േകരളം; അതിെ ഒ അതിർ ി തമാലാ നദി ആയി െവ ് ‘ തമാലാമ ലയാചലപ ിമാംേഭാധിമേ ’ എ ് ഇ ം സ ിൽ പറ വ എ കകളിൽ നി െതളി ്. അതിനാൽ, ‘ആറാമതായ ചാ ഷമന ര ിെ അ ിൽ ഉ ായി’ എ േഘാഷി അവാ ര ളയം േകരള ിൽ സ ം കയറിയ തെ ആക േതാ? ിമാർ ിൽ കട ് ആേലാചി തായാൽ മ ാവതാര ിെ േയാജന ി ം തമി േദശചരി ിൽ ഉപപ ികൾ ഊഹി ാൻ േവ ിടേ ാളം വഴികാ ്. ഹയ ീവമഹാ രനാൽ അപഹരി െ േവദ െള വീെ ാനാ ് മഹാവി മ മായി അവതരി ്. ഇ ഥ ‘ഒ കാല ളായിേ ായ വർ ാ മ ധർ ാചാര െള മിളേദശ ് ത ീവി ിേ ആവശ ം േനരി ’ എ സംഗതിെയ ി അർ വാദമാെണ ം ക ി വാൻ വിേരാധമി . ആദികാല ് െചറിയ സംഘ ളായി െതേ ാ കട വ ആര ാർ ആദിമനിവാസികളായ ാവി ഡർ കീഴട ി വളെര ാലം ഇ ി െ തമി പഴമകളിൽ നി കാ ്. വിേശഷി ം േകരള ിൽ ആര ാർ സി നദീ ഖ നി രാതന കാല തെ



േകരളപാണിനീയം



5



സ യാ െച ് േഗാകർ ം വഴി െതേ ാ വ ാപി ് ടിപാർ ി ിരി വാൻ ഇട ്. സം തശ െള ഉ രി തിൽ മലയാളികൾ ്, േശഷ ാവിഡ രിൽ ഒ സംഘ ി ം ഇ ാ ചില വിേശഷവിധികൾ ഈ ഊഹ ി ് ഒ ധാന ല മാ . ‘ഡ’കാരെ ‘ള’ കാരമാ ി ഉ രി സ ദായം ഋേഗ ദ ിൽ മാ ് ഇ ം േകരളീയ െട സം േതാ ാരണ ിൽ സാർ ികമായി കാ : സ ാഡ്ഭ ാം = സ ാൾഭ ാം, വഷ ് = വഷൾ ഇത ാദി. ഇ െന ആദ മായി കടൽ വഴി കട വ ആര ാർ പ ിമഘ ം കയറി ട ് കിഴേ ാ ം വ ാപി ി ാ ം ധാനമായി േകരള ിൽ െ ടിപാർ ിരി ാം. സംഘബല റവിനാൽ ഇവർ ചില ാവിഡാചാര െള സ ീകരി ക ം ആര മതാചാര ൾ ് േലാപം വ



ക ം െച ിരി ാം. പി ീ ് േമണ ആര ാവർ ിൽ ആധിപത ം ാപി ി ് അവിെട നി ം വി പം ി ഉ ംഘി ് ദ ിണാപഥെ ആ മി ആര സംഘ ൾ ർ ാഗത ാരായ ഈ സ വർ ാേരാ ി ിയേ ാൾ അവെര ാെര ം ാചാര ാെര ം ആേ പി ിരി വാൻ ഇട ്. ാവിഡെര ജാതി രായ ിയെര മ പറ േനാ ക: പൗ കാ ൗഡ വിഡാഃ കംേബാജാ യവനാഃ ശകാഃ പാരദാഃ പ വാ ീനാഃ കിരാതാ ദരദാഃ ഖശാഃ ശനൈക ിയാേലാപാദിമാഃ ിയജാതയഃ ഷലത ം ഗതാ േലാേക ാ ണാദർശേനന ച. (മ തി X 43, 44) ളയാന രം മഹാവി േവദേചാരനായ ഹയ ീവെന വധി ക ം ആര ാചാര ൾ യഥാവിധി നട ിൽ വരിക ം െച . ആചാരേഭദം സ ീകരി ഥമാഗതാര ാരിൽ ളയാന രം േശഷി വ െട സ ാന ളായിരി ാം ഇേ ാൾ േകരള ിൽ കാ േവദമി ാ നം രി വർ ാർ എ ം, ‘േകരള ിെല അനാചാര ൾ’ എ പറ വ എ ാം ത വില ണാചാര െട അവേശഷ ളാെണ ം ടി ക ി



തായാൽ എെ അഭ ഹം ർ മാ ം. എ ാൽ ഈവക സംഗതികൾ േദശചരി കാ രെ അധികാര ിൽ ഉൾെ താകയാൽ ൈവയാകരണ ് അതിൽ േവശി വാൻ അവകാശമി . 4. മൈലനാടായ മലയാള



ിെല ആദിമ നിവാസികൾ തമിഴ ം അവ െട ഭാഷ തമി ം ആയി . എ ാൽ എ ാ കാല ം ഭാഷ അെ ിൽ വരെമാഴി, നാേടാടി ാഷ അെ ിൽ വാെ ാഴി എ ് ഒ വ ത ാസം എ ാ ജീവ ാഷകളി ം ഉ േപാെല ഈ തമിഴി ം ഉ ായി . ഭാഷ ് ‘െച മി ് ’ എ ം നാേടാടി ാഷ ് ‘െകാ മി ് ’ എ ം ആ ് തമി കാര ാർ േപരി ിരി ്. പലവക െകാ മി കൾ ഉ ായി തിൽ ഒ ാ ് ന െട മലയാളമായി ീർ ്. ഇേ ാഴെ നില യിൽ സം ത ിെ മണിയം പല ം മലയാള ഭാഷയിൽ കയറി ഫലി ി െ ി ം അ ിവാര ം േമൽ ര ം ഇ ം തമി തി ി ി തെ യാ ്. വിേശഷ വിധി



6



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



കെളാ ം ഉ ിേല ത ീ ി . മരം െകാ നിര കള ്ആ ാന ് ഇ ിക പ മ െക ക, വാതായന ൾ പണി ് ഇ ം ം തീർ ക — ഇ െയാെ േയ സം തവർ ക തെ മലയാള ഹ ിൽ പരി ാരം െച വാൻ സാധി ി .ഈ സി ാ െ ാപി തി േവ ല ൾഈ ത ിൽ െ മെ ാ രിട ാവി ാം. 5. മലയാള



ിെ ാ പം െകാ മിഴാെണ പറ വേ ാ. െച മി ് തെ ഏ ഭാഷാ ംബ ിൽ ഉൾെ താെണ തീർ െ േ ്. തമി ് ‘ ാവിഡം’ എെ ാ േത ക ംബ ിൽ ഉൾെ ഭാഷയാ ്. ആ ംബ ിെല അംഗ െള താെഴ വിവരി . 1 2 3 4  { { 1. തമി ് 3. കർ ാടകം  4. 8. ്   2. മലയാളം 5. െകാട ് 9. മാൽേ ാ 6. േതാഡാ    7. േകാഡാ 5 6 7 { 10. േഗാ ി 12. െത ് 13. ാ യി 11. േഗാ ( യി) ഇവയിൽ തമി ്-മലയാള ൾ ഒ ഭാഷ െട തെ പാ ര ൾ ആ െവ



തെ ാവി േ ാ. കർ ാടക ി ം തമിഴിേനാ വലിയ അ ്. , െകാ ട ്, േതാഡാ, േകാഡാ എ തായ്വഴി തമി മലയാള േട ം കർ ാടക ിേ ം മ ിൽ നി . അതി ം ഇവ ് അധികം ചാർ കർ ാടകേ ാടാ . ്, മാൽേ ാ എ ര ഭാഷക െട നില ം ൻപറ നാെല ി ് ഏകേദശം േചർ തെ ആ ്. േഗാ ി, യി എ ര ി ം െത ിേനാ ര സംബ ം ം. െത ് പേ തെ ല ംബ ിൽ നി വളെര അക േപായി. ാ യി ഒററ തിരി ബ ി ാന ് അകെ േപാകയാൽ അതി ് അന ഭാഷക െട അതി മം അധികം ത ീ ്. ാവിഡഭാഷകളിൽ തമി ്, െത ്, കർ ാടകം, മലയാളം, , െകാട ് ഈ ആ ഭാഷകൾ സാമ ി െകാ ് ി ലഭി ി ്. അവ െട അവ േരാഹ മ ിലാ ് അവെയ ഇവിെട നിർേ ശി ിരി ്. േനർവര െട നീളംെകാ ് അകൽ ം, ചരി പ ം വംശാവലി (ചി ം 1.1) ാവിഡഭാഷകൾ ം അേന ാന ബ ം കാണി ം:



വരെകാ ചാർ ം കാണി ലഭാഷ മാ അകൽ ംഅ



ാവിഡവർ ാർ ‘ദ ിണാപഥം’ എ പറ െതേ ഇൻഡ യിെല ആദ നിവാസികൾതെ ആയിരി ണെമ ാ ് ബലമായ ഊഹം. ഇവർ ആര ാ െട 6.



7



േകരളപാണിനീയം



ചി ം 1.1: ല ാവിഡഭാഷ



ഇൻഡ ാ േവശന ി ൻ ് വടേ ാ ് അ മി ം വ ാപി ിരി ാം എ മാ േമ ഉ . ആര ാെരേ ാെല ം സൽമാ ാെരേ ാെല ം മ ം ഇവ ം മ േദശ ളിൽ നി വ ് ടിേയറി ാർ തി ് ഒ ല ം കാ ി . അതിനാൽ ഇവ െട ഭാഷക ം ഒ േത കശാഖയിൽ നി . സം തേ ാടാകെ , അതിൽനി ് ഷി ായ വടേ ഇൻഡ യിെല നാ ഭാഷകേളാടാകെ ാവിഡഭാഷകൾ പറയ തായി യാെതാ ബ ം ഇ . ശ ശാ കാര ാർ ഭാഷകൾ ചില മഹാവിഭാ ഗ ൾ െച ി തിൽ സിഥിയൻ, ടാർ ാർ, േറനിയൻ എ ം മ ം പറ അനി സ പ ളായ പല ശാഖകേളാ ം ാവിഡഭാഷാവർ ി ചാർ തായി വാദ ൾ റെ ി െ ി ം അെതാ ം സി ാ ദശയിൽ എ ി ഴി ി ി . ഇ ിൽ ആേ ലിയാ മഹാദ ീപിെ വട ഭാഗ ളിൽ ചരി ഭാഷകൾ ം ാവിഡഭാഷകൾ ം ത ിൽ ചില അംശ ളിൽ കാ േയാജി മാ ം വ വ മാ യി ്. 7. ആര



ാർ ദ ിണാപഥ ിൽ േവശി ് ആര മതാചാര ം ആര പരി ാര ം അവിെട ാപി ിൽ ആര ഭാഷയായ സം തം ാവിഡഭാഷകളിൽ ബലമാ യി സ ാധികാരം െച ക ം ഉ ായി ്. സം ത ിൽനി പദ ൾ കടംവാ ക ം സം തവാക ഭംഗികേള ം അല ാരരീതികേള ം സ ീകരി ക ം ാവിഡഭാ ഷകളിൽ നട ായി. എ േവ , കാലേ പ ി ായി ചില ഭാഷകൾ സം ത ിൽനി ് വിഭ ി പ േള ം ആഖ ാത േള ം നിപാത േള ം ദെ



േചർ ് ‘മണി വാളം’ എെ ാ തിയ േവഷം െക ാ ം ടി ആരംഭി . ഈവക



8



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



വിേശഷവിധികെള ാം ഭാഷെയ അ ാെത നാേടാടി ാഷെയ ബാധി ി ി . തറ വാ ാനം വഹി തമി മാ ം േമാടികളിൽ മി ് പഴയ പാര ര



േപ ി ാെത കഴി ി. െത ് എ സം തെ ‘ ിലിംഗം’ അെ ിൽ ‘ ി കലിംഗം’ എ സം ത ിെ ത വമായി ീർ . ‘കൈരനാ ് ’ ‘കർ ാടകം’ എ സം തേവഷം െക ി. ഇ ിൽ ‘തമി ് ’ എ തിെ സം തീകരണമാ ്, ാവി ഡശ ം. തമിൾ-ദമിള- മിളം- വിളം- വിഡം. ല ട െ േപർ േഗാ നാമമായി ീരാ റ ാ ് ‘ ാവിഡം’ എ ത് ഭാഷാശാഖ ് െപാ േ രായി മ ്. സം ത കാര ാർ ദാ ിണാത ഭാഷകെള ‘ആ ാവിഡ ൾ’ എ ം വ വഹരി ക ി ്. ഇ ് ആ ഭാഷയായ െത ി ് തമിഴിേനാ അകൽ െയ ആ ദമാ ിെ തായിരി ാം. 8. മണി



വാള ിെല സം തബാ ല ം ക മി ് ാമാണിക ാരായ കാര ാർേപാ ം സം ത ിൽ ാവിഡം കലർ ായ ഭാഷയാ ് ‘മലയാളം’ എ ശ ി ക ായി ്. അതിനാൽ ാവിഡസം ത ൾ ഭി വർ ളിൽെ ഭാഷകൾ ആെണ തിേല ചില ധാനല ൾ ഇവിെട എ കാണി ാം. ഒ വർ ിൽെ ജനസ ദായം മറ വർ ിൽെ ജനസ ദായേ ാ നിത സംസർ ം െച േ ാൾ ര വർ േട ം േവഷ ഷാദികൾ, ലൗകികാചാര ൾ, നടപടി മ ൾ — ഇെത ാം ടി ലർ േഭദെ േ ാെല അവ െട ഭാഷകളിെല ശ സ യ ം േഭദെ ം. എ ാൽ അ െന വ േ ാ ം മതാചാര ൾ, ംബപാര ര ൾ, അവകാശ മ ൾ തലായവ അ ർ മായിേ മാറിേ ാകാ . അ േപാെല ഭാഷക െട ം അന യ മം, പനി ാദന സ ദായം, ൈശലികൾ ഇെതാ ം മാ ക സാധാ രണയ . ത ിൽ ആര ാ െട പരി ാേരാൽ ർഷ ം ാബല ാധിക ം നി മി ം ാവിഡ െട മതാചാര ൾ ടി മാറിേ ായി; എ ി ം ഭാഷകൾ ് ബാഹ േവ ഷ ാനം വഹി ശ ളില ാെത ആ രതത മായ വ ാകരണ ിൽ യാെതാ മാററ ം ഉ ായി ി . 9. സം



ത ിൽ നി ം പദം കടം വാ ീ ം ചില അത ാവശ ൾേ ാ ആഡം ബര ിേനാ മാ േമ . വീ കളിൽ പതിവായി െപ മാ വാ കൾ ് സം ി ം ാവിഡ ി ം യാെതാ സംബ ം ഇെ ് താെഴ ാണി നാമ ം തിക ം നിപാത ം േനാ ിയാൽ േബാധ െ ം. I. നാമ



ൾ



സം തം



തമി ്



മലയാളം



കർ



പിതാ മാതാ ഃ ശിരഃ



തൈ തായ് മകൻ തൈല



ത തായ് മകൻ തല



തെ തായ് മഗൻ തെല



ാടകം



െത — ത ി — തല



് — — മഗ തെര



9



േകരളപാണിനീയം



I. നാമ



ൾ ( ടർ )



സം തം



തമി ്



മലയാളം



കർ



അ ി നാസാ കരഃ രഃ ച ഃ ദ ൗഃ ദിവസഃ രാ ിഃ അ ിഃ ഹം ാമഃ ശാ



കൺ ് ൈകയ് ഞായർ തി ൾ വാൻ നാൾ പകൽ ഇര തീ വീ ഊ നായ്



ക



കൺ



് ് ൈകയ് ഞായർ തി ൾ വാൻ നാൾ പകൽ ഇര ് തീ വീ ് ഊ ് നായ്



ാടകം



കയ് േനസർ തി ൾ ബാൻ നാൾ ഇ ൾ തീ വീ ് ഊ ് —



േമൽ ാണി സം ത നാമ െള ാം തെ ം ി െ ി ം അ കൾ ആഡംബര ി േവ ‘ത മ ൾ’ എ ാെത ഭാഷ െട സ ശ ലായ അത ാവശ പദ ം ഇേ ാൾ സം തത ാവിഡപദ െള ഉേപ ി കള തിനാൽ മാ



െത



്



ക



് േചയി — — വി നാ ഇ — വീ ഊ —



ക



് ് ൈകയ് — തി ് — — — തീ — ഊ ് നാ ്



ഇേ ാൾ മലയാള ിൽ നട ിൽവ ി സം ത ിൽ നി ം സ ീകരി ള . നഖം, ഖം, ഖം, ഃഖം ത മ ൾ മാ മായി ാ ് പഴയ മാ .



II. തികൾ സം തം



മലയാളം



തമി ്



കർ



ഭ ണം പാനം ഗമനം ാനം ധാവനം വചനം വണം ഹനനം ആസനം ആഗമനം



തി ക ടി ക േപാ ക നി ക ഓ ക െചാ ക േകൾ ക െകാ ക ഇരി ക വ ക



—



തി ടി േപാ നി ഓ െസാല് േക െകാ ഇ ബാ



ടി േപാ നിൽ ഓ െചാൽ േകൾ െകാൽ ഇരി വ



ാടകം



െത തി ാ േപാ നി പാ — — — — രാക



് തി ് — േപാ — — — േകണ് െകര് — ബല



10



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



III. നിപാത സം തം ച വാ ഏവ



സർ നാമ മാ ്.



െള ാം ാവിഡ



ൾ



ാവിഡം ഉം ഓ ഏ



ത, മ, ക (സ യം അർ ം) ത, മ, ക, െത (വിക ം അർ ം) ത, മ, ക, , െത (അവധാരണം)



ളിൽ ഏക പ IV. സർ നാമ സം തം തദ് ഏതദ് കിമ് ത, ദ് മ, അ ദ് അദസ്



10. ഇനി വ ാകരണ



ിെ ഏർ ാ കെള



ം സം ത



ിൽനി



ം ഭി



ൾ



ാവിഡം അ ഇ എ നിൻ എൻ ഉ



ി േനാ



ാം:



(1) ഏ വിഭ ി, ഓേരാ ി ം വചനം, ഒാേരാ വചന ി ം േത കം ത യം എ ് ഇ പ ിെയാ ായി ിരി സം ത ിെല പാവലീേകാലാഹ ലെമാ ം ാവിഡ ൾ ി . പനി ാദന ി ം ആദ െ അ വചനം ഢം, േശഷെമ ാം ശിഥിലം എ ിയാേഭദമി . ാവിഡ ളിലാകെ , ഥമ ് ത യം ഇ . േശഷം എ ാ വിഭ ികളി ം തി ഒ േപാെലതെ . വചനം രേ ഉ ; അതി ത യം ഒ േവെറ ആ കയാൽ വിഭ ി ത യം വചനം േതാ ം മാേറ . വിഭ ിസംബ ം റി തി ് ത യം മാ മ , ഗതിക ം ഉ ്. ‘മി ാെരെ ാ ് ’ എ വിഭ ി പം അപ ഥി േനാ ക:  അൻ — ിംഗ ത യം   മാർ — ബ വചന ത യം മി ്+ എ — ദ ിതീയാവിഭ ി   െകാ ് — കരണാർ ി ഗതി സം ത ിലാകെ ‘പ ഭിഃ’ എ തിൽ ‘ഭിസ് ’ എ ഒ ഇവെയ ാം റി തി ്. എ മാ മ , ആ ത യ േഹ , സാഹിത ം, ദ ാരത എ ീ അർ ം ആവാം.



ത യം മാ േമ ഉ , ി തെ , കർ ാ ്,



11



േകരളപാണിനീയം



(2) സം ത ില ാെത ാവിഡ ളിൽ വികരണേഭദം, പദേഭദം, (ആ േനപദപ രെ പദ ൾ), കർ രി, കർ ണി, ഭാേവ എ േയാഗേഭദം ഇെതാ ം ഇ . കാല കാര ൾ ് അവാ രേഭദ ം റ ം. നിേഷധം, സ യം, വിക ം ഇ കൾ െച സ ദായം അത ഭി മാ ്. പറ വിനകൾ ം സം ത ിെല ആഖ ാത ൾ ം ത ിൽ വ തായ അ ര ്. റ വിനകൾ ് (ആഖ ാതക ൾ ് ) സം ത ിലി ാ തായ ലിംഗേഭദം ഒ വിേശഷാൽ ഉ ്. (3) വ േപ



കസർ നാമം ാവിഡ ളിൽ ഇ . അതിെ ി േപെര ം നട . അലിംഗബ വചനം ാവിഡ ി ഒ വിേശഷമാ ്. അേചതന വാചികളായ നാമ ൾ ം അ കെള പരാമർശി സർ നാമ ൾ ം ലിം ഗേഭദമി ാ ം അ േപാെലതെ . ഉദാഹരണം: സം തം സിംഹഃ സിംഹീ



ാവിഡം ആൺസിംഹം െപൺസിംഹം



ന ംസകനാമ ൾ ബ വചനം േവ ; സംഖ ാവിേശഷണം േചർ േയാഗി െത ടി ്: പ പാ, എ പ .



ാൽ



(4) േഭദക ൾ ാവിഡ ിൽ ലിംഗവചനവിഭ ികൾ െപാ ം ഇ . പ - പടീയ ്-പടി എ മ ി അതിശായന പ ം ാവിഡഭാഷകളിൽ ഇ . (5)



ാവിഡഭാഷക െട തക ’യി ം ആ



ിതി ‘സം ി ക .



(6) സം ത ിെല മഹാ ാണ ംഊ ാ െല ഴ, റ, ഩ, സം ത ി ം ഇ . (7) ഉദാ



ാദിസ രേഭദം ാവിഡ



ിൽ ഒരി



11. മലയാളം തമിഴിെ



’യി ം സം ത ം ാവിഡ ംഉ



ായി



ിെ ിലി .



ിതി ‘െവ ാവിഡ



ി



ി .



ഒ ഉപഭാഷയാെണ ് ആദ ംതെ ാവി ി േ ാ. അ ് ധാനഭാഷയായ തമിഴിൽനി ം േഭദെ ് ഒ േത കഭാഷ എ നിലയിൽ വ േചർ ് എ കാലംെകാ ാ ് എ ം അതിേല കാരണ ൾ എെ ാ മായി എ ം ആ ് ഇനി ആേലാചി ാ ്. എ ാ ഭാഷകൾ ം ചിേഭദംനി മി ം േദശ േഭദ ൾ വരാ ്; മലയാള ി തെ ഇേ ാൾ മ മലയാള ി



റെമ െത ൻഭാഷ, വട ൻഭാഷ എ വകേഭദം നാം ക ി ാ േ ാ. അ േപാെല തമിഴി ്. െതൻ പാ ി ം ടം കർ ാ േവൺ ഴി പൻറിയ വാവതൻ വട നൻറായ ചീതം മലാ നനാ െച മി ് േച േരതമിൽ പ ി നാെ ൺ.



12



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



എ വചന കാരം പ നാ കളിലായി ് േദശ േഭദ ായി . ഇേ ാഴെ മ രജി യിൽ നട ായി ഭാഷ ് ‘െച മി ് ’ എ ം േമൽപറ പ േദശ ളിൽ നട ായി ഭാഷ ് െകാ മി ് എ ം ആ ് തമി കാര ാർ േപർ െകാ ി ്. പ േദശ ൾ എ പറ തിൽ ം, ടം, കർ ാ, േവൺ, ഴി ഈ അ ം ഇ െ േകരളഖ ിൽ ഉൾെ വയാ ്. ഈ അ നാ കളിെല െകാ മി ് മലയാളമായി പരിണമി വാ കാരണെമ ്? (1) മലയാളേദശ ിെ കിട ് കിഴേ അതിർ ി വൻ വ ാപി പർ തപം ിെകാ മ തമി നാ കളിൽനി ം േവർെപ ് ഒ തിരി ായിേ ായ ്: ആദികാല ് െതേ ഇൻഡ െട െതേ അ ം േചരം, േചാളം, പാ ംഎ രാജ ളായി വിഭജി ി . അതിൽ പ ിമഘ െട പടി ാ വ ശ ം െകാ േദശ ം ഉൾെ ി . സ ത രാജ ളായി െ ി ം അേന ാന ം കലഹ ം ഒ ി മ ര രാജ െട േമൽേ ാ ഉെ അഭിമാന ം, അ ലം പല ം ഉ ായി . ളിെല ജയം അ സരി ് േമൽേ ാ ം മാറി മാറി വ െകാ ി . വരശർ റേമ പ വർ, ചാ ക ർ, രാ ടർ തലായ ൈവേദശിക െട ആ മ ംഅ മ ം നട ി ്. ഈ രാജ പരിവർ നേകാലാഹല ളിൽ എ ാ തമിഴ്നാ കൾ ം ഒഴി വാൻ പാടി ാ വിധ ിൽ പര രസംസർ ം േവ ിവ . അ െ രാജ ഭരണ സ ദായ ം ാവേയാഗ മാ ്. രാജധാനി ം അതി േദശ ം മാ േമ േനേര രാജാവിെ കീഴിൽ വർ ി ി . േശഷം ഭാഗെമ ാം നാ വാഴികളായ ഉേദ ാഗ ാരാ ് ഭരി വ ്. ഒാേരാ രാജ ം നാ ക ളായി വിഭജി ്, ഒാേരാ നാ ി ം ഭരി തി ് അധികാരികളായി ാെര നിയമി ി . നാ വാഴികളായ ാർ ാേയണ ത െട അധികാരം ലപര രയായി വഹി െകാ ി തിനാൽ അവരിൽ ചിലർ ബല ാരായി ീർ ് േപരി മാ ം രാജാവി കീഴട ിെ ാ കാര ിൽ സ ത ാ രായി ീ ക ം െച ി ്. ഇ ിൽ നാടിെ അധിപതിയായി െചം വൻ എ വിെന ി പഴയ തമിഴ് ളിൽ പല കഥക ം കാ ്. എ േവ ‘പതി ി ് ’ എ തമി കാവ ം േചരരാജാ ാ െട ം മലയാളനാ കൾ ഭരി ി നാ വാഴിക െട ം പരാ മ െള വർ ി ് മല യാളനാ ിൽ ഉ ായി കവികൾ നിർ ി ി താ . പതി ി ിെ ആദ െ ം ഒ വിലെ ം പാെ ാഴി േശഷം പാ കൾ ഇേ ാ ം നട ്. ഇതിൽ ഏഴാമെ പാ ് ‘െച ് വ േ ാ വാഴിയാതൻ’ എ േചരരാജാവി െന സംേബാധനം െച ് ‘കപിലർ’ എ ാ ണകവി ഉ ാ ിയി താ ്. ഇ വി പാ ിയിൽ തി വട ർ എ േദശ ജനി ്, മലയാള ിൽവ താ മസി ആ ം ‘െപാ പറയാ വൻ’ എ ർ മായ ‘െപാ ാനാവിർ പിലർ’ എ വി േപർ ലഭി മഹാ ം ആ . ഇേ ഹ ിെ കവിതകളിെല ാം മലനാ ിെല ാരാ നായക ാർ. ‘െഎ ’, ‘ചില തികാരം’ ത



േകരളപാണിനീയം



13



ലായി േവെറ ം േകരളീയ തികളായ തമി കവിതകൾ ഉ ്. അ കാല ് െകാ വർഷാരംഭംവെര തമിഴിൽ കവിപാടീ േകരളീയെര റി ് അറി ്. ‘െഎ നരിതനാർ’ എ േകരളീയതമിഴ്കവി ി ിെ ഏഴാം ശതക ി േലാ എ ാമേ തിേലാ ജീവി ി തായി ാ . ‘ മാല’ എ സം തേ ാ ിെ കർ ാവായ ലേശഖരആൾവാെര ി തി വിതാം ർകാർ എ ാവ ം േക ിരി മേ ാ. ഈ രാജകവി ം തമി ൾ നിർ ി ി ്. േമൽ ാണി കാരം തമിഴ്രാജ ം മലയാളരാജ ം ഒേര രാജാവിെ കീ ഴിൽ ഇ ിടേ ാളംകാലം തമിഴ്ഭാഷ ം മലയാളഭാഷ ം ഒ തെ ആയി . േകരളീയ തികളിൽ െച മിഴിൽനി ം വ ത ളായ ചില പ ം (ഒ ാർ), പദ ം (േപാ ്, പ ി, ൈകനില തലായവ) കാ ിെ ി ; എ ാൽ അ കെള ാം േദശ േഭദ െളേ ഗണി െ ി . ചില തികാരം തമിഴിെല ധാനെ അ മഹാകാവ ളിൽ ഒ ായി ാ ് തമിഴർ ഇ ം പറ വ ്. മ തമി നാ കൾെ ാ ം മലനാ ി ം വരശരിൽ ഒരാൾ ഭരി ക എ ഏർ ാ ് െപ മാ ാ െട കാലേ ാ ടി അവസാനി . ‘േക രേളാൽപ ി’ എ രാണ െ വിശ സി പ ം െപ മാ ാർ തെ രാജ തിനിധികൾ എ ാെത സാ ാൽ രാജാ ാരായി ി . ചരി കാരം േനാ തായാ ം െപ മാ ാർ വരശരിൽ ഒരാ െട െവ ായിമാരായി ിരി വാൻ ഇട ്. രാ ടർ, ചാ ക ർ തലായ വിജി ഗീ െട ആ മണ ളാൽ പാ േചാളേചര ാ െട ശ ി റ തി റേമ ചില വംശ ൾ യി ക ം ഒ മെ ാ ിൽ ലയി ക ം എ ാം ഉ ായി. ി. അ. 1293- ് അ പരേലാകം ാപി രപാ രാജാ ധിരാജേനാ ടി വരശ െട ശ ി അ മി . 1310-ആം വർഷ ിൽ മലി ് ക ർ എ മഹ ദീയവിജിഗീ െതേ ഇൻഡ യിൽ കട ് രാജ മാസക ലം െകാ െച ് സർ സ ം ി വർ െകാ േപാ ക ം െച . ഈ അനാഥ ിതിയിൽ െകാ ് േദശിംഗനാടിെ അധിപതിയായി രവിവർ ലേശഖരരാജാ ് പാ േചാളേദശ െള െവ ി ിടി ് കാ ീ രരാജധാ നിയിൽ രാജാധിരാജനായി സ കാലം വാ ക ായി. എ ാൽ േകരളീയ െട ർഭാഗ ാൽ അേ ഹ ി ം രാജല ി ിരയായി വസി ി . ഇതി േമൽ വിജയനഗര ിെല ഹി രാജാ ാർ ം ആർ ാ ിെല നഭാ ാർ ം മ ം ശ ി ം ഊർ ം ലഭി ി െ ി ം ഈ ിൻഡ ാ നി ാർ ടി വിെന ജയി ് മലബാറിൽ േവശി വെര ഉ ദീർഘമായ കാലെ ം മലയാള ം പാ ി ം ഒേര രാജാവിെ സാ ാൽ ഉ ശാസനയിൽ ഉൾെ ിരി ക ായി ി . ‘ഒ വിലെ െപ മാൾ, ഭാ രരവിവർ േചരമാൻ െപ മാളായാ ം ശരി, പ ി ബാണെ മാളായാ ം ശരി, സ രാജ ം വ ം തെ മ ൾ ം മ മ ൾ ം പ െകാ ’ എ ാണേ ാ ന െട പഴമ. അ തൽ മലയാള കാർ



14



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



പാ ി ാ മാ നിത സംസർ ം അവസാനി . രാജ കാര ം സംബ ി ് ഒ ർ ം അേ ാ മിേ ാ ം കട ി ാവശ മി . ആവശ ായി ിട േ ാളം കാലം മാർ നിേരാധകമായി ഗണി െ ി ി ായി മലയാചലപം ി ഇ ാലം തൽ ത ൾ ് ഒ വലിയ തിബ മായി ം തീർ . തീർ ാ ടനംെച ഭ ാ ം േദശസ ാര ിനിറ ഉ ാഹിക ം അ ാെത സാധാരണ ാർ മലയി കളി ർഘടവഴികളിൽ ടി അേ ാ മിേ ാ ം സ രി ക എ വളെര അ ർ മായി ട ി. ര സംഘ ാർ ം ത ളി െപ മാ ം ിയേ ാൾ അവരവ െട ഭാഷകൾ ം േദശ േഭദ ൾ വർ ി വ . ചില തികാര ി ം മ ം ഉ ായി വത േയാഗ ളിൽ േലാം ബലെ മാ ൾ മലയാള ിെല െകാ മിഴിൽ കട ടി. (2) മ നാ കാർ ി ാ പല വിേശഷവിധിക ം മലയാള തിനാൽ അവർ ് ഒ േത കസംഘമായിതിരി തി



കാർ ായി



ായ സൗകര ം:



മ മ ായം, ൻ മ, ് തലായെത ാം മലയാള ിെല വില ണാചാര ളാ . ഇെതാ ം ഈ നാ ിൽ നായി ായത . ‘പതി ി ി’ൽ ശംസി ിരി ാ ം രാജാ ാ ംമ മ ായം അ ി ി വരാെണ ് ആ ിൽ െ തിപാദി ി ്. നിത സഹ വാസം ഉ ായി കാല ് ഈവക ൈവല ണ െളാ ം ഒ വിേശഷ വിധിയായി പാ ി ാർ ഗണി ി ി . എ ി ം ഇ കളിൽ അവർ ി േപാരായി എ െതളി ്. ‘മലയാളനാ വാ തി ് രാജാ ാരി ാെത വ ി ് ന രിമാർ അേ ാഴേ ാൾ പരേദശ െച ് െപ മാ ാെര അവേരാധി െകാ വ ി ’ എ ് േകരേളാൽ ി ാരൻ േഘാഷി െഎതിഹ ി ് നിദാനം ഈ നീരസം ആയിരി ണെമ ് ഊഹി ാൻ വഴി ്. പര രാമെന പഴിപറ ് ന രിമാർ ിയരാജാ ാെര സ ജാതിയിൽ വിവാഹം െച മ ായം അ ി ാൻ അ വദി ാതി ് ത െട ശ ി റ വേ േമാ എ ശ ി ി ായിരി ാം. ‘പാ േചാ ളരാജ ൾ ടി ജയി ് േവഗവതീ (ൈവകാ) തീര വ രാജ ാഭിേഷകം െച േദശിംഗനാ ിെല രവിവർ ലേശഖരൻ’ ഒ പാ രാജ മാരിെയ വിവാഹം െച തി േശഷം അവ െട സ ാന െട ിതി എ ായി എ റിവാൻ മാർ ം കാ ി . ഏതായാ ം ‘മ മ ായം തലായ അനാചാര ൾ മല യാളരാജ െ ഒ തിരി തി ം അ വഴിയായി മലയാളഭാഷെയ തമിഴിൽ നി ് അക തി ം സഹായി ’ എ നി യമാ ്. (3) ന തിരിമാ െട



ാബല



ം ആര



ാവിഡസം ാര ം:



ി വർഷാരംഭ ി തെ ാ ണ ം, ബൗ ം, ൈെജന ം ആയ ആര ാർ െതേ ഇൻഡ യിേല കട ി ്; എ ാൽ അവർ ഒ െയാ



ംബ ളായി ാെത വലിയ സംഘ ളായി വ ി ി . ആര ാ ണർ ാ



േകരളപാണിനീയം



15



മമട ് േകരള ിേല ടിേയറി ാർ വാൻ ആരംഭി ം ി ം ആറാം ശതകം തലാ ്. അ ാല ് കദംബരാജവംശ ിെ വർ കനായ മ ര വർ രാജാ ് േഗാകർ നി ം േകരള ിേല ് ആര ാ ണെര ണി വ ി ടിപാർ ി തായി ് ല ൾ ഉ ്. അതി േശഷം പാ ൻ, േചാളൻ തലായ മ രാജാ ാ ം അവരിൽനി ം അധികാരം ലഭി മ െപ മാ ാ ം പല ാവശ മായി േകരള ിൽ ാ ണ തി െച ി ്. അ കാല ് ാ ണെര ാമംെകാ തി ി ് ണ ം സ ാദി േക രളരാജാ ് ചിറ െല േകാല ിരിയാ ്. അേ ഹം ര തവണയായി ‘സാഗരം’ (237) എ ം ‘സ ം’ (257) എ ം സംഖ ാ ണ ഹ ൾ ാപി ി ്. വലിേയ വ കയറിയ മതാ ര രായ ത ാർ ം ി ാനികൾ ം ടി പലവിധം പദവിക ം അവകാശ ം അധികാര ം െകാ



ഒൗദാര നാ കാർ ത ൾ ണി വ ിയവ ം സ മത മായ ന രിമാർ ് സൽ ാര ര രം സകലാധികാര ം ഉദക ർ ം ദാനംെച വാൻ മടി െമ സേ ഹി വാൻ േപാ ം ഇടയി . അതിനാൽ ന രിമാർ ് സ ാമ ളിൽ സർ വിധാധികാര ം ലഭി ിരി ണം. ി ം 629- ം 645- ം മേ ഇൻഡ സ ർശി ഹി ങ്സാങ് എ ചീനേദശ നായ തീർ യാ ാരൻ െതേ ഇൻഡ യിൽ പറയ തായ ആര ജനനിേവശ ൾ ക തായി എ തിയി ി . ി ം 774-ൽ വീരരാഘവ ച വർ ി െകാ



ർവ ് ഇരവിേകാർ ാൻ എ ക വട ാര ് മണി ാമാധിപത ം െകാ െച പ യ ിൽ പ ി ർ, െചാ ര എ ാ ണ ാമ ാെര േവണാടിെ ം നാടിെ ം ഉടയവേരാെടാ മായ നിലയിൽ സാ ിവ കാ തി നാൽ 774-മാ ിനിട ് ന രിമാർ ് േകരള ിൽ പറയ ചില അധി കാര ൾ സി ി കഴി ിരി എ ം െതളി . മ രവർ രാജാ ് ആറാംശതവർഷാരംഭ ിൽ തി െച ി സംഗതി തെ



ാവി ി ്. ഇെത ാം ിേ ർ േനാ േ ാൾ, 600 തൽ 774 വെര ഒേ ാൽ ശതാ ിനക ായിരി ാം ന രിമാർ േകരള ിൽ തി ഉറ ി ് എ ് ഊഹി ാ താ ്. െകാ വർഷാരംഭവ രമായ 825-ആം വർഷ ിേനാട ാ ് നാം ാവി കാലഘ ം. ഏകേദശം ഇതിന ാ ് െപ മാ ാ െട വാ അവസാനി ം ീശ രാചാര സ ാമികൾ അവതരി ദിഗ ിജയംെച ് അൈദ തശാ രമതം ാപി ം. ഈ ര സം ഗതികളിൽ ഒ ിെ ാരകമായി ാ ് െകാ വർഷം എെ ാര ം ആരംഭി ് എ ം ടി ബലമായ അഭി ായ ്. വരശ െട ല ൾ യി ് െതേ ഇൻഡ യിൽ രാജ ാവകാശ വഴ ക ം ഴ ം അനാഥാവ ം ആരംഭി ്ഈഘ ി സമീപി ാ ്. ഇെതാ ന തരം എ ക തി ന രിമാർ അവ െട അധികാര െള ൈകക ട ി േയാഗി ട ി. േമ ാണി സംഭവ ൾ അവ െട ഉയർ തരം ആശ



16



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



കൾ ് അ ലി . േത കി ം മ മ ായം തലായ േകരളീയ വില ണാചാര ൾ അവ െട ആശാസി ി േവ തിലധികം ഉപകരി . പ ് ിയരാജാ ാർ നിർബ മായി ി ാതി മ മ ായം അവ ം അ ി ണെമ വിധി . നാ ിെല ര ാധികാരികളായ ‘അ റർ’, ‘പതിനാ യിര ാർ’ എ ം മ ം പറ നായർേയാഗ ാരാകെ ത സംഗതിയിൽ ഒ ം തിബ ം ആചരി ി . നാ മാ കൾ നാ ിൽ ടി പാർ വെര ാം തെ ആചരി ണെമ ായി അവ െട സ േദശാഭിമാന മം. ഇതി റേമ ‘അതിജാജ ല മാനം’ എ പേ തെ കീർ ിേക ിരി ാ ആര പരി ാര ിെ ആചാര ാ ം അ ാതാ ം ഈ ന രിമാർ ആയി േ ാ. ആര നാഗരിക െട നാനാമാർ െള ാം ത െട െകവശമായി എ ് ഇവർ ം ഒ വലിയ െമ മായി . ിൽ നവാഭ ാഗത ാരായ ആര ാ െട ം ാചീനനിവാസികളായ ാവിഡ െട ം വർ ൾ ് ടി ല തി േവ ിയി ഉപകരണ െള ാം േയാജി വ . ര ം ടിേ ർ ് ഒ കഷായമായി. േയാഗം ന ായി േചർ തിനാൽ കഷായ ി ് വീര ം സ യേമ തലായി . േപാെര ിൽ ന ാണി ി ാനികൾ അതി ് ഒ േമെ ാടി ം േചർ . അ േസവി യാൽ േകരളല ി ് ശരീര ി ം ിവികാസ ം ഒാജ ം വർ ി ക ം െച . പാ േചാളേദശ ളിേല ാൾ േകരള ിൽ ആര ാവിഡവ തികര ി ് േയാഗബലം തലായി . വിവാഹം ല ആര ര സംബ ം മ േദ ശ ളിൽ ഇ േ ാളം ാവിഡർ ് സി ി വാൻ സൗകര ം ലഭി ി . അതി നാൽ േകരളീയ െട ആര പരി ാര ി ് അത സരി ് ഒ മാ െമ ് സ തിേ ്. ‘ന രിമാർ നാ കാേരാ ് േയാജി ാൻേവ ി വർ ാ മധർ ൾ ് േലാപം വ ി’ എെ ാരപവാദ ി ം ഇടയാ ിയി . പരമാർ ം നി പാതമായി ആേലാചി തായാൽ തിയിൽ വികൽപം അ വദി ി ിട ് മ നാ കാർ ആദരി ാ േകാടികെള ഇവർ സ ീകരി എേ ഉ . ‘േജ ാതാവി മാ ം ൈവദികഗാർഹ ം; േശഷം േപർ ാത ക ി മതി’ എ ് ഒ സൗകര ം അവർ നട ാ ി എ ിൽ അതി പകരം ചര ത ി ം ഹ ാചാര ളി ം തീ നിർബ ം െച വ . രജസ ലാവിവാഹം നിേഷധി ാ യാൽ കന കമാർ വയ െച ിരി ാ െ ിൽ വിധവകൾ ് ശിേരാ നാദികൾ േവെ കൽപി ി ്. ഈവക ആചാരപരിവർ ന ൾ ലഹളെയാ ം ടാെത രമ മായി നട തിൽ ആ ര ം േതാ . ഒ കിവ നദി കായലിൽ െച േച േ ാെല വ കയറിയ വരായ ആര ർ ഇരി കാരായ ാവിഡരിൽ ലയി േത ഉ . ഭി വർ ാരായ ജന ൾ ടി ലർ േപാെല അവ െട ഭാഷക ം യഥാേയാഗ ം േയാജി . ‘ ാവിഡഹിമഗിരിഗളിത’ യായ െകാ മിഴ്ഭാഷ ഈ വിധ ിൽ ‘സം തവാ ണീകളി ജാമിളിത’ യായി ് മലയാളമായി ചമ . കാളി ീസംഗമം ഗംഗ ്



17



േകരളപാണിനീയം



ികര ം മാഹാ െകാ മിഴായി



േഹ ക ം ആെണ വിചാരി പ ം മലയാള അവ െയ ാൾ ഉൽ ർഷ ം കൽപി ാ താ



ി ് ്.



12. ഇനി െകാ



മിഴായി ഭാഷ ഏ വിധം മലയാളമായി മ എ ാ ് ആേലാ ചി ാ ്. േദശ േഭദ െളെ ാ മാ ം ഭാഷാേഭദം കൽപി തി ് ന ായം ഇ . അ തെ മ , േദശ േഭദ ൾ ‘പതി ി ് ’ തലായ തികളി ം ഉ ായി എ ം, എ ി ം അ കൾ ഇ ം തമി ളായി െ ഗണി െ എ നാം ക വേ ാ. അതിനാൽ ഇ യി ഇന ളിൽ മലയാളം തമിഴിൽനി വ ത ാസെ ം എ ് തരംതിരി വിധം ചില െപാ നിയമ ൾ ഉെ കാ ണി ാൽ മാ േമ മലയാള ി ് ഒ സ ത ഭാഷെയ നില സി ി ക . അ െന വ നിയമ ം ഉേ ാ എ പരിേശാധി ാം. താെഴ വിവരി നയ ൾ അ സരി ് മലയാളം തമിഴിൽനി േവർതിരി . (1) അ നാസികാതി സരം (2) തവർേ ാപമർ ം അെ ിൽ താലവ ാേദശം (3) സ രസംവരണം (4)



ഷേഭദനിരാസം



(5) ഖിേലാപസം ഹം (6) അംഗഭംഗം.



1



അ നാസികാതി സരം:



അ നാസികവർ ം തനി ് അ പി ാേല വ വർ ം ഖരമാെണ ിൽ അതി െന ടി കട കയറി ആ മി ് അ നാസികമാ ി ീർ ം; അ നാസികം ൻ ം ഖരം പിൻ ം ആയി രം വ ാൽ അ നാസികം ഇര ി ഫലംെച ം; ഖര ിെ ഉ ാരണം േവർതിരി േകൾ ാെത ആ ം. അതിനാൽ, ങ്ക =



;



=



;



=



നിങ് കൾ െന ് തി ാൻ ചിമ് ക മാ ായ് പ ം



= = = = = =



നി െന തി ചി മാ പ



ൾ ് ാൻ ക ാ ം



; മ്പ =



; ൻറ =



.



ഉദാഹരണം:



ഖരവർ



ംഒ



തയ



ിെ ആദ



വ ാൻ തി മ് ക പ ി െചൻറാൻ ഒൻ കൻ



രമായി വ



= = = = = =



ിടെ



വ ാൻ തി ക പ ി െച ാൻ ഒ ് ക ്. ാം ഈ നിയമം സാർ



18



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



ികമായി ാ ം. അ െന ത യ ൾ രെ ം ഉ ്—‘ ’ എ തകാലചി ം, ‘കൾ’ എ ബ വചനം; മ ിട ് ഈ നിയമം ചിലേ ാൾ വർ ി െമേ ഉ . അ നാസിക ി ് അ വ വർ േ ടി ത ിൽ ലയി ി ് സാ പ ം െകാ ഒ ഭാവശ ി മലയാള ിൽ കട കയാൽ അ ് മലയാളിക െട സം േതാ ാരണേ ം ബാധി ാ ്. സം ത ിലാ േ ാൾ ഖരെ ാളധി കം വിനാ ് ഈ മാ ം സംഭവി ക: മങ്ഗലം മ പം അമ്ബാ എ ാൽ തദ്ഭവ െച ാറി .



— — —



മ ലം; മ പം; അ .



ളില ാെത ത



2 തവർേ ാപമർ ം അെ



മ



അ നം ച നം



— —



അ നം; ച നം;



ളിൽ അ നാസികാതി സരം എ



േ ാൾ



ിൽ താലവ ാേദശം:



തവർ ം എ പറ ാൽ തമിഴ രമാല കാരം ‘ത’, ‘ന’ എ ് ര വർ േള ഉ േ ാ. ഇവെയ യഥാേയാഗം ിേ ർ ാൽ ‘ ’, ‘ ’, ‘ ’ എ രം ടി ാ ം. ഇ കൾ ൻവ സ രം ‘അ’, ‘ഇ’, ‘എ’, ‘െഎ’ എ താലവ ളിൽ ഏെത ി മായാൽ അതിെ താലവ ധർ ം ഈ ദ ളിൽ ടി വ ാപി ് അ കെള ടി താലവ ളാ ം. ദ ി ് താലവ ാേദശം െച കയാലാ ് ഈ നയ ി ് ‘താല വ ാേദശം’ എ ടി േപരി ്. ആേദശം െച ് െപാ ം േനാ ി േവണം. എ െന എ ാൽ: ത ന



— — — — —



ച ഞ



ഈ നയ ം ത യ െള സംബ ി ിടേ ാളേമ സാർ ികമായി കാ ക . അതിനാൽ ‘ ’, ‘ ’ എ വസാനി തകാല പ ളാ ് ഇവിെട േഖ ാദാഹ രണ ൾ. ‘ ’ എ ് ‘ ’ എ മാ േ ാൾ ൻെചാ അ നാസികാതി സരം ടി വ ് അവസാന ിൽ ‘ ’ എ കലാശി ം എേ ാർ ക: അല അറി പിടി ൈവ



— — — —



അൈല ാൻ അറി ാൻ പിടി ാൻ ൈവ ാൻ



= = = =



അല ാൻ = അല ാൻ അറി ാൻ = അറി ാൻ പിടി ാൻ ൈവ ാൻ (െവ ാൻ, വ ാൻ)



19



േകരളപാണിനീയം



വാ ചീ േത െഎ ് െന ം നാൻ ന നര



— — — = = = = =



വാ ചീ േത അ ് െഞ ം ഞാൻ ഞ ് ഞര ്



= = =



വായ് ചീ േത



= =



ചീ േത



3 സ രസംവരണം: സ ര െള േവ ിടേ ടി ് ഉ രി കയാ



ാളം വി ് റ ് െവളിവായി ് ഉ രി ഇതിെ സ ഭാവം.



ാെത അടെ ാ



ി ി



a) ഉകാേരാ ാരണ ിലാ ് ഇ ധാനമായി കാ ്. സംവരണം െച ് ( ടി ിടി ് ) ഉ രി െകാ ് അതി ‘സം േതാകാരം’ എ േപർ െകാ ിരി . ഇ തമിഴി ം ഇ ാ ത . എ ാൽ തമിഴിൽ ഇ ് ഒ ഉ ാരണ ൈവല ണ ം എ മാ മ ാെത വ ാകരണ ിയെയേയാ അർ െ േയാ ർശി ി . മലയാള ിലാകെ ൻവിനയ ി ം വിന ം ഉ േഭദം റി പേലട ം ഉകാര ിെ ധ നിേഭദംെകാ ാ ്. ശരിയായ വി േതാകാരമായാൽ ‘ വിന’ എ പറ ആഖ ാത പം; സം േതാകാരമായാൽ ‘ ൻവിനെയ ം’ എ പറ ർ കാല ിയാംഗം എ ാ നിയമം: വിന വിന സം ാപദം സം ാപദം



— — — —



ക ; േക ; േവ ; ച ;



ൻവിനെയ ം ൻവിനെയ ം ആ ധം ദയം



— — — —



ക ് േക ് േവ ് ച ്



സം തെ ഒ സ രമായി ഗണി ാറി . േകവലമായ വ നെ തി അസൗകര ം പരിഹരി ാൻേവ ി െകാ ഒ നെയേ വ ാകരണ ിൽ അതിെന ക ി ി . അതിനാൽ മെ ാ വ ാൽ ഇ സർ േലാപി ം; ദ ിത ി ം മ ം ഇ നിമി . തമിഴ്വ ാകരണ ിലാകെ മ സ ര ൾെ ാ ം സം ത ി തമിഴ്മ സരി ് ‘ ട’, ‘മാ െ ാ ൽ’ ഇത ാദി ചില ദ ിത ം വ േയാഗ ൾ ഇ ം മലയാള ിൽ അവേശഷി കിട ്. b) തിക െട ം ത യ െട ം ഒ വിൽ വ െഎകാരം മാ ം. ഉദാ: തമി ്



—



മൈഴ



ഇൈല



വിൈല



ഉൈടയ



അൈട



ാൻ



ഉ രി നി സ രലാ സ രം അ മാ കയി ം വില ഉ ്. ിയി ി അകാര െഎ



്



20



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



മലയാളം



—



മഴ



ഇല



വില



ഉടയ



അട



ാൻ



അ



ഒ വിലെ ഉദാഹരണം േപാെല അ ർ മായി അ മ ാ അകാരമായി ീരാ ്. അ + അ + ഇ എ സ രം േചർ രമാ ‘െഎ’കാരം എ ാ ് സം ത ിൽ ഗണി െ മലയാള ി തമിഴിെല ഉ ാരണമാ ് ആവശ ം.



്



െഎകാര ം ായ സ



്. എ ാൽ



‘അ നികരം യകരെമൻറിൈവ െയയ്തിൈനെയാിൈച മേ ാ ം വ മൗേവാര .’ എ ന ൽ ഘടന ഇ വിധെമ ഐ ഔ



ിെ സ ാരസ ം േനാ െതളി : = =



അ+ഇ അ+ഉ



ഐകാരം ര വിധമായി പിരി േ ് മലയാള ം സ ീകരി . തമി ് മൈഴ ‘മഴയ് ’ എ യകാരം സ േശഷംെകാ ് ഇ െന ഉ േവർതിരി റി വാൻ മാർ



അെ അെ



ാ



േ ാൾ െഎ ഒൗ എ ിൽ ിൽ



െട



അ + യ് അ + വ്



തിൽ ആദ േ



മലയാളം മഴയ്



സര



് കർ



ാടക ം ര



ാമ



കർ ാടകം മഡഇ, മെഡ



ിയിേല െതളി ാ അകാരെ ്:



കാ ക . ഈ സ ഭാവവി ശരിയായ അകാര ിൽനി ം



തൈട — തട = തട തട — തട = തട എ മാതിരിയിൽ െഎകാര ിെ ാന വ അകാര ി ് സ ിയിൽ യകാര ം മായതി വകാര ം ണയായി വ ം. ഈ േഭദം മാണി മല യാള ിെല അകാരെ ‘താലവ ം’ എ ം ‘ ം’ എ ം വ ാകരണ ിൽ േവർതിരിേ ിവ ി ്. തമിഴിെല െഎകാരെ കർ ാടക ാർ എകാര മായി ാ മാ ്. അതിനാൽ കർ ാടക ർശ മലയാളേദശ ളിൽ അ കാലംവെര ചില പ ളിൽ, വിേശഷി ം ‘ ’ െകാ ാരംഭി ത യം പരമാ േ ാൾ അകാര ി പകരം എകാരം എ തിെ ാ ി . ‘മെഴ ’ ‘മെറ ’ ഇത ാദി. ർ ിെ നിഘ വിൽ പേലട ം ഈ വിധം അ ടി കാ ം. c) െപാ നിയമം െച ഉകാര ം ചിലയിട



വിധ ിലെ മാ ിമറി കാ



ി ം അകാര – എകാര ം:



ം, ഇകാര –



21



േകരളപാണിനീയം



തമി ്



മലയാളം



െചാെ ണം പ മാററം പ ക റാ പിരാൻ െചാ ിൻറാൻ നാ ിൻ റം സമയ ിൻകൽ



െചാ ണം െപ മാ ം െപ ക പിറാ ് > ാ ് രാൻ െചാ നാ റം സമയ ൽ



ഇതിൽ ‘എണം’ എ സാർ ികമാ .



4



് ‘അണം’ എ



് ആയ ം, ‘ഇൻറാ’ എ



് ‘ഉ



’ ആയ ം



ഷേഭദനിരാസം:



തമിഴിെല കാലവാചക ളായ ആഖ ാത ൾ ് കർ ാവിേനാ െപാ േവ ി ലിംഗം, ഷൻ, വചനം ഇ കെള റി ത യ െള േചർ ് വ ാ ്. മലയാളഭാഷ ഇെത ാം ഒേ ാെട ഉേപ ി . തമി ് അവൻ വ ാൻ അവൾ വ ാൾ അവർ വ ാർ നീ വ ായ് നീ ൾ വ ീർകൾ നീർ വ ീർ നാൻ വേ ൻ നാ ൾ വേ ാം



ി പേഭദം



മലയാളം  അവൻ   അവൾ     അവർ     നീ വ നി ൾ    നി ൾ     ഞാൻ    ഞ ൾ



ന രി ാ ണർ ഇതിൽ സഹായി ിരി ണം. സം തേമാ അതിെ വ ാ തേമാ സംസാരി െകാ ി ിരിേ വരായ ന രിമാർ ് ആഖ ാത ി കർ ാവി േനാ െപാ ം േവണെമ ് ഒ അ ർ സംഗതിയായി േതാ ിയിരി വാൻ ഇടയി . എ ാൽ ഈ വിഷയ ിൽ സം ത ി ം തമിഴി ം വലിയ അ രം ഉ ്. സം ത ിൽ ലിംഗെ ാ ം േവ . തമിഴിൽഅ ം ടി േവണം. മലയാളം ഒ േമ േവെ വ . ഷവചനേഭദംതെ ശരിയായി േനാ ി േയാഗി മം എ വിചാരി ി വർ ലിംഗേഭദം എ ാമെതാ ടി േചർ ണെമ വ



22



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



േ ാൾ ‘എ ാൽ എ ാം ഒേ ാെട േപാകെ ’ എ ത ി ള ിരി ാൻ ന ന ായം ഉ ്. വിേശഷി ം ആഖ ാത ിൽ ഷാദിേഭദം റി തി തമിഴി ഏർ ാ ് പി േപഷംേപാെല െറ അനാവശ കെമ േതാ ിേ ാകാ താ ്. ‘ഞാൻ’, ‘നീ’, ‘മറ വർ’ എ ാണേ ാ ഷേഭദം. ഈ േഭദം ിയാ പ ിൽ കാണി തി ് അതാ സർ നാമ െട അംശ ൾതെ എ േത ര ് ‘ ത യം’ എ പറ േചർ കയാ ് എ ാ ഭാഷക ം െച ്. എ ാൽ ൈവ തക യിൽ ഇരി സം തം തലായ ഭാഷകളിൽ ത യ ാനം വഹി ് സർ നാമ െട േത മാ കഷണ ൾ ആെണ ് ശ ശാ കാര ാർ ് ഊഹി ാ ത ാെത സാധാരണ ാർ മായി കാണാ ത . സം ി ക യിൽ കിട തമിഴിലാകെ , സർ നാമ െട ം ഷ തയ െട ം അേഭദം പ യായി െത ളി േപായി. സം ത



ിൽ: ഏകവചനം



ബ



വചനം



സ കേരാതി ത ം കേരാഷി അഹം കേരാമി



േത ർ ി യം ഥ വയം ർ ഃ



‘അഹം’ ഇത ാദി സർ നാമ പ ൾ ം ‘മി’ ഇത ാദി ത യ ൾ ം ല ിയിൽ കാ ി . ഇനി തമിഴിെല ിതി േനാ ക: അ െപാ യൻ മാമനാർ നീർ നീ ൾ നാൻ (= ഏൻ) നാ ൾ (േനാം) അ അ ടി



ം ത ിൽ ഒര



ഉളറിനാൻ െചാ ാർ െചാ ീർ െചാ ീർകൾ െചാേ ൻ െചാേ ാം വ



ഈ ഉദാഹണ ളിൽ കർ ാന നി സർ നാമ ം അ കളിൽ കാ ലിംഗവചന ത യ ം തെ യാ ് ആഖ ാത പ ളി ം ആവർ ി െ ിരി െത മായി െതളി . ‘സംഖ ാവിേശഷണം േചർ പ ം ന ംസകനാ മ ൾ ് ബ വചനം േവ ’ എ തീർ െ ിയി ാവിഡഭാഷ ് ഈ ആ ി ഒ ം േയാജി തെ ി ക തി മലയാളികൾ ഷാദിേഭദെ നിേ ഷം ഉേപ ി . വാ വ



ിൽ കാൽെഡ ൽ സാ ് അഭി ായെ



േ ാെല തമിഴിൽ ശരിയായ ഒരാഖ ാ



23



േകരളപാണിനീയം



ത പേമ ഇ . ‘പാർ ’ എ ് ‘പാർ’ എ തി െട തകാല പമാ ്. അതിൽ ‘ആൻ’, ‘ആൾ’ എ ലിംഗ ത യ ളിൽ ഒ േചർ ാൽ അ കർ ാവിേനാ െപാ ം െകാ ് ‘ റ വിന’ എ പറ ധാന ിയാപദം ആയി ീ ം. ‘അ’ എ െ ് ( ഥമ ഷ സർ നാമം) ആ ് േചർ െത ിൽ പറ വിനയിൽ (അ ധാന ിയാപദ ളിൽ അെ ിൽ അംഗ ിയകളിൽ) ഉൾെ േപെര മായി ചമ ം. ‘നാൻ പാർ (പാർ + അ) കമാന ’ ഇത ാദ ദാഹരണം. ‘പാർ ’ എ േപെര ിൽ പി ീ ് ‘അൻ’, ‘അൾ’, ‘അർ’, ‘ ’ എ ലിംഗ ത യ ൾ േചർ ാൽ, ‘പാർ വൻ’, ‘പാർ വൾ’, ‘പാർ വർ’, ‘പാർ ് ’ എ കാരക കൾ (Nominal agent) ഉ ാ ം. ‘പാർ ’ എ തകാല പം ഒ േഭദഗതി ം െച ാെത തനിേയ നി ാൽ വിനെയ പമാ ്. ഉദാഹരണം: ‘



കം പാർ



െചാ േറൻ’ (െചാൽകിേറൻ).



ഇ െനയാ ് തമി ് വ ാകരണ ിെ ഗതി. ഇതിൽ ‘പാർ ’ എ പം തനിേയ നി ാൽ വിനെയ ം ‘ആൻ’, ‘ആൾ’ ഇത ാദി ലിംഗ െട റികൾ േചർ ാൽ റ വിന ം ആ മേ ാ. ഇവിെട മലയാളി െച േഭദഗതി ഇ േയ ഉ : ലിംഗാദിേഭദ ൾ ആവശ മി ; അതി പകരം തമിഴിൽ ‘ ററിയൽ ഉകരം’ (സം തം) ആയി ക ി ി രി ‘ ’എ ത യ ിെല ‘ഉ’കാരെ ബലംെകാ ് ഉറ ി ാൽ റ വിന ആയി; ഉകാരെ ർ ലമായി െ െവേ ാൽ ‘വിനെയ ം’ എ തമി ് റത െ . ആഖ ാത െട ഒ വിലെ ഉകാര ി ബലംെകാ ി െ ് — ‘വ ശര മയമം ദെമാ ക ’ — ഇത ാദി േയാഗ ൾെകാ മാ ം. ‘പാർ ’, ‘പാർ ിരി ’ ഇത ാദി വിനെയ പ ളിലാകെ ഉകാരം േലാപി തിനാൽ, അവിെട അതിെന ർ ലെ ിയിരി എ ം െതളി . ഈവിധം മലയാള ിൽ ലിംഗ ഷ വചന െള ഉേപ ി ക എ ് വളെര ല വായി സാധി .



5 ഖിേലാപസം ഹം: ‘ഖിലം’ എ ാൽ അ ം; ഒ കാല ് നട ായി ി കാല മ ിൽ േയാ ഗമി ാെത വ ്. അ െന തികെള ം ത യ െള ം ഉേപ ി ാെത ഉപേയാഗി കയാ ് അ ക െട ഉപസം ഹം. തമിഴിൽ ഒേര വ ാകരണസംബ ം റി തി ് ‘ന ലി’ൽ പരിഗണനം െച ി കാരം ൈവക ിക ളായി പേല തയ ായി . അവയിൽ മി ം നാ ഭാഷയിൽ നട ി ാതായി. കവിത യിൽ െ ം എ ാം േയാഗി കാ ി . അ െന ഖില പ ളിൽ ചി ലതി മലയാള ിൽ നട വ ി ്. ഒ ര ് ഉദാഹരി ാം. a) പിൻവിനെയ ം: സം ിെല ‘ ം’ ( ൻ) എ ത യ ിെ ാന ിൽ ഭാവിയായ അംഗ ിയെയ റി ‘ആൻ’ എ ത യം തമിഴിൽ ഇേ ാൾ ചാരമായിേ ായി. വർ മാന ിയെയ റി ന വിനെയ ംതെ ആ ് ഭാവ ർ ി ം ഉപേയാഗി ്. ഉദാ:



24



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



തമി ്



മലയാളം



ളി വേ ൻ വാചി േ ാകിേറൻ ഇ െ ാ ാർ



ളി ാൻവ വായി ാൻ േപാ ഇരി ാൻ െചാ ാർ (പറ



തമിഴിൽ ന വിനെയ ം ഉപേയാഗിേ ളം ൻവിനെയ മാ ീ ്.



ല



തമി ് െചാ െചാ



)



ളിൽ ചിലയിട



മലയാ



മലയാളം ട ിനാൻ ടാ



= =



െചാ ി െചാ ി



ട ി ടാ



ആെക െട മലയാള ിൽ ശരിയായ ന വിനെയ ിെ ഉപേയാഗം വളെര ിേ ായി. ‘െചാ െ ം’ എ കർ ണി േയാഗം, ‘െചാ േവണം—േവ ാ’ ഇത ാദി വിധായക കാര ൾ; ‘െചാ ാം’ (= െചാ + ആം) എ അ ായ ക കാരം ഇ ം ദി ിേല ഇേ ാൾ ന വിനെയ ം ഉപേയാഗി ാ . വിന െയ കരണം േനാ ക. ‘ഇൽ’ എ സംഭാവകവിനെയ ിെ േയാഗ ി ം േഭദഗതികൾ വ ി ്. ത യ െള േനേര ന വിനെയ ിൽ േചർ ക എ സ ദായം അ ർ മായി; അതി പകരം ‘എൻ’ എ നി പക തി െട പാ ികവിനെയ െ ഒ ഘടകനിപാതമായി ് ഉപേയാഗി കയാ ് അധികം നട ്. ‘േപാകിൽ’ എ തി പകരം ‘േപാ െ ിൽ’, ‘േപാെയ ിൽ’, ‘േപാ െമ ിൽ’ എ



േയാഗി വ . പഴയ പം കാലാംശെ റി ി ; തിയ പ ളിൽ കാലേഭദം ടി മാ ്. തമിഴി ് ഉ ായി േധാരണി ം ആഡം ബര ം കള ് വിനെയ െട വിനിേയാഗെ മലയാളം ആവശ കത ം ഉപേയാഗ ം േനാ ി ഒ പരി രി ി ്. b) നിേയാജകമ മബ വചനം: മലയാളം വിനകൾ ് ഷേഭദം േവെ ് ഉേപ ി . എ ാൽ അതി കാരണം ഷ ത യ ാനം വഹി ് സർ നാമ പ ൾതെ ആ കയാൽ കർ ാവി ം ിയാപദ ി ം അ ക െട ആ ി മായി കാ തിൽ ഉ ാ അസ ാരസ ംമാ മാ . ആ ി േതാ ാ ിട ് ഷേഭദം ടി റി ക മലയാള ി ് ഇ ം തെ യാ ്. അതിനാൽ നിേയാജക കാര ിെ മധ മ ഷനിൽമാ ം മലയാള ം ഷേഭദം സ ീകരി ി ്. േകവലധാ വിേലാ ‘ഉം’ എ ഭാവികാ ലം േചർ പ ിേലാ ‘ഇൻ’ എ ് ത യം േചർ ാൽ മ മബ വചനം ഉ ാ ം. ഉദാ:



25



േകരളപാണിനീയം



ധാ



േകവലം



ഭാവികാലപ ിൽ നി



വ ്= േകൾ = കാൺ = െചയ് =



വരിൻ! േകൾ ിൻ! േകൾ ിൻ! കാണിൻ! കാ ിൻ! െച ിൻ! െചയ്വിൻ



വ വിൻ! േകൾ വിൻ! കാ വിൻ! െച വിൻ!



്



തമി ് വാ ം േക ം കാ ിൻ കാ ം കാ ിനീർ െച ിൻ! െച ം െച ിനീർ



തമിഴിൽ ‘ഇൻ’ ത യം അ ർ മായി കവിതകളിൽ മാ േമ ക ി . ‘ഉം’ എ ത യമാ ് സാധാരണ ഉപേയാഗി കാ ്. അതി ം ‘ഇൻ’ എ ത യസ പം േവർതിരി ് ന ൽ ിൽ എ കാണി ി ി ; േശഷ തിെ ിൽ ‘മിൻ’ എ ഒ പം മാ േമ െകാ ി . സ ികാ ര ൾെകാ ് ‘ഇൻ’ ത യം ആദ ാഗമ ൾ േചർ ് ‘യിൻ’, ‘വിൻ’, ‘ ിൻ’, ‘ ിൻ’, ‘മിൻ’ എെ ാം ആ തിയിൽ വരാം. ഇ േപാെലതെ ന ലിൽ പിൻ വിനെയ ത യമായ ‘ആൻ’ എ തിേന ം െപാ വായി നിർേ ശി ാെത ‘വാൻ’ ‘പാൻ’ എ ് ഏതാ ം പ െള മാ േമ എ ി . ഇതിൽനി ം, ‘ഇൻ’ എ മധ മബ വചന ത യ ം, ‘ആൻ’ എ പിൻവിനെയ തയ ം ‘ന ൽ’ കാരനായ ഭവന ി െട കാല തെ അ െട ിലാ യി ഴി ിരി ’എ െതളി . അതിനാൽ, തമിഴിൽ വ ാകരണം ി രെ ം ൻ തെ മലയാളം അതിൽനി ം ഭി ി ് പലവഴിയി ം സ ാത ം കാണി വാൻ ആരംഭി ിരി എ ് ഊഹി ാം. ഈവക െതളി കെള അടി ാനെ ിയി ാ ്, ഡാ ർ കാൽെഡ ൽ, ‘തമി ഭാഷ സ പെ ം ൻ തെ മലയാളം അതിൽനി ംേവർതിരി ട ിയി ് ’ എ ് അഭി ായെ ്. ‘മലയാളം തമിഴിൽനി ം ഷി ഒ ാ തേമ ആ ക ’ എ ് തമിഴർ അപവദി താകെ , അവ െട സ ഭാഷാഭിമാന വി ംഭിതം എേ ഗണി വാ . മ മബ വചന പ ൾ ഉദാഹരി തിൽ ഭാവികാല ജകാർ ിൽ േയാഗി ാ തായി കാണി വേ ി ം ഉ ്; ‘ഭാവി പം ര തിൽ തമിഴർ എ എ ് ’ എ മാ ം േഭദം. തമിഴിൽ ‘ഉം’ എ ഭാവി എ ഭാവി ം ആ ് നിേയാഗാർ ിൽ േയാഗം. തമി ് നീർ ഇെ വാ ം! ഇ ം!



6



പ ം തമിഴിൽ നിേയാ ാ. ഈ നട ് മലയാള പം അ മലയാളികൾ ം മലയാള ിൽ ‘ഊ’ ഉദാ:



മലയാളം താൻ ഇവിെട വ ! ഇരി



!



അംഗഭംഗം:



ചില പഴയ േവ ി അ



ാവിഡ തികെള ം ത യ െള ം മലയാളഭാഷ സൗകര ി രേലാപംെച ് ിയി ്. ഈവക പ ൾ വാ ം തല ം റി



26



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



േ ാൾ ഉ ാകാ ൈവ പ ം െകാ രി . ഇവയിൽ ചിലതിെ ആഗമെ തീർ ി ി . ഏതാ ം ഉദാഹരണ ൾ.



് ക ാൽ അറിയാ വിധം മാറിേ ായി ി ൈവയാകരണ ാർ തെ തർ ം



a) ‘ ’ എ ഉേ ശികാ (ച ർ ി) വിഭ ി െട ം ‘ഉടയ’ എ സംബ ികാ (ഷ ി) വിഭ ി െട ം ചി ൾ — ഇ കെള ചിലയിട ് ചില നിയമ ൾ അ സരി ് ‘ഉ’ എ ം, ‘ഉെട’, ‘െട’ എ ം അ രേലാപം െച ് ിയി ്. ഉദാ: അവൻ അവൾ



— —



അവ ്, അവ അവൾ ്



്



അവ െട; (അവൻെട = അവെ ) അവ െട



നാമ തി സ യം തെ േയാ ‘ഇൻ’ എ ഇടനില േചർേ ാ ‘ൻ’ എ വസാ നി ിട മാ േമ ‘ഉ’ (’ൻ’ േചർ ് ‘ ’ എേ ാ ‘ ’ എേ ാ ആകാം) എ ം ‘െട’ എ ം ഉ അതിസേ ാചിത ളായ പ ൾ വരിക എ ാ നിയ മം. ‘അതി ’, മര ി ’ ഇത ാദി പ ളിൽ ‘ഇൻ’ എ ് ഇടനിലയാെണ ഹി ാെത മലയാള ിൽ ‘ഇ ’ (ഇ + ൻ + ഉ) എ ് വിേശഷാൽ ഒ ച ർ ി തയ െ ം, ആ ത യം ‘തന ’ ഇത ാദി സംബ ിത ിത ളിൽ കാ ം സം ത ിെല ‘തേസ ദമ് ’ എ വി ഹവാചക ിെ ാനം വഹി ം ആയ ‘അ ’ എ തിൽ നി ം ഉ വി താെണ ം ഡാ ർ ർ ് അഭി ായെ . ‘െട’ എ തിെ ഉ വ ം ‘അ ’ എ തിൽനി ത െ എ ാ ് സാ ിെ പ ം എ േതാ . േവെറ ഒ സാ ് (ഡാ ർ ീവൻസൺ) ‘െട’ എ തിെന കർ ാടക ിെല ‘െറ’ എ സംബ ികാ ത യേ ാ േയാജി ി . ഡാ ർ കാൽെഡ ലാകെ , ആദ ം പറ ,ര സാ ാേര ം ഖ ി , എ ി ം, അവൻ + െട’ (= അവെ ) എ തിെല ‘െട’ നി േ ഹമായി ് (‘I doubt not’ he say) ‘അ ’ എ തിെ ഷി പം തെ എ ശപഥംെച . ഈപ ിൽ ‘അവേ ’എ േയാഗ ിൽ (അവൻ + അ = അവെ ; അവെ + അ = അവേ ) ‘അ ’ എ തി ് ആ ിവ േ ാ എ സ യേമ ആേ പി ം െകാ ് ഈമാതിരി ആ ി മ ഭാഷകളി ം കാണാ െ സമാധാനെ ക ം െച .ഇ െന തവിഷയ ിൽ ഡാ റ ാർ േപർ ം വിധമാ ് അഭി ായം. ർ ിെന െത ി ് നി യമായി ് നിഘ കാരൻ െബയിലിസാ ് ആ ്. അേ ഹം തെ നിഘ വിൽ നാമ െള -വക, -വക എ തരംതിരി ി ്, ‘ ’ എ ് ച ർ ിയിൽ അവസാനി നാമ ൾ ‘ -വക’, ‘ ’ എ വസാ നി വ ‘ -വക’ എ ർ ം. വാ വ ിൽ ഒ നാമ ിേ ംച ർ ി ‘ ’ എ ് അവസാനി ി . ‘ൻ’ എ ് അവസാനി നാമ ളിേല ‘ഉ് ’ മാ ം േചർ ് ച ർ ീ പം ഉ ാ ക എ നിയമം ഇവർ ധരി ി ിെ േതാ . വ നാ ൾെ ാെ ം ‘ഇൻ’ ഇടനില േചർേ



27



േകരളപാണിനീയം



െകാ ് പലവിധം നാമ ം ‘ൻ’ എ വസാനി ം; അേ ാൾ ത യം ‘ഇ ’ എ ാെണ ക ി പ ം, നാമ െള -വക, -വക എ തരംതിരിേ ിവ തിൽ ഒരാ ര ം ഇ . ‘അവൻെട’ എെ താെത ‘അവെ ’ എ ് ‘റ’ എ തിവ സ ദായം ക ാ ് ീവൻസൺ’ മി വശായ ്. അേ ഹ ി െ നാമേധയംതെ ശരിയായ ഇം ീ ് ഉ ാരണ കാരം മലയാള ിൽ എ കയാെണ ിൽ ‘ ീവൻസൺ’ എ ാ ് വ ക എ േ ഹം ഹി ി െ ിൽ ഈ അപകട ിൽ ചാ കയി ായി . ‘െ ’ എ ര ിെ ഉ ാരണം മെ മി ാ ഒ വിേശഷെ ധ നിയിൽ ആെണ ം nde (ൻെട) േപാെല യാെണ ം അറി തിെ േശഷം ടി കാൽഡ ൽ ‘അ ം ഇ ം’ പിടി ാൻ േപായതി ് ഒ സമാധാന ം കാ ി . എ ാൽ ത െട ജീവിതകാലം വൻ ന െട ഭാഷ അഭ സി തിേല വ യം െച ് ചരി ി ം ി ം േചർ ് അ ക െട വ ാകരണനിയമ െള വ വ െ ി ി സാ ാെര നാം ധന വാദ ര രം അഭിന ി കയ ാെത പരിഹസി കയ േവ ്. ‘െ ’ എ ഉ ാരണം നാം എ തെ പറ േകൾ ി ാ ം ൈവ േദശിക ാർ ശരിയായി ഹി വാൻ സാധി ത . ഇതിെല ‘റ’ എ എ ിെന ഉ രി ് ശരിയായ റകാരം േപാെല അെ ് ഏ മലയാളി ം സ തി ം. ആർെ ി ം സംശയ െ ിൽ, ‘എെൻറ ാം േക വെനാ



ാശ സി



ിെ േനരം’



എ



ം മ ം മലയാള ിൽ െ വെ മ ിൽ എ തിയി വായി േനാ െ . ഇവിെട ‘റ’ െട ധ നി ‘ട’ േട ം ‘ത’ േട ം മേ ആ ്; അ െകാ തെ ആ ് ഇതി ് ഇം ീഷിെല ‘t’-േയാ ധ നിസാമ ം പറ ്. ‘റ’ ഒ യാ യി ാൽ അ മാ കയി ; ഇര ി ് ‘ ’ ആ േ ാൾ അ ് േവ ംവ ം െതളി ം. ഉദാ: attest = അെ ്. എ ാൽ ‘െൻററ’ എ േവേ എ താൻ എ േചാദി ാൽ ൻ- ് പിൻ ് ഇര ി വർ ം േയാജി കയി ; അ നാസിക ൾ റം ഒെര ം ഇര ി പതിവി . ഇര ി േ ാൾ ഉ ധ നി ഒ െകാ ാൽ ആവശ ം നട ക ം െച ം. ഉ ാരണ ിൽ നിർബ വർ ‘െൻററ’ എ ് ഇര ി തെ എ തിയി േവാ എ നിർ യി ാ ം ഇേ ാൾ ന തരമി . ‘െൻറ’ എ ് ഇേ ാൾ എ തി വ ലിപിവിന ാസം ാവിഡ ിെല ധ നി വി ാനീയ സി ാ ൾ ് അത ം േയാജി താെണ തിപാദി ാം. സം ത കാരം ർശാ ര ൾ ് അ വർ ൾ ഉ തി റേമ തമിഴിൽ ആറാമെതാ വർ ം ടി ്. സം ത ിൽ ഖരം, അതിഖരം, , േഘാഷം, അ നാസികം എ ് ഒാേരാ വർ ി ം െഎയ ാ ് അ രം. ഇതിൽ അതി ഖരം ഖര ിെ ം േഘാഷം വിെ ം, മഹാ ാണീകരണം മാ മാെണ ് ഉ രി േനാ ിയാൽ മാ ം. അതിനാൽ സ ര ളിെല സ ദീർഘേഭദം



28



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



േപാെല ർശ ളിൽ അ ാണമഹാ ാണേഭദം ജാതിേഭദം ഉളവാ കയി . ഈ ി കാരം േനാ േ ാൾ സം ത ിൽ ഒാേരാ വർ ി ം ഖരം, , അ നാസികം എ വർ േള ഉ ; ഈ െ ം തമിഴിെല വർ ളി ം ഉ ്; െള എ തി ാണി തി േത കം ലിപികെള എർെ ി യി ി എ മാ േമ ഉ . പദാദിയിൽ മാ ം ഖര ി ് സ മായ ഉ ാരണം; പദമ ിലായാൽ അതിെന വാ ി ഉ രി ണം — എ ാ ് തമിഴിെ ഏർ ാ ്. അതിൻ കാരം ‘മകൻ’ എ ് എ തിയാ ം ‘മഗൻ’ എ േപാെലയാ ് വായിേ ്. ഇേ ാഴെ മലയാള ിൽ ഩ– ം, ന- ം േവെറ ചി ം ഏർെ ാ േപാെല െച ഒ സൗകര െമേ ഉ ഇ ്. തമിഴിെല വർ ാ ര ളാവി ്: (1) (4)



ക, ങ; റ, ഩ;



(2) (5)



ച, ഞ; ത, ന;



(3) (6)



ട, ണ; പ, മ.



ക ാേദ ാ ാ മായി ് ഉ ിൽ നി റേ മ ിൽ ‘റ’ വർ ിെ നില നാലാമതായി ാ വ ക. അതിെ ാനം ദ ലമാ . ഉ ാരണം ർ ന ിെ ംദ ിെ ം മേ നിൽ ം. ‘റ’ കാരം പദമ ില ാെത പദാദിയിൽ വരാ തിനാൽ ഖേരാ ാരണേഭദം ഇതി ് ഏർെ ി ി . എ ി ം, മ വർ െളേ ാെല ഇതിെന ം ആര ഭാഷാധ നികൾെകാ രി ി വാൻ യാസമി . മലയാള ിൽ ലിപികളി ാ യാൽ േറാമൻലിപികെള ഉപ േയാഗി ാം: ഖരം അതിഖരം േഘാഷം അ നാസികം t th d dh n ഈ ലിപികൾ ് ഇം ീഷി ഉ ാരണം ആ ് വിവ ിതം. Enter എ ഇം ീ ് വാ ് r കള രി ാൽ ‘എെ ’ എ മലയാള ിെ ഉ ാരണമാ ം എ പറ ാൽ കഴി . ഇനി ‘ഉെട’ എ തിെല ഉകാരം േലാപി തിെ േശഷം ടകാര ി ് ഈവിധം മാ ം െച െത ി ് എ േചാദ ി സമാധാനം പറേയ ്. ഇ ് സ ി കാര ളിൽ ഒ ാ ്. കൺ + = ക ; വിൺ + തലം = വി ലം; മരം + കൾ = മര ൾ; നിൻ + കൾ = നിങ് കൾ ഇത ാദി സ ികൾ േനാ ക. അ നാസിക ം ഖര ം ൻപിൻപായി േചർ വ ാൽ ഖരെ അ നാസിക ി െ വർ ി ഖരമാ ണം — ഖരെ നാസികേ ാ സവർ നം (assimilation) െച ണം (െപാ ി ണം) — അ നാസികാൽ പരമായ ഖര ി ് ർ സവർ ം േവണം — അ നാസിക ിന റം സ വർ ഖരേമ നി — എ ് ഒ സാമാന നിയമം ഈ ഉദാഹരണ ളിൽനി ം െതളി . ഈ മാതിരി ഒ ം ന ലിൽ ഉ താ ം. എ ാൽ അതിെന ഒ െപാ നിയമ



29



േകരളപാണിനീയം



മാ ി െകാ ി ി . ഈസ ി കാരം ‘ഉെട’ െട ഉകാരം േലാപി ് ‘െട’ ൻ നി ‘ൻ’ എ ഩകാരേ ാ േച േ ാൾ ടകാര ി സ വർ ഖരമായ ‘റ’ കാരം ആേദശമായി വ . ഇ



ംെകാ ് ‘െൻറ’ എ തിെ ലിപിവിന ാസ ം ഉ ാരണ ം ശരി എ സി ി . ഇതി േമൽ ഒ േചാദ ാ ം: വ ാൻ = വ ാൻ എ ിടെ േ ാെല ൻെചാ അ നാസികാതി സരനയ കാരം ഖരമായ ‘റ’ എ തി ് അ നാ സികമായ ‘ഩ’ എ തിൽ ലയംവ ് ‘ഩ ’ എ ാകാ െത ് ? ഇതി ം സമാധാ ഩ നം പറയാം. ഖര ി മാസികം ആേദശം വ ് ഖരം ത യാദിയി തായാേല നിത മായി . ഇവിെട ത യം ‘ഉെട’ എ ാകയാൽ ‘െട’ ത യാദി ഖരമ ; ഉകാരം േലാപി തി േമൽ ത യാദി ാനം വ തിെന വക വ ി ം ഇ . എ മാ മ , ‘എെഩ ’ എ ദ ിതീൈയകവചന പ ി ല മാ ഩ യിേ ാ െമ ് ഒ തരേ ം ഉ ്. ടവർ ിെന േപാെല അ നാസികാതി സരം റ വർ ി ം േവ . എ ാൽ ഈ സംഗ ിൽ എ ാ ി ം ഉപരി ഒ ആേ പം റെ , ‘റ’, ‘ഩ’, എ ‘റ’ വർ ം ആറാമെതാ ാെണ പറ വേ ാ. ആ ിതി ് അ നാസികാതി സരനയ കാരം ൻ + റ എ ് ഩകാരറകാരേയാഗെമ ാം റകാരം ത യാദി ടിയാെണ ിൽ അതി സാർ ികമായി നാസികം ആേദ ശം വ ്, ‘ഩ ’ എ േവണം മാ തി ് ; കാ േതാ അ െനയ ;‘ ’എ ഩ മാ തായി ാ ്. എ െന എ ാൽ: െച ിൻ ൻ ഒൻ ഈ ആേ



പ



‘ൻറ’ എ ണസ ദായ



=



െച ി



= = =



െച ഒ



ി ം ശരിയായ പരിഹാരം ഉ രെ ിലാ



്.



തമിഴരിൽ സാധാരണ



(ഩ –എ ഩ (ഩഩ് – എ (ഩഩ് – എ



) ) )



്. ാർ ഉ രി



് ഒ വില



ൻ — ൻദ് — (kundru) ഒൻ — ഒൻദ് — (ondru) ഇതിെല റകാരധ നി മലയാളികൾ ് ഒ ം രസി ി ി ; അവർ അതിെന തീെര േവ െ വ . അേ ാൾ മലയാള കാരം തശ ൾ, ഒൻ (ondu) എ



ൻ (kundu)



മ ിലായി, റകാരം േലാപി േ ാൾ ദകാര ി ് ാധാന ം സി ി . ഈ ര ിൽ ഩകാര ം ദകാര ം ഭി വർ ളാകയാൽ സവർ നം േവണം. പതിവിൻ കാരം (കൺ + = ക ) അ നാസികേ ാ ് ഖര ി ് (ഇവിെട



30



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



വി ് ) െപാ ം വര വിധം സവർ ീകരി തായാൽ ‘ നരായാ ഹാകപിഃ’ എ മ ിൽ നിരസി കള റകാരംതെ പിെ ം ചാടിവീ ം. അതിനാൽ േനെര മറി ് വിേനാ ് െപാ ാൻേവ ി അ നാസികെ മാ ി. അേ ാൾ ‘ഩ് ’ എ ് ‘ന് ’ എ ായി. ഈ ിതിയിൽ വ തി േശഷം അ നാസികാതി സരനയം േയാഗി േ ാൾ ‘മ ം’ എ ് ‘മ ം’ എ ് ആ േപാെല, ‘ ’ എ ‘ ’ എ ം ‘ഒ ’ എ ് ‘ഒ ’ എ ം േവഷം മാറി മ . തമിഴിെല ‘ഩ്റ ‘ എ ാം മലയാള ിൽ റ കാരം ‘ഩ ’ ആകാെത ഩ ഈ വിധ ിൽ ‘ ’ ആയി ീർ . ഇനി തമിഴിെല ഉ ാരണം ഈ വിധം വ വാ കാരണം ഊഹി ക തെ ; അതിേല ് ആരംഭി ം ് നാം തായി കൽപി വർ ിെ ഖര ി ് ഒ തിയ ലിപി ം ടി െകാ ണം; അ ാ ാൽ അതിെന ‘നിറ ക’ എ വാ ിെല റകാരമാെണ വിചാരി േപാ ം. എ മാ മ , ന െട വിചാരണ യിൽ റകാരെ ി ം ാവിേ ്. അതിനാൽ ‘െൻറ’ എ തിെല ‘റ’ ് ‘ഺ’ എ ് ചി നം െച ാം. ഇ ് തമി ് ിൽ ടകാര ിെ ചി മാ . തിയ വർ ിെ ധ നി ടകാര ി ം തകാര ി ം മേ ആകയാൽ തമി ് ടകാരലിപി അതി ് േയാജി ക ംെച ം. അേ ാൾ തിയവർ ം ‘ഺ’, ‘ഩ’ എ വർ ളാ ്. അതിൽ‘ഺ’ ‘ഖര ം’ ‘ഩ’ അ നാസിക ം. ങകാരം േപാെല ഺകാര ം സാധാരണയിൽ ഒ യായി നിൽ ി . ഒ കിൽ ഇര ി ം; അെ ിൽ സ വർ ിൽ േവെറ ഒ വർ തിേനാ േചർ രമായി വ ം. ഉദാ: ങ അ െന ഇ െന



ഺ



മരങ്കൾ െതാങ്



തീഺ്ഺി െതഺ്ഺു



എഩ്െഺ എഩ്ഺു (= എ



)



ഇനി ‘നിറ ക’ എ തിെലേ ാെല തമി ്–മലയാള ളിൽ ‘റ’ എ ് സം ത ിൽ ഇ ാ ഒ വർ ം ഉ േ ാ. അതിെ ആഗമ ം സ ഭാവ ം േനാ ാം. മ ാവിഡഭാഷകളിൽ ആദികാല ് ഇ െന ഒ വർ ം ഉ ായി ിരി ാം; എ ി ം ഇേ ാൾ അ ് തമിഴി ം മലയാള ി ം മാ േമ കാ . െത ിൽ ‘ശകടേരഫം’ എ പറ കവികൾ മാ ം ചിലയിട ് ഇതിെന എ താ െ േ ഉ ; എ തിയാ ം ഉ ാരണ ിൽ േഭദം ഇെ ായി. തമി ്



മലയാളം ്



കർ



ാടകം



െത



്



= 100



േമൽ ാണി വാ ിൽ െത ം കർ ാടക ം ‘ര’ ഉപേയാഗി തിനാൽ േര ഫ ിെ വകേഭദംതെ യാ ് ‘റ’ എ ് ഊഹി ാം. േവെറ ം ല ൾ



31



േകരളപാണിനീയം



ഉ ്: ‘മലര് + െപാടി = മലറ്െ ാടി. ഇതിൽ ‘െപാടി’ േച േ ാൾ മലരിെ ‘ര’ എ ് ‘റ’ ആയി ീ . ഉ ാരണ സ ഭാവം ആേലാചി ാൽ ‘ര’ െയ ഖരമാ ി യാൽ ‘റ’ വ ം എ ് േബാധെ ം. അേ ാൾ വായ േരഫെ ഖരമാ താ ് ‘റ’കാരം എ സി ി . ‘ഖരം’ എ പറെ ി ം ക, ച, ട, ഺ, ത,പ എ മ ഖര ളിൽ ഇ ാ നാദേമാ േഘാഷേമാ ഏെത ി ം ഒ ധ നിവിേശഷം ടി അതിൽ ഉ ്. റകാരെ ഇര ിേ ി വ ാൽ ഉ ാരണം എ െന? ൻെചാ വിേശഷധ നിേയാ ടി ഇര ി പറ വാൻ സാധി കയി . അേ ാൾ ആ അംശം വിേ ് ഇര ി ണം. അ വി ാൽ േരഫധ നി േശഷി ം. ഇ െന വ ഉ ാരണമാ ‘ ം’ (= ര്റം) ഇത ാദികളിൽ േകൾ ്. വർ ദ ിത ിൽ ഈവിധം ഏതാ ം അംശം വിേ ് ഇര ി ക എ ് ഒ വിേശഷവിധി എ പറ വാൻ ഇ . സം ത ിൽ േഘാഷ െള ഇര ി േനാ ക: ഭ്ഭ = ബ്ഭ; ധ്ധ = ദ്ധ; ഇവിെട േഘാഷ ിെല മഹാ ാണാംശം നീ ിവ ി ാ ് ഇര ി ്; ഇര ി തിെ ർ ഭാഗം െ േപാ . അേ ാൾ േഘാഷെ ഇര ി ാൽ ം േഘാഷ ം ിേ ർ ഫലേമ ഉ . അ േപാെലതെ യേ ‘റ’-െയ ഇര ി േ ാൾ ർ ഭാഗം ‘ര’- ം ഉ രഭാഗം ‘റ’- ം ആ ത്? ഇര ി റകാരെ മല യാളികൾ ഉ രി തിൽ െറ േഭദ ്; അവർ ര്റം എ ര്രം എ ാ ് ശ ി ്. അ െകാ ് മലയാള ിൽ റകാരെ അ , േരഫെ ആ ് ഇര ി ക പതി ് എ ് പറേയ ിയിരി . െത ം കർ ാടക ം റ-െയ വൻ കള ിൽ മലയാളികൾ ദ ിത ിൽ ‘റ’ േവ ാ, ‘ര’ തെ മതി എ െവ തായി സമാധാനെ ടാം. ഇ



ം സംഗതികൾ തീർ െ



വേ ാ. ഇനി ഇര ി ഺകാരം േചർ



ാ



ി



െവ ി ‘െതഺ്ഺു്, ‘തീഺ്ഺി’ എ വാ കേള ം ഇര ി റകാരം െകാ ാ ‘മാ ം’, ‘നീ ൽ’ എ വാ കെള ം അ രി ് അ ക െട ധ നിക െള ഒ േനാ ക. ര ം ഒ േപാെലതെ ഇരി ം. േരഫ ി ം ഺകാര ി ം ഒ യായി നിൽ േ ാൾതെ ധ നിസാമ ം േവ േവാളം ഉ ്; ഇര ി ാൽ ിെ ര ം തിരി റി വാൻതെ യാസം ആകെ ; “ഒ ് ഺകാരം ഇര ി ം, മേ ് റകാരം ഇര ി ം ആകണെമ േ ാ? ര ം എെത ി ം ഒ ിെ തെ ഇര ി ാെണ തെ വിചാരി െകാ ാം” എ ് ഒ ആശ ് ഇവിെട വക ്. അ തീർ ാം: േകവലം



േയാജകം



നീ



നീ



കാ ഉ



കാ ഊ



32



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



തിഩ ഩു െതഩ ഩു



തീഺ്ഺു െതഺ്ഺു



.



േമൽ ാണി പ ൾ ‘ധാത ാ നാസികെ സ വർ ഖരമാ ി ഇര ി ാൽ േകവല തി േയാജക തിയായി വ ം’ — എ നിയമ ി ് ഉദാ ഹരണ ളാ . ഇതിൽ ങ’ എ ് ‘ക’ ആയ േപാെല ം, ‘ണ’ എ ് ‘ട’ ആയ േപാെല ം ‘ഩ’എ ത് ‘ഺ’-ആയി എ ് െതളി . അതിനാൽ ‘െതഺ്ഺു ’, ‘തീഺ്ഺു ’ എ വാ കളിൽ റകാര ിെ ർശേമ ഇെ സ തിേ തീ . ഇനി, മാ



— മാറ



; നീ



— നീറ



,



എ പനി ി േനാ ക, അകർ ധാ െട അ വർ ം ഇര ി ാൽ േകവലം േയാജകമായി ീ ം എ നിയമ കാരം ഉ ാ പ ളാ ് ഇവ. ഇവ ് ഺകാരേ ാ ് യാെതാ ബ ം ഇെ ം മാ . അതി നാൽ ഺ്ഺ- ം ററ- ം ഉ ാരണ ിൽ മി ംഎ വൻതെ ഏക പ ളാെണ സി മായി. ഺകാര ി ് ഺ്ഺ എ ിര ി ിേ ാ ഩ്ഺ എ ് സ വർ ാ നാസികം േചർ ി േ ാ അ ാെത ഉപേയാഗമിെ കാണി ി ്. അേ ാൾ ധ നിമാ ം മാ ണമാ ി എ തായാൽ ഇം ീഷിൽ connection എ തി പകരം connexion എ ം എ താ േപാെല ‘തീഺ്ഺു ’ എ േത ിട ് ‘തീറ ’എ ് ആ കൾ എ വാൻ ട ിയിരി ണം. ശരിയായ ആഗമം മറ േപായി മാ മ ; ധാടി േവ ി ം എ ിൽ ഈവക സാമർ ം കാ മ ്എ ാ ഭാഷകളി ം കാ ം. ‘I owe you’ എ തി ് ഇം ീഷിൽ ‘I.O.U.’ എ ് സംേ പ പം ി ആ െട മേനാധർ ം േനാ ക! ആരംഭ ിൽ ‘െത ് ’ എ ് ‘ററ’ േചർെ െതെ ് ൈവയാകരണ ാർ ശഠി ിരി ാെമ ി ം കാ ല മ ിൽ അവർ ം ‘അടി വഴിേയ േപാകാ ാൽ േപാ വഴിേയ അടി’േ ിവ ിരി ം. ഇ ം ആയി ഴി തിെ േശഷം ‘ഩ്ഺ’ എെ ാ ര ി മാ ം േവ ി ഺ എ ഒ ലിപിെയ വ ാകരണ ാർ എ ഭ മായി ി ാ ം അ ് എ കാലം നിലനി ം? “തീറ എ ിട ് ഇര റ ആെണ ിൽ ഩ്ഺ എ തി ് ഒററ ‘റ’ ധാരാളം മതിയാ ം” എ ് ജന ൾ സ ാ ത ം കാണി ട ി. ഇ െന ഺകാര ിെ കഥ അവസാനി . നാം അതി െന ശവ റയിൽ നി ഴിെ ് ക കി മി ി ദർശി ി െവേ ഉ . എ ാൽ ‘പ ച ാ ം േമാരിെല ളി േപാ കയി ’ എ ിൽ മാ േമ തമി ഴർ ‘െതറ െച ിറാർ’ ഉ . ഉ ാരണ ിൽ ഺകാര ിെ അധിവാസം ഇ ം ഉെ ിെ ടാം. െച ിഩ്ഺ്റാൻ എ ഇേ ാഴെ ഉ ാരണ ിൽ റകാ രധ നി, ടി ലർ ി െ മാ േമ േദാഷ . റ എ തി ാ െകാ ്



33



േകരളപാണിനീയം



അതിെ ധ നി, ർവവാസനെകാ ് ത ൾ അറിയാെത വ ഺകാരധ നി ഇ െന ര ം കലർ ് തമിഴർ ഉ രി . ഩ്െഺ (െൻറ) എ മലയാള ിെല ഷേ കവചന പ ിൽ മാ േമ ഇേ ാൾ ഺകാര ിെ ശരിയായ ഉ ാരണം േശഷി കിട . അതിെ ഉ വം േതടി ിടി വാനായി റെ േ ാഴാണ േ ാ അന ായമായി സർവസ ം അപഹരി നാ കട ശി യിൽ ത ിവി ി ഈ സാ വായ വർ ിെ വക ചില വിലപിടി സ ൾ അന ാധീ നെ കിട ് കെ വാ ം അ കൾ വഴിയായി െച ്, ക ാൽ ആള റിയാ വിധം ചട ീണി ് ത ായനായി കിട ി ഉടമ െന െ നി യി റി ് മഹാജനസമ ം അവതരി ി വാ ം ന ് ഇടയായ ്. മലയാളിക ം ടി ഺകാേരാ ാരണം ഷി ി ാ ് വലിയ ഭാഗ മായി. എ ാൽ നാം ഇ ം മെ ് ത ീവി ി െകാ വ ഺകാര ി ് ഏ കാലെ ി ം അ രമാലയിൽ ഒ േത കലിപി ഉ ായി തായി ഊഹി ാൻ വഴി േ ാ? ഈ േചാദ ി ് ഉ രം എ ിൽ പറയാ



ത . അ രമാല പലേ ാ ം മാറിമാറി വ ി ്. ഇേ ാഴെ അ രമാല തമിഴിൽ ിരെ ് 14-ആം ശതവർഷ ിലാ ്. അതി വളെര ൻ തെ ഺകാര ിെ ാനെ റകാരം കട ാ മി ിരി ണം. വ ാകരണ



ളിൽനി ് വ ം ാ േമാ എ േനാ ിയാൽ ആ കാര ാർ അ രമാലയിെല വർ െട ഉ ാരണെ ിയ ാെത ലിപിെയ ി ഒ ം പറ ി ി ; വ ം പറ ി ാ ം ലിപികൾ പല ാവശ ം േഭദെ ിയ ിൽ അ ് ന ് ഇേ ാൾ തിരി റി വാൻ പാടി ാ വിധ ിൽ ആ ി യി ്. ൈവയാകരണ ാർ എ തിയി ലിപിക ം അ ക െട ധ നിക ം ഇേ ാൾ നാം എ െന അറി ം? പഴയ െള ാം തിയ അ രമാലയിൽ പകർ ിയിേ നാം ക ി . എ മാ മ , തമിഴിെല ധാന ൈവയാകരണ നായ ‘െതാൽകാ ിയർ’ തെ എ ാം ശതവർഷ ിൽ ജീവി ി തായി ാ ് ഡാ ർ ബർണൽ ാപി ്; ന ൽകാരനായ ‘ഭവന ി’ അതി ം അർ ാചീനനാ ്. ‘വ ിനം കചടതപറ െവന വാേറ’ ‘െമ ിനം ങഞണനഩ െവന വാേറ’ എ



ം െട ‘അ



ളാൽ ഭവന ി റെയ ഖര െട ി ം മ ് അ വർ േളാ േചർ ം



ി ം ഩെയ അ നാസിക പരിഗണി ം,



ഩി നാ ഩഩി റിറ ് റഩ വ ം’



എ ് റഩ ൾ ് ഒേര ാന ിൽ ഉൽ ി പറ ം േനാ േ ാൾ ഇ ് റകാര ചി മായി ാ എ ലിപി ഺകാര ചി മായി ിരി കയിേ എ ശ ി ാൻ വഴി ്. റകാരം േരഫ ിെ ഒ വകേഭദംമാ േമ



34



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



ഉ എ വ ് അതിെന ശ ശാ കാര ാർ ഗണി ി ായിരി ാം. എ ാൽ അേ ാൾ ‘അരി ക ം’ ‘അറി ക ം’ ഒ ായിേ ാ ം; െപാെ ാ െ ! കർ ാടക ിൽ എ െനയാേണാ അ േപാെല തമിഴി ം’ എ വിചാരി െകാ ാം. മലയാള ിൽ ഩകാര ി ം നകാര ി ം ഒ ലിപിേയ ഉ വേ ാ; നാം ശരിയായി എ വായി വ ിേ ? അ േപാെല തമിഴ ം കഴി ി യിരി ാം. ഇ െന ക ി കയാെണ ിൽ ഺ ം റ ം ടി എെ ാ ലിപി ആയി എ ാ ് ക നെച വാൻ േറ ടി ന ്. ‘തീററ’ എ ിട ് ഺഺ- പകരമാ ം ‘മാററം’ എ ിട ് ററ- തെ ചി മായി ം ‘ററ’ എ ലിപി ഉപേയാഗി എ ിരി െ . മലയാള ിൽ ‘നന ’ എെ തി ാ േ ാൾ ആദ േ തിെന നാം നകാരമായി ം ര ാമതേ തിെന ഩകാരമായി ം വായി േപാെല ഭവന ി ം വായി ി ിരി ാം. സം ത ാരായ ആര ാ െട ആഗമനമായിരി ണം ാവിഡ െട അ ര മാലയിൽ ഴ ൾ ഉ ാ ി ീർ ്. ഺ, റ ര ം സം ത ിൽ ഇ ാ ാവിഡവർ ളാ ്; അ കളിലാ ് വലിയ ഴ ം കാ ം. െതാൽ കാ ിയം തെ െഎ വ ാകരണം േനാ ി ഉ ാ ിയി താ ്. സം ത ിൽ ടവർ േമ ഇ ായി . അതിെ ാന ് (ഇേ ാൾ ട വർ ം കാ ിട ് ) തവർ മാ ് ഉപേയാഗി ി ്. ാതിശാഖ ാർ ‘വിനാമം’ എ ം, പാണിനീയ ാർ ണത ം, ഷ് ത ം ർ ന ാേദശം എ ം പറ വർ വികാര ൾ േനാ ക. തമിഴിലാകെ , ദ മായ തവർ ിെ കീ ഴിലായി ് ട വർ ം, ഺ വർ ം, എ ് ര വർ ൾ ഉ ായി . ആര ാ വർ ിൽ െ ആര ം ാവിഡ ം ടി ലർ േ ാൾ ആര ർ തവർ ിൽനി ം ടാ രമായ ടവർ െ ാവിഡരിൽനി സ ീകരി . ാ വിഡേദശ തെ ആര ർ വ ാപി േ ാൾ, ാവിഡർ തവർ -ടവർ െട മേ നി കയാൽ അ ടേഭദമായ ഺവർ െ ഉേപ ി . തമിഴിൽ വർ ം എ പറ ാൽ ഖരം, അ നാസികം എ ് രേ ഉ വേ ാ അതിൽ ഖര മായ ഺകാരെ ർ ന മധ മമായ േരഫ ി ം, അതിെന ഖരീകരി റകാര ി ം ഉൾെ ിയി ് അ നാസികമായ ഩകാരെ മാ ം സ ീകരി . ഈ ഩകാര ം ദ ാ നാസികമായ തവർ നകാര ം ത ി േഭദം മാക യാൽ ഉ ാരണ ിൽ ര ം ഒ േപാെല ആയി ീ ക ം െച . ഈ വിധം ആയിരി ാം ഇേ ാൾ കാ ഴ ം സംഭവി ്. ഇ ാല ാകെ , തമിഴിെല ഉ ാരണം വളെര േമാശെ ിരി . -ഩകൾ ം - -കൾ ം (നഩകൾ ം, ര-റകൾ ം) എ ില ാെത ഉ ാരണ ിൽ ഒ േഭദ ം കാ ി . ‘അറി ക ം’ ‘അരി ക ം’ എ തി ാൽ േവെറ; തമി ഴിൽ ഉ രി ാൽ ഒ തെ . ‘ന’ എ ം എ ം ‘ഩ’ എ ം ഉ ലിപികെള എവിെട ഉപേയാഗി ണെമ ് വ ാകരണം വായി വേന അറിയാ . ഡാ ർ കാൽെഡ ൽ തെ നഩ-കൾ ് എ ിൽ മാ േമ േഭദ എ ത ി



35



േകരളപാണിനീയം



ള . അേ ഹം ഈ വർ ൾ വാ വേഭദെ ി േനാ ിയി െ ിൽ നാം ത ീവി ി ഺകാരെ ഇതി ൻ തെ ക പിടി മായി . തമിഴിെ അവ േനാ േ ാൾ മലയാള ിെല ഉ ാരണരീതി വളെര ഉയർ നിലയിലാ ്. നകാര ി ം ഩകാര ി ം െവേ െറ ലിപി കൾ ഇെ ി ം മലയാളികൾ ര വർ െള ം േവ ിട ് േവർതിരി ് ഉ രി . േരഫറകാര ൾ ലിപിേഭദ ം ടി ഉ തിനാൽ െചറിയ ി കൾ േപാ ം ഉ ാരണ ിൽ െതറ വരാറി . എ ിേനെറ റ , മലയാ ളികൾ ‘െൻറ’ എ ് നകാര ം റകാര ം എ തിയാ ം ‘ഩ്െഺ’ എ ് ഩകാര ഺകാര െള െ ഉ രി . ഈ കരണം സ ാ സ ിയാൽ വളെര നീ േപായി. ഇനിെയ ി ം അ നിർ ിയി ത ിൽ േവ ശി ാം. ‘ഉടയ’ എ ഷ ീവിഭ ിചി െ ആദ ം അ േലാപംെച ് ‘ഉെട’ എ ാ ി; ആദിേലാപ ം ടി െച ് ‘െട = െഺ’ എ ാ ി ീർ കാല മ ി ലായിരി ാം. ‘െട’ എ അതിസേ ാചിത പം ‘ൻ’ ൻപിൽ ഉ ിട മാ േമ സർ സ തമായി ീർ . ‘അവെ ’ ‘നാ െൻറ’ എ പ ൾേപാെല ‘ ീെട’ എ സേ ാച പം ഭാഷയിൽ ഉപേയാഗി ാറി . ‘ ് ’ എ ച ർ ി െട ഇര ി കകാരം േലാപി ി ത് ‘അവ ് ’, ‘വീ ് ’ ഇത ാദി പ ളിൽ സം േതാകാര ി പിൻ ് വ നം വ േ ാൾ ഉ ാ



ശ് വതനിമി മായിരി ാം. ‘അവൾ- ് ’, ‘അവർ- ് ’ ഇത ാദിേപാെല ഇര ി കകാരം േയാജി ിട േലാപംെച ാ മി . സം തെ കഴി ം േലശാ ി (?) ഉ രി ണെമ ാ ് മലയാള ിെ േപാ ്. b) േവ ം > േവ ം > േവണം > ഏണം > എണം > അണം. ‘െച േവ ം’ എ ി ് ഈ വിധ ിൽ ‘െച ണം’ എ ായി മ . ഇ േപാെലതെ ‘ആ ം > ആം’ ഉദാ: െച



ആ ം > െച ാം.



ഇ



ാണി ആ നയ ൾ ലം ഉ ായി വികാര ൾ റേമ സം ത ിെല അ രമാല സ ീകരി തൽ മലയാള ി പലവിധ ി ം േവഷ േഭദ ൾ ഏർെ ്. എ െന എ ാൽ, (1)



തി ാൽ എതിർവശം അതിർ ി



= = =



ാൽ   എ വശം ഋകാരസ ീകാരം അ ി



36



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



(2)



നഩ എേഩാ ഩ അഩ ായം



= = =



(3)



ഗ്ര ം പ്റകാരം മര്യാദ മറ്കടം



= = = =



(4)



ഇടമ് ധനമ്



= =



(5)



പാല് മര ില്



= =



 നകാരഩകാര ൾ നന  എേ ാ ലിപിേഭദമി ാ അന ായം ം    േരഫറകാര െള ഒേര കാരം  മര ാദ  ചി ംെകാ റി ക  മ ്ടം  } ഇടം മകാര ിെ ാന ് ധനം അ സ ാരം } പാൽ ലകാരചി ി പകരം തകാര മര ിൽ ചി ്



ഒ ്, അ ്, കാ ് എ ് സം േതാകാരം േവ ിട ് ഒ , അത, കാട എ ് അകാരം എ സ ദായ ം, എ, ഒ എ സ ര െള സ ദീർഘ േഭദം ടാെത ഏക പമായി എ മ ം സം താ രമാല െട േവശനേ ാ ടി മലയാള ിൽ കട ക ായി. എ ാൽ, ഈ േദാഷ ൾ ഇേ ാൾ പരി ത ായ ളായി എ സമാധാനെ ടാം. ‘സം ത ി ് ഏെത ി ം ഒ ചി ം േവ താ ് ’ എ ം, ‘ഏ, ഒാ ദീർഘ ൾ ് െക ി ഉപേയാ ഗി ണം’ എ ം എ ാ അ ട ാ ം സ തി ി ്. 13. േമൽ



ള ംആ :



തിപാദി നയ െള ഉപേയാഗി ാൽ മലയാളെ തമി ം തമിഴിെന മലയാ ാം എ േബാധെ തിനായി ഏതാ ം ഉദാഹരണ െള താെഴ േചർ



മലയാളം കററ ാർമൽ ഴലികെളാേരാ രാഗേഭദം ണർ ിററിേ ാ ം മ രസമയം ചി പാ ം ദശായാം ററംേതാ ം കിളികളതിെനേ ി ണേ ം പാടിൻറടമയി! സേഖ! മററമേ പിെ . —ഉ



ീ-



നീലിസേ ശം



തമി ് കൈററ ാർമർ ഴലികെളാേരാ രാകേപതം ണർ ീിററിേററാ ം മ രചമയം ചി പാ ം തചായാം ററംേതാ ം കിളികളതൈനേ ി ണേ റ ം പാ കിൻറ ഇടം ഏ േതാഴ മററമ റ പി .



37



േകരളപാണിനീയം



മലയാളം ഇ െന േപായ ഭംഗികേളാ േമ ത ിന ാവിൽ േനരം െമ േവ െചാ ിനാൻ വ വീനായകനേ ം ചായലാെര ാേരാ ം മണമാേയാ കാ ം ൈകെ ാ മകലർെ ാ െത ലിവൻ േസവി ാനായി വ ക ാ ം േമ മി ാ ത ി െട? —



ഗാഥ



തമി ് ഇ നം േപായ പ ികേളാ േമ ത ിന ാവിൽ േനരം െമ േവ െചാ ിനാൻ വ വീനായകനേ ം ചായലാെര ാേരാ ം മണമാേയാ കാട്ചി ം ൈകയ്െ ാ ൈമ കലർെ ാ െത ലിവൻ േചവി ാനായി വ കാൺ േമ മി ാ ത ി െട. തമി ് േപയേര െയന യാവ ം യാ േമാർ േപയേന േയവർ ം ഇ േപശിേയൻ? ആയേന അര ാ എൻറൈഴ ിേ ൻ; േപയനാെയാഴിേ െനൻപിരാ േ . മലയാളം േപയേരെയനിേ വ ം ഞാ െമാ േപേയേയവർ ം ഇ െചാ ിെയ ് ആയേന രംേഗശാ എ ഴ േ ൻ േപയാെയാഴിേ െനൻ ത രാ താൻ. തമി ് വാനാ ം മാമതിേപാൽ െവൺ ൈട ീ മ വർതേ ാനാകി വീററി െകാ ാ ം െചലവറിേയൻ േതനാർ േ ാൈല ി െവ ിടമൈലേമൽ



38



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



കാനാറായ് ാ ം ക



ൈടേയനാേവേന — െപ മാൾതി െമാഴി



മലയാളം വാനാ ം മാമതിേപാൽ െവൺ ട ീ മ വർതൻേകാനായി െവ ി െകാ ാ ം മ റിേയ ാ! േതനാർ േ ാലെയ ം തി െവ ിടമലേമൽ കാ ാറായ് പായാനഭി ായ ടേയാനാ ഞാൻ. തമി ് ൈ തൈ ഇൈ െചൈ



ചാ ല െ ാ ലമ ിരൈ റ ം േയ തമ നൽ ം തനിെ തൈ ാേന േയെയ ൈമ േനാ മ ിൈന യിരാമെന ം േചർ നാമം തൈ ൺകളിെററരിെയ ാൻ. — ക രാമായണം



മലയാളം ിത മാർ ാ ലകിെ ാം ലമ െ റ ം തെ ാൻ ത ാ കൾ നൽ ം തനിെ ംപദെ ാൻ ഇ ിേല ഏ േനാവി ം മ ിെന രാമെന ം െച േച ം നാമം തെ ൺകളാൽ െതരിെയ ാൻ. െത



് താമസിംചി േസയ തഗ എ ി കാര ം േവഗിരംപൻ അദി വിഷമം അഗ



മലയാളം താമസി െച തകാ കാര െ േവഗി ി ിൽ അ ം വിഷമം ആ ം. െത



് പ ികായ െത ി പഡേവയ ഫലം ഒൗേന? വിശ ാഭിരാമ വിനര േവമ!



മലയാളം പ ായ് എ പ വ േവ ഫലമാ േമാ, വിശ ാഭിരാമനായ അ േയാ േവമ, േകെളേടാ!



േകരളപാണിനീയം



െത



39



് േദവീ ഈ സഭ വിദ ാം ല മയൈമ ഉ ദി. കാ ന ഇ േചയവല പനി നി വി . ർ കാളിദാസകവിേച രചയിംപബഡിന അഭി ാനശാ ളം അ നാടക േലാക ന വിലസി ഉ ദിഗദാ?



മലയാളം േദവീ ഈ സഭ വിദ ാ ാർമയമായി ഇരി . ആകയാൽ ഇേ ാൾ െച േവ പണിെയ (േവലെയ) േകൾ ! ർ ം കാളിദാസകവിയാൽ രചി െ അഭി ാനശാ ളം എ നാടകം േലാക ിൽ വികസി െകാ ിരി ി േയാ? കർ



ാടകം (േ ാകം) ആ േദവിയിം ന വിദാഗി േലാകം ൈെമ േദാർ ദീരാരെനയ മീഗള് ൈവേദഹിെയംബീ െപസ ം നിര ം ൈമ ദാള് ബാളി െവ രാമനി ം. —ഛ ാരം (പദേ ദം: ആ േദവിയിം ന ഇ ആഗി േലാകം ൈമ േതാർ . ഈർ-ആർ-അ െന അ ം ഈഗ ്. ൈെവേദഹി എംബ ഈ െപസ ം നിര ം. ൈമദാള് ബാളി ഇ െവ രാമൻ ഇ ം).



മലയാളം ആ േദവിയാൽ (േയാ ) ന മായി േലാകം െമ ് േതാ ി ി (ആവിർഭ വി ). ഈരാറാമെ (12) അ ം ഇേ ാൾ ൈവേദഹി എ ഈ േപ ം നി ര ം; െമ ധരി ി ് വാ ക ഇ േയാ രാമൻ ഇ ം. കർ



ാടകം ർ ദ ി ഉ ാലകന പ ി പതിെഗ അ പളാഗി നെഡയെദ ഇ ദരി െവ ക ാഗി േഹാദ . അന യാേദവി പതിെഗ അ ണവാഗി നെഡദ രി ര സഹാ ഉദയിസേദ േഹാഗി േദവഗർളി േ ാ മാഡിസി െകാ . സീതാേദവി അരണ െ േഹാ ി പതിയ അ സരിസി അവന ഹി േയ അരണ െ താ െഹാരഡ ീരാമ നീ അരണ െ ബരേവഡെവ ന െ നീ ഏെക ക പഡേബ െക േകളിദ .



മലയാളം ർ ിൽ ഉ ാലകെ പ ി പതി ് അ പയായി നട ാെത ഇ



തിനാലേ ക ായിേ ായ ്. അന യാേദവി പതി ് അ ണമായി നട തിനാൽ ര ം ടി ഉദി ാെതേപായി ് േദവതകളാ ം േ ാ ംെച ി െകാ ാൾ. സീതാേദവി അരണ ി േപായിെ ാ ി പതിെയ അ സരി ് അവെ പി ാെല അരണ ി താ ം റെ ടേവ ീരാമൻ നീ അരണ ി വരേവ ാ എ ം, എെ േ ാെല നീ ം എ ി ക െ ടേവണെമ ം േക ാൻ.



40



1. മലയാളേദശ ം ഭാഷ ം



തമി ം പഴമലയാള ം ഒ തെ എ പറയാെമ ിരിെ െത ം കർ ാടക ം വള െര അക ി െ കാണി ാനാ ് ആ ഭാഷകൾ ടി എ ് തർ മെച കാണി ്.



2 ഘ വിഭാഗം



മലനാ ിെല െകാ മിഴായി ഭാഷ ഇേ ാൾ നാം സംസാരി മലയാള മായി രിണമി ാ നിമി െള ം സ ർഭ െള ം തിപാദി തീർ . ഇനി രാതനദശ ം ആ നികദശ ം മേ തഭാഷ ് ഏേത ് അ രാളദശകൾ അെ ിൽ ഘ ൾ ഉ ായി െ ് വിചാരണ െച ാം: ഒ േത മ ിൽ ഴി ി ാൽ അ െത ായി കാ വ ം ൻേപ അതി ് പല അവ ക ം ഉ േ ാ. നാ ള ഓല വിരി വെര ഒ ഘ ം; ഓല വിരി ാൽ തടിവിരി വെര ര ാം ഘ ം; തടി ആയാൽ കാ വാൻ ട ം; േമണ വ താ ം എ ാെത പി ീ ് ആ തിേഭദ ിെനാ ം വകയി . ഈ ാ ിൽ കാ േപാെല മലയാളഭാഷ ം മഹാദശകെള ക ി ാം: െകാ വർഷാരംഭഘ മായ ി ം 825 േമേല മല യാളം ഒ സ ത ഭാഷ െട നിലയിൽ എ ി എ ് ൻ തെ തിപാദി ി ്. അതിനാൽ െകാ വർഷാരംഭ ി ൻ കാലെ , മാതാവായ “തമിഴിെ ” അെ ിൽ “ ല ാവിഡ ഭാഷ െട” ഗർഭ ിൽ വസി ി കാലമായി ഗണി ാൽ മതിയാ ം. അ ാല ് ഉ ായി “പതി ി ് ” തലായ തികെള തമി



ളായി ാണേ ാ ഇ ം വിചാരി േപാ ്. ആവക തികൾ േകരളവാസികളാൽ നിർ ിത ളാെണ ി ം തമിഴർ അ കെള ന വി ത ക ം ഇ . അതിനാൽ െകാ മിഴിൽ എ തിയി തികെള ി മലയാള ഭാഷാചരി ി ് ഒ ം പറ വാൻ അവകാശം ഇ . 14.



15. േകരളഭാഷെയ



ഘ



ആദ ഘ ം — ബാല ാവ 825–1325. മ



ഘ ം — കൗമാരാവ 1325–1625



ളായി വിഭജി — കരി



ാം:



മി കാലം: െകാ വർഷം 1–500 വെര,



— മലയാ



ാലം: െകാ വർഷം 500–800, 41



ി



ം



ി



ം



42



2. ഘ വിഭാഗം



ആ നികഘ ം — യൗവനാവ — മലയാളകാലം: െകാ വർഷം 800 തൽ ഇ വെര, ി ം 1625 തൽ ഇ വെര. 1. കരി



മിഴായി ിറ േകരളഭാഷ അ സംവ ര ാലം ബാല വയ ി ് ല മായ കരി മിഴവ യിൽ ഇ ി ്, അതിൽ പ തിയിലധികംകാലം വ ാ പി കൗമാര ായം “മലയാ ” എ പറ ദശയിൽ കഴി ിയി ് യൗ വനാവ യിൽ “മലയാളം” എ നാമേധയം ഹി ിരി . ന െട ഭാഷെയ തമിഴിൽനി ം ഭി ി ി ് സ ത ഭാഷയാ ി ീർ വാൻ ഉ ാഹി ് ആര ാ െട സം തം ആെണ ി ം അതി ് ബാല ദശയിൽ വളെര അധികാരം ഭരി ാെനാ ം സാധി ിരി കയി . ൻെചാ നയ ളിൽ ഷ ത യനിരാസ ം അ നാസികാതി സര ം മാ േമ അ ാല ് വ ാപരി ിരി വാൻ ഇടകാ . ബാലികയായ േകരളഭാഷ െട ര ാ കർ ാനം തമിഴി തെ ആയി . അതിനാലാ ് കരി മി ് എ ് തമിഴ് ദം േചർ നാമേധയം ആ അവ െകാ ്. സം തപദ െള സ ീകരി ാതി ിരി കയി . എ ാൽ അ കെള ാം ത വ ള ാെത ത മ ളായിരി കയി ; അ ാല ് തമി മാ സംസർ ം േമണ യി ക ം സം ത മാ ബ ം വർ ി ക ം െച വ . േഭദഗതികൾ ആദ മായി ഹ ഭാഷയിൽ കട ടിയി ് റ ് ഭാഷെയ ം ബാധി ിരി ണം. എ ാൽ അ ാല ചമ ി തികൾ വളെര മായിേ ന ലഭി ി . കവിക ം തിക ം ഉ ാകാെതവ വാൻ ഇടയി . ആവക രാ തന തികളിൽ നാലെ െമ ി ം െവളിെ വ ം ൻ ് െവ ം ഊഹംെകാ ് അ ാലെ ഭാഷാചരി െ സ ി ാ ് സാഹസമായിരി ം. “യാ ാംഗ” ിെല നാ പാദം, “ഭ കാളി ാ ി”െല ചില ഭാഗ ൾ, ചില രാ തനകീർ ന ൾ ഇെത ാം കരി മി ാല ിെ ആരംഭ ിൽ ഉ തായിരി വാൻ ഇട ്; രാമചരിതം അതിെ അവസാന ായ കാവ മായിരി ാം.



2. “മലയാ



” എ ഘ ിൽ കൗമാരവയ ി ് അ പമായ ാത ം ്. തമി ് തനി ായി ര ാകർ ത ം സ മന ാേല ഒഴി െകാ ി ; എ ാൽ സം തം ബലാൽ ാരമായി തനി ാെണ ് ഭാ വി ട ി. അ ാല കളിയായിെ ി ഒ േ ാക ളിൽ മാ മ കാ



താൾ



………



യ



മ ി പാ “െകാ േ



ി തകരാഃ കറിെകാ േശഷാഃ നിവഹാഃ പടിബ ാഭിരെ ഃ …”



േപട ാ



ഇത ാദിേപാെല ാവിഡ തികളിൽ സം തവിഭ ിക ം ലകാര ം േചർ േയാഗ ൾ കാ ്; “ഉ നീലിസേ ശം” തലായി കാര മായി െവ ി തികളി ം ഈ വക േകാമാളി പ ൾ ധാരാള ്.



േകരളപാണിനീയം



43



“മാക ാനാം തണലിൽ മണലിൽ ിഭി ലാൈ ഃ” 60 “അത ാേമാദാൽ നരയി! സേഖ! പാല ം പി ിേടഥാഃ” 115 “മാട ീനാമവിെട വസതാം ധന മാ ം നിവാസം” 118 “േചടീവ ം നെരാ കരംെകാ താൻ െപാ ിയിത ാ” 139 ഇത ാദികൾ േനാ ക. ഈ ാത ിൽനി ം ആയിരി ണം മണി വാളകവിത െട ഉൽ ി. തമി ാവ ൾ ചാരം റ ് നാ ഭാഷ േഭദി വ േ ാ ം െച മിഴിെ അർ ം ഹി ് ജന ൾ ് അസാ മാ യി ട ി; സം ത ിെ മ ം ൗഢി ം കാവ രസിക ാെര ആകർഷി ക ം െച . ത ം പഠി ം ഉ രാജാ ാ ം ന രിമാ ം സം ത െ അ ാെത നാ ഭാഷെയ ആദരി ി ; എ ാൽ നാ ഭാഷേയാ ബ ം ഇ ാ െത സം ത ിൽ െ കവിതെച ാൽ േക രസി വാൻ ആ കൾ



ക ം െച ം. ഈ ിതി ് ര ംകലർ കവിത േവ ി ഒ ഭാഷ ി കേയ നിർ ാഹ വേ ാ. ഇതാ ് മണി വാളഭാഷ. ര ഭാഷക ം കലർ ക എ വ േ ാൾ സം ത തികളിൽ ാവിഡ വിഭ ിക ം മറ ത യ ം േചർ േപാെല മറി ് ാവിഡ തിക ളിൽ സം തവിഭ ിലകാരാദികൾ േചർ തി ം എ ാ ന ായവിേരാധം? “ഒ ് ശരി; മേററ ് െതറ ് ” എ ് ന േതാ െവ ിൽ അ ് പഴ ാ ായ പ പാതെമേ പറ . എ ാൽ ന ായാന ായ െള വിചാരി െ ി ം സം തവിഭ ാദി ത യ ൾ േചർ ് ാവിഡ തികളിൽനി ം പാവലി നിർ ി ക എ ഏർ ാ ് നട ാ താെണ ് ന െട ർ ി ക ാ ംഎ ിൽ മന ിലാ ി. സം ത ിെല പനി ാദനസ ദായം സ ിെകാ ം ആഗമാേദശാദിവികാര ൾെകാ ം തി തിരി റി വാൻ പാടി ാ വിധം പലയിട ം േഭദെ േപാ ം. ൻകാണി (ഉ.സം.60) “ ിഭിഃ” എ തീയാബ വചന ിൽ വലിയ വികാരെമാ ം കാ ിെ ി ം അതിെ തെ “ യഃ” എ ഥമാബ വചനേമാ “ േ ഃ” എ ഷേ കവചനേമാ “ ൗ”എ സ േമ കവചനേമാ േനാ ിയാൽ സ ി െകാ ൈവ പ ം െതളി ം. എ മാ മ , “മകൻ”, “മകൾ” ഇത ാദി ലിം ഗ തയ ാവിഡശ ൾ ് സം തവിഭ ി ഒ ം ഘടി ക ം ഇ . ിയാപദ െട ിതിേയാ ഇതി ം ക മാ ്. “മ ി” എ ല ് ഒ വി ധം കഴി ാെമ ി ം, “അമ ൽ”, “അമ ൻ” ഇത ാദി ല പ ൾ ഒരി ം േയാജി കയി . ആ േനപദി, പരൈ പദി, ഉഭയപദി, േസ ്, അനി ്, േവ ് സർ ധാ കം, ആർ ധാ കം, ണ ം, അ ണ ം ഇത ാദി േഭേദാപാധികെള ാം േനാ ി അറി ് ധാ െട പം നിർ യി സം ത ിൽ െ മസാ മായിരി ; പിെ യാേണാ േവെറാ ഭാഷയിൽ ഈവക ിമ െള ാം വർ ി ി ത്? അതിനാൽ സം തവ ാകരണ കാ രം ഭാഷാശ ൾ ് പാവലിെച ക എ ് അസാ െമ ് മണി വാള



44



2. ഘ വിഭാഗം



വർ ക ാർ ് ഉടേന േബാധെ . ആവക േയാഗ ൾ ധാടി േവ ി ഇട ിെട ത ിവി ിരി ാം എ ാെത ധാരാളമായി സ ീകരി ിരി ാൻ ഇടയി . മറി ് സം ത തികൾ എ ് ഭാഷാവ ാകരണ കാരം അവ ് പ



ാ ി േയാഗി ക എ ് ധാരാള മായി. മേധ മേധ സം തവിഭ ി പ െള ം ിയാപദ െള ം അവ യ െള ം േയാഗി ാം എ ം ഏർ ാ െച . െത ്, കർ ാടകം എ ീ സ ഭാഷക ം ഈ വിധ ിൽ െ യാ ് മണി വാളഭാഷെയ ക ി ്. തമിഴ ം മണി വാളം പരീ ി േനാ ിയി െ ി ; പേ , അ ് ആ ഭാഷയിൽ േവ വാൻ ഇടയാകാെത യി േപാ യി. മണി വാള ിൽ മണി േട ം വാള ിേ ം േച മാനം ഇ വിധം േവണെമ തിേല ് തീ നിയമ ൾ “ലീലാതിലകം” എ ക ിൽ െച കാ തിനാൽ ഈ മി ഭാഷ ് മലയാളേദശ മാ മ , ാവിഡ ഖ ം വ ം ഒ കാല ് എ ാബല ം സി ി ി എ ് ഊഹി ാം. സം ത ിെല നാമ െള ം ധാ െള ം ഭാഷയിെല ാൽ പസി ി േവ ി അ കെള െപ മാ തി േവ ത വ ിയക ം ഇ ാല ാ ് ഏർെ ്. ധാനെ ച ൾ എ ാം ഈ ഘ ിൽ ഉ ായ തികളായിരി ണം. സം തകവികൾേ മണി വാളകവിത െചയ്വാൻ സാധി ക വേ ാ. അതിനാൽ ആരംഭ ിെല മണി വാള കാര ാെര ാം ന രിമാർ ആയി . അവർ സം ത ിെല വ ാകരണെ എ േപാെല ശാ െ ം ഭാഷയിൽ അവതരി ി . “ഉ നീലിസേ ശം”, “ച ാ വം”, “ച ൾ” ഇെത ാം സം ത ളിൽ വിരചിത ളായ പദ ളാൽ ഉപക ിതമാ . ഈവക കവിതകളിൽ പരി ർ സം ത ളായ േ ാക ംഅ ർ മ . സം ത ിൽ െ േ ാകം ചമ ി ് വ ലയി ം ി ം ഒേ ാ രേ ാ ഭാഷാപദം േയാഗി ാൽ േ ാകം വൻ മണി വാളമായി. എ ാൽ ഒ ശാ ം െച കയാെണ ിൽ അതി മലയാളം െതാ െതറി ി മണി വാളം േപാ ം േപാരാ, സം തംേവണം എ ായി അ െ വിചാരം; അതാ ് “ലീലാതിലകം” സം ത ിെല വാൻ ഉ കാരണം. മധ ഘ ിെല മണി വാളകവികളായ ാ ണ െട ിൽ െച േ രി ഒരാൾ മാ േമ സം ത മം കയറിമറി ് ഭാഷെയ അനാദരി ാതി ി . ഇതരവർ ാരാ കെ , തമിഴി ് ജാത ാ ാധാന ം മറ കള ി . അവർ “കവിപാടിയ ് ” തമിഴ് ളിൽ െ ആയി ; സൗകര ി േവ ി സം തപദ െള ം സമാസ െള ം അ ർ മായി വിഭ െള ം ടി ഉപേയാഗി എേ ഉ . ഇ ിൽ ധാനികൾ നിരണംകവിയായ ക ണി ം അ ി ആശാ ം ആ . ഈഘ ി ം തെ ാ ി ാ ് തലായ ചില തികൾ സം തബ ം ഒ ം ടാെത ഉ ായി ്. ഭാഷ െട ഉപചയെ ററി േനാ േ ാൾ ഇ ാല ് ൻെചാ ആ നയ ളിൽ ഓേരാ ി ം, ഹ



45



േകരളപാണിനീയം



ഭാഷയിൽ ശാശ തികമായ തി ലഭി ാേയണ സർ സ തമായി സി ി .



കയാൽ



ഭാഷയി ം



േവശം



3. ഇ



ംകാലംെകാ ് േകരളഭാഷ ് ായംതിക ് തേ ടം വ . ഇനിേമൽ ഒ ര കർ ാവി ് കീഴട ി ഇരി ആവശ ം ഇ . യൗവനദശയിൽ എ ിയ ിതി ് േമലാൽ സഹായ ി േവ ് ര കർ ാവ ; ഭർ ാ വാ ്. ബാല ം തൽതെ ഉ സഹവാസ ാൽ മന ി ് നേ ഇണ ിയ ഒ വരൻ അ തെ ഉ ായി താ ം. ാവിഡ േഗാ ജാതയായ “സൗ ഭാഗ വതി േകരളഭാഷ” ആര വംശാല ാര തനായ “ചിര ീവി സം തവര”െ സ യംവര വ വായ് മ ് േമ േമൽ ഉ സി . ഈ േശാഭനമായ സംബ ം അെ ിൽ വിവാഹം േവ ംവ ം ആേലാചി ് ഭംഗിയായി നട ിയ ആൾ സാ ാൽ ് രാമാ ജൻ എ ൻ എ മഹാൻ ആ . സം ത വ ഭയായി മ മലയാളഭാഷ ് തമിഴിെ ജീർ ം വർ ക ഷ ം ആയ അ രമാലാക കം ഒ ം പര ാ മെ ായി. േകരളീയ വിവാഹ സ ദായ ിൽ “ െകാ ക”യാണേ ാ ഒ ധാന ിയ. ഭാഷകൾ വ ാനം വഹി ് അ രമാലയാ ്; അതിനാൽ മലയാളഭാഷ സം ത ദ മായ ആര എ ് ഇ ാല സ ീകരി . അ രമാല മാറിയേതാ ടി മലയാള ിെ ബാഹ േവഷം ആെക ാെട വൻ േഭദെ ക ം െച .



16. മണി



വാള ി ് ാചീന ാർ വളെര നി ർഷി ് ല ണം െച ി ്. ഈയി െട ക കി ിയ “ലീലാതിലകം” എ ം മലയാളഭാഷയിൽ കവിത ആരംഭി അ ാല തെ മഹാ ാർ െച ി വ വ കെള എ ാം വ മായി ാവി ്. “ലീലാതിലകം” എ ് മണി വാളകവിതെയ ററി സം ത ിൽ ചമ ി ഒ ശാ മാ ്. ഈ ി ് “ശി ം” എ േപ എ വിഭാഗ ൾ ഉ ്. മണി വാള ിെ സ പ ം ല ണ ം ഒ ാംശി ിൽ വിവരി ിരി . മണി വാളശരീരനി പണമാ ് ര ാംശി ം. ഇതിൽ ഭാഷ െട നി ം നാമ െട ം ിയാപദ െട ം പനി ി ം അട ിയിരി . ാംശി ം സ ി വിവരണം ആ . േദാഷാേലാചനം നാലാം ശി ി ം, ണവിചാരം അ ാംശി ി ം െച ിരി . ശ ാല ാരം ആറി ം അർ ാല ാരം ഏഴി ം എ ് അല ാര തിപാദനപര ളാ ് അ ര ശി ൾ. ഒ വിലേ തായ എ ാംശി ം രസനി പണ ിനായി വിനിേയാഗി െ ിരി . ഈവിധം ശ ശാ ം അല ാരശാ ം ടി ലർ താ ് “ലീലാതിലകം”. കർ ാവിെ േപർ അറി തി മാർ മി . കാശികാ ി, കാവ കാശം തലായ സം ത െട േതാതിലാ ് ഈ ം ചമ ി ്. കാശികാ ാദികളിെലേ ാെല ലീലാതില കകാര ം ല ത ളായ ചില െള എ ് വ ാഖ ാനി ക ം ഉദാഹരി ക ം െച ി ് അതി പരി പലവിചാരണക ം സ ത മായിെച . ൾ സ യം ണീത ള ; രാണ ളാെണ ് പറേയ ിയിരി . എെ ാൽ ചിലയിട ് “ച” ശ ം ഉ ര ിൽനി ം “അ കർഷി ണം” എ ം മറ ം ാവി കാ



46



2. ഘ വിഭാഗം



. ം ി ം ഒരാൾതെ നിർ ി താെണ ിൽ ഈവക റിമാർ കൾ ് ആവശ ം ഇ . കാരൻ േവെറ ഒരാൾ ആെണ ് അതിനാൽ ക ിേ ിയിരി . എ ാൽ ആ ആചാര ൻ ആരാെണ ് ഊഹി തി ് ലീലാതിലകം വൻ േയാ ടി വായി ി ം എനി സാധി ി ി . ലീലാതിലകം എ തിയ ആൾ തമിഴി ം സം ത ി ം ഒ േപാെല ാമാണികത ം ലഭി ഒ മഹാൻ ആയി എ മാ ം നി ംശയമായി റയാം. ഇതിൽ ഉദാഹരണ ി ് എ ി േ ാക ൾ മി ം അ ത ർ ളാ ്; എ ാൽ ഉ നീലിസേ ശ ിെല ചില േ ാക ൾ ഉദാഹരി കാ കയാൽ ആ സേ ശ ി േമലാ ് ലീലാതിലകം രചി െ ് എ മാ ം ഊഹി ാം. 17. “മണി



വാള ിെ ശ ശാ ം അല ാരശാ ം ആ ് ലീലാതിലകം” എ പറ വെ ാ. അതിൽ ആല ാരികസി ാ ൾ പറയ േഭദ െളാ ം ഇേതവെര വ ി ി ; ശ ശാ നിയമ ളിലാകെ ചില േഭദഗതികൾ സംഭവി ി ്: 1. “ഭാഷാസം തേയാേഗാ മണി വാളം” എ ഥമ കാരം സം ത ി െല വിഭ ളായ നാമ ം ിയാപദ ം ഇടകലർ ഭാഷാ േയാ ഗമാ ് “മണി വാളം”. നാം ഇേ ാൾ “ഭാഷ” എ പറ മലയാള ി ് അ “തമിഴ് ” എ ായി േപർ. ഇത സരി ാ ് “ഭാഷാവ ാഖ ാനം” എ അർ ിൽ “തമി ് ” എ പദം ഇ ം നാം ഉപേയാഗി വ െത േതാ . “മണി വാളം” എ പദ ിെ വ ത്പ ിതെ അർ ാചീന ാർ വ ാഖ ാനി േ ാെല അ . “മണി” എ ാൽ “മാണിക ം” എ പറ മ ക ം, “ വാളം” പവിഴ ം; മണി ാനീയ ളായ ാവിഡ(മലയാള)പദ ം വാള ാനീയ ളായ വിഭ സം തപദ ം േചർ ഭാഷ മണി വാളം. മാണിക ി ം പവിഴ ി ം നിറം ഒ ാകയാൽ ഇണ ിേ പ ം ജാതിേഭദം െതളിയാ േപാെല മലയാള ം സരളസം ത ം സരസമായി കലർ ിയാൽ ഭാഷാേഭദം േതാ കയിെ ാ ് ി. ഇ ് “വസ തിലകം” തലായ സം ത ളിൽ കവിത എ തി മാ ം ഉപേയാഗിേ ഭാഷയാ ്. ഒ ദ ം ദീർഘദീർഘസമാസ ം അടി ടി സം ത ിൽ നി കടം വാ ി വിഭ ി പം മാ ം മലയാളവ ാകരണ കാരമാ ി ഒ കാ തംവഴി നീള ിൽ ഗദ ൾ എ തി ിയാ ം അ “മണി വാളം” ആ കയി . ഇതി ്“തമി ് ”എ തെ േപർ. “രാമായണം തമി ് ”, “ഭാരതം തമി ് ” എ തലായ േപ കേളാ ടി പല ഗദ ം ചാക ാ ാർവശം ഇ ം ഇരി ്. അവർ എേ ാ ഒ ഭ ിജാഡ ം െകാേ ാ രഹേസ ാദ്ഘാടന ൈവ ഖ ം െകാേ ാ ആവക ൾ െവളിെ വാൻ മടി . ഇ ിൽ “രാ മായണംതമി ”കളിൽ ഒ ് എെ ൈകവശം കി ിയി തിൽനി ം ഒ ഭാഗം ഇവിെട ഉ രി കാണി ാം: “അതിഭയ രമായി



ിംശേദ ാജനായതമാകിന ആ



ശരീരെ



ി ആർ



േകരളപാണിനീയം



47



ിത — മാർ ാരമാ ഗാ നായി േഗാ രദ ാര ലക േപാ വാ പ മി വൻ ല ാല ിയാൽ പരി തനായി ല ാല ിെയ ല യിൽനി ം നിരാകരി ് അദ ാേരണ ഉ േവശമേ ശ ഭവന ി ൽ വിഹിതമായി ് എ ി െന ല ാല ി െട ഉപേദശം നിമി മായി അവിെടനി ം പിൻവാ ി തി കട ് ഇട കാലക െവ ് അക ് നി ളിെ േ ാൻ. “എ െന എ േദശ േലാ ആ ഉദ ാനം യാെതാേരട േദവി ശിം ശപാ ിതയായി അധിവസി ” എ ് സ ാതിയാൽ അഭിഹിതമായി. എ ാൽ എവിട േലാ ആ ഉദ ാനം എ ളിെ ് ഉദ ാനാേന ഷണതത്പ രനായി െപ മാ വൻ അക സദനം, നി ംഭഭവനം, ഭവനം, വ ദം ാലയം, േമഘനാദസദനം എേ വമാദി നിശാചരഭവന ളിൽ ൈവേദഹിെയ അേന ഷി സ രി കാല ് വിഭീഷണഭവനമകം ് അവ െട നാരാ യണ തികൾ േക സ ദയനായി ംഭകർ ാലയെ ാപി ് അവ െട മഹീ സമാനമാകിന ശരീര ി െട ദർശന ാൽ ആ േര ാേപതനായി അവിെട നി ം പിെ ം വിമാന ിേ ൽ കേരറി േനാ കാല വിവി ധര രചിതാേനക ംഭസ ീർ മായി മൗ ികമാലാമേനാഹരമായി മണിദീ പനികരപരി തമ യമായി കനകദ ളാകിന െവൺെകാററ ടകൾ തപനീയമയ ളാകിന താല ൾ ച മരീചിധവള ളാകിന ചാമര ൾ എേ വമാദികേളാ ം ടി മ പാനമ നായി മേ ാദരീ സഹിതനായി കിട റ ദശക ര െട േശാഭാതിശയെ ക ് ആ േര ാേപതനായി മേ ാ ദരി െട ൈവധവ ല ണെ ് ൈവേദഹിയെ റി ് അവിെടനി ം പിെ ം നാനാേദശ ളിൽ ൈവേദഹിെയ അേന ഷി സ രി കാല ് അനന സാധാരണയാകിന ല ാസ ിെയ ് ആ േര ാേപതനായി അ ളിെച േ ാൻ. ഏെന ഈ രാ സ നഗരി െട വരയായി ല ിഇ വാെറ ം ആ ര മ ! അധർ ചാരനിരതനായി പാപകർ തത്പരനായി േഗാ നായി രാപനായി ീരാഘവധർ ദാരേചാരനായിരി രാ േസ ശ ര െട വരയായി ല ിഇ വാെറ ം ആ ര മേ ! ല ി, ഖലാ േന ഷിണിയായിരിെ ാ ിഎ ം പരമാർ മ . സത േമ ഈ ദശ ീവൻ പടഹപണവാദിവാദി സഹിതനായി അതിബലപരാ മരാകിന നിശാചരവീ ര ാേരാ ം ടി ിദശനഗരെ ാപി ് അമർ ാെര ആേയാധന ൽ ജയി ് അവ െട അശ ര ം, ഗജര ം, ര ം, ീര ം എ േവ ാ യാവ ചില വ ൾ സ ർ സാര ത ളാകിനവ അവററകെള ഒെ ം ബലാത്കാ േരണ അപഹരി െകാ േപാ ാൻ േപാൽ ദശ ീവൻ എ േക ിരി ; അ ം പരമാർ മ എ ളിെ . പിെ ം ഉദ ാനാേന ഷണതത്പരനായി െപ മാ വൻ. ഉടേന ി ണസ നായി േപാ വീ മ മാ തെനെ ാ ഭവി ് സ ദയനായി അ ളിെ േ ാൻ “ഏെന ഈ പവനാഗമ നം െകാ ് ഉദ ാനം ൻഭാഗ ലാ ” എ ഞാൻ ക ി . എ ്എ ്



48



2. ഘ വിഭാഗം



അഗ ാരാധനാർ ം അവതീർ മാരാകിന വിദ ാധര ീക െട കബരീഭാരാ വസ കളാകിന മ ാരമാലക െട സൗരഭ െ തടവി അളിപാളീ ജിതനട വീജലശകലാവലീസംേയാഗ ഖശീതളനായി േപാ വീ വാ ഭഗവാൻ “ ാ! ഹ മാേന ഇ ി േപാരിക! ഇവിെട േരാഭാഗ ൽ അേശാകവനി േകാദ ാനം! ഇ ീവരേലാചന െട ഭാര ഇവിെട അധിവസി . എ ാൽ ൈവേദഹിെയ ് േദവീ ാ െ േദവേനാടറിയി ക! നി െട സ ാമി യാകിന ീവ െട കാര േ ം സാധി ക! ാ! ഹ മാേന! എ ി െന സ ലംഘനപരി ാ നാകിന എെ ആലിംഗനംെച ് ആശ സി ി ി േതാ എ േതാ മാ വീ . എ ാൽ ഈ േരാഭാഗ ൽ കാണാ ് അേശാകവനിേകാദ ാനം എ വ ം. എ ാലി ലക റി ഞാ െന ളിെ ് അക േനാ കാല കാണായി ഉദ ാനം.” 2. “സ ർേഭ സം തീ താ ച” എ



കാരം:



“



കിേര പ ലക കരാടിേര മാല പറിെ ാേരാർ േര (ഓേരാ തത ിേര ത ിലതീവേഘാരമായ് മമ ിേര െകാ മണാ ിതെ ം.”



െര)



ഇത ാദികളിെലേ ാെല മലയാളധാ ൾ ് സം ത പം െകാ കഎ വിേലാമ സ ദായം അ നട ായി . അതിനാൽ െ യാ ് ഉ നീലീ സേ ശ ിൽ “മാട ീനാം”, “പി ിേടഥാഃ” “െപാ യിത ാ” ഇത ാദി ഉദാഹ രി കാരം വിചി പ ൾ േയാഗി കാ ്. 3. “ മിഡസംഘാതാ



രനിബ



െമ കേമാന



വിേശഷ



ം പാ ്.”



ഈ ിെ താൽപര ം ഇവിെട തർ മെച ാം. ശ ൾ സം ത ിൽ നി ം സ ീകരി ാ ം എ ിൽ തമിഴ ര ൾതെ ഉപേയാഗി ് “എ ക” എ പറ ി ദ ിതീയാ ര ാസേമാ “േമാന” എ പറ ി ആദ ര ാസേമാ (ഇതിെ സ ഭാവം പാദെ ര ഭാഗമാ ി റി ി ് ര ഭാ ഗ ി ം ാനേ ർ െകാ സാമ സവർ ാ ര െള േയാഗി ക ആ ). ര േമാ േചർ തമി ൃ ളിൽ ചമ ി തികൾ “പാ ് ” എ േപർ. പാ ി െകാ ി . തരതല ാനള (◌ാ) പിള (◌ാ) െപാ തനകെച ാർ വ ാമൽ വാണ െ കരമരി (◌ാ) െപ ാനവ ാ െട കരെളരി (◌ാ) രാേന രാരീ കണാ ഒ വര ാ പര ാമേമ നീ കനിരകചായീ പിണി നീ ാവ ം ചിരതര ാൾ പണിേ നേ ാ താെ െ



ൻ-



49



േകരളപാണിനീയം



തി വന



(◌ാ) ര



മാന



േന.”



എ



ഉദാഹരണം രാമചരിത ിൽനി ായിരി ാം എ ് ഊഹി ാൻ വഴി ്. ഈ ഊഹം ശരിയാെണ ിൽ രാമചരിതകാരനായ വ ിമഹാരാജാവി ് ഇ റമാ ് ലീലാതിലക ിെ ഉ വം എ െതളി . എ ാൽ എ ക (ദ ി തീയാ ര ാസം) മണി വാള ി ം ചിലേ ാൾ ഉപേയാഗി വ എ മറ ദാഹരണേ ാക ളിൽനി കാ ്. 18. ലീലാതിലക



ിൽ കാ ല ളിൽ നി ം ന ലഭി ഭാഷാചരി വാ വ ൾ എെ ാെമ േനാ ാം: ആദികാല ് മലയാളേദശ നാേടാടിയായി സംസാരി ി ഭാഷ ് “തമിഴ് ” എ ായി േപർ. സാ ാൽ തമിഴിന് “പാ ി മിഴ് ” എ ം ഈ നാ ിേലതി ് “മലയാംതമിഴ് ” എ ം േഭദം ക ി ിരി ാം. “മല യാംതമി ് ” എ ് “മലയാ ” എ ിയിരി ണം. നാേടാടി ാഷയിൽ നി ം സ ം ഉയർ ് ഒ ഭാഷ ഉ ായി . അ ് ഗദ െമ തി മായിേ ഉപ േയാഗി ി . പദ കരണം ര വഴി ായി : ഒ ാമ ്, ആദ ര ാസേമാ ദ ിതീയാ ര ാസേമാ (അ ാദി ാസേമാ) നിയേമന ഉപേയാഗി ് തമി



ളിൽ സം ത േയാഗം ി േയാഗി പ ം ത വരീതിയിൽ അ രേഭ ദംെച ് സം തവർ മാല ഉപേയാഗി ാെത വെ ിൽ എ തിയി പാ ക െട മ ്. ര ാമ ്, സം തവിഭ ം േചർ ് നിയതമാ ാസനിർബ ം ടാെത രസ ധാനമായ വസ തിലകാദി ളിൽ രചി ി മണി വാളമാർ ം. സം ത ാധാന ാൽ മണി വാള തികൾ ആര എ ിൽ െ എ തണെമ ടി നിർബ ം ഉ ായി . “രാമചരിതം” തലായത് പാ ി ം, “ഉ നീലിസേ ശം” തലായ ് മണി വാള ി ം ഉദാഹരണ ൾ. “രാമചരിത” ിെ വഴിപിടി ് അ ി ആശാൻ, ക ണി ർ തൽേപർ റ പാ കൾ എ തി. ഇ ിൽ ഒ വിലേ തായിരി ണം “ ാ ് ”. ഉ നീലിസേ ശ ിെ മാ കയി ം തികൾ പല ം ഉ ായിരി ണം. എ ാൽ ഒ േ ാക ൾ അ ാെത ബ ൾ ഏെറ െവ ളിെ കഴി ി ി . “െച ർമാഹാ ം” തലായ ച ബ ൾ ആയിരി ണം ഈ വർ ിെല അർ ാചീന തികൾ. 19. േമൽ ാവി കാരം ഇട തട ് ര ൈകവഴികളായി ിരി ് െന െക ഒ കിെ ാ ി േകരളകവിതാസരസ തിെയ വീ ം ിേ ർ ് ഒേര വാഹമാ ി വി മഹാ ഷൻ ് രാമാ ജൻ എ നാ . അേ ഹംെച ഏർ ാ കൾ ആവി : (1) മണി വാള ിൽ എ േപാെല പാ കളി ം ആവശ ം അ സരി ് ലളിതസം ത വിഭ െള ഉപേയാഗി ാം. (2) വിഭ ളായാ ം തി കൾ മാ മായാ ം സം തശ െള സ രമായി ഉപേയാഗി ിതി ് അ ക ളിൽ അ ര ടത േവ ി സാഹിത െമ ാംതെ ആര എ ിൽ എ തണം. (3) ഭാ ഷാദ യസ ര ിൽ സം ത തികെള മലയാളവിഭ ികൾ േചർ േയാഗി ശരിയായ വഴി; േനേരമറി ് മലയാള തികെള സം തവിഭ ിേചർ “മാട ീ നാം”, ഇത ാദിേപാെല േയാഗി വിേലാമസ ദായം െത ്. (4) സം ത ാ



50



2. ഘ വിഭാഗം



ിെല വർ നിയമെ ം മാ ാനിയമെ ം തമി ് ളിൽ ടി േവശി ി ് തായി “കിളി ാ ് ” തലായ മലയാള െള നട ിൽവ ി. 20. ഈ വ വ കാരം തമി ം സം ത ം കലർ ായ ഭാഷയാ ് മലയാള നാ ിൽ ഇ ം നട വ ഭാഷ. ഇതിൽ സം തവിഭ േയാഗം േമണ റ വ ്. “പ മലയാള” ി ം കവികൾ ൈകവ ാതി ി ി . എ ാൽ അതി ് ചാരം ലഭി സംശയംതെ ; നാേടാടിയായ ഹ ഭാഷയി ം പഠി ാ െട ഇടയിൽ സം തശ േയാഗം േമണ വർ ി വ . മലയാളം തമിഴിെ ഉപഭാഷയായി ാേണാ ഉ വി ് എ സംഗതിയിൽ ഇനി യാെതാ തർ ി ം വകയി . ലീലാതിലകകാരൻ ഇ വിളി പറ ി ്: “േകരളാനാം മിഡശ വാ ച ത ാദപ ംേശന തദ്ഭാഷാ “തമി ് ” ഇത ച േത; േചാള േകരളപാേ മിഡശ സ വാ സി ാ ിഃ; കർ ാടാ ാഅപി മിഡാ ഇതിേകചിത്; ത ; േതഷാം മിഡേവദവില ണഭാഷാവത ാത്, മിഡസംഘാതപാഠാഭാവാ ” േചാളം, േകരളം, പാ ംഈ േദശ ളിേല ം ഭാഷ തമിഴിെ വകേഭദ ളാ ്. കർ ാടക ം െത ം ടി ഇതിൽ ഉൾെ താെണ ം ചിലർ പ ്; എ ാൽ ആ ഭാഷകൾ മിഡേവദമായ തി വാെ ാഴിയിെല ഭാഷയിൽനി ം ഭി ി വയാകയാൽ അ കെള തമിഴിൽ ഉൾെ ശരിയ . ആ ഭാഷകൾ ് അ രമാല ം േവെറയാ ്. 21. ലീലാതിലകമാ



് ആദ മായ മലയാളവ ാകരണം. വ ാകരണ ിെ ധാനവി ഷയ െള ാം അതിൽ ന ലിെ മ ിൽ രചി ി െളെ ാ തിപാദി ിരി . പാഠം സം ത ിലായിേ ായേ ാ എ ് ആ ര െ ടാനി ; െത ി ം ആദ ായ വ ാകരണം സം ത പമാ ്. തമിഴിെല ന ം െത ിെല ആ ശ ചി ാമണി ം ക ി ് അേതരീതിയിൽ അ ് “മണി വാളം” എ പറ ി മലയാള ി ് ഒ വ ാകരണം എ തിയതായിരി ണം “ലീലാതിലകം” എ തി സംശയം ഇ . ഈ വിലേയറിയ ം ഇേതവെര െവളിെ ടാെത കിട തി ലാ ് ആ ര ം േതാ ്. ഏതായാ ം ലീലാതിലകം ക കി ിയേതാ ടി അ കാലംവെര “മലയാളം യാെതാ വ വ ം ഇ ാ ഒ നി ഭാഷ ആയി ” എ ം, “മലയാള ി ് ആദ മായി ഒ വ ാകരണം നിർ ി തി ് ഒ േറാപ പ ിതൻ േവ ിവ ” എ ം ഉ അപഖ ാതി ം അഭിമാന റ ം നീ ിയേ ാ എ സേ ാഷി ാം. 22. ഓേരാ ഘ



ഭാഗ



1



ി ംഉ ൾ താെഴ കാണി



ആദ ഘ ം — കരി (പദ ം)



ായി :



തികളിൽനി



ം ഉദാഹരണ



ിനായി ഏതാ ം



മി കാലം:



“ ല ിൽ വ ണെയാ ാെയ ം നിന െകാ ല വാ ളാർ ലെ ം കിരണപ ിയാൽ റെവ കാ തിവേന കാണാ എലി മീ വ ർവാ ണാ ചിവ മീശ ം പി ളേകശ ം



51



േകരളപാണിനീയം



മലർെ (ഗദ ം:



ൻപില ം മാ നാ ഖ ം മറ ര — രാമചരിതം



മി ർ



ി വർഷം 775 ഏ ിൽ, െകാ വർഷാരംഭ



ഹരിഃ



ിേയ”



ി ് 50 വർഷം ൻ ് )



ീ ഗണപതാേയ നമ



ീ പാലനരപതി വീരേകരളശ വർ ി ആദിയായി റ െറേയ പല റായിര ാ െചേ ാ നട ായിനിൻറ ീ വീരരാഘവശ വർ ി തി വിരാജ ം െച ായിൻറ മകര ൾ വ ാഴം മീനഞായറ ഇ പെ ാ െച ശനി േരാഹിണിനാൾ െപ ംേകായിലക ി െള മേകാൈതർ പ ണ ഇരവി േകാർ നായ േചരമാൻ േലാകെ ം െച ി മണി ിരാമപ ം േ ാം. വിളാപാട ം, പവന ാ ം, െവ േപ ം, ട വെള ിയ ം, വെള ിയ ിൽ തനിെ ം, (ൻ) െ ാ ം, ട ം, പ വാദ ം, ശം ം, പകൽവിള ം, പാവാട ം, െഎേ ാള ം, െകാററ ട ം, വ ക റ ം, ഇ പിടിേ ാരണ ം, നാ േചരി ം തരിെ ം േ ാം. വാണിയ ം െഎംക ാളെര ം അടിമ േ ാം. നഗര കർ ാവായ ഇരവിേകാർ , പറെകാ ള നിറെകാ ി ൽെകാ പാകിെയ ിൻറതി ം എ ിൻറതി ം ഉവി( ി)േനാ ശർ രേയാ ക രിേയാ വിളെ േയാ ഇടയിൽ ഉ എേ ർെ തി ം തര ം അതിന ം ട െകാ ർ അഴിവഴിേയാ േഗാ രേ ാ വിേശഷാൽ നാ തളി ം, തളി കിരാമേ ാടിടയിൽ നീർ തലായി െചേ എ തി േ ാം. േചരമാൻ േലാകെ െ ിയാന ഇരവിേകാർ ന . ഇവൻ മ ൾമ ൾേ വഴിവഴിേയ േവറാക േ ാം. ഇതറി ം പൻറി ർ കിരാമ (◌ം) േചാ ിരി ിരാമ ം അറിേയ േ ാം. േവണാ ം ഓടനാ മറിയ േ ാം. ഏറനാ വ വനാ മറിയ േ ാം. ച ാദിത ക നാെള േ ാം. ഇവർകളറിയ െചേ െട തിയ േചരമാൻ േലാകെ ാൻ ന ിെ ടയൻ െകെയ . — െകാ ീരാജ ചരി ം



2 മധ ഘ ം — മണി (പദ ം)



വാളരീതി



“ആ ൽ ിയാഭരണ ൺകിന കാള ടം ം രാൽമിഴി ിന െക െവ ം ചാേ ാ െമ നസി ചാ ലണി േകാലം കാേ ാ ട മ വീ ക മ ഥാേരഃ” — ലീലാതിലകം “



ം േ



ൻ പരിമളഭരം ന േതാ ം നട ാൻ



52



2. ഘ വിഭാഗം



േമ ം കാ ം പഥി ഴറി നീ തിർ റ ി െചൻറ് േദവം ത ിൻ െതാ വഴിേമൽ നിൻ േനേര നട ാൽ വീട ാൽ പഥി പനയനാർകാ മംഗല കീർേ !” — ഉ നീലിസേ ശം, 113 (പദ ം — പാ രീതി) “അര ർ ലം േവര േവണെമൻറമരർക ം അൈലകടലിൽ െചൻ റയി ം ആഴിവർ ന ളിെ ം നിവരെ േഹാമ ംത ിൽനി ദിവ നായക ദയം െച ം ദശരഥൻ മകിഴ് വാ ിെ ാ ം െകാ ടൻ തൻ ഭാര മാർ പായസം െകാ വലയ ിൽ മ മാർ ജി ം.” — രാമകഥ ാ ്, അ ി ആശാൻ



ം



“ നിെവാടഹ ാരാദികെള ാം ഉററവിചാരംെകാ കളേ കനിെവാ ശമദമസേ ാഷാദികൾ െകെ ാ ാരണതത്പരാേയ അ പമരാകിയ േദവ ാരവരവേര മമ ൈദവതെമ ാൽ മനസി നിന െച ടി ാം മറയവര ളാലി ിനിെയ ാം” —ക രാമായണം (ഗദ ം) “അനിലാനേല ര േരാേപ സമാനപരാ മനാകിന സവി ലനാഥ തൻ ീഹ മാൻ സായ ാല ൽ സകലകലാപരി ർ നാകിന ച േദവ െട ച ികാ ർശ ിനാൽ അപനീതാധ മനായി ആലംബശിഖര ിേ ൽ നി ിറ ി.” — രകാ ം തമി ്



3 ആ നികഘ ം (പദ ം) “െച കാല ളി ശീലം മറ േമാ മാ ഷ കാലം കാര ര ിൻ പാലിലി ാൽ കാലാ േര കയ് ശമി േ ാ?”



53



േകരളപാണിനീയം



“ജല ിെലേ ാളകെള േപാെല ചലം മ ഷ ർ ശരീരബ ം; ലം ബലം കള ജാലം ഫലംവരാ ത വ ം ദശയാം.” — ൻന ാർ (പാ രീതി) “ര ലവേര തൻ ിയാമാചരരാജ െമ േയാജന ം ണാൽ സരസബ വിഭവ തേഭാജനം നൽകിനാൻ സ നായി പാവകേദവ ം”. —എ ൻ (ഗദ ം) “അ പർ തനിതംബെ അഭി ഖീകരി ലംബമാനമായ അം ജബ ബിംബ ിൽ നി ം അംബരമ ിൽ വി മര ളായി ബ കബ ര ളായ കിരണക ള ൾ ഹിമാലയ മഹാഗിരി െട ംഗകളായ ംഗപര രക േട ം, ബദരീനാഥേ ിേ ം അദ കളായ ഹിമസംഹതികളിൽ തിബിംബി കാശി . ദാ ിണാത നായ ഒ മ മാ തൻ സാ േദശ ളിൽ സ ളായി വളർ ിരി മഹീ ഹ ളിൽ ഭാതാൽ തിവികസ ര ളായി നിൽ രഭിലതര ളായ മ െട പരിമള േധാരണിെയ അധിത കകളിേല സരി ി . ഇ കാരം യാെതാ വ ത ാസ ം തിബ ം ഇ ാെത ര ര ികൾ ഈ പർ േതാപരിഭാഗ െള പര ഹ ം സംവ രം േശാഭി ി ക ം ഈ െട സൗരഭ ം ഗിരി ംഗ ളിേല ് ഉദ്ഗമി ക ം െച െകാ ിരി േവ, രേദശ ളിൽ ജന ൾ പര രം ർ ി ് ളിൽ വർ ി ക ം ബല ളായ രാജ ൾ ഉദ്ഭവി ക ം യി ക ം ിമാ ാർ ഈ പ ം ഇ കാരം ഇരി തിെ കാരണേ ം ഉേ ശ െ ം അവധാരണംെച തി ് നി േയാജനമായി യ െ ക ം െച വ .” — േകരളവർ (അക്ബർ) “എ



് ഇ െന ആേലാചി ്. പരമാർ ം പറേയ ിവ തായ ളിൽ ആ കൾ മ ഷ രിൽനി ഭീതിെകാേ ാ കാര ിൽ വരാ ക െളേയാ ന െളേയാ ഓർ ിേ ാ വ ഭിചരി പറ ാൽ അതി േദാഷം ഇ താെണ ് ന അറി ഒരാളാകയാൽ ഇ െന മന ി ് ഒ വ ഥ ഉ ാ താെണ ് എനി ് ന ഓർ എേ ാ ം ഉ ്. ഈ ഒ ഓർ ല



ാ



54 ഉ



2. ഘ വിഭാഗം



ാകെകാ തെ യാ ് ഞാൻ ഇേ —ച േമനവൻ (ശാരദ)



ാ േപാ



ം.”



3 അ



23.



മലയാള :



രമാല



ിെല അ



രമാലയിൽ താെഴ കാണി



സമാനാ



രം



അ



ര



ൾ അട



ിയിരി



(i) സ രം സ



സ ം: അ ഇ ഉ ഋ ഌ ദീഘൎ ം: ആ ഈ ഊ ൠ ൡ



എഒ—— ഏഓഐഔ ആെക



1 2 3 4 5



അതിഖരം



1



2



ക ച ട ത പ



ഖ ഛ ഠ ഥ ഫ



ആെക 7 9 16



നം



േഘാഷം



അ നാസികം



3



4



5



ഗ ജ ഡ ദ ബ



ഘ ഝ ഢ ധ ഭ



ങ ഞ ണ ന മ



55



വ ംൎ കവർ ചവർ ടവർ തവർ പവർ



ം ം ം ം ം



          



ർശം 25



(ii) വ ഖരം



രം



56



3. അ



യ ശ ഹ ള ഩ



ര ഷ ഴ



ല



സ റ



വ



രമാല



അ ഃ ം അെ ിൽ മധ മം – 4 ഊ ാ ്–3 േഘാഷി – 1 ാവിഡമധ മം – 3 ാവിഡാ നാസികം – 1 ആെക 37



24. േമൽ



ാണി 53 ഉ ാരണ ളിൽ ഓേരാ ം ഒ വർ മാ . മലയാളവാ കൾ ആസകലം ഇവെയ മാ ി ം മറി ം ിേ ർ ാൽ ഉളവാ വേയ ഉ . ‘ക’ തൽ ‘ഩ’ വെര ഉ വയിൽ സൗകര ി േവ ി “അ” എ ആദ വർ െ ടി േചർ ാ ് ഉ രി ക സ ദായം; അതിനാൽ അവയിൽ ക്, ഖ്, ഗ് ഇത ാദി ‘അ’ വി ഉ ാര ണേമ ഇവിെട ാഹ മാ . ‘ ◌് ’ എ ച ലാചി ം അകാരെ ത ി ഉ രി ണെമ കാണി . േമൽ ാണി 53 എ െട ഉ ാരണ ി ് ആ ് വർ െമ േപർ െച ്. ആ ഉ ാരണ റി ‘അ’, ‘ആ’ തലായ ചി ൾ ാക െ , ‘ലിപി’ എ േപർ. ലിപിെയ അ ാെത വ ൎ െ എ തി ാണി ാൻ നിർ ാഹം ഇ . ഒേര വർ ി തെ ചി മായി ് ഓേരാേരാ ഭാഷ ാർ ഓേരാേരാ ലിപികെള ഉപേയാഗി . എ െന എ ാൽ: “അ” എ ് ഇവിെട കാണി ഉ ാരണ ി തമി എ ം, ിൽ എ ം െത ിൽ എ ം, സം ത ിൽ എ ം, ഴിൽ ഇം ീഷിൽ A എ ം ഇ െന പലമാതിരി ലിപികൾ ഏർെ ിരി . അതിനാൽ വാ വമായ പദാർ ം; അതിെന റി ശ ം വർ ം; ആ വർ െ ഓർ ി ി എ ് ലിപി. ഉ രി ംഎ ം പലവിധമായാ ം ആന, ഗജം, എലിെഫ ് ഇെത ാം ിൈ ം വാ ം മ ം ഉ ഒ വലിയ നാ ാലിജ വിെന െ റി . 25. “സ രം”എ



ം, “വ നം” എ ം ധ നികൾ ് ര മഹാവിഭാഗം െച തിൽ സ ര െള മാ േമ തനിേയ ഒ യായി ് ഉ രി വാൻ സാധി ക ;വ ന ളാകെ ഉ ാരണാർഹമാകെണമ ിൽ സ രസഹായം ആവശ െ . മാ ്, പിലാ ് തലായ മര െളേ ാെല സ ത ളാ ് സ ര ൾ. അ കളിൽ ള വ ഇ ിൾേപാെല പരാ യികളാ ് വ ന ൾ. അ, ഇ, ഉ എ ് സ ര ൾ തനിേയ നിൽ ം; വ



നമാകെ , ക, കി, എ ് ആ സ ര െട ിൽ വി െ േത . ‘ക് ’ എ ് ഒ യായി ് എ ് ഉ രി വാൻ സാധി ി . ‘ഉല ് ’ എ ം മ ം ഉ വാ കളിൽ ‘ക് ’ ഒ യായി നിൽ േ ാെല േതാ ാം; എ ാൽ, അവിെട ം ‘സം േതാകാരം’ എ പറ ഒ സ രം ഉെ ് ഉപരി മാ ം. ഏെത ി ം ഒ സ ര ായ േചരാെത വ നം ഉ രി േനാ ിയാൽ െവളിയിൽ റെ കയി . വ ന ൾ ് ഈവിധം സ ര സഹായം അപരിഹാര മാകയാലാ ് എ ാ വ ന േള ം ‘അ’ േചർ ് ഉ രി ക എ ് ഏർ ാ ് െച ്.



57



േകരളപാണിനീയം



26. ൈവേശഷിക ാർ “േലാക



ിെല വ െള ാം പ ത െളെ ാ ചമ താ ് ”എ പറ ംേപാെലേയാ, അെ ിൽ ആ നികരസത ാർ “സ ർ ം തലായ േലാഹ ളാ ം, ഗ കം തലായ അേലാഹ ളാ ം ഘടിതമാ ജഗ ് ” എ പറ േ ാെലേയാ ഭാഷെയ അപ ഥനം െച ാൽ അതിെ ലത ം സ രം, വ നം എ ് ര വിധമായ വർ മാെണ തി സംശയമി . എ ാൽ ൈവേശഷിക ാ െട ഥ ിവ ാദി പ ത െള ാ ം രസത ാ െട സ ർ ഗ കാദിെകാ ം അ നാം േലാക ിൽ െപ മാ ്. നാം ഉപേയാഗി ഥ ിവ ാദിക ം സ ർ ഗ കാദിക ം മ ം ലത േ ളാ കല കയാൽ അവ െട ാ അത ം അ



ളാ ്. അ േപാെല ഭാഷാശാ പകാരം ലത മായ വർ െ അ , പല വർ ൾ കലർ ് ഉ ാ അ രം ആ ് നാം എ ്. ഭ്, ഊ എ ് ര വർ ം േചർ ായതാ ് എ അ രം ശ്, ര്, ഈ എ ് വർ ം േചർ ായതാ ് ീ എ അ രം സ്, ത്, ര്, ഈ എ ് നാ വർ ം േചർ ായതാ ് ീ എ അ രം േമൽ ാണി ി കാരം ഉ ാരണസൗകര ം മാണി ് നാം വർ ൾ േചർ ് ഉ ാ അ ര ൾ ് അടയാളമി ് ലിപികെള ക ി ിരി . വർ െള മാ മായി കാണിേ ിവ േ ാൾ ക്, ഖ് ഇത ാദിയായി അകാരം കള തിേല ് േത കം ചി ം േചർ ് വ ന െള എ . സ രം സ യം ഉ ാരണ മം ആ ക യാൽ അ ് ഒ വർ മായ അ രമാ എ മാ ം േഭദം. തനിേയ ഉ രി വാൻ പാ ടി ാ വ ന ളിൽ ഏെത ി ം ഒ സ രം േചർ ് ഉ രിേ ിവ തിനാൽ ഐക പ ി േവ ി എ ാ ി ം ഒ േപാെല ‘അ’ എ സ രം േചർ ക എ ാ ് ഏർ ാ ്. അതിനാൽ ന െട ലിപികെള ാം അ രമാല െട ചി മാ ്; വർ മാല േടത . നെ േ ാെല മറ ് ഇൻഡ ാ ം അ രമാലെയ എ വരാ ്. േറാ ിലാകെ അ രമാലയ വർ മാലയാ ് എ ക പതി ്. അതിനാൽ േറാപ ൻഭാഷകൾ അഭ സി തിൽ ന ് ചില അസൗകര ൾ േനരി . വ ന െള സ രസ ഹായം ടാെത ഉ രി വാൻ പാടിെ കാണി വ ാ. നാം അതിേല േവ ി എ ാ വ ന ി ം ‘അ’ േചർ ് പറ . േറാ കാർ ് ഈ വ വ യി . ക് എ വ സ് എ വ ബ് എ വ



നെ െന നെ



ഇം ീഷിൽ “െക” എ ാ പറ ക. ഇം ീഷിൽ “എ ് ” എ ാ പറ ക. ഇം ീഷിൽ “ബി” എ ാ പറ ക.



നാം എ ാ ി ം ഒ േപാെല ക, സ, ബ എ ് ‘അ’ േചർ പറകയാൽ വ വ ഉ ്. െക, എ ്, ബി എ ിവ ഇം ീഷിൽ അതാ വർ െട േപരാ ്. ന ്ഇ അ രം എ ് ഒ േപരാ ി റേയ ിവ േ ാൾ അവിെട ം നാം ‘അ’ എ സ ര ം ‘കാ രം’ എ ത യ ം േചർ ് കകാരം, സകാരം, ബകാരം എ ് ഏക പമായി റ . നാം അ ര െള എ െകാ ് െ ിംഗ് (spelling) എ ് ഇം ീഷിൽ പറ



58 വർ



3. അ



രമാല



നിയമേ ശം ന െട ഭാഷകളിൽ ഇ .



എ ിൽ അ രം ധാന ം, അ ര ിൽ സ രം ധാന ം ആകയാൽ ലി പിയി ം സ ര ി ് ാധാന ം െകാ ണം എ ് ന ് േതാ ിേയ ാം; എ ാൽ അ ് േനേരമറി ാ ്. ജഡമായ ശരീരെ വ ാപരി ി ് ജീവനാ ്; എ ാൽ ർ മായി നാം കാ ് ശരീരമാ . ‘േച യി ാതായാൽ ശരീര ിൽനി ം ജീവൻ േവർെപ േപായി’ എ ് നാം ഊഹി േത ഉ ; ‘ജീവൻ ഇ ഇട ് ഇരി ’ എ ് ആ ം കാ ി . ഇ േപാെല കാ യിൽ ാധാന ം വ ന ിനാക യാൽ ലിപിവിന ാസ ിൽ വ നെ ധാനമാ ി സ ര െള അതിൽ അ ർഭവി ി തായി ക ി കയാ ് പതി ്. ഈ ി കാരം തമിഴർ വ ന ി ് ‘െമയ് ’ എ ം, സ ര ി ് ‘ഉയിർ’ എ ം േപ കൾ െകാ ിരി . ‘ക’ എ ലിപിയിൽ ധാനമായി ാ ് ‘ക് ’ എ വ നം ആെണ ി ം അതിൽ അകാരം അ ർഭ വി ി ്. അകാര ിെ ദീർഘമാെണ ിൽ ‘കാ’ എ ് ദീർഘചി ം ിേ ർ . ഇകാരമാെണ ിൽ ‘കി’ എ ് കളിൽ ‘വ ി’ എ പറ ‘ ◌ി ‘ ചി ം േചർ ണം; ഉകാരമായാൽ ‘ ’ എ ് താെഴ ഒ നി ്; എകാരമായാൽ ‘െക’ എ ് ഇട റ



ി- ‘െ◌’ എ ചി ം- ഇത ാദി. വ ന ളി ം സം തമധ മ ൾ സ രാംശം േചർ വയാകയാൽ അ കെള ം അടയാള െളെ ാ റി ക നട ായി. (യ ര ല വ). ക്യ = ക ; ക്ര = ; ക്ല = ; ക്വ = ക ; ര്ക = ർക. 27.



ലിപിയിൽ സ രം അ ധാനമായിേ ായ െകാ ് വ ന ിൽ സ രം േചർ ാൽ അതിെന ‘ രം’ എ പറയാറി . ‘ക’ എ ക് + അ ആെണ ി ം അ ് ഒ രം അ . , , , ഇത ാദി വ നേയാഗ െള മാ േമ രം എ പറയാ . 28. എ



െ കാലംവെര മലയാളികൾ വെ ാ ് ഉപേയാഗി ിരി ്. അ കാലം വെര മലയാളേദശ ിൽ ഈ എ ി ് ചാരം ഉ ായി . ഇ ം ചില രാതന ളായ മാണ ം മ ം ഈ അ ര ിൽ എ തിയതായി ് ഹ ാ െട ആധാരെ ികളിൽ കാ ം. വെ ് തമിഴ െട അ രമാലയായി തിനാൽ അതിൽ തമിഴ ര ൾ മാ േമ ഉ ; സം താ ര ൾ ് ലിപികൾ ഏർെ ി ി . ശാസന ളി ം മ ം ആവശ െ ാൽ ഇത ാദികൾ തമി ് ാ ര ിൽ നി ം കടംവാ ി ഉപേയാഗി കാ ം. ഈ ന നത പരിഹരി വാൻ േവ ിയാ ് എ ൻ ാ ര െള എ ് തല ം വാ ം റി ് േമനിയാ ി മലയാള ിൽ ഇേ ാൾ നട അ രമാല തീർ ്. എ ാൽ ‘മലയാളാ രമാല എ ൻ നിർ ി ’ എ ം പറവാൻ തരമി ; ാ ം ഈ അ രമാലതെ ഉപേയാഗി ി . അ െകാ ് ‘ മലയാളം അ രമാല’ എ ം ന െട അ രമാല േപർ ഉ ായി . 29. അ



പറ



രമാല െട സംഗതിയിൽ തമി ം സം ത ം ത ിൽ േയാജി വേ ാ. അ ് താെഴ പറ ം കാരം ആ : സ ര ളിൽ ‘ഋ’ ‘ഌ’ എ



ിെ രെ



േകരളപാണിനീയം



59



ം ‘ ർശം’ എ പറ വർ ാ ര ളിൽ അതിഖരം, , േഘാഷം എ ് ന വിെല ര ംഊ ാ ം, ‘േഘാഷി’ എ േപരി ഹകാര ം തമിഴിൽ ഇ . അ നാ സിക ളിൽ ഩ എ ഒ ം മധ മ ളിൽ റ, ള, ഴ എ െ ം തമിഴിൽ അധികം ഉ ്. മലയാള ിലാകെ , തമിഴി ം സം ത ി ം ഉ എ ാ അ ര ം ആവ ശെ ി ്. സം തപദ െള ശരിയായി എ വാൻ േവ ി സം താ രമാലെയ സ ീകരി ് അതിൽ തമിഴി േത കം ഉ നാല ര ൾ ിേ ർ ി താ ് മലയാളാ രമാല. തമിഴിൽ അ രദാരി ം ഉെ പറ വേ ാ. എ ാൽ അ ് നാം ശ ി ിടേ ാളം ഇ . വാ വ ിൽ തമിഴി ് ലിപിദാരി മാ ്; ധ നിദാരി മ . ഈ സംഗതി ാപി വാൻ റെ ം ൻ ് വർ െട ഉൽപ ി സ പം, അേന ാന േഭദം ഇത ാദികെള റി ് അ ം ാവിേ ിയിരി . സ രം, വ നം എ മഹാവിഭാഗം; അതിൽ സ ര ൾ ് സ ദീർഘ ൾ, സമാ നാ രസ ര ൾ എ ് ര വിധം അവാ രവിഭാഗം; ർശ ൾ ് പിെ ം ഖര-അതിഖര- -േഘാഷ-അ നാസിക ൾ എ ് ഉൾ ിരി ്. ഇ െന അ രമാ ലാപ ികയിൽ കാണി തരംതിരി ിെന ാം അടി ാനെമ ്? 30. ശ ാസേകാശ



ളിൽ നി ം റെ നി ാസവാ ‘Glottis’ എ പറ ക ര ിൽ േവശി ് അവിെടനി ം ക ം, താ തലായ േഖാദര ാന ളിൽ ത ി െവളിയിേല റെ താ ് വർ ാ കമായ ധ നി. അതാ ാന ളിൽ ത േ ാൾ നാവിെ േച കൾെകാ ം ഈ ധ നി േഭദെ ം. വർ ൾ ് പലമാ തിരി തി വ ് അ വക കാരണ ളാൽ ആ : (1) അ



ദാനം (ആഭ ര യ ം = Emission): ഇതി ് ശ ാസെ െവളിയിേല വി തിെ മാതിരിേഭദം എ ർ ം. ശ ാസെ നാവിെ അ ം (അ ം), ഉപാ ം (അ ിന ഭാഗം) മധ ം, ലം, വശ ൾ ഇ കളിൽ ഒ െകാ ് ക ാദി ാന ളിൽ ത ി ടേ ാ തടയാെതേയാ വിടാം; തട തി ം അ മായിേ ാ പ തിേയാളേമാ തടയാം. തടയാെത വി ്അ ം; അ ം തട ് ഈഷൽ ം; പ തി തട ് േനമ ം; ഇ െന നാ വി ധം അ ദാനം. സ ര െട അ ദാനം അ മാ ്; അ കെള ഉ രി േ ാൾ വാ വിെന ഒ ം തട ി . നാവിെ അേ ാപാ മധ ലപാർശ ൾ എ കരണ ളിൽ ഒ െകാ ് ക താ ർ ദേ ാ ൾഎ ാന ളിൽ ഒ െതാ െ ി ം സ േരാ ാരണ ിൽ വാ വിെ നിർ മനെ ഒ ം തട ി . േനേരമറി ് വർ ാ ര െള ഉ രി േ ാൾ ക ാദി ാ ന ളിൽ ജിഹ ാ ാദികരണ െട ബലമായ ർശംെകാ ് വാ നിേ ഷം തട . തട ം നീ േ ാൾ ഉ ാ ധ നിയാ ് ‘ക’ തൽ ‘മ’ വെര ഉ വർ ൾ. ഈ വർ ൾ ർശാധിക െകാ ാ ് ‘ ർശം’ എ േപർ വ ം. ശ - ഷ - സ എ ഊ ാ ൾ ം ഹ എ േഘാഷി ം േന മ ം അ ദാനം; ഇവെയ ഉ രി േ ാൾ ാന ളിൽ കരണ ൾ പ തിേയാളം ർശം ഉ ്. യ-വ-ര-ല-ഴ-റ-ള എ മധ മ ൾ ് ഈഷൽ



60



3. അ



രമാല



ംഅ ദാനം; ഇവയിൽ ർശം സ േമ ഉ . ർശം ിടേ ാളം തട ം ം; തട ം ിടേ ാളം ശ ാസം െവളിയിൽ റെ ടാ യാൽ വർ െ തനിേയ ഉ രി വാ സൗകര ം റ ം. ഒ ം ർശമി ാ യാൽ സ ര െള തനിേയ ഉ രി ാം. ർശം ബലമാകയാൽ വർ ാ ര െള സ ര സഹായേ ാ ടിേയ ഉ രി വാൻ സാധി ക . ർശം റ തിനാൽ മധ മ െള സ രം േചർ ാെത ം ഒ വിധം ഉ രി ാം; അതിനാൽ െ യാ ് യ - വ - ര - ല - ഴ - റ - ള - കൾ ് ‘മധ മം’ എ േപർ െകാ ം; സ ര െട ം വ ന െട ം മേധ നിൽ ് ‘മധ മം’ എ ് അർ േയാജന. ഇം ീഷിൽ ഇവ ് Semi vowels (അർ സ രം) എ േപർ െച ിരി .ഊ േഘാഷികൾ േനമ ളാകയാൽ അ കൾ ് പാതി വ നധർ ം പാതി സ രധർ ം; വർ ാ ര െള ാൾ അധികം അ കൾ സ യം ഉ ാരണെ സഹി . സ രം, വ നം എ മഹാവിഭാഗ ിെ ംവ ഊ േഘാഷികൾ എ അവാ രവിഭാഗ ിെ മായി!



ന ം



ൾ ് ർശം, മധ മം, ി ഇ െകാ ്



(2) കരണവി മം അെ ിൽ ബാഹ യ ം: കരണം എ ാൽ ഉപകരണം; ധ നി റെ വി തിൽ ഉപകരി അവയവം അതായ ് നാ ്; അതിെ വി മം (േച ാവിേശഷം); നാ െകാ ് ക ര െ അട ക ം റ ക ം എ താൽപര ം. ക ര ം റ ് ഉ രി ാൽ ധ നി ഒേ ാെട ഝടിതിയായി െവ ളിയിേല േപാ ം; അേ ാൾ ഉ ാ ഒ ഒ മയമി ാെത പ പ ിരി ം. ക ര ം ി ദ ാരം െച താ ിവി ാൽ ധ നി അട ് ഉ ിൽ ഴ ി അ മായി റ റെ ം. ആദ ം പറ വിധ ിലായാൽ ധ നി ശ ാസ പം; ര ാമേ തിൽ നാദ പം. വർ ളിൽ ആദ െ രെ ംഊ ാ ം ശ ാസികൾ; േശഷെമ ാം, അതായ ്, വർ ാ ര ളിൽ 3, 4, 5 വർ ം സര ം മധ മ ം നാദികൾ. ‘േഘാഷി’ എ േപരി ഹകാര ി ശ ാസ ം നാദ ം കലർ ധ നി എ ാ ് ാതിശാഖ കാര ാ െട മതം. ഇതിൽ പല പ േഭദ ം ഉ ്. ശ ാസനാദേഭദ ി കാരണം ക ര ം അട ക ം റ ക ം ആകയാൽ ബാഹ യ ം (കരണവി മം) എ ഈ ധ നിേഭേദാപാ ധിെയ വിവാരം, സംവാരം എ ം, ശ ാസം, നാദം എ ം ര ായി ിരി ാം. (3) സംസർ ം: സംസർ ം എ ാൽ ഒ ധ നിയിൽ മെ ാ ധ നി ടി അര േചർ ക; െച ം ഈയ ം േചർ ി െവ ലം ഉ ാ േപാെല ര വർ െള േവർതിരി റിക വ ാ മ ിൽ ിേയാജി ി സംസർ ം. സംസർ ി ് ഉപേയാഗി വർ ം ാേയണ ‘േഘാഷി’ എ പറ ഹകാരമാ ്. ഹകാരസംസർ ംെകാ വർ ഥമമായ ഖരം അതിഖരമാ ം തീയമായ േഘാഷമാ ം ചമ :



61



േകരളപാണിനീയം



വർ വർ



ഥമ ം ഹകാര ം തീയ ം ഹകാര ം



} ക് + ഹ = ഖ



ട് + ഹ = ഠ



പ് + ഹ = ഫ



ഗ് + ഹ = ഘ



ഡ് + ഹ = ഢ



ബ് + ഹ = ഭ



}



ഖരെ അതിഖരമാ േഘാഷിയ ; െപാ കാരം ച്ശ = ഛ; ട്ഷ = ഠ ഇത ാദിയാെണ ് ഒ പ ്. ഹകാര ി ശ ാസ ം നാദ ം ര ം ഉെ ക ി വാ കാരണ ം ഇ തെ യാ ്. ഖര ിൽ േച േ ാൾ ഹകാ രം ശ ാസി; വിൽ േച േ ാൾ നാദി എ ക ി ാൽ ര വകകളി ം േച ് ഹകാരംതെ എ ് അംഗീകരി ാം. നവീനപ ിൽ സംസർ ം െച ിടെ ാം ഹകാരംതെ യാ ് ര ാമെ വ നം. ശ ാസിയായ വർ ഥമം ഖരം; അതിൽ ശ ാസിയായ ഹകാരം േച േ ാൾ ഉ ാ വർ ദ ിതീയം അതിഖരമായി ീ . നാദിയായ വർ തീയം ; അതിൽ നാദിയായ ഹകാരം േച േ ാൾ നാദാധിക ാൽ േഘാഷം ( ഴ ം) ഉ ാ െകാ വർ ച ർ ി ് ‘േഘാഷം’ എ േപർ സി ി . സം സർ വർ ൾ ് ഉ ാരണ ിൽ ബലം അധികം േവ ിവ തിനാൽ സം വർ ളായ വർ ദ ിതീയച ർ െള ‘മഹാ ാണ ൾ’ എ പറ മാ ്; സംസർ മി ാ വ അ ാണ ൾ; ഖരം അ ാണം; അതിഖരം അതിെ മഹാ ാണം. അ ാണം; േഘാഷം അതിെ മഹാ ാണം. സം സർ ം സ ര ളി ം ഉ ്: അ+ അ+ അ+ അ+



ഇ ഉ എ ഒ



= = = =



എ ഒ ഐ ഔ



എ ാൽ എ, ഒ-കളിൽ ഉ േച വ (സംസർ ം) സം ത ിെലേ ാെല ഭാഷ യിൽ അ ടമ . സം ത ിൽ ഉപ + ഇ ഃ = ഉേപ ഃ; ഗംഗാ + ഉദകം = ഗംേഗാദകം ഇത ാദി സ ികളിൽ സംസർ ം മാ േ ാെല ഭാഷയിൽ മായി കാ ാൻ മാർ ം ഇ . സംസർ ിെ ൈശഥില ാൽ െ യാ ് സം ത ിൽ ഏ, ഓ-കൾ സ മി ാെതേപായ ം; ഭാഷയിലാകെ , സംസർ ദാർഢ ാൽ ഇ കെള ഒ യ ര ളായി െ ഗണി കയാൽ സ ദീർഘേഭദ ം ഉ ായി. സംസർ ംെകാ ് ഉ ായ ് എ സംഗതി മാണി ാ ് എ, ഏ, ഒ, ഓ, ഐ, ഔ കൾ ് ‘സ ര ൾ’ എ ം േശഷം സ ര ൾ ് ‘സമാനാ ര ൾ’ എ ം േപർെച ്. (4) മാർ േഭദം: ശ ാസവാ വാണേ ാ വർ



മായി മ



്. അതി ് ക



േ



ാളം



62



3. അ



രമാല



വ



കഴി ാൽ റെ തി ര മാർ ം ഉ ്. വായിൽ ടിേയാ ിൽ ടിേയാ ന ശ ാസംവിടാം. നാദികെള ഉ രി ക ര ം അ ി ദ ാരം ി അ ാ മായി ാ ് എ പറ വേ ാ. ക ര ം സേ ാചി ി തി േമൽ ശ ാസവാ വിെന ിൽ ടി നിർ മി ി ാൽ വർ ം അ നാ സികമായി; വായിൽ ടി െ ആയാൽ ‘അന നാസികം’ അെ ിൽ ‘ ം’. നാദികൾ ാ ് ഈ േഭദം സംഭവി ്. െള ഖദ ാരം അട ിൽ ടി വി താ ് വർ പ മ ളായ അ നാസിക ൾ. സ ര ൾ ം നാദം ഉ ാ കയാൽ അ നാസികാന നാസികേഭദം സംഭവി ം; ആ േഭദം സം ത ിൽ ഉ താ ം. (5) ാനേഭദം: വർേ ാ ാരണ ിൽ നി ാസവാ വിെന ജിഹ ാേ ാപാ മ ല പാർശ െളെ ാ വായി ് ഉ ി ചില ാന ളിൽ തട ി ാണ േ ാ െവളിയിൽ വി ്; ഈ ാന ൾതെ യാ ് വർ െട ാന ൾ. അവ ഉ ിൽനി െവളിയിേല റ ് ക ം, താ (അ ാ ് ), ർ ാ ് ( കളിെല അണകൾ മേ ഉ വാ െട േമൽ ് ), ദ ം (പ ് ) അതി ം േമൽവരിയിെല ഊ ്, ഓ ം എ ് അെ ംആ . വർ ാ ര െട പാഠ മം ഈ റ അ സരി ാ ് െച ിരി ്: വർ ം കവർ ചവർ ടവർ തവർ പവർ



ം ം ം ം ം



ഖരം



അതിഖരം



ക ച ട ത പ



ഖ ഛ ഠ ഥ ഫ



ഗ ജ ഡ ദ ബ



േഘാഷം



അ നാസികം



ഘ ഝ ഢ ധ ഭ



ങ ഞ ണ ന മ



ാനമ സരിവിഭാഗം ക ം താലവ ം ർ നം ദ ം ഓ ം



സ രം, മധ മം, ഊ ാ ് ഇ കളിൽ റ അ ം െത ിേ ായി ്. സ ര െട പാ ഠ മം അ, ഇ, ഋ, ഌ , ഉ എ ാ ിയാൽ ക ാദിയായി ഓ ാ മായ റ ശരിയാ ം. മധ മ ളിൽ ക ം ഇ ; ഇ, ഋ, ഌ, ഉ എ ് േഭദെ ിയ സ ര മ ി ് യ, ര, ല, വ എ മധ മ മം േയാജി ം. ശ, ഷ, സ എ ഊ ാ ൾ താ - ർ - ദ ൾഎ റ േചർ തെ ഇരി . ക ം, ഓ ം എ ആദ െ ം ഒ വിലെ ം ാന െട സംഘ ിൽ ഊ ാ ൾ ഇെ േ ഉ . “ക ാന ിേല ഹകാരം ഉ ് ” എ പറയാം. എ ാൽ അ സർ സ തം അ ; “ഹകാര ി ് അ സ ര ിെ ാനേമ ഉ ” എ ാ ചില െട മതം. ഹകാര ിെ ശരിയായ ഉ ാരണം ഇ െത തീർ െ ടാ യാലാ ് പ േഭദ ൾ. വർ െട ാന െള എ ാം ിേ ർ ് താെഴ കാണി ിരി :



63



േകരളപാണിനീയം



സ രം അ ഇ ഋ ഌ ഉ ഏ, ഐ ഓ, ഔ സൗകര



ി േവ



വർ ം



മധ മം



ഊ ാ ്



ക ച ട ത പ — —



— യ ര ല വ — —



ഹ(?) — ക ം ശ — താലവ ം ഷ— ർ ന ം സ—ദ ം ——ഓ ം ക താലവ ം കേ ാ ം



ി േ ാക



ി ംആ



ാം:



അ കവർ ം ക ജമാം ഇ ചവർ യശ ൾ താലവ ം ഉ പവർ വ ഓ ജമാം ഋ ടവർ രഷ ൾ ർ ന ം—1 ഌ തവർ ലസം ദ ം സ രെമാ േപാൽ ദ യ ാനം. ര ഷ ള ഴ ർ ന ംതാൻ ഺ ഩ വർ ം ാവിഡം ഖിലീ തം.—2 (6) പരിമാണം: പരിമാണം എ ാൽ അള േഭദ ിെ സ പം. അ, ഇ, ഉ എ എ ര മാ യി ് ദീർഘം. യി കാ .വ ന ളി ം ഇ ‘ൽ’ എ ലകാരം സ ം ‘ ൽ



് അെ ിൽ മാ . ഇതാ ് സ ദീർഘ ഒ മാ യി ് സ ം; ആ, ഈ, ഊ സ ദീർഘേഭദം സ ര ളിൽ ത മാ സംഭവി ം. ‘അതിൽനി ് ’ എ ിടെ ’ എ ിടേ ദീർഘ ം ആ ്.



വർ െള േവർതിരി തി ഉപാധികെള ഓേരാ ായി വിവരി തീർ . ഇനി ഈ ഉപാധികെള അടി ാനെ ി വർ ൾ െച ി വിഭാഗ െള േത കി ് എ കാണി ാം. ം, അ ംഎ അ ദാനേഭദം മാണി ് വർ ൾ സ രം, വ നം എ മഹാവിഭാഗം; വ ന ൾ ർശ ിെല ന നാതിേരകം േനാ ി ർശം അെ ിൽ വർ ാ രം, മധ മം, ഊ േഘാഷികൾ എ അവാ രവിഭാഗം; വർ ാ ര ൾ ിൽ പിെ ം ഖരാതിഖര േഘാഷാ നാസിക ൾ എ ഉൾ ിരി ് കരണവി മം ( യ ം), സംസർ ം, മാർ േഭദം എ പാധികെള ആ ദമാ ിയി ാ ്. ഖരാതിഖര ൾ ശ ാസ പ ൾ; േഘാഷാ നാസിക ൾ നാദ പ ൾ. ഖര ൾ ഹകാര സംസർ ംെകാ ് അതിഖര ളാ യി ീ , ൾ അ െകാ തെ േഘാഷ ളായി ീ ; അ ാണമായ ഖര ിെ മഹാ ാണം അതിഖരം; അ ാണമായ വിെ മഹാ ാണം േഘാഷം. നാദിയായി വിെന ഉ രി േ ാൾ നി ാസവാ ക ര ിൽ മായി ഴി 31.



64



3. അ



രമാല



ാൽ വായിൽ ടി െ നി രി ; അ നാസികെ ഉ രി േ ാഴാകെ , ിൽ ടി നി രി എ ് ഈ ര തരം വർ ൾ ് മാർ േഭദ തമായ േഭ ദം. വർ ാ ര െട സ ഭാവം ഇ ംെകാ ് ത െ : ക ാന ിൽ ജിഹ ാ ലം ഉറ ി ് ര ം റ ് ഉ രി ാൽ ക എ ഖരം; അതിൽ ഹകാരസംസർ ം ടി െച ാൽ ഖ എ അതിഖരം; ഖേരാ ാരണ ിൽ ക ര ം റ തി പകരം െഞ ി െഞ ി ദ ാരം ി ഉ രി ാൽ ഗ എ ; വിൽ െ ഹകാരസം സർ ം ടി െച ാൽ ഘ എ േഘാഷം; വിൽ ഹകാരസംസർ ി പകരം ര ം ിയതി േമൽ നി ാസെ വായിൽ ടി വിടാെത നാസികയിൽ ടി വി ക യാ ് ഭാവെമ ിൽ ങ എ അ നാസികം. 32. വർേ



ാൽ ിെയ ം വർ വിഭാഗ െള ംപ ി ാവി കഴി ിതി ് തമിഴിെല അ രദാരി െ ി ആേലാചി ാം. വാ വ ിൽ തമിഴർ സം ത ിെല ഹകാരെ മാ േമ ഉേപ ി ി . വർ ളിൽ ക ഗ ങ എ ഖര ദ നാ സിക ൾ തമിഴിൽ ഉ ്; ൾ ് േത കം ലിപി ഏർെ ി ിെ ി ം ആ ധ നി തമിഴിൽ ധാരാളമാ ്. എ െന എ ാൽ: എ



്



പടി തിര പംപരം ഊ ാ ം േകവലം ഇെ ശകാര ിെ ധ നിയാ



്:



പറ എ പചി െചയ് വചവ്



ഉ ാരണം പഡി ദിര പംബരം



ടാ. ഇര ി ്



ാ



േ ാെഴാെ



ം ചകാര



ി ്



ഉ ാരണം പശി െശയ് വശവ്



ഹകാരം ഇ ാ െകാ തെ അതിഖരം, േഘാഷം എ ര വക മഹാ ാണ ം ഇ ാെതേപായി. അതിനാൽ തമിഴിൽ ധ നികൾ , ലിപികൾ ാ റ ്. ഇേ ാൾ നാം എ തിവ മലയാള ിൽ നകാര ി ം ഩകാര ി ം ലിപിേഭദം ഇ ാ



േപാെല, തമിഴിൽ ഖര ൾ ലിപിേഭദം ഇെ വിചാരിേ േത ഉ . ‘നന ’ എെ തിയാ ം നാം ‘നഩ ’ എ വായി െത െനേയാ അ െനയാണ് തമിഴ ം ‘അകരം’ എ ് എ തിയി ് ‘അഗരം’ എ വായി ്. ഇര ി ാ േ ാൾ ‘ന’ എ ലിപി ് പദാദിയിൽമാ ം നകാരധ നി; അ ാ ിടെ ാം ഩകാരധ നി എ ാ ് സാമാേന ന ന െട നിയമം. അ േപാെല തമിഴർ ം നിയമം ഉ ്. ക ട ത പ എ ഖര ൾ ് പദാദിയിലായാൽ ഖേരാ ാരണം; പദമ ി ം ഇര ി ാൽ



65



േകരളപാണിനീയം



ഖേരാ ാരണംതെ . അ െകാ ് ഇര ി ധ നി ഇെ േ ഉ . ഖര ളിൽ ചകാരം ഒ ിെന മാ ം വി വേ ാ. അതി ് വായ ജകാര ിെ അ , ഊ ാവായ ശകാര ിെ ആ ് ധ നി. അതിെല നിയമ ി ം അ ം േഭദം ഉ ്. പദാദിയിേലാ പദമ ിേലാ എവിെട ആയാ ം ചകാര ി ് ഒ യായി നിൽ േ ാെഴ ാം ‘ശ’ എ ഊ ധ നി; ഇര ി ാൽ മാ ം ‘ച’ എ ഖരധ നി. സകാര ി പകര ം ചിലേ ാൾ ചകാരം ഉപേയാഗി ം: സമയം = ചമയം. പദാദിമധ ളിെല നില എ ാനേഭ ദംെകാ ം, ഒ , ഇര എ അവ ാേഭദംെകാ ം വർ ൾ ് ധ നിേഭദം എ ് എ ാ ാവിഡഭാഷകൾ ം സഹജമായ ഒ ധർ മായി ; ഇേ ാൾ അ ് തമിഴിൽ മാ ം േശഷി െവേ ഉ . ഇനി സം ത െച ാം:



ിലി ാെത ാവിഡ



ി



സ



മാ



വർ



െള



ി വിചാരണ



സം ത ിൽ ാ ദാന ർശ ൾ ് ഖരാതിഖര േഘാഷാ നാ സിക ൾ എ ് അ വിധമായ അവാ രവിഭാഗം ഉ ്. തമിഴിലാകെ , ഖര ദ നാസിക ൾ എ ് േ ഉ . എ ാൽ സം ത ിൽ ഈഷൽ ളായ മധ മ ൾ ് അവാ രവിഭാഗം ഒ േമ ഇ . തമിഴിൽ ര, ല എ ര മധ മ ൾ ് അവാ രവിഭാഗം ഉ ്. ഈ വിഭാഗം വർ വിഭാഗ ിെ റ അ സരി െ മാ ം േഭദം. 33.



‘കരണവി മം’ എ ് ര ാമേ തായി റ ഉപാധിെയ ഒ ടി വി രിേ



്. ക ര െ സേ ാചി ി ക ം വികസി ി ക ം െച െകാ ് വർ ൾ ‘നാദികൾ’ എ ം ‘ശ ാസികൾ’ എ ം ര ായി ിരി എെ ാ േയാജനം മാ േമ കാണി ി : േവെറ പല ം അ െകാ സി ി . ക താ തി കളായ ാന ളിൽ ജിഹ െട അ ം െതാ ാൽ ധ നി ഒ വിധം; ഉപാ േമാ മധ ല പാർശ േളാ െതാ ാൽ േവെറ േവെറ വിധം; മധ ല െള െ ഉപമധ ം, ഉപ ലം ഇത ാദിയായി ഇനി ം വിഭജി ാം. ഇതി റെമ ർശ ം പലമാതിരി ആകാം: ഇട വിടാെത െതാ ക ( ർശി ക); വി വി െതാ ക. ര ാമെ വിധ ി ് ‘ രിതം’ എ േപർ. ഒ ാംവിധം നിര ര ർശം; അെ ിൽ വിേശഷം എ കാണി ാ ിതി ് മാറി വിചാരി ാൻ ഇടയി ാ തിനാൽ െവ ം ർശം എ തെ പറ ാൽ മതി. എ ി വി രി ? ഒ ഫിഡിൽ വായന ാര ് ത ികളിൽ വിേ ാ ടി തി വിന ാസേഭദ ൾെകാ സംഗീത ിൽ എെ ാം ൈവചി ൾ വ ാൻ സാധി േമാ അതിൽ പതി ട ൈവചി ൾ മ ഷ ക ാദി ാ ന ളിെല ജിഹ ാവ ാപാരംെകാ ് വർേ ാ ാരണ ിൽ ഫലി ി വാൻ കഴി ം. അ െകാ വർ ൾ ഇ വിധേമ ഉ എ പരിേ ദി ക അസാധ മാ . മി ർ. ഏ. െജ. എ ീസ് എ ഭാഷാവി ാനി 77 സ ര ം 313 വ ന ം ആയി 390 വർ ൾ ഉ ഒ വർ മാല ചമ ി ്. 34. റ, ഴ, ള, ഺ ഩ എ



്അ



ര



ളാണേ ാ സം ത



ിലി ാ



ാവിഡാ



ര



66



3. അ



രമാല



ൾ. ഇ കേള ം വർ ളാ ി ിരി ാം. റ, ഴ, ര ി ം േരഫേ ാ ചാർ തിനാൽ ര, റ, ഴ, എ ് ഒ വർ ം; അതി ് രവർ ം എ േപരിടാം. ല, ള, എ ് ര േചർ ലവർ ം. ഺ ഩ ര ം േചർ ് ഺവർ ം.



ം



ര- െട മഹാ ാണമാ ് റ; എ ാൽ ഗകാര ിെ മഹാ ാണം ഘകാര മാ േ ാെലയ േരഫ ിെ മഹാ ാണം റകാരമാ ്. ഗകാരം ഹകാരസംസർ ംെകാ ാ ് ഘകാരമാ ്. അ േപാെല, േരഫം വർ ാ രസംസർ ംെകാ ് റകാരമായി മ എ സ ീകരി വാൻ മാർ ം ഇ . സംസർ ം അ ; ാനം, കര ണവി മം എ േവെറ ര പാധികളാ ് േരഫെ റകാരമാ ി ീർ ്. േരഫ റകാര ൾ ര ം ർ ന ളാെണ ി ം േരേഫാ ാരണ ിൽ വാ െട േമൽ ിെ ഏ ഭാഗ ് നാ െതാ േവാ അതി ം ആഭ രം (ഉ ിേല ത ിയ) ആയ ഭാഗ ാ ് റകാേരാ ാരണ ിൽ െതാ ്. ജിഹ െട െതാ ഭാഗ ം െതാ സ ദായ ം േവെറ ആ ്. േരഫ ിൽ ജിഹ ാ ി ം റകാര ിൽ ജിേഹ ാപാ ി ം ആ ർശം. ർശ ം റകാര ിൽ രിതമായി ാ ്. േരഫ ിൽ ഷകാര ല മായ ഒ ഊ ാവിെ സംസർ ം െകാ ് ഴകാരം ഉ ാ . ഇതി ് ാനം റകാരെ ാ ം ആഭ രമായി ാ ്. ആെക െട േരഫം , അതിെ രിതാധിക തമായ മഹാ ാണം റകാരം; ഊ സംസർ തമായ േഘാഷം ഴകാരം എ ് രവർ ിെ സ ഭാവം. 35.



36. ലകാരം ദ



മാ ്; അതിെന ഉ രി േ ാൾ ജിഹ ാ ം ഉയർ ി ശ ാസവാ വി െന ട ്, പി ീ ് ജിഹ ാ ിെ തെ നം (െതറി ി ൽ) െകാ ് ജിഹ െട ഇ റ ം ടി വാ വിെന ഇടവി ിടവി റേ വി കയാ ് കരണവി മം. ഈ കരണവി മംതെ ദ ല ിൽ െച തി പകരം ‘വർ ം’ എ പറ , വാ െട േമൽ ിെ ഭാഗ ിലാ ിയാൽ ളകാരമായി. അ െകാ ് വർ മായ ലകാരം തെ ളകാരം. 37. ഺ, ഩ എ



ഺവർ മാകെ , കവർ ചവർ ാദികൾേപാെല ർശ ളി വർ ം തെ . ഺഖരം; ഩ അ നാസികം. അതിഖര േഘാഷ ൾ തമിഴിൽ ഇ േ ാ. അതി നാൽ ഖര ം അ നാസിക ം മാ േമ ഉ . ഈ വർ ി ് ാനം ദ ല ി ം ർ ാവി ം മേ ഉ (ഊനി ് അ ) പിൻഭാഗം എ േദശം; അതിനാൽ ഈ വർ ം വർ ം. അ രമാല െട രചന ഉ ിൽനി ം െവളിയിേല ാന മം മാണി െച ി താകയാൽ വർ മായ ഺവർ െ ർ ന മായ ടവർ ം കഴി ് ദ മായ തവർ ി ൻപായി പഠിേ തായി ; തമി ൈവയാകരണ ാ രാകെ , സം താ ര െള എ ാം റ ് ഏ തിെ േശഷം ഺ ഩ എ ഈ വർ െ ഉ തി ം ഒ വിൽ ത ി ള െവേ ഉ . ഺ കാര ി ് ഇേ ാൾ അ രമാലയിൽ ഒ േത കലിപി ഏർെ കാ ി . ഺ, ര ി ം ടി എ ഒ ചി േമ ഉ . ഇ െന സംഭവി വാൻ ഉ കാരണം ഇ തായിരി ാെമ പല ഊഹ േള ം അവതാരികയിൽ ആകാ ിടേ ാളം വി



േകരളപാണിനീയം



67



രി കഴി ിരി . അവിെട ാവി ാ തായി ഒ സംഗതി മാ േമ ഇവിെട േചർേ . തമിഴിൽ ലേഭദംെകാ ് വർ ൾ ് ഉ ാരണേഭദം സ തി െ ി ്. ഇര ി ാ േ ാൾ ഖര ൾ പദമ ിൽ ാരണം േവണം. ചകാര ി മാ ം ദ ിത മി ാ േ ാൾ സർ ശകാേരാ ാരണം; ഇ േപാെല ഺറ കൾ ം വ ിരി േതാ? ഩകാര ിെ പി ിൽ ഇ ാ ം ഇര ി ാ ം റകാര ി ് ഺകാരധ നി, അ ാ ിടെ ാെ റകാരധ നിതെ . ഈ വ വ െട സ ഭാവം കാല മ ിൽ പഠി ി ാ വർ മറ േപാ ക ം ഉ ാരണം പലവിധ ിൽ ഷി ക ം െച . ഇേ ാൾ ‘ചി ാ’, ‘ െ ാൻപ ് ’, ‘നീ കിറാൻ’, ഇത ാദികളിൽ ‘ചി ാ’ ഇത ാദി തകാരധ നിേയാ ് അധികം േയാജി ാെണ ി ം ഺകാരധ നിതെ ഉ രി വ ; ‘െച മാസം’ ഇത ാദികളി ം ഺകാരധ നിതെ മി തമിഴ ം ഉ രി . ‘ ം’, ‘പൻറി’, ഇത ാദികളിൽ ആകെ , റകാരധ നിയാ ് അധികം േകൾ ്. ാവിഡവർ െള ി ലീലാതിലക ിൽ താെഴ റ ം കാരം ാവി ിരി : ‘‘ഇഹ ഭാഷായാം സം േതസ ിഽചത ാര രാണി ശ േ -ൻറ, , ഴ, റ ഇതി. യഥാ: ‘‘കാേ േ ാേ ഗളിതെതളിേതൻ ക നീ ദ ഹ ീ മാധ ീമാദ പവി തംെകാ വാേമാ ി നിൻ ് എെ ി തിക ണയാ ഹ ! െ ാ േപാ ം േകാടീ, കാണാ വലയദളാപാംഗി” േകഴിൻറവാറ്.” ഇത — കാേ നിൻ േകഴിൻറവാ ഇതി; തഥാ െകാ , ഒെ എെ ഇത സ േത സ േര ച ഃ. ഇതിൻ കാരം , , റ, ഴ സ ളായ എ, ഒ ഇ െന ആറാ ് ാവിഡാ രം. ‘ല’ എ ് ളകാര ിെ ഉ ാരണേഭദെമ ് ലീലാതിലകകാരൻ ഉേപ ി കള . ഩകാരെ പി ീ ് ഏഴാമതായി എ പറ . അതിേല ് അഗ െ മാണമായി ഉ രി ക ം െച . ‘‘എകര ഒകര ആ ഴകര റകര കരം തമി െപാ മേററ എ ്. ഈ ിൽ എ, ഒ, ∴, ഴ, റ, ഩ എ ് ആ വർ



െള മാ േമ അഗ ർ തമിഴിെല അ ർ ാ ര ളായി നിർേ ശി . എ ി ം ‘മേററ’ എ പദ ിൽ കാരം േയാഗി െകാ ് ‘ ’ എെ ാ ടി ഉെ ാപി ി എ ാ ് ലീലാതിലക കാരെ വ ാഖ ാനം. ഇതിൽ നി ം ‘ ’ എ ് ഒ ഇര ി ഺകാരധ നി ാവിഡ ി െ ് ലീലാതിലകകാര ം സ തി എ കാൺക. എ ാൽ തമിഴിൽ ഈ അ ർ ാ രെ അഗ ർേപാ ം ി ാണി ി ിെ ം െതളി . ലീലാതിലക ിൽ , ൻറ എ ര ം അതി റേമ റകാര ം േവെറ േവെറ എ കാണി ് ന െട ഊഹ െള ബലെ . , ൻറ, റ എ ലിപിക ളി ം റ എ ചി െ ി ം അ കൾ ് ധ നി േവെറയാെണ മായി; അെ ിൽ റ എ ് ഒ ലിപി എ ാൽ മതിയായി . അതിനാൽ ‘റ’ എ തി ് , ൻറ ര ി ം ഺകാരധ നിയാെണ ം േകവലമായ റകാരധ നിയിൽ മാ േമ സ മായ ധ നി െവ ം ലീലാതിലകകാരൻ സ തി തായിവ .ഇ ംെകാ ് ആഗമ മാണം േവണെമ ിൽ അ ം ന സി ി .



68



3. അ



രമാല



മലയാളികളാകെ ഺകാര ി മാ മ , ഩകാര ി ം േത കമായി ലിപി േവ െ ് ഉപ ി . നകാര ിെ ലിപിതെ യാണേ ാ ഇേ ാൾ ഩകാരെ ം റി ്. ‘ന’ എ ലിപി ഒ യായി ാൽ പദാദിയിൽമാ ം അതി ് നകാര വ ണം; പിെ ായിട ം ഩകാര വണം; ‘ൻ’ എ സ രവി മായ വ ന ിെ ചി ി ് സർ ഩകാര തിതെ . ര ളിൽ ഉ രഭാഗമായിനി ് സ ര േളാ േയാജി കയാെണ ിൽ ‘അ ി’, ‘ര ം’, ‘ ാനം’ ഇത ാദിേപാെല നകാരധ നി; ർ ഭാഗമായി സ ര ർശം ടാെത നി ാൽ ‘അന യം’, ‘അന ായം’, ‘ന ’ ഇത ാദി േപാെല ഩകാരധ നി; ‘ച ം’, ‘ച നം’ ഇത ാദികളിൽ ർ ഭാഗ ായാ ം നകാര തി തവർ സാഹചര ാൽ വ താ ്. 38.



39. കര ം കറ ം കരി ം കറി ം ഒ



ായിേ ാകാതിരി ാൻ ര റ-കെള േവർതിരി െവ ി ം സ രം േചർ ് അ രമാ ദി കളിേല ഈ േഭദം അ ി മാ ;



ര ളിൽ ർ ഭാഗമായിേ ാ ഉ രഭാഗമായിേ ാ നി ാൽ ചി േഭദമി . എ െന: = ക്റ = ത്റ = ർ = റ് ർവ = റ്വ = ഗ്ര = ദ്ര = ര = ര്യ ർഹ = ര്ഹ 40. ഋ, ഌ എ ര സ രം ാവിഡ ിലി ാ സം താ ര ളാ . ഇവയിൽ ഌകാരം സം ത ി ം ിമമായി ി ാ ിയ മാ മാ ്. ൈവദിക സം ത ിൽ ഌകാരേമ ഇ ; ലൗകികസം ത ി ം ക പ് എ ധാ വിെ രേ ാ േ ാ ഌ പ ളിേല ഇ സംഭവി . പാണിനി ധാ വിെ പം പ് എ ാ ് ഗണി ിരി ്; പി ീേട അതി ് ‘‘ േപാ േരാ ലഃ” എ ് ലകാരാേദശം വിധി േത ഉ . ാവിഡ ിലി ാ സ രമാകയാൽ മലയാളപദ ളിൽ ഋകാരം കാ ാൻ ഇടയി ; എ ാൽ സം തപദ ളിെല ആവശ ി േവ ി ഋകാരം സ ീകരി തി േശഷം അതിെന ചില മലയാള പദ ി ം ഉപേയാഗി കാ ്. ാദം,



േ



,



അ



ി,



ഇതിൽ ാദം ഇത ാദികളിെല ‘ ’ മാ ം സ തി ാം; അ ി, ഇത ാദിക െള അതിർ ി, തിർ ഇത ാദിയായി െ എ േത താ ്. ഇ ് ‘ൈകെയ ്’ എ തിെന ‘കെ ് ’ എ െത ി എ േപാെല ആെണേ വിചാരി ാൻ ന ാ യം ഉ .



4 വർ



വികാര



ൾ



41. ജീവി ിരി



കാലെ ാം ാണികൾ ് അവ െട ശരീരാംശ ളിൽ സർ ദാ മാ ൾ സംഭവി െകാ ിരി . അ േപാെല ഭാഷകൾ ം ജീവ ശയിൽ അ ക െട ശരീര തമായ വർ ളിൽ വികാര ൾ വ െകാ ിരി . ‘െച ിൻറ’, ‘േപാകിൻറ’ എ ാ ് ഉ നീലീസേ ശകാരൻ ഉ രി ്. നാം ഇേ ാൾ ‘െച ’, ‘േപാ ’ (േപാ )എ രി . വർ ൾ ് പല കാരണ ളാൽ വി കാരം വരാം: (1) അ ാർ അറിവി ാ യാൽ വർ െള ഷി ി . എ ി ് = എെ ാ ; ിണ ് = ിയിരി ്. അ ാർ മി ി േവ ി വർ െള മാ ം. വി ി ം — വി ി ം = വി ി ം; ഇതിെന െ സം ത മം കലശലായി ‘ബിംബി ം’ ടിയാ ിെയ ം വരാം. വി ി ക = ശ ാസം ക എ ധാ വിെ നാമ പം ‘വി ി ം’ എേ ഉ . ഈ ിലാണ് — േഭ ാർ, ഢീ , ധീവ ി തലായവ. (2) എ ാ ഭാഷകൾ ം െപാ േവ േയാജി ചില വർ വികാര



്. ഈവക വികാര ൾ അഭി ാർ സ തമാ ്. ഇ ക െട ലം ാേയണ ഔദാസീന ന ായം എ ് ശ ശാ കാര ാർ േഘാഷി ഒ സി ാ ം ആ . മെ ് ഉ രിേ ധ നികെള േമണ ല െ കയാ ഇതിെ സ ഭാവം. (3) ഇനി വംശപാര ര ം റ ് സി ി തായി ം ചില അ രമാ ്. ഇ െന വക വർ വികാര തിൽ ഒ ാമേ ് സർ സ തമ ാ തി നാൽ അതിെന ി വി രിേ തി . ര ം ം ഇന െള താെഴ വിവരി : (1) അ-ആ—മലയാള



ിൽ അ, ഇ, ഉ എ ് േകവലസ ര ൾ ഉ ഉ രി തിനാ ് യാസം അധികം. അതിൽ റ ം ഉകാര ി ് അതി ം റ ം. അതിനാൽ അകാരം തീ യ ം; ഇകാരം മ യ ം. എ ാൽ ‘സം തം’ എ പറ ഉകാര ി ് ഇകാരെ റ ം; സം തഉകാരം ഉ ാരണ സൗകര ി േവ ി അ വ ന ഒ സ ര ായ എേ ഉ . അകാരം തീ യ മാകയാൽ അതിെ െ



69



തിൽ അകാര ി ്; ഇകാര യ ം; ഉകാരം ാ ംയ ം ളിൽ േചർ ഉ ാരണം പല



70



4. വർ



വാ കളി ം ഷി ി ്. മലയാള ിൽ അകാര ഒ ഛായയിൽ ആ ്. എ െന എ ാൽ, ഗ ം = െഗ ം ജനം = െജനം ഡംഭം = െഡം ് ദയ = െദയ



ിെ



വികാര



ഷി ധ നി എകാര



ൾ



ിെ



ബ = െബ യശ ് = െയശ ് രവി = െരവി ല = െല



ഈ ഉദാഹരണ ളിൽനി ം സം ിെല േളാ ം മധ മ േളാ ം േചർ അകാ രെ മലയാളികൾ എകാരംേപാെല ഉ രി എ മായി. ‘വരം’, ‘വ ’ ഇത ാ ദികളിൽ വകാര ി ് പദാദിയിൽ െവകാേരാ ാരണം കാ ിെ ി ം ‘േദവകൾ’ ഇത ാദികളിൽ െവകാേരാ ാരണംഉ ്. മധ മ ളിൽനി ം പരമായി വ അകാ ര ി ് ഈ എകാേരാ ാരണം െചാ ് തമി ്, െത ്, കർ ാടകം എ മ ാ വിഡ ളി ം ല മാ ്. ഇ െന ഷി ് എകാര ായയിൽ വ അകാര ി ് താലവ ാകാരം എ േപർ െച ാം. ശരിയായ അകാരം ം; ഷി ് താലവ ം. സം ത .



ിൽ പദാ



മായി നി



ആശാ–ആശ;



ആകാരെ േരഖാ–േരഖ;



ി മലയാള കലാ–കല;



ിൽ താലവ മാ



ഭാ– ഭ.



‘ആശ വർ ി ’, ‘ആശ െവ ’ എ േപാെല പേഭദം ഒ ം ടാെത നി േ ാൾ അകാരം താലവ മാെണ മാ കയി ; എ ാൽ ‘ആശയാൽ’, ‘ആശ െട’, ‘ആശ യിൽ’ ‘ആശ ് ’ എ ് വിഭ ി ത യ ൾ േചർ ാൽ അകാരം താലവ ംതെ എ േബാധെ ം. താലവ ത ം െകാ തെ യാ ് ‘ആശ + ആൽ = ആശയാൽ’ എ സ ിയിൽ യകാരം സഹകാരിയായി വ ം. ഈ അകാരം തമിഴിൽ ഐകാരമായി ം, കർ ാടക ിൽ എകാരമായി ം മാ . സം തം



തമി ്



കർ



ാടകം



ആശാ— േരഖാ— കലാ— ഭാ—



ആൈശ— േരൈക— കൈല— പിരൈപ—



ആെശ— േരെഖ— കെല— െഭ—



മലയാളം, െത



്



ആശ േരഖ കല ഭ



വിഭ ി പ െട ഗതി േനാ േ ാൾ നാമ െട ഒ വിൽ വ അകാരെമ ാം താലവ മാ ്: ത , ത , ട, തഴ, ഇല, വില, തിര, തിര, ക, വക ഇത ാദി നാ മ ൾ േനാ ക. “ത ംത ം” എെ തിയാ ം നാം വായി ് ‘തെ ം തെ ം’ എ േപാെല ആ ്. തികളി ം പാതിയിലധികം എ ിെ അ



71



േകരളപാണിനീയം



മായ അകാരം താലവ ം തെ : അണ ക, പറ ക, തിര ക, വല ക, കട ക, വള ക, തഴ ക, വിറ ക, കഴ ക, അറ ക, ചില ക ഇത ാദി. ര ക, റ ക, മറ ക (ഓർ വി ക), കിട ക (ശയി ക) ഇത ാദി ചില കാരിതധാ ളിൽ മാ േമ അകാ രം താലവ മായി ഷി ാെത . ൻ െചാ ‘തവർേ ാപമർ ം’ അെ ിൽ ‘താലവ ാ േദശം’ എ നയ കാരം താലവ ാ ൾ ് അണ , പറ , തഴ , വിറ എ ത പ ൾവ . ാകാരാ ൾ ാകെ ര , മറ ഇത ാദി താലവ ാേദ ശം ടാ പ ൾ തെ ആ എ കാണ്ക. അകാര ിെ സ ഭാവമ സരി ് ചിലേ ാൾ ധാ വി ് അർ േഭദ ം വരാ ്. ം



താലവ ം



മറ ക = ഓർ വി ക കിട ക = ശയി ക



മറ ക = കാണാൻപാടി ാെത ആ കിട ക = ലഭി ക



ക



േമ ാണി എ ാവക ഉദാഹരണ ളി ം അകാരെ താലവ മായി െ യാ ് ഉ രി ക പതി ്. എ ാൽ എ ിൽ മായ അകാരെ ാൾ താലവ ി ് യാ െതാ േഭദ ം െച ാറി . ശരിയായി ഉ രിേ ് മായ അകാരംതെ യാ ്; താലവ ധ നി േകൾ താകെ , ഉദാസീനതനിമി ാ ഒ ഉ ാരണ ൈവക ല ം എ ാ ് ഭാവന. എ ാൽ വാ വം അ െനയ ; ഉ ാരണ ിൽ താലവ ത ം കാ ിടെ ാം മ ് ഇകാരാദികളായ താലവ സ ര െട സംസർ ിൽ ഉ ാ പവികാര െള ാം ഈ അകാര ിെ സംസർ ി ംഉ ാ െവ നാം ക വേ ാ. അതിനാൽ വ ാകരണെ ടി ർശി ഈ വർ വികാരം െമ ത ി ളയ ത ; താലവ മായ അകാര ിൽ അവസാനി നാമ ളി ം തികളി ം സ രേമാ ഇര ി ത യാദ കകാരേമാ േച േ ാൾ യകാരാഗമം വ ം. േരഖ ലത ചമ അണ



േരഖ െട ലത െട ചമ ക അണ ക



േരഖ ് ലത ് ചമ ക അണ ക



ഈ സംഗതിയിൽ തലേ രി തലായ വട ൻ േദശ ളിൽ ഒ പ േഭദം കാ . ആ നാ കാർ എ ം വായി ം േരെഖ ്, ലെത ്, ചെമ ക, അെണ ക എ ് ശരിയായ എകാരം െകാ തെ യാ ്. മംഗലാ ര ് അ ടി ർ ിെ മലയാള നിഘ വിൽ െ ‘ചമ ക’, ‘അണ ക’ എ ് േകവലധാ പ ം ‘ചെമ ക’, ‘അെണ ക’ എ ് േയാജക പ ം അ ടി കാ . ഇട ാലംവ െര രിൽ അ ടി ക ളി ം ടി ഈ ഒ വിേശഷവിധി ക െകാ ി . എ ാൽ ർ ാ െട ഉ ാരണ ിൽ എകാരധ നിെയ ാൾ ‘അയ് ’ എ യകാര ധ നിതെ യാ ് അധികം വി ്. താലവ സ ര ളിൽ യകാരം േചർ ക സ രം പരമായാൽ മാ ം മതി; ത യകകാരം പരമായാൽ േവ ാ എ ക ി ക



72



4. വർ



വികാര



ൾ



യാെണ ിൽ അതി സമാധാനം ഉ ്; ത യകകാര ി ൻ മാ ം താലവ ത ം ടമാ ി എകാരം എ തണം എ പറ തി ് ഒ ി ം കാ ി . തലേ രി തലായ ദി കളിൽ കർ ാടകസംസർ ാ ായ ഒ േദശ വിേശഷമാ ് ഇ ് എ സമാധാനെ ടാേന ന ായം കാ . കർ ാടകർ മലയാള ിെല താലവ – അകാരെ എകാരമാ ിയാ ് എ ക ം ഉ രി ക ം െച െത ് ൻ തെ ാവി ി േ ാ. തമിഴിെല അകാരെ



െ



എകാരമായി ം ചിെലട തമി ്



മലയാളം



പ മാ ം ക കിറാൻ പ കിറ കനാ പലാ ്



െപ മാ ം െക െപ കിനാ ് പിലാവ്



് ഇകാരമായി ം മാ ിയി



കനാ ് ആദ ം കിനാവായി മാറിയി പി ീ ് ഇകാര ം േലാപി ് ാവായി ഈ വിധമാ ് ഔദാസീന ന ായ ിെ വിലാസം.



്.



.



താലവ മായി ് ഷി േപാെല അകാരം ഓ മായി ം ഷി ാ ്. എ ാൽ അ ് അ ർ ം, വ ാകരണെ ർശി ാ ഒ ഉ ാരണെവകല ം മാ ംആ . ഓ മായ അകാരം ഒകാര ായയിൽ ഇരി ം. ാേയണ ഇ ് ഓ വർ സം സർ ി ം അ സ ാരം എ പറ മകാര ി ൻ ം ആ ് കാ ്. ഇടവം ംഭം കഫം ന ൾ നാം



ഇടെവാം ംെഭാം കെഫാം ൾ േനാം



മലയാള ിൽ ദീർഘാ ശ ൾ ം. എ ാവാ ക ം സ ിൽ അവസാ നി ണെമ ാ ് ഭാഷ െട ഏർ ാ ്. അതിനാലേ മ ഭാഷകളിൽ നിെ ദീർഘാ പദ െള മലയാള ിൽ ്. ദീർഘ ിൽ െ ഒ പദം അവ സാനി ണെമ ാവശ െ തായാൽ െപാ ം േനാ ി അതിൽ യകാരേമാ വകാ രേമാ ഒ ായി േചർ ം. സ രം താലവ മാെണ ിൽ യകാരം; ഓ മാെണ ിൽ വകാരം എ െപാ ം. അകാരം താലവ മായി ം ഓ മായി ം വ െമ പറ



തിനാൽ മലയാള ിെല സ ര ൾ താലവ ം, ഓ ം എ ര ായി ിരി ക ം െച :



73



േകരളപാണിനീയം



അ, ഇ, എ, ഐ — താലവ ം അ, ഉ, ഒ, ഔ — ഓ ം ദീർഘ ൾ ് അവലംബമായി ാണേ ാ യകാരവകാര ൾ വ ്. “ടീകാ കാമേപ േത” എ പറ േ ാെല ഈ അവലംബ ൾ േവെറ അവലംബം േവ ിവ . എ െകാെ ാൽ വ നം ഒ സ രസഹായം ടാെത ശ ാ ിൽ തനിേയ നി കയി ; അതിേല ായി ് യകാരവകാര ളിൽ സം ത-ഉകാരം േചർേ ിവ . അേ ാൾ ദീർഘാ ശ ൾ, ആ ് ആ ് എ



ാ



് അവസാനി



ഈ ് ഊ ്



ഏ ് ഓ ്



ഐ ് ഔ ്



ക. കാ = കാ ് നീ = നീ ് േപ = േപ ് ൈക = ൈക ്



പിലാ = പിലാ ് = ് േഗാ = േഗാ ് നൗ = നൗ ്



വ ന െള ഉ രി നി േ ാ ാ അസൗകര ം പരിഹരി ാൻേവ ി േചർ സം ത–ഉകാരം സ യേമ അത ം ല യ മാ ്. അതിെന പിെ സര ി ംവ ന ി ം ഇട നി കയാൽ ‘മ മം’ എ പറ യകാരവകാര ളിൽ േചർ േ ാൾ അതിെ യ ം വളെര വളെര േനർ േപാ . ‘കാ ് ’, ‘മാ ് ’ ഇത ാദികളിെല സം തം അര കാരമാെണ ിൽ ‘രാജാ ് ’, “ വ് ”, ‘കായ് ’, ‘ൈകയ് ’ ഇത ാദികളിേല ് കാൽ ഉകാരമാെണ േവണം പറ വാൻ. ഇ ം ർബലമാ ക നിമി ം ഈ സ ര ി പലവിധം മാ ൾ സംഭവി ി ്. ചില ദി കാർ സം തെ ബലെ ി ഇകാര ം അകാര ം ആ ; മ ചിലർ സം തെ ഒ ടി ർബലെ ി േലാപി . അതിനാൽ കാ പാ ൈക എ



ി



കായ് പായ് ൈകയ് ്



കാ ് പാ ് ൈക ് ്



കായി പായി ക ് —



കായ പായ — —



് ഓേരാ പതന ി ം ഉ പ ൾ േദശേഭദന നട ിൽ വ ി ്. യകാരാഗമ വ ിടേ ാളം മാ ൾ വകാരാഗമ ി വരാറിെ കാൺക.



(2) ഇ, ഈ: പദാദിയിൽ േകവലമാേയാ വ



മായി ് ഉ രി തെ നട ്.



െ



നാൽ പരമാേയാ നി ഇകാരം എകാര . ഇ ം ഒ ഉ ാരണേദാഷം മാ മാകയാൽ എ ിൽ ഇകാരം



74



4. വർ



ഇല—എല ഇട—എട



വില—െവല വിറ ്—െവറ ്



വികാര



ൾ



പിട—െപട നിലം—െനലം



മായ അകാരേ ം മായ ഇകാരേ ം ഉ രി തിൽ അധികം സൗക ര ം അകാര ം ഇകാര ം കലർ എകാരം ഉ രി തിൽ ഉ ്. അതിനാലാ ് ര ി ം എകാര തി വ ്. േനേരമറി ് ചിലേ ാൾ എകാരം േവ ിട ് ഇകാരം ഉ രി ാ ്: എനി ്-ഇനി ്; െചല ്- ചില ്. ഇ ് േകവലം മ ലകമാ . പിര ക എ തി ് ര ക എ ം, പിറേക എ തി ് റേക എ ം എ താ േപാെല ഇകാര ാന ് ചില വാ കളിൽ ഉകാരം ഉപേയാഗി ാ ്. ഉ രി െ



നി േ ാൾ ഈകാര ാവി കഴി .



ിൽ യകാരം േച ം. ഈ സംഗതിെയ ററി



ത



(3) ഉ, ഊ: ഇകാര



ി ് എകാേരാ ാരണം വ തി കാണി നിമി ളിെല ാം ഉകാര ി ് ഒകാേരാ ാരണം വ ം. ക- െപാക, ട- െകാട ഇത ാദി. അ േപാെലത െ ‘െകാല’ (വധം) എ േവ തിെന െത ി ് ‘ ല’ ആ ാ ം ഉ ്. അവസാന ിൽ ഊകാര ിൽ വകാരം േച ം ഈകാര ിൽ യകാരം േച റ തെ . സ മായ ഉകാര ി റെമ സ തരമായ ഒ ഉകാരം ഉ ്; ഇതി ് സം തം എ േപ ം, ഉ് എ ് ഉപരി അർ ച ചി ം അടയാള ം െച ിരി . ർ സാ ് ഇതി െകാ ി േപർ അര കാരം എ ാ ്. എ ാൽ ശാ ിൽ ഇതി ംമ സ ൾെ ാ ം ഒ മാ തെ ക ി ിരി കയാൽ ആ േപർ ഉേപ ിേ ിവ : “നാ ് വി ് നട



ി ് കാ ്



് വസി



്”



എ േ ാകാർ ിൽ എ ാ ദ ം സം ത ിൽ അവസാനി െവ ി ം അ കൾ മ സ െള ാൾ ഒ വിേശഷ ം കാ ി . മാ ാ ളിൽ അര കാര ി ് അര മാ േയ ഉ എ ് മ ിനിടെകാ ാെത ം ഇരി ണമേ ാ. സം തഉകാരം എ ാ ാവിഡഭാഷകൾ ം ഉ താ ്; മലയാള ിൽ അ ് പനി ി ് ഉത ഒ വ ാകരണകാര മായി ീ കയാൽ അതി ് അധികം ാധാന െ േ ഉ . മലയാള ിൽ തകാലെ റി ത യ ിെ ഉകാര ി സം തവി തേഭദമാ ് അ വിനേയാ വിനെയ േമാ എ തീ മാനി ്: വിന വിനെയ ം



— —



പറ പറ



, െച ്, െച ്



തമിഴിെല വി തസം തേഭദം സം ത ിെല അകാര കരണസംബ മി ാ േകവലം ഉ ാരണേഭദം ആ തഉകാരെ വ ാകരണകാര ൾ സംബ ി ിടേ ഗണി ി ി .



ിൽ ഉ േപാെല ഒ വ ാ . മലയാള ിലാകെ , സം ാളം ഒ സ രമായി തെ



75



േകരളപാണിനീയം



തമിഴ് മലയാളം



— —



പ ീ , ആ ാശി പ ചീ ്, ആ പായൽ



ഇവിെട ഉ രപദാദിയിൽ സ രചി കളിൽനി ം പരമായ ഖരം ഇര ി ം എ സ ി ം െകാ ് തമിഴിൽ ചകാരപകാര ൾ ് ദ ിത ംവ േപാെല മലയാള ിൽ വ ി . അ ് സം തെ ഒ സ രമായി വകെവ ാ യാലാ . വ നം സ യം ഉ ാരണ മം അ ; അേ ാൾ ഒ പദം വ ന ിൽ അവസാനി കയാെണ ിൽ അതിെ അ വർ ം ഉ ാരണ ിൽ െതളിയാെതേപാ ം. സം തം തലായ ആര ഭാഷകളിൽ അ വ നം പരപദാദിയിൽ േചർ ിേ വി ക ; അവസാന ിലായാൽ െതളിയാെതതെ നി ം. ഒ ിലധികം വ ന ളിൽ ഒ പദം അവസാനി കയാെണ ിൽ അ വ നെ േലാപി ി ണെമ തെ പാണിനി വിധി . “സംേയാഗാ സ േലാപഃ” (പാ. 8-2-23). ഇം ീഷ്, ജർ ൻ ത ലായ സംേയാഗാ േലാപമി ാ ഭാഷകളിൽ അ വ ന ി ് അ േടാ ാരണം അ ഭവ ത മാ ്. ാവിഡ ളിലാകെ , അ വർ ം വ നമായാ ം അതി െന ടമായി െ ഉ രി ണെമ ാ ് നിയമം. അേ ാൾ േകവലവ നെ ഉ രി നി േ ിവ ; അ െന െച േ ാൾ അതിൽ ഒ സ രാംശം ഊറിവരാ െത കഴി കയി . ഈ ഊറൽസ രമാ ് സം തം. ാവിഡർ സ ഭാഷാപരിചയ ാൽ ആര ഭാഷാപദ േളാ ടി സം തം േചർ ് സ രാ ളാ . വാൿ — വാ ് മനസ് — മന ്



Record — റി ാർ ് Chemist — െകമി ്



വ നാ പദ ളിെല ാം സം തം േചർ അധികം. െത ിൽ,



ണെമ



നിർബ



ം െത



ിലാ



്



ഭാഗ വശാൽ എ തിെന ഭാഗ വശാ എ ം, ധനം എ തിെന ധന എ ം ഉ രി . മലയാള ിൽ സം തെ ഒ സ രമായി ഗണി ണേമാ? ഗണി കയാെണ ിൽ അ ്ഒ തിയ സ രേമാ അേതാ മെ ാ ിെ വകേഭദേമാ? വകേഭദമാെണ ിൽ ഏതി െ ? ഇത ാദി പേല തർ ം ഉ ായി ്. വിദ ാവിേനാദിനി, രസികര ിനി തലായ മാസികകളിൽ ഇതിെന ി പല വാദ തിവാദ ൾ നട ി ്. വെ ് നട ായി ിടേ ാളം കാലം തമി രീതി അ സരി ് സം ത ി ് ഉകാരംതെ എ തിവ . അ വി ് ആര എ സ ീകരി േ ാൾ ലിപിവിന ാസ ിൽ ഉ ായ ഴ ളിൽ ഒ ാ ് സം ത ി ് ഒ ചി ം ടാെത ‘ഉലക’, ‘നാട’, എെ ാ െ െവ ം അകാരംതെ എ തി ട ിയ ്. ‘ഉല ’, ‘നാ ’ എ ് വി ത ഉകാരംത െ എ ് പാതിരി മലയാളമാെണ ് വട ർ വലിയ ആേ പ ്. ഉകാരം സം തമാെണ കാണി തി ് ‘ഉല ് ’, ‘നാ ് ’ എ ് ച ലാചി ം ഇ ം



76



4. വർ



വികാര



ൾ



വട ർ രസി ി ി . ‘ഉലക് ’, ‘നാട് ’ എ ് ഉകാരം ടാെത േവണെമ ിൽ എ തിേയ ാം എ ് അവർ ് സ ത െ േതാ . എ ാൽ ‘ഉല കൾ’, ‘നാ േതാ ം’ എ ിട ം മ ം ഉകാരം തെ എ വാൻ വട ർ ം മടിയി . അതിനാൽ ബ വച ന ി പംതെ ഏകവചന ി ം േവ െത ് അവ ം സ തി ാൽ ലിപി വിന ാസ ി ് ഐക പ ം വ മായി . അകാരം, സം തഉകാരം, വി തഉകാരം ഈ ം മലയാള ിൽ ിയാപദ െട പേഭദ െള വ വ െ വ ാക രണകാര ളാ കയാൽ ഈ ് അ ര ൾ ം വ ത ാസം ലിപിവിന ാസ ിൽ അവശ ം കാണിേ താ ്. െച ( വിന), െച ് (വിനെയ ം), െച (േപെര ം). ഉകാര ിെ േമൽ അ ാെത അകാര ിെ േമൽ െ ച ലയി ് ‘െച ് ’ എ സം തം റി തിൽ ര ാേ പ ്; ഒ ാമ ്, സം തം അകാര ിെ വകേഭ ദമാെണ വിചാരി േപാ ം; ര ാമ ്. “ ിടമഭ തമായ് പി ിടേമാ േ ാണിഭാരസ



തമായ് ”



ഇത ാദികളിൽ സ രം േചരാ െവ ം വ ന ി ംച ലാചി ംതെ ഉപേയാ ഗി ് മ ി കാരണമായി ീ ം. സം തം ഒ സ രേമ അെ പ ാ രായിരി ണം ഉകാരചി ം എ തി കളിൽ ച ലയിടാൻ കഴി കയിെ ശഠി ്; എ ാൽ അവർ ഒ സംഗതി ഓർ ണം. അേ ാൾ, “നാ ് വി ് നട ി ് കാ ് ് വസി ് ” എ ് ൻകാണി അ പ്േ ാകാർ ിൽ പ ് അ രേമ ഉ എ വ ം. േടാ ാരണ ിൽ വ ന ൾ ് അവലംബമായി വ സ രമാണേ ാ സം തം. എ ാൽ എ ാ വ ന ി ം ഒ േപാെല അവലംബാേപ യി ; മി മധ മ ം ചില അ നാസിക ംഇ ിലാ ്. എ െന എ ാൽ: നായ് േതര് പാല്



കരള് കീഴ് വയറ്



കണ് േതഩ് മരമ്



ഇതിൽ യകാരം അ ർ മായിേ പദാ ിൽ വ ; ദീർഘ ളിൽ േച യകാരഗ മമായിരി ം മി ദി ി ം പദാ യകാരം. പദാ ിൽ വ േരഫെ വ ന ൾ ൻ ് ബലെ ി റകാരമാ ണം; അതിനാൽ േരഫകാര െള പദാ ിൽ ര ായി ണി ാനി . ഉദാ: സ രം പരമായാൽ േരഫ



േതര് + ത ് മലര് + െപാടി തിതെ



േകൾ



= =



േതർ ് മലർെ ാടി — ഇത ാദി ം:



77



േകരളപാണിനീയം



േതര് + ഓ ം മലര് + അ ൻ



= =



േതേരാ ം മലര ൻ



ളകാരഴകാര േട ം ിതി ഏകേദശം ഇ േപാെലയാ ്. ‘അേ ാ ് ’ എ ഴകാര ി ം, ‘അ ാ ് ’ എ ളകാര ി ം വാ വ ി ധ നിേഭദെ വകെവ ാെത ര ം ഒ േപാെല ളകാരമായി ാ ് ഉ രി ക നട ്. സ രം പരമാ േ ാൾേ ാ ം ‘അേ ാഴാ ് ’ എ ‘അേ ാളാ ് ’ എ തെ എ ക ം വായി ക ം െച . പദാ ിൽ സം തം ടാെത നി ാ ഈവ ന ൾ ് ‘ചി കൾ’ എ േപർ െച ിരി ; അവ േത കം ലിപിക ം ഏർെ ി ്: } } ര് ള് ് = ൺ ; ഩ് = ൻ മ് = ◌ം; ല് = ൽ = ർ; = ൾ; റ് ഴ് മകാര ി ം ലകാര ി ംഉ ചി ൾ സം താ രമാല സ ീകരി േ ാൾ ഉ ായ വിേശഷവിധികളാ ്. സം ത ിൽ പദാ മകാര ി വികാരമാ ് ‘അ സ ാ രം’ എ പറ െചറിയവ ം. സം ത ിെല തകാരെ സ രംപരമാകാെത ഇരി േ ാൾ ലകാരമായി ാ ് ഭാഷയിൽ ഉ രി ക പതി ്; അതിനാലാ ് ലകാരചി ിെ ചി ം തകാര ിൽനി ം ഉ ായതായി കാ ്. ഇ േപാെല ‘ൾ’ എ ളകാരചി ിെ ം ഉ വം സം തേലഖന ിൽനി തെ ആയിരി ണം. ‘സ ാ ് ’ എ ിടെ ടകാരെ (ഡകാരെ = ആദ ിൽ ളകാരെ ) മലയാളികൾ ‘സ ാ ് ’ േക കളിേല വര ചി ിെ എ ് ഉ രി . ṡ > > > ൾ ന വിൽ ടി ചി മാ . സം ത ിെ സഹായം ടാെത ശ ാ ിൽ തനിേയ നി ാ വ ന ൾ ‘ചി കൾ’ എ ചി ി ല ണം െച ാം. യ, ര, റ, ല, ള, ഴ, ണ, ഩ, മ എ ീ ഒൻപ വ ന േള ചി കളാ ് വ . യകാരം ചി ായ് വ ് ദീർഘസ ര ളിൽ ആഗമമാ യിേ ാ, അെ ിൽ ‘ആയി’ ‘േപായി’ എ ത പേഭദ െട ഇകാരം േലാപി ിേ ാ മാ മാ ; അതിനാൽ അതിെന ഗണി വാൻ ഇ . ര റ–കൾ ം, ള ഴ–കൾ ം ധ നി ഒ തെ . അ െകാ ്, ർ, ൾ, ൽ, ൺ, ൻ എ ് അെ മാ ് ാധാേന ന ചി കൾ. അ സ ാര ം ചി തെ . ചി ായി വ താെഴ െകാ



വ ിരി



ന



ൾ ചി ായി നി േ ാൾ ഉ ാരണ ഉദാഹരണ ൾ േനാ ക: നീർമ ് അവൾ യാചി വിൽവലി കൺവിലാസം സംേയാഗം



— — — — —



നർ ദ ധാവള ം വില ം കണ ൻ സാമ ം



ിൽ വിേശഷം ഉ



്.



78



4. വർ



വികാര



ൾ



ചി കളിൽ ഒ സ രൈചതന ം ലീനമായി ്. അതിനാലാ ് അ കൾ സ യം ഉ ാ രണ മ ൾ ആ ്. അതിനാൽ െ ചി കൾ അ വ വ ന ിൽ സാധാരണ രംേപാെല അര േചരാെത േവർവി നി . സം തം വളെര േനർ ഒ സ രം ആ . ചി കളാകെ സ രീകരി വ നം തെ ആ ്. സം ത ിൽ േരഫലകാര െള സ രീകരി താണേ ാ ഋകാരഌകാര ൾ. അ േപാെല ഭാഷയിൽ േവെറ വ ന െള ം സ ീകരി എേ ഉ , ർ, ൽ, ൾ എ മധ മ െട ചി കൾ ഭാഷയി ം ഏകേദശം ഋകാരഌകാര െട ധ നിതെ വ ം. ഋകാരം ചില വാ കളിൽ എ ക ടി െച ാ ്.  ര് എതിർവശം എ വശം തിർ =    ര് ണർതം ണൃതം ണർ = ണൃ ർ ര് േനർവഴി ന വഴി േനർ = ന   ൠ ൠ  റ് കാർേമഘം ക േമഘം കാർ = ക ൠ ൠ  കിൽമാല ക മാല കിൽ = ക ല് ഌ ഌ ൽ ല് അതിൽനി ് അത നി ് തിൽ =ത ഌ ഌ  ല് പാൽ ത ് പ ത ് പാൽ = പ ൡ ൡ { ഴ് കൾെപാ ിന ക െപാ ിന കൾ = ക ഌ ഌ ൾ ള് േതൾവിഷം ത വിഷം േതൾ = ത ൡ ൡ ഈ ഉദാഹരണ ളിൽ ചി ി ം അതിെ ർ സ ര ി ം ടി അതാ സ ര ിെ മാ ( സ മാെണ ിൽ ഒ ്; ദിർഘെമ ിൽ ര ് ) അ ാെത േത കി മാ ഒ ം ഇ . അതിനാൽ ർ സ രം ഋകാരേമാ ഌകാരേമാ ആയാ ഫലേമ മാ സംബ ി ിടേ ാളം ഉ . ചി ിെ മാ ർ സ ര ിൽ ലയി േപാ തിനാൽ ഇവിെട അതി ധ നി ് ‘ലീനധ നി’ എ േപർ; മെ ാ ിൽ ലയി േപാകാെത ചി കൾ സ യം ഉ മാ വി വിധ ി ം ഉ ാരണം ഉ ്. ആമാതിരി ഉ ാരണ ി ‘ കടധ നി’ എ േപർ. അെത െന എ ാൽ: നൽ ൽ മാർകഴി വാൾക െകാൾക



നൽൽ ൽൽ മാർർകഴി വാൾൾക െകാൾൾക



ഇവിെട ർ സ രം സ മായാ ം ചി ി മാ തിനാൽ ആ സ ര ി തം ലഭി . ര ി ൻ ് ഇരി സ രം വാ ്ആ ര ിെ ഇര ി ബലമായി ഉ ാരണം ഉെ ിേല ഉ . ലീനധ നിയായ ചി ് അ വ ന ിൽ ടിേ രാ യാൽ അ ക െട േയാഗം രേമ ആ ിെ വിചാരി



79



േകരളപാണിനീയം



ാം. സം ിൽനി ം പരമായി വ ര ി ം ഇ തെ ഗതി. സം തം സ ികാര വിഷയ ിൽ ഒ സ രമായി ഗണി െ ടാ തിനാൽ അതി ് അ റം വ ര ിെ ആദ വ ന ി ദ ിത ം ഇ . അതിനാൽ സം തം ഒരി ം വാ ത . “പാദാ ം വികേ ന” എ ല ണ കാരം ത ം ചില കവികൾ സം ത ി ം ക ി ാറിെ ി ; എ ാൽ അ ് ഒ ം ഭംഗിയ . മധ മചി കൾ മാ േമ ലീനധ നി ; അ നാസികചി കൾ സർ നിതെ യാ ്. മധ മചി കൾ ് അ പിൻവ വ നം ദ ിത ം ഉ ിൽ ധ നി ‘ കടം’; അെ ിൽ ‘ലീനം’ എ ാ ് നിയമം. കടം ലീനം



— —



മലർെ ാടി മലർമാല



അതിൽ െട അതിൽനി ്



കടധ താെണ



കവിൾ ടം കവിൾവാർ ്



ഏകാ രപദ ളിെല ചി കൾ കടധ നി എ ായിട ം േവണം. ഒ മാ യായി ് ഒ പദ ം ഇ െട ാ ് മലയാള ിെല നിയമം; അതിനാൽ ഏകാ രപദ ളി െല ചി കൾ ലീനധ നി െച ാൻ നിർ ാഹമി ാ താ ഇതി കാരണം. മ വ ന ളിെലേ ാെല ചി കളി ം സം തം േചർ ധ ം ഇ ; ഇ കെള സം തം േചർ ാെത ം ഉ രി ാം എ യ് ര് റ് ല് ള് ഴ് ഩ് ണ്



കാ ് േത ് േചാ ് പാ ് നാ ് താ ് മാ ് ക ്



തി യാെതാ വിേരാ മാ േമ ഉ :



കായ് േതർ േചാർ പാൽ നാൾ താൾ മാൻ കൺ



മകാരചി ി മാ ം മരം (മരമ് ) എ ാെത ‘മര ’ എ സം തം േചർ പം ഇ . െത ിൽ ‘മര ’ എ തെ പം ഉ ്. സം തം േചർ കയാെണ ിൽ അേ ാൾ അതി ് ‘ ് ’ എ ാേദശം വ ം. േനരം — േനര



്;



(4) ഋ, ൠ: ഈ സ രം സം



തപദ ളിേല ഉ അകാര ം ഇകാര ം ഉപേയാഗി കാ : ൻ=ക സം ത



ാനമി ാ



വർ ത



മ



ൻ;



ഇടം — ഇട . ത



വ



ളിൽ ഋകാര



ി



പകരം



മാ



്;



ഷഭം = ഇടവം



ളിൽ ഋകാരെ ി—



്



വർ



“അർ” എ ി.



്ആ



80



4. വർ



(5) എ, ഏ, ഐ- ഒ, ഓ, ഔ: ഇ കെള



െ



എ



ിൽ ‘അയ് ’ എ



മാ ാ



ൈകയിൽ = ക ിൽ



ി അധികെമാ



്.



ം പറേയ



വികാര



ൾ



തി . ഐകാര



ൈവയാകരണൻ = വ ാകരണൻ



ഔകാരം ാവിഡപദ ളിൽഇ . ഐകാരെ യി ് ‘അവ് ’ എ തിെന ഔകാരം ആ ാ ്. അ



‘അയ് ’ആ ം = ഔവ



ം.



തി വിപരീതമാ



(6) കവർ ം: വർ



ളിൽ ആദ ൾ മാ േമ ാവിഡ ിൽ ഉ . േശഷം ം സം ിൽനി ം എ ി വയാകയാൽ അവ ് വികാര ിെനാ ം വകയി ; സ ിയിൽ ഓ സ ര ൾ ് അ ാഗമമായി വ വകാര ി പകരം ധാ



ളിൽ കകാരം ഉപേയാഗി മാ ്. തട ചാ



— — — — —



െതാ േപാ



തട ചാ



തട ചാ



െതാ േപാ



െതാ േപാ



തമിഴിെല കകാര ിെ ാന ് െത ിൽ പലയിട ം വകാരം കാണാ ്. അതിനാൽ െത ിെന അ കരി വ തായിരി ണം മലയാള ിെല ഈ നട ്. എ ാൽ അ ് സ ിവികാരെ മാ ം ർശി തി ് ഒ കാരണ ം മാ ി . ചില വ ന അേ ാൾ അ



ൾഎ ിൽ േലാപി േപാ ം; േലാപ ി ് തിവിധി ആയി ് സ രം ദീർഘി ക ം െച ം. ഇ ിലാ ് കകാരം. െച െകാ പ തി എ ക ്



െചേ ാ പാതി എേ ്



ങകാരം ഇര ിേ ാ സ വർ ഖരമായ കകാര ി ൻപിേലാ മാ േമ നി ക . അതി ് അ നാസികാതി സരനയ കാരം ദ ിത ം വ േ ാൾ ചിലയിട ് ൻസ രം താലവ ം ആെണ ിൽ ഒ താലവ ായ ടി ഉ ാ ം: വ തന



ാ — വ തനയ്



ാ;



ഉതള



ാ — ഉതളയ്



ാ



(7) ചവർ ം: മലയാള



തെ യാ പേല ശ ന (8)



ിൽ ചകാര ി ് സം ത ിെല ചകാര ി ഉ ാരണം ്; തമിഴി ശകാര ി ല മായ ധ നി ഇ . തമിഴിെല നകാര ി ് ളി ം മലയാള ിൽ ഞകാരം കാ ം:



്=ഞ



്;



ന



ടവർ ം: ടവർ ാ



ം = െഞ രെമാ



ം;



നാൻ = ഞാൻ;



ന ായം = ഞായം



ം പദാദിയിൽ വ കയി . ടീക, ഡി



ിമം, ഢ



81



േകരളപാണിനീയം



ഇത ാദികൾ സം തത മ ളാ മലയാള ിൽ ടവർ ം കാ ം.



. സം ത



ിെല തവർ



ാന



് ചിലേ ാൾ



പ നം = പ ണം ൈവ ര ം = ൈവ ര ം ദാഡിമം = ഡാഡിമം ശാദ ലം = ശാഡ ലം സം തഡകാരെ



മലയാള



ിൽ ഴകാര ം ളകാര ം ആ



നാഡിക = നാഴിക; തമിഴിെല ണകാരം െത തമി ്



െത



ണികിേറൻ ക



ഩി ാ കഩ്ഩു ്’എ



്.



സ ാഡ് = സ ാൾ



റയ സരി ് പലയിട



എ ാൽ വിപരീതമായി ് ‘നിഩ യി ്.



ാ



ം ഩകാരമായിേ ാ ം.



്



മലയാളം ഩി േ കൺ–ക



തിെന ‘നിണ



്’എ



ൻ ് മാ ക ം അ ർ മാ



(9) ഺവർ ം: ഺകാരം ഒ യായി നി ാ



െകാ ം ഇര ി േ ാൾ അതി ് േരഫം ഇര ി തിേനാ ് ധ നിസാമ ം വ െകാ ം ആ വർ ം മായിേ ായി എ ം അതിെ ാനം ഇേ ാൾ റകാരം ആ മി ിരി എ ം ൻ ാവി കഴി . ഩകാരമാകെ , തമിഴി ം മലയാള ി ം ഇ ം നിലനിൽ െ ി ം അതിെ ഉ ാരണം തമിഴിൽ നകാേരാ ാരണേ ാ ല മായിേ ായി. മലയാള ിൽ ഉ ാര ണേഭദം ടമായി െച വരാ ്; എ ാൽ ലിപിയിൽ േഭദം അ ി ാറി . ഇര ി ഺകാര ാന ് ഇര ി തകാര ം േനേരമറി ം ചിലയിട കാ ്: വി ഩകാരം ഖര



ൾ



= വി ;



എ ാ



ി ംഎ ാ ി ം



് ലകാരമായി മാ ം: െപാൻ +



(10) തവർ ം: സ രേമാ മധ മേമാ പരമായാൽ മാ



ം ധ നി നിയാ ്:



; തനിേയ നി കേയാ ർ



വശാത് = വശാല്; തവർ ം താലവ ാേദശംെകാ െ ാവി ി ്. (11) പവർ ം: കാരിതധാ



യി



ാ



ം:



് െപാ



വ



ഉ



ടം



േമ തകാര ി ് മലയാള ിൽ സ നം പരമാ കേയാ െച ാൽ ലകാരധ വം = ഉല്സവം



കാരം ചവർ മായി േപാ



ളിെല കകാരാഗമ



േകൾ — േകൾ



ടം = െപാൽ



ി



് ൻ ത



പകരം പകാരം ൈവക ികമാ



ാൻ, േകൾ ാൻ; േകൾ



, േകൾ .



82



4. വർ



സ ിയിൽ തമിഴിെല മകാരം മലയാള ആണ്:



ിൽ വകാരമാ ം.



ധനമ് + ഉം െചാ മ് + ആൻ വ ാൻ വി ക (12) മധ മ



= = = =



വികാര



ൾ



തികളിൽ വിപരീത ം



ധന ം െചാ വാൻ മ ാൻ മി ക



ൾ:



(എ) യകാര ി പകരം നകാരം പലയിട ം ഉപേയാഗി ാ ത യ ിന റം വ ‘അ’ എ േപെര ത യേ ാ ഇ ് അധികം കാ ്: ആയ — ആന; യാൻ — നാൻ — ഞാൻ;



െചാ ിയ — െചാ ിന; ഗം — കം;



് ‘ഇ’ എ ത സ ിയിലാ ്



വിലസിയ — വിലസിന യമൻ — നമൻ



ശകാര ി ് ബലം റ ാൽ അ ് യകാര ം േനേരമറി ് യകാര ിയാൽ അ ശകാര ം ആയി ീ ം: പ — പ — ൈപ; കശം — കയം; വിയർ ് — വിശർ ്;



ി ് ബലം



കശ ് — കയ ് — ൈക ്; െപശർ — െപയർ — േപർ; വായൽ — വാശൽ — വാതൽ.



(ബി) അ േരഫം പലയിട ം റകാരമായി മാ ം: (താരിൽ ന ി — താർേ ൻെമാ ഴി) താര് = താർ; േതര് = േതർ; അവര് = അവർ; ചിരി = ചിറി . (സി) ഴകാരെ ചിലയിട ് ളകാരമാ ാ ്: അേ ാഴ് = അേ ാൾ (െപാ ് ). (ഡി) ലകാരളകാര ൾ ് അ നാസികേയാഗ ിൽ െപാ െമാ ി റ ് നകാ രണകാര ൾ ആേദശമായി കാ ം: െനല് + മണി = െന ണി െവള് + മ = െവ



നല് + ൽ = ന ൽ െവള് + നീർ = െവണ് + നീർ = െവ



ീർ



േരഫ ം ലകാര ം പദാദിയിൽ വ െട ാ ് തമിഴിെല ഏർ ാ ്. ഭാഷാ ര ളിൽ നിെ പദ ൾ ഈ അ ര ൾെകാ ് ആരംഭി കയാെണ ിൽ ആ, ഇ, ഉ എ ലസ ര ളിെലാ ് ആദ ം േചർ െകാൾക; ഇ െന ഉ ായി ത വ ൾ ധാരാള ്: (രാജൻ) രാജാവ് = അരചൻ ലവങ്ഗം = ഇലവർങം േലാകം = ഉല ്



പം = ഉ വം ലാ ാ = അര ് ല ം = ഇലാ ്



83



േകരളപാണിനീയം



(13) ഊ



യിൽ ഉേപ ഉപേയാഗി



ഹകാര ൾ: ാവിഡ ി ക ം, പദമ ക ം െച വ :



ിൽ ഇ ാ ിൽ െപാ



ാവണം ം സ ാ ഹിതം വി ാ ൻ മാസം ഹിരണ ം ഈശ രൻ സാ ി മന ് േമാഹം



= = = = = = = = = = = =



ഈ വർ െള ാേയണ പദാദി കാരം ച, ട, ത, ക എ ഖര െള ഓണം ് അ ി ഇതം അവി ം ക ൻ മാതം ഇരണ ം ഈ രൻ ചാട് ി മന ് േമാകം



ഭാഗം ര



സ



്



ി കരണം



85



1 സ



ിവിഭാഗം



“സ ി” എ പദ ി ് സാമാന മായ അർ ം “േചർ ” എ ാണേ ാ. രസത കാരം പദാർ ളിൽ ചില ് ത ിൽ േച േ ാൾ അവ െട വർ ം തലായ ണ ൾ മാറിേ ാ . മ ചില ് ത ിൽ േച േ ാൾ ണ ൾ മാ മ , പദാർ ം തെ ം മാ . േവെറ ചില ് ത ിൽ എ തെ േചർ ാ ം യാെതാരംശ ി ം മാ ം വരാെത അതാതിെ ിതിയിൽ െ ഇരി . ഇ േപാെല അ ര ൾ, അെ ിൽ വ ാകരണശാ കാര വർ ൾ, ത ിൽ േച േ ാ ം ഓേരാതരം മാ ൾ ഉ ായി ം ഇ ാെത ം വ താ ്. ആവക സംഗതികെള ി വിവരി ഭാഗ ിനാ ് വ ാകരണ ിൽ “സ ി കരണം” എ പറ ്. വർ ൾത ി േയാഗ ിെ ലേഭദമ സരി ് പാണിനി തലായ സം തവ ാകരണകർ ാ ാർ വിഭജി ി േപാെല, മലയാള ി ം സ ിസാമാന െ പദമ സ ി, പദാ സ ി, ഉഭയസ ി എ ി െന തരമായി തിരി ാ താ ്. തി ത യ ൾ േചർ ി ാണേ ാ പദം ഉ ാ ്. അ െന ഒ പദ ിൽ അ ർഭവി ി ആ ര ംശ ൾ േച േ ാൾ മാ ാ വർ വികാരം പദമ സ ി വിഷയം; ര പദ ൾ ത ിൽ േച േ ാൾ മാ ാ ് പദാ സ ി വിഷയം; പദമ സ ിയി ം പദാ സ ിയി ം വ ് ഉഭയസ ി വിഷയം. ഉദാഹരണം: തി പദമ സ ി — മര ിൽ പദാ സ ി — െപാൽ ഉഭയസ ി — മണിയറയിൽ ഇനി സ



ിയിൽ ത ിൽ േച



= = =



മരം െപാൻ മണി + അറ



വർ



െട സ രവ 87



ത യം + + +



ഇൽ ഇൽ നേഭദമ സരി ്, സ ര



88



1.



സ



ിവിഭാഗം



ൾ ത ിൽ േച േ ാൾ ഉ ് “സ രസ ി”, സ രം വ നേ ാ േച േ ാൾ ഉ ് “സ രവ നസ ി”, വ നം സ രേ ാ േച േ ാൾ ഉ ് “വ ന സ രസ ി”, വ ന ൾ ത ിൽ േച േ ാൾ ഉ ് “വ നസ ി” ഇ െന സ ിസാമാന െ നാ തരമായി ിരി ാം: ഉദാ:



സ രസ ി സ രവ നസ വ നസ രസ വ നസ ി



ി ി



— — — —



മഴ താമര കൺ െനല്



+ + + +



അ ളം ഇ മണി



= = = =



മഴയ താമര ളം ക ി െന ണി



സ ി വ േ ാൾ വർ ൾ ് ഉ ാകാ വികാര ള സരി േനാ താ യാൽ “േലാപസ ി”, “ആഗമസ ി”, “ദ ിത സ ി”, “ആേദശസ ി” ഇ െന നാ ലായി ം സ ിസാമാന െ തരംതിരി ാ താ ്. സ ി വർ ളിൽ ഒ ് ഇ ാെതയാ ് “േലാപം”; സ ി േ ാൾ ാമെതാ ം ടി വ േച



് “ആഗമം”, സ ി വയിൽ ഏെത ി ം ഒ ് ഇര ി ് “ദ ിത ം”; ഒ ിെ ാന ിൽ മെ ാ ായി ീ ് “ആേദശം” ഉദാ:



േലാപം ആഗമം ദ ിത ം ആേദശം



— — – —



അത മ വി അവിെടേ ായി എ ്



= = = =



അ ് മ അവിെട എൺ



+ + + +



അ ഇ േപായി ്



ഇ െന ഓേരാ ഉപാധിേഭദമ സരി ് പലതരം വിഭാഗ ം െച ാ താെണ ി ം ഒ വിൽ പറ വിഭാഗെ യാ ് സൗകര ാൽ ഇവിെട സ ീകരി ിരി ്. അതിൽ “ദ ിത സ ി” എ തി ്, സ ി വർ ളിൽ ഒ തെ യാ ് ആഗ മമായി വ ് എ മാ േമ ആഗമസ ിെയ ാൾ േഭദ . ിൽ അ ം ആഗമസ ിയായി െ വിചാരി ാ താ ്. സ ിയിൽ ഉ ായി ീ സകല വർ വികാര ൾ ം ഉ ാരണസൗകര മാ ് അടി ാനെമ ് ആവക വികാര െട സ പം േനാ ിയാൽ എ ിൽ അറിയാം. വ ന ൾ ് സ രസംേയാഗേ ാ ടിയ ാെത മായ ഉ ാരണം സംഭവി ാ തിനാൽ ര വ ന ൾ ത ിൽ േചർ ാ ം അ രം ഒ മാ മാ യിേ വ ക . ഒ ഉ ാരണ ിൽ െ യാ ് ആ ര വ ന ം അട ി വ ് എ ർ ം. സ ര ൾെ ാം േത കംതെ മായ ഉ ാരണം ഉ െകാ ് സ രസംേയാഗ ളിലാ ് വർ വികാരം അധികമായി ആവശ െ ്. ഈവക ത ൾ ടി ഇവിെട ഹിേ താ .



1



േലാപസ



ി



89



േകരളപാണിനീയം



1. സ ര



ിൻ ൻ േലാപി ം സം തം വ ർ മാകയാൽ; അതിെന സ രമായിേ വകവേ സ ിയിൽ.



ഏെത ി ം ഒ സ രം പരമായി വ ാൽ സം േതാകാരം േലാപി ം. വ നം മാ മായി രി നി ിയാൽ േ ാ ാരണം സംഭവി ാ തിനാൽ“കാ ് ”, “നാ ് ” ത ലായ പദ ളിൽ അവസാന ിൽ കാ സം തം ടകാര ിെ ഉ ാരണം മാ ാൻമാ ം ഉ രി താ ്. ആ ിതി ് ആ വക സം ത ി േമൽ ഒ സ രം വ തായാൽ ആ സ രേ ാ േചർ ംെകാ ് ഉ രി ാ ം ടകാര ി ത ാ െമ ിരിെ സം തെ അേ ാൾ േചർേ ആവശ ം വ ി . അതിനാൽ സ രം പരമാ ിടെ ാം സം തം ഉ തായി െ വിചാരിേ മി . ഉദാ:



ത ് കാറ ്



+ +



ഉ ് അടി



= =



ത കാ ടി



്.



.



2. െച



െച എ െ ാരാഖ ാതാ കാര ം േലാപി ം സ ശംേപാെല സം േതാപ മാകയാൽ.



െച , െച തലായ തിക െട അവസാന ി ഉകാര ം സ രംപരമായി വ േ ാൾ േലാപി ം. തിക െട അവസാന ിൽ കാ ഈ ഉകാര ിെ ം ആദ െ സ പം വ ന െട ഉ ാരണ ത േവ ി േചർ സം തമായി ത െ യാ ്. തികെള ാം വാക ാവസാന ിൽ വ െകാ ് വാക ിെ ബല ി േവ ി ആ സം തെ വി തമാ ി ഉ രി കയാ ് െച വ ്. ത ം ശ ിൽ അസാധാരണമായ ബലം കാണിേ ിവ േ ാൾ ഈ മാതിരി വി േതാ ാ രണംെകാ േപാ ം മതിയാകാെത അതിെന ദീർഘമാ ി ഉ രി ക ടി പതി ്. “വ ശര മയം” എ ം മറ േയാഗം േനാ ക. ഏെത ാം ല ളിൽ തികൾ േശഷം അർ വിേശഷം കാണി ാൻ േചർ ഖിലധാ പ േളാ



ഷ ത യ േളാ ഉ ായിവ േവാ ആവക ല ളിൽ ഈ സം തം വാക ാവസാ ന ില ാ യാൽ വാക ബല ി േവ ി അതിെന വി തമാ ി ഉ രിേ ആവ ശംവ ി . അ െന ല ളിൽ േലാപ ം വ ം. ഇതാ ് “സ ശംേപാ െല” എ പറ ി ്. ഖിലധാ പ േളാ ഷ ത യ േളാ പരമാ േ ാൾ ഈ േലാപം നിത മായി ം നിപാത ൾ പര ളായാൽ വിക മായി ം ആ ് വ ്.



90



1.



{



ഉദാ: നിത ം: വിക ം:



ക ക ക



+ഇ =ക ി ; + ആൻ = ക ാൻ; + ഓ = ക േവാ, കേ



ാ



കാ കാ



സ



+ ഉ ് = കാ + ഏൻ = കാ



ിവിഭാഗം



േ



് ൻ.



ഗദ ിെല ാം തികൾ വാക ാവസാന ിൽ വ തിനാൽ േമൽപറ തരം ശ ള ാെത മറ ശ ൾ തികൾ േശഷം വ ി . അതിനാൽ അവിെട സ ി തെ ആവശ െ ി . പദ ിലാകെ , “ഇ ” എ ന ംസക പേ ാ ടി “െച ിതീവീരൻ” എ മാതിരിയിൽ േയാഗി കയാ േവ ്. “ഹ നീ േഹാ! എ ം ചില േയാഗ ൾ കാ ്. 3. അ –ഇ



മായി–േപായി



േലാപെമാ േപാൽ.



അ ,ഇ ഈശ െട അ മായ അകാര ം, ആയി, േപായി ഇവ െട അ ഇകാര ം സ രം പരമാ േ ാൾ സ ശംേപാെല േലാപി ം. ഉദാ:



അ + എ ് = അെ ്; ആയി + എ ് = ആെയ ്;



േപെര െട അവസാന ി േയാഗി ശരിയ . ആവക അതിെല “ഒ ” എ ് “അ” എ 4.



ാർ



നാർ ാകാര മ



ഇ + എ ് = ഇെ ് േപായി + എ ് = േപാെയ



മായ



്



അകാരം േലാപി ് “ ി തി” എ ം മ ം ല ളിൽ “ െ ാരി തി” എ േവ താ ്. േപെര ത യ ി പകരം വ മാ ്. ിയാംഗ െന.



ി-



ിയാംഗം എ ാൽ വിനെയ ം. അതിെ വകേഭദ ളിൽ ഒ ായ ന വിനെയ ി സബ മാനമായ േ രണ ം അർ ്. അതിെ ഒ വിലെ അകാര ം േലാപി ം. ഉദാ: അറിക + അമേരശ ര! = അറികമേരശ ര! വരിക + എേടാ = വരിെകേടാ 5. അകാരം



മാ ാ ം േവറി ം പെലട ളിൽ.



േവെറ പല ല ളി ം സ ിയിൽ അകാരം േലാപി കാ ഉദാ: പല + എട ളിൽ = പെലട ളിൽ.



ം.



91



േകരളപാണിനീയം



6. അെ , ആെത, ഉെട, ഊെട,



ഇവയ ം കള മാം; സ ം നീ ാം ബല ി ായ്; ത ാം ാധാന ഹാനിയിൽ.



നിേയാജക ത യമായ “അെ ” എ തിെ ം മ വിനെയ മായ “ആെത” എ തിെ ം സംബ ികാ ത യമായ “ഉെട” എ തിെ ം ഗതിയായ “ഊെട” എ തിെ ം അ മായ എകാരം സ രംപരമാ േ ാൾ വികേ ന േലാപി ം. ഉദാ:



േപാെ + അവൻ വരാെത + ഇ ശാമി െട + അ ൻ വാതിലി െട + ഇറ



= = = =



േപാ വൻ, േപാെ യവൻ വരാതി , വരാെതയി ശാമി ട ൻ, ശാമി െടയ ൻ വാതിലി ടിറ , വാതിലി െടയിറ



ഇവ െട സ മായ എകാര ം ൻപറ േപാെല ബലെ േ ല ളിൽ ദീർ ഘമാ ി ഉ രി ക ം ാധാന മി ാെതവ ല ളിൽ തീെര ഉ രി ാതിരി ക ം െച ാ താ ്. അതിനാൽ ഇവ േലാപി തി ി ം ൻപറ



തെ ആ . (1) ഒ ം + ഏ = ഒേ , അേ (2) ആ



+ ഏ = ആേത



(3) ഉടയ = ഉെട (4) ഊ ് = (ഉ



് ) + ഏ = ഊേട



ഇതിൽ (3) ഒഴിെക എ ാ ി ം “ഏ” നിപാതമാ . അതിനാൽ ഇ കൾ ് അ േലാപം വ േ ാൾ “ഏ” നിപാതം േചർ ാ ഫലം വ േത ഉ . “ഉടയ” ി “ഉെട” ആയതി േമൽ എകാര ം ടി േലാപി ി േ ാൾ ലശ ി വളെര ൈവ പ ം വ േപാ ഉേട എ ദീർഘം െച തി ം ന ായം േപാരാ.



2 ആഗമസ 7. വർ



ി



ി സ രസംേയാഗം യ വ േചർ യഥാവേല; ർ ം താലവ മാെണ ിൽ യകാരമതിേല ണം; ർ േമാ സ രം വ ാൽ വകാരം േചർ െകാ ക.



.



92



1. സ



ിവിഭാഗം



സ ര ൾ ് സ ത മായ ഉ ാരണം ഉ തിനാൽ ര സ ര ൾ േചർ രി



തിൽ സൗകര റ ്. അതിനാൽ ഉ ാരണ ിൽ സ രസംേയാഗം വർ മാ . ര സര ൾ അ വ ാൽ മധ ിൽ യകാരേമാ വകാരേമാ ംേപാ െല േചർ ് ഉ രി െകാ ണം. ൻപിലെ സ രം താലവ മാെണ ിൽ മധ ിൽ യകാരം േചർ ് ം. ൻപിലേ ് ഓ സ രമായി വ ിട ് മധ ിൽ വകാരം ം. താലവ ളായ അ, ആ, ഇ, ഈ, എ, ഏ, ഐ ഇവ ് സ രം പരമാ േ ാൾ ര ിെ ം മധ ിൽ ആഗമമായി യകാര ം, ഓ ളായ അ, ആ, ഉ, ഊ, ഒ, ഓ, ഔ ഇവ ് സ രം പരമാ േ ാൾ മധ ിൽ ആഗമമായി വകാര ം വ േച െമ ർ ം. ഉദാ: താലവ ൾ ് ഓ ൾ ് കര + ഉ = കര തട + ഉ = തട ചാ + ഉ = ചാ േപാരാ + ഇ ് = േപാരായി ് വഴി + ആ ം = വഴിയാ ം തി + ഓണം = തി േവാണം തീ + ആ ് = തീയാ ് +അ ്= വ ് തെ + അവൻ = തെ യവൻ േപാ + ഉ = േപാ േചർേ + ഉ = േചർേ ൈക + ഉ ് = ൈക ് സ മായ ഒകാര ി ം ഔകാര ി ം അവസാനി പദ േളാ തിേപാ േമാ മലയാളഭാഷയിൽ അതി ർ ഭമാ ്. സൗകര ം െകാ മാ ം ആ ര സ ര െള ം ടി ഇവിെട ഉൾെ ി ഓ സ ര ൾ എ വിധിയിൽ പറ ിരി െവേ ഉ . 8. യാവി



നാ ം വാവി കാ ം തിയിൽ വ ിടാം തിമാ ര ാർ മാ ം ഩാഗമം ചിെലട ളിൽ.



തികളിൽ താലവ സ ര ി സ രം പരമാ േ ാൾ യകാരം േപാെല ഩകാര ം ആഗ മമായി വ താ ്. അ കാരംതെ ഓ സ ര ി സ രം പരമായാൽ വകാരം േപാെല കകാര ം ആഗമമായി വ ം. ഉദാ:



കാ ി + ഏൻ വിലസി + ആൻ േപാ + ഉ തട + ഉ



= = = =



കാ ിേനൻ, കാ ിേയൻ വിലസിനാൻ, വിലസിയാൻ േപാ , േപാ തട , തട .



93



േകരളപാണിനീയം



ഇതിൽ താലവ ളി ം വ ം. ഉദാ:



ൾ



പറ



ഩകാരാഗമം ആഖ ാത



വിലസി + അ ക തി + അ



= =



കരി + ളി +



ലി



= =



േപാെല േപെര



വിലസിന, വിലസിയ ക തിന, ക തിയ



അ നാസിക ിയ ാരായ മലയാളികൾ ചില ം ഩകാരം ആഗമമായി േചർ ാ ്. ഉദാ:



ളിെല



ല



ളിൽ കർ



ഖ



ി േവ



ി



കരി ലി ളി



ഈ ഉദാഹരണ ളിൽ “കരി ലി” എ തിൽ മകാര ം “ ളി ” എ തിൽ ങകാര ം ആ ് കാ െത ി ം അ ര ം ഩകാര ി ് ആേദശമായി വ താെണ േമലിൽ മാ ം. 9. വകാരാഗമേമ േച



െ കൾ ി ം; അറിവാനറിേവെന വകാരം ഭാവിചി മാം.



താലവ സ ര ൾ സ രം പരമായാൽ മധ ിൽ യകാരമാ ് ആഗമം എ വി ധി േദാഷം ശ ി ് ആ േദാഷം വ തെ ് പരിഹരി യാ ് ഈ ിെ ർ ാർ ംെകാ െച ിരി ്. അ, ഇ, എ എ വിേവചകസർ നാമ ൾ “ െ ് ”എ തമിഴർ േപർ െച ിരി .ഇ ം താലവ സ രമാെണ ി ം ഇതി സ രം പരമാ േ ാൾ വകാരാഗമമാ ്, യകാരാഗമമെ ് അപവാദം. ഉദാ: അ + അൻ = അവൻ, ഇ + അൻ = ഇവൻ, എ + അൻ = എവൻ ഈ സർ നാമ െള െ േഭദക ളാ ി ഉപേയാഗി േ ാ ം വകാരാഗമം തെ . ഉദാ: അ + ഇടം = അവിടം, ഇ + ഇടം = ഇവിടം, എ + ഇടം = എവിടം േപെര ത യമായ അകാര ം െ തെ ആകയാൽ അതി ം വകാരാഗമംതെ േവണം. ഉദാ: െച + അൻ = െച വൻ െചാ ാർ + അേയാധ = െചാ ാർ വേയാധ എ ാൽ ആ നികമലയാള ിൽ “െചാ ാർ യേയാധ ” എ ് ഉ ർ വിധി കാ രംതെ േയാഗം വ ിരി . ഇേ ാൾ പദമ സ ിയി ം, “അവിടം” “ഇവിടം” തലായ സമാസ ായ ളായ പദ േയാഗ ളി ം മാ േമ വകാരാഗമം ഉപേയാഗി ാ .



94



1. സ



ഇനി േവെറ ഒ വ ത



ി



സമാധാനം ടി കാണി



ിവിഭാഗം



:



അറി + ആൻ എ തി ത യ െട ം, അ േപാെല അറി + ഏൻ എ



തി ത യ െട ം സ ിയിൽ മ ിൽ വകാരാഗമം, വ ് “അറിവാൻ” എ ം “അറിേവൻ” എ ം ആയി ാ കാ ്. അ ാെത താലവ സ ര ി പറ യകാരാഗമം വ ് “അറിയാൻ” എ ം “അറിേയൻ” എ ം ആയി . അതിനാൽ േമ ാ ണി യകാരാഗമം താലവ സ ര ളിൽ നിത മ എ ശ . ആ പദ ളിൽ കാ വകാരം സ രസ ി കാരം ആഗമമായി വ ത , ഭാവി ത യചി മായ വകാരമാ ്. അ െകാ േമ റ വിധി നിത ംതെ യാ ് എ പരിഹാരം. അറിവാൻ എ പിൻവിനെയ മാ ്; അ ഭാവികാലെ റി ം െച . അറി ം + ആൻ = അറി വാൻ എ ഭാവി പ ിൽനി തെ അതിെന ഉ ാ ം ആകാം. “ഉ” എ ഭാവി ത യം േചർ ാ േ ാ ം ഭാവികാല ചന ാ ് വകാരാഗമം. ഭാ വ ംശം എ ാം വി പ ം അറി + ആൻ = അറിയാൻ എ ഉ ർ പ ം ആകാം. നാേടാടി ാഷയിൽ ഇ തെ യാ നട ം. “അറിേവൻ” എ തിെന “അറിേയൻ” എ ാ അ ഭാഷയിൽ മാ ം ഉപേയാഗി നിേഷധ പ മം ഉ ാ ംആ . 10. യവാഗമം നിപാത



സര



ി ല



രം.



ക ഒരി ം പതിവി ; അതി കാരണം പമായിേ ായ ം, “അറിേയൻ” എ



ിൻ-



“നിപാത ൾ” എ ഇന ിൽെ പദ െട അവസാന ിൽ വ സ ര ൾ സ രം പരമായാ ം മധ ിൽ യകാരേമാ വകാരേമാ ആഗമമായി േചർ രി



ന ായിരി യി . സം തൈവയാകരണ ാർ “ ഹ ം” എ േപരി ി ശ ൾ ഉ രി േപാെല യാെതാ സ ികാര ം ടാെതതെ ഉ രി താ ന ായിരി ക. ഉദാ: എേ ാ + അവൻ = എേ ാ അവൻ; ഏേതാ + ഒ ് = ഏേതാ ഒ ്; അതാ + ഒ വൻ = അതാ ഒ വൻ. ഇ



െന അ ാെത, എേ ാവവൻ, ഏേതാെവാ ്, അതാെയാ വൻ എെ ഭാഷ െട സ ഭാവ ി േയാജി ത . 11. ദീർഘ



ബാ



ി വസാന ിൽ േല ന യവാഗമം.



ാം ഉ രി



95



േകരളപാണിനീയം



ആ, ഈ, ഊ, ഐ, ഓ എ ദീർഘസ ര ൾ അവസാന ി ശ ൾ ് അതാതിെ ം േപാെല ആ ദീർഘസ ര ി േശഷം യകാരേമാ വകാരേമാ അ ാ ഗമമായി വ ം. എ ാൽ ഈ യവാഗമ ൾ ചില ശ ളിേല ഉ ാക .ഇ ഇ ശ ളിലാ ് ഉ ാ െത വ ാകരണശാ ാൽ നിയമി ാ ഒ വ വ ം ഇ താ ം. അ െകാ ാ ് “ബാ േല ന” എ പറ ിരി ്. ഉദാ:



ബ



കാ = കായ്; നാ = നാ ്, നാവ്; തീ = തീ ്; = ്; ൈക = ൈക ്.



ലമാകയാൽ തീ, , ൈക, എ ് ആഗമം ടാെത ം ളിൽ ആഗമം േചർ ം േയാഗം കാ ം.



ൾ



ത യ ിെ ആദിയിലിരി ഇര ി കകാര േശഷ ം യകാരം ആഗമമായി വ ം. ഉദാ:



്, പ



് ഇത ാദി



സ



ത യാദി കാര ിൻൻ ം താലവ യാഗമം.



12.



ഒ



പാ = പാ ്; രാ = രാ ്, രാവ്; നീ = നീ ്; േഗാ = േഗാ ്;



തല + വല + തല + ചിരി + ഹരി +



ത യാദിയെ



ി



ൻപി



താലവ സ ര



് = തല ്; = വല ൽ = തല ൽ; = ചിരി ; = ഹരി



ിൽ,



ചാടി + കട = ചാടി ട . തടി + കഷണം = തടി ഷണം അര + കൽ = അര ൽ (ക ിെ പ തി). ഇവയിെല കകാരം ക + െവ + ഇവിെട ൻസ രം ഓ



ത യാദിയ .



നി



താലവ മെ



ിൽ,



=ക = െവ മാകയാൽ



ത യാദി



കാരമാെണ ി ം യകാരാഗമം ഇ .



96



1. സ



3 ദ ിത സ



ിവിഭാഗം



ി



13. ഖരാതിഖര



ാ ം േഘാഷ ം ഢം; പ മം മ മം ഹാ ം ശിഥിലാഭിധമാ ് വ ം. വിേശഷണവിേശഷ ൾ ർേ ാ രപദ ളായ് സമാസി ാലിര ി ഢം പരപദാദിഗം.



സ ര ൾ സ തേ ാ ാരണ മ ളാകെകാ ം അ ക െട ധ നി വി തമാകെകാ ം അ കെള ഉ രി േ ാൾ ക ാദി ാന ളിൽ നാ ് ( ർശി ് ) ത ി നി േപാകാ െകാ ം അവ വ ന െളേ ാെല ടിേ ർ ് രം ഉ ാ ി . സ രേയാഗം ഉ ായാ ം വ നേയാഗംേപാെല വ മ . വ ന െട ദ ിത ാന സ ര ൾ ദീർഘമാ ്; ര ാന സ ര ം. അതിനാൽ ദ ിത വിധി െട വിഷയെമ ാം വ നം മാ മാ . അതി ം മലയാള ിെ ഏർ ാടിൽ തീ ധ നി വർ ൾ ദ ിത ം ധാരാളം കാ ം; േകാമളധ നി വ റ ം. അതിനാൽ ദ ിത ിെ ആവശ ിേല േവ ി വ ന െള ര തരമാ യി പിരി — ഖര ൾ 6; അതിഖര ൾ 5; ൾ 5; േഘാഷ ൾ 5; ഊ ാ ൾ 3; ഇ െന 24 വ ന ൾ ഢ ൾ, പ മ ൾ 6; മ മ ൾ 6; ഹ; ഇ െന 13 വ ന ൾ ശിഥില ൾ. ഇനി സ ികാര ം വിവരി ാം; വിേശഷവാചകമായി േ ാൾ പരപദ ിെ ആദ ഉദാ:



ഇവ തത്



ർ പദ ം വിേശഷ വാചകം പരപദ മായി സമാസി ി ഢവ ന ൾ ഇര ി ം.



തല + െക ് = തലെ ് താമര + ളം = താമര ളം ഉ വ + ധി തി = ഉ വ ി തി േത ാ + ് = േത ാ ് മാ ാ + ര = മാ ാ ര മടി + ശീല = മടി ീല പണി + ര = പണി ര തീ + കനൽ = തീ നൽ + േകട് = േ ് ഷസമാസ



ിൽ വ



പ



+ ദാനം = പ ാനം +ത ം= ം മാ + ക ് = മാ ് ൈക + െതാഴിൽ = ൈകെ ാഴിൽ മയിൽ + ി = മയിൽ ി കവിൾ + തടം = കവിൾ ടം തി ൾ + കിടാ ് = തി ൾ ിടാ ് മലർ + െപാടി = മലർെ ാടി തളിർ + ം = തളിർ ം



തി ് ഉദാഹരണ



അര + പണി = അര ണി



ൾ. കർ ധാരയ



ിൽ:



97



േകരളപാണിനീയം



ത +ച ി=ത ി പാതി + ള = പാതി േപ + പ ി = േപ ി + കലം = ലം + ൈക = ൈ ബ



ീഹിയിൽ: താമര



ൻ, ൈമ



ദ സമാസം വിേശഷണവിേശഷ അതിൽ വരികയി . ഉദാ:



ര



ി, േചന ൾേചർ



ലയൻ, െന ി ാ



സമാസി



ൻ.



ത ാ യാൽഈ ദ ിത ം



ൈക + കാൽ = ൈകകാൽ; ആന + തിരകൾ = ആന തിരകൾ; ഈ ി+ ൾ=ഈ ി ൾ; രാമ + ാർ = രാമ ാർ.



േഘാഷ ൾ ം അതിഖര ൾ ആേദശം ടി വ താ ്. ഉദാ:



ള



ം ദ ിത ം വ േ ാൾ ർ



ി ് റ ്



ം ഖര ം



ആന + ാ ് = ആന ാ ്; പാതി + ഫലം = പാതി ലം.



ം വിേശഷ മാകയാൽ “അലർശരൻ” എ 14. അ



ധാ



ിട



് ദ ിത മി .



ാഖ സമാസ ിൽ ർവ ി ം വരാം.



ർ പദ ി ലിംഗവചന ത യ ൾ േലാപമി ാ സമാസ ി ് അ സ മാസെമ േപർ. അതി ം, േകവലധാ തെ ർ പദമാ സമാസ ി ം ഇെ ാ ഉ രപദാദിയിെല ഢ ി ദ ിത ം വ കയി . ഉദാ: അ ർ + േകാൻ = അ ർേകാൻ (അർ വചന ത യം േലാപി ി ി ) മലമകൾ + ചരണം = മലമകൾചരണം (അൾ ലിംഗ ത യം േലാപി ി ി ) എരി + തീ = എരിതീ (എരി േകവലധാ ) കട + േകാൽ = കടേകാൽ (കട േകവലധാ ) അ



സമാസം അ ർ മാ 15. വിനെയ



ൻ തൻ പാ



്; കവിതയിേല കാ ൾ



െ ം ികസം ിതം,



ക



.



98



1. സ



ിവിഭാഗം



ആധാരികാഭാസമാം ഏ ആലിൽകെല വിഭ ികൾ ഇവ പിൻ ഢ ി ദ ിത ം വാക ി ം വ ം. ൻവിനെയ ം, തൻവിനെയ ം, പാ ികവിനെയ ം ഇവ െട ം, ആധാരികാർ ക വിഭ ാഭാസ ത യമായ ഏ എ തിെ ം, ആൽ, ഇൽ, കൽ, എ എ വിഭ ി ത യ െട ം പിൻ വ ഢ ൾ സമാസമി ാ ല ളി ം ഇര ി ം. ഉദാ: ൻവിനെയ ം ടി തൻവിനെയ ം ടി ടി പാ ികവിനെയ ം ടി ആധികാരികാഭാസം ടി ആൽ (വിഭ ി) ടി ഇൽ (വിഭ ി) ടി കൽ (വിഭ ി) ടി എ (വിഭ ി) ടി



നിര ശത ംനിമി ഉദാ: “കാമി “നാല



— — — — — — — —



ചാടി േപായി ഇരിെ െട െക കാ കിൽ ക ാൽ ജല ിേല െന ിയിേല മന ാൽ വടിയാൽ അതിൽ ക ിൽ തല ൽ പടി ൽ നിെ ബാലെന



+ + + + + + + + + + + + + + + + +



റെ പറ ക േപാ പിടി െചാ ാം ത ാം േപാളകൾ ക ് െകാ ത തെ െകാ പിടി െച ക പിടി



= = = = = = = = = = = = = = = = =



ം കവികൾ ചിലേ ാൾ ദ ിത ം ടാെത ം



ചാടി റെ േപായി റ ഇരിെ െടേ ാ െക ിടി കാ കിൽെ ാ ാം ക ാൽ ാം ജല ിേലേ ാളകൾ െന ിയിേല ് മന ാൽെ ാ വടിയാൽ അതിൽ െ ക ിൽെ ാ തല ൽ ിടി പടി ൽെ നിെ ബാലെന ിടി



േയാഗി കാ



്.



ാ വെള ബേലന െതാ ടാ”— മ ാടിയാർ േപർ ടി ജേവന െച ാർ”— ന ിയാർ



ഇ െന ദ ിത ം െച ാതിരി ് ൾ മാ േമ ഉ ; അതി ി ം ഉ ്. ഢ ളിൽ ൾ മ വെയ അേപ ി ് തീ ത റ ം. അ െകാ ് അവെയ േകാമളധ നികളായ ശിഥില െട ിൽ ത ി ള വാൻ ന ായം ഉ ്. 16.



രമിര ി പദമധ ിലാ കിൽ



99



േകരളപാണിനീയം



ഒ പദ ഉദാ:



ിെ ഇടയിൽ ഇരി



ിൽ ആദ േ



് ഇര ി



ം.



ല ി = ല ്ഷ്മി ഭ ം = ഭ ്മം ൻ = ദ് ൻ



എ േ ാൾ ല ഇര ിേ ാ ടി ഉദാ:



ര



ി, ഭ ം എെ ാേമ എ ക പതി . എ ി ം ഉ രി െ േവണം. പദമ ിലെ ിൽ ഈ ദ ിത ം േവ .



േ ാൾ



പറ + കാരം = പറ കാരം ഭാര + സവി = ഭാര സവി േമനി + ീണി = േമനി ീണി + മി = മി



“ന മെയേ ാർ വസി ിൻ” “നാരീമണിമാർെ സി ം” “ ർ പാപംെകാ വ ാധി ം ദാരി



ം”



സം ത ിൽ “അനചി ച” എ ംെകാ ് സ ര ിൽനി പരമായ സംേയാഗ ിെനാെ ം ദ ിത ം വ ം; അതിനാൽ ഭാഷയി ം ംപി ം ഉ പദ ൾ സം തമായി ാൽ ദ ിത ം െച ണം. ഉദാ: “ജാതി ത ജനെ ” “ഉത് കാര ളാംനയനേയാരർ ഹെ .” എ ാൽ, “ ം മാരീചെന രൻ” “െമെ േ വ രികിൽ” ഇത ാദികളിൽ ഭാഷയി ം ദ ിത ം കാ ് 15-ാം എ ി ം പദ ളി ം മ സംേയാഗ ി ് ദ ിത ം വ



ാെത,



ാൽ സി ി താ



.



“കഴലിണപണി ാണികൾ ഴെകാ േപടി േണന ഭ മാ ി ഗിരി തെയാ േ മമാർ വാ ം ഹര െട ീചരണ ൾ ി േ ൻ” എ



ം മ ം േയാഗി ാൽ ആയ ് സം തപ ിത ാർ കർ ാ ദമായിേ ാ ം. എ ാൽ “പണി ാണികൾ”, “േപടി ്ഷേണന” ഇത ാദി ദ ിത ം െച ് ഒ മലയാളി ം സഹി മ .ഈ ിതി ് ഇ െന ർഘട േയാഗ ൾ ് ഇടേമ െകാ ാെത, “കഴലിണപണി ം ജന



ിെന ാ-



100



1. സ



ിവിഭാഗം



മഴെകാ േപടി ജേവന ഭ മാ ി ഗിരി തെയാ രാഗമാർ വാ ം ഹര െട രണ ൾ ി േ ൻ” ഇത ാദി രീതിയിൽ സർ സ തമായ മ ിൽ േയാഗി െകാ ാൽ മതി എ ് ഉപ േദശി ാെമ വ ാൽ അ ് ശാ കാര ് ഗൗരവ റവി വകയാ . അതിനാൽ എ ാം ടി േനാ േ ാൾ സം തശാ ിമാ െട ആേ പ െള വകെവ ാെത ഭാ ഷാരീതിയ സരി ദ ിത ം ടാെത ആദ ം കാണി കാരം േ ാക ൾ െച തി യാെതാ സേ ാച ം വിചാരി ാനിെ എെ അഭി ായ ിൽ മഹാജന ം േയാജി െമ വിശ സി . അ തെ മ , മഹർഷിമാ ം പൗരാണിക ാ ം ധാരാളമാ ം, “ദ ിതീയം േഹമ ാകാരം ർവദ്ഭിരിവ വാനൈരഃ” “ഝടിതി വിശ േഗഹം മാ ബഹി ി ബാേല!” ഇത ാദിേപാെല മഹാകവികൾ അ ർ മാ ം, സം ത ിൽ െ ഈ ദ ിത െ ഉേപ ി ാ െ ം, മഹാരാ ി, ശൗരേസനി തലായ ാ ത ൾ ഇതിെന ഗണി ി ിെ ം, “അനചി ച” എ െ ഭേ ാജി തി നവീന ാർ “വാ” ശ െ അ വർ ി ് വിക ി െ ം, അേചാരഹാഭ ാം േദ ”, “അനചി ച”, “നാദിന ാ േ ാേശ സ ”, “ശേരാഽചി”, “ ി തി ശാകടായനസ ”, സർ ശാകല സ ”, ദീർഘാദാചാര ാണാം” ഈ ഏ െളെ ാ ് പാണിനിതെ ദ ിത വിധിയിൽ മതേഭദാദികളാൽ എ േയാ ഴ ാ ി ീർ െ ം അവർ ന വ ം ആേലാചി ാ താ . 17.



െ ി പിൻ വ ാൽ െമേ ം ദ ിത മാർ ി ം; പരം ശിഥിലമാെണ ിലിേത ദീർഘി ി ം മതി.



സർ നാമ ളായ അ, ഇ, എ, ഇവ ് “ െ ് ” എ േപർ. ി ാണി പറ വാ കളായ അവൻ, ഇവൻ, എവൻ എ ിവ െട തി ് െ െ േപർ അന ർ മാണേ ാ. ആ വക െ കൾ ് പരമായി വ എ ാവ ന ം ഇര ി ം. ഉദാ: അ അ ഇ ഇ



+ + + +



കാലം ദ ാരം ക ദി ിൽ



= = = =



അ ാലം അ ാരം ഇ ഇ ി ിൽ



എ എ ഇ ഇ



+ + + +



നരകം മാതിരി നീ വ ം



= = = =



എ രകം എ ാതിരി ഇ ീ ഇ ം



101



േകരളപാണിനീയം



എ എ



+ +



കാര ം േദവൻ



= =



പരമായി വ ് ശിഥിലാ യാ ം മതി. ഉദാ: അ അ ഇ



+ + +



മാതിരി വിധം വ ം



= = =



എ ാര ം എേ വൻ



അ അ



+ +



തരം പടി



രമാെണ ിൽ ആവക െ



= =



അ രം അ ടി



കൾതെ



ദീർഘമാ



ി



അ ാതിരി; ആമാതിരി ഇ + ആൾ = ഇ + യാൾ = അ ിധം, ആവിധം ഇ ാൾ; ഈയാൾ ഇ ം; ഈവ ം ഇയാൾ (വ ത ം)



മലയാളഭാഷയിൽ ഒ മാ മാ മായി പദ കൾ ദീർഘി കേയാ ഇര ി കേയാ െച െമ യിൽ വ മാ .



ൾവ ത . അതാ ് തിെ ത ം. ഇ തെ



െ



കാരിക



18. ഏകമാ



ത േ നാേസാ ം യളല ം ഇര ി ി താൻ നി ം; പദമിെ ാ മാ യിൽ.



ഏകമാ കമായ ശ ിെ എ ിവ ം ഇര ിേ നി ക ഇ . ഉദാ: തങ് െപാങ് െനഞ് െപൺ എൺ എൻ െപാൻ



+ + + + + + +



19. പദാേ



ഇ ഇ ഉ് ഇെ ആയിരം എ ഉ



അവസാന ിൽ വ . ഒ മാ മാ മായി = = = = = = =



ത ി െപാ ി െന ് െപ ിെ എ ായിരം എെ െപാ



വ നം വ ാൽ സം തം േചർ െചാ ക; ചി മാ ം സം ത ിൻസാഹ ം ടാെത ം വ ം.



നമ് കമ് െചയ് െനയ് തല് കൽ ള് എള്



അ നാസിക ം യ ള ല പദ ൾ മലയാളഭാഷയിൽ + + + + + + + +



എ ഉ ഉ ആ ് ഉ ഉ് ഉ് ഉ്



= = = = = = = =



നെ ക െച െന ാ ് ത ക ്, കൽ ്, ൾ എ ്, എൾ



ഒ പദം വ ന ിൽ അവസാനി താെണ ിൽ ആ വ ന ി േശഷം സം തസ രം േചർ ണം. എ ാൽ ചി കളിൽ മാ ം സം തം േചർ ണെമ നിർബ മി .



102



1. സ



വയസ് = വയ ്, കാശ് = കാ ്, വാക് = വാ



ിവിഭാഗം



്, ഉലക് = ഉല ്



ചി ാെണ ിൽ കൺ = കൺ, ക ് േതൻ = േതൻ, േത ് നീർ = നീർ, നീ ്



4 ആേദശസ



പാൽ = പാൽ, പാ ് േതാൾ = േതാൾ, േതാ ് കീൾ = കീൾ, കീ ്



ി



20. “തവർ



ി ടവർേ ണ സവർ നം, ചവർ േ ാ മ ം ഺവർ േ ാ മ െന.”



തവർ ം ടവർ േ ാ ടിേ േ ാൾ ടവർ മായി ം, ചവർ േ ാ േച േ ാൾ ചവർ മായി ം ഺവർ േ ാ േച േ ാൾ ഺവർ മായി ം മാ ം. ഉദാ: വിൺ + തലം = വി ലം തൺ + താർ = ത ാർ എൺ + എൻ +



റ്



= എ ് = എൻഺു (എ



എഩ്ഺു, നിഩ്ഺു ഈവക ശ ീടാ ്. അ േപാെലതെ എെ ാമായ ം പി ാല



)



നിൻ + വലഞ് + െപാരിഞ് +



= നിൻഺു (നി ) = വല (വല ) = െപാരി (െപാരി



)



ൾ “എ ” “നി ” എ പ ിൽ ആ ിയ ് പി വല , െപാരി ഇത ാദികൾ വല , െപാരി ായ അ നാസികാതി സരം വഴിയാ .



21. ലകാരം വർ



മാ ീ ം തവർ ം പരമാ കിൽ; ളകാരെമ ിൽ ർ ന ം; വിനാമ ിയയാണി ്.



ലകാര ി ് തവർ ാ ര ൾ പരമാ േ ാൾ വർ ം എ ഺവർ ം ആേദശമായ് വ ം; അ േപാെല ളകാര ി ് തവർ ാ ര ൾ പര ളാ േ ാൾ ർ ന മായ ടവർ ം ആേദശമാ ് വ ം. ഈ മാ ി ് “വിനാമം” എ േപരിടാം. “ ാനം താ ക” എ ് അതിെ അർ ം. ഉദാ: അകൽ + വിൽ +



= അകഺ് + = വിഺ് +



= (അക = (വി )



)



103



േകരളപാണിനീയം



േവൾ + േകൾ + നൽ + ൽ െതാൾ + ്



= = = =



േവട് + േകട് + നൻ + ൽ െതാ + ്



“അകഺ് ” എ ിരി വരി നിയമ കാരമാെണ



= = = =



് പിെ “അക റി െകാൾക.



(േവ ) (േക ) (ന ൽ) (െതാ ്) ”എ



ാ



് ൻകാരികയിൽ വി



22. വിനാമം ലളകൾേ



ാതാം വർ േമതിെ ൻപി ം; എ ി ം മലയാള ിൽ ത യാദിതകാരേമാ, നാേസാ േമാ പരം േവണം വിനാമ ിയെച ിടാൻ.



ല ത ന — ദ ം, ള ഺ ഩ — വർ ം; ര ട ണ — ർ ന ം േമൽ ാന വർ ം കീഴ് ാന ിെല വർ മായി മാ കയാ ് വിനാമം. അേ ാൾ വിനാമംെകാ ് ലകാരം ഺഩ–കളിെലാ ായി ം, ളകാരം ട–ണകളിെലാ ായി ം മാ ം. ഺഩ–കളി ം ട–ണകളി ം ഇ െത തീർ െ േ െപാ ംെകാ േവണം. പരമായ വർ ം ഖരെമ ിൽ ഺ–ടകൾ; അ നാസികെമ ിൽ ഩ–ണകൾ. ലകാരളകാര ൾ വർ ാ ര ളിൽ ഏ പരമായാ ം റ ഺ-ഩ–ക ം ട–ണക ം ആേദശം േവണെമ ാ ് ാവിഡവ ാകരണ ിെല ഏർ ാ ്. അതിൻ കാരം തമിഴിൽ, വിൽ ക = വിർ ക വിൽ ാൻ = വിർ ാൻ തൽ ാലം = തർ ാലം േകൾ ിറാൻ = േകട് ിറാൻ എ വിനാമം വ നാസികേമാ പരം വ



്. എ ാൽ മലയാള ിൽ ആകെ , ാേല വിനാമം െച ാ .



ഉദാ: വില് + = വിഺ് = വിറ െനല് + മണി = െന ണി കല് + മദം = ക ദം



ത യതകാരേമാ അ



അകല് + = അക ഉള് + മ = ഉൺമ നല് + ൽ = ന ൽ



23. ഖര



ിൻ ൻ ലാേദശം ൻപിൻെപാെ ഩാവി ്.



ൻ, പിൻ, െപാൻ ഈ പദ മാ ം.



ളിെല അ



മായ ഩകാരം ഖരം പരമാ േ ാൾ ലകാരമായി



104



1. സ



ഉദാ: തി ൻ + കാ = തി ാ െപാൻ + ടം = െപാ ടം.



ിവിഭാഗം



പിൻ + പാ ് = പി ാ ്



ഇ ് വിനാമ ി വിപരീതമായ ഉ ാമംേപാെല േതാ െട ം വിനാമംതെ യാ ്: പാർ ി , െപാർ ടം എ ാ



; എ ാൽ തമിഴിൽ ഇവി ് തമിഴിെല പം.



24. അ



നാസികമാേദശം പിൻ ത യഖര ി ്; കൽടാ കൾ ി, ിതേ അതി സരെമ ്.



ഒ



ത യ ിെ ആദിയിൽ വ ഖര ി ് അ നാസികം ആേദശമായി വ ം. ആ ത യം “കൽ” എ താെണ ി ം, ത യാദിയായ ഖരം ടകാരമാെണ ി ം ഈ അ നാസികാേദശമി . ഈ നിയമ കാരം വ അ നാസികാേദശമാ ് “അ നാ സികാതി സരം” എ േപരി നയം. ഉദാ: പറ വല “കൽ”



= പറ = വല



തി



= തി ൾ=



ൾ



ത യമാെണ ിൽ: തൻ + കൽ = തൻകൽ (ത ൽ അ ) രാമൻ + കൽ = രാമ ൽ (രാമ ലാ കയി );



ത യം ടകാരാദിയാെണ ിൽ: കൺ + = ക (ക വ ); ഉൺ + = ഉ 25 (a) മകാരംതാന സ ാരം, സ രം േചർ ാൽ െതളി ി ം. (1) വർ ൾ പരമായ് വ ാൽ അതാതിൽ പ മം വരാം (2) സ യനിപാത ിൽ േച േ രം വകാരമാം; ഭാവി ത യമാവി ം വകാരം ത േയ പേര; (3) ത യസ രേമ േ ാളിര ി തകാരമാം; (4) ാേദശെ വിക ി ാേമാെട വിഭ ിയിൽ.



(ഉ



വ ).



105



േകരളപാണിനീയം



അ സ ാരം എ പറ ് പദാവസാന ിൽ വ മകാരം തെ യാ േനാ ് ഏെത ി ം സ രം േചർ രി േനാ ിയാൽ മകാരമാെണ ് മരം + അ , മരം + ഇ എ െത ാം മരമ , മരമി എെ ാെ യാ വസി മാണെ ാ.



്. അതി മാ ം. ് അ ഭ



(1) ഈ മകാര പമായ അ സ ാര ി ് വർ ാ ര ൾ പര ളാ േ ാൾ പരം ഏ വർ ിൽ േചർ േതാ ആ വർ ിെല അ ാമ രം ആേദശമായി വ ം. ഉദാ: വ ം + കാലം = വ ാലം ച ം + േചർ = ച േ ർ േപാ ം + േതാ ം = േപാ േ ാ ം െപ ം + പറ = െപ റ ഇ ് നിർബ



മായിെ തി



ാണി



ക പതിവി .



(2) ഈ അ സ ാരം സ യനിപാതമായ “ഉം” എ ് പരമാ േ ാൾ വകാരമായി മാ ം. അ േപാെല “ഉം” എ ഭാവി ത യ ിെല അ സ ാര ം മെ ാ ത യം പരമാ േ ാൾ വകാരമാ ം. ഉദാ: ധനം + ഉം = ധന ം ലം + ഉം = ല ം എ ാം + ഉം = എ ാ ം വാരം + ഉം = വാര ം ഇ ് മലയാള ി എ തെ പം. ഭാവി ത യ



ഒ



വിേശഷമാ



ല ം, എ ാ ം



ി ് ഉദാഹരണം:



വ ം + അൻ = വ വൻ വ ം + വ ം + അൾ = വ വൾ വ ം + വ ം + അർ = വ വർ വ ം + വ ം+ (3)



്. തമിഴിൽ തന ം



എൻ = വ ഇൻ = വ ആൻ = വ ഓർ = വ



െവൻ വിൻ വാൻ േവാർ



ത യസ രം ഏെത ി ം പരമാ േ ാൾ ഈ അ സ ാരം ഇര ി തകാരമായി മാ ം; എ െവ ാൽ “ ് ” എ ായി മാ ം.



(4) ഓ ് എ വിഭ ി ത യം പരമാ േ ാൾ ഈ “ യിേ വരിക . ഉദാ:



ഈ



്”എ



ആേദശം വിക മാ



ലാം + ഇെ = ലാ ിെ ധനം + എ = ധനെ ധനം + ആൽ = ധന ാൽ ധനം + ഇൽ = ധന ധനം + ഓ ് = ധനേ ാ ് (ധനേമാ ് ) ാേദശം േവെറ ചിേലട



ംവ



ഉദാ: കപി ലം + അരചൻ = കപി ല



താ രചൻ



്.



ിൽ



106



1. സ



ആയിരം + ആ 25 (b) കൾ മഩ



് = ആയിര



ാ



ിവിഭാഗം



്



ത യ ി ൻ ൾ സവർ നം.



“കൾ” എ ബ വചന ത യം പരമാ േ ാൾ ൻ നി മകാര ഩകാര ൾ ് സവർ നം െകാ ് ങകാരം വ ം: ഉദാ: മരം + കൾ = മര ൾ (മര ൾ); നിൻ + കൾ = നി ൾ (നി ൾ) ളം + കര = ള ര എ േപാെല േവേറ ചിെലട ം ഈ സവർ നം കാ ം. സവർ നം എ ാൽ അ ി രി വർ ളിൽ ഒ ി ് ാന യ െട സാമ ംെകാ ് മേ തി െപാ വർ ം ആേദശമാ ിെ . അതിൽ ർ ി ് പര ിെ സവർ ം വരികയാെണ ിൽ അ പരസവർ ം; മറി ് പര ി ് ർ ിെ സവർ ം വരികയാെണ ിൽ അ ് ർ സവർ ം. ത ിൽ മ–ഩ ൾ ് പരമായ കകാര ിെ സവർ മാേദശമാകയാൽ ഇ ് പരസവർ ം.



2 ശ



വർ െള ഓേരാ ഭാവം താെഴ വിവരി



കാര .



26. അർ



ിേ ർ



േ ാൾ ശ



ംഉ



ാ



. അതിെ



സ



ര വ



ി ് ്.



ാ രം ശ തിെയ ം.



മേത



ഒരർ െ “ശ ം” എ



ിൽ



വിഭാഗം



റി തിനായി വർ െള േപർ. ഈ ശ െ െ യാ



ിേ ർ ാ ്“ തി” എ



അ ം പറ



ഉദാ: കരി ് = ക് + അ + ര് + ഇ + മ് + പ് + ഉ് െച ം = ച് + എ + റ് + ഉ + പ് + പ് + അ + മ് രീകം = പ് + ഉ + ണ് + ഡ് + അ + ര് + ഈ + ക് + അ + മ് 27. പദെമ



സ



മാ



ാൽ



േയാഗി ാൻ ശ മാം.



ഭ പദാർ ളിൽ ചിലതിെന നാം പാകം െച ം, ചിലതിെന പ യാ ം ഉപേയാ ഗി േപാെല ഭാഷയിൽ ചില ശ െള വിഭ ിേയാഗാദിസം ാരം െച ം ചില തിെന യഥാ ിതമാ ം േയാഗി ാ ്. സം ാരേ ാ ടിേയാ ടാെതേയാ േയാഗ ി ് ത ാ ശ ി “പദം” എ േപർ, ഉദാ: ശ



ം — കരി ് െച



രീകം തര്



107



കിഴവ



108



2. ശ



പദം — കരി ്



െച



ം



വിഭാഗം



 } രീകം ത കിഴവൻ    ത കിഴവി ത ം    ത ക



28. വാചകം േദ ാതകം ര



വിധമാം ശ െമാ േവ. വ ിയാ ണ ൾ വാചകം വാചകാഭിധം; സംബ െ രി ി ം പദം േദ ാതകെമ ്.



എ ാശ െള ം വാചകം, േദ ാതകം എ ് ര ിന ിൽ ഉൾെ ാ താ ്. ഒ വ െ േയാ ിയെയേയാ ണെ േയാ േനെര ി ാണി െത ാം വാ ചകം; “വാച മായ ഒരർ ് വാചകം” എ ം. വാച മായി ഒരർ െ ം കാണി ാെത ര വാച ാർ ൾത ി സംബ െ രി ി ക മാ ം െച ് േദ ാതകം. ടം, വിള ്, ഇരി , തിള ി, െചറിയ, വലിയ ഇത ാദി ശ ൾ േകൾ േ ാൾ ഒ സ ത മായ അർ ിെ തീതി ഉ ാ ്. അതിനാൽ ആ മാതിരി ശ െള ാം വാചക ളാ . െകാ ്, ഉം, എ ിൽ, േഛ, ഓ ഇത ാദി ശ ൾ േകൾ േ ാൾ മന ി ് സ ത മായ ഒ അർ ിൽ പിടികി ി . മെ ാ പദേ ാ ിേ ർ േയാഗി േ ാൾ മാ േമ ആവക ശ ളിൽ നി ് അർ വിേശഷം േദ ാതി . അതിനാൽ ആവക ശ െള ാം േദ ാതക ൾ. 29.



വ ിൻ വാചകം നാമം; ിയാവാചകമാം തി; േഭദകം ണാഖ ായിെയ ിഹ വാചകം.



വാചകം എ വർ ിൽെ ശ െള നാമം, തി, േഭദകം ഇ െന തരമായി ിരി ാം. ഏെത ി ം ഒ വ ിെ വാചകമായ ശ ം നാമം; ിയാവാചകമാ യ ് തി; ണവാചകം േഭദകം. പ ിെല സകല വ ം വ ിയാ ണ ളിൽ ഏെത ി ം ഒ ിൽ ഉൾെ ിരി താണേ ാ. അതിനാൽ വാചകശ െള െയ ാം അർ സ പമ സരി ് നാമാദികളായ തര ളിൽ ഉൾെ ാ



താ ് എ ർ ം. ഉദാ: നാമം



— മ ഷ ൻ, മരം, ഗം, രാമൻ,



ൻ, എ



, െവ



ം, ഞാൻ,



109



േകരളപാണിനീയം



നീ, അവൻ, അവൾ, അ ്, ാ ണൻ, മാ ്, ലി. തി — േപാ , ചാ , വ ം, ത ം, നി , പറ . േഭദകം — ക , െവ , രൻ, ൻ, നൻ, കിഴവൻ. 30. സ വാച മായ് വ



െവാ ം റി ി േദ ാതകം വിഭ ാദികെളേ ാെലയ സംബ േബാധകം.



ഇതിെ അർ



ം ൻ വിവരി ി



്.



31. നിപാതമവ യം ര



വകയാം േദ ാതകം പദം ജാത ാ േദ ാതകമാണാദ ം; പരം ംശി വ ്.



േദ ാതകം എ ഇന ിൽെ പദ ൾ നിപാതം, അവ യം ഇ െന ര തര ി ്. അതിൽ നിപാത െള ാം സ ഭാവ ാൽ െ േദ ാതക ളാ . അവ യ ൾ ആദികാല ിൽ വാചക ളായി ചില പദ ൾ കാല മ ിൽ അ രേലാ പം വ ി ം വിഭ ികൾ േചർ ാെത േയാഗി വ ി ം വാചകത ം േപായി േദ ാതക ളായി ീർ വ മാ ്. വാചകം എ വർ ിലാ ് ജനി െത ി ം ചില െവ കല ം വ നിമി ം ആ വാചകത ധർ ം േപായി േദ ാതകവർ ിൽ േചർ ി പദ ൾ “അവ യ ൾ” എ ം. ാ ണവർ ിൽ ജനി ി വരാെണ ി ം ൈവകല ംെകാ ് ാ ണ ം േപായി ച ാലവർ ിൽ േചർ ി വെരേ ാ െലയാ ് അവ യ െട ിതി. ഉദാഹരണ ൾ: 1. നിപാതം — രാമ ം



ം മി



ാരാ



.



ഈ വാക ിൽ “ഉം” എ നിപാതം; ഈ “ഉം” എ പദം രാമൻ, ൻ, മി ൻ എ പദ െളേ ാെല വ ിയാ ണ ളിൽെ ഒരർ െ റി ി . രാമൻ, ൻഎ ശ ളിൽ േചർ നി ംെകാ സ യാർ െ േദ ാതി ി ക മാ േമ െച . “രാമ ം ം” എ േകൾ േ ാൾ “ഉം” എ തിെ ശ ി െകാ ാണേ ാ അവർ “മി ് ”എ ണ ിൽ സാഹചര െ ന മന ി ലാ ്. അതിനാൽ “ഉം” എ േദ ാതകമാെണ തീർ െ ാം. ഈ “ഉം” പദം ആദിയിൽ വാചകമായി ഏെത ി ം ഒ പദം ംശി ായതാെണ ഹി ാൻ ഒ ി ം കാ ി ാ െകാ ്, വ വഹാരസൗകര ിനായി ആദ ംതെ സ യാർ ിെ േദ ാതകെമ നിലയിൽ ഉ ായതാെണ വിചാരിേ ി വ തിനാൽ ജാത ാ േദ ാതകമായ നിപാതമാെണ ം തീർ െ ാ താ ്.



110



2. ശ



2. അവ യം — രാവണൻ എ രാ സൻ മഴ െപ ി ; എ ി ം ത



വിഭാഗം



്.



ഈ വാക ളിെല എ , എ ി ം എ ശ ൾ രാവണൻ, രാ സൻ, മഴ, െപ ,ഇ ,ത ്, ഉ ് ഈ ശ െളേ ാെല ഒ സ ത ാർ െ റി ാെത രാ വണൻ, രാ സൻ എ പദാർ െട അേഭദെ ം മഴ െപ ി , ത ്എ വാക ാർ െട സി മായ അസാഹചര െ ം േദ ാതി ി കമാ ം െച



തിനാൽ േദ ാതകം. ഈ പദ ളിൽ എ എ ്, െച , േക , പറ ഇത ാദിക െളേ ാെല “എൻ” എെ ാ ധാ വിെ േപെര പമാെണ ഹി ാൻ ധാരാളം മാർ ംകാ ്. “എ ാൻ”, “എ ാൾ” ഇ െന തി പ ൾ കാ തെ യാ ് ഈ ഊഹ ി ധാനമായ അടി ാനം. എ ി ം “അവൻ െച െത ് ”, “രാ മൻ പറ കാര ം” എ ം മ ം ഉെ ടെ േ ാെല “എ ” എ ്ഒ ിയെയ ടമായി റി ി . അതിനാൽ േപെര ിൽ േചരാ നില വ േപായി ്. അ േപാെല “എ ി ം” എ പദ ി ം “എൻ” ധാ വിെ തെ സംഭാവകവിനെയ



പമാെണ ഹി ാൻ വഴി െ ി ം “െച ിൽ”, “വ കിൽ” ഇത ാദി മ ധാ ളിെല പംേപാെല ഒ ിയെയ റി ാ തിനാൽ ആ വിനെയ ിൽ േചരാ ിതി വ ിരി . ഇ െന ആ ര പദ ം അവ യം എ വർ ിൽ ഉൾെ . 32. വിഭ



ിെയ വിള േദ ാതകം ഗതിസം ിതം; വാക െളഗ് ഘടി ി ാത ം ഘടകാഭിധം; വ ാേ േബാധി ഇ െത ാം



പക ൾ വാക ാർ ം ി മഖ മായ്; ം കഴി േകവലസം ിതം.



േദ ാതകശ െള അവ െട വ ാപാരമ സരി േനാ തായാൽ ഗതി, ഘടകം, വ ാേ പകം ഇ െന വിധ ിൽ പിരി ാം. ഏെത ി ം ഒ വിഭ ിേയാ േചർ നി ് ആ വിഭ ർ െ പരി രി േദ ാതകം ഗതി; ര വാക ാർ െള ത ിൽ ഘടി ി ് ഘടകം; മെ ാ ിേനാ ം േചരാെത തെ ാൻ ഒ വാക ാർ െ രി ി ് വ ാേ പകം. ഇതിൽ ി ം ഉൾെ ടാ േക വലം. ഉദാഹരണ ൾ: . ഗതി — െകാ ്, നി ്, െവ ്, ഊെട ഇത ാദി. “വടിെകാ ടി ”എ ിൽ “െകാ ് ” എ ് വിഭ ിയായ “വടിെയ” എ തി



വാക തി ാ



111



േകരളപാണിനീയം



ഹികേയാ േചർ നി ് “അടി ക” എ ിയ നട തിൽ വടി കരണ മാെണ അർ ം െവളിെ തിനാൽ അ ് ഗതി. ഇ േപാെല “മാ ളികയിൽനി േനാ ” “ശിഷ രിൽവ രാമനാ ് സമർ ൻ”, “കാ ി െട േപാ ” ഇത ാദി വാക ളി ം “നി ് ” തലായ ഗതിക െട സ പം അറി െകാൾക. . ഘടകം — “രാമെ ം െ ം കഥ” എ പറ ിട ് “ഉം” എ നിപാതം രാമ ാ െട കഥകൾ എ പറ ി ാലെ േ ാെല അവെര സ യി . അ കാരംതെ “രാമെ േയാ െ േയാ കഥ” എ വാക ിൽ “ഓ” എ ് അവരിൽ ഒ െ എ വിക െ കാണി . “ഉം, ഓ” ഇത ാ ദികൾ ഇ െന വാക ിെല ഒ പദ ിൽ അന യി ് യഥാ മം വാക ാർ ൾ സ യവിക െള േദ ാതി ി തിനാൽ ഘടക ൾ. . വ ാേ പകം — ഉ ്, അേ ാ ഇത ാദികൾ. ഈവക ശ ൾ മെ ാ േചരാെത സ ത മായ വാക ാർ െ യാ ് േദ ാതി ി എ ാൽ: വാധ ാർ: രാമാ! നീ പാഠം പഠിേ ാ? രാമൻ: ഉ ്, ഞാൻ രാ ി വ ം വായി



കയായി



ഇവിെട “ഉ ് ” എ പദം “ഞാൻ പാഠം പഠി ” എ തി ി . അ കാരം തെ :



പദേ ്. എ



ാ ം െന



. വാക ാർ



െ



േദ ാ



വാധ ാർ: ക ം പറ േ ാ? നിെ ഞാൻ ഇ െല ഉ വ ല േ ാ? രാമൻ: അേ ാ! ഇ െല രാ ി ഞാൻ വീ ിൽനി ിറ ിയി ി .



ക



വ



ഇവിെട “അേ ാ” എ പദം എെ ഇ െല ഉ വ ല ക എ പറ ് എനി വളെര സ ടമാണ് ” എ വാക െ അഖ മായി േദ ാതി ി . ഗതി, ഘടകം, വ ാേ െള േദ ാതി ി



പകം എ ിന ി ം ഉൾെ ടാെത ചില അർ േദ ാതകപദം േകവലം.



ഉദാ: “രാമൻ വ



േവാ”. ഇതിൽ “ഓ” എ



“ഈശ രൻതെ ഇ ് “തൻ” എ



ശരണം” ഇതിൽ “തെ ” അന വ വേ ദാർ ം േദ ാതി ി സർ നാമ പ ിെ പാ രമാകയാൽ അവ യം.



33. നാമാദിയാം വിഭാഗ



െ



ാമർ



ിം നിയാമകം.



നിപാതം േചാദ ാർ



വിേശഷ



ം േദ ാതി ി



. .



112



2.



ശ



വിഭാഗം



ഇവിെട നാമം, തി, േഭദകം ഇ െനെയ ാം വിഭജി ിരി ് അതാ പദ െട അർ ി സ ഭാവം അടി ാനെ ിയാ ്. അ ാെത ഇ ശ ം ഇ വർ ിൽെ താെണ വിഭാഗരീതിയില . അ െകാ വ ാകരണഗതി അ സരി േനാ തായാൽ ഒ ശ ംതെ ചിലേ ാൾ നാമാദികളായ പല പ ളി ം ഉ തായി കാണാ താ ്. ഉദാഹരണ ി ് “നൽ” എ ശ െ േനാ ാം. അതിേനാ ടി ബ വചന ത യമായ “ആർ” എ േചർ ് “ന ാർ” എ േയാ ഗി േ ാൾ ആ “നൽ” പദം “ ീ” എ ർ മായ നാമം. “ഊ” എ ഭാവി ത യം േചർ ് “ന ” എ ാ േ ാൾ “നൽ” പദം തി. 34. നാമ ം



തി ംത ിൽ േഭദം പനിബ നം; േഭദകം തി ം ത ിൽ പസാമ ിഹ



നാമം വിഭ ിസംബ െള കാണി തിനായി പം മാ ; തി കാലം റി തി ത യ െള സ ീകരി ് വിന, പ വിന എ ര വഴിയായി പേഭദം ാ പി . ര ം ര വഴിയാകയാൽ നാമ തികൾ ് പാവലീവിഷയ ിൽ അേന ാ ന ം േഭദ ്. േഭദക ിനാകെ , പേഭദം ഏെറയി ; അ െമ ി ം ഉെ ിൽ അ തികൾ ല മായി ാ ്. അതിനാൽ തി ം േഭദക ി ം ത ിൽ പ ി ് സാമ ്. “െച ” എ േഭദക തിെയ െ “െച പയ ് ” ഇത ാദികളിൽ േയാ ഗി ാം; പേഭദം െച പ ം അ ് “മാ ക” എ തി “മാറിയ” എ േപെര പം വ േപാെല “െചറിയ” എ ാ ്. 35.



തിശ ൾ താേന ം; നാമം പി ഥ േഭദകം; ര നിപാത ൾ; േശഷം േദ ാതകമവ യം.



േമൽ കാണി കാരം വാചക ൾ വിധ ി തിൽ തി ശ ളാ ് എ ാ ി ം അധിക ്; പിെ നാമശ ൾ; േഭദകശ ൾ മ ര ിന ിൽെ വ െയ ാൾ സംഖ യിൽ ം. അ േപാെല േദ ാതക ളി ം രേ ാ േ ാ ശ ൾ മാ േമ നിപാതെമ ഇന ിൽ ഉ ; േശഷെമ ാം അവ യ ളാ . 36. സർ



ി ം നാമമായ നാമംതാൻ സർ നാമാം.



എ ാവ െള ം ഓേരാ ാേയാ എ ാം ടിേയാ റി തി െ യാ ് “സർ നാമം” എ പറ വ ്. സർ നാമം എ



നാമ ി ത ം നാമം എ



113



േകരളപാണിനീയം



ഇന േ



ിൽ ഉൾെ ിരി തിെ സാരം.



തിനാൽ ഈ സാമാന വിഭാഗ



ിൽ അ േവെറ കണ



ാ



37. നാമാദി നാലി



ം െച ാം വിഭാഗം പല ജാതിയിൽ.



നാമം, തി, േഭദകം, നിപാതം എ നാ വക പദ ൾ ം പല തര ി ം അവാ രവിഭാഗ ൾ െച ാ താ . നാമ ൾ വ നാമം, ണനാമം, ിയാനാമം ഇ െന വിധം. വ െ റി നാമം വ നാമം- ആന, തിര, രാമൻ, ൻ, വ ം ഇത ാദികൾ ഉദാഹരണ ൾ. ണെ റി ് ണനാമം- അഴ ്, മി ്, ന , വി ി ം, ണം ഇത ാദികൾ. േഭദകപദ ൾ അവ െട അർ ി മെ ാ പദ ിെ അർ ിൽ ണീഭാവെ (വിേശഷണമായിരി ിതിെയ) ആ കാണി ്. ണനാമ ൾ േലാകശാ സി ളായ ണ െള വിേശഷ നി ലയിൽ െ റി . ഇതാ ് ണനാമ ൾ വ ത ാസം. ിയെയ റി ിയാനാമം: പഠി ്, കളി, വര ്, ഉറ ം ഇത ാദികൾ. പിെ വ നാമ ൾ സം ാനാമം, സാമാന നാമം, സർ നാമം, േമയനാമം ഇ െന നാ വിധം. ഒ വ ിെയ േത കമറിയി ് സം ാനാമം; രാമൻ, ൻ, േഗാവി ൻ, ശ , നാ , ല ി, ചി േതവി ഇത ാദികൾ. ഒ ജാതിെയ റി സാമാന നാമം; മ ഷ ൻ, ഗം, മരം, വ ി, ാ ണൻ, നായർ ഇത ാദികൾ. ജാതിവ ിക െട ല ണമാകെ , ഒ യായ് പലതിൽ പ ം നിത മാെമാ ജാതിയാം; അതി ൾെ േതാേരാ ം െവേ െറ വ ിയായ ് എ ാ . സർ ിെ ം നാമമായി ് സർ നാമം; എ ാ, ഒ , മ ഇത ാദി കൾ. ജാതിവ ിേഭദം ക ി തി സൗകര മി ാ പദാർ െട നാമമായി ് േമയനാമം; െവ ം, മ ്, സ ർ ം, ആകാശം, വാ ഇത ാദികൾ. ഇവയിൽ സർ നാമം എ ഇന ിൽ േചർ താ ് എ ിൽ മായി ്. ആെക സർ നാമ ൾ ഇ യാെണ താെഴ ാണി ാം: } 12. ചില നാനാസർ നാമം 1. എൻ ഉ മസർ നാമം 2. 3. 4. 5. 6.



നിൻ



മധ മസർ നാമം  അ     ഇ െ ് അെ ിൽ (ഉ)  വിേവചകസർ നാമം    (ഒ )



13.



പല



14.



ഇ



— നിർ ി വാചി



15.



എ ാ



— സർ വാചി1



16.



തൻ



— സ വാചി



114



2. ശ



7.



എ



8.



യാ



9.



ഏ



10.



ആർ



11.



എ



} വ േപ



കം2



   ്



17.



മി



— അംശവാചി



18.



മ ്



— അന ാർ



19.



വ



— അനാ



വിഭാഗം



കം



േചാദ സർ നാമം ാവാചി



ഇനി തിക െട വിഭാഗരീതി കാണി ാം — ഏെത ി ം ഒ വ ഇ വിധ ിലിരി എേ ാ ഒ ി െച എേ ാ റി ിയാപദമാണേ ാ തി. (1) ഇതിൽ ഒ വ ഒ ിതിയിലിരി െവ ിയ ് കർ ം ഇ ാ തിനാൽ ആവക തികെള ാം അകർ ക ൾ. അതിനാൽ ഉറ ക, ളി ക, നി ക തലാ യവ അകർ ൾ. ഒ ് ഒ ിെയ െച എ ിയ ് കർ തിനാൽ ആവക തികൾ സകർ ക ൾ. അതിനാൽ ഉ ക, ടി ക, അടി ക തലാ യവ സകർ ക ിയകളാ . ഇ െന അർ ം മാണി ് സകർ കം, അകർ കം എെ ാ വക വിഭാഗം. (2) ഓ ക, ഓടി ; നി , നി ക; കാ ക, കാണി ; തി ക, തീ ക എ മ ിൽ എ ാ തികൾ ം ര മാതിരി പ ൾ കാ ്. അതിൽ പരേ രണ ടാെത കർ ാ ് തനിേയ ിയെച ഇട ളിൽ ആദ െ മാതിരി പ െള ഉപേയാഗി . കർ ാ ്, മെ ാ നിർ കാരം ിയെച ിട ര ാമെ മാതിരി പ ൾവ . അതിൽ ഓ ക, നി തലായ െവ ം തികൾ േകവല തികൾ; ഓടി , നി ക, തലായ േ രണാർ ം ടി വ േയാജക തികൾ. ഇ െന തി മാണി ് “േകവലം” എ ം “ േയാജകം” എ ം ര ാമെ വിഭാഗം. (3) ഇനി ചില തികൾ അർ ം േനാ തായാൽ േകവല തിതെ എ ം പം േനാ തായാൽ േയാജക തി എ ം േതാ വയായി ്. േയാജക തിയാ േ ാൾ മി തികൾ ം “ ് ” എ ഇടനിലേചർ ണെമ ് ൻ ഉദാ ഹരണ െളെ ാ ് മാണേ ാ. അ െന അർ േഭദം ടാെത “ ് ” എ േചർ േ േകവല തിയിെല തികൾ ് “കാരിതം” എ േപർ. ഈ വിേശഷവിധി ഇ ാ വ “അകാരിത” ൾ. ഉദാ: കാരിതം — േകൾ , നി , പിടി , പറ അകാരിതം — അര ,ഓ , പിരി , മറ േയാജകം — അര ി , ഒലി ി , പിരി , മറ 1 2



52-ആം കാരിക െട വ ാഖ ാനം കഴി “ െ കൾ” എ “ഒ ” എെ ാ സർ നാമം ടി കളിൽ നിർേ ശി ി േ ാ.



ഖ



ിക െട അവസാനം േനാ



ക.



115



േകരളപാണിനീയം



ഇവയിൽ കാരിത ളി ം േയാജക ളി ം “ ് ” എ ് ഇടനില ഒ േപാെല േചർ കാ ്. എ ാൽ കാരിത ൾ ് േയാജക ൾ േപാെല പരേ ര ണയാൽ െച എ വിേശഷാർ മി . ഇ ് സ ഭാവം മാണി വിഭാഗമാ . (4) നാലാമ ് ാമാണ ം മാണി വിഭാഗം. ന െട ശരീര ിൽ ഉടൽ ധാന ം േശഷ െകകാൽ തലായവ അതിെ അംഗ ം ആെണ പലേ ാ ം പറയാ



േ ാ. അ േപാെല വാക ളി ം ചില പദ ൾ ധാന ം മ ചില പദ ൾ അ ധാ ന ംആ എ ് ൈവയാകരണ ാർ പറ . അന യി േ ാൾ മ പദ ൾ െ ാ ം കീഴട ാ പദം ധാനം; മെ ാ ി കീഴട ് അ ധാനം. ഈവിധം ാധാന തി ് “കേരാതി തി” അെ ിൽ “ വിന” എ േപർ; അ ധാന തി ് “ ർവത് തി” അെ ിൽ “പ വിന” എ േപർ. ഉദാ:



വിന — െച പ വിന — െച



,ഉ ,ഉ



, േപാ , േപാ



, േപാകാ , േപാകാ



, േപാകണം. , േപാേക ം.



“രാമൻ തി വന രേ േപാ ” എ വാക ിൽ “േപാ ”എ തി മെ ാ പദ ി ം കീഴട ാെത ധാനമായി നി . അതിനാൽ അ ് വിന. “തി വന രേ േപാ വ ം” എ പറ േ ാൾ “േപാ ”എ തി വ ി വിേശഷണമായി കീഴട തിനാൽ പ വിനയാ . ഇ േപാെല ാധാന ം അ ാധാന ം കാൺക. ഇവ ് ഓേരാ ി ം അവാ രവിഭാഗ ൾ ഉ ്. അവ എ ാം ഇവിെട ി . എ ി ം പ വിന അവാ രേഭദ െള പറേയ ിയിരി ് കീഴട പ വിന വിനെയ ം. ഉദാ: പറ



േക ; േത



ഉദാ:



ി ് കീഴട പറ



ാവി തി



തി .



ം, “േത ” എ



് “ ളി ” എ



തി േപെര ം.



കാര ം; െകാ



ഇവയിൽ പറ , െകാ ട എ റിക.



.ഒ



ളി ഇത ാദി



ഇവിെട “പറ ”എ ് “േക ” എ മെ ാ തി ം കീഴട തിനാൽ വിനെയ ളാ ഒ നാമ



െ



എ



വ . തികൾ റ ് കാര ം, വ



എ



നാമ



ൾ



കീഴ



മ പദ െട അർ െ േഭദി ി ് േഭദകം. പ എ പറ ാൽ ആ ജാതി യി ഓേരാ ജ വിെന ം ഹി ാം. െവ പ എ ് ഒ േഭദകം ടി േചർ േ ാൾ ക പ ം വ പ ം മ ം ആ വാ ിൽ ഉൾെ ടാ തിനാൽ അതിെ വാ ി ിേ ാ . അതിനാൽ “െവ ” എ ശ ം “പ ” എ നാമേ ാ േചർ ് അതിെ അർ െ േഭദി ി െവ ് മായി. ഈ മാതിരിയിൽ ഒ



116



2. ശ



വിഭാഗം



ശ ിെ അർ െ േഭദി ി എ ി ് “വിേശഷി ി ക” എ ് ൈവയാകരണ ാർ േപരി ിരി . അ െകാ ് േഭദക ി ് “വിേശഷണം” എ േപർ പറയാം. അേ ാൾ നാമെ വിേശഷി ി ശ ി ് “നാമവിേശഷണം” എ ം, തിെയ വിേശഷി ി തി ് “ ിയാവിേശഷണം” അെ ിൽ “ തിവിേശ ഷണം” എ ം, മെ ാ േഭദകെ െ വിേശഷി ി തി ് “േഭദകവിേശഷണം” എ ം ഇവ ് എ ാ ി ം െപാ േവ േഭദകം എ ം സം കൾ െച െ ിരി . നാമവിേശഷണ ി ് ഉദാഹരണം കാണി കഴി . േശഷ ി ്, ഖം െച വിയർ ഇവിെട “െച ് ” എ േശഷണം. ഉടൻ നട



് “വിയർ



”എ



് “നട



”എ



ിയാവി



ിയ െട വിേശഷണം.



ഏ ംക പ ; അ ം വള ദക ിേ ം “അ ം” എ ് “വള യാൽ “േഭദകവിേശഷണ ൾ” ആ



േഭദക



തിനാൽ



സംഗതി



ഇതിൽ “ഉടൻ” എ



1



ിയെയ വിേശഷി ി



വടി ഇതിൽ “ഏ ം” എ ് “ക ” എ േഭ ” എ േഭദക ിേ ം വിേശഷണ ളാക .



െട ഉൾ ിരി കൾ:



(1) ം: ഇ ് വികാരം ഒ മി ാെത നി ശ സ പം തെ നാമേ ാ സമാസമായി േചർ ാ ് േയാഗി ാ പതി ്. ഉദാ: നൽ — ന ്, തി — തി ഖം, െചം — െച വൻ — വൻേതൻ, െച — െച പയ ്.



. ഇതിെന



ാേയണ



ാമര,



(2) സാർ നാമികം: ഇ ് േഭദകമായി പേയാഗി സർ നാമംതെ . ഇവയിൽ വ ികെള േവർതിരി കാണി തി പേയാഗെ “അ” “ഇ” എ ഏകാ ര ൾ ്“ െ ് ” എെ ാ വിേശഷേ ്. എ ്“ െ ് ” എ ർ ം. ആ റ ാൾ എ ് അ നാസികം േലാപി ് ആ റ ാൾ എ ാ േപാെല “ െ ്”എ ്“ െ ് ” എ ായി. ഉദാ: അ — അവിടം, ആയാൾ ഏ — ഏമ ഷ ൻ ഇ — ഇവിടം, ഈയാൾ എ — എ കാര ം ഒ —ഒ മ ഷ ൻ ഏ — ഏ ദി ് (3) സാംഖ ം: ഇ ് സംഖ ാപരമായ േഭദകംതെ ഉദാ: ഒ — ഒ പ ; — — ൻ,



.



ഇ — ഈർ — ഇ പ ്, ഈേര ്; േലാകം; നാൽ — നാ ഖൻ;



117



േകരളപാണിനീയം



ഐ — ഐയ ൻ (4) വിഭാവകം: ഇ ് ഒ വ വിെ സ ഭാവെ ഉദാ: സമർ ടി മി ടി തടിയ ടി േഭാഷ ടി െപാ ടി



— — — — — — — — — —



സമർ നായ സമർ യായ മി നായ മി ിയായ തടിയൻ (ആയ) തടി ി (ആയ) േഭാഷൻ (ആയ) േഭാഷി (ആയ) െപാ ൻ(ആയ) െപാ ി (ആയ)



ീ ീ



വർ



ി



േഭദകമാ



.



ഷൻ ഷൻ



മ ഷൻ െപ ് മ ഷൻ െപ ് മ ഷൻ െപ ്



ഈവക നാമവിേശഷണ ൾ മാ ം ലിംഗേഭദം ഉ ്. ഇവ നാമേ ാ േനെര േച ി . ത ളിൽ സംബ ി ി തി ് മേ “ആയ” എ അവ യെ ടി ഉപ േയാഗിേ ്. ഉദാഹരണ ിൽ ഈ വിേശഷം കാണി ിരി േനാ ക. (5) പാരിമാണികം: ഇ ് “പരിമാണം” എ പറ . ഉദാ: നാഴിയരി; ഇ േനരം; എ െന ്; ര ഒ പിടി എ ്; െറ (റയ) െവ ം. (6) നാമാംഗജം: ഇ ് േപെര െ ഉദാ: െക ിയ െപൺ െപ െവ പ ക ൽ



= = = =



െ



േഭദകമായി പേയാഗി



ഈ എ



= = = =



റി



േഭദകമാ



താ



.



(െക ക എ തി െട േപെര ം) (െപ ക െട േപെര ം) (െവ ക െട േപെര ം) (ക ക െട േപെര ം)



(7) ിയാംഗജം: ഇ ് വിനെയ െ െ ഇ മാ ം ിയയിൽ അന യി താകയാൽ ഉദാ: ഉറെ റ കിനട നീെള ഓ െടേ ാ



അളവിെന ടം െന ്;



േഭദകമായി പേയാഗി താ ിയാവിേശഷണമായിേ വ .



.



(ഉറ ക െട വിനെയ ം) ( ക െട വിനെയ ം) (നീ ക െട വിനെയ ം) ( ക െട വിനെയ ം)



തം ഉപസംഹരി ം ൻ ് തമിഴർ ശ ം ാവേയാഗ മാ ്. ഭവന ി ശ



െള ഏ വിധം വിഭജി ിരി ൾ െച ി മഹാവിഭാഗം പ



118



2. ശ



വിഭാഗം



ദം, പകാ ദം എ ാ ്. പ ാ പദം, അതായ ്, വിഭാജ ം അെ ിൽ വ ത്പ ം “പ ദം”; പ ാൻ പാടി ാ ്, അതായ ്, അവിഭാജ ം അെ ിൽ അവ ത്പ ം“പകാ ദം”. പകാ ദ ൾ േപർ (= നാമം), വിന (= തി), ഇട (= നിപാതാവ യ ൾ), ഉരി (= േഭദകം) എ നാ തര ്. പ ദ െള പ ് (വിഭാജ പദ െള വിഭ ജി ്) റ ാൽ രെ മായി ം ടിയാൽ ആെറ മായി ം ആവാം; ആെറ ളാവി ്: 1 2 3 4 5 6 “നട



തി വി തി ഇടനില ചാരിയ സ ി വികാരം നൻ” എ



— ഭാഗി ാൻ പാടി ാ ലത ം — ത യം. തിധർ െള കാശി ി ഭാഗം — തി ം വി തി ം മേ വ ് — ഇടനില ് അംഗമായിേ ് — ടിേ േ ാൾ ഉ ാ വിേശഷം — ഉ ാരണസൗ വ ി േവ ി െച േഭദഗതികൾ ഉദാഹരണ



ിൽ,



തി — നട; വി തി — അൻ; ഇടനില — ത്; ചാരിയ — അൻ; സ ി — ത്; വികാരം — തകാര നട + ത് (= ന് ) + ത് + അൻ + അൻ.



ി ് നകാരാേദശം.



ഇതിൽ സ ി ം വികാര ി ം ത ിൽ വലിയ അ രം ഇ ാ തിനാൽ ര ം ഒ ാ യി വകവ ാം; അ േപാെല ഇടനില െട പരിവാരമാകയാൽ “ചാരിയ” എ േവെറ ഒരിനം ആവശ മ . ഇ െന േനാ േ ാൾതി, വി തി അെ ിൽ ത യം, ഇടനില എ െ ംെകാ ് കാര ം സാധി ാം. ഇ ം ത ളിൽ േച േ ാൾ ഉ ാ േഭദഗതിെയ ാം സ ി; അ ് പദ െട േയാഗ ി ം വ താകയാൽ േത കിെ ണെമ ി . തമിഴ െട വിഭാഗ ിൽ ഖ മായ അസ ാരസ ം കാല ത യ െള ഇടനിലയാ ി േ ിവ താ ്. സം ത ിെല വികരണ ത യ ൾെ േപാെല പനി ാദനസൗകര ം സ ാദി െകാ യാ ് ഇടനില െട ശരിയായ ി. എ ാൽ തമിഴിൽ ഷ തയ െട ാധാന ംെകാ കാല ത യ െള ഇടനില െട ിൽ ഗണിേ ിവരിക ം െച . മലയാള ിൽ ഈ അസൗകര മി ാ തിനാൽ തി, ത യം, ഇടനില എ ായിേ പദ െള വ ാകരി . ശ വിഭാഗ ി ം അ ം ചില ല ണേഭദ ൾ െച ി ്. േഭദക ിെ ാനംവഹി ഉരിെ ാ ി ് തമിഴ െട ല ണം ി മാെണ തി റേമ അവർ അതി ് വിഷയസേ ാച ം ടി െച ി ്. ഈ സംഗതി േഭദ കാധികാര ിൽ വി രി െ ം. തമിഴർ െച മിഴിനാ ് വ ാകരണം െച ി ്; മലയാളമാകെ െകാ മിഴിൽ ഉൾെ താകയാൽ മലയാളവ ാകരണ ിെ സ ദായംതെ തമി ാകരണ ിൽ നി ചില ധാനാംശ ളിൽ േഭദെ േ വരാൻ തര . ഇ ടാെത തമിഴർ ് ഐ വ ാകരണ ിെ പരിശീലനം െകാ ് സം താ കരണേദാഷം ചിെലട സംഭവി ി ്. ന കഴി ം ആവക േദാഷം



119



േകരളപാണിനീയം



ബാധി ാെത കഴി ണം; പാ ാത ാർ ിെ ത െള യഥാശ ി ഉപേയാഗി



തായി വർ ം േവണം.



ി ി



ഭാഷാശാ



3 തി ത യ



38.



ൾ



ത യെ തിയിൽ േചർ ാ താം പദം. ചിലെ ാളി ര ി മിട ചിലയ രം േചർേ ിടനിലെയ േപരതി ിഹ. അ ം തി ം ടിേ ർ തി ംഗെമ േപർ.



പദസ പം വിവരി : തി എ ശ ഭാഗ ിൽ ത യം േചർ ി ാ ് പദ ാ ്. തി ത യ ൾ േചർ ി ശ സ പംതെ പദെമ സാരം. ഇൗ തി ത യ ൾ ത ിൽ േച ിട ് ചില വാ കളിൽ േയാജന െട മാ രത േവ ി മ ിൽ ചില അ ര ൾ ിേ ർ ് വിള ി ഭംഗിവ േ താ യി ായിരി ം. ആവക വിള െപാടികളായ അ ര ൾ ് “ഇടനില” എ േപർ. തി ം ഇടനില ം ടിേ ർ പദഭാഗ ി ് “അംഗം” എ േപരിടാം. “മര ി െ ” എ പദ ിൽ മരം, ഇൻ, െഺ എ ംശ ളാ ്. അതിൽ “മരം” എ ് തി; െഺ എ ത യം; ഇൻ എ ് ഇടനില; മര ിൻ എ ഭാഗം അംഗം — ഇ െന ഇവ െട സ പം. 39. നാരായേവരാം



തി, തടിയാമംഗെമ ്; ത യം കവരംേപാെല േമ േമ വി ം. 121



122



3.



തി ത യ



ൾ



തി ത യ േട ം അംഗ ിെ ം സ പം ാ ം വഴി ് വിശദമാ . പദെ ഒ മര ിെ നിലയിൽ സ ി തായാൽ “ തി” എ തിെന ആ മര ിെ നാരായേവരായി ണി ാം. “അംഗം” എ തിെന തടിയായി വിചാരി ാം. “ ത യ ൾ” മര ിൽ കവര ാ േപാെല ഒ ി േമൽ ഒ ായിേ ർ നി വ മാ ്. 40. വിഭ



ി, ലിംഗം, വചനം നാമ ൾ റി ണം; തി കാലാദിെയ ാ ാൻ പേഭദ േള ി ം; നിപാതേഭദക ൾ പേഭദ ൾ വ ിടാ.



“നാമ ൾ” എ ഇന ിൽെ പദ ളിൽ േചർ ത യ ൾ ലിംഗ ത യം, വചന ത യം, വിഭ ി ത യം ഇ െന വകയായി ്. ആവക ത യ ൾ േചർ ി ാ ് നാമ ൾ ് മരം, മര ൾ മര െള ഇത ാദി പേഭദം ഉ ാ ്. തിശ ളിൽ കാലാദികെള കാണി ത യ ൾ േചർ ി ാ ് വീ , വീ , വീ ം ഇത ാദി പേഭദ ൾ ഉ ാ ്. നിപാത ൾ ം േഭദക ൾ ം ഇൗമാതി രി ത യ ൾ േചർ ി പേഭദ െളാ ം വ ത .



ഭാഗം



്



നാമാധികാരം



123



1 ലിംഗ കരണം



41. നാമാർ



വ വി ം ീ ീബ ൾ ലിംഗമാം; ജഡജ ം ീബം ം ീേഭദാവിവ യാൽ.



ഷൻ, ീ, ന ംസകം എ േലാക ിൽ സി മായ വിഭാഗ ി തെ യാ ് ഭാഷയിൽ ലിംഗം എ പറ ്. സം ത ി ം മ ം ലിംഗ ി വ വ യി . അേചതനമായ കി ി ( ീ), ടം (ഘടഃ) ഇത ാദിെയ സം ത ിൽ അവൾ എ ം അവൻ എ ം അർ മായ സാ, സഃ എ പദ ൾെകാ ാ വ വഹരി ്. ഭാ ഷയിെല ലിംഗവ വ അർ മ സരി ാകയാൽ വളെര സ ികമായിരി ്. വിേശഷ ിയി ാ ഗ ൾ ട ിയ ജ ൾേപാ ം ഭാഷയിൽ ന ംസകലിം ഗം ആ ്. അതി ി ം ം, ീത ം ഇ ര ം വിേശഷ ി എ ൈചതന വരിേല ധാനമായി ഗണിേ എ ം മ ഷ െന സംബ ി ിടേ ാളം ആവക ജ െള ം അേചതനമായി ഗണി ാ തിനാൽ അവയിെല ം ീേഭദം വകവേ തി എ ം ആ ്. 42. അകാരാ



ിേന ഉ ലിംഗേഭദം ധാനമായ്; അ ം താലവ മാെണ ിലി ജയിെല ിേയ. േവേറ േയാജനം കാ ം മ േ ട േചർ കിൽ.



125



126



1. ലിംഗ



കരണം



അകാരാ ശ ളിൽ മാ േമ ധാനമായി ലിംഗ ത യം േചർേ . അകാ ര ി ം താലവ ാകാരാ ശ ൾ ് ലിംഗേഭദമി . എ ാൽ ബ മാനെ കാണി ാനായി ചിെലട ് ആവക ശ ൾ ം ലിംഗ ത യം േചർ ാ ്. ത യാൻ, ത യാൾ ഇത ാദികൾ ഉദാഹരണ ൾ. അകാരാ ശ െളാഴിെക മ വ യിൽ ലിംഗ ത യം േചർ കാ ിടെ ാം ഉ ാരണസൗകര േമാ മേ െത ി േമാ ഒ േയാജനം ഉ ായിരി ം. വ ീല ാർ, തി ാട ാർ തലായ ശ ളിൽ വ ീൽമാർ, തി ാ മാർ എെ ാെ ഉ രി ് വിഷമമാകയാൽ “അൻ” എ ിംഗ ത യം േചർ ിരി . സം ത ി ം അകാരാ ം, സകാരാ ം, തകാരാ ം, നകാരാ ം ഇ െന ചില ശ ളിൽ മാ േമ ധാനമായി ലിംഗേഭദ . നി - നിവൻ, ഉൈ വസ്-ഉെ വസൻ എ ം മ ം ഇകാരാ ം, സകാരാ ം തലായ നാമ ളിൽ ലിംഗ ത യം പഴയ തികളിൽ കാ ്. അതിെ േയാജനം ാ ധാന ം കണ ാ ിയാെണ ് സമാധാനെ ടാം. തി ാട ാർ, വ ില ാർ ഇത ാ ദികളിൽ വ ിവിവ ടി ്. തി ാ ് എ ് ാനേ ർ: ാനംമാ ം റി േ ാൾ വ ിവിവ യി ാ യാൽ വചനം േവ . ബ ത ം ടി കാണി ണ െമ വ േ ാൾ “തി ാടൻ” എ ് ഏകവചനം േചർ ് ഒ വ ിെയ ഉ ാ ീ ് അതി േമൽ ബ ത ം റി ാൻ “മാർ” േചർ . അവിെട ം ഷ ാെര മാ മ ീകെള ം േചർ ് ജാതിെയ റകയാെണ ിൽ “തി ാടർ” എ ് അലിംഗബ വ ചനം വ ം. ഒ വെന പറകയാെണ ി ം “ഇവൻ ഒ തി ാടനാ ് ” എ പറയാം. അ െന െച േ ാൾ അയാെള ി അനാദരം ടി േതാ ം. ലിംഗവചന ത യ ൾ ടാെത ാനേ മാ ം പറ ാൽ മതിയാ െമ ിരിെ “അൻ” േചർ േ ാൾ തമായ ാനേ ഒരാളാണിവൻ എ ് അർ ം വരികയാൽ ധാനം വ ിയായിേ ാ ; അതിൽനി ് ാനേ രിെന ഇവൻ അർഹി ിെ ടി ധ നി ം. ലിംഗവചനാദികളായ ഉപാധികെള എ കാണി ാൻ റിേചർ ് അത ാവശ ിട മാ ം മതി എ ാ ് ാവിഡഭാഷക െട സി ാ ം. ഇൗ ത



െ “ ം ീകൾ ം ലിംഗേഭദംേവ ർ ർ െമ ിേല” എ ിൽ െ വിളി പറ ം. 43. അനിയം (അൻ-ഇ-അം) തനിനാമ



ലിംഗ ത യമാവി ്; അനൾ (അൻ-അൾ- ) സർ നാമ ം ീസാധാരണ ി ം ആനാൾ െവ ദീർഘി മാഖ ാത ിൽ െതാ കിൽ.



ിൽ ിൽ,



ലിംഗ ത യ െള വിധി : തനിനാമം = സർ നാമമ ാ ിൽ ിംഗ ി ് “അൻ” എ ം, ീലിംഗ ി ് “ഇ” എ



നാമം. തനിനാമ ം, ന ംസക ി ്



127



േകരളപാണിനീയം



“അം” എ ം പറ ്. ഉദാ:



ത യം വ ം. സർ നാമ



ം ീ



— േകമൻ, ക — േകമി, ക ന ം — േകമം, ക



സർ നാമ ളിൽ സക ി ് “ ് ” എ



ൻ, ി, ം



െള േവർതിരി ാനാ



മാരൻ, മാരി,



ിംഗ ി ് “അൻ” എ ം ത യ ൾ.



ം,



് തനിനാമം എ



ൻ ി ീലിംഗ



ി ് “അൾ” എ



ം, ന ം



ഉദാ: അവൻ അവൾ അ ്; ഇവൻ ഇവൾ ഇ ് യാവൻ യാവൾ യാ ്; ഏവൻ ഏവൾ ഏ ് ം ീസാധാരണശ മകൾ.



ളി ം “അൻ” “അൾ” എ



ര



ആഖ ാതേ ാ േച േ ാൾ ഇൗ “അൻ” “അൾ” എ “ആൻ” എ ം ആ ം. ന ംസകം േഭദം ടാെത “ ” എ ഉദാ: വ വ വ



ാൻ, േപായാൻ, െചാ ിനാൻ, ഇരി ാൾ, േപായാൾ, െചാ ിനാൾ, ഇരി , േപായി .



ം തെ



തയ



ം ീ തയ തെ .



ൾ: മകൻ, ൾ ദീർഘി ്



ാൻ, ാൾ,



44. ആനാെള



ം ീകൾ േചർ ാം ജയിേലതി ം; ജാധിക ിലാെര ം വചനം മാറി വ ിടാം.



ബ എ



മാനം േദ ാതി ി ല ളിൽ എ ാ ശ ൾ ം ിംഗ ിൽ “ആൻ” ം ീലിംഗ ിൽ “ആൾ” എ ം േച ം. അധികം ബ മാനം േദ ാതി ി ിട ് ര ലിംഗ ി ം ബ വചന പം േചർ ് “ആർ” എ ം വ ം.



ഉദാ: ത യാൻ, ത യാൾ, ത യാർ, ത യാർ, സ ാമിയാർ, ിനിയാർ, ക യാൻ, ത ാൻ, മാരാൻ, വി ിയാൻ, െമാ യാൻ, ആശാൻ, വാധ ാർ, ത രാൻ. 45. അ



ിെയ ചിേലട കാരൻ കാര ിെയ േപാൽ; താലവ ാേദശ ം കാൺക തടിയ തടി ിേപാൽ. ആ േ ാെള ർ മായ



128



1.



ലിംഗ കരണം



ശ



ം താനാ ിയായ ്. ംസകമായി മൻതാൻ ിത ളിൽ. ചില ശ



ളിൽ



ഉദാ:



ീലിംഗ ത യം “



ം — പണി ീ — പണി



ി” എ



ാരൻ പ ട ാര ി പ ട



ായി വ ം.



ാരൻ ൈത കാരൻ ാര ി ൈത കാര ി



ഇൗ “ ി” ത യം ൻപിെല വർ ം താലവ മാെണ ിൽ തകാര ചകാരം ആേദശം വ ് “ ി” എ ായി ീ ം. ഉദാ:



ി ് താലവ മായ



ം — തടിയൻ െച ി മടിയൻ ീ — തടി ി െച ി ി മടി ി



ത രാ ി തലായ ശ ളിൽ കാ “ആ ി” എ ം “ ി” ത യം േചർ ായ പം തെ യാ ്. “ആൾ” എ തി ് “ആ ” എ ർ ം. ആൾ + ി എ തിൽ തകാര ി ർ ന ാേദശം വ ് ആൾ + ി എ ം, പിെ ളകാര ി ം ർ ന ാ േദശ ാൽ “ആ ി” എ ം ആയി ീർ ിരി . ദ ശ ളി ം ത ിതാ ലിംഗ ത യം വ ം.



ശ



ഉദാ: െത ൻ — മ ഷ ൻ; ഭാഷ േകാ ാറൻ — മ ഷ ൻ, ചര വരൻ — വ ് ര ൻ— ര ്



ളി ം ന ംസക



ി



ടി “അൻ” എ



നൻ — നൻ മാ ് ് തടിയൻ — തടിയൻ മരം വളവൻ — വളവൻ വടി ഉൗ ൻ — ഉൗ ൻ മതിൽ



46. ന



ംസകമലിംഗംതാനതി റിെയ ി ്? ം ീകൾ ം ലിംഗേഭദം േവ ർ ർ െമ ിേല; അെ െചാ തതിനാലംഗ ിൻ റിയായ് വരാം അന മാ മിത ാദി ഭാവ പ ൾ േനാ ക; വിഭ ാഭാസമായി മ െവാ ിെന െവ ണം; അതിനാല ിടനില-



തെ



129



േകരളപാണിനീയം



യാ മിൻേപാെലയ



ം.



േമ ാണി ലിംഗ ത യ െട സ പെ ി വിചാരണ െച . അതിൽ ആദ ം തെ “അം” എ ന ംസക ത യെ റി ് ആേലാചി : േലാക ിൽ ീ െയ ം ഷെന ം ഉ േഭദമ സരി ് ീലിംഗ ിംഗ ൾ സി മാ . അ ര ം അ ാ തിനാ ് ന ംസകം എ പറ വ ്. അേ ാൾ ലിംഗമി ാ ് ന ംസകം എ ാ വ ്. ആ ിതി ് ലിംഗമി ാ തിെന റി ാൻ ഒ ലിംഗ ത യം േചർേ ആവശ േമ ഇ ; ഒ ലിംഗ ത യ ം േചർ ാതിരി െകാ തെ ന ംസകമാെണ ഹി ാ താ ്. ം േനാ ിയാൽ ിംഗ ീലിംഗ ത യ ം, േയാഗി പദ ിെ അർ ം ഷേനാ ീേയാ എ ് േവെറ വിധ ിൽ ഹി ാൻ കഴി േ ട ്, േചർ ണെമ ി . “ആൺ” “െപൺ” തലായ ശ ൾതെ ഇതി ാ ൾ. ഇ െന “അം” എെ ാ ന ംസക ത യം സ ീകരിേ തി ാ തിനാൽ മരം, പാലം, കടം ഇൗ വക ന ം സകശ ളിൽ കാ “അം” എ ഭാഗം അംഗ ത യമാെണ വ താ ം; അ ാെത ലിംഗ ത യമാ തെ ് ഡാ ർ കാൽെഡ ൽ അഭി ായെ ിരി . മരെ , മര ാൽ എ ം മ തി ാഹികാദി വിഭ ികൾ േചർ പദ ളിൽ “അം” ത യം കാണാതിരി ം അ ലിംഗ ത യമ ാതിരി



െകാ തെ യാ ്. രാമെന, രാമനാൽ; മകെള, മകളാൽ ഇത ാദി ം ീലിംഗശ



ളിൽ ലിംഗ ത യ ി േശഷം വിഭ ി ത യം വ ിരിെ ന ംസക ിൽ മാ ം അ കാരമെ തി ി ം കാ ി . “അന ം”, “ആ ം” തലായ ഭാവ പ ളിൽ “അം” എ ് ലിംഗ ത യമെ മാണേ ാ. അവയിൽ കാ “അം” എ ഭാഗം “അന ക” ഇത ാദി തികളിൽനി ് “ തി ത് ത യം” എ നാമ പ ാ തി ത യമാ . മര ാൽ ഇത ാദി വാ കളിൽ “അ ് ” എ ഭാഗം േയാജി ി േവ ി േചർ ഇടനിലയാ . മര ിെ , മര ി ് ഇത ാദി ല ളിൽ “ഇൻ” എ ഭാഗം ഇടനിലയാ േപാെല “അ ് ” എ ം ഇടനിലതെ . ഇ െന ഇടനിലയായി “അ ് ” എ വ െമ തി ് വിഭ ാഭാസ െട ിൽെ കാ ്, െവയില ്, മഴയ ് തലായ ശ



ം സഹായി ്. കാ ്, െവയിൽ, മഴ ഇത ാദി ശ ളിൽനി ് അ ല ിൽ എ അർ ിൽ ആധികാരികാവിഭ ി െട ാന ് “അ ് ” എ ഒ ത യം വ എ ാണേ ാ സ ീകരിേ ്. അ േപാെല മര ാൽ, മര ിെ ഇത ാദി ല ളിൽ ഇടനിലയായി ഒ “അ ് ” ത യം വ െവ െവ മായിരി ്. 47. അം



ത യം ദ നാ മായി െ ിൽ ന േഹാ; ഖരാേദശമിര ി ം



130



1.



ലിംഗ കരണം



െകാ കാര ം ഫലി േപാം; അ സ ാരം മന ൾ ക ി ാര ഭാഷയിൽ; ത ാമ ാലിവിെട മൻതാനെ ി ിടാം; തമിഴിൽ െ കട ം, കട ം വ െത െന? മരം, പാലം ഇത ാദിന ംസക ശ ളിെല “അം” എ ് ലിംഗ ത യേമാ എ സംഗതിയിൽ ഇൗ കർ ാവി േതാ അഭി ായം ഇ െനയാ ്: “അം” എ ് ലിംഗ ത യം ആ . മരെ , മര ിൽ ഇത ാദി ല ളിൽ “അം” എ തിെല അ സ ാര ി ് “ ് ” എ ാേദശം വ ിരി യാ ്. അതിനാൽ ലിംഗ ത യ ിെ േശഷം തെ യാ ് ന ംസക ി ം വിഭ ി ത യം വ ്. മര ി െ , മര ിൽ ഇത ാദികളിൽ വിഭ ി ത യ ിെ ൻപിൽ “അ ് ” എ േചർ ് അംഗം ഉ ായി ീ എ പറ തി ി െ ി ം “മരം” എ വിഭ ി ത യമി ാ നിർേ ശികാ പ ിൽ അവസാന ിൽ ഒ അംഗ ത യം വ ടിയ െകാ ് ഒ െമ ം കി ിെ മാ മ അവസാന ിൽ അംഗ ത യം (ഇടനില) വ തി ി ം കാ ി . എ ാൽ ന ംസകലിംഗ ത യമായി ാ “അം” എ ് ആദികാല ളിൽ “അന് ” എ ായി എ ം പിെ നകാ രം അ സ ാരമായി മാറിേ ായതാെണ ം വിചാരി ് മായിേ ാ ്. “ വള ിൻേവർ” എ “ വള ംേവർ” എ രി വ സാധാരണയാണ േ ാ. അതിൽ ഩകാര ി ് അ സ ാരം ഉ രി ിതി ് നകാര ി ം അ സ ാേരാ ാരണം സംഭവി ാ താ ്. ഇ െന ആദിയിൽ “അന് ” എ ായി ന ംസക ത യെമ വ പ ം മരെ , മര ാൽ ഇത ാദികളിൽ “അന് ” എ തിെല നകാര ി ഖരാേദശം വ ് തകാരമാെയ ം, ആ തകാരം പിെ ഇര ി എ ം സ ീകരി ാൽ മതിയാ ം. അ നാസിക ൾ ് ഖരാേദശം സമ പദ ളിൽ േ ാ ം സാധാരണ വ താ ്. (ആ + പിറ ാൾ =) ആ ിറ ാൾ; െച ടം, െചേ ് ഇത ാദികൾ ഉദാഹരണ ൾ. ദ ിത ഖരാേദശ ൾ െച ് അ ാധാന ം ചി ി ാനാ . അ ം ഇവിെട േയാജി ്. ധാന കാരകെ റി നിർേ ശികാവിഭ ിയിൽ ാേദശമി ; അ ധാന ളായ മ വിഭ ികളിേല ഇ വ . ഇനി നകാര ി ് അ സ ാരം ഉ ാരണേഭദം വഴി വരാ താേണാ എ േനാ കയാെണ ിൽ അ ം സംഭവി ാ തായി െ യിരി . സം ത ിൽ മകാര ിെന േപാെല നകാര ി ം അ സ ാരം സ ിയിൽേ ാ ം വ തായി ാ ്. താൻ + താൻ = താം ാൻ. ഒ ദ ി ം രമ് + സ േത = രംസ േത എ േപാെല മൻ + സ േത = മംസ േത എ ാ ്. അ െകാ സം ിെലേ ാെല മലയാള ി ം “അന് ” എ ത യം “അം” എ ായതാെണ



131



േകരളപാണിനീയം



സ ീകരി തെ യാ ം. ഇൗ സംഗതിെകാ തെ പദമധ ിൽ മകാ രനകാര ൾ ധ നിസാമ ം വ െമ ം മായേ ാ. തമിഴിൽ െ കടം, ഫലം ഇത ാദി ശ ൾ ് കടൻ, പലൻ ഇത ാദി പ ൾ നാേടാടി ാഷയിൽ ടി കാ ്. ഇതി പപ ി കാണി ാൻേവ ി ഭവന ി ന ംസക ിൽ “അം” എ ം “അൻ” എ ം ത യമാകാെമ വിധി ം െച . അതിനാൽ ആദികാല ന ംസക ി ം “അൻ” തെ ആയി ത യം എ ം അ േമണ ിം ഗ ിൽനി േഭദം മാ ാൻേവ ി നകാര ി ് അ സ ാരാേദശംെച ് “അം” എ ാ ി എ ം, പലൻ, കടൻ ഇത ാദികൾ പഴയ സ ദായ ിെ അവേശഷ ളാ െണ ം ഉൗഹി ാൻ ന വക ്. എ ാൽ “അന് ” എ നകാരമായാേല ഖരാേദശ ദ ിത ൾെകാ ് “അ ് ” ഉ ാ ക േ ാ; കടഩ് പലഩ് എ ് ഩകാരമാണേ ാ കാ ് എ േചാദ ി ് സമാധാനം പറ : 48. പദാ



ര റ



ൾ



ിൽ നഩ ൾ ം ം സമം ധ നി.



തമിഴിൽ കടൻ എ തിെല അ വർ ം ഩകാരമ ; നകാരം തെ യാ ്. പദാവസാ ന ിൽ വ േരഫ ി ം റകാര ി ം അവർ, മകളർ, ചാർ, ആർ (െവ ം) ഇത ാദി കളിൽ ധ നിസാമ േപാെല ഩകാരനകാര ൾ ം, പദാവസാന ിൽ ധ നിസാ മ ംവ ി താ ്. മല ്, നീ ്, ഇത ാദി ശ ൾ സം തം േചർ പറ േ ാൾ േരഫാ ളാെണ െതളി െ ി ം സം തം ടാെത ചി ായിനി േ ാൾ മല ്, നീ ് എ ; മല ്, നീ ് എ തെ യാ ് ഉ രി െ ്. അകാര ി േമൽ അ സ ാരം വ ാൽ അതിെന കാരം ആയി ാ ഗണിേ െത ് േവെറ ഉദാഹ രണ ളിൽ നി ം െതളി ്. ലാം- ലാ ിൽ, സലാം-സലാ ിെ ; എ ാം- എ ാ ി ം ഇത ാദി. അതിനാൽ “അം” എ അ സ ാര ിെ യഥാർ മായ ആഗ മം ഏതായാ ം ആ അ സ ാര ി ് “ ് ” ആേദശം വ തിൽ യാെതാ വിേരാധ മി . അ െകാ ് ഏതായാ ം “അ ് ” എെ ാ അംഗ ത യം േത കമായി സ ീ കരി ി ാവശ മി . ഇ ്, മഴയ ് എ വിഭ ാഭാസ ളിൽ കാ “അ ് ” എ ം “അം” എ തിൽനി തെ വ . “അം” േചർ താകെ , “അ



ലം” എ ് അർ ം റി ാൻേവ ീ ാ . മടി ഉ വൻ മടിയൻ എ ിംഗ ിൽ അൻ ത യംേപാെല ന ംസക ിൽ അം ത യം വേര ് ന ായമാണേ ാ. മഴ ല ിൽ എ ാ ് മഴയ ് എ വിഭ ാഭാസ ിെ അർ ം. ചി ാ മകാരം സം തം േച േ ാൾ “ ് ” എ ാ െമ ് ചി കെള ി വിചാരണയിൽ പറ ി ം േനാ ക. അവിെട ം ഹിതെമാ , ഹിതെ ാ എ വിക പം കാ തിനാൽ അ സ ാര ി ് ാേദശം വരികയാെണ ക ന ബലെ . ഇനി േമ റ “ആൺ” എ



ലിംഗ ത യ െട ഉൽ ിെയ ശ പംതെ യാ ് “അൻ” എ



ി ം റെ ാ ാവി ാം: ിംഗ ത യമായി പരിണമി



132



1. ലിംഗ



കരണം



്. ആൺ എ ഷവാചകമായ ആദ ാവിഡശ ം തമി ലയാള ളിൽ സ ം ണകാര ി ഩകാരാേദശ ം (ഇെതാ ം അ ർ മ ) വ ് “അൻ” എ



ിംഗ ത യമായി. െത ിൽ “ ” േചർ ് (ഇ ം അ ർ മ — േവ — േവ ; േവ ം ഇത ാദി േനാ ക) “വാ ” എ ായി. െത ിൽ അവൻ = വാ , ചി വൻ = ചി വാ ). കർ ാടക ിൽ “ഉ” കാരം േചർ ് “അ ” എ മായി. കർ ാ ടക ിൽ അ ർ (അവൻ ദ ) എ അലിംഗബ വചന ിൽ ദകാര ിെ അംശം കാ ്. നകാര ി മകാരം വ ് “അം” എ ം പം കർ ാടക ിൽ ഉ ്. സ ം ടാെത “ആൻ” എ തെ തമി മലയാള ളിൽ കാ ് — ആശാൻ, വാധ ാൻ ഇത ാദികൾ േനാ ക. ആഖ ാത പ ളിേലാ െച ാൻ, െച ാൾ എ സർ ദീർഘേമ . അ കാരംതെ “ആൾ” എ ശ പം “അൾ” എ ീ ലിംഗ ത യമായി. ആൾ എ ് ഇ ാല ീ ഷസാമാന വാചകമായി ീർ ി െ ി ം ആദികാല ിൽ അ ീവാചകം മാ മായി എ ഹി ാൻ ീ വാചകശ േളാ ടി കമനിയാൾ, രിയാൾ, അ നടയാൾ ഇ െന േയാഗി കാ ം ഷവാചക േളാ േചർ േയാഗം കാണാതിരി ം സാ മാന ം ിയായിരി ്. തമിഴിൽ അ ഭവം അർ മായ “ ” എ ധാ ത െ ന ംസക ത യമായി പരിഗണി ിരി ണെമ ാ ് ഇൗ കാരെ അഭി ായം. തെ ാൻ ഒ ി ം കഴിയാെത േചതന ൾ െച െത ാം അ ഭവി ം െകാ ിരി യാണേ ാ ജഡവ വിെ സ ഭാവം. അതിനാൽ അ ഭവാർ കമായ “ ” ധാ വി ന ംസക ത യത ം മായിരി . “ഇ” എ ീലിംഗ ത യം സം ത ിൽനി വ േചർ തായിരി ാം. സം ത ിൽ “കർ ീ” “മനസ ിനീ” ഇത ാദികളിൽ കാ “ഇൗ” എ ീ ത യം മലയാളെ ി “ഇ” എ ാ ിെയ മാ ം. േഭദം. േഭാഷി, മി ി, ക ി, ി ഇത ാദി ഭാഷാനാമ ളി ം “ഇ” ത യം ഉപേയാഗി വരാ െ ി ം സം തനാമ ളിലാ ് അതി ് അധികം ചാര ം. തകാരം േചർ “തി” എ ീലിംഗ ത യം ാവിഡംതെ . െത ിൽ ഇതാ ് മി നാമ ളി ം ീ ത യം; എ ാൽ െത ിൽ ന ംസക ി ം ഇ തെ



ത യം. ഒ വൻ, ഒ ി; റവൻ, റ ി ഇത ാദികളിൽ “തി” ത യം ദ ിത േ ാെട തമി ് മലയാള ളി ം സാധാരണമാ ്. അൻ, അൾ, ം ലിംഗ ത യമാ തി റേമ വചന ത യ ം ടിയാ ്; ഏകവചനം റി ാൻ േവെറ ത യം ഇ . േകമൻ, േകമ ാർ; മകൾ, മകളർ. എ ാൽ “അൻ” നാമ ി ം സർ നാമ ി ം സാധാരണമായിരിെ “അൾ”, “ ” ര ം സർ നാമ ി മാ േമ ഉ . അൾ, മകൾ എ ് ഒ നാമ ിൽ മാ ം കാ ്. “ ”അ ം ടിയി . നാമ ളിൽ റ ് അൻ, ഇ അെ ിൽ ി, അം എ ാ ് ലിംഗ ത യ ൾ; സർ നാമ ൾ ാ ് അൻ, അൾ, , അൻ, അൾ ര ി ം സാധാ രണമായി ് “അർ” എ ബ വചനം ഒ തെ ; എ ന ംസക ി ് അ എ ബ വചനം. അേ ാൾ:



133



േകരളപാണിനീയം



അൻ അൾ



എ



— — —



 ിംൈഗകവചന ത യം  അർ ീലിംൈഗകവചന ത യം അ  ന ംസൈകകവചന ത യം



— —



ം ീബ വചന ത യം ന ംസകബ വചന ത യം



ാൽ ഇേ ാൾ “അ കൾ”, “ഇ കൾ” എ ം േയാഗി ട ിയിരി ിതി ് സർ നാമ ി ം േകമ ാർ, േകമികൾ എ ം ീനാമ ളിെലേ ാെല ലിംഗ ത യ ം വചന ത യ ം െവേ െറ ആ ാെമ വ .



2 വചന കരണം



നാം എെ ി ം ഒ വ വിെന ി സംസാരി േ ാൾ ആ വ ഒേ ാ അതിലധിക േമാ എ കാണി തിനായി അതിെന റ ശ ി െച പേഭദമാ വചനം. സം ത ിൽ ഏകവചനം, ദ ിവചനം, ബ വചനം ഇ െന വചന



്. ാവിഡശാഖ തെ ദ ിവചനമി . ഒ ിെന റി ് ഏകവചനം: അതില ധികെ റി ് ബ വചനം. ഇതാ വചന െട സ ഭാവം. 49. സ ം



പേമകവചനം; സലിംഗാലിംഗ ജകം എ ബ ത ിലിര ി ി മാമി ്.



ശ ിെ സ പംതെ ഏകവചനെ കാണി . എ ാൽ ലിംഗ ത യം ഉേ ട ്ആ ത യം േചർ ശ പ ം അതി ാ ിട സ േത ഉ ശ പ ം ഏകവചനെ റി എ ർ ം. ഏകവചനെ റി ാൻ േവെറ ത യമിെ സാരം. ഉദാ: രാമൻ, സീത, കാ ്. ബ വചനം വിധ ി ്. ഒ ശ ിൽ െ ഇൗ ബ വചന ൾ ഒ ിലധികം േചർ ി ം വരാം. ീ ഷന ംസക ളിൽ ഏെത ി ം ഒ ിെ മാ ം ബ ത െ റി ് സലിംഗബ വചനം; ര ം ടി കലർ ാ ബ തെ റി ് അലിംഗബ വചനം; ഒ വ ി തെ ബ മാന ി േവ ി െച ് ജകബ വചനം. ഇനി ഇൗ ബ



വചന ത യ



െള വിധി



: 135



136



2. വചന



കരണം



50. അെര



ലിംഗ ം ീകൾ വേ മാർ സലിംഗമാം; ീബ ിൽ കൾ േചർ േപാെല; ജക ി മാം. അ എ സർ നാമ ിൽ ന ംസകബ റി.



ഷ ാ ം ീക ം ടി ാ ത യം “അർ” എ ാ . ഉദാ: } മി ൻ — മി ാർ മി മി ി — മി ിമാർ േവല



ാരൻ — േവല



േവല



ാര



ബ



ാര ാർ



ബ



തെ



റി ാ ൻ—



ർ



ി—



} േവല



ാരർ



ഷ ാേരാ ീകേളാ െവേ െറ േചർ ാ വചന ത യം സാമാന മായി “മാർ” എ ാ



ബ ്.



ി — േവല



ാര



ിമാർ



ാർ



അലിംഗബ } ർ



ിമാർ



തെ



വചന



റി



സലിംഗ



ഉദാ: രാമൻ — രാമ ാർ, ന രി — ന രിമാർ, ത ാൻ — ത ാ ാർ അ — അ മാർ, ഭാര — ഭാര മാർ ത — ത മാർ. ന ംസകവ ൾ േചർ ാ ബ തെ റി മാ ്: ഉദാ: മല — മലകൾ, ആന — ആനകൾ, മരം — മര



് “കൾ” എ



ത യ



ൾ.



ഉ ികൾ, ികൾ, േവല ാര ികൾ തലായവയിൽ “കൾ” എ ത യം േചർ കാ ് ബാല ം തലായ നിമി ളാൽ േചതനധർ ം ർ മായി ി ാ നില യിൽ അനാദരം വഴി ് ന ംസകധർ മായ ജഡത െ ടി പരാമർശി ം െകാ േയാഗമാകയാലാ . ജെയ റി തി േമ ാണി ബ വചന ത യ െള ം ംേപാെല ഉപേയാഗി ാം. ഉദാ: ഭ ൻ നീ മാരാൻ ത ാൻ ത രാൻ രാജാ ്



ഭ ർ ( ജ നായ ഭ ൻ) നി ൾ മാരാർ ത ാർ ത രാ ൾ — ത രാ ാർ രാജാ ൾ — രാജാ ാർ



137



േകരളപാണിനീയം



പിതാ ് പിതാ



ൾ — പിതാ



“അ”, “ഇ”, “എ” തലായ സർ നാമ



ൾ



ാർ ്ബ



വചന



ിൽ “അ” എ



്



ത യം.



ഉദാ: അ + അ = അവ ഇ + അ = ഇവ എ + അ = എവ ചില പല അന



രം വചന ത യംേച േ ാൾ ഉ



ാ



വിേശഷ



ിയകെള കാണി



:



51 (1) രേലാപമർ — കൾ േച േ ാൾ കാ ം ശിഷ കെള േപാൽ; (2) െപ ളാ ളെയെ ാേമക ിൽ ബ പമാം; (3) ഒാ സ രം ൻപി ാൽ കൾകകാരമിര ിയാം. (4) സംഖ ാവിേശഷണം േചർ ാൽ ീേബ േവ ബ റി; ജഡമ ാണിെയ വിേശഷ േമാർ ണം. (1) “അർ”, “കൾ” എ േരഫം പഴയകാല ഉദാ: ബ



ര തയ ് േലാപി ി



വചനം േരഫേലാപം വ



ശിഷ ർകൾ ഭ ർകൾ



ൾ േചർ :



വ



ിട



് “അർ” എ



തിെല



പം



ശിഷ കൾ ഭ കൾ



(2) െപ ൾ, ആ ള (ആ ൾ) ഇത ാദി ശ ൾ സേഹാദരി, സേഹാദരൻ എ ഒാേരാ വ ിെയ മാ ം കാണി വ ം ഏകവചനം േവ ിട ് അതി വ ത മായി ബ വചനം േചർ േയാഗി ി വ ം ആയ വിേശഷ പ ൾ ആ ്. ഇൗവക ശ ൾ ബ ത ം വിവ ി േ ാൾ “െപ ാർ”, “ആ ളമാർ” എ ് “മാർ” ത യം േചർ തെ വ ക ം െച ം. (3) “കൾ” എ ത യ ിെ ി വർ അതിെല (“കൾ” എ തിെല) കകാരം ഇര ി



ം ഒാ സ രമാ ിടെ ാം ം. ഉദാഹരണം: ാതാ ൾ, രാ



138



2. വചന



ജാ



ൾ,



ൾ,



ൾ, േഗാ



കരണം



ൾ.



(4) സംഖ ാവാചകമായ ഒ വിേശഷണപദം ഉ ഇട ളിൽ ബ ത ി ം ബ വചന ത യം േചർേ പാ”, “ആയിരം േത ാ”, “എ ദി ് ”.



് ന ംസകലിംഗശ തി . ഉദാഹരണം: “പ



ഇ



െനയ ാെത, “പ പകൾ”, “ആയിരം േത കൾ” എെ ാം ഉപേയാഗി ് ഭാഷാസ ഭാവ ി േയാജി മ . ന ംസകമെ ിൽ “നാ ാ ണർ”, “അ ീകൾ” എ ് ബ വചനം േചർ തെ വ ം. ന ംസകലിംഗ ി ം ഒാേരാ വ ിെയ ം േത കം പരാമർശി ല ളിൽ, “ശംഖം ച ം ഗദാ പ ജമിവ വില ം നാ ൈ കേളാ ം” ഇ



െന ബ വചനം േചർ ് േയാഗം കാ ്. അ ടാെത ന ംസക ിൽ െ വിേശഷ ിയി ാ ഗ േള ം മ ം റി ശ ൾ ം ജീവനി ാ ക തലായതിെന റി ശ ൾ ം ത ിൽ െ ഇൗ സംഗതിയിൽ വ ത ാസം ഉ ്. ജീവികളാെണ ിൽ “പ പ ൾ”; ആയിരം േതനീ കൾ എ ് ബ വചനം േചർ തി ം, “പ പ ”, “ആയിരം േതനീ ” എ ് േചർ ാതിരി തി ം വിേരാധം ഇ . “പ ക കൾ”, “ കൾ” എ ഭാഷ തീെര േയാജി ത . ഇനി സർ നാമ



ൾ



വിേശഷവിധികെള പറ



:



52. എേനൻ യാൻ നാൻ



മാൽ ഞാനായ്; നീ, താൻ, ദീർഘി വ താം; ഉേ ശികാ ത യ ിൽ സ രേയാഗം ഖാർ മായ്; തനിെ നി ികാര ാൽ, അകാര ാൽ നിന മായ്.



“എൻ” എ ാ ് ഉ മസർ നാമ ിെ തി. അ ് നിർേ ശികാവിഭ ിയിൽ ബല ി േവ ി ദീർഘി ് ആദ ം “ഏൻ” എ ായി; ഇൗ പം ഇ ം അപരി ത ഭാഷയിൽ ഉപേയാഗി വ ്. പി ീ ് സ രാദിശ ളിൽ “യ” േചർ തമി ് സ ദായമ സരി ് ഏൻ യാൻ എ മാറി. അതി േശഷം യകാര ാന ് നകാരം (യമൻ = നമൻ) തമിഴിൽ ധാരാളമാകയാൽ “യാൻ” എ ് നാൻ എ പം ഹി . ഇതാ ് തമിഴിൽ ഇ ം നട ്. പി ീ ് “െന ം” എ ് “െഞ ം” ആ േ ാെല “നാൻ” എ “ഞാൻ” എ ായി. എൻ = ഏൻ = യാൻ = നാൻ = ഞാൻ. നിർേ ശികെയാഴിെക വിഭ ികളിെല ാം“എൻ” എ തെ ഏകവചനം. “നിൻ” എ മധ മ ം “തൻ” എ സ വാചി ം “നീ”, “താൻ” എ ് നിർേ ശികയിൽ ദീർ



139



േകരളപാണിനീയം



ഘി േത ഉ . ഉേ ശികാ ത യ ിൽ ഉ ാരണ ഖ ി േവ ി “എൻ”, “തൻ” എ ര ി ം ഇകാര ം നിൻ എ തി ് അകാര ം (സ രം) േചർ : “എനി ് ”, “തനി ് ”, “നിന ് ”, ഇ ് മലയാള ിെല വിേശഷ ിയയാ ്. തമിഴിൽ“എന ”, “തന ”, “നിന ” എ ് ഒ േപാെല അകാരം തെ യാ ്. ഇെത ാം ഏകവചനെ ളാവി ്;



ി



താ



. ഇനി ഇവ ് ബ



വചന



ിെല വിേശഷ



(എ) എൻ + കൾ = എൻകൾ = എ ൾ = എ ൾ. (ബി) ഞാൻ + കൾ = ( സ ം വ ് ) = ഞൻകൾ = ഞ ൾ = ഞ



ൾ.



(1) ഇ ര ി ം അർ ം ഒ തെ ; അതാവി ്: “ഞാ ം അവ ം” എ



ഥേമാ മ ൾ േചർ ബ വചനം. ഇതിൽ “എ ൾ” എ ് നി ഭാഷ; “ഞ ൾ” എ ് ഉൽ ഭാഷ — എ ് ഉപേയാഗ ിൽ േഭദം. ഇതിൽ ര ി ം “ൻ” എ ചി ് “അൻ” എ ഏകവചന ിെ അവേശഷമായി ഗണി െ ിരി . ഇൗ സർ നാമ ളിൽ ഩകാരം ഏകവചന ം, മകാരം ബ വചന ം ആ . അതിനാൽ “നാൻ” എ ാചീന പ ിൽനി ്, (സി) നാമ് = നാം എെ



ാ ബ



വചനം.



ഇ ് അധികാരെ ം മ ം കാണി ജകബ വചനമാ ്. ഇതിെന “േനാം” എ ം ചില േദശ ാർ മാ ാ ്. അംഗ പ ിൽ ഇ ് “ഞ ൾ” എ തിെലേ ാെല സ ം വ ് “ന ് ” എ ാ ം; “േനാം” എ ് അേ ാൾ “ ്” എ മാ ം. “നെ ”, “ െ ” “ന ് ”, “ ് ” (ഇതിൽ ഉകാരസ ര ിെ േയാഗം) ന ിൽ, ിൽ ഇത ാദി. ഇനി “ന ് ” എ തിൽ “കൾ” ടി േചർ ് കകാര ി ് ർ സവർ ാ കമായ ലയ ം െച ി ്, (ഡി) നമ് + കൾ = ന ൾ ഇര ബ ഇ ് “ഞാൻ”, “നീ”, “അവൻ” എ അർ ിൽ വിേശഷം.



വചനം. ഷെര ം േ ാഡീകരി



എ



്



(2) തൻ എ സ വാചി ം ഇ േപാെലതെ (എ) ത ൾ, (ബി) താ ൾ, (സി) ത ൾ, (ഡി) താം (േതാം) എ പ ൾ. ഇതിൽ “താ ൾ” എ ് സവർ നം െച ാ പം തിയ ം മധ മ ഷെന റി വാ ജകബ വചന ം ആ ്. “താം” (േതാം) എ നിർേ ശികാ പം ഇേ ാൾ നട ി ; േശഷെമ ാം പര ായ പ െളേ ഉ ; അർ േഭദമി . (3) “നീ” എ നിർേ ശിക െട ഏകവചന ിൽ “ൻ” എ ഏകവചന ത യം ഇെ ി ം, േശഷം വിഭ ികളിെല ാം “ൻ” േചർ ് “നിെ ”, “നി ാൽ” ഇത ാദിയായി തെ പ ൾ. ബ വചന ിൽ “നി ൾ” എ ് ഒ



പേമ നട . അ ് ഏകവചന പ ിൽ െ “കൾ” എ ത യം േചർ



140



2. വചന



കരണം



് (“ഞ ൾ” എ േപാെല) റ പെമ മാ . “നിൻ” എ ഏകവചനഩകാര ി ് ബ വചനമായ മകാരം െച ാ ം പം ശരിതെ . കർ ാടക ിൽ “നീം” എ ് റ പം കാ തിനാൽ നിമ് + കൾ = “നി ൾ” എ തെ ിയ ക ി ക ന ്. ഇൗ സർ നാമ ം എ ാ ാവിഡ ൾ ം െപാ സ ായി താ ്. ഇ ക െട ശരിയായ ാചീന പം ഇ െത ് ഇനി ം തീ മാനി െ ി ി . “എൻ” എ പേമാ “യാൻ” എ േതാ ചരി കാരം ാചീനതരം എ ് കാൽെഡ ൽ വളെര സേ ഹി . ഇവിെട കാണി ആഗമ മം മലയാളെ സംബ ി ിടേ ാ ളം ശരി എേ ഉ . അതി ് ർ ിെ സ ത ം മി ്. “നീ”, “നാൻ” എ ര ിെല ം നകാരം ആഖ ാത പ ളിൽ കാണാ തിനാൽ തി െട അംശമ , പി ീ േചർ തായിരി ണെമ ാ ് ഒ ഉൗഹം. അേ ാൾ “ആ”, “ഇൗ” എ ാ ് റ ് ഉ മ മധ മസർ നാമ െട തികൾ എ വ ം. അ െനയാെണ ിൽ അ കൾ െ ക െടതെ േവഷേഭദമാെണ മാ . എ ാൽ “ആ” എ െ ് രപരാമർശക ം, “ഇൗ” എ ് ആസ പരാമർശ ം ആ ്. േനേരമറി ാ യി െ ിേല “ഞാൻ”, “നീ” എ സർ നാമ െട അർ ം േയാജി ക ം ഉ . ഇ നം”, “ഇ ാൾ” എെ ാം ഉ മ ഷെനയേ പറ ്; “അ ് ”, “അവി ് ” എ ് അ േപാെലതെ മധ മ ഷേന ം റി ാ ്. അ െകാ ് ഇൗ സംഗതിയിൽ തീർ വ ി ി . ഇൗ (1)



:



കരണം അവസാനി



ം



് മ സർ നാമ



െള



ി ംര



വാ



പറ



െകാ



െ ്: “അ”, “ഇ” “ഉ”, “എ” എ ലസ ര ൾതെ യാ ് െ കൾ. “ എ ് ” (അ രം) എ അർ ം മാണി ് തമിഴർ ഇ കൾ ് ഇൗ േപർ ക ി . ഇവയിൽ “അ” ര ിരി തിെന ം, “ഇ” അ തിെന ം “ഉ” മേധ ഉ തിെന ം റി . “എ” േചാദ ംെച താ ്. ഇ െന ലസ ര െള െ അർ േ ർ േനാ ി സർ നാമ ളാ ി മ തിെ സ ാരസ ം വാചാമേഗാചരമായിരി . “ഇ രസികത ം സൗകര ം ലാഘവ ം േയാ ജി ം എ ാ ഒ ഏർ ാ ് േവെറ ഒ ഭാഷാശാഖയി ം ഇെ സംഗതി ാവിഡശാഖ ് ന ായമായ അഭിമാന ി കാരണമായ ഒ വലിയ െമ മാ ” എ ് എ ാ ഭാഷാശാ കാര ാ ം സ തി ി ്. ഇ ിൽ “ഉ” തമി ഴിൽ അ ർ മാ ്. മലയാള ിലാകെ മായി എ തെ പറയാം. േലാ പി േപാ വാ കാരണ ം രേ ടാനി . അ തിെന ം അക



തിെന ംേപാെല ന തിെന ി പറ വാ ആവശ ം വ കയി േ ാ. “എ” എ േചാദ സർ ാമ ി ് “ഏ” എ ദീർഘി ി ം, യകാരം േചർ ് “യാ” എ ംര പ ൾ ടി ്. കാൽഡ ിെ അഭി ായം, ആദ മായി ് “യാ” ആെണ ം അ ് പി ീ ് “ഏ” എ ം, “എ” എ ം ിയതായിരി



141



േകരളപാണിനീയം



ണെമ ം ആ . പം മാറിയേതാ ടി അർ ി ം അ ാ േഭദ ൾ വ ി ്. സം ത ിെ അധികാരം മലയാള ിൽ ബലെ േ ാൾ ആ ഭാ ഷയിെല വ േപ ക (relative) സർ നാമമായ യ ി ് മലയാള ിൽ ഒ പരിഭാഷ പറ ് ആവശ മായി ീർ . അ തൽ “എ” എ ം “യാ” എ ം ഉ പ ൾയ ാനം വഹി ് വ േപ ക സർ നാമ ളായി ീർ ി ്. (2) എ ്: ഇ ് “എ” എ െ ിെ അ നാസികം േചർ ന ംസക പ മാ എ(ൻ) + = എ , തമിഴിൽ “എഩ ” എ ാ ് നാമ പം. എ ി ം, ഩ “എഩ ” എ േഭദക പ ം ഉ ് . “എ ” െച — െച എ േപാെല േപെര ഩ ിയാ കാരം “എ ” “എ ” എ ് ഉ ായതാ ്. “എ ” േപാെല തമിഴിൽ “അ ” “ഉ ” “ഇ ” എ ് എ ാ െ കളിൽ നി ം േഭദക പം കാ ്. ഇതി റേമ, തമിഴിൽ “ഏൻ” എ ം െത ിൽ “ഏമി” എ ം “എ ” എ അർ ിൽ പ ൾ ഉ ്. ഇതിൽ നി ം െ കളിൽ നകാരേമാ മകാരേമാ േചർ ചില പ ൾ ഉ വി ി െ െതളി . ഇൗ ിതി ് “അൻ” “അമ് ” എ നാമ െട ലിംഗവചന ത യ ം ഇൗവിധം ഉ വി താെണ ക ി വാൻ വഴികി . ലിംഗ കരണ ിൽ െച ി വിമർശ ം േനാ ക. ഇൗവിധം കി “അൻ”, “അം” എ ര ി ം ലിംഗവചന െള റി വാ അർ േ ർ ഒ ംതെ േപാരാ. “ഇൻ” എ അംഗ ത യ മാകെ , അർ മി ാ താകയാൽ ഇൗവിധം ഉ വി െത സ ീകരി വാൻ ഒ വിേരാധ ം ഇ . “അ ൽ”, “ വള ം േവ ് ” ഇത ാദികളിൽ “ഇൻ” എ തി പകരം “ഉൻ” ആെണ ടി സ തിേ ാം. പേ ഇകാരഉകാര ൾ വിനിമയം പതി തിനാൽ ഇ ടാെത ം ആവക പ ൾ ഉപപ ി പറയാം. “എ ” ന ംസക പമായാ ം േഭദക പമായി ഉപേയാഗി േ ാൾ “എ മ ഷ ൻ?”, “എ ക ി?” എ ീ ഷ ാെര ം വിേശഷി ി ം. (3) ഇഩ : ഇ ം “ഇ” എ തിൽനി ം വ താ ്. ഇ + ൻ + അ = ഇഩ ; ന ംസക ഩ ഩ ബ വചന പം വിേശഷണദശയിൽ അവിവ ിതം. (4) ആർ: ഇ ് ം ീസാധാരണമായ അലിംഗബ വചന പമാ ്; േവെറ പ ളിൽ േയാഗം ഇ ാ തിനാൽ ഖിലമാ . “ഇ ” എ തി കാണി േപാെല ബ വചനം പ ിൽ മാ േമ ഉ ; അർ ിൽ ഏകവചന മാ കാം: ഇവൻ ആർ?, ഇവൾ ആർ? (5) ചില, പല: ഇ ര ം ന ംസകബ വചന പമാ ്. ം ീകളിെല അലിംഗ ബ വചന ിൽ “ചിലർ”, “പലർ” എ ് ശരിയായ പം. അർ സ ഭാവംെകാ ് ഇ കൾ ് ഏകവചന ി ് അവകാശം ഇ . വിേശഷണദശയിൽ, “ചില ആ കൾ”, “പല ജന ൾ” എ ് ന ംസക പം ഉപേയാഗി വ . (6) വ : “ചില”, “പല” എ



ിവ േപാെലതെ



.



142



2. വചന



കരണം



(7) എ ാ: “എ ാ ം”, “എ ാം” എ ് “ഉം” േചർ ാ വിേശഷ ദശയിൽ ഇതി േയാഗം. വിേശഷണമാ േ ാൾ “എ ാ ജന ൾ” എ തെ മതി. (8) ഒ : ഇ ് “ഒ ് ” എ സംഖ ാനാമ ിെ തിയാെണ ി ം പഗതി ം േയാഗസ ദായ ം മാണി ് സർ നാമ െട ിൽ ഗണി െ ിരി . ഒൻ = ഒൻ = ഒ ്. മലയാള ിൽ ഇതി െ ിെ ാന ടി േയാഗം ഉ ്. “െചെ ാ േനര ് ” = “െച േനര ് ” ഇൗ വിനിേയാ ഗ ിൽ ഇ ബ വചനേ ം വിേശഷി ി ം: “മെ ാ പരിഷകൾ” എ ഭാരത േയാഗം േനാ ക. (9) മി ഉ



ാ



, മ : ഇ കെള ം ൻപറ േപാെല സർ നാമ െട ിൽ േചർ ്. േപെര ളാകയാൽ സർ നാമ ല മായ പാവലി ഇതി ് അെ ി ം തെ .



53. ലിംഗസംഖ ാ



തം േഭദമാദ ിൽ െ ിന് ജനി ിരി ണമതിൻവ ാ ിതാൻ േശഷ തിൽ.



ലിംഗേഭദം കാണി “അൻ” ട ിയ ത യ ം സംഖ ാേഭദം കാണി “അർ” തലായ ത യ ം ആദികാല ിൽ െ കളായ “അ” “ഇ” “എ” എ ശ േളാ മാ മാ ് േചർ േയാഗി ി െത ം പി ാല ളിൽ ആ വക ത യ ൾതെ മ ശ േളാ ം േയാജി േപാെല േയാഗി വ എ ം ഉൗഹി ാ താ ്. എ െകാെ ാൽ െ കളിലാ ് നിയേമന ം േമ േമലായി ം ഇൗ ത യ ൾ േചർ ി പ ളിൽ അധിക ം കാ ്. “അവ”, “അവ ” “അവ കൾ” ഇൗ ശ ൾതെ േനാ ക: അ + അ = അവ; അ + അ + അർ + അ = അവ ; അ + അ + അർ + അ + കൾ = അവ കൾ. ഇതി ം റേമ, വ വഹാര ിൽ അധിക ം സർ നാമശ ൾ ാ ് ലിംഗസം ഖ ാേഭദം കാണി വാൻ സ ി വ െത ം ആ വക ശ ളിലാ ് ആദ ിൽ ലിംഗവചന ത യ ൾ േചർ ി െത ഹി ാൻ മതിയായ കാരണമാ ്. െഎ യൗേരാപഭാഷകൾ “ലിംഗ ി േവെറ ത യം; വിഭ ികളിൽ ഒാേരാ വചന ി ം േവെറ േവെറ ത യം” എ ത യസംഖ അനാവശ മായി വർ ി ി ി ്. ാവിഡഭാഷകളിലാകെ , േനെരമറി ് അത ാവശ ി മാ േമ ത യം ഉപേയാഗി . ലിംഗം, വചനം, വിഭ ി എ റ ് ഒാേരാ ി ം ഒാേരാ ത യം. പേ , േമ േമൽ ത യംവ പം നീ . എ ാൽ ഇതി ം തിവിധി െച ി ്. “ഏകവ



143



േകരളപാണിനീയം



ചനം സ തഃസി മാകയാൽ അതി ത യം േവ ാ” എ ് ഒ ാം; അെ ിൽ ലിംഗവചന ൾ ര ം റി ാൻ ത യം ഒ ്; ഇ െനയാ ് ാവിഡ ഭാഷക െട േപാ ്. ഇൗ ി കാരം നാമ ൾ ലിംഗവചന ൾ അത ാവശ മി . നാമ ി െ വാച മായ വ ീേയാ ഷേനാ ജഡവ േവാ ആയിെ ാ െ . ആ േഭദം കാണി വാൻ നാമപദ ിൽ പേഭദം എ ി െച ? “ത ”, “ത ” ര ം പ ിൽ ഒ േപാെല; അർ ംെകാ ീ ഷേഭദം അറി െകാ ാം. “ ീ” എേ ാ “ ഷൻ” എേ ാ െന ിയിൽ എ തി തി െത ി ്? സർ നാമ ിെ ിതി ഇ െനയ . പല വ െള ി സംസാരി േ ാൾ അതിേലാേരാ ിെന പരാമർശി വാനാ ് സർ നാമ ൾ ഉപേയാഗി ്. അേ ാൾ എ ാം ഒേര പ ിൽ േയാഗി ാൽ തിരി റി വാൻ യാസം. ീ ംന ംസകേഭദം റി വാൻ പേഭദം െച ാേല സൗകര ; ഇ േപാെലതെ വചന ിെ സംഗതിയി ം. അതിനാൽ ലിംഗവചനേഭദം സർ നാമ ൾ ാവശ െ കയാൽ അ കൾ ് ആദ ം ഏർെ . പി ീ ് ഇൗ സർ നാമ െള വാക ിെ ആദിയിൽ കർ ാവായി േചർ തി പകരം ആഖ ാത െട ഒ വിൽ േചർ ട ിയിരി ണം. “ഏൻ(= ഞാൻ) വ ” എ പറ തി പകരം, “വ ഏൻ” എ മറി ിടാമേ ാ. “വ ” (വ ) എ സം ഗതി ആദ ം പറ ക; പി ീ ് ഇ ാെര വിേവചനം. “വ ”, “ഏൻ” ടിേ ർ ് “വേ ൻ” എ ായി. സംസാരി ഭാഷയിൽ “നാൻ വേ ൻ”; “നീ വ ായ് ”; “അവൻ വ ാൻ” എ ്. കർ ാവായ സർ നാമ െള അധികം ഉപേയാഗി വാൻ ഇടയാ ക യി . “എെ ഇ വ കിറായ്?”, “ഉൗരിെല ഇ വ കിേറൻ” എ മ ിലാണേ ാ േചാേദ ാ ര െട ഗതി. അന രം ിയാപദം ര ിൽ ഒ വിൽ വ വെര കർ ാവിെന െതളിയി ാതിരി ാൻ മടി ് ആദിയിൽ െ കർ ാവിെന ടി എ കാണി ക നട ായി ീർ ിരി ണം. ഇ െന ആരംഭ ിൽ നീ വാക ളിൽ മാ ം കർ ാവായ സർ നാമെ ആദ ം, ഒ വിൽ ിയാപദ ി ം ഇര ി ് േയാഗി ക എ സ ദായം പരിചിതമായ േ ാൾ അതി പൗന േദാഷം ആ കൾ വകെവ ാതായി എ മാ മ , അ െനയായാേല കർ ാ ം ിയ ം ത ളിൽ േയാജി എ മായി വിചാരം. ഇതിൽ നി ായിരി ാം െപാ ം എെ ാ ഹം ഉ വി ്. “െപാ ം” എെ ാ തിയ ഇന ി ് വ ാകരണ ിൽ തി ലഭി േതാ ടി “നാൻ (ഏൻ) വേ ൻ” എ പറ ിെ ിൽ െത ് എ ായി ജന െട ഭാവന ം. ഇെത ാം എെ ഉൗഹം മാ മാണ്; അ െകാ േന വിവരിേ മതിയാ ക .



് അതി



ഒ



ൾ ആര ഭാഷകളിെലേ ാെല േത



തിെല “മി” ഷ ത യ ം “അഹം” ിൽ ഒ ബ ം ഇ . “മ” എെ ാ എ ം അതിെ അവേശഷമാ ് “മി”



ാമ ് — ാവിഡ ളിെല ഷ തയ േപായി ി . സം ത ിൽ “അ ി” എ എ ഉ മസർ നാൈമകവചന ം ത ഉ മസർ നാമ തി ായി



അടി



ാന



െള



ടി ഉട



144



2. വചന



കരണം



ആയി ക



ീർ െത ം ഭാഷാശാ കാരൻ പറ െകാ ാേല ഒ വൻ ഹി . ാവിഡ ളിൽ അ െനയ . കർ ാവി ം ആഖ ാത ി ം കാ സർ നാമം ഒ തെ എ ് അൈവയാകരണ ം ഹമാ ്. അതി നാൽ ആഖ ാത ി ം ആഖ ം ഒേര സർ നാമം േചർ ് െപാ ം െച ക എ സ ദായം ാവിഡ ളിൽ ആദികാലം തേല ഉ ഏർ ാടായിരി ക യി . അ െന ആയി െ ിൽ ആര ഭാഷകളിെലേ ാെല ആ സർ നാമ ൾ േത മാ േപാകാെത പരി ർ ളായി െ നി വ ് എ െന? ര



ാമത് — ാവിഡ ംബ ിൽ ഒ ം അ ധാനമ ാ മലയാള ിൽ ഷ ത യം കാണാതിരി തി ് കാരണം എ ്? െഎ യൗേരാപഭാഷകളിൽ േഗാഥി ം സം ത ംേപാെല ാവിഡഭാഷകളിൽ മലയാളം പഴയ ംബസ െള ഭ മായി ി ി െ ് പരെ സ ത മാ ്. അ െന ഒ ഭാഷ സ ത മായി ് ഷ ത യത ാഗംെച എ വ ് സംഭാ വ മാേണാ? ലിംഗ ഷവചന ൾ ് െപാ ം എ ് വ ാകരണ ിൽ ഒ സംഗതി അ താ ം; അതിനാൽ ലിംഗ ഷവചന ളിൽ കർ ാവി ം ിയ ം െപാ ം േവണെമ ഏർ ാ ് വ ം ൻ തെ മലയാളം തമിഴിൽനി ം പിരി ് േത കഭാഷയായി പരിണമി ിരി ണം എ



േയാ വിചാരിേ ്? എ ാൽ മലയാള ി ം ഭാഷയിൽ പഴയകാല ് െപാ നിർ ം ഒ വിധം കാ േ ാ എ ം ആേ പി വാൻ ഇ . െകാ വർഷ ി ് ഇ റേമ മലയാള ിൽ ായി ; അതി ൻ ് ഉ ായി െ ിൽ ആ ൾന കി ിയി ി . ഇ കൾ തമി ഴ്പ ിത ാ െട തിക മാ ്. അതിനാൽ അവർ തമി ് രീതിയ സരി ് െപാ ംെച എേ വ . കവിതയിൽ െപാ ം പതി െ പറ ം ഒരി ം സാർ ികമ . വർ മാനകാല ിെ ഥമ ഷനിൽ “വ ാൻ, െച ാൻ” എ ം മ ം േയാഗം എേ ാെഴ ി ം ഉ ായി േ ാ എ സംശയമാ ്.



ഇനി ത ിൽ േവശി ാം; സർ നാമ പമായ കർ ാവി ് െപാ ം േവണ െമ ിൽ നാമ ി ം അ േവ ത േയാ എ ാ ് അ ി; നാമ ി ം െച ണം എ ായി. എ ാൽ, നാമ ിൽ ലിംഗവചന ത യമി േ ാ. അതി ് എ േവ ? അതി ം ിെ കതെ . സർ നാമ ി ത യംതെ േയാ അെ ിൽ (“വനമതിൽ”, “രാമൻത െട” ഇത ാദി വിഭ ി പ ൾേപാെല) അവൻ, അവൾ, അ ്എ ക െട നി പ േളാ േചർ ക എ ് ഇേ ാൾ ക വ ഏർ ാ ് ഉ വി ക ം െച . “ക ൻ”, “ ൻ” ഇത ാദികളിൽ ർ സർ നാമ പ ം കാൺക. എ ാൽ “അൻ” എ ിംഗ ത യംേപാെല “അൾ”, “ ” എ മ രെ ം ചാര ിൽ വ ി . അതിെ ാന ് “ഇ”, “ ി” എ ം “അം” എ ം േവ െറ ത യ ളാ ് ഉ ായ ്. ഇ ര ം സം തെ അ കരി ാ ിയതാേണാ



േകരളപാണിനീയം



145



എ സംശയ ി ം വക ്. നാമ ൾ ് ലിംഗേഭദം ാധാേന ന സം ത ിൽ അകാരാ ൾ ാ ്; ഭാഷയി ം അ േപാെലതെ കാ െകാ ് ലിംഗ ി െ വിഷയ ിൽ സം തസംസർ ം ഭാഷെയ ബാധി ിരി ാ ംആ . കടൻ, പലൻ ഇത ാദി ന ംസക ളി ം ചിലയിട ് “അൻ” കാ തിനാൽ ആദ ിൽ ിംഗ ത യംതെ ന ംസക ി ം ഉപേയാഗി വ ; പീ ീടാ ് േഭദ തീതി േവ ി ഒ ിെന “അം” എ മാ ിയെത ം സംഭവി ാം. ലിംഗ കരണ ിൽ െച ി വിമർശം േനാ ക. കർ ാടക ിൽ ിംഗ ിെല “അൻ” തെ “അം” ആയി െ ം ഒാർേ താ ്. േപെര ിെ ത യം “അ” എ െ ാക യാൽ “െച വൻ”, “െച വൾ”, “െച ് ” എ ് ആവക പ ളിെല ാം സർ നാമ ി ലിംഗ ത യംതെ സർ കാ ം. ലിംഗ ത യ ൾ ് െച േപാെല വചന ത യ ൾ ം ഉ വം എെ ം വി ചാരണെചേ താണേ ാ. “അർ”, “മാർ” എ ് ര ് ം ീകൾ ം “അ”, “കൾ” എ ് ര ന ംസക ി ം; ഇ െന വചന ത യം നാെല ്; ഇ ക െട ഉൽ ി ഇ വിധം എ ് ഇേതവെര പരിേ ദി പറ വാൻ സാധി ി ി . ഇ നാ ം തമി ്, മലയാളം, കർ ാടകം, െത ് എ ധാനഭാഷകളിൽ മാ മ . , േഗാ തലായ ാവിഡ ളി ം പലവിധം ആ തിേഭദേ ാെട കാ ്. ഇവ യിൽ “മാർ” എ ് “അർ” എ തിെ തെ ഒ േവഷം മാ മായിരി ണം. “മാർ” എ നാമ ൾ മാ ം വ ം ീബ വചനമാണെ ാ. നാമ ി ം ലിംഗ ത യംതെ േചർ ണെമ ് ആവശ ം വ േ ാൾ “അവർ” എ ർ സർ നാമ പംതെ ആദ ം ഉപേയാഗി വ . ഇ ം ചില ദി കളിൽ “അവർ” എ ് ജക ബ വചനമായി നാമ ളിൽ േയാഗി കാ ്. “േതവിയവർ” “നാണിയവർ” ഇത ാദി. കാല മ ിൽ െത ിെല “അവ ” എ ് “വാ ” എ ് ആയ േപാെല ആദ െ അകാരം കള ് അതി തിവിധിയായി ് ര ാമെ അകാരം നീ ി “അവർ” എ തിെന “വാർ” എ ാ ി. ഇതി േശഷം വകാരമകാര ൾ വിനിമയം ധാരാളമാകയാൽ “വാർ” എ ് “മാർ” എ ായി മ . കാൽെഡ ൽ ഒ പടി ടി ട ് തമിഴിൽ “നീർ” എ ം മ ിട കാ “ഇൗർ” ഇ േപാെല “ഇവർ” എ തിൽനി ം ഉ വി തായിരി ാെമ ടി ശ ി . ഇൗ ഉൽ ിയ സ രി ് “മാർ” ആദ ിൽ ആദരേവാ പറ ിട േചർ ബ വചന ( ത യം) മായി . ഇേ ാ ം ാേയണ അ െനതെ ആെണ ി ം വ ാകരണ കാരം ലിം ഗ തയ നാമ ളിെലാെ ം ബ വചന ി ് “മാർ” േവണം എ ായി നിയമം. അതിനാൽ െ യാ ് “സലിംഗബ വചനം” എ േപർ െച ം. “വി ിയാ ാർ”, “ക ാർ, “മ ാർ” ഇത ാദികൾ േനാ ക. “അൻ” എേ ാ, “ആൻ” എേ ാ ഉ ലിംഗ ത യ ി േമലാ ് ഇ വ ്; അേ ാൾ ഇൗ പ ളിൽ “ആൻ” “അൻ” ര ം ലിംഗ ത യം മാ മായി ീ . “കൾ” അ ർ മായി ് ം ീലിംഗ ളി ം കാ ം. “അ” െ കളി ം അവ േചർ ി േപെര നാമ ളി ം മാ േമ ഉ . ഇതി റെമ “ചില”, “പല” ഇത ാദിക



146



2. വചന



കരണം



ളിൽ കാ അകാര ം ഇൗ ന ംസകബ വചനം തെ യാ ്. പേ , ആ ആഗമം മറ ി ് ഇേ ാൾ “ചില പ ിത ാർ” “പലയാ കൾ” എ ം മ ം ം ീലിംഗ ളാ യി ം ധാരാളം ഉപേയാഗമായി. “അവ”, “ഇവ”, “എവ” എ ശരിയായ പം മലയാള ിൽ മാ േമ നിലനി ി . തമിഴിൽ “അൈവ” “ഇൈവ” എ ് ഷി േപായിരി . “െച ന”, “നട ന” എ ആഖ ാത പ ളിൽ മാ ം തമിഴിൽ ശരിയായ പം കാ ്. എ ാൽ സംസാരി തമിഴിൽ ന ംസകാഖ ാത ി ലിംഗവചന െ ാ ം േലാപി േപായിരി . ഇതി കാരണം ന ംസക ിൽ വ ി ാധാ ന ം ഗണി ാ യാെണ ് ൻ തെ ാവി ി ്. “സംഖ ാവിേശഷണം േചർ ാൽ ീേബ േവ ബ റി” എ ിെ വ ാഖ ാനം േനാ ക. 54. അംഗ



“



ിൽനി ം വചനം ൾ” തലായതിൽ.



െവ ം നാമ ിൽനി ാെത അംഗ ത യം േചർ തി േമ ം വചന ത യം ചില യിട ് അ ർ മായി കാ ം. ഉദാഹരണ ി ് “ ൾ” തലായ ശ ൾ. ് + ഉൻ + കൾ = െപൺ + ഉൻ + കൾ = െപ ആൺ + ഉൻ + കൾ = ആ “ഇൻ” എ



ൾ ൾ ൾ



േപാെല അംഗ ത യം “ഉൻ” എ



ം ആകാ



താ



്.



3 വിഭ



ി കരണം



മ പദ മാ സംബ െ റി തി േവ ി നാമ ളിൽ േചർ ത യ ൾ ാ ് “വിഭ ി” എ േപർ. വിഭ ി ഏെഴ ്. വിഭ ികൾ പാണിനി തലായ സം തൈവയാകരണ ാർ േപരി ി ് ഥമ, ദ ിതീയ, തീയ, ച ർ ി, പ മി, ഷ ി, സ മി ഇ െനയാ ്. ആ സം തേ ര സരി മലയാളവിഭ ികൾ ് ഥമ, ദ ിതീയ എ മ ി േപരാ ് മ വ ാകരണ ളിൽ കാ ്. എ ാൽ അ ് ാവിഡരീതി തീെര േയാജി ാ തിനാൽ ഇൗ ക ിൽ വിഭ ികൾ േപർ മാ ി ക ി ിരി . അതി കാരണം ിൽ താെഴ കാ ണി ാം.: “അെത ഥമ ർ െചാേ ണമതിേനാെട തീയാ േഹ വായിെ ആയിെ ാ ച ർ അതി ൽനി േപാെ ഇ മി െട ഷ ി അതി ലതിൽെവെ



ം ദ ിതീയ തിെന നഃ ം ദ ിതീയ ർ മായ് വ ം; ാ ാേലാ െട ഇതി മാത്; ീ ച സർ പരികീർ ിതാ. ാൾ േഹ വായി പ മീ തിെ െവ െമ പി ം വിഷയം സ മീ മതാ.”



എ ബാല േബാധനവചന കാരം സം ത ഭ ികൾ: വിഭ



ി



ഥമ —



ത യം ശ



സ



പം



ിെ



തിരായി മലയാള



മലയാള ഉദാഹരണം



സം ത ഉദാഹരണം



അ ്



തത് 147



ിെല വി



148



3. വിഭ



വിഭ



ി



{



ദ ിതീയ —



തീയ —



ച ർ



പ



ി—



മി —



ഷ ി—



സ മി —



ത യം എ ഓ ്



േഹ    ആയി    െകാ ് ആൽ    ഓ ്    ഉെട ആയിെ ാ ് ഇൽനി ്     കൽനി ് ഇൻേപാെ  കാൾ    േഹ വായി ്  ്–ഉ്  ഉെട–െട ഇൽെവ ് ഇൽെവ ്   ഇൽ  ഇ ൽ വിഷയമായി



മലയാള ഉദാഹരണം അതിെന അതിേനാ ്



സം ത ഉദാഹരണം തം



       



അ േഹ വായി അതായി അ െകാ ് അതിനാൽ അതിേനാ ് അതി െട അതിനായിെ



}



ാ



അതിൽനി ് അതി ൽനി ് അതിൻേപാെ അതിെന ാൾ അ േഹ വായി ്



       ്



          



േതന



തെ



ത ാത്



 അതി ്  അതി െട–അതിെ തസ  അതിൽെവ ്  അതിൽെവ ്   അതിൽ ത ിൻ അതി ൽ   അ വിഷയമായി



എ ീ വിധമാ . സം ത ിൽ ഒേര പ ി പല അർ ളായിരിെ യിൽ ഒാേരാ അർ ി ം പേഭദ െ ് ഇൗ പ ികെകാ വ മാ ഹരണ ി ് തീയെയ എ േനാ . “േതന” എ സം ത പ ി ്, 1. 2. 3. 4. 5. 6.



അ േഹ വായി ് എ അതായി എ അ െകാ ് എ അതിനാൽ എ അതിേനാ ് എ അതി െട എ



ി കരണം



ഭാഷ . ഉദാ



േഹ Casuality അേഭദം Identity കാരണം Instrumentality കർ ാ Agency സാഹിത ം Sociality ദ ാരത The sense of through



ഇ െന ആ ് അർ ൾ ഉ ്. ഭാഷയിൽ ഇൗ ഒാേരാ അർ െ തി ് ഒാേരാ പ ം െവേ െറ ഉ ്. ഇൗ ിതി ് ഇൗ ആ ് അർ



ം കാണി



െള ം േചർ



149



േകരളപാണിനീയം



് അ കൾെ ാം ടി “ തീയ” എ ് ഒ േപരി ് എ ി ്? സം ത ിൽ ഇവ ഒ പ ിെ നാനാർ ളാകയാൽ ഇൗ അർ െള ാം േവർതിരി വാൻ മാർ ം ഇ . അ െകാ ് ഇൗ ആ ് അർ െള ം “ തീയ” എ ് ഒ േപ െകാ തെ റിേ ിവ . ഭാഷയിൽ അർ ം മാ ത സരി ് പ ം മാ ിതി ് ഇെത ാം ഒ ി േചർ ് ഒ േപർ ഇ ശരിയ . ഇ െകാ ് സം ത ി െല ഒ വിഭ ി പ ിെ അർ ം ഭാഷയിൽ പല പ െളെ ാ ാ ് റി െത മായി. േനേരമറി ് ഭാഷയിെല ഒ പ ിെ അർ ം സം ത ിൽ പല പ െളെ ാ േവണം റി വാൻ എ ം േമ ാണി പ ികയിൽനി ം െത ളി . അതിൽ “ഒാട് ” അതിേനാ ് എ പം സം ത ിൽ ദ ിതീയ ം തീയ ം പകരം നി . അ േപാെലതെ ഉ് (അതി ് ) എ ് ച ർ ി ം ഷ ി ം എതി രായി ാ . അേ ാൾ “അതിേനാ ് ” എ പെ ചിലേ ാൾ “ദ ിതീയ” എ ം ചിലേ ാൾ “ തീയ” എ ം പറയണം. “അതി ് ” എ ് ചിലേ ാൾ “ച ർ ി”; ചി ലേ ാൾ ഷ ി. ഇ ് എ ് തീ മാനി ണെമ ിൽ സം ത ിൽ തർ മ െച േനാ ിയാൽ ആ ഭാഷയിൽ ഏ വിഭ ി വ േമാ അെത പറ കയ ാെത േവെറ ഒ മാർ ം ഇ . മലയാളം



സം തം



വിഭ



രാമ ് ൻ ഉ ായി രാമസ ാ ജാതഃ ഷ ി രാമ ് ധനം െകാ രാമായ ധനമദാ ് ച ർ ഇ ാ



െന സം ത ്?



ിെ



വാലിൽ



ിയി ് എ



ി ി



സാ ാജ മാ



് മലയാള



ി



കി



ഇ മാ േമ േ ശ ായി എ വരികി ം സഹിേ ാമായി ; അ െകാ ം നി ി . സം ത ിൽ വിഭ ിചി െമ ാം ത യമാ . ഭാഷയിൽ വിഭ ി പം പലമാതിരിയിലാ ജനി ്. േമൽ ാണി തീയെയ െ എ േനാ ാം. (1) ആ — അവനാൽ } ത യം (2) ഓട് — അവേനാ ് എ ര (3)



എ — െകാ



(4)



ഇൽ ഉൗെട — അവനി െട എ സ മി െട േമൽ “ഉൗെട” എ യശ ൾ. ആയി — അവനായി — എെ ാ വിനെയ പം േഹ — അവൻ േഹ വായി — എെ ാ െവ ം സമാസം.



(5) (6)



് — അവെനെ



ഇതിൽ ത യം േചർ ാ വാൻ ന ായ . ാമേ



ാ



്എ



ദ ിതീയ െട േമൽ “െകാ



്”എ



ം



ം അവ



ഒ ം ര ം പ െള മാ േമ വിഭ ി എ പറ ദ ിതീയയി ം, നാലാമേ സ മിയി ം അവ യം



150



3. വിഭ



ി കരണം



േചർ ാ ിയതാകയാൽ ആ വിഭ ികൾ തെ എ പറേയ താ ്. അെ ിൽ വളെര ഴ ൾ ് ഇടവ ം. “എെ ം നിെ ം െകാ ് ” എ ിട ് എ െന വിഭ ിെചാ ം? എ ാം ടി ഒ പദം, തീൈയകവചനം എ ക ിേ ിവ ി േയാ? ഇനി എെ , നിെ എ ര സർ നാമ ൾ ം ചില വിേശഷ ണ ൾ േചർ നീ ിയാൽ അ ം ഒ ദം, തീൈയകവചനം എ പറേയ ിവ ം. അതിനാൽ “അവെനെ ാ ് ” എ പെ സം ത കാരം തീയ എ പറ ് ശരിയ . അവെന എ ദ ിതീയ, അതിൽ “െകാ ” എ അവ യം േച േ ാൾ കരണാർ ം ജനി എ മാ േമ ഉ . “അവെന” എ ം “െകാ ് ” എ ം െവേ െറ പദ മാ ്. “തം അ , തം തിഇത ാദി സം ത േയാഗ ം,” by him, with him ഇത ാദി ഇം ീ പ ം എ െന േവെറ പദ ളായി െകാ ് അർ വിേശഷം ഉളവാ േവാ അ െന ഭാഷയി ം “െകാ ് ”, “നി ് ”, തലായവ തിയ അർ ം ജനി ി . സം ത ിൽ ഇൗവക അവ യ ൾ ് “കർ വചനീയം” എ ം ഇം ീഷിൽ preposition എ ം േപ കൾ ഉ േപാെല ഭാഷയിൽ ഇൗവക അവ യ ൾ ് “ഗതി” എ ് േപർ ക ി ിരി . കർ വചനീയം െറ നീ േപായ െകാ ാ ് “ഗതി” എ ് ഏകേദശം അതിെനാ സം ഇവിെട സ ീകരി ്. “ആയി” എ അ ാമേ ം “േഹ ” എ ആറാമേ ം ആയ അർ െള ഒ വിഭ ി പം എ പറ ് അത ം അ ംഎ ഥമ ിയിൽ െ



മാകയാൽ വിേശഷി വിവരിേ തി . ഇ െന േനാ ിവ േ ാൾ ത യ െള മാ േമ വിഭ ിയായി ഗണി ാ എ േബാധെ ം. തിയിൽനി പിരി പേയാഗി വാൻ പാടി ാ വെയ മാ േമ ത യം എ പറ . “എെ ം നിെ ം െകാ ് ” എ ിട ് “െകാ ി” െന പിരി പേയാഗി ാ െകാ ് “െകാ ് ” ത യമ . അവിെട െ “എൻ ഉം, നിൻ ഉം, എ” (എ ം നി െമ, അെ ിൽ ഞാ ം നീ െമ) എ പിരി പറ ടാ തിനാൽ “എ” ത യമാ ്. ത യ ി ് ഇൗ ല ണം സ ീകരി െകാ ് ആദ ം കാണി പ ികയിൽ േനാ േ ാൾ, } } എ, ് ആൽ, ഇൽ ഓ ്, ഉ് ഉെട, കൽ എ ് ആെറ േമ ഇതിൽ ത യ ളായി എ കാ . ഇവേയാ ടി ത യ െമാ മി ാ ഥമെയ ടി േചർ േ ാൾ ഏ വിഭ ി ത യ െ വ . ആ ിതി ് ഥമ തൽ സ മിവെര സം തവിഭ ിസം കൾതെ േപാ രാേയാ എ പിെ ം േചാദ ്. ശരിതെ . എ ാൽ ര ഭാഷകളി ം വിഭ ിക െട ആെക ക യ യാ ഒ തെ എ വ ാ ം അർ വിഷയ ിൽ അേന ാന ം േലശം േയാജി ി ാെതയിരി . സം ത ിെല ച ർ ി ് ഭാഷയിൽ ഷ ിയാ െണ ം, സം ത ിെല പ മി ് ശരിയായി ഭാഷയിൽ ഒ വിഭ ിേയ ഇെ ം മ ം ർഘട ൾ വ േച . സംഖ ാ ലക ളായ േപ കളിൽ ഒ ിെന വി ക



151



േകരളപാണിനീയം



ള െത െന? പ മി ഭാഷയിൽ ഇ ാ തിനാൽ ഷ ിെയ പ മിയാ ണം. അേ ാൾ ആറിെന അ ാ ി എെ ാ തരേ വ ം. ഉേപ ി കയാെണ ിൽ നാലി േമൽ ആറാ ് സംഖ എ പറേയ ിയിരി . എ മാ മ , അർ ം വിേ േപ മാ ം എ ാൽ സം ത വിഭ ികെള െ മണി വാളകവികൾ ഭാ ഷാവിഭ ികൾ പകരം ധാരാളം ഉപേയാഗി ിതി ് വലിയ ഴ ൾ ി ടയാ ം. അതിനാൽ ഭാഷാവിഭ ികൾ സം ത സം കെള ഉേപ ി തിയ േപ കൾ ഏർെ കേയ നിർവാഹ . ഇതിേല േമൽവിവരി കാരണ െള െ ഒരി ൽ ടി സൗകര മായി ഒാർ ി ാൻേവ ി ന രി താെഴ െകാ ിരി : 1. സം ത ിൽ ഒ മാ ത സരി ഒ േപർ വിളി



പ ി ് പല അർ ളായിരിെ ഭാഷയിൽ അർ ം പ ം മാ തിനാൽ ഏതാ ം ചില അർ െളേ ർ ് തി ന ായമി .



2. സം ത ിൽ ര ത യ ൾ േവ ിട ഭാഷയിൽ ഒ ത യംതെ മതി; മറി ്, ഭാഷയിൽ ര േവ ിട സം ത ിൽ ഒ മതി. 3. സം ത ിൽ ത യം േചർ മാ േമ വിഭ ികൾ ഉ ാ ആ അർ െള കാണി തി ത യ ൾ, ഗതികൾ എ യ ൾ, സമാസം ഇൗ െ ം ആവശ െ . 4. വിഭ ി ത യ െട എ ം ര ിൽ അവ േയാജി ി .



ഭാഷയി ം ഏ തെ



. ഭാഷയിൽ േപരി അവ



ആെണ ി ം അർ



ഇൗ ഘ ിൽ ഒ സംഗതി ടി എ കാണിേ ്. തമി ൈവയാകരണ ാ ം സം തെ അ സരി ് ഏ വിഭ ികെള ക ി ത ാെത േമൽ വിവരി േദാഷ െള ര രി ് തിയ േപ കൾ ഏർെ ിയി ി . എ ാൽ ഇ മലയാളവ ാകര ണ ിൽ പഴയ സ ദായെ െ െവ െകാ ിരി ണെമ തിേല ് ഒ സാധ കമാ ത . ൻേപ േപായവർ വ കാരണവശാ ം ഒ ഴിയിൽ വീ എ െവ ി ് പിൻേപ വ വ ം ആ ഴിയിൽ െ വീ കേയാ അേതാ ത ൾ ് ആ അപകടം സംഭവി ാെത ക കേയാ േവ ്? ആ േടതായാ ം െത പകർ ശരിയ എ ാ ് അഭി ായം. 55. ത



നിർേ ശികാ കർ ാ; തി ാഹിക കർ െമ; ഓ ് സംേയാജികാ സാ ി; സ ാമി േ ശികാ ്, ് ആൽ േയാജികയാം േഹ ; ഉെട സംബ ികാ സ താ; ആധാരികാധികരണം



152



3.



ഇൽ, കൽ



വിഭ



ി കരണം



ത യമായവ.



നിർേ ശിക തലായ വിഭ ികെള ം ഓേരാ ിെ ം റ ് ഈ കാരികകളിൽ കാണി ിരി :



ം അർ



െ



ം



ത യെ



(1) ഒ ാമെ വിഭ ി ് “നിർേ ശിക” എ േപർ; അതി ത യം ഒ മി ; ത തെ എ ാൽ ശ സ പം തെ വ ം. ആ വിഭ ി കർ ാവിെന റി . നിർേ ശിക എ േപ െകാ ് ഏെത ി ം ഒ നാമെ നിർേ ശി ക മാ ം െച ിട ം ഇൗ വിഭ ിതെ വ െമ ാ സി ാ ം. ഉദാ: കർ ാവി ് — രാമൻ കാ ിൽ താമസി , രാമൻ രാവണെന െകാ . നാമനിർേ ശ ി ് — ദശരഥൻ എ രാജാ ്, സിംഹം ഒ ഗമാ (2)



തി ാഹിക എ മാ ്. ഉദാ: രാമൻ



വിഭ



ി കർ െ



െന അടി ,



(3) സംേയാജികാവിഭ ഉദാ: ശിവൻ ശ



ി



സാ



റി



ിഎ



ിേയാ ് േച



(5)



്



േയാജിക േഹ എ ഭാഗ



(6) സംബ



ത യം എ എ



കാരകം അർ



ം. ഒാ ് എ



ത യം.



. ം;



് എേ



ാ കകാരം േലാപി ി ് െവ ം



ായി, അവ ്



ായി.



കാരകം അർ



ം; ആൽ എ



ത യം. ഉദാ:



ാൽ ആ ഹം സാധി .



ിക ് സ താ = സ ത ം, (ഉടമ) അർ



ജാനകി െട



ം. ഉെട എ



്



ത യം. ഉദാ:



കം.



(7) ആധാരിക ് അധികരണം എ കാരകം അർ ം; ഇൽ, കൽ എ ര യ ൾ. ഇവ ് ഉപേയാഗ ിൽ അ ം േഭദ ് എേ ഉ . ഉദാ: െമ



ൻ രാമെന ിടി .



(4) ഉേ ശിക ് സ ാമി എ കാരകം അർ ഉ് മാ േമാ ത യം. ഉദാ: അവൾ



; അതി



.



യിൽ കിട



., പടി



ൽ നി



ത



.



തയ െട എ ം ആെക െട ഏഴാകയാൽ ഥമാദ ിതീയാദി സം ത സം ക േള ം ഒ വിധം ഉപേയാഗി ാം. എ ാൽ ഒാേരാ വിഭ ി ം സം ത ി അർ െട ഏതാ ം അംശം മാ േമ ഭാഷയിൽ ഉ എ ് എേ ാ ം ഒാർ ിേ ിവ ം. ഇനി വിഭ



ംഗ



െട സ



പം കാണി



ാം:



153



േകരളപാണിനീയം



56. വ



വിഭ



നാ ിലിൻ േചർ ംഗം ചമ ണം.



വ നാ ളായ ശ ളിൽ ആ ശ േ ാ ് ഇൻ എ യം േച തി അംഗമായി ീ ം. ഉദാ: ശ



പം



രാജാവ് രാജാവ് മന ് കൺ ആൺ



+ ഇൻ = + ഇൻ = + ഇൻ = + ഇൻ = + ഇൻ =



ഇൗ “ഇൻ” എ ത മായി ം മ



അംഗം



വിഭ



രാജാവിൻ രാജാവിൻ മന ിൻ ക ിൻ ആണിൻ



+എ + ആൽ + ഒാ ് + ഉ് + െട



േചർ



ി ത യം നി



ി ത



പം



= രാജാവിെന = രാജാവിനാൽ = മന ിേനാ ് =ക ി ് = ആണിെ



അംഗ ത യം സംബ ിക, ഉേ ശിക എ ര വയിൽ വിക മായി മാ ് വ ്. ഉദാ:



തി ാഹിക — േയാജിക — സംേയാജിക — ഉേ ശിക — സംബ ിക —



ാൽ വിഭ



വിഭ



ികളി ം നി



രാജാവിെന, രാജാെവ രാജാവിനാൽ, രാജാവാൽ രാജാവിേനാ ്, രാജാേവാ ് രാജാവി ് രാജാവിെ



ഇൻ എ ഇടനില േചർ തി ത യ െള േയാജി ി ാൻ േവ ിയാക യാൽ ഇൽ എ ആധാരികയിൽ ഇ േചർേ ിവരികയി . രാജാവിൽ, മന ിൽ, ക ിൽ, ആണിൽ എ തെ യാ ് നി പ ൾ. എ ാൽ കൽ ത യ ി ് ഇ ാഗമേമാ ദ ിത േമാ ആവശ മാെണ വിധി . 57. അൻതാനിൻ താൻ േചർ



നി ാ കൽ േചതന ളിൽ കകാര ിനിര ി േവണം മ ിട ളിൽ.



ിടാെത



വ നാ ളായ േചതനനാമ ളിൽ അൻ ത യ െ ിൽ അ തെ അംഗ ത യ ാനം വഹി െകാ ം; അ ാ ിടെ ാം ഇൻ േചർ ണം. അേചതനെ റി താ ് നാമെമ ിൽ കൽ എ തിെ കകാരമിര ി ് ൽ എ ാ ണം. േച തന ളിൽ ൽ എ ം, അേചതന ളിൽ ൽ എ മ ാെത െവ ം കൽ എ ത യം കാ കയിെ തൽ ര ം.



154



3.



വിഭ



ി കരണം



ഉദാ: രാമൻ — രാമ ൽ, — വി ൽ, കര — കര ൽ ല ി — ല ിയി ൽ ഭാര — ഭാര യി ൽ, പടി — പടി ൽ “ഇൻ” േചതന



ളിലാ



് അധികം ഉപേയാഗി



്.



58. ടാ ം റാ മിര ി



നാമാ



ഇൻ േചർ ണം. ഉദാ: ആറ് േചാറ് േതാട് നാട്



ിൽ യേഥാചിതം.



ാ ം ഇെ



ി ം നാമ



ിെല ടകാരറകാര



— ആ ിൽ, — േചാ ിൽ, — േതാ ിൽ, — നാേടാ ്,



ആ ിെ , േചാറിൽ, േതാ ിെ , നാേ ാ ്,



ആറിെ േചാറിെ േതാടിെ നാടിെ , നാ ിെ



59. ഩാ



ാംഗ ിൽ ക േലാപ താ േ ശിക റി; സംബ ിക മ െട, െട എ ര മാം.



െള ഉചിതം േനാ



ി ഇര ി



ാ-



അൻ എ ലിംഗ ത യേമാ ഇൻ എ അംഗ ത യേമാ േചർ പേല നാമ ംൻ എ ് അവസാനി മേ ാ; അതാ ് ഩാ ാംഗം എ പറ ്. അതി ് ഉേ ശിക െട “ ് ” എ കാരം േലാപി ി ് “ഉ് ” എ മാ മാ ് ത യം. അതി ംതെ ഩാ ാംഗ ളിൽ സംബ ിക െട ത യമായ “ഉെട” ഉകാരേലാപ ാൽ “െട” എ മാ മായി ം ആവാം. ര ാമ പറ േലാപം ൈവക ികമാ . ക േലാപമാകേ നിത മാ ്. ഉദാ; രാമൻ + ് = രാമൻ + ഉ് = രാമ ്, രാമ ്. മര ിൻ + ് = മര ിൻ + ഉ് = മര ി ്, മര ി ് രാമൻ + ഉെട = രാമ െട, രാമൻെട, രാമൻെഺ (െൻറ) മര ിൻ + ഉെട = മര ി െട, മര ിൻെട, മര ിൻെഺ (െൻറ) 60. േമൽ േമൽ ലിംഗവചനവിഭ ികൾ റ ിഹ. നാമ ളിൽ ആദ ം ലിംഗ ത യ െ ിൽ അ ്, പി ീ ് വചന ത യ െ ിൽ അ ്, ഒ വിൽ വിഭ ി ത യം എ ീ റ ാ ് പം ചമേ ്. സം താദ ാര ഭാഷകളിെലേ ാെല ഒാേരാ വചന ി ം േവെറ േവെറ വിഭ ി ത യമി . സിഥിയൻ ശാഖയി ൾെ ഭാഷകളിെല ാം ഇ തെ യാ ് സ ദായം.



155



േകരളപാണിനീയം



61. സംേബാധനയിൽ ഏ േച



മ



ം ദീർഘി



ി ം മതി.



-



ൻെചാ ഏ വിഭ ികൾ റേമ സംേബാധന എെ ാ വിഭ ി ടി ്; അതി െന നിർേ ശിക െട വകേഭദമായി ാ ് സം ത ിൽ ഗണി ിരി ്. സംേബാ ധനം എ ാൽ േ ാതാവിെന അഭി ഖീകരി ക; ആ അർ ം റി വിഭ ി സം േബാധന; അെ ിൽ മ വിഭ ികൾ േപരി റയ സരി സംേബാധിക എ ാ ാം. അതി ് നാമാ ിൽ ഏ എ നിപാതം േചർ ണം; നാമം സ ര ിലവസാ നി ാൽ ആ അ സ രെ നീ ിയാ ം മതി. ഉദാ: േതവിേയ! ശ േവ! രാമേന! േതവീ! ശ ! രാമാ! “സ േ , ി േ ൻ കഴലിണ വലയാധീശ രീ! വിശ നാേഥ!” (ഭാ-ൈന.)



1



നാമ പാവലി ിംഗം ഏകവചനം നി. . സം. ഉ. . സം. ആ. സംേബാ.



മകൻ മകെന മകേനാ ് മക ്, മക ് മകനാൽ മക െട, മകെ മകനിൽ, മകൻകൽ മകേന!



ീലിംഗം ഏകവചനം ബ മകൾ മകെള മകേളാ ് മകൾ ് മകളാൽ മക െട മകളിൽ



വചനം



മകളർ മകളെര മകളേരാ ് മകളർ ് മകളരാൽ മകള െട മകളരിൽ



സലിംഗബ മക മക മക മക മക മക മക മക



ാർ ാെര ാേരാ ് ാർ ് ാരാൽ ാ െട ാരിൽ ാേര!



വചനം അലിംഗബ മ മ മ മ മ മ മ മ



ൾ െള േളാ ് ൾ ് ളാൽ െട ളിൽ േള!



വചനം



156



3. വിഭ



മകേള!



ി കരണം



മകളേര!



ന ംസകലിംഗം ഏകവചനം മരം } മരെ മര ിെന മരേ ാ ് }



ബ മര മര



വചനം ൾ െള



മര



േളാ ്



മര ി ് മര ാൽ, മര ിനാൽ മര ിെ , മര ി െട മര ിൽ, മര ി ൽ മരേമ!



മര മര മര മര മര



ൾ ് ളാൽ െട ളിൽ േള!



മര



ിേനാ ്



62. കർ



ാർ ം ീബനാമ സ യേമ സി മാകയാൽ ക തി ാൻ േയാഗി തി ാഹികയായതിൽ.



ിൽ



അേചതന ളായ ജഡവ െള റി ന ംസകനാമ ളിൽ തി ാഹികാവി ഭ ി േയാഗി ാെതതെ അതിെ അർ മായ കർ സംബ ി തീതി വ െകാ ം; അതിനാൽ മി ദി ി ം തി ാഹികെയ നിർേ ശികേപാെല ഒ ത യ ം ടാെത ഉപേയാഗി ാൽ മതിയാ ം. ഉദാ: െവ ം ടി ; കം വാ യി ; േചാ ; കാര ം പറ . “ക തി” എ തിെ താൽപര ം സേചതനം കർ ാ ം, അേചതനം കർ മായി വ ിട ് കർ ത ം ത ാ സേചതനധർ ം, കർ ത ം അേചതനധർ ം ആകയാൽ വിഭ ി റി ടാെത ം കർ കർ ൾ തീതി വ തിനാൽ ആമാതിരി ല ളിൽ കർ ി തി ാഹിക േവണെമ ി എ ാ ; ന മലയാളികൾ ഒരി ം വിഭ ി േചർ ാ മി . ര ം അേചതനെമ ിൽ േചർ തെ െകാ ാം. എ െന, േകാടാലി മരെ



റി



; രാമസ ാമി മരം റി



“മി ാ ട ട ം” ഇത ാദികളിൽ ടെ കർ കർ വിേവക ി മാർ െകാ മതി.



.



അേപ ി സേചതനമാകയാൽ ് തി ാഹിക അർ സി മായാൽ



157



േകരളപാണിനീയം



ഈ േമയ ിൽനി മലയാളവ ാകരണ ിൽ അേനകം ല ളിൽ ആ യി േ തായ ഒ ഭാഷാശാ ത ം (അെ ിൽ ശ ാ ശാസനരഹസ ം) െവളി െ . എെ ാൽ ണ ി സം സാരണാദി വർ വികാരം, ആഗമ ത യാ ദിസംസർ ം തലായ സകല വ ാകരേണാപായ ംശ ിെ സർ േതാ ഖമാ യി വർ ി അർ െ സേ ാചി ി ് ഒ ിൽ െ വ വ ാപി ാനായി െച വയാ . ഇൗ ഉപായ െട അേപ ടാെത തെ വിവ ിതമായ അർ ി തനിേയ നിർ ാധമായ തീതി വ ിട ് ഏ െക ാൻ റെ ഗൗരവേദാഷ ം വാ െകാ മ ം ജപി െവ ി റി ംേപാെല പരിഹാസകാര ണ ംആ . ഇൗ സി ാ െ അവലംബി ാ നിർേ ശികാവിഭ ി, ഏകവ ചനം, നിേയാജകമ ൈമകവചനം ഇത ാദികൾ ത യ െള കൽപി ാ ്. വിേശഷ ൾ ാെത സാമാന ൾ ചി ാേപ യി േ ാ. എ ാേപ െട ം ി ് അടയാള െ ിൽ എെ ി ് അടയാളമി ാ തെ ഒ അടയാളമായി െ ാ ം എ ായിരി ണം ാവിഡ െട ി. “പ ി”, “ റി ് ” ഇത ാദികൾ തി ാഹിക േയാഗി തെ േവണം എ ം മ ം ചില നിയമ ് സാഹി ത ശാ ിെ വിഷയമാകയാൽ അതിൽ േവശി ി ; സാഹിത സാഹ ിൽ വി രി ി ്. ഇനി വിഭ



ി തയ



ളിൽ ഒാേരാ



ിെ



ം ആഗമെമ



ായിരി



ംഎ



േനാ



ാം:



തി ാഹിക: എ — ഇതിെ ഉ വം അ മാ . ഇ തമിഴിൽ െഎ, മലയാ ള ിൽ എ, ാചീനകർ ാടക ിൽ അം, ആ നികർ ാടക ിൽ അ , അ , , െത ിൽ , നി എ മാ . ാചീനകർ ാടക ിെല അം അ നാസികേലാപ ാൽ അ എ ായ ് മലയാള ിൽ എ എ ം, തമിഴിൽ െഎ എ ം ആയതായിരി ണം എ കാൽെഡ ൽ ഉൗഹി . അം െ ിെ ീബ പ ം അംഗ ത യ ം ആകയാൽ അതി തി ാഹികയാകാൻ സ പേയാഗ ത െ ാ ് സായി ിെ ി. കർ ത ം അേചതനധർ ം കർ ത ം സേചതനധർ ം ആണേ ാ. സംേയാജിക: ഒ — പഴയ ഭാഷയിൽ ഉടൻ എ ം- ഇ ് ഒ ക എ തി പംതെ . ഉടൻ ഒടൻ എ േവ തായിരി ാം. അൻ ഒ അംഗ ത യം ഥാ േചർ താ യിരി ണം. െത ിൽ “െതാ ” എ തിയാ ് ഉപേയാഗി ്. അ െതാ എ സേ ാചി ി ്. ഉേ ശിക: — ഇ ് എ ാ ാവിഡഭാഷകളി ം ഒ ല മാ ; സ രം മാ ം ചിേല ട ് എ എ ം ഇ എ ം േഭദി ് െക, കി എ മാ െ േ ഉ . ഇതിെ ആഗമം ശരിയായി ക പിടി ി ി . കാൽഡ ിെ സേ ഹം “േകൾ ം” ഇത ാദി തി പ ളിൽ കാ തെ ആയിരി ാം എ ാ ്. മലയാ ള ിൽ ഩകാരാ ളായ അംഗ ളിൽ കകാരം േലാപി േപാ . ൻ = എ ായി എ ം വരാം; പി ീ ് ദ ിത ം കള ് ൻ ഉ എ മാ മാ ം



158



3. വിഭ



ി കരണം



തീർ തായിരി ാം. ർ ് ഇവിെട ം “ഇന ” എ തമി സംബ ികാ പ ിൽനി ാ ് “ഇ ” ഉ വി െത ശഠി . കാൽഡ ൽ െൻറ മാ േമ തമി ് “അ ” എ തിൽനി വ തായി വിചാരി . ർ ്ര ി ം മി േപായി. അേ ഹ ി നാമ െള “ -വക”, “ -വക” എ ര ിനമായി പിരിേ ിവ . “ ” എ ം “െ ” എ ം ആണേ ാ പം അവസാനി ്; അ കളിെല ഩകാരം അംഗ ിൽ േചർ താെണ ഹി ി െ ിൽ സായി ാർ ് ഇൗ െത വരികയി ായി . “റ” െട ശരിയായ ധ നി “ഺ” എ ാെണ ം ഇ വെര ആ ം ാപി ി ി . എനി , നിന , തനി എ സർ നാമ ളിൽ അംഗം െച താകയാൽ അകാരേമാ ഇകാരേമാ േചർ . “ഇൻ” േചർ നാമ ളിൽ അംഗം നീ തിനാൽ ക േലാപി . കകാരം പേലട ം േലാപി ാ വർ മാണേ ാ. േലാപ ി തിവിധിയായി ാ ് ർ ഩകാര ി ദ ിത ം െച ്; പേ , കാല മ ിൽ ദ ിത ം അത ാവശ മെ ായി. േയാജിക: ആൽ- ഇതിേ ം ഉ വം ഇ െത തി െ ി ി . കാൽഡ ൽ ഇതി െന “വാ ാൽ” എ ം മ പദ ളിൽ കാ മാർ ാർ കമായ കാൽ എ തിൽനി ് വ ൽ ാദി ി . “അൽ” എ െ ിെ പം ദീർഘി തായിരി ാെമ ം അേ ഹം ശ ി ്. ർ ിെ അഭി ായ ിൽ “ആ ക” എ ിയ െട “ആകൽ” എ തി പ ിൽനി ാ ് ഇതിെ ഉൽ ി. സംബ



ിക: ഉടയ, ഉെട, െട — “ഉടമ”, “ഉടയ” ഇത ാദി പ ളിൽ കാ സ ാമി വാചകമായ “ഉട” എ തി െട േപെര പംതെ ആണി ്. “അവ ടയ പട നം ച േഘാരം” ഇത ാദികളിെലേ ാെല കവികൾ ഇൗ പെ സ ത പദമാ ം േയാഗി ാ ്. േറാ േദശീയരായ മലയാളൈവയാകരണ ാർ സംബ ികാ ത യം “അത് ” എ െ ിൽനി വ തായി വിചാരി എ ം, അതി ന ായം കാ ിെ ം ൻ തെ ാപി കഴി . തമിഴിൽ സംബ ിക പല ത യ തിൽ ഇെതാ മാ േമ മലയാളം സ ീകരി ി . “ഇൻ”, “അ ് ” എ അംഗ ത യ െള െ സംബ ി കാ ത യ ളായി കാൽെഡ ൽ സ ീകരി ്. എ ാൽ അതിനാവശ ം കാ ി . സംബ ികയി ം ആധാരികയി ം അംഗ ൾ തെ അതാ വിഭ ി െട അർ ം കാണി ാൻ ശ ി ് എ കൽപി ാൽ മതിയാ താ ്. അംഗ ത യ െള ാംതെ സംബ ികാധാരികക െട ത യ ളാെണ ം തദ ിഭ ളിൽ നി ാ ് ( തി ാഹികാദിവിഭ ികൾ) ഉ വി ് എ ം മ മാ ് േറാപ ാ െട േപാ ്.



ആധാരിക: ഇൽ, കൽ — ഹം എ ർ മായ “ഇ ം” എ ശ ംതെ യാ ് “ഇൽ” ത യമായ ് എ മാ . ഇ തമിഴി ം ധാരാളമായി ഉപേയാഗി



താ ്. കൽ ത യം ന ലിൽ പറ “കാൽ” എ തിെ സ മാെണ



159



േകരളപാണിനീയം



േറാപ ൈവയാകരണ ാർ വിചാരി . തമിഴിൽ െ “കൺ” എെ ാ തയ തിെ പമായിരി ാനാ ് അധികം സംഭാവ ത എ േതാ . ക എ തി “ ലം”, “ഇടം” എ ം അർ ്. ആ അർ ം മലയാള ിെല ഉപേയാഗ ിൽ ന ായി േയാജി . സംേബാധനെയ ഒ േത ക വിഭ ിയായി ഗണിേ പല നാമ ളി ം സംേബാധനാർ ം റി ാൻ േചർ സ രം നീ ണം.



ാ



തി . “ഏ” എ നിപാതം ്. സ രാ നാമ ളിൽ



63. ഗതി േചർ



വിഭ പദം മി വിഭ ിയാം; അതിേലാ കർ കർ ാദിെ ാ േപാെല വിഭ ികൾ.



നാമ



ൾ ത ളി ം ിയേയാ ം ഉ സംബ ം കാ കയാ ് വിഭ ി െട ി. ആ വക സംബ ളാ ് കർ ാ, കർ ം തലായ കാരക ൾ. എ ാൽ സംബ ം പലവക െത ാം റി തി ് വിഭ ി ത യ ൾെകാ മാ ം സാധി ി . അതിനാൽ വിഭ ികെള സഹായി ാൻ അെ ിൽ വിള ാൻ ഗതി കെള ഉപേയാഗി . ഗതി ം വിഭ ി ം േചർ വാചക ം അ െകാ വിഭ ി ല ംതെ . അതിനാൽ ഗതി േചർ വിഭ ി “മി വിഭ ി” എ േപർ െകാ ാം. തമിഴ ം പഴയ മലയാളൈവയാകരണ ാ ം സം തെ അ കരി ാൻ േവ ി ഗതികെള േത കം ഇനമാ ി എ ാെത വിഭ ി ത യ ളിൽ െ ഉൾ െ ി. ാവിഡ ളിൽ ത യം തനിേയ ം ഗതിേചർ ം ര വിധമായി ാ ് വിഭ ികൾ ഉളവാ ്. ര ം േവർതിരി ാനായി ് ത യെ മാ ം വിഭ ി എ ം, ഗതി േചർ വിഭ ിെയ മി വിഭ ി എ ം ഇവിെട കൽപി ിരി : ഗതിേയാഗ ിൽ വിഭ ികെള നിർ യി ാ വിധി എെ ാൽ-ഗതിക െട വൽ ി കാരം ഏതിേന വിഭ ി ് ആകാം വ േവാ അതി ് ആ വി ഭ ി േചർ െകാ ണം. കർ െത ിൽ തി ാഹിക; ആധാര െത ിൽ ആധാരിക ഇ െന മം. ഏതാ ം ഉദാഹരണ െള കാണി ; 1. ഉ െതാ കർ രം വെര.



േനാ



2. 3. േമാ 4.



ി



െട വ



.



േവ



ി തപ



ിൽ നി



1. “വെര” എ



അ െകാ



വീ



െച



.



.



് തൻവിനെയ മാകയാൽ അതി കർ ാവിെ ആകാം ്. ് “കർ രംവെര” എ നിർേ ശിക. “െതാ ് ” എ സകർ ക ിയ



160



3. വിഭ



െട ൻവിനെയ തി ാഹിക ( ം). 2. “



ക” സാ



3. “േവ



ി”



ിയാവശ െ താദർ



4. നിൽ ിൽ ആധാരം 64.



ി കർ ാേപ



മർ



വ



ി കരണം



തിനാൽ “ഉ ിെന െതാെ ”



കയാൽ സംേയാജിക. മാകയാൽ തേദ ാഗ



ധാനമാകയാൽ “



ി േ ശിക.



ിൽനി



്”എ



് ആധാരിക.



ലം നിമി മിത ാദി നാമേ ാ സമാസ ം.



ത യ ി ം ഗതി ം റെമ “ ലം”, “നിമി ം” ഇത ാദി പദ േളാ നാമ െള സമാസി ി ം വിഭ ർ ം ഉ ാ ാം. ഇ െന ാ പ ൾ ് “സമാസ വിഭ ികൾ” എ േപ െച ാം. ഉദാ: അ ലം, അ നിമി ം, അതിൻേപ രിൽ ഇത ാദി.



4 വിഭ



65. ഖിലം



വിഭ



മിര ി ം ാഭാസസം



ാഭാസ കരണം



മാം.



വിഭ ികളിൽ േവെറ ം ചില ൈവല ണ ്. അതാവി ്: (1) ഖിലം: ചില വിഭ ികൾ എ ാ നാമ ളി ം കാ കയി ; (2) ം: മ ചില വിഭ ി പ ളിൽ ത യം േലാപി ി ് അംഗം മാ മായി േശഷി കാ ം; (3) ഇര ി ്: േവെറ ചിേലട ് ഒ വിഭ ി േമൽ മെ ാ വിഭ ി ടി വ കാ ം. ഈ വില ണ വിഭ ികൾ ് “വിഭ ാഭാസം” എ േപർ. ആധാരിക റ “ഇൽ” ത യ ി റേമ “കൽ” എെ ാ ത യം ടി പറ ് ബ വചന ളിൽ ഉപേയാഗി ാറി . ഏകവചന ി ം എ ാ നാമ ളി ം സാർ ികമായി കാ ി . അതിനാൽ കൽ ഖിലമാ ; അതിെന ഇ ിൽ െ േചർ ാം. മ



പ ംവാ ൽ, ആ ( )ൽ, പടി ൽ, എെ ാംേപാെല കൽ ത യാ ൾ സം ാനാമ ളായി ം തീർ ി ്. ി ്, െളെ ാ േ ട ാധാരിക ിഹ അ ം ദ ിത ം േചർേ രംഗേമാ ശ േമാ മതി.



66. കാലേദശ



ാ-



കാലേദശവാചികളായ നാമ ളിൽ ആധാരികാവിഭ ി േയാഗി ാെത അംഗ ിയ ഏെത ി ം ഉെ ിൽ അ മാ ം െച ് നാമെ േയാഗി ാൽ മതിയാ ം. അം ഗ ിയ: “അം” എ വസാനി തിൽ അ സ ാര ി ് ; ടറാ ൾ ദ ിത ം. 161



162



4.



വിഭ



ാഭാസ കരണം



വ നാ ൾ ് “ഇൻ” ഇടനില ആധാരികയിൽ മാ മിെ വിധി ി തിനാൽ അതിെന ഇവിെട ഗണി ാനി . അംഗ ിയ ഒ മിെ ിൽ െവ ം ശ ം തെ



േയാഗി ാം. ഉദാ: േനര ്, കാല ്, സമയ ്, അേ ാൾ, അെ ാ ്. ല ്, ഇട ്, അരിക ്, ര ്, ചാര ്, അക ്. 1092-ാമാ ക ിമാസം 27-ാം തീയതി എ തി യ ്. േകാഴിേ “എ



ിശ ം മ



“ഇടവല “അേ ാ



ാ െച



, വടയാ േപായി, ത ിനാർ”.



വർ”, േസനെയ നാ ദി



രം”, “ഇേ ്.



ാ ർ താമസി .



മയ ”



രം” ഇത ാദിേപാെല, അംഗ



ിയ ഉ



ിട



ംഅ



െച ാതിരി



67. അ



േവതി േമ േച ം കാലേദശവിവ യിൽ.



അ േദശെമേ ാ കാലെമേ ാ ഏെത ി ം അർ ം വിവ ചികള ാ നാമ ൾ ം, “അ ് ” എ അംഗ ത യം വിഭ ഉദാ: കാ മഴയ



് — കാ ് — മഴ



ല ല



് അെ ് അെ



ിൽ കാല ിൽ കാല



്



ി ാൽ കാലേദശവാ ാഭാസമായി വ ം.



്



68. “ഇ



” “നിലാവെ ”ിത ാദി തെ േയാ, “ ാ” രിെലേ ാെല കാര ാർ ം ലിംഗേയാഗേമാ, അ െത തദ ിൻീബെമ ം ഹി ിടാം; ആധാരികയിൽ മാ ം താൻ േയാഗം ഖിലമാകയാൽ.



“അ ് ” എെ ാ ഇടനിലെയ സ ീകരി പ ംഇ ശരിതെ . “അം” എ ലിംഗ ത യ ിെ അ സ ാര ാ പേമ ഉ . “അ ് ” എ ിൽ ാപി ി



്, നിലാവ ് എ പം ി ് ാേദശം വ േ ാ സി ാ ിൽ ഇൗ വക



163



േകരളപാണിനീയം



പേഭദ ൾ ് ഉപപ ി എ െന എ ആേ പ ി ് ര വിധം സാമാധാ നം പറയാം: (1) “ ് ” എ ഏകവചന ിൽ ഇ ാ ലിംഗ ത യം “അൻ” പ സൗ ര ി േവ ി ബ വചന ിൽ േചർ ് “ ാർ” എ പം സ ാദി മ സരി ് കാര ി േവ ി ലിംഗ ത യം “അം” േചർ എ ാ ്. (2) അ െത അർ ിൽ തദ ത് ത യെമ പറ ത ിതാ മായി ് “അം” ത യം വ എ ര ാമേ ്. തദ ാെണ ിൽ എ ാ വിഭ ികളി ം േയാഗം വേര േയാ എ േചാദി ാൽ ഇ ഖിലമാകയാൽ ആധാരികയിൽ മാ േമ വരിക എ സമാധനം. 69. ഇ



ംഗം തനിേയ നി ാം സംബ ികയിലി െന; അംഗമൻ, തെ മാവാം സമാസ ളിലാ കിൽ.



സംബ ികാർ ം റി തി ് “ഇൻ” എ ഇടനിലെയ വിഭ ാഭാസമായി പേയാഗി ാം; അ ർ മായി ് “ഇൻ” എ തിെ ാന ് “അൻ” എ ം ഇടനില െച ാ ്. “തൻ” എ സർ നാമ ം ഇ േപാെല ഇടനിലയായി പേയാഗി ാം. ഇെതാെ സമാസ ിേല ഉ എെ ാ വിേശഷവിധി. സംബ ികാഭാ ിെ ം അതിെ വിേശഷ ിെ ം മേ മ പദ ൾ േയാഗി െട താൽ ര ം. ഉദാ:



1



ിൻമകൾ — ിെ മകൾ പനൻ ല — പന െട ല പാട ിൻകര — പാട ിെ കര വ തന ാ- വ തന െട കാ കലൻെകാ ് — കല െട െകാ ് തൻതൻ വാ േക



ഇനി ഇര ി ് 70. അതി ളളതിെന



ാ ം “ഏ” േചർ ാധാരികാപദം, സംബ ികാ മി ം ത ിതം ലിംഗേയാജേന.



ആധാരികാവിഭ േമാ അതിെ അർ ി വിഭ ാഭാസേമാ ആയ പദ ിൽ “ഏ” എ േചർ ാൽ “അതി ” എ അർ ം റി ം. ഇൗ വിഭ ാഭാസ ി ം സംബ ികാവിഭ ി ം ലിംഗ ത യ ൾ േചർ ത ിതനാമ െള ഉ ാ ാം. ഉദാ: കാ ിേല ആന; േരേ വർ; െകാ േ കാ േ േ ാണി; ഇൗ മാസേ ളം



ായൽ;



164



4. വിഭ



ാഭാസ കരണം



ാ േ തി ്; ഇ േ ിതി; നാളേ പാൽ ഇത ാദികളിൽ “കാര ാർ ം ലിംഗേയാജനം” എ നയ കാരം “അം” ലിംഗ ത യം ടി വ എ വിേശ ഷം. ത ിത



ി



ദാഹരണം:



എേ റ ്; എേ വൾ; എേ വൻ രാജാവിേ –വൻ, –വൻ, –വൾ, – . കാ ിേല–വൻ, –വൾ, – ; വീ ിേല–വൻ, –വൾ, – . 71. ആധാരിേകാേ ശികക-



ഭയാ ൎ വിവ യിൽ േമൽ േമൽ േചർ വി ദ ിവിഭ ിക പ ം.



ാം



ആധാരിക ിയ ാധാരമായ ലകാലാദികെള റി ; അതിെ റിയായ “ഇൽ” ത യ ി ് ഇടം ( ഹം) എ ാണർ ം. ഉേ ശിക കർ ാവിെ ഉേ ശ െ റി . ഇൗ അർ ം ര ം ഒരിട േയാജി വരാ താ ്; അ െന ിട ര വിഭ ി ം ഒ ി േമൽ മ ് എ റ േചർ ാം. “െവ ിേല ിറ ” ഇത ാ ദ ദാഹരണം. ഇവിെട െവ ിൽ എ ആധാരിക ് െവ ിെ ഉ ് (അ ർഭാ ഗം) എ ർ ം. അതിെന ഉേ ശി ് ഇറ ക വ ിരി . എ ാൽ“െവ ിൽ ് ” എ പം ഇ ാൽ മതി. ഏ േചർ ക പതിവി ായി . “അതിൽ ് ” എ രാമ ചരിത ി ം, “അടവിയിൽ ് ” എ േകരളവർ രാമായണ ി ം കാ ്. 72. അതാ



പാധി കാ ാൻതാൻ റിേയാേരാ േചർ ്; അതിനാെല ിര ി ിലാഖ ാതംതാൻ വിഭ ിതാൻ. രാവിലേ െത ിട ശ മാധാരികാ മാം; ര ാംവിഭ ി ംഗം താൻ ലിംഗംതാന െവ ്.



സം താദ ാര ഭാഷകളിൽ “ ത യം” എ പറ ് േത മാ ഒര രേമാ വർ േമാ ആ ്. തിയിൽനി േവർെപ ാൽ അതി ് ഒരർ മി . സം ി ക



യിൽ കിട ാവിഡ െട ിതി ഇ േപാെല അ . ഇ കളിൽ ശ ൾ



ധാന ം ല മാ ്. ഒരിട തിയായി നി പദം മെ ാരിട ത യ ാനം വഹി എ വരാം. ഉടമ എ തിൽ “ഉട” ത യമായിരി . അതിനാൽ സം ത ിെല സമാസംേപാെലേയ ചിെലട തി ത യേയാഗെ ഗണിേ .



േകരളപാണിനീയം



165



ഒാേരാ അർ വിേശഷം കാണി ാനായി തികളിൽ ഒാേരാ റി അെ ിൽ ത യം േചർ ; അർ െട ക വർ ി ംേതാ ം റിക െട എ ം വർ ി ം. ഇ െന സം ി ഭാഷകളിൽ പദം വളെര നീ വ ം. ൈവ തഭാഷക െട ഗതി ം ഇ തെ . “അകാമ ” എ സം ത പ ം Amabantur എ ല ീൻ പ ം േനാ ക: അകാമ = Amabantur = അ — തചി ം Am — ധാ a — അംഗ ത യം കാമ് — ധാ ba — തചി ം യ — കർ ണിവികരണം nt — . . ബ. വ അ — . . ബ. വ u — സ ികാര ം r — കർ ണി േയാഗചി ം എ



ാൽ ആര ഭാഷകളിൽ ചി ൾ ത യ ളാകയാൽ ഒര ര ിലധികം നീ ി എ മാ ം േഭദ ്. അതിനാൽ ാവിഡ െട സ ഭാവം േനാ േ ാൾ വിഭ ി േമൽ വിഭ ിേയാ ആഖ ാത ി േമൽ ആഖ ാതേമാ ഇര ി ടിയായി വ



തി യാെതാ വിേരാധ മി . “രാവിലേ ്” എ പം േനാ ക- ഇവിെട രാ തി; അതിൽ “ഇൽ” ആധാരികാ ത യം േചർ ി ് “രാവിൽ” എ ായ പെ വിഭ െമ ക ി ാെത രാ ് + ഇൽ എ തിക െട സമാസം േപാെല ഗണി തായാൽ അ ് സം ത ിെല രാ ികാലം എ സമാസ ി ല മായി രാ കാലം (രാ ി വൻ അവസാനി ാ കാലം, അതായ ് ഭാതം) എ ർ ഒ നാമമായി ീ . പീ ീ ് ഇതിൽ ആധാരികാഭാസം േചർ ാൽ “രാവിലേ ത് ” എ സി ി . ഇവിെട “ഏ” എ വിഭ ാഭ ാസ ി ് തി “രാവിൽ” എ ആധാരികാ മാ . “അ ” വിെന ി ര പ ം പറ തിൽ ഏെത ാ ം ഇവിെട വിഭ ാഭാസ ിെ തി “രാവിൽ” എ ് ആധാരികാ മാ . ശരിയായ ആഖ ാതെ െ നാമമാ ി ക ി ി ് അതിൽ നാമ ിേലേ ാെല വി ഭ ികൾ േചർ ക തമിഴിൽ പതി ്. കിടേ ൻ (= ഞാൻ കിട ) എ തകാല– ഉ മ ൈഷക വചന ിൽ െഎ എ തി ാഹിക േചർ ് “കിടേ ൈന (= കിട എെ ) പാർ ാൻ” എ േയാഗി ാം. ഇ േപാെല “കി പ അൈടേ ൻ” (= പ അടേ ൻ) എ വാക ിേല ആഖ ാത ിൽ ഉേ ശിക േചർ ് “കി പ അൈടേ ർ ” എ പം ഉ ാ ാം. േവെറ ം, “ക ിൈല വൈള ാൻ (അ ) കഴൽേപാ ി” (= കരി ചില (വി ) വള ാൻ (ഉെട) കഴൽ േപാ ി) ഇത ാദി േയാഗ ൾ തമി കവികളിൽ അ ർ മ . മലയാള ിൽ “വള വെ ” എ േപാെല േപെര ിൽ നി വി ആഖ ാതനാമ േളേയ ഇൗവിധം ഉപേയാഗി ാ . ഷ സർ നാമ ൾ ം ഷ ത യ ൾ ം പ ിൽ വലിയ േഭദമി ാ തിനാൽ ന ംസക ഥമ ഷനി ം മ ം ആഖ ാതെ ം ആഖ ാതനാമെ ം അർ ം



166



4. വിഭ



ാഭാസ കരണം



െകാേ തിരി റിവാൻ സാധി . സം ത ിൽ “ഭാവ ധാനമാഖ ാതം” എ ൈവയാകരണസി ാ ാൽ ഇൗ വക പ ൾ സ ിേയ വ ി . 73. െവ



ിേലാ താഴേ ാെ സംേയാജികാ ം ആധാരിക േമൽ കാ ം; ടദ ിത ം താൻ വിേശഷമാം.



െവ ിേലാ ്, താഴേ ാ ് ഇത ാദി പ െള ആധാരിക െട േമൽ സംേയാജിക വ ായതായി ഗണി ാം. “ഒാ ” എ സംേയാജികാ ത യ ിെ ടകാരം ഇര ി ി െ മാ േമ വിേശഷ . െപ ക ധാ വിെ ൻവിനെയ മായ “െപ ് ” എ പ ം ഇൗ അർ ിൽ അവ യമായി പേയാഗി ാ ്. കീെ ്-കീേഴാ ്; േമെ ്-േമേലാ ്. അതിനാൽ െവ ിേലാ ് എ ം െവ ിൽെ ് എ തിെ സേ ാചമാെണ വരാം. വിഭ ാഭാസ ളിൽ ചിെലട േപാെല ഉപേയാഗി തി



ത യം ടാെത അംഗ ി കാണി ാം:



െള



െ



ത യാ



ം



74. സ ത



നായ കർ ാവിൻകീഴിൽ താൻ മ കാരകം; പരാ യെ ാണി മിൻദ ിത ാദ ംഗസംസ് ിയ.



കാരക െള അ വിവരി ം. എ ാ കാരക ളി ംെവ ധാനം കർ ാവാ ്. കർ ാ ് സ ത നായി നി െകാ േശഷം കാരക െട സഹായേ ാെട ിയ നട . അ െന കർ ാവിെന റി നിർേ ശിക, അതിനാൽ, വിഭ ി കളിൽ ധാനമാ . ഥമ കീഴട എ കാണി ാനാ ് മ വിഭ ികളിൽ ഇടനില തലായ അംഗസം ാര ൾ െച ്. അേ ാൾ അംഗസം ാരംെകാ ് ഒ നാമം മെ ാ നാമ ിെ േയാ തി െടേയാ വിേശഷണമായി ീ . വിഭ ാഭാസ പ ൾ ഇ മാ േമ കാണി . അംഗ ി േമൽ വിഭ ി ത യം േചർ ാൽ ആ ത യ ിെ അർ ം ടി നാമ ിൽ േച ം. “കാ ് ”, “മകൻ” ര ം സമ ധാന ളായ നാമ ൾ. “കാ ിൻമകൻ” എ പറ േ ാൾ കാ ് മകെ വിേശഷ ണമാെണ െതളി ം. കാ ിെ മകൻ എ ാ േ ാൾ കാ ി ജനി എ സംബ ി കാർ ം ടി മാ ം. ഇ െന ി േനാ േ ാൾ “കാ ാന”, “ആയിര ാ ് ”, “െച ടം” ഇത ാദികളിെല “കാ ്,” ആയിര ് ”, “െച ് ” ഇത ാദി നാമ പ െള ം വിഭ ാഭാസ ിൽ േചർ ാം. പരാ യചി െള പരിഗണി ി േനാ ക.



5 കാരക കരണം



75. നാമ ം



ിയ ം ത ിേയാജന കാരകം.



നാമ ൾ ിയേയാ സംബ മാ ് കാരകം. ഏെത ാം ടി ഒ ിയെയ ജനി ി േവാ അെത ാം ആ ിയ െട കാരകമാ . “അ െ നിേയാഗ ാൽ പതി ാ വർഷം രാമൻ കാ ിൽ താമസി ” എ ഉദാഹരണ ിൽ “രാമൻ”, “നിേയാഗം”, “വർഷം” “കാ ് ” ഇെതാെ ം ഉെ ിേല “താമസി ” എ ിയ ർ ിവ



. ഇതിൽ ഒ ി റ വ ാൽ ഉ - ള - ളികൾ േവ തായ കാള ് അതിൽ ഒ രസം ഇ ാതി ാൽ ഉ ാ േപാെല ഒ അസ രസം ഉ ാ . ഇ െന ഒ പദ ിെ അർ ി ് ർ ിവ തി മ പദ െട അേപ വ തി ് ആകാം എ േപർ. അതിനാൽ ഒ ിയ െട ആകാം െയ രി ി തെ “കാരകം” എ സി ി . 76. ഫലാ



ലം വ ാപാരം ിയയിൻ െപാ ളായ ്



ിയ എ ാൽ ഒ ി; ഏ ി ം ഒ ഫല ം കാ ം; അ െകാ ് ഫലാ ലമായ വ ാപാരം ( ി) ിയ എ ിയ ല ണം െച ാം. “േപാ ക” എ ിയയിൽ ചലനം വ ാപാര ം, േദശാ രസംസർ ം ഫല ം ആ . ഉറ കയിൽ ക ട മന ിെന ഇ ിയ ളിൽ നി പിൻവലി ക വ ാപാരം; അതിനാ ാ ആ വി രണം ഫലം. ഇൗ വിധം എ ാ ിയകെള ം ഫലവ ാപാര ളാ ി ി രി ാം. കർ കർ ൾ ല ണം െച തി ് ിയെയ ഇൗവിധം പിരി ാൽ വളെര സൗകര ്. 167



168



5. കാരക



77.



കരണം



ധാന കാരകം കർ ാ; വ ാപാരാ യമാണവൻ; വ ാപാരെമാ ിൽ മെ ാ ിൽ ഫലെമ ി ഭാഗ ം പിരി ീടിൽ ഫല ിെ യാ യം കർ കാരകം.



മെ ാ ാരക േട ം േനതാവായതാ ് കർ ാ ്. വ ാപാരെമ ം ഫലെമ ം ിയെയ ര ഭാഗമായി പിരി ാൽ വ ാപാരാ യം കർ ാ ം ഫലാ യം കർ മാ ം. ചിലേ ാൾ വ ാപാര ം ഫല ം ഒ വ വിൽ െ യാെണ വരാം; അ െന ിയകൾ കർ മി . വ ാപാരം ഒ വ വിൽ, ഫലം മെ ാ ിൽ എ ര ംശ ം പിരി വരികയാെണ ിേല ിയ കർ . “മണി െട ശി അ മിനി നട ” എ നാം വ വഹരി ാ ്. ഇതിൽനി ന ാ േബാധം എെ ാൽ- റ േനരം ൻേപ 12-ആം വരയിൽ നി ശി േമണ നീ ി നീ ി ഇേ ാൾ 1-ആം വരയിൽ എ ിയിരി എ ാ . അതിനാൽ “നട” ധാ വിൽ ചലനം (ഇള ം) വ ാപാര ം, േദശാ രസംേയാഗം ഫല ം ആ . ഇവിെട ചലന ം േദശാ രസം േയാഗ ം ശി ഒ ിെന െ ആ യി സമാനാധികരണമായിരി തിനാൽ ഇൗ ധാ അകർ കമാ . “ആശാൻ രൽ െകാ പി െര അടി ” എ വാക ിൽ “അടി ക” എ ിയ സകർ കമാ . ഇതിെല വ ാപാരം ഒ വ വിെന മെ ാ വ വിൽ ഘടി ി കയാ . ആ ഘടനജന മായ സ ർ മാ ഫലം. ആ സ ർ പമായ ഫലം പി രി ം വടിയി ം ഒ േപാെല വ ാപി .എ ി ം കർ ാവായ ആശാെ ഉേ ശ ം പി രിൽ േവദന എ സാധാരണ സംസാരി ആസ ർ െ ഉ ാ ണെമ മാ മാകയാൽ പി ർ കർ മായി ീ ; വടി കരണമായി ം നി . ആശാ ് േനെരമറി ് സ ർ ം വടിയിൽ ജനി ണെമ ായി വിചാരെമ ിൽ “ആശാൻ പി െരെ ാ ് വടിെയ അടി ” എ േയാഗിേ ി വ ം. പേ , ഇ െന അവസരം അധികം േനരിടാ തിനാൽ ഇൗ മാതിരി േയാഗ ി ് അവകാശമിെ േ ഉ . ാധാന ം വിവ ാധീനമാകയാൽ കാരക ം വിവ േപാെല വ െമ കളിൽ ം പറ ം. ഫലെ തി ഹി ക (സ ീകരി ക) യാലാ ് ഇൗ വിഭ ി ് “ തി ാഹിക” എ േപർ െച ിരി ്. 78. സാ



കർ



ിെയ ാൽ ിയയതിൽ ാവിൻ തിേയാഗിയാം.



ിയെയ നിർ ഹി തിൽ കർ ാ ് തനി സഹായി സാ ിയാ . ഉദാ: ശിവൻ ശ ിേയാ േച .



് എതിരാളിയായി ് ആവശ െ



േകരളപാണിനീയം



169



ഇവിെട “േച ക” എ ിയെയ നിവർ ി തിൽ കർ ാവി ് ഒ എതിരാ ളി െട സഹായം ആവശ െ . ആയ ് “ശ ി” ആകയാൽ “ശ ിേയാട് ” എ ് സംേയാജിക വ ിരി . കർ ാവി ് തിദ ിയാകയാൽ സാ ിെയ കർ ാ തെ ആ ക ം െച ാം. “ശിവൻ ശ ി മായിേ ” ശിവൻ, താ ം ശ ി ം ഒ മി വിധ ിൽ േച െവ ർ ം. “ആയി”— എ നിപാതം ഇൗമാതിരി അന യെ േദ ാതി ി . ഇതി ം, “മഹർഷി, ശിഷ ക മായി വ ”, “അ ം, വട, എ മായി” “സദ കഴി ” ഇത ാദികളിൽ “ശിഷ കേളാ ടി”, “അ ം, വട, എ കേളാ ടി” ഇത ാദി അർ ം ഉൗഹി െകാൾക ഉദാഹരണാ ര ൾ: “ ം െനേ ാ ് ഇടെപ ” രാ–ച. “കേ ാ െകാ രികേ ാടായി.” പ–െചാ. “െകാ ം ട ി േവണാേ ാ ് (ഉ ) ഇടയിൽ.” േക–ഉ. “ ലേയാ ലയിടയിൽ (= ലേയാ ല ഇടയിൽ) േനാ ം.” ൈവ–ശ. “തി മലരടിേയാ തി ടിേയാടിട തി ടൽ.” ഹ–കീ. “ഇ െമേ ാ നിേ ാ െചാ വാൻ അവർ പറ യ .” ന–ച. “അവേരാ ് കഥെയ ധരി ി .” ന–ച. “േപാേ ാ േവദേമാതി.” പ–െചാ. “ വടിെയ മാബലിേയാടിര .” രാ–ച. “സൗമി ിേയാ വി വാ ി.” സീ–വി. “അവേനാ നാ പിടി ട ി.” േക–ഉ. “ശാ മവേനാ പഠി .” മ–ഭാ. “നി േളാെടാ േദാഷം െച .” ന–ച. “ചാപല െമേ ാ കാ .” ശി– . “ഞ േളാടി െന തീെ ാരി ാ ം.” –ഗാ. “എേ ാ കാ ണ മി ” േക–രാ. “നി ൾ േദവകേളാ േയാജി കയി .” മ–ഭാ. “അകൽ മൗര േനാ ചാണക ്.” ചാണ. 79. ഏവ കർ ത മവൻതാൻ സ ാമിയായ ്. കർ ാ ് തെ വ ാപാര ിൽ നി സാ ാൽ ഉ ാ ഫലെ കർ േചർ ് ആ കർ ം ഏവ ് ഉപകാര ിനായി ീരണെമ വിചാരി ാ അവൻ സ ാമിയാ . ിൽ “ഏവ ്, “അവൻ,” എ ിംഗം അവിവ ഉദാ: ധാർ ികൻ ാ ണ ് പ വിെന െകാ . െവ കാരൻ കറി ് ഉ േചർ . ക ൻ ഭി ി െവ േത .



ിൽ േവാ ിതം.



170



5. കാരക



കരണം



േവല ാരൻ ആലി തടെമ . േരാഗി തല ് എ േത . േതാ ാരൻ ഷി വളമി . 80. അസമാനാധികരണ-



വിധി



േ ശ മായ ം.



നാം ഏതിെന ി സംസാരി േവാ അ ് ഉേ ശ ം; അതി ് എ പറ േവാ അ വിേധയം. ഇതാ ഉേ ശ വിേധയഭാവം.



ാ



എ



്



“കാ ക താ ” എ പറ േ ാൾ നാം കാ െയ ിയാ സംസാരി



്. അതിനാൽ കാ ഉേ ശ ം; അതി ംതെ കാ െയ ി പറ “ക താ ”എ വിേധയം. ഇൗ വാക ിൽ ഉേ ശ മായ കാ ം വിേധയമായ ക



ം ഒേര വിഭ ി (നിർേ ശിക) യിലാകയാൽ ഇ ് സമാനാധികരണമായ ഒ വിധിയാ . ഇ െനയ ാെത “കാ ക ് ”, എ പറ ് വ ധികരണവിധി. അതിൽ ഉേ ശ മായി നി കാരകം സ ാമിയാ . ഉദാ: രാമ



ായി; ര ് തീപിടി 81.



ഒ ശാ



; പഴ



ി



പാകംവ



.



ിേയാപകരണം തെ കരണം; േഹ കാരണം.



ിയ നട തിൽ കർ സി മായ േഹ തെ മാ . ഉദാ:



ാവി ് ഉപകരണമായി ത കാരകം കരണം. തർ കാരണം. കരണ ം കാരണ ം േയാജിക െട അർ



വടിയാൽ അടി ക ി നാവിനാൽ ന ി. േഭാജ ളാൽ ഭി ന ി തെ െചാ ാേല േപായി. രാഘവനാൽ ഇവ ടി ്. ഇവരാ പ വം നാ ിൽ. അതിനാ പ വം നാ ിൽ.



(േക–രാ.) (മ- ഭാ.) ( -ഗാ.) (രാ–ച) (േക–രാ.) —



കരണാർ ം. ” ” കാരണാർ ം ” ” ”



“െകാ ് ” എ നിപാത ം ഇൗ അർ ളിൽ െ േയാഗി െ .



ിൽ “ആൽ” ത യ ി േഹ ം, “െകാ ് ” എ ഗതി കരണ ം ആ ് സ മായ അർ ം എ േതാ . അതിനാൽ കാരണെമ അർ ിൽ ആലിെന മാ ം കരണാർ ിൽ െകാ ിെന മാ ം ഉപേയാഗി ക എെ ാ ഏർ ാ െച ാൽ ന ായിരി ം. “കർ ണി േയാഗ



ിൽ കർ



ാവി



േയാജിക വ ം” എ



പറയാ



്; എ



ാൽ



171



േകരളപാണിനീയം



വാ വ ിൽ അവിെട ം കാരണെമ അർ ിൽ െ യാ മലയാള വ ാകര ണ കാരം േയാജിക വ ്. ഭാഷ സ മായി കർ ണി േയാഗമി . ഇേ ാൾ ഉപേയാഗി വ സം ത ിെ ശരി ർ ിമ േവ ി ഇട ാല ിൽ ിമമായി ഏർെ ിയ ഒ സ ദായമാ . ഇതിേല ല ം: ഒ ാമ ്, സം താനഭി ാർ കർ ണി േയാഗെ ഒരി ം ആദരി ി . സംസാരി ഭാഷയിൽ കർ രി േയാഗേമ േകൾ മാ . ാചീന ളിൽ എ മാ മ , എ ൻ തൽ േപ െട തികളി ം സം തബ മി ാ ിട കർ ണി േയാ ഗം ഇെ തെ എെ അ ഭവം. “ര വംശം കാളിദാസനാൽ ഉ ാ െ താ ് ” എ തി പകരം “ര വംശം കാളിദാസ ാ ിയതാ ് ” എ പറ ാൽ ഒ ം േപാരാ യിെ മാ മ , ഇൗ രീതിതെ യാ ് ’ ഭാഷ സ ത ി മാ ് എ ം ടി േതാ . ര ാമ ്, സം താദികളിെലേ ാെല ഭാഷയിൽ ഒ ധാ വിെന കർ ണി േയാഗ ിൽ ആ തി ചില ത യേഭദ േളാ പനിയമ േളാ ഇ . െപ കെയേ ർ ക എ ഭാഷയിൽ നാമ ളിൽനി ം ിയകെള ഉ ാ



തി ഒ ഉപായെമേ ഉ . “അകെ ക, െവളിെ ക, ഉൾെ ക, തീർ െ ക, പണിെ ക” തലായ ധാ ൾ ഇതിേല ാ ളാ . അതിനാൽ “കിരാ േതന േഗാ ഹന േത” എ തി ശരിയായ” കിരാതനാൽ ഗം െകാ െ ’എ ഭാഷാ േയാഗ ിൽ നി വാ വ ിൽ ജനി േബാധം ഇ കാരമാ ്: “കി രാതനാൽ (= കിരാതൻ േഹ വായി ് ) ഗം (കർ ാ ് ) െകാ െ (= െകാ ലിെന െപ , സഹി )” “അകെ ക” എ തി ് “അക െപ ക” എ ം, “പിടിെപ ക” എ തി “പിടിയിൽെപ ക” എ ം, അർ ം വ േപാെല “പറയെ ക” എ തി “പറകയിൽ (= പറ ിലിൽ) െപ ക” എേ അർ . ഇൗ വിധം ശാ ീ യമായി നി ർഷേ ാ ടി ആേലാചി ാൽ ഭാഷ കർ ണി േയാഗം അ ിമമായ വിധ ിലിെ ്എ ിൽ േബാധെ താ . വാ വ ിൽ അ െകാ ്, “എെ വാ ാൽ അവൻ ഭയെ ” എ അകർ കവാക ിൽ “വാ ാൽ” എ ് േഹ വർ ിൽ േയാജിക വ േപാെലതെ , “എ ാൽ ഇൗ വാ െചാ െ ” (= ഞാൻ നിമി ം ഇൗ വാ െചാ ലിൽെ = പതി ) എ സകർ കവാക ി ം വ െവ മാ . “നദിയാൽ േശാഭിതം”, “പാ ിനാൽ ദ ം” ഇത ാദി സം ത േയാഗ വി സം തരീതിയ സരി ് േയാജികതെ .



ളിൽ കർ



ാ



82. ആധാരമാം കാരകംതാ-



നിഹാധികരണാഭിധം.



കർ ാ ് ിയ ാധാരമായി ക ി കാരകം അധികരണമാ . ആധാരം



വിധ ്: “ഒൗപേ ഷികം”, “അഭിവ ാപകം”, “ൈവഷയികം” എ ്. ആധാരാേധയ ൾ ഏതാൻഭാഗ ിൽമാ ം ഉപേ ഷി ് ( ർശി ് ) ഇരി ിട ് “ഒൗപേ ഷി കം”; ആധാര ിൽ സർ ആേധയം വ ാപി ിരി ിട ് “അഭിവ ാപകം” അ ർ



172



5. കാരക



ളായ വ ഷയികം”. ഉദാ:



ൾ



ംമ ം



ിെകാ



് ആധാരാേധയഭാവം ക ി



പായിലിരി എ ിൽ എ ഇരി ഖ ിൽ ഇ ി ക ിൽ കേരറി ര ം ഇടേ ാളിൽ വ െകാ േപായി തനര ാരിൽ മ ി െപാ ് െന കയിൽ ംബി തീ ൽ വ പാൽ സത ധർ



ിൽ പിഴ . ിൽ പിഴയായ്വാൻ



നാഥ ൽ അ കതവി ൽ നി



.



.



െമാ ിൽ മറ നിെ നീതിശാ ിൽ മ കര ക വൻ േതനിലര പാലിൽ ി േമാരിൽ ടി ി ച ാതിൈ യിൽ തൻൈക ം േചർ



} }



ിട



—ഒൗപേ ഷികം. — അഭിവ ാപകം — ൈവഷയികം — ഒൗപ. —ഒൗപ. —ഒൗപ. —ഒൗപ. —ഒൗപ.



— .ഗാ. —േക.രാ. —മ.ഭാ. — .രാ — .ഗാ



—ൈവഷ.



—മ.ഭ



—ഒൗപ.



—േക.രാ.



—ഒൗപ. —ൈവഷ. —അഭി. —അഭി. —ഒൗപ



—േക.രാ. —പ.ത.



കരണം



“ൈവ



— .ഗാ.



നാമ ൾ ത ളി സംബ മാ ് സംബ ിക െട അർ ം. അ സ സ ാമി ഭാവം, ശിഷ ഭാവം, ജന ജനകഭാവം എ ിത ാദി പല വിധ ിൽ വരാം. ഉദാ: രാജാവിെ ആൾ നീലക െ ഭ ൻ ഇതിെ കാരണം മര ിെ കായ് വസി െ ശിഷ ൻ ര െ വംശം നി െട വർ മാനം മഹാേമ വിെ െതേ ദശരഥെ ൻ



ഭാഗം



എ ിത ാദി. ഒ ധാ തെ ം ഭാവ ത യം േചർ നാമമായി ീർ കഴി അതിെ കർ ാ, കർ ം തലായ കാരക ൾ ം സംബ ികേയ വ . ഉദാ: രാജാവിെ എ ് = രാജാെവ പാ വ ാ െട നഗര േവശനം = പാ സഖിക െട ം = സഖികൾ ക. രാവണെ വധം = രാവണെന വധി ക



ക. കർ വർ നഗര ിൽ േവശി ക കർ കർ കർ



ാ. ാ. ാ. ം



ാൽ



173



േകരളപാണിനീയം



നി െട വിേയാഗം = നിെ വിേയാജി ി ിരി ക കർ ം തേമാ ഭാവിേയാ വർ മാനേമാ ഏ വിധമായാ ം ഒ ി ഏ വെര ഒ കഴി െ ാ ് എ രീതിയിൽ അേനകവ ാപാര െട വീചീതരംഗന ാേയന (Undulatory motion) ഉ വാഹമായി നട വ തായി ന െട ിയിൽ േതാ േവാ അ വെരേയ അതിെന ിയെയ ൈവയാകരണ ാർ വ വഹരി മാ . ിയ സി മായാൽ നാമംതെ ; സാ ാവ യിൽ മാ േമ ിയാത . നാമ ി (നമ ി = ാതിപാദികാർ ാൻ തി ഹ ീഭവ ി) “നമി ത് = വിഭ ാദ ർ െട േനെര വഴ ് ” എ ാ ൈവയാകരണ ാർ വ ൽപ ി ക ി ്. ഇവിെട ഒ സം ഹകാരിക: സി ം താന സി ംതാൻ സാ മാ െമേതവെര, അേതവെര മാ ാവാം ിയ; പി ീ നാമമാം. 83. അകർ ക ിയകളിലതാതിൻ തി കൾ കർ ാനം വഹി ീ ം ചാ ം ചാ കെയ േപാൽ. കർ മി ാ തി



ധാ വി ം ആ ധാ വിെ ിെല പം) കർ ാന



ിയാനാമം (ഭാവ പം) എ വരാം:



ചാ ം ചാ ക; ഒാ ം ഒാ ക; വീ വീ ക ഇത ാദ ദാഹരണ 84. ര



വിശി



കർ



ം മ ം പറയാ



ൾ.



ം ചിേലട ിയ ലമായ്



ചില ിയകൾ ര കർ ം വരാ ്; അ വിശി ിയെയ ഒ ിയെയേ ാെല ഗണി യാലാ ്. പറക എ ിയ ് ം എ കർ ം േച . അതി േശഷം ം പറക എ കർ ാൽ വിേശഷി ി െ ിയെയ “പഴി ” എ ഒ ിയെയ േ ാെല വിചാരി പ ം, ആെര പഴി എ േവെറ ഒ കർ ം ടി ആവശ െ ം. അേ ാൾ “ഭാര െയ ം പറ ” എ കർ ം ര ായി. എ ാൽ ം പറക എ വിശി ിയ സമാസമാെണ ം ക ി ാൻ പാടി . “ഭാര െയ മ ാെത പറക യി ” എ പിരി ം േയാഗി ാ ്. േവെറ ആവശ ൾ േവ ി “ശിഥില സമാ സം” എെ ാ വക സമാസം സ ീകരി പ ം ഇൗ വക േയാഗ െള ടി അതി ൾെ ാൻ വിേരാധമി . ഉദാ: “എെ “ഏഴ



ില ർ ചന ൾ െചാ തെന എ ാൻ”



ാൻ” മ-ഭാ. ഉ-രാ.



174



5. കാരക



സം തൈശലി അ കരി ം കവികൾ ചില ദ ികർ ക േയാഗ “അഭിമത



െള വസി െന



ഇ വസി േനാ ് എ



േവ



താ



ാർ



ി ”



ൾ െച ി



കരണം



.



േക.രാ.



്.



85. േകവല



ിയയിൽ കർ ാ കർ മാ ം േയാജേക; ഫേലാപേഭാ ാവെ ിൽ കരണംതാൻ സകർ േക.



ഒ വൻ ിയെച ; അവെന മെ ാ വൻ അതി േ രി ി ; ഇ െന േയാ ജക തിയിെല ിയ ര കർ ാ വ േച . േകവല തിയിലിരി ധാ റി ിയ െട കർ ാവായ സാ ാൽ കർ ാവി േയാജ കർ ാെവ ം േ രണ െച വ േയാജക കർ ാെവ ം േപ കൾ െച ാ ്. േകവല ിയയിെല കർ ാ ് ( േയാജ കർ ാ ് ) േയാജക തിയിൽ കർ മാ യി മ ം; എ ാൽ ിയ സ യേമ കർ താെണ ിൽ കരണമായി ം വരാം. കർ േമാ കരണേമാ എ തീർ െ ് ിേയാപേഭാഗം േനാ ീ േവണം. ിയ െട ലൗകികമായ ഫലം- അതായ ിയെകാ േയാജനം- േയാജ തെ യാ െണ ിൽ അവൻ കർ ം; അ േയാജക ാെണ ിൽ കരണം. ഇ കർ കരണ െട ല ണംെകാ തെ മാ ്. വടിെകാ ടി എ ിട ് വടി ് അടി ക എ ിയ െട നട ി ിൽ എ േ ാളം ി േ ാ അ േ ാളേമ േയാജ ിയാസി ിയിൽ േയാജകൻ അ വദി എ ിൽ ആ േയാജ ൻ കരണമായി നിൽ ം; ിയാ േയാജനം േയാജ വരണെമ ാ ് േയാജകെ വിവ െയ ിൽ അേ ാൾ അവൻ ( േയാജ ൻ) കർ മായി െ വ ം. “ആശാൻ ശിഷ െര കം വായി ി ” എ ശിഷ െര കർ മാ ിയാൽ ആശാ



കവായന െട േയാജനം ശിഷ ർ ാകണെമ ാ ് വിവ . ‘ശിഷ െരെ ാ കം വായി ി ’ എ ായാൽ ആശാൻ സ യേമ വായിേ തി പകരം ആ േവല ശിഷ േരാ െച ാൻ ആ ാപി എ മാ േമ ഉ . വായനെകാ േയാ ജനം തനി ാ ്. ഉദാ: കർ മാ തി ്: തിര ാരൻ തിരെയ ഒാടി വ ി ാരൻ വ ി നി പിതാ െന ഉ വം കാണി രജകെന െതാ വി േദവകെള വി അ തം ടി ി ഷ്ഷ െന ശ ള േമാതിര ംഗതി ഒാർ ി ി



(അകർ (അകർ (സകർ (സകർ (സകർ (സകർ



കം) കം) കം) കം) കം) കം)



175



േകരളപാണിനീയം



ബാലെന കാമിനീേവഷം ചമയി ത ാെര െന ഭരേമൽപി ഒ വിലെ ഉദാഹരണം എ ് വിശി ിയയാ േയാജ ൻ കരണമാ



ശിമ-ഭാ.



ികർ കംേപാെല േതാ ്.



(സകർ കം) (സകർ കം) ം; എ



ാൽ ഇവിെട ഭരേമൽപി



തി ദാഹരണം:



വ



ീലിെനെ ാ വ വഹരി ി . ലി ാെരെ ാ മെട ി . അവെരെ ാ ് തെ ി . ഭാഗ. അവെന പാ ിനാൽ കടിെപ . മ-ഭാ. 86. കർ



വ ാപാരെമേന താൻ സ യം ിയ നട കിൽ നിഗീർ കർ കം ധാ േവൺ കി ക െമ േപാൽ; അതിെ കർ ാനെ േ ശിക വഹി ി ം.



ഒ ിയെയ ി റ േ ാൾ അ നട ഒ കർ ാവിെ തീതി ന സാ ധാരണയിൽ ഉ ാ ം. അതിനാലാ ് ിയെയ ഫലവ ാപാര ൾ എ ര ംഗമായി പിരി ് കർ കർ ൾ ല ണം െച ്. എ ാൽ അ ർ ം ചില ിയകളിൽ കർ ാവിെ യ ം ഒ ം ആവശ െ ി ; ിയ വലിേയ വ കയറി നട െകാ ം; അ െന ിയ നിഗീർ കർ കം എ േപർ. കർ ാവിെനേയാ അെ ിൽ കർ വ ാപാരെ േയാ നിഗിരണം െച (ഉ ട ം െച ) ിയ എ ർ ം. േവൺ, കി ക എ ര ം ഉദാഹരണ ൾ. ഇ െന കർ ാവി ാെത വ ി യക െട കർ ാന ് ഉേ ശികാവിഭ ിെയ േയാഗി ണം. ഇൗവക ിയക െട േയാഗം വ ധികരണവിധി ല മാകയാൽ അ ക െട ഉദാസീനനായ കർ ാ ് സ ാമികാരകമായി ീ തിനാൽ ഉേ ശികയാ ് അതി വേര ്. ഉദാ: എനി



് ഒ ശിഷ െന കി ീ



്. അവ ് ഉ



ാ റ



ണം. ഉറ



ിയാ



ണം.



ഇവിെട ശിഷ െന സ ാദി ാൻ കർ ാവായ ഞാൻ ഒ ി ം െച ി ; ശി ഷ ൻ സ യേമ ഇേ ാ വ ടിയതാ ്. അ െകാ ് ിയ നിഗീർ കർ കം; കർ ാന ിൽ“എനി ് ” എ േ ശിക വ ിരി . ഉ ണം, ഉറ ണം എ ി യകളിൽ ഉ ക, ഉറ ക എ കർ ാവ ർഭവി ി ് എെ ി ം പറയാം. “കി ീ ് ” എ തിൽ അ േപാ മി . അവ ് ഒ ഭാര െയ േവണം. നിന ികൾ വിശ . എനി



േവദനിേ ാ? ഷി .



176



5. കാരക



കരണം



ഇത ാദികൾ േവെറ ഉദാഹരണ ൾ. 87. ഉേ ശികാർ ം ദിേ ശകാലസംഖ ാവ വ കൾ, കാലേദശപരിേ ദം, താദർ ാദിക ം തഥാ. ഉേ ശിക “സ ാമി” എ കാരകം അർ മാെണ പറ ി േ ാ. അതി റേമ േവെറ ചിലയർ ം അതി തിെന ഇൗ ിൽ പരിഗണി ിരി . ദി ് േദശം, കാലം, സംഖ ഇ ക െട വ വ (അവധി) ക െ ക; ഇ കാലം േദശം ഌ എ പരിേ ദി പറക; ഒ ി േവ ി എ അർ ം. ആദിശ ം െകാ േവെറ ം, േചർ , േശഷി, മി ് ഇത ാദ ർ പദ േളാ േയാഗം ഹി ണം. ഉദാ: ഹിമവാ ് െത ് വി വട ് ക െന ക ി പിടി പ ദിവസ ിനകം ാവി േ ഴാമൻ ദശരഥൻ പ മണി തപാൽ വ ഴ ി െവ റി ഉൗണി കാ ിരി സീത രാമ േചർ വൾ ആ രാമൻ ി ശ ൻ പി ി ന ് 88.



—ദിഗ വ —േദശവ വ —കാലവ വ —സംഖ ാവ വ —കാല പരിേ ദം —േദശ പരിേ ദം —താദർ ം —േയാഗ ാർ പദേയാഗം —ശ ർ പദേയാഗം —ശ ർ ഇത ാദി.



േയാജികാധാരികകൾ െകാ ാം നിർ ാരണ ി ്.



നിർ ാരണം ഒ മായ ഇന ിൽനി ം ഏതാൻഭാഗെ ിൽ േയാജിക ം ആധാരിക ം വ ം. ഉദാ:



േവർതിരി



ക; ആ അർ



വലാെലാ പറി — മ.ഭാ. വലിെലാ പറി . സ ാെലാേരാഹരി — ഉ.ഉ. സ ിെലാേരാഹരി. ര ാെലാ ്. ര ിെലാ ്. 89. ആധാരിക



ർ മാ ം താരതമ വിേവക ം.



താരതമ മർ



ി ം ആധാരിക വ ം. ഉദാ:



േകരളപാണിനീയം



177



അതിൽ ശത ണം ന ് ശി- . നിൽ മാസം ബലഭ ൻ മ-ഭാ. എ ി ം ിയം മിേയാ വ ഭ! േക.രാ. കാരക െട അർ െള വിവരി കഴി ; അ കളിൽ ഉൾെ ടാ ചില വിഭ ർ െള ം മാ ക ായി ് എ കാണി . ഇതിലധികം ഇൗ തെ വി രി ാൻ വിചാരി ി . വിഭ ർ െള എ ാം േത കിെ കാണി എ ് അസാ മാ ്. മി സംബ ം കാരക ളിൽ അ ർഭവി ം; േശഷ േയാഗവിേശഷ ൾ പരിചയംെകാ ് േനാ ി അറിേയ കളാ ്. ഇനി ഇൗ കരണം ഉപസംഹരി തിനായി കാരക െള െ നിർ യിേ െത െന എ പറ . 90. വിവ



േപാൽ മാറിമാറി വ ം കാരകജാതികൾ



ര സംബ ം തലായ ലൗകികസംബ െളേ ാെല കാരകം തലായ വ ാകരണ സംബ ം വിവ ാധീന ളാ ്. നാം നി േനാ നില െട േപാ േപാലി രി ം സംബ ിെ േപാ ം. ഒ നിലയിൽനി േനാ േ ാൾ ഒ വിധമായി േ ാ സംബ ം േവെറെയാ നിലയിൽ നി േനാ േ ാൾ വിധം മാറിേ ാ ം. (1) ൈക(യിെന) അടി ; (2) ൈകയിൽ അടി ; (3) ൈക ടി എ വിധം േയാഗം വരാം. (1)-ൽ അടി െട ഫലമായ േവദന സഹി ് എ വിവ ണയാൽ ൈക കർ ം; (2)-ൽ അടി ഇ ല ാ െപ ് എ കാണി തിൽ പതി യാൽ അധികരണം; (3)-ൽ അടി െകാ ആളിെ ശരീരഭാഗെ ി ാണി തിനായി ് ഉേ ശിക െയ ഉപേയാഗി ിരി .



6 ത ിത കരണം



സം തൈവയാകരണ ാ െട രീതിയ സരി നാമ ളിൽ നി ം േഭദക ളിൽ നി ം വ ൽ ാദി ി ശ ൾ “ത ിത” െമ ം തി തികളായ ധാ ളിൽ നി വ ൽ ാദി ി വ ്“ ് ” എ ം സം കൾ സ ീകരി ിരി . സം ത ിൽ ിത ൾ നാനാവിധ ളായി ്. ത ിത (1) (2) (3) (4) (5) (6)



ൾ



ദശരഥെ ൻ — ദാശരഥി സ ർ ംെകാ ാ ിയ ് — സ ർ മയം വർഷ ിൽ ഭവി ് — വാർഷികം ി വൻ — ിമാൻ ദ വായിരി ് — തം വ ാകരണമറി വൻ — ൈവയാകരണൻ



ഇത ാദി. കൾ (1) (2) (3) (4) (5)



ദർശി െ ടാ ് — ശം ദർശി വൻ — ാ ് ഏ െകാ ദർശി േവാ അ ് — ി ദർശി ിയ — ദർശനം ദർശി ക ശീല വൻ — ദർശി



ഇത ാദി. ഭാഷയിൽ



ിത



ൾ വളെര റവാ



്; േപാരാ 179



െത ാം സം ത



ിൽ നി



ം



180



6. ത



ിത കരണം



കടംവാ കയാ ് പതി ്. അതിനാൽ സം ത സ ദായം ഭാഷയി ം അ സരിേ ിയിരി . എ ാൽ പാണിനി ത ിത ിൽ അവസാനം ടാെത അർ െള ം ത യ െള ം വിധി വലിയ ഴ ം ഉ ാ ി ീർ ി ്. “ത ിത ഢാ ൈവ യാകരണാഃ” എെ ാ വചനം തെ പറയാ ്. ഴ ം തീർ ാനായി ത ിത െള ഒ വിധം തരം തിരി േപ ക ം ി ് ഭാഷയിൽ സംഭവി ിടേ ാളം എ



െള ഇവിെട എ ിരി .



1



ത ാ



തയ



ൾ



അേനകം ധർ െട ഇരി ിടമായ ഒ ധർ ി( വ ം)യിൽ നി ് ഒ ധർ ിൽ ഉൾെ അംശ െള തിരെ ിൽ നി േവർെപ ി പിടി ് ഒ യാ ി ാണി തി ് “ത ാ ം” എ േപർ. അ മാ ം = ത ാ ം എ േപ ം അന ർ മാ . രാമൻ രനാെണ ിരി െ ; അവെന രെന വിളി



് അവെ അംഗ െട കിട ി ചില വിേശഷ ളാലാ . ഇൗ വിേശഷ



െട ആെക ക എ ാൽ അ സൗ ര ശ ിെ അർ ം തെ . അേ ാൾ സൗ ര ം എ ാൽ രനാ തിേല േവ സകല എ ം ടിേ ർ ് എ ാ ണർ മാ ്. എ ാൽ ഈ എ ൾ മാ മായി ഒെരട ം കാണാൻ യാസം. ഒ വ ിൽ മ ധർ േളാ േചർേ ഇവ നിൽപാൻ ഗതി . അതിനാൽ സൗ ര ശ ം െച ് രനി വ ം, നീളം, നിറം, െപാ ം തലായ ഉപാധികെള ഗൗനി ാെത രശ ിെ ി നിമി മായ ഒ ധർ െ മാ ം ക യാ . സൗ ര ം ഇ െന ത ാ ത ിതമായി ീ . രൻ ധർ ി, സൗ ര ം ധർ ം; ഇവെയ ണി എ ം ണെമ ം വ വഹരി ാ ്. ഇൗ വക പം സം ത ിൽ വളെര സാധാരണമാ ്. ഒാേരാ ധർ ി ം തെ ധർ വാചകം അെ ിൽ ത ാ പം ഉ ്. ഘടത ം, പടത ം എ മാ മ , ഘടത ത ം, പടത ത ം ടി താർ ിക ാർ സ ീകരി . എ േവ , ഭാഷയിൽ ധർ ിെ ാ ധർ േമാ ധർ ി െനാ ധർ ിേയാ ഇെ വ ് അ ർ മ . ഉദാ:



— —



തി ധർ ം ധർ ി മ തിയ അഴ ് അഴകിയ വടി ് — 91. േഭദകാർ



തിയിൽ “മ” ത ാ ാഖ ത ിതം; േശഷ ിൽ ം യഥാേയാഗം; പിെ നതരാദി ം.



181



േകരളപാണിനീയം



ണവാചക ളായ ശ ളാണേ ാ േഭദക ൾ. അ െന തികളിൽ ത ാ ം എ അർ ം റി തി ് “മ” എ ത യം േചർ ാം. േഭദക ളിൽ ം എ േപരി ഇനം തി പ ളാകയാൽ അ കളിെല ാ ി ം “മ” ത യം വ ം. അതി റേമ നാമ ളി ം ധാ ളി ം ചിലതിെന ണ ധാനമായി വിവ ി ് “മ” േചർ ാ ്. ഇൗ താൽപര ം വരാനാ ് ിൽ “േഭദകാർ തി” എ പറ ്. േശഷം േഭദക ൾ ് “ ം” എ ത യം. ഇ സം ത ിെല “ത ” ത യ ിെ ത വമാ . അതിെന “ത ം” എ ത മമായി ഭാഷാശ ളിൽ ഉപ േയാഗി ക ശരിയ . മ ഭാഷകളിൽ നി തിെയ അ ാെത ത യെ കടംവാ ക സാധാരണയിൽ പതിവി . മലയാള ിൽ “ത ” ത യം കടം വാേ ിവ ് ത ാ തയ െട ർഭി ാ ം മലയാളിക െട സം ത മ ിെ ആധിക ാ മാ ്. തമിഴർ ഇ ടാെത കാര ം സാധി ി േയാ? കടം വാ ാൻ റെ വ പണമായി വാ ി തെ ആവശ ൾ നട കയേ അഭിമാനം? അ െകാ ് ത മേ ാൾ ത വ ിനാ ് േയാഗ ത. എ മാ മ , “മമ ിേര”, “െപാ യിത ാ”, “മാട ീനാം” എ മ ിൽ ഭാഷാ തികൾ സം ത പനിഷ്പാദനം പാടിെ േ ഇേ ാഴെ ഏർ ാ ്. അതിനാൽ “വി ിത ം”, “േഭാഷത ം” എെ



് “വി ി ം”, “േഭാഷ ം” തെ എ വ ം. ത യദാരി ാൽ “തരം”, തനം” എ പദ െള സമാസമായിേ ർ ം ത ാ ത ിത ിെ േയാജനം സാ ധി ാം. തമിഴിെ മ ാണി ്. ഉദാ: – മ, െവൾ–െവ , േനർ–േനർ , െച –െച മ, ആൺ–ആൺമ. പഴ–പഴമ, െതളി–െതളിമ, വൻ–വ , അടി–അടിമ, േകാൻ–േകാ . മടയൻ—മടയ ം ച ി—ച ി ം മ ൻ—മ ം െപാ ൻ—െപാ ം ക ൻ—ക നം ാളൻ— ാള രം േവ ാ—േവ ാതനം ത ത ി—ത ത ി രം സം തശ



ളിൽ സം ത പെ



െ



ഉപേയാഗി



ാം:



— ത ം, മാർ വം, ത, ദിമ. ര—സൗ ര ം, രത ം. രമണീയം—രാമണീയകം, രമണീയത. വിദ ാൻ—ൈവ ഷ ം, വിദ “ തി ് ” എ പറ ഭാവാർ ം െകാ ല മായി നട ം:



ക ത് ത യ ം ത ാ



െവ —െവ , െവ ്. ക —ക വ ്—വ ം. െപാങ്—െപാ , െപാ നീ ്—നീ , നീളം.



,ക ം.



ം. തയ



ി ് അർ



്.



തി ് ിയാ ധാന ം, ത ാ ത ിതം ണ ധാന മാകയാൽ വാ വ ിൽ ഇവ സ ൽപം അർ േഭദം പറയണം; എ ി ം ഭാഷയിെല ധാ ിയാവാചിയായിരി



182



6.



ത ിത കരണം



ണെമ നിർ മി ാ തിനാൽ പല ല ളി ം ഇവ ് അർ സാമ ം വ . സം ത ി ം ൈദർഘ ം, ആയാമം എ ശ ളിെലേ ാെല ചിെലട



ിത ൾ പര ായത കാ ്. ഒേര അർ ിൽ ര ശ മി ാൽ അവ േയാഗ ിൽ വിഷയവിേവചനം െച ് ഒ ഭാഷാധർ മാകയാൽ താെഴ കാണി ിരി ളിൽ അർ താരതമ ം ഉൗഹി ക: } } ന െവ വ 3. വ ്— 2. െവൾ— 1. നൽ— നലം െവ ് വ ം വൻ ് } 4. െചം— െച  5. ഇള— ഇളമ 6. പഴ— പഴമ  െച ്  ഇള ം പഴ ം െചമ ്  െച ് 92. അ തിത ാദ ർ ിൽ അൻ തദ െ ത ിതം. അ



്, അതി െപാ േവ “തദ ത യം. ഉദാ:



്, അവിെടനി വ ്, അവിെട ജനി ് ഇത ാദ ർ ിതം” എ േപർ. അതിെന റി തി ് “അൻ” എ



ൾ



് (ഉ വൻ) = ൻ നര (ഉ വൻ) = നരയൻ ് (ഉ വൻ) = നൻ ല (ഉ വൻ) = ലയൻ മടി (ഉ വൻ) = മടിയൻ െതറി (ഉ വൻ) = െതറിയൻ ഇൗ “അൻ” ലിംഗ ത യം തെ ആയിരി ണം. തമിഴിൽ “ആൻ” എ ം ഇൗ ന കാ ്—ഉ ാട ിൽ ജനി വൻ = ഉ രാട ാൻ. ആതിരയിൽ ജനി വൻ = ആതിരയാൻ. ീലിംഗ ിൽ ഇവ ്— നി, മടി ി, ി, ല ി എ ലിംഗ പ ൾതെ ; എ ാൽ ന ംസക ിൽ പേഭദം ഇ ; ിംഗ പം തെ േകാ ാറൻ ആല ാടൻ നാ കാതൻ പ വാലൻ



— ചര ് — ശർ ര — ചര ് — ഒാടി (വ



കിഴ ൻ െത ൻ കരയൻ ം) ആനെ ാ ൻ



ാ



ീ .



— കാ ് — ഭാഷ — ് — അരി



ധനി, ധനവാൻ, ധനികൻ ഇത ാദി സം ത ിെല തദ കൾ, അ ീയ ്, അ ി , തരം, തമം എ അതിശായനത ിതം ഭാഷയിലി ; അ പറ “നാമനിർ ായി” എ ് സം ത ി മി .



183



േകരളപാണിനീയം



93. അനൾ



െവ ലിംഗംതാൻ നാമനിർ ായിത ിതം, നാമാംഗാധാരികാഭാസസംബ ികകൾ ി ം.



അൻ, അൾ, എ ലിംഗ ത യ ൾതെ േപെര ം, ആധാരികാഭാസം, സംബ ി കാവിഭ ി ഇ കളിൽ േചർ ് അവെയ നാമ ളാ ി ീർ ം. ഇൗ ത ിത ി ് “നാമനിർ ായി” എ േപർ. േപെര ളിൽ അ + അൻ = അവൻ, അ + അൾ = അവൾ എ പ െള മി ദി ി ം, “ഒാൻ”, “ഒാൾ” എ സേ ാചി ി ാ ്. ഉദാ:  ക വൻ— കേ ാൻ   തേപെര ം— ക വൾ— കേ ാൾ ക ക വർ— കേ ാർ   ക — —  കാൺമവൻ— കാൺേമാൻ   ഭാവിേപെര ം— കാൺമവൾ— കാൺേമാൾ കാൺ  കാൺമവർ— കാൺേമാർ കാൺമ — —  ഇരി വൻ—   ഇരി വൾ— ഭാവിേപെര ം—ഇരി  ഇരി വർ— ഇരി —  െചാ വവൻ—   െചാ വവൾ— ഭാവിേപെര ം—െചാ ം െചാ വവർ—    െചാ വ —  കാ വൻ—   കാ വൾ— വർ മാനേപെര ം—കാ കാ വർ—   കാ —  തിയവൻ—   തിയവൾ— സ ാർ ം— തിയ   തിയവർ— തിയ — സംബ ിക—എെ എേ വൻ, –വൾ, ആധാരികാഭാസം—ഇ െ ഇ േ വൻ,



ഇരിേ ാൻ ഇരിേ ാൾ ഇരിേ ാർ — െചാ േവാൻ െചാ േവാൾ െചാ േവാർ — കാ േ ാൻ കാ േ ാൾ കാ േ ാർ — തിേയാൻ തിേയാൾ തിേയാർ — —ത് –വൾ, –ത്



184



6. ത



ിത കരണം



94. സംഖ ാനാമ



വ ം



ിലാെമ രണിത ിതം.



സംഖ ാവാചികളായ നാമ ളിൽ “അതിെന രി ി ത യം വ ം; ഇതി “ രണി” എ േപർ. ഉദാ: ഒ



്—ഒ



ാം, ര



്—ര



ാം,



”എ



അർ



ിൽ “ആം”



്— റാം.



ഇൗ “ആം”, “ആ ം” എ ഭാവിേപെര ിെ സേ ാചിത പംതെ എ



മാ . ിംഗവിവ യിൽ ഇതിൽ “അൻ” േചർ ് ഒ ാമൻ, ര ാമൻ, എ പ ൾ െച ാം; എ ാൽ ീലിംഗ ിൽ ഒ ാമി, ര ാമി എ പറയാറി . അ +എ എ വിഭ ാഭാസം േചർ ് “ഒ ാമെ ” എ പം സ ാദി തി േമൽ അതിൽ അ ൻകാണി നാമനിർ ായിത ിതം െകാ ് “ഒ ാമേ വൻ, –വൾ, – ” എ വള െക ി ാ പം മാ േമ ീലിംഗ ിൽ ഉപേയാഗി ാ . ഇനി െ



കൾ



േത ക



ചില ത ിത പ



െള കാണി



:



95. േദശകാല



മാണാർ ം കാ ാന–ഇ–എ ി ം വ ം ത ിത പ ൾ അ കണ ി ്.



അ, ഇ, എ എ “ ് ” എ ം, അ



്, അ



സർ നാമ ൾ േദശമർ ിൽ “ മാണം (അള ് ) അർ ിൽ “ ” എ ്, അ , ഇ



്, ഇ



്, ഇ , എ



്, എ



് ” എ ം, കാലമർ ം ത ിത ൾ.



ിൽ



്, എ .



“ ” ത ിൽ അ നാസികം േചർ ് അ = അ എ ം, “ ” ത യ ിൽ അ നാസികം േചർ ് അ = അ എ ം, തിര (= മാ )എ ശ ം ഷി ് “അ ” എ ം പം ഉ ാ . പഴയ മലയാള ിൽ അ ിര, ഇ ിര, എ ിര എ ർ പം തെ നട ായി . ങനം (= കാരം) എ തമി ് ശ ിൽ “എ” എ നിപാതം േചർ ് അ െന, ഇ െന, എ െന എ പ ൾ ഉ ായി. െപാ (= കാലം) എ ശ ിെല “ ” േലാ പി ി േ ാൾ അേ ാൾ, ഇേ ാൾ, എേ ാൾ, എ പ ൾ സി ി .



ഭാഗം നാ ്



ധാത ധികാരം



185



1 ധാത ധികാരം



1



ാരംഭം



ധാ െവ ാൽ ിയെയ റി ശ ം അെ ിൽ തി എ ാവി ി ്; ിയ െട സ ഭാവ ം കാരകാധികാര ിൽ സംഗവശാൽ വി രി ി ്; ഇനി ധാ വി വ പേഭദ െളയാ ് ഇവിെട ആേലാചിേ ്. ിയേയാ സദാ േചർ നിൽ ഓേരാേരാ ഉപാധികെള റി തി േവ ി അതതിെ വാചക മായ ധാ വിൽ ഓേരാേരാ വികാര െള െച ; ഈ വികാര ളാ ് ധാ വിെ പ ൾ. ഉപാധികെള ആദ ംപരിഗണനം െച ി ് ഒാേരാ ിെ ം സ ഭാവം വിവരി ാം. ഉപാധികളാവി ്: 1. തി, 2. സ ഭാവം, 3. കാലം, 4. വചനം.



2



കാരം, 5.



േയാഗം, 6.



ഷൻ, 7. ലിംഗം, 8.



തി



“രാജാ മ ിെയെ ാ രാജ ം ഭരി ി ” എ പറ ിട ് വാ വ ിൽ രാ ജ ഭാരം എ ിയ െച ് മ ിയാെണ ി ം അവ ് ഇൗ ിയയി കർ ത ം, നാം ഉ േ ാൾ ന െട െക േചാ വാരി വായിലി ക എ ിയയിൽ ഉ േപാെല അ ധാനമാ . രാജാവിെ േ രണ ഇ ാതി െ ിൽ മ ി ് ഇൗ ിയ ഒരി ം നട ാൻ കഴികയി ായി ; അതിനാൽ ാധാന ം േനാ പ ം രാജാ ് ഇവിെട കർ ാവാ . ഇൗ ഉദാഹരണ ിെല രാജാവിെനേ ാെല കർ ാവിെന ിയയിൽ വർ ി ി വ ് േയാജകകർ ാെവ ം, മ ിെയേ ാെല സാ ാൽ ആ ിയ െച വ ് േയാജ കർ ാെവ ം സം കൾ െച െ ിരി . തനി സ മായ അർ ം ഒഴി ് േ രണ തലായ േയാജകവ ാപാരം എ ് ഒരധികാംശെ ടി കാണി ധാ ൾ േയാജക തിയിൽ എ ം, 187



188



1. ധാത ധികാരം



ഈ വിേശഷാർ മി ാ സാധാരണധാ ൾ േകവല തിയിൽ എ ഇ െന ധാ ൾ തിേഭദംെകാ ര വിധം. അതിനാൽ “ഭരി േകവല തി ം, “ഭരി ി ”എ േയാജക തി ം ആ .



ംവ വ ”എ



.



3 സ ഭാവം േയാജക തി െട അർ ം ടമായി കാ ാനിെ ി ം ചില േകവലധാ ൾ േയാജക തി െട പം കാ മാ ്. ഇ െന ധാ ൾ ് ഇൗ വ ാ കരണ ിൽ “കാരിതം” എ േപർ െച ിരി ; അ െന അ ാ വ “അകാരിതം” എ ം വ വഹരി െ . അതിനാൽ കാരിതധാ െവ ാൽ സ ാർ ിൽ േയാ ജക പം വ ധാ െവ വ . പാണിനീയവ ാകരണ ിൽ സ ാർ ണിജ ൾ എ പറ രാദിഗണ ിെല ധാ ൾ ഇവ സമമായിരി ം. കാരിതം എ ് ഇവ െച ിരി േപ ം സം ത ിെല ാചീനൈവയാകരണ ാ െട േയാജക തി സം ആ . ഒ ധാ കാരിതേമാ അകാരിതേമാ എ



ധാ പാഠ ിൽനി തെ അറിേയ താ . ഇൗ േഭദം സ ര ിേലാ, ചി ിേലാ അവസാനി ധാ ൾ മാ േമ ഉ എെ ാ നിയമ ്. ന െട ജർ നീയ ൈവയാകരണൻ കാരിതാകാരിത ൾ “ബലാബല ിയകൾ” എ യഥാ മം േപർ െകാ ിരി . Strong verbs and Weak verbs എ വിഭാഗം ഇം ീ ് (grammarian) േമറിയ ാരാൽ െ അ ചിതം എ ഗണി െ ി താകയാ ം, വിഭാേഗാപാ ധി ര ഭാഷകളി ം ഭി മാകയാ ം, ഇം ീ ് തർ മയായ ഇൗ േപ കൾ ഒ ം ഭംഗി യായി ി .



2 കാല കരണം



കാലം ഒ ിയ നട സമയെ റി മാനം; വരാ ഭാവി — ഇ െന കാലം 96. കാല



ി ി തഭാവി ഭവത്



തം, ഭാവി, വർ മാനം എ ത യ ൾ റ വ ം. ഉദാ: ധാ ഇള ് മി ് ത ് ചി ് ക ് ഏ ് വില ്



. കഴി



(ഇ, ഉം, ഉ മാൽ. കാല



)



വ



ാൽ



തം; നട



വർ



ൾ



െള റി



തം = ചലി ക ഇളകി = കാശി ക മി ി = ഘ നംെച ക ത ി = ചിത ക ചി ി = ഒ ായി ടി തി ക ക ി = പ ക, ഏൽ ക ം ഏശി = േശാഭി ക വിലസി



97. ധാത



തിൽ ഇ, ഉം, ഉ



ഭാവി ഇള ം മി ം ത ം ചി ം ക ം ഏ ം വില ം



എ



വർ മാനം ഇള മി ത ചി ക ഏ വില



ം സ രേമാ ചിേ ാ തം കാരമാം



സ രാ മാേയാ ചി മാേയാ ഉ ത യമാ . ഉദാ: െതാ



്.



ധാ വി



— െതാ 189



ത



ിൽ “ഇ”



തയ



ി പകരം “ ”



190



2. കാല



കൺ ഉൺ തിൻ േതാല് േകൾ േവൾ



— കൺ — ഉൺ — തിൻ — േതാ — േകൾ — േവൾ



=ക =ഉ = തി = േതാ = േക = േവ



ത ദാഹരണം, വ 98 (1)



ധാ



നാ



( ( (അതി സരം) ( (വിനാമം) ( (വിനാമം) ( (വിനാമം) (



കരണം



ം 20) ം 20) ം 24) ം 21) ം 21) ം 21)



മായാൽ: ഇള ്—ഇളകി;



്— ശി.



തകാരമിര ി ം കാരിതമാ കിൽ



(2a) നകാരം േച മെ



ിൽ



(2b) അ ിെല



ി ം;



ാരിത



(3) ധാ താലവ ാ മായാൽ താലവ ാേദശേമാർ ണം. അ നാസിക േ ടതി സര ം തഥാ. (4) കാരം മാ ാ കാരാ മകാരിതം. കാരിതധാ ളിൽ ത യ ിെ തകാരമിര ി ് “ ” എ ാ ണം; ധാ കാ രിതമ , അകാരിതമാെണ ിൽ “ന” കാരം േചർ ് “ ” എ ാ ണം. ഒാ മായ അകാര ിൽ അവസാനി ധാ കാരിതമായാ ം െട “ ” എ തെ ത യം എെ ാ വിേശഷം. ധാ ഒ താലവ സ ര ിൽ അവസാനി െ ിൽ “ ”, “ ” എ ര വിധമായ ത യ ി ം തവർേ ാപമർ ംെകാ റ ് “ ”, “ ”എ പം വ ം. തവർേ ാപമർ ം അെ ിൽ താലവ ാേദശം എ ം അ നാസികാതി സരെമ ം അവതാരികയിൽ പറ ി ര നയ ം േനാ ക. ഇ െന ഇര ി ം നകാരം േചർ ം താലവ ാേദശം വ ം വ നാ ധാ ളിൽ അതാ വ ന േ ാ േനെരേയാ സവർ നംെകാ ് വിധം മാറിേയാ േചർ ം “ ” ത യ ി പല മാതിരി വികാരം വ േ ാൾ, ഒ വികാര ം ടാെത (ഒ യായി ് ) മായ “ ” ത യം ഉകാരാ ളായ അകാരിത ളിൽ മാ േമ കാ ക . അകാരിതധാ ൾ െപാ േവ വിധി നകാരേയാഗം ഉകാരാ ി മാ മി ; യകാരാ ളി ം വികാരം ടാെത കാ ം. ഉദാ: (1) െകാ —െകാ ; ഉര—ഉര ; മണ—മണ േക (സവർ നം, ം 20); ഏല്—ഏ



; ഒാർ—ഒാർ ; േകൾ—േകൾ = = ഏ (വിനാമ ിയ, ം 21).



191



േകരളപാണിനീയം



(2)



(a) േചര്—േചര് = േചർ ; ഇയല്—ഇയല് = ഇയ കര . (b) കട—കട = കട ; നട—നട = നട ; പര—പര



; കരള്—കരള് = പര



(3) അലി—അലി -അലി ; കര—കര = കര ; േത—േത അടി ; കിട—കിട ; ൈവ—ൈവ = (െവ , വ ). (4) െതാ —െതാ ഒ വിേശഷ



; പി —പി ; െപാ —െപാ െതെ ാൽ,



. “ ”



തയ



=



.



= േത ി



; അടി— േവെറ ം



99. ഏകമാ



കമാ ക റ ടാ ി ം താൻ; അ വർ ിെലാ ീ കാ ം ദ ിത ഫലെ ം.



ഏകമാ കം, അതായ ് ഒ സ സ രം മാ ഒ ധാ കകാര ിേലാ റകാര ി േലാ ടകാര ിേലാ അവസാനി തായാൽ അതി ം “ ” ത യംതെ . ആ “ ” ത യതകാരം കകാരറകാരടകാര ളിൽ ലയി ി ് അ കൾ ഇര ി തിെ ഫലം െച ം എ ടി വിേശഷം. ഉദാ: ക് + മിക് + തക് +



= = മി =ത



ഏകമാ കമെ



െപറ് + = െപ അറ് + = അ തറ് + = ത



ഇട് + വിട് + ട് +



=ഇ = വി = .



ിൽ,



ഇള ്—ഇളകി; േതക്—േതകി; േതറ്—േതറി; മാറ്—മാറി; ഒാട്—ഒാടി; േതട്—േതടി ഇത ാദി റ ്ഇഎ ത യം തെ . ഇൗ ത ദാഹരണ ിൽ റകാരം ചി ാകയാൽ അതി എ ശ ിേ . അതി സമാധാനം പറ :



ത യമ േയാ േവ



്



100. റാ



ചി കാല ിൽ യാ ചിെ േമാർ ണം; രാ ം ളാ ം ചിേലട ചി ാ േപാെലയാം.



പീഠികയിൽ ചി ക െട സ ഭാവം വിവരി ി േ ാ, അവിെട യകാരെ ചി ായി ഗണിേ ആവശ ം റ െമ പറ ി ്: എ ാൽ ത“ ” കാരെ സംബ ി ിടേ ാളം യകാര ം ചി തെ . അ േപാെല റകാരം പല ദി ി ം ചി ക െട



192



2. കാല



കരണം



ിലാെണ ി ം കാല ത യം െചേ േ ാൾ അതിെന ചി ായി ഗണിേ . ഇേ ാൾ നാം റ എ ് എ ക ംവായി ക ം െച വർ ം പ ് മധ മ ളിൽ പ േഷാ ാരണ േരഫ ിെ ം, ർശ ളിൽ വർ ഖരമായ ഺ കാര ി െ ം ഒ േപാെല ചി മായി തീർ ിരി െവ ് പീഠികയിൽ ാപി ി ്. അതിൽ ഖരമായ റ അതായ ് ഺ ചി ാ ത ; േരഫ ിെ പ ഷ പമായ സാ ാൽ റ ചി ാ താ ം. ഇതായിരി ാം റകാരെ ചി ായി ം അ ാെത ം ഗണി േ ിവ തിെ ി. േരഫളകാര െള ം ഇ േപാെല കാല ത യ െട ഗതി േനാ േ ാൾ ചി ാെണ ം അെ ം പറേയ ി വ . ചി ി ് “ ” ത യ ംവ ന ി ് “ഇ” ത യ മാണേ ാ േവ ്. േരഫളകാരാ ളിൽ ര വിധം പ ം കാ . വാരി, േകാരി എ ് “ഇ”; േചർ , േചാർ എ ് “ ”; അ േപാെല, അ ളി എ ് “ഇ”; ഉ എ ് “ ”; ഇതി റകാര ി പറ േപാെല മതിയായ ി കാ ിെ ി ം, സ രാംശം ഉെ ിേല ചി ചി ാ ക എ തിപാ ദി ി േനാ ക. േവെറ ിക ം ശേ ാൽപ ി കരണ ിൽ ഉപന സി െ ം. ഉദാ: ്—



ര്— ചി ്— ” ” ്— ചി ്— ്— ചി ്— ്— ചി ്—



മാ ് ് അമ ് േച ് നിവര് കവര് ഉ ള് രള് വരള്



— മാറി — റി — അമറി — േചർ — നിവർ — കവർ —ഉ — ര — വര



യ്—



ര്— വ ള്— ള്— ള്—



വ വ വ



നം— ” ”



നം നം നം



െചയ് െപയ് െനയ് വാര് േകാര് ഉൗ ് ള് അ ള് കാ ്



— െച — െപ — െന — വാരി — േകാരി — ഉൗരി — ളി — അ ളി — കാളി



േരഫളകാരാ ളിലാ ് ഇൗ അവ വ അധികം കാ ് എ െവ ്



ിൽ ആ വർ െള എ കാണി െവേ ഉ . ഇൗ മാതിരി ഗണനാേഭദ ാൽ ലകാരാ ളിൽ ചിലതിൽ ഒ ധാ വി തെ ര വിധ പ ം ഉ ്. എ െന— െവല്—െവ —(െവ ി); െചാല്—െചാ —(െചാ ി). ഇെത ാം വ ത ിെ



ിലാെണ കൽപി ം ആകാം എ പറ . 101. ആയിേപാ



വ ത



് ച ം പല



െവ ിഹ



ാം



േമൽ നാ ംെകാ ് ത യം െചേ ദി ം വിവരി തിൽ ഒ ി ം ഉൾെ ടാെത ചില വ ത എ ാൽ, ആ—ആയി; േപാ—േപായി; ചാ—ച .



ക ം അതി വ വികാര പ ം കാ ം. എ െന



193



േകരളപാണിനീയം



എ



് ഏതാ ം ല



ഇനി വിഭ ി കാണി ാം.



പറ



ൾ കാണി ിരി



. ഇ േപാെല േവെറ ം ഉൗഹി



േപാെല ആഖ ാത



ി ം ചില അംഗസം ാര



ക. ്എ



102. കാരിത



ിൽ േചർ ംഗം സ രാദി ത യ ളിൽ; നിത മാം വിധിമാർ ിൽ നിേഷധ ിൽ വികൽപ ം.



കാരിതധാ ളിൽ ഏ ത യം േചർ യാെണ ി ം അ സ രാദിയായാൽ “ എ ് ഇടനില േചർ ് അംഗെ പരി രി ണം. ഇ കാല ത യ ി മാ ത ; സാർ ികമായ വിധിയാ . ഉദാ: ഇരി—ഇരി േകൾ—േകൾ നട—നട ഏ ്—ഏ



ഇരി ം േകൾ ം നട ം ഏ ം



ഇരി ിൻ േകൾ ിൻ നട ിൻ ഏ ിൻ



ഇരി ാൻ േകൾ ാൻ നട ാൻ ഏ ാൻ



്”



ഇരി േകൾ നട ഏ



വാക െള ാം െപാ േവ ര വിധം: “ഉ ് ” എ പറ ് വിധി മാർ ം; “ഇ ” എ പറ ് നിേഷധമാർ ം. സം തം തലായ ആര ഭാഷകളിൽ വിധി ം നിേഷ ധ ം കാണി തി ് മാർ േഭദമി . ര ായാ ം വാക ിെ രചന ഒ േപാെലത െ . വിധിവാക ിൽ “ന”, “മാ” ഇത ാദി നിേഷധാർ ക ളായ നിപാത ൾ േചർ ാൽ നിേഷധാർ ാ . “സത ം വദ ” എ വിധി; “അസത ം മാ വദ ” എ ് നിേഷധം; “േ േയാ ഭവിഷ തി” എ വിധി; “േ േയാ ന ഭവിഷ തി” എ നിേഷധം. മലയാള ിലാകെ — “സത ം പറയെ ”; “അസത ം പറയാതിരി െ ”; “േ യ വ ം”; “േ യ വരാ”; എ ി െന ആഖ ാത ി തെ പേഭദം വ കയാ ്. അ െകാ ് വിധി പ ം നിേഷധ പ ം ആഖ ാത ി േവെറ ്. അ നിമി ം വാ ക ി തെ വിധിമാർ ം, നിേഷധമാർ ം എ മാർ േഭദം എെ ാ തിയ ഉപാ ധി ടി സ ീകരിേ ിയിരി . സംസാരി ഭാഷയിൽ ഇേ ാൾ വ ,വ ി ; വ , വ ി ; വ ം, വ വി , വരി , വരികയി എ മ ിൽ സം ത ല മായ സ ദായം നട ായി ്. ഇൗ വക േയാഗ ളിൽ “ഇ ” എ ് സം ത ിെല ന എ നിപാത ിെ ാനം വഹി . “വ , വരാ ; വ ം, വരാ; വ ി ്, വരാ െത” എ മ ിൽ ധാ പ ൾ മി ദി ി ം വിധി പ ം നിേഷധ പ ം േവെറ േവെറ ്. ഇൗ സംഗതി നിേഷധ കരണ ിൽ വി രി െ ം. നിേഷധ പ ളിൽ “ ് ” എ അംഗ ത യം വിക മായിേ ഉ . ഉദാ: േകൾ — േകളാ



, േകൾ



ാ



, േകളാെത, േകൾ



ാെത



194



2.



നട — നടവാ “



്”എ



, നട



ാ



, നടവാെത, നട



കാല കരണം



ാെത



ഇടനില െട സംഗതിയിൽ േവെറ ഒ വക വിക ം—



103. ഭാവ ർ



ർശേയാഗ ാവാനിഩാ ദിയിൽ ം; ഩ അകാരിത ിലി ാനേപാെല വകാര ം അ നാസികേയാഗ ിൽ മാൻമിെ വ ി ം.



ഭാവികാല ി ് “ഉ” എ മാ മായി ം പ െ ് ഇനി പറ ം; അ ം ആൻ എ പിൻവിനെയ ം ഇൻ എ മ മബ വചന ം തലായ ചില പ ളിൽ “ ് ” എ തി പകരം“ ് ”എ ംഇടനിലയാകാം. ഇ ഭാവികാല ിെ ർശ ിടേ ഉ ; എ െകാെ ാൽ വാ വ ിൽ “ ് ” അംഗ ത യമ , ഭാവികാലെ റി താ ്. കാരിത ി ് “ ് ” പറ േപാെല അകാരിത ി ് വകാരം ഇടനില യാകാം. അേ ാൾ ധാ അ നാസിക ിൽ അവസാനി പ ം , വാൻ, വിൻ എ വകാരമ , മാൻ, മിൻ എ മകാരമാ ് എെ ാ വിേശഷം ടി ്. മകാ രം ഇടനില തമിഴിൽ കാണാ തിനാൽ തമിഴിെല വകാര ി (വ ാൻ = മ ാൻ) മലയാള ിൽ മകാരാേദശം വ തായി വിചാരിേ ിയിരി . പ, വ, ര ം ഭാവി കാലെ ാണി ഇടനിലയായി തമി ് ൈവയാകരണ ാർ വിധി ി ്. നടവാ ്, നട ാ ് എെ ാം തമിഴിൽ ഇ കൾ പേയാഗ ം ധാരാളമാ ്. മലയാള ിൽ ഭാഷയിൽ മാ േമ ്, ് എ ഇടനിലകൾ നട . അതിനാൽ സൗകര ം േനാ ീ ് ഇൗ ആഗമ െള അംഗ ത യ െട ിൽ േചർ താ . ശരിയായ ഉ എ ഭാവിയിൽ ഇതി ് ഉപേയാഗം േനേര ഇെ ി ം ഷ ത യം േചർ േ ാൾ വ േവൻ; വ വാൻ, –ൾ, –ർ; നടേ ൻ; നട ൻ, –ൾ, –ർ എ േയാഗം വ . ഉദാ: ഉ ആൻ നട—നട , നട ; നട ാൻ, നട ാൻ െചയ്—െചയ് , െച ; െചയ്വാൻ, െച ാൻ കാൺ—കാൺ , കാ ; കാൺമാൻ, കാണാൻ ഇരി—ഇരി , ഇരി ; ഇരി ാൻ, ഇരി ാൻ പറ—പറ , പറ ; പറവാൻ, പറയാൻ തിൻ—തി , തി ; തി ാൻ, തി ാൻ കാ കാ



വാൻ, കാ വാൻ; കാ



ഇൻ നട ിൻ, നട ിൻ െചയ്വിൻ, െച ിൻ കാൺമിൻ, കാണിൻ ഇരി ിൻ, ഇരി ിൻ പറവിൻ, പറയിൻ തി ിൻ, തി ിൻ



വിൻ, തി വാൻ, തി വിൻ എ ം പ ് കാ ം + ആൻ = ം + ഇൻ = കാ വിൻ എ ഭാവി പ ിൽ നി വിനെയ ത



195



േകരളപാണിനീയം



യ ം, മധ മബ വചന ത യ ം വ േദശം സ ിയിൽ പറ ി ്.



ി



താ



്. ഇവിെട അ സ ാര



ി വകാരാ



104. സാർ കാലികമായി ം



ഭാവിതാൻ ാവിഡ ളിൽ; അവധാരകേയാഗ ിപേദശാദിയി ം ബി ടാ കാരംതാൻ; അേ ാൾ ദീർഘ െമാ േപാൽ.



തം, ഭാവി, വർ മാനം എ വിഭാഗം ടാെത എ ാ ാല ി ം െപാ വാ ചില സംഗതിക ം പറേയ ിവ ം. ഇ െന സാർ കാലികമായ സംഗതി കാണി തി ് ആര ഭാഷകൾ വർ മാനകാലം ഉപേയാഗി ; ാവിഡ ളാകെ ഇൗ ല ഭാവിയാ ് ഉപേയാഗി ്. അതിൽ ഭാവി ശീലം (പതി ് ) തലായ അർ ി ം േയാഗം വ ം. അതിൽ ഒ ര ർ ളിൽ മാ ം പേഭദ ്. അതായ ് “ഉം” എ തിെല ബി (അ സ ാരം) കളക. അ െന െച േ ാൾ ാേയണ അ സ ാ രേലാപ ി തിവിധിയായി ് സ രം ഉൗ എ നീ ാ ്. ഉൗ എ പം വ ് ാധാേന ന അവധാരണമർ മായ ഏ എ നിപാത ിെ േയാഗ ി ം ഉപേദശം അർ ം വിവ ി േ ാ ം ആ . ഉദാ: രാമേന രാവണെനെ ാ ധർ ർ സത േമ പറ സർ ം വളേ നട ൻ പരെന േ ാഹി േയ െച “ ാ ണർ ദ ിണം െച െകാൾ ” (േക.ഉ.) “ േ ണം കള പിെ േശഷം വാ ഭേവൽ ഖാൽ.” (പരേ ശീലാദ ർ



ൾ



്)



്:



ഇടവ ാതി മഴ ട െവ േ ാൾ എ



ം. പാപം െച കനം റ ം.



വർ ഃഖി



ആര ഭാഷകെള അ കരി ് ഇൗയിെട സാർ കാലിക േയാഗി ാ ്: പ മണി തപാൽ വ . മീനം 15-ആം തീയതി പ ി (“അട െ ” എ ായാൽ ഒ



ം. ി



ടം അട . ടി പരി ാരമാ ം.)



വർ



മാനകാല ം ഉപ



196



2. കാല



ശീലമർ ിൽ േയാഗമധികം ഉം എ പ ിനാകയാൽ അതി എ ം മ തി ് “അവധാരകഭാവി” എ ം സം കൾ െച ാം.



1



കാലാദികെള സംബ



കാല ത യ െള വിധി േഭദ െള ം വിവരി ി ഉപാധികെള ി



ി െപാ നിയമ



കരണം



“ശീലഭാവി”



ൾ



ം അ കൾ പേഭദ െള ം ധാന ളായ അർ ം െച േ ാ. ഇനി കാലം, ഷൻ, ലിംഗവചന ൾ ട സി ാ െള വിമർശി ാം:



105. കാലവാചി



ത യാ ം തനിേയ വിനെയ മാം; ഷ ത യം മീേത േചർ ാലാഖ ാതമായ് വ ം. ഇതേ പനി ി നയം ാവിഡഭാഷയിൽ



“ ിയാവാചകമായ ശ ം” എ ർ ിൽ “ തി” എ നാം ഇവിെട േപരി ിരി ശ വിഭാഗ ി ് “വിന” എ ാ ് തമിഴിെല േപർ. വിന ( തി ) പനി ി മം ര തരമായി പിരി . (1) വിന (2) പ വിന. ിയ (പരി ർ മായ = ധാനമായി-വിേശഷ മായി നി ) വിന- വിന; േനേരമറി ് പ (അർ ർ ി മെ ാ ിെന ആ യി യാൽ അ ർ മായ = അ ധാന മായി-വിേശഷണ മായി നി )വിന-പ വിന. തമിഴിെല േപ കൾ പകരം സം തസം കൾ േവ ണെമ വിചാരി പ ം വിന ് അംഗി ിയ (അെ ിൽ ർ ിയ) എ ം പ വിന ് അംഗ ിയ (അെ ിൽ അ ർ ിയ) എ ം നാമകരണം െച ാം. പ വിന പ ് അെ ിൽ അംഗമായി അന യി ് ഒ നാമ ിൽ (േപരിൽ) അെ ിൽ തിയിൽ (വിനയിൽ) ആയിരി ം; അ െകാ പ വിന ് (അംഗ ിയ ് ) “േപ െര ം” അെ ിൽ “നാമാംഗം” എ ം, “വിനെയ ം” അെ ിൽ “ ിയാംഗം” എ ര പിരി കൾ. “അവൻ പറ വാ േക ് എ ാവ ം വി യി ” എ വാക ിൽ “വി യി ” വിന, അംഗി ിയ അെ ിൽ ആഖ ാതം. “േക ് ” പ വിന — അതിൽ വിനെയ ം അെ ിൽ ിയാംഗം. “പറ ” പ വിനയിെല േപെര ം അെ ിൽ നാമാംഗം. ഒാേരാ േപ കൾ ം പര ായം പല ം ഉ തിനാൽ അെത ാം താെഴ പ ികയിൽ േചർ കാണി ിരി : വിന — Finite Verb, ആഖ ാതം, അംഗി ിയ, ർ പ വിന — Participle, ആഖ ാതകം, അംഗ ിയ, അ ർ വിനെയ ം — Verbal or Adverbal Participle,



ിയാംഗം.



ിയ, കേരാതി ിയ, ർവ



്.



േകരളപാണിനീയം



197



േപെര ം — Relative or Adjectival Participle, നാമാംഗം. ഇവയിൽ ശരിയായ തമിേ കൾ റേമ ആഖ ാതം, അംഗി ിയ, അംഗ ിയ, യാംഗം, നാമാംഗം എ സം കെള ം ഇൗ ിൽ ഉപേയാഗി കാ ം.



ി



കാരിതാകാരിതേഭദ കാരം അംഗ ത യം േചർേ ാ േചർ ാെതേയാ ശരിെ ീ ധാ വിൽ കാല ത യം േയാജി ി ാൽ ഉ ാ പം വിനെയ മായിരി ം. അ കാലപരിേ ദേ ാ ടിയ ിയെയ റി . ഇേതാ ടി വാക ി ് അന യ ർ ിവ എ ക ി പ ം ഇതി ് ആഖ ാതമായി നി തി സ പേയാഗ ത േവ േവാളം ഉ ്; ർ ത േത കം ചി െമാ ം െച ി ിെ േ ഉ . ഷ ത യമാ ് അന യ ർ ി േത കചി ം; അതിനാൽ കാല ത യാ ിൽ അ ടിേചർ ാൽ “ആഖ ാതം” എ പറ ർ ിയ ഉളവാ ം. ആഖ ാത ിെല ഷ ത യം കർ ാവായ ഷൻതെ ആകയാൽ െപാ ം െകാ ര ം ഒ തെ എ െഎക േബാധംവഴിയായി വാക ി ് അന യ ർ ി വ െമ ാ ് ി. ഞാൻ െചേ ൻ; അവൻ െച ാൻ; അവർ െച ാർ, ഇത ാദി ല ളിൽ ഞാൻ — ഏൻ; ആൻ — അവൻ; ആർ — അവർ എ ് ആഖ ം ആഖ ാത ം ത ിൽ േചർ ന യി വാക ം ർ മാ . “െച ” എ മാ മായാൽ കർ ാ വിെന ി ഒരറി ം അതിൽ നി ാകാ തിനാൽ ആകാം എ െന നില ം? “ഞാൻ െച കാര ം സാധിേ ൻ” എ ം മ ം േവെറാ ിയയിൽ അന യി ാൻ മാ േമ അതി ശ ി . അ െകാ ് “െച ” എ പം വിനെയ ം “െചേ ൻ” ഇത ാദികൾ വിനയായ ആഖ ാത ം ആ . ഇതാ ് ഷ ത യം ഉപേയാഗി തിൽ ാവിഡ ഭാഷകൾ നയം. 106. മലയാള



ിലാകെ ഷാേപ െയ ിേയ വിനെയ റ ി ാലാഖ ാതമ തെ യാം.



മലയാളമാകെ , ഷ തയ െട സഹായം ടാെതതെ ആഖ ാത െള ഉ ാ . അതി ിയാവി ്: വിനെയ പ ി തെ കാലപരിേ ദ തിനാൽ ർ ിയയായി നി ാമേ ാ; അ മെ ാ ി ് അംഗമാെണ ക ി െത ി ്? അ റ മെ ാ ിയ ം േചർ ാെത വിനെയ ംെകാ തെ വാക ം അവസാ നി ി ാൽ അ തെ ആഖ ാതം. കർ ാവി ം ിയാപദ ി ം ഒേര ഷെന കാണി ് െപാ ം ലമായിേ ആകാം ാ ർ ി വരാ എ ി േ ാ. ഇ െന െച േ ാൾ വിനെയ ം വിേശഷണ ം വിന വിേശഷ ം എ അംഗാഗിഭാവം എ െന സാധി ം എെ ാ േദാഷം വ ം. അതിെ പരിഹാര ി വിനെയ പം ഉറ ി ാൽ ആഖ ാതം, ഉറ ി ാ ാൽ േകവലം വിനെയ ം തെ , എെ ാേരർ ാ



198



2.



കാല കരണം



െച ാൽ മതി. ഉറ ി േ ാൾ ാധാന ാൽ അന യം അവസാനി ് ിയ ് ർ ി വ െകാ ം. ർ ലമായി െ വിേ ാൽ ാധാന മി ാ യാൽ അ റം വ മെ ാ ിയയിൽ അന യി ് അതിെ അംഗമായി നി സാ ാൽ വിനെയ മായി ് കലാശി െകാ ം. ഉറ ി ാ ഉപായം എ ്? 107. വി തം ദീർഘേയാഗ ത ം



ാധാന ി ല ണം; സം തം ദ ിത േഹ ത മ ധാനത േബാധകം.



സ രെ വി തമായി രി ം, അർ ിെ ദാർഢ ി ം ബല ി ം മ ം േവ ി ഉചിതംേപാെല നീ ാ നിലയിൽെവ ം െച ാൽ ാധാന ി തീ തി ാ ം. ഇതി വിപരീതമായി സ രെ സം തമായി രി ം, വാക ിൽ അ പരമായി വ ഢാ രെ ഇര ി തി തസ രം നിമി മായി വരിക ംെച ാൽ അ ാധാന ി തീതി ാ ം. ഉദാഹരണ ി ് തകാല ത യ െള എ േനാ ാം. “ ” എ ം “ഇ” എ ം ആണേ ാ ആ ത യ ൾ. അതിൽ കാര ിൽ “ഉ” ഉ െകാ ് അതിെന വി തമാ രി ാൽ കാല ത യാ ം ആഖ ാതം; സം തമാ ിയാൽ വിനെയ ം. ഇ എ തിെന അവസാന ിലായാൽ നീ ാം. വാക മ ിലായാൽ അ റം വ ഢ ി ദ ിത ംെച ാം. ഉദാ:



1) അവൻ ഇവിെട വ



പ



2) അവൻ അവിെട േപായി



നാൾ താമസി . ാര ം നട



ി



1-ൽ വ ് എ സം തം കാ വിനെയ ം; താമസി എ വസാനി ആഖ ാതം; 2-ൽ “കാര ം” എ തിെല കകാര ദ ിത ിനാൽ േപായി വിനെയ െമ നട ി അവസാന ിലാകയാൽ ആഖ ാതെമ ം മാ . “വ ശര മയമം ദെമാ ക ”. “പനിമതി മറവായീ ശംഖനാദം ഴ ീ”.



് ം,



ഇത ാദികൾ ദീർഘേയാഗ ത ദാഹരണം. “മറവായി ംഖനാദം” എ പരദ ിത ം ക ാൽ വിനെയ െമ ം ദീർഘം ക ാൽ ആഖ ാതെമ ം എ ിൽ ഹി ാം. തനയം വിനെയ ം വിനെയ െ ം മാ മ , െപാ േവ പ ഒ സി ാ . സ ിയിൽ വിധി ി ദ ിത ിെനാെ ം ഇൗ നയംതെ യാ ് അടി ാനം. ഒാേരാ ല ണ ി ം ഇൗ നയം ചരി ി േനാ ക. വിേശഷണമായ ശ േമ പരമായ ഢ ിെ ദ ിത ി നിമി മായി കാ ക . സം തം മാ ം ഒരി ട ം ദ ിത നിമി മാകയി . സംഗവശാൽ തനയേ ാ ് ഏെറ െറ േയാജി മെ ാ നയെ ടി ഇവിെട െ ാവി ാം. മാ



199



േകരളപാണിനീയം



108. അ



നാസികസംസർ ം സ ാർ വി ാ ി ചകം; ഖരാേദശമിര ി ം പരസം ാ ിചി മാം.



ശ



ാ വ ന ിൽ അ നാസികം േചർ ാൽ ആ ശ ിെ അർ ം അതിൽ െ ലയി ത ാെത മെ ാ ശ ിേല വ ാപി ിെ കാണി ം; േനെരമറി ്, ശ ാ ിേല വർ െ ഇര ി ം അ ് അ നാസികമായി ാൽ ഖരാേദശംെച ് ഇര ി ം െച ്ആശ ിെ അർ ം സ ാ പര ാ മാ കാെത മെ ാ ശ ിേല വ ാപി എ ചി ി ം. ഇതിൽ ആദ െ നയ ി ് അ നാസികസംസർ ം എ ം, ര ാമേ തി ് ദ ിത ം മാ മാെണ ിൽ “ദ ിത നയം” അെ ിൽ “ഖരാേദശനയം” എ ം വ വഹാരസൗകര ി േവ ി സം ാകരണമിരി െ . ഒ ശ ിെ അർ ം സ ാ വി ാ മാ േ ാൾ അതി പരാേപ യി ാ തിനാൽ അതി വിേശഷ ത സി ി . അതിനാൽ അ നാ സികസംസർ ം േഭദക െള ം തികെള ം നാമമാ ാൻ ഉപേയാഗി ാം. ദ ിത ഖ രാേദശ ൾ, മറി ്, നാമ ളിൽനി േഭദക ാ ാൻ െകാ ാം. നാമെ തി യാ തി ് ഇത േയാജി ത ; അതി മാർ ം േവെറ ഉ താ ം. എ ാൽ കർ മി ാ തികെള സകർ ക ളാ ാൻ ദ ിത ഖരാേദശ ൾ ഉത ം. ിയ അകർ കമായിരി േ ാൾ അതിെ അർ മായ ഫലവ ാപാര ൾ കർ ാവിൽ െ പര ാ മായി നി ; സകർ കമാ േ ാൾ ഫലാംശം കർ ിേല സം മി . അ െകാ സകർ ക ിയ പരസം ാ ി ്. നാമ ം കർ ാ വായി നിർേ ശികാവിഭ ിയിലിരി േ ാൾ സ ാർ വി ാ ളാ ം; കർ ാ ദി കാരകാർ ം റി തി തി ാഹികാദി വിഭ ികളിൽ വ േ ാൾ ആകെ സ ാർ െ മെ ാ പദ ിേല സം മി ി . “ടാ ം റാ മിര ി നാമാ ിൽ യേഥാചിതം” ( . 58) എ വിധി െട ി ഇതാെണ ് ഇേ ാൾ മന ി ലാ , ആ െവ ം, ആയിര ാ ് ഇത ാദി സമാസ ളിൽ കാ ദ ിത ം ഇൗ നയം െകാ തെ വ ാഖ ാതമായി. േവെറ ം ഉദാഹരണ ൾ താെഴ േചർ . 1) ഒ —േഭദകം. അ നാസികസംസർ ിൽ “ഒൻ -ഒൻ ” എ തമി ്; അ നാ സികാതി സരംെകാ മലയാള ിൽ ഒ എ നാമ ായി; പി ീ േപെര റിയായ അകാരം േചർ നാമെ തിരിെയ േഭദകമാ േ ാൾ ഖരാേദശ ാൽ ഒ . 2)



, കി എ തിയിെല ധാ “ സംസർ ംെച േ ാൾ “ ൻ ” എ നാമം., യാള ിൽ അ നാസികാതി സരംെകാ ്



3) ഇള ക—അകർ കം: ഇള



കഎ



ദ ിത



” എ ്. അതിൽ അ നാസിക കിയ മലയാ ് ൻറ്; അ മല ്. ിൽ സകർ കം.



200 4) െപാ



2. കാല



ക—െപാ



കഎ



ഖരാേദശദ ിത



5) കാ



ക—സകർ കം: കാ ക എ



6) ആ



്—നാമം: ആ െവലി എ



7) െച ്—െച



ടം എ



ളിൽ സകർ കം.



ഖരാേദശദ ിത



ഖരാേദശദ ിത



ഖരാേദശദ ിത



കരണം



ളിൽ ദ ികർ കം.



ളിൽ േഭദകം.



ളിൽ േഭദകം.



വലിയ േയാജനം ഉേ ശി ാെത അഴകി േവ ീ ം തമി ലയാള ളിൽ അ നാ സികസംസർ ം െച കാണാ ്. െത ിൽ “ ” എ ം, കർ ാടക ിൽ “ ” എ ംഉ ിസംഖ ാവാചകശ ം തമിഴിൽ ൻ എ ം മലയാള ിൽ ആ റ കാ രം എ ം അ നാസികം വ ിരി േനാ ക. സി ാ വിചാരം നി ീ ് ഇനി തമ സരി ാം. ധാ വിൽ കാല ത യം േചർ ാൽ അ വിനെയ മാ ം; വിനെയ ിൽ ഷ ത യംേചർ ാവിഡഭാഷ കൾ വിന ഉ ാ . മലയാള ിൽ മാ ം ഷ ത യേയാജനം േവ , വിന െയ ി തെ ഉ നയ കാരം ഉറ െകാ ാൽമതി എ ാണേ ാ ഇവിെട ഉപ ന സി ്. എ ാൽ തകാലെ സംബ ി ിടേ ാളേമ ഇ ശരിയായി ് അ ഭ വെ . മലയാള ിൽ ഭാവികാലം േപെര പമായി ാ ്, വിനെയ പമായി ഇരി ്. വർ മാന ിലാകെ ശരിയായ ഒ വിനെയ പംതെ കാ ി . വ ം എ ഭാവികാല ിെല ആഖ ാതം; വ ംകാലം ഇത ാദികളിൽ വ ം േപ െര മാ ്. വ എ വർ മാനാഖ ാതം; വര എ ാ ന വിനെയ ം എ പറ വർ മാനകാല ിെ വിനെയ ം. ഭാവികാല ി പറ േപാെല പിെ ം േവണെമ ിൽ വ എ േപെര പേ ാടാ ് ആഖ ാത ി ് അ െ വിചാരി ാ ്. ഇൗ അവ കൾ ് സമാധാനെമ ്? വിനെയ ംതെ യാ ് ആഖ ാതമായി ീ ് എ നയ ിെ ഷ മ ഇ ്. മലയാള ിൽ ചില വ ത ൾ സംഭവി ി താ ് ഇൗ വ ാ ലതെ ാം കാരണം. ഭാവികാല ിെല ആഖ ാത ിെ അർ ം പ ം ാവിഡഭാഷകളിൽ െപാ േവതെ ഇ വിധം എ ഖ ിതമായി പരിേ ദി വിധ ില കാ ്. ഭാവി ശീലം, ഉപേദശം, ത കഥനം തലായ അർ ം ഉെ കാണി വ േ ാ. അേ ാൾ വിേശഷാർ വിവ െയാ മിെ ിൽ ഭാവി പം ഭാവികാലെ റി െമേ . പ ം മലയാള ിൽ ഉം, ഉ എ ര വിധ ്. ര ത യ ൾ ം അർ ി ം േയാഗ ി ം ചില േഭദ തിനാൽ അ കൾ പര ായ ള . എ ാൽ ഇ അർ വിേശഷ ിൽ ഇ പം; മ ിട മ ് എെ ാ നിയമംെച സാ മ . ഉം എ മലയാള ിെല ത യംതെ പഴയ കർ ാടക ിൽ ഭാവി ത യമായി ് (അെ ിൽ കണിശമായി റ തായാൽ ശീല ഭാവി ത യമായി ് ) കാ ്. അതി മലയാള ിെലേ ാെലതെ ഷേഭദ ം ഇ . അവൻ, അവൾ, അ , അവർ േക ം (= െച ം) എ േയാഗി ാം. തമിഴി ം “െച ” എ സ ാരമി ാെത



201



േകരളപാണിനീയം



ഉ



ൈമകവചന ി ം “െച ം” എ സ ാരേ ാ ടി െ ഉ മ ബ വചന ി ം പം കാ ്: നാൻ െച = ഞാൻ െച ം; നാ ൾ െച ം = ഞ ൾ െച ം. െച ം വേ ാം = െച ാൻ വേ ാം എ ് ഉം ത യാ ംതെ വിനെയ മായി ം രാതനമായ െച മിഴിൽ അ ർ മായി േയാഗി കാ ്. അതിനാൽ ഒ കാല ് ഉം എ ് തമിഴിൽ ഭാവ ാഖ ാത ിെ ം ഭാവിവിനെയ ിെ ം ത യമായി ി െ െതളി .ഇ ംെകാ ് തമിഴിെന സംബ ി ിടേ ാ ളം ന െട നയ ി െത ിെ ായി. മലയാള ിെലേ ാെലതെ ഷവിഭാഗം ഗണി െ ി ി ായി എെ ാ അ ലം ടി കി ക ം െച . കർ ാടക ി ം െത ി ം ഭാവി വിനെയ േമ ഇ . അ െകാ ് ആ ഭാഷകൾ ര ിെന ംപ ി ആേലാചിേ തി . ഉ എ അ സ ാരമി ാ ഭാവി ത യം െച മിഴി ം െത ി ം കാ ്. ഉം, ഉ ര



ം ശീലഭാവിയാ



ഉ. . മ. .



ഏ.വ. െചയ്േവൻ െചയ്വാ ്



്. ഇതി



ഷേഭദം ടാെത മലയാള



ി



റേമ



റേമ തമിഴിൽ,



ബ.വ. െചയ്േവാം െചയ്വീർ } . ം െചയ്വൻ െചയ്വർ . ീ {െചയ്വൾ െചയ്വ െചയ്വ .ന. െച ം െച ം



ഏ.വ. ബ.വ. നടേ ൻ നടേ ാം നട ാ ് നട ീർ } നട ൻ നട ർ നട ൾ നട നട നട ം നട ം



എ ഷ ത യ േളാ െട ഭാവി ം ഉ ്. ഇതിൽ ന ംസക ിൽ മാ ം ഷവചനേഭദം ടാെത െച ം, നട ം എ ശീലഭാവി പംതെ കവിക ം േയാഗി ാ ്. അേ ാൾ ഭാവി, ശീലഭാവി എ േഭദം ം ീലിംഗ ളിേല വകവ ാ , ന ംസക ിലി എ വ . േമൽ കാണി ഉദാഹരണ ിൽ െച ് അകാരിത ം നട കാരിത ം ആ . അതിൽ ധാ ം ഷ ത യ ം കഴി ാൽ കാ ഭാഗം റ ് ്, ്, എ മാ മാ ്. അതിനാൽ ഭാവി െട ത യം അകാ രിത ളിൽ ് എ ം കാരിത ളിൽ ് എ മാെണ നി യി ാം, പ, വ ര ം എതിർകാലെ (ഭാവിെയ) റി ഇടനിലകളാെണ ന ലി ം പറ ി ്. എ ാൽ വകാരപകാര ൾ റ ് അകാരിത ി ം കാരിത ി ം വ വയാകയാൽ അ കൾ “ ് ” േപാെല അംഗ ത യ ളാെണ ക ി തിനാലാ ് അധികം ന ായം. കാൽെഡ ം അ െനതെ അഭി ായെ ി ്. എ ാൽ അേ ഹം ഒ പടി ടി കട ് “അറി ് ”, “പഠി ് ” ഇത ാദി തി കളിൽ െ ഷ ത യം േചർ ് ഉ ാ േത ഭാവി പ ൾ, (അറി ് + ഏൻ = അറിേവൻ; പഠി ് + അർ = പഠി ർ) എ സി ാ ി . ഇതി േവ ിക ്. ഇൗ



202



2. കാല



കരണം



ഭാവി ് എതിരായി ് ഒ േപെര മി . ഉം എ ശീലഭാവി പം തെ യാ േപെര ിന്; ഉദാ: വ ംകാലം. ഭാവി െട പ ി ം അർ ി ം അനി യ ം അവ വ ക ം വരാ കാരണ ം ഇൗ ഉ വസ ഭാവംതെ ആയിരി ണം. ിയാനാമെ പിടി ് ആഖ ാതമാ ിയാൽ അതി ് അർ ിൽ എ െന നി യ ം ഖ ിതത ം വ ം? കാലം പരിേ ദി ാൻ ഒ ത യമി േ ാ. ഇ െന ഒെ ആയിരി ാം സാ ിെ മേനാഭാവം. അേ ഹം െച തീ മാന ിൽ എനി വളെര ഭ ിബ മാന െ ി ം ഇൗ സംഗതിയിൽ അേ ഹേ ാ േയാജി ാൻ മന വ ി . ഒ ാമ ്, ിയാനാമ െട പം പലവിധമാകയാൽ കാൽെഡ ൽ വിചാരി ിടേ ാളം ല വ പനി ി. ര ാമ ് അംഗ ത യമാെണ ിൽ കാരിത ി ് “ ് ” അ േയാ പതി ്. “ ് ” എ ി ്? അ േപാെല അകാരിത ൾ ് അംഗസം ാരം താലവ ി യകാര ം ഒാ ി വകാര ം ആണേ ാ പതി ്. സർ വകാരം േഭദം ടാെത വ തി ന ായ േ ാ? ാമ ്, ശീലഭാവി ായി ഇൗവിധം പനി ി എ ിൽ അർ ം അനിർ ീതമായിരി േയാജി മായി ; ഭാവി ് അർ ം ഖ ിതമാെണേ ാ. നാലാമ ്, ഒ വിൽ ഭാവി ് എതിരായ േപെര ം ഇെ ം പറ ടാ; “െചയ്വ, നട ” എ േപ െര ം െച മിഴിൽ അ ർ മായിെ ി ം ഉ ്. അറിേവാൻ, ഇരിേ ാൻ എ േപ െര നാമ ൾ നട ി േയാ? മലയാള ിൽ േത കി ് “സർ നായിരിേ ാ ശ രാചാര ർ” ഇത ാദികളിൽ “ഇരിേ ാ ” (ഇരി + ഒ ) എ ശരിയായ േപെര ംതെ യാ ്. അതിനാൽ എെ താ യായ അഭി ായ ിൽ െചയ് , നട എ ് അ സ ാരമി ാ അവധാരകഭാവിയിൽ റ ് ഷ ത യം േചർ ി വതെ യാ ് െചയ്േവൻ, െചയ്വാ ് തലായ ഭാവി പ ൾ എ ക ി തിനാ ് അധികം ന ായ ം സംഭാവ ത ം. വ , ഇരി എ മലയാള ിൽ നീ ാ ഉകാരം െവ ം സം തംേപാെല േലാപി ശരിയെ ം വിചാരി ാനി . ത“ ” കാര ിെ ിതി ം എ ാൽ ഒ േപാെലയാണേ ാ. െതാ + ഏൻ = െതാ േതൻ എ േപാെലതെ ഇരി + ഏൻ = ഇരിേ ൻ എ ം. ര ിെല ഉകാരെ ം മല യാള ിൽ ഉറ ി േവ ി നീ ാ െ േ ഉ . ഇൗവിമർശംെകാ സി ി െതെ ാൽ — (1) ( , എ ് ) ഉ. (2) ഉം എ രെ ം തെ യാ തമിഴി ം ഭാവി ത യം. ഷ ത യം േചർ േ ാൾ ഉകാരം േലാപി േപാ തിനാൽ തമി ് ൈവയാകരണ ാർ വകാരപകാര െള മാ ം ഭാവിചി ളായി ഗണി . നാമാകെ ഉ എ സ രെ ത യമാ ീ ് വകാരപകാര െള ഭാവി േത കമാ ഇടനിലകൾ എ ക ി എേ േഭദ . “ഉം” തമിഴിൽ ന ംസക ി മാ േമ ഉ ; അതി വചനേഭദം േവ താ ം. ലിംഗ ഷവചനേഭ ദ ിൽ ൈവരസ മലയാളം വചനേഭദമി ാ ഇൗ ഉം ത യെ ധാനമായ ഭാവി ത യമായി സ ീകരി ; ചില അർ വിേശഷ ളിൽ ഉ ത യേ ം ഷ േഭദം ടാെത ഉപേയാഗി ാ ്; ഷേഭദം വിവ ി യാെണ ിൽ തമിഴിെലേ ാ െല ആവക ത യ െള ഉ ത യാ ിൽ െ േചർ ണം. അറി + ഏൻ =



203



േകരളപാണിനീയം



അറിേവൻ; നട + അർ = നട ർ, അറി ം + ഏൻ = അറി േവൻ, നട ം + അർ = നട വർ എ ് ഉം ത യാ ിേ ൽ ഷേയാഗം ആദ കാല ായി താ യി കാ ി . ഇേ ാൾ ആ മാതിരിയി ം േയാഗം നട ായി ്. വിനെയ ാ താകെ ആഖ ാത പം ര ാെലാ ിൽ “ആൻ” എ േചർ ി ാ ്. അറി + ആൻ = അറിവാൻ; അറി ം + ആൻ = അറി വാൻ. െവ ം ധാ വിൽനി ് അറി + ആൻ = അറിയാൻ എ ം ടി ഇേ ാൾ പേമർെ ി ്. നട + ആൻ = നട ാൻ; നട ം + ആൻ = നട വാൻ; നട + ആൻ( ് ഇടനിലേചർ ് ) = നട ാൻ ഇ െന പനി ി വ ിരി നില േനാ േ ാൾ ത ി വിപരീതമായി ഭാവിയിൽ ആഖ ാത ിൽ നി ാ വിനെയ ിെ ഉൽ ിെയ സ തിേ ിവ . ഇൗ “ആൻ” എ തിെ ആഗമം എ ായിരി ം? ഭവന ി ഇതിെന “വാൻ-പാൻ” എ വിനെയ ത യമായി ഗണി ി ്. കാൽെഡ ിെ അഭി ായ ിൽ ഇ പലൻ, കടൻ ഇത ാദികളിൽ അം എ ം അ എ ം ഉ ന ംസൈകകവചന ത യ ിെ ാന കാ അൻ നീ ിയതാെണ ാ . അ തെ ആൻ എ നീളാെമ തിേല ് അേ ഹം ഇ പ + എ = ഇ പെ എ തി പകരം “ഇ പാെന ” എ തമി വികൾ െച േയാഗെ ംല ം കാണി . വർ മാനകാല ിൽ വിനെയ ം െത ി ം കർ ാടക ി ം മാ േമ ഉ . ആ ഭാ ഷകളിൽ വിനെയ പ ിൽനി തെ യാ ് ആഖ ാതം ഉ ാ ്. എ െന എ ാൽ, ഭാഷ വിനെയ ം വിന െത ് േച േച ാ കർ ാടകം മാ മാ േ േന (ആ നികം) ര



തഭാവികളിേലേ ാെല ഇൗ വർ ം ധാരാളമായി ഉപേയാഗി ാ



മാനകാല ്. ഉദാ:



ിെല വിനെയ െ



ഇൗ ഭാഷകൾ



1. െത 2. കർ



്: ആയന േഭാജന േച ആ സംഗതിനി രിംചി നാേതാ മാടളാഡിനാ . ാടകം: അവ േഭാജന മാ ആ സംഗതിയ റി ന ിര മാതാ ഡിദ . 3. മലയാളം: അവൻേഭാജനംെച െകാ ് (ഇരി േവ) ആ സംഗതിെയ റി ് എേ ാ സംസാരി . 4. സം തം: സ േഭാജനം ർവൻ തമർ മധി ത മാമഭാഷി . ഇതിൽ വർ മാനവിനെയ ിെ േയാഗം ശരിയാെണ സം തതർ മ േനാ ിയാൽ മാ ം. മലയാള ിൽ ഇൗ വിനെയ മി ാ തിനാൽ വിവ ിതാർ ം വ ാൻ “െകാൾ” എ മെ ാ ധാ വിെ അ േയാഗേ ാ െട ൻവിനെയ ംതെ ഉപേയാഗിേ ിവ ിരി . തമിഴി ം ഇ തെ ഗതി.



204



2. കാല



കരണം



തമിഴി ം മലയാള ി ം വർ മാനകാല ി വിനെയ ം ഇ ാെത േപായെത െകാ ്? വിേശഷ ിയ ൻ നട ിയെയ ൻവിനെയ ം, പിൻ വരാൻേപാ തിെന പിൻവിനെയ ം കാണി . ന വിനെയ ം (വർ മാനവിനെയ ം) അേ ാൾ വിേശഷ ിയേയാ സമകാലമായ ിയെയ േവണം കാണി ാൻ. ഏകകാ ല ിൽ ര ിയകൾ നട ക അ ർ മാ ്. സം ത ിെല ിതി ം ഇ േപാ െലതെ യാ ്. ൻവിനെയ ിെ ാന ് “ ാ” ം പിൻവിനെയ ിെ ാന “ ” ം ഉ ്; ന വിനെയ ിെ ാനെ ാ മി . ലാേദശ ളായ ശ ശാന കൾ ാകെ ാവിഡ ിെല േപെര ിെ നിലതെ . “േഭാജനം ർ വൻ” എ ൻ കാണി ഉദാഹരണ ിൽ ശ ത ായാ ം തൽ ാല വിേശഷണ മായി പേയാഗി േപെര െമേ ഉ . ാവിഡ ളിൽ വിനെയ ം വിന ം േപെര ം േപരി ംതെ വിേശഷണമാകണം; മറി പാടി . ഇൗ വിധമായിരി ാം തമി ലയാള ളിൽ ശരിയായ ന വിനെയ ം ഇ ാെതേപായ ്. എ ഖ



ാൽ തമിഴി ം മലയാള ി ം വർ മാനാർ ി പറവാൻ എനി സ തം വ ി .



കമായ ഒ



ഇൗ



ം േമൽ േപാകേ ാക ലളിതമാ ്. മാരം ഇരി യിരി ണം ഒ തമാ “വരവര മാമനാർ ക തേപാെല.”



വിനെയ മിെ



്.



ഇൗ ഉദാഹരണ ളിൽ കാ വിനെയ ം വിന സമകാലമായ ിയെയ റി ി േയാ? ഇ തമി ് വ ാകരണ കാരം ന വിനെയ പ മാ ്. എ ാൽ ഇതി െനതിരായി ം ഇതിൽനി വി തായി ം ഒ വിന കാ ി . അേ ാൾ ഒ വി ധം വിനെയ െ സ തി ാ ം അതിെനതിരായ വിന ഇ ാ തിെന െച ാം? അ ം ഉെ തെ ഞാൻ പറ . എഩാ …! േ മം താനാ? ഇ േ ൻ. ഩ ഏൻ! േതേമൻ ഇ ായ്? ഇെെ ; കാര മി



്.



തമിഴിെല ഇൗ സംഭാഷണം േനാ ക. ഇതിൽ ഇ േ ൻ, ഇ ാ ്, ഇ ്എ പ ൾ ഏ കാല ി വയാ ്? ഇ ക െട കാലം ത മ , ഭാവി മ , വർ മാന മ . കാല യ ി െപാ േവ ഉ േതാ അെ ിൽ കാേലാപാധിയി ാ േതാ ആയ ഒ വിനയാണി ്. ഇൗ വിന െട വിനെയ മാ ് വര, േപാക, ഇരി എ ൻകാണി പ ൾ, അേ ാൾ ഇ + ഏൻ = ഇ േ ൻ എ വിനെയ ിെല അകാരം േലാപി ി ് ഷ ത യം േചർ ാൽ വിന ാ . ഇൗ മാതിരി വിനകൾ ം ീലിംഗ ളിൽ വളെര അ ർ മാെണ ി ം ന ംസക ിൽ ചിലേ ാൾ ഹ ഭാഷയിൽ ഉപേയാഗി ാ ്. ഇതി ് “അകാലികാഖ ാതം” എേ ാ “അഖ ി തകാലാഖ ാതം” എേ ാ തമിഴിൽ “ന വിന” എേ ാ നാമകരണംെച ാം. ഇൗ ി കാരം ന വിനെയ ിെനതിരായി ഒ ന വിന ം കി ി. വർ മാനകാലം അെ ിൽ നികൾകാലം എ തിനാ ് വിനെയ ം ഇ ാ ്.



േകരളപാണിനീയം



205



ഇനി വർ മാനാഖ ാത ിെ ചരി ം ഒ ാരാ േനാ ക തെ . േപാകിറാൻ — േപാകിൻറാൻ; നട ിറാൻ-നട ിൻറാൻ എ തമിഴിൽ ഇേ ാൾ കാ വർ മാ ന പം െച മി ാ കളിൽ വളെര അ ർ മാെണ ം, ശിലാലിഖിത ളി ം െച പ യ ളി ം ഒരിട ം ക ി ിെ ം കാൽെഡ ൽ പറ . നാേടാടി ാഷയിൽ “കി ” േചർ പ ൾ ധാരാളമാ ്. എ ി ം അ ടാെത “േവ കിറ ് ” എ പറേയ തി പകരം “േവ ” എ ാ ് സാധാരണ ാർ ഉപേയാഗി പതി ്; അ െകാ “കി ” േചർ പം തമിഴിൽ ഇനി ം ഗാഢമായി േവ ി ഴി ി ിെ ം അേ ഹം ഉൗഹി . കിൻ -ഇെ ഉ വെ ി വിചാരണയിൽ ഡാ ർ കാൽെഡ ൽ സ മായിെ ാ കൽപനെച ാെത ാൽ, ർ ്എ ര ഡാ റ ാ െട അഭി ായ ിൽ േയാജി . അവ െട അഭി ായം കാൽെഡ ൽ അ വദി പറ ി തെ (Dravidian Grammar, 2nd Edn., p. 385) താെഴ തർ മ െച േചർ ാം: “തമിഴി ലസ ായി ് ഒ വർ മാനകാല പം ഇ ായി എ ം, തമിഴിൽ അ തായി ഉ ായ ഒ അ ധാന പമാെണ ം, അതിെ നി ി ഭാവിയിൽ ഒ വർ മാന ചി ം േചർ താെണ ം, ആ ് ഡാ ർ ാലി െ ആശയം എ േതാ . കിൻ = ക് + ഇൻ (“ക് ” രാതനമായ െച മിഴിെല ഭാവിചി മാ ്; ഇൻ —ഇ = ഇൗ ദിവസം). ഇൗ അഭി ായംതെ ർ ം സ ീക രി േയാ സ ത മായി താൻ െച വിചാരണക െട പരിണാമമായി ഉപന സി േയാ െച തായി േതാ .” അേ ാൾ േറാപ ൻ ാവിഡഭാഷാവി ാനിക െട അഭി ായം സം ത ിൽ രാ ഭവതി (= പ ഭവി ) = ഭവിഷ തി = (ഭവി ം) എ വർ മാനകാലെ ഭാവിയാ മ ിൽ തമി ് മലയാള ൾ ഭാവിയിൽ വർ മാ നാർ കമായ അവ യംേചർ വർ മാനകാല ാ എ ാ ്. തമിഴിെല ഇൻ മലയാള ിൽ ഉ ആ തിെന ി ഒ സംശയ ി ം വകയി . “പൻ റി”, “പ ി” യാ ംേപാെല അ നാസികാതി സര ിൽ “ഇൻ ” “ഇ ” ആ . ഇകാര ഉകാര ൾ വ ത യം ധാരാളമാകയാൽ ഇ എ ിൽ ഉ എ മാ ക ം െച ം. ാവിഡഭാഷകൾ സഹജമായി (Harmonic Sequence of Vowels) സ രാ സംവാദനയ ി മലയാള ിൽ അധികം ചാരമിെ ി ം അ ം ഇവിെട സഹായി എ വരാം. എ , ലീലാതിലകം തലായ പഴയ മലയാള ളിൽ “േപാകിൻറ ” എ ം മ ം ഇകാരമാ കാ ്, ഉകാരമ ; “വരായി ” എ നി േഷധ പ ിൽ “ഇ ” അ ാെത “ഉ ” എേ ാെഴ ി ം ഉപേയാഗി ി േ ാ എ സംശയമാ ്. അ െകാ തമിഴിെല ഇൻ -വിെ ഉ വേമേതാ അ തെ മലയാള ിെല ഉ വി ം എ തീർ തെ . തമിഴിെല “കിൻ ” വിെന ി േറാപ ാർ െച ിരി സി ാ ം ദയംഗമമാ െണ തിേല സംശയമി . എ ി ം ഇവേരാ ർ മായി േയാജി തി ് ഇൗ കാരൻ മടി . േപാകിൻറാൻ എ ം േപാകിറാൻ എ ം തമിഴിൽ ര



പ ്; അതിൽ േപാകിറാൻ എ നിര നാസിക പമാ ് വാെ ാഴിയിൽ നട ്. അേ ാൾ കിൻ ഩകാരേലാപ ാൽ കി ആയി എ സ ീകരി ണം. എ ാൽ അ



206



2. കാല



കരണം



നാസിക ിെ സംസർ മാ ്, പരിത ാഗമ , തമിഴിൽ പതി ്. അ െകാ ് കി കിൻ ആയി മ തിനാ ന ായം. ൻ ആയതാെണ ം ൻ ആയതാ െണ ം എ ാവ ം സ തി . ഇൗ സംശയം കാൽഡ ി ം ഉ ാകാതി ി . പേ , അേ ഹം ാലിേനാ േയാജി ാൻേവ ി ത ിൽ അ നാസികത ാ ഗംതെ ആയിരി ാെമ സ തി കള . ഇൻ (ഇ ) എ നാമാവ യ ി ് ത യ ിെ പദവി െകാ തി ം എേ ാ ഒ ൈവരസ ം േതാ . േപെര ിൽ അതിെന ് എ ശരിയായ ഭാവി ത യ ിെ േമൽ പിടി െവ ം േവണം. അതി േമൽ പി ീ ് ഏൻ, ആൻ തലായ ഷ ത യ ൾ േചർ േ ാൾ എ േകാമാളി പമാ ് കി ്. ധാ ം ഷ ത യ ം ത ിൽ ഒ ബ മി ; േപാേകൻ ഇൻ എ ാനവ ത യംെച ാൽ ശരിയാ മായി . അ െകാ ് “കി ” വിെ ഉ വ ി േവെറ വഴി വ ം ഉ ാ േമാ എ േനാ ാം. തമിഴിൽ ഇറ എെ ാ ധാ ്; അതി കാല ിെ േപാ ് എ ാണർ ം. To pass time, to proceed എ തമിൾ-ഇം ീ ് േകാശ ിൽ അതി ് അർ ം െകാ ി രി . സം ത ിെല “ ത് ” എ ധാ വിെ അർ മാ ് ഇതി ്. സം ത ാർ ഭവത്കാല ി ് “വർ മാനം” എ സം െച േപാെല തമിഴർ തകാല ി ് “ഇറ കാലം” എ േപർ െകാ ിരി . ഇറ തമാെണ ിൽ ഇറകിൻറ വർ മാനമാകണമേ ാ! അ െകാ ് തമിഴിൽ വർ മാനകാലം റി തി ് വർ മാനകാലാർ കമായ ഇറ ധാ വിെ അ േയാഗമാ ്. “ക് ” എേ ാ “ ് ” എേ ാ ഉ ഭാഗം ഒ ഇടനിലേയ ഉ . കി = ക് + ഇ ആെണ േറാപ ാ ം സ തി ി െ ാ. ഡാ ർ ാൽ ഭാവിചി മാ ്, “ക് ” എ പറ . നാം അതിെന ഇട നില അെ ിൽ അംഗ ത യമാ എേ േഭദ . കാൽെഡ ം േപാ ം-േപാ ം എ ഭാവിയി ം, േപാക-േപാ എ ന വിനെയ ി ം ്, ് റ ് അകർ ക സകർ കേഭദം റി ാ അംഗ ത യ ളാെണ സ ീകരി ി ്. ഇനി ഉദാഹ രി ാം: െചയ്—െചയ് + ക് + ഇറ + ഏൻ = (അകാരം േലാപി ് ) െച ിേറൻ. േപാ—േപാ + ക് + ഇറ + ആൻ = ”” േപാകിറാൻ. നട—നട + ് + ഇറ + ആയ് = ”” നട ിറായ്. ഇൗമാതിരി ിയാസമാസം അെ ിൽ മി ിയ ഒര ർ സ ദായമാെണ ശ ി ാ മി . െച ിേലൻ എ നിേഷധ പം ഇ െന ഉ ാ താണെ ാ. െച േവ ം, െച ം ഇത ാദികളിൽ ാൿ േയാഗം വിനെയ പമാെണേ േഭദ . ഇവിെട ം െച , േപാക എ വിനെയ ിൽനി ാ ് ഇറ േചർ െത കൽപി തി വിേരാധമി . ഇറ സ രാദിയായതിനാൽ വിനെയ ിെ അകാരം േലാപി ; േവ ം ശിഥിലവ നാദിയാകയാൽ വികാരെമാ ം വ ി ;പ ക ഖരാദിയാകയാൽ ആ ഖരം ഇര ി . ഇെത ാം ാവിഡഭാഷക െട വർ വികാര ി േയാജി താ ്.



207



േകരളപാണിനീയം



ഇ ം ശരിെ കഴി ാൽ േശഷെമ ാെമ താ ്. അ നാസികസംസർ ം െകാ ് ഇറ, ഇൻറ ആയി ീ . മലയാള ിൽ ഇൻ (ഇ ) എ ് ഉകാരം വ തി മാ ം മാർ ാ ണം. അതിേല ് അവധാരകഭാവിയായ ഉ ത യ ിെ സഹായം മതിയാ ം. അവധാരകഭാവി ് ഭാവികാല ിെ ർശേമ ഇ െ ാ; അ െകാ ് അ ് ഇറ െട േമൽ ന വ ം േയാജി ം. ഉ ് എ ് ഉൾധാ വിെ വർ മാനകാ ല ിൽ കാ ഉ ഇൗ അവധാരകഭാവിയാെണ ് ർ ് തൽേപ ം സ തി ി ്. ലഭാഷയായ തമിഴിൽ െ ഇറ ധാ വിെന അവധാരകഭാവി ത യം േചർ ്ഇ എ ാ ീ ാ ്അ േയാഗി െത കൽപി തി ം വിേരാധമി . െചയ്െവൻ, െചയ്വൻ ഇത ാദി ഭാവി പ ം െചയ് + ഏൻ = െചയ്േവൻ, െച യ് + അൻ = െചയ്വൻ എ ് അവധാരകഭാവി ത യം േചർ ായതായിരി ണ െമ ് ഇതി ് നാം െച ി വിമർശന ി ് ഇ ് അ ലി . െത ിെ മ ം േനാ ക - ആ ഭാഷയിൽ അവധാരകഭാവി പം തെ യാ ് വർ മാനകാലം റി ാ ം ഉപേയാഗി ്. ഉദാ: മീ തിേരാ എ ി ഗ ലക േഭാജന േച ാ ? വർ മാനം നി ൾ തിദിവസം എ മണി േഭാജനം െച ം? ”” മീ േരവി മാ ഇൗ ് േലാ േഭാജന േച ാരാ? ഭാവി നി ൾ നാെള ഞ െട ഇ ിൽ േഭാജനം െച േമാ? ”” “േച



ാ ” എെ



ാ വർ



മാന പ



്അ ബ



ിവർ



മാനമാ



്.



ഇെത ാം തമി ് മലയാള ളിെല വർ മാനചി ം ഇറ എ ധാ വാെണ പറ തി മതിയായ െതളി കളാ ്. ഇനി േവെറ ഒ വർ മാന പം ഇൗ ഭാഷകൾ ര ം ഉ തിെ ിതി എ െന എ േനാ ക:



ി



തമിൾ—െച ാനിൻറാൻ, നട ാനിൻറാൻ. മലയാളം—െച ാനി , നട ാനി . ഇതിൽ നിൻറാൻ-നി നിൽ ക എ ധാ വിെ തകാലമാെണ തി സംശയ മി . റിയൻ ി ാ െട െകവശ ി താ ശാസന ി ം മ ം “ആയിനിൻറ” എ പം കാ തിനാൽ ആ എ ഭാഗം “ആ ക” എ സംപ ി ിയ െട ത പമാെണ ം െതളി . “ആയിനിൽ ക” എ തി ് “ഒേര മ ിൽ െ ഇരി ക” എ അർ ംവഴി ് ിയാ ബ മായ വർ മാനകാല ിെ തീതി ാ . ഇൗ പം, അേ ാൾ, “ആ ക”, “നിൽ ക” എ ര ിയക െട അ േയാഗംെകാ ് സ ാദി താ ്. ഇതി ് മേ തിെന ാൾ വള െക ം ൈവ പ ം ഉ തിനാൽ ചാരം േമണ റ േപായി. ഇ െന ല ന ായ ം ത മായ ഉൗഹെ ിരെ കതെ െച . അ െകാ ് തമി ് മലയാള ളിൽ വർ മാന പം അ േയാഗനി മാെണ ് ഒ സി ാ ം അവതരി ി തി ഞാൻ മടി ി .



208



2.



കാല കരണം



ഇൗ സി ാ കാരം ാവിഡ ളിെല കാലവിഭാഗം താെഴ കാണി ി കാ രമായിരി ണം- തം ഭാവി കാലം രേ ഉ . ഇ ര ി ം മേ നിൽ വർ മാനം െവ ം കൽപന മാ മാ ്; അതി േ ഗണിത ിെല ബി വിെന േപാ െല ി ാഹ മായ ഒ നില മാ േമ ഉ . തഭാവികെള േവർതിരി അതിരാ ് വർ മാനം. േലാകവ വഹാര ിൽ, “ഇ ് എെ നിലം; അ ് അവെ നിലം; ന വരേ ാ? ആ േട മ , അെ ിൽ ര േപ േട ം െട.” അ േപാെല വ ാക രണ ി ം തഭാവികൾ േവർതിരി നിൽ ്; േവർതിരി സീമേരഖയായ വർ മാനം വകയി . നിലംര ി ം ഷിയിറ േ ാെല തഭാവികളിൽ പമാല ാ ണം; വര ് ര നില ളിേല ം ഇറ ാൻ ഉത ംേപാെല ആവശ െ േ ാൾ മാ ം വർ മാന ി ം പ ൾ േവണം. ഇ േ



ൻ, ഇ േ



ൻ, ഇ േ ൻ



എ ി ം പ ൾ ഉ തിൽ ന സീമേരഖാ ാനീയമായ വർ മാനം ആവശ റവിനാൽ സംസാരി ഭാഷയിൽമാ ം അ ർ മായി നിലനി കാ ; കവിതകളിൽ സ ി റ തിനാൽ കാ ി . എ ാൽ മ ഷ െ ജീവി തകാലം, ആ േതാ ം ആവർ ി ഋ ൾ, ഒ കാല ം േഭദെ ടാ തി ത ൾ ഇ കെളെയ ാംപ ി പറ തി ് ഒ മാർ ം ആവശ െ മേ ാ. എ െവ ാൽ അതി ് ാവിഡർ ഭാവി പ െള ഉപേയാഗി വ . അതാ ് ഇേ ാൾ കാ ശീലഭാവി. അ െകാ ് തംമാ േമ ാവിഡ ളിൽ മായ കാല .ഇ ി േചർ താ ്; പനി ിയിൽ കാ വ വ കെള ഇ െകാ വ ാ ഖ ാനി മാകാം. പി ീ ് സം തഭാഷികളായ ആര െട സംസർ ായേ ാൾ ആയിരി ണം ആര ഭാഷകളിൽ കാ ണികമ ാെത അ ബ ിയായ ഒ വർ മാനകാല ിെ ആവശ കത ാവിഡർ േബാധെ ്. അേ ാൾ അവർ കർ ണി േയാഗ ം മ ംേപാെല അ േയാഗം െകാ ് വർ മാനകാല ം ഉ ാ ാൻ ട ി. ിമ ിയാകയാലാ ് ര പം കാ ്. അതിെലാ ് വള െക ധികമാകയാൽ യി േപായി. മ നിലനി . ശാഖാചം മണ ാൽ ചാ ം ചരി ം േപായി ഇൗ വിചാരണെയ, അതിൽനി സി ി ത െ സംേ പി െകാ ് ഉപസംഹരി ാം. (അ) ാവിഡ ളിൽ ഒാേരാ ഉപാധിെയ ം റി തി ് േവെറ േവെറ ത യമാണെ ാ. അതിൽ തിക െട വിഷയ ിൽ അതിെ തിയായ ധാ വിൽ കാലം റി ാ ചി ം േചർ ാൽ ാേയണ ഉളവാ ് വിനെയ ം, അതായ േവെറാ ിയയിൽ അന യി ് ആകാം ാ ർ ി വേര ഒ തി പം ആ ്. (ആ) ർ ത പമായ ാധാന ം കാണി തി ് മലയാളെമാഴിെക ാവിഡ െള ാം ഷ ത യം േചർ ; മലയാളം മാ ം ദീർഘി ി ്, വി േതാ ാരണം, പരദ ിത ംെച ാതിരി എ ഉപായ െളെ ാ ് ാധാന തീതി സ ാദി ി ് ഷ ത യ െള ഉേപ ി .ഇ ം സംഗതിയാ ് ഇതിൽനി ഫലി ്.



209



േകരളപാണിനീയം



മലയാളം ഷ ത യ െള സർ ഥാ നിരസി ി ി ; അ കെള കവികൾ ധാരാളം ഉപേയാഗി ി ്. ചിലെര ി ം ഇ ം ഉപേയാഗി ്. അതിനാൽ ആ ത യ െള എ കാണിേ താവശ മാ ്. 109. ആനാൾ



വാേയേനക ിലാരീേരാം ബ വി ം ആഖ ാത ി ഷത യ ൾ റ ിവ.



ഏകവചനം: ബ എ മ



വചനം:



ഥമ ഷൻ മധ മ } ആൻ– ം. ആൾ– ീ. ആ ് –ന ം. ആ ് ഇൗ ്



ഷൻ



ഉ



മ



ഏൻ ഒാം



ാ ് ഥമാദി ഷ ാരിൽ ഏകവചനബ വചന ത യ ഷനിൽമാ േമ ഉ . തമിഴിൽ പലവകയായി ്,



ം. ീ.



ന ം.



ഥമ ഷൻ ഏക ബ വചനം } വചനം അൻ, ആൻ അർ അൾ, ആൾ ആർ , , അ, ആ



ഷൻ



മധ മ ഷൻ ഏക ബ വചനം വചനം ഐ ഇർ ആ ് ഇൗർ ഇൻ മിൻ, ഉം



ൾ. ലിംഗേഭദം



ഥ



ഉ മ ഷൻ ഏക ബ വചനം വചനം , , ം, ം, ം , അൽ ം, അം, ആം എൻ, ഏൻ എം, ഏം, ഒാം



എ ി ം തയ തിൽ ധാനെ വ ം മലയാളഭാഷയിൽ ഉപേയാഗി വ ം ആ ് േമൽ ാണി ഷചി ൾ. ഉദാ:



മ രശരീരമവൻ ധരി നി ാൻ .ച. ധരണിഭഗവതീ വിരി േലാേക വിരെവാ െച വണ ിനി െചാ ാൾ .ച. ക ാേയാ കനിെവാ ത േമ നീ .ച. രരി ചരിതം തി െചാ ാർ .ച. െകാ ീേരാ, — ഇ േ ാം. — േ ാം രാ.ച. ഷ തയ ൾ ചാര റ വ േതാ ടി അവ െട ഉപേയാഗ ി ം അർ ി ം പല അവ വ ക ം സംഭവി തി ് ഇടയായി. ചിെലട ് മധ േമാ മബ വചന െട ാന ിൽ ഥമബ വചനം േയാഗി കാ . മ ിട ളിൽ ഭാവിയിൽ കാലം ടാെത ഉ മ ത യം മാ ം േചർ േയാഗി . സർ ഥാ



210



2. കാല



കരണം



യി എ തെ പറയാം. തഭാവികളിൽ ഥമ ം, ഉ ൈമകവചന ം മാ േമ സാധാരണ ളിൽ ഉപേയാഗി മാ . ചിലർ “ഭാവിേ ാർ” എ ം മ േപെര നാമ മാ േഭദം മന ിലാ ാെത മാറി േയാഗി . ഉദാ: നീ െച ാൻ—മ.ഭാ.; നീ െചാ ാൻ—രാ.ച. ഞാൻ അംഗീകരി ീടിനാൻ—േക.രാ. ഞാൻ േക ീടിനാൻ—നള.ച.; നാം വാണാൻ—ചാണ. ഇൗ കരണം ഉപസംഹരി ം ് മലയാള ിൽ ഷ ത യ ൾ സംസാരി ഭാഷയിൽ കാണാ ് ഒരി ം ഉപേയാഗമി ാ ിേ ാ, അേതാ ഒ കാല ് ഉപ േയാഗി ി ് കാലാ ര ിൽ ഉേപ ി ിേ ാ എ ടി വിചാരണെച ് വി ഹിതമായിരി ം. ലിംഗവചനചി ൾ ഷ തയ ി മാ ൾ മാ മാക യാലാ ് അ കെള േത കി ് എ പറയാ ്. അ െകാ ് ഇവിെട ഷ ത യം എ പറ തിൽ ലിംഗവചന െള ടി അ ർഭവി ി ്. ഉ ായി , നശി േപായ ് എ ര ാംപ ാരാ ് കാൽഡ ൽ തൽേപർ. ഡാ ർ മാ ം മേ ിൽ േച . അേ ഹം തെ തമി ് വ ാകരണ ിൽ (“Outlines of Tamil Grammar” p. 42 as quoted by Rev. Caldwell) ഇ െന പറ ിരി . “ എ വസാനി ധാ പം (ഉദാ: െച -െചയ്-അ , െച ് ധാ വിെ വാക ാർ ം േചർ ഒ വ , എ െവ ാൽ ിയ െച ഒ വ ) വിന െട എ ാ ഏകവ ചന പ ൾ ം ആദികാല ് ഉപേയാഗി െ ി തായി േതാ . (നാൻ െച , ഞാൻ െച ; നീ െച , നീ െച —ഇത ാദി. ‘െച ം’(െച –ഉം) എ ് (നാം െച ം, നീ ൾ െച ം — ഇത ാദി. “െചേ ൻ” എ അർ ിൽ “െച ” എ ം, “െച േ ാം” എ അർ ിൽ “െച ം” എ ം േയാഗ ൾ പഴയ തമിഴിൽ ഇേ ാ ം കാ ്.) ബ വചന ി ം ഉപേയാഗി െ ി തായിേ ാ . ഷ ത യ ൾ ഇട ാല േചർ തായിരി ണം. െച + ഏൻ = െചേ ൻ = ഞാൻ െച ഇത ാദി. മലയാള ിൽ ഷ ത യ ൾ ഗദ ഭാഷയിൽ ഇനി ം ഉപേയാഗ ിൽ വ ി ി .” സ സി ാ ം കാണി തി ് ാൽ എ കാണി ത വർ ിൽ ഉൾെ വയാെണ നിർ ിവാദമ . ഇ വിധം എ ് ഇേതവെര സർ സ തമായ തീർ ഒ ം വ കരണ ിെ ആരംഭ ിൽ നാം ാപി ാൻ മി ി ം ാലിെ സി ാ െ പിൻതാ . േവെറ കരണ സംഗവശാൽ ഇൗ സംഗതിെയ ി വിചാരണെച ി ം



പ ൾ തമിഴിൽ വ ഇ ക െട ഉൽപ ി ി മി . എ ി ം ഇൗ നയ ിെ സ ാരസ ളി ം ഇൗ ിൽ ിേ ർ േനാ ക.



ഷവിഭാഗം ാവിഡഭാഷകളിൽ ഇട സ തംതെ യാ ്.



പ



ായേത ഉ



എ



ം കാൽെഡ ി ം



211



േകരളപാണിനീയം



(1) െത ിൽ തകാല ിെല ഥമ ഷ ലിംഗ ഷവചന ത യ ൾ മാ മ , കാലവാചക ത യം േപാ മി : ഭാവിയി ം അ േപാെലതെ , െവ ം കാ ല ത യം മാ േമ ഉ . (2) െത ിെല സ ദായം െച മിഴി ം കാണാ ളിൽ. വചനേഭദം ന ംസക ിൽ അ ർ മാ (3)



്; വിേശഷി ം നിേഷധ പ ്.



ാചീന കർ ാടക ിൽ ം എ ഭാവി പം ഷ ാർ ം ല മായി ് ഉപേയാഗി ാ ്. ഇൗ കാരണ ളാൽ ാവിഡ ളിെല ആഖ ാത ൾ ് ആരംഭകാല ് പേഭദം ഇ ായി എ െതളി . ഇൗ സംഗതികൾ ഷേഭദെ മം ടാെത ഉേപ ി തി മലയാളെ ധാരാളം സഹായി ിരി ണം. ഇ െനയാ ് കാൽെഡ ൽ പറ ്. ാവിഡ ിൽ ഷേഭ ദമി ാതി കാലം അ ് തമി ്, മലയാളം, െത ്, കർ ാടകം തലായ സ ത ഭാഷകളായി ിരി തി ് വളെര ൻപായിരി ണം എ ഭി ായെ ക നിമി ം അേ ഹ ി മലയാള ി ം ഷേഭദം ഉ ായി ് േലാപി േപായതാെണ ് സ ീകരിേ ിവ എേ ഉ . അതി ാചീന ളായ പ ം ധ നിക ം മലയാള ിൽ ര ിത ളായി നിലനി കാ െകാ ് ഷേഭദം ഉ വി ം തെ അ ് തമിഴിൽനി േവർപിരി എ ക ി തിൽ എ ് അസ ാരസ മാ ് അേ ഹ ി ് ഉ ായി ്എ റി ി .



2 കാല



തയ



പനി ി െട ലഭി ി തി ദി വേ ാ. ഇ, എ റി ത്: തമി െചയ്— െചേ



െട ആഗമം ം അർ മ ര ്ര



ിെ ം വ വ ിതത ം േനാ േ ാൾ തകാല ി കാല ൾ ം ാവിഡ ളിൽ കാ ിെ ് തിപാ ത യ ളാ ് എ ാ ധാന ാവിഡ ളി ം തകാലം



് മലയാളം െത ് കർ ാടകം ൻ െചേ ൻ േചസിതിനി െചേ ം



ഇവയിൽ ഏൻ, ഏൻ, ഇനി, ഏം എ എ തകാല റി മായി ാ



ഉ .



മ



ൈഷകവചന ത യം കഴി ാൽ



ആട്—ആടിേനൻ, ആടിേനൻ, ആടിതിനി, ആടിെത (ആടി + ൻ + ഏൻ) (ആടി + ൻ + ഏൻ) (ആടി + തി + നി) (ആടി + ത് + എ ) ഇ കൾ ഇ ത യ ി ് ഉദാഹരണ ളാ ം. ഇ, എ ര തയ െട വിനി േയാഗെ ി വവ ം ഏെറ െറ നാ ഭാഷകളി ം ല ംതെ . സ രാ ൾ ം ചി ൾ ം “ ”; ർ വ നാ ൾ ് “ഇ” എ ് മലയാള ി പറ നിയമം തെ തമിഴി ം കർ ാടക ി ം അൽപാൽപവ ത ാസ േളാ



212



2. കാല



കരണം



ടി ാ ം. െത ിൽമാ ം വിേശഷ ്. ആ ഭാഷയിൽ ാേയണ ഇകാരംതെ എ ാ ധാ ളി ം തകാല ത യം എ ാ ് ഥമ ിയിൽ േതാ ക; എ ാൽ “േചസിതിനി” എ ് േമൽ ാണി േപാ പല പ ളി ം ഉ മമധ മ ളിൽ തി എ േവഷമാ േ ാെട കാരം െവളിെ ്. ഇകാര ം കാര ം ഇേ ാൾ സ ത ത യ ളായി ാ നട ്. എ ാൽ െത ി ം കർ ാടക ി ം ഉ പ ൾ േനാ േ ാൾ ഇ േചർ ിട ം -െ ജീർ ാവേശഷം കിട ി േയാ എ േതാ ിേ ാ . “ആടിതിനി”, “ആടിെത ” എ ിവിെട ാണി ഉദാഹരണ െട ഘടന “ആ ് + ഇ + ഇനി”, “ആട് + ഇ + എ ” എ ാെണ വര േതാ? തമി മലയാള ളി ം, അ േപാെലതെ “ആടി േനൻ” എ പം “ആട് ” + ഇന് + ഏൻ” എ ് ഇ ് േചർ ായി എ വരാമേ ാ. അേ ാൾ തകാര ാന ് അതിെ അ നാസികമായ നകാരമായിേ ായി എ മാ േമ േഭദ . അ നാസിക മം തമിഴർ ം മലയാളികൾ ം സഹജമാകയാൽ ഇതി ന സമാധാന ം ഉ ്. ഇൗ വക ികൾ േനാ േ ാൾ ാവിഡ ളിെല ത ത യ ാനം വഹി ് “ഇ ” എ െ ിെ ന ംസൈകകവചന പം ആയിരി ാെമ ഹി ാൻ ധാരാളം വക ്. ഇവിെട ാണി ം ഇതിലധിക ം െതളി കൾ എ ാം േശഖരി ് സവി രം ഇൗ േക വിചാരണെച തിെ േശഷം റവറ ് കാൽെഡ ൽസാ വർകൾ ഒ സാരമി ാ േപായി ിേ ൽ വിേരാധമായി വിധി കള . ഇൗ വിധി അ ീൽെച ാൽ അഴി േമാ എ ന മി േനാ കതെ . ആ, ഇ, ഉ എ െ കെള കാലചി മാ തി ന ന ായ ം രസികത ം ഉ ്. എ ാൽ അ െന െച യാെണ ിൽ “ഇ ” എ സ ിഹിതവാചിയായ സർ നാ മം വർ മാനെ ം “അ ” എ പേരാ വാചി തെ ം, “ഉ ” എ അനതി രസ ിഹിതവാചി ഭാവിെയ ം കാണി യാ േവ ്. ഇൗ ന ായ ി വിപരീ തമായി ് “ഇ ” തചി മായി ാ ് ന െട വിചാരണയിൽ ക ്. അതിനാൽ ഇൗ വാദം െച തെ ് ജഡ്ജി േക ത ി ള . തകാല റികളിൽ എവിെട എ ി ം ഇകാര ിെ ാന ് അകാരം ക കി ിയി െ ിൽ അ ലമായി വിധി പറയാമായി എ ് അേ ഹം അ േശാചി ക ടി െച ്. ഇ ം അ ക ജഡ്ജി െട തീർ ് ന ്അ ലമാ ് വളെര ല വാ ്. ാവിഡർ വർ മാനെ ഒ പരി ി മായ കാലമായി ് ഗണി ി ി . ആര ഭാ ഷകളിൽ വർ മാനകാല പേയാഗി ിട ് ാവിഡഭാഷകൾ ഭാവിെയ ഉപേയാ ഗി . ശരിയായ വർ മാനാഖ ാതം ാവിഡ ളിൽ ഇട ാല ായ താ ്. ഇേ ാൾ കാ വർ മാന പ ം ർവ ി, I am doing എ മ ിൽ അ ബ ി യായ വർ മാനെ യാ ് റി ്. ഇൗ അ ബ ിവർ മാനാർ ം തമി ് മലയാള ളിൽ ഇറധാ വിെ ം, െത ിൽ ഉത്ധാ വിെ ംഅ േയാഗംെകാ സാധി . െച ിറാൻ. െച , േച ാ എ ദാഹരണ ൾ. കർ ാടക



േകരളപാണിനീയം



213



ിൽ െകയ്ദേപം എ തിെല “ദപ”- മാ േമ വ ഖ ാനം കി ാെത . അതി ം കി ൽ ഒ വിധം ഉപപ ി ഉ ാവനം െച ി ്. അതിനാൽ വർ മാനകാലം ഇ ാ ി ാ ്സ ി വാചിയായ സർ നാമെ ആ കാലം റി തി ് ഉപേയാ ഗി ാ ്. ാവിഡ െട ിയിൽ തകാലെമാ മാ േമ സി ം, പരി ി ം, ത ാ ഭവേഗാചര ം ആയി . അ െകാ ് അവർ ആ കാലെ “ഇ ” എ വ വഹരി . രസ ിഹിതമായ ഭാവിെയ “ഉ ” െകാ ് പരാമർശി . സീമേരഖയായ വർ മാനെ “അ ” എ പേരാ സർ നാമ ി വാച മാ ി ി. “ഉ” എ െ ് തമി ് മലയാള ളിെല ഭാവിയിൽ “ഉ” “ഉം” എ പ ളിൽ കാ . െത ിൽ േച (േച ) എ ് “ഉ ” തെ ്. േക ം, മാ േ െന തലായ കർ ാടക പ ളിൽ “ഉ” പല േവഷ ിൽ െതളി ്. െകയ്േവം എ സാധാ രണ കർ ാടക പം തെ െക െവം എ തിൽനി സേ ാചി താ ് എ വരാം. െച ( = െചയ് + അ) എ നാ ഭാഷകളി ം ഒ േപാെല കാ ന വിനെയ



ത യം എ “അ” പേരാ സർ നാമമാ . ന വിനെയ ിൽ നി ് ആഖ ാതം ഉ ാ ി എ തെ ഇരി െ . എ ാൽ ആ വിനെയ െ അർ ി ് യാ െതാ അവേ ദ ം ഇ ാ തിനാൽ സ യേമ ആഖ ാതമാ പേയാഗി ാെമ മാ മ , നാമമാ ീ ് അതിേ ൽ വിഭ ികൾ ിേ ർ ാം. ന വിനെയ ിെ ഇൗവക ൈവല ണ െള ാം വിനെയ കരണ ിൽ വി രി െകാ ാം. കാല ത യ െട ഉൽപ ി േമൽ ാണി കാരംതെ ആയിരി ാം എ സ ീ കരി പ ം തമിഴി ം ാചീനകർ ാടക ി ം കാ വത പ ൾ ് ശരിയായ ഉപപ ി ഉ ാ ം. െച മിഴിൽ െച -െച ം എ ഭാവി പം െച -െച ം എ ് ഉകാരം േലാപി ായെത സമാധാനെ ടാം. കർ ാടക ിെല “ ം” വ ത മ , ശരിയായ ാചീന പ ിെ ന ശി മാ ് എ സം ഹം.



3 കാര കരണം



110. ധാ



വർ ം കാരംതാൻ



റി കാരമാം.



കാരം എ ാൽ മെ ർ ം. ഒ ധാ തനി അർ െ ഏ മ ിൽ െവളിെ േവാ അ തെ കാരം. “നീ ഇവിെട വാ”, “അവൻ അേ ാ േപാകെ ”, “എ ാ വ ം സത ം പറയണം” ഇത ാദി വാക ളിൽ “വാ”, “േപാകെ ”, “പറയണം” എ



പ ൾ േകൾ േ ാൾ വരിക, േപാ ക, പറക എ ിയക െട അർ ി റേമ റ ് വ തി, നിേയാഗം, ശാസന എേ ാേരാ വിേശഷാർ ം ടി േതാ ്. അതി നാൽ “വാ” എ പം വരിക എ ിയെയ വ തിെകാ മ ിലാ ് റി ്. അ േപാെല “േപാകെ ” എ ് നിേയാഗി മ ി ം “പറയണം” എ ് ശാസി മ ി ം ആ ്. ഇതാ തിക െട പ ളിൽ “ കാരം” എ ഉപാധി. 111. നിേയാജകം നിേയാഗ



ിൽ; വിധിമ ിൽ വിധായകം; അ ാ പമായ് കാ മ ായകെമ ത്; നിർേ ശകം റി ധാത ർ ം പരി മായ്.



നിേയാഗ ിെ മ ിൽ ധാത ർ െ റി കാരം “നിേയാജകം”; വിധി എ പറ ശാസന െട മ ി ് “വിധായകം”; അ എ പറ സ ത ി െ മ ി ് “അ ായകം” ഇൗ വക വിേശഷവിധി ഒ ം ടാെത ധാത ർ െ തനിെയ കാ ് “നിർേ ശകം”; ഇ െന കാരം നാ വിധം. 215



216



3.



ഇനി ഇൗ



കാര



െള ഉ



ാ



ാ



മാർ ം പറ



കാര കരണം



:



112. അേ



നിേയാജക ി ൽ; അണെമ വിധായേക; ആമ ായക ി ം; ത യം ഭാവി പജം.



നിേയാജക കാര ി ് “അേ ”, വിധായക ി ് “അണം”, അ ായക ി ് “ആം” എ ് ഒാേരാ ി ം ത യ ൾ. ഇൗ ത യം ം േവെറ ചില ധാ െട ഭാവി പം തെ ഷി ായതാെണ ് ഉ വം പറ ിരി . ആ ഭാഗം പി ീ വി രി ാം. നിർേ ശക കാര ി ് അർ വിേശഷം ഇ ാ തിനാൽ പവിേശ ഷ ം ഇ ; ൻെചാ കാല പ ൾ തെ നിർേ ശക കാരം. ഉദാ: നിർേ ശകം: ബാല ാർ ളി



; രാമൻ രാവണെന െകാ



; ക ി അവതരി



നിേയാജകം: പറ—പറയെ ; കളി—കളി



െ ; ഇളക്—ഇളകെ ; വര്—വരെ .



വിധായകം: പറ—പറയണം, കളി—കളി



ണം, ഇളക്—ഇളകണം, വ ്—വരണം.



അ



ായകം: പറ—പറയാം, കളി—കളി



ം.



ാം, ഇളക്—ഇളകാം, വര്—വരാം.



നിേയാജക കാര ി മാ ം ഷവചനേഭദം ടി ്. “അേ ” എ പറ



ത യം ഥേമാ മ ഷ ാർ മാ മാ ്; അവിെട വചനേഭദ മി . അവൻ േപാക െ , അവർ േപാകെ , ഞാൻ േപാകെ , ഞ ൾ േപാകെ എ പം ഒ തെ . മധ മ ഷനിൽ മാ ം വിേശഷം- അതാവി ്: ധാ പംതെ ഏകവചനമാ ം. ബ വ ചന ി ് ധാ വിൽ െ േയാ അെ ിൽ ഭാവി പ ിേലാ “ഇൻ” എ ത യം േചർ ണം. ഇൗ സംഗതിെയ ിൽ സം ഹി ിരി . 113. നിേയാജക



കാര ിൽ ധാ താൻ മധ ൈമകമാം; ഇൻ ത യം ബ ത ിൽ; ഭാവി േചർ ി മാമി .



ഉദാ:



217



േകരളപാണിനീയം



അവൻ അവൾ അവർ ഞാൻ ഞ ൾ നീ— നി



ൾ—



     േപാക്—േപാകെ     േകൾ—േകൾ



െ



േപാക്—േപാ േകൾ—േകൾ ് േപാക്—േപാകിൻ, േപാ വിൻ, േപാവിൻ േകൾ—േകൾ ിൻ, േകൾ ിൻ, േകൾ വിൻ.



ഭാവികാല ർശ ിട ് “ ് ” ഇ , പകരം “ ് ” ആകാെമ പറ ി ം േനാ ക. ധാ പംതെ മധ ൈമകവചനം എ പറ തിൽ ധാ വി ് അംഗസം ാ രം െച ി ം െച ാെത ം േയാഗമാകാം. േകൾ എ മായ ധാ പം; േകൾ ് എ ് അംഗ ത യം െച പം. കാര ത യെമ ാം ഭാവി പ ിൽ നി ായതാെണ പറ വേ ാ; അെത െന എ വിചാരണെച ാം. േയാജി എ ർ മായ ഒ ക- ധാ വിെ ശീലഭാ വി പം ഒ ം എ ്. േപാക, വര, ഇരി , നി ഇത ാദിേപാെല ധാ വിൽ “അ” എ ത യം േചർ ാൽ ന വിനെയ പ ാ ം; അ ് ിയാപദംേപാെല ം നാമം േപാെല ം േയാഗി മാകാം. നാമമാ േ ാൾ “േപാ ക” എ ിയ എ ാ ് അതിനർ ം. ഇെത ാം വിനെയ കരണ ിൽ വി രി ം. ഒ ധാ വിേനാ ് മെ ാ ധാ വിെനേ ർ സമാസംേപാെല േയാഗി പതി െ ് വർ മാന കാല ിെ ഉൽപ ി വിചാരണയിൽ ാവി ി ്. അ െന ധാ െള സമാ സി േചർ േ ാൾ ആദ െ ധാ വി ് ാൿ േയാഗം എ ം ര ാമേ തി ് അ േയാഗം എ ം േപ കൾ. ഏ ധാ വിെ ം ന വിനെയ േ ാ േചർ ് “ഒ ം” എ ഭാവി പം അ േയാഗി ാൽ നിേയാജക കാരം ഉ ാ ം. െച + ഒ ം = (അകാരം േലാപി ി ് ) െചെ ാ ം. ഇൗ പം നാേടാടി മിഴിൽ ധാരാള ്. മലയാള ിൽ ഇൗ പം “ഏ” എ നിപാതം ടിേ ർ ി ്, ആദ ം “െചെ ാ േമ” എ ം പി ീ േമണ ഷി ് “െച െ ” എ മായി ീർ . “ഒ ക” െട ഒകാരം അകാരമായ മംെകാ ായിരി ാം; “ േമ” “േ ” (“െ ” എ ം) എ ായ ് സേ ാചം െകാ ാ ്. വിധായക ിൽ “േവ ം” എ ശീലഭാവിയാ ് അ േയാഗം. േവ , േവ ി, േവ ം എ ടകാരം േചർ ാ ് േവ ക എ ധാ വിെ പ ൾ. അതിൽ േവ ം എ ശീലഭാവിെയ ടകാരം കള “േവ ം” എ ം, പി ീ ് ഉകാരെ അകാരമാ ി യി ് “േവണം” എ ം അതി േശഷം ആദിയിേല വകാരം േലാപി ി ് “ഏണം” എ ം പിെ സ ം െച ് “എണം” എ ം, വ തി േമൽ എകാരെ മം ലം അകാരമാ ി ീർ ാ ് “അണം” എ വിധായക ത യം ഉ ാ ിയ ്. നിേയാജക ി



218



3.



കാര കരണം



പറ േപാെല “അ” എ ന വിനെയ ം തെ ഇതി ം ാൿ േയാഗധാ വി െ പം. വിധായക ിെ ഉൽപ ി ഇ കാരമാെണ തിേല ് കവികൾ െചേ ണം. െച േവണം എ പഴയ പ ൾ േയാഗി ം തമിഴിൽ “െച േവ ം” എ ല തമായ പംതെ ഉപേയാഗി വ ംല ളാ . േവ ക = ആവശ െ ക; െച ണം = െച ക ആവശ മാ എ ് അർ േയാജന. അ ായക ിൽ ഇ േപാെല ആ ക ധാ വിെ ശീലഭാവി അ േയാഗമാ യി ീർ ; “ആ ം” ( േലാപി ി ് ) ആം എ ായി. െച ാം = െച ആം = െച ആ ം = െച ക സ തി െ ിരി എ ർ ം. തമിഴിൽ ന വിനെയ ിൽ നി , േപാകലാം, വരലാം എ ം മ ം ിയാനാമ ിൽ നി ാ ് അ േയാഗം അധികം പതി ് എ മാ ം േഭദ ്. ഇ െന നിേയാജകം, വിധായകം, അ ായകം എ കാരം െ ം പറ



തിൽ നിേയാജക ി ് ഷവചനേഭദം െട െ ് ഒ വിേശഷം കാണി വേ ാ. േവെറ ം അതി വിേശഷ ൾ ഉ ്. 114. പിരി ി ം



വിധ



േയാഗി ാം ാർ ക െള.



വിധായകാ ായക ളിൽ അ േയാഗധാ വിെന ാൿ േയാഗധാ വിൽനി േവർതിരി സ ത മായി ം േയാഗി ാം. നിേയാജക ിൽ അ പതിവി . േപാകേവണം, േപാക ആം എ േയാഗി ാം; േപാക ഒ ം എ േയാഗി ടാ. നി േയാജകംേപാെല മ ര കാര ം ഗാഢമായി ് ഭാഷയിൽ േവ ി ഴി ി ി . തിേയാ േച േ ാൾ മാ ം അർ ം ഉ ായിരി ം പിരി ാൽ അർ മി ാ തിരി ം െച അ ര െള ആ ് ത യം എ പറ ്. ഇേ ാൾ നാം ത യമായി കാ പല ം ആദ കാല ് സ ത പദ ളായി ിരി ണം; കാല േമണ േത ്സത േയാഗം ഇ ാതായി ് അവ ത യ ിെ നിലയിൽ വ പരിണമി യാ െച ി ്. ഇ ിൽ വിധായകാ ായക ൾ െച േവണം, െച ആം എ ചിലേ ാൾ സ ത മായി നി ം, ചിലേ ാൾ െച ണം, െച ാം എ ത യാ മായ ഒ പമായി ചരി ം െച . ഇനി ഒ കാല ് പിരി േയാഗം ഇ ാതായി ് ഇ ക ം നിേയാജകംേപാെല ി ഉറ ത യാ ളായി തെ തീർേ ാം. ഇ ം പിരി േയാഗി കവികേള െച ാ . ഇൗ വക അവ വ കെള ക തിയാ ് മലയാളം ഇേ ാൾ സം ി ക െട ം ൈവ തക െട ം പടിവാതിലിൽ വർ ി എ പറ ്. 115. അ



േയാഗധാത ർ ം േവർതിരി നി കിൽ നിഗീർ കർ കം പം



219



േകരളപാണിനീയം



വിധ



കൾ ര



ി ം.



അ േയാഗധാ വിെന േയാഗി ് പിരി ായാ ം ശരി, േചർ ായാ ം ശരി, അ േയാഗധാ വിെ അർ ം ാൿ േയാഗധാ വിെ അർ ിൽ േചർ ലയി ര ം ടി വിധി െട മ ിേലാ അ െട മ ിേലാ കാശി ിയ ആയി േതാ ാെത സ ത ളായ ര സംഗതികളായി േതാ പ ം വിധായകാ ായക ൾ “നിഗീർ കർ കം” എ പറ ിയാപദമായി ീ ം.” നി ഗീർ കർ കം” എ ാൽ കർ ാവിെന നിഗിരണം (= ഉ ട ം) െച ിയാപദം എ ർ ം ൻ തെ പറ ി ്. ംഭകർ ് ഉറ ണം, എ ം െച ാം മഹതാം ഇത ാദി േയാഗ ളിൽ സാധാണ ാ ഒ കർ ാ ം കാ ി . ഉറ കേവണം, െച ആകാം എ കർ ാ ടി ിയാപദ ിൽ ഉൾെ േപാ . അതിനാൽ ിയ നിഗീർ കർ കം ആെണ പറ . ബാല ാർ ് കളി ണം എ പറ ാൽ ബാല ാർ കളി തിൽ ിയം ഉ ് എ ാണർ ം. ബാല ാർ കളി ണം എ ായാൽ ബാല ാെര കളി ാൻ േ രി ി നിർബ ി എ ായിേ ാ ം അർ ം. ഇ േപാെല തെ എനി റിയാം, ഞാൻ അറിയാം എ േയാഗ ളി ം അർ ി വ ത ാസ ്. അതിനാൽ വിധായകാ ായക െള സാധാ രണയായി േയാഗി േ ാ ം, നിഗീർ കർ കമായി േയാഗി േ ാ ം അർ ി േഭദ ്. നിഗീർ കർ കമാ േ ാൾ അന യെ സംബ ി ിടേ ാളം അ േയാഗ ിെ അർ ം ാൿ േയാഗ ിൽ നി േവർപിരി തെ നി ം. കർ ാ ടാെത ഒ ിയ ം നട കയിെ ാ ് ആര ഭാഷാവ ാകരണ ിൽ േവശ വർ വിചാരി ക. എ ാൽ കർ ാവിെ യ ം (അെ ിൽ വ ാപാരം) ഒ ം ടാെത ചില ിയകൾ നട ം എ ് അ ം ആേലാചി ാൽ ന ് േബാധെ ം. വിശ ക, ദാഹി ക, േവദനി ക തലായ ിയകൾ കർ വ ാപാരം െകാ ് നി ളാേണാ? വിശ ാൻ േവ ി നാം എ മി ാ ം അ ് സ യം ഉദി



ത ാെത അതിെന േ രി ി ാൻ സാധി ത . ഇ േപാെല േതാ ക, രസി , േബാധി ക, അറ ക, കി ക തലായ പേല ിയക ം കർ വ ാപാരെ അേപ ി ാെത സ യം അ ഭവേഗാചര ളായി ീ . ഇൗ വക ിയകളിൽ പല ം നിഗീർ കർ കമായി വ ം. “എനി ് ഒ ശിഷ െന കി ീ ്; അവ ് ഉ ാൽ ഉറ ണം, ഉറ ിയാൽ ഉ ണം” ഇത ാദി വാക ളിൽ ിയകെള ാം നിഗീർ കർ ക ളാ . “എനി ശിഷ െന കി ീ ്” എ ് മെ ാ ഭാഷയി ം കാണാ ഒ വില ണൈശലിയാ ്: “ഉ ാൽ ഉറ ണം” എ തിൽ “ഉറ ക” എ കർ ാവിെന ിയ നിഗിരണം െച ിരി ; “എനി വിശ ” ഇത ാദികൾ സം ത ിെല ഭാേവ േയാഗ ി ് ഏകേദശം ല മായിരി ം. കാരം എ ഒരിനം തമി ് ൈവയാകരണ ാർ സ ീകരി ി ി . “േപാകേവ ം”, “േപാ കൽ ആം, “േപാകൽ ആം”, േപാക ഒ ം” എ കാരാർ ക േയാഗെമ ാം േവ ം,



220



3.



കാര കരണം



ആ ം, ഒ ം എ അതാ ധാ െട മായ ഭാവി പമാകയാൽ തമിഴിൽ “ കാ രം” എെ ാ ഉപാധിെയ സ ീകരിേ ആവശ േമ വ ി . മലയാള ിലാകെ , േപാകണം, േപാകാം, േപാകെ എ ് ഇൗ പ ൾ ാൿ േയാഗ ധാ വിൽ േചർ ് അതിെ ഒ പവിേശഷമായി ീർ െകാ ാ ് കാരം എെ ാരിനെ



േത കം ക ിേ ിവ ്. എ ാൽ മലയാള ി ം േപാകേവണം എ േവർപിരി ് കവികൾ േയാഗി ാ േ ാ. അേ ാൾ കാരം ഒ തിയ ഇനം ആ കയി എ ം പറവാൻ പാടി . പിരി േയാഗി േ ാ ം ാൿ േയാഗ ം അ േയാഗ ം സമാസി തെ യാണിരി ്; േപാക ഞാൻ േവണം എേ ാ മേ ാ ര ിെ ം മേധ മെ ാ പദം േയാഗി ാൻ പാടി . അ െകാ ് മലയാള ിൽ കാരെ ധാ െട പേഭേദാപാധികളിൽ ഒ ായി സ ീകരി േയ നിർ ാഹ . “അവ ടയ പട നം ച േഘാരം “ഇത ാദികളിൽ “ഉടയ” എ ് ഒ േപെര മാെണ ്



മാെണ ി ം അതിെന സംബ ികാവിഭ ി െട ത യമായി േയാ െവ ിരി



്? അ േപാെല കാര ളിെല അ േയാഗ ൾ ആദികാല ് അതാ ധാ



െട ഭാവി പ ളായി െ ി ം ഇേ ാൾ അവ ത യ ാനം തെ വഹി . നി േയാജകമധ മ ഷൻമാ ം ശരിയായ കാരംതെ യാ ്. അതി ത യെമാ മി . ധാ വിെ യഥാ ിത പംതെ മതി എേ ഉ . അ െകാ ് തമിഴ ം ഇതി െന ഹി ി ്. അതി ് അവർ “ഏവൽ” (നിേയാഗം) എ േപ ം െകാ ിരി . ഇതി റേമ വിയംേകാൾ എെ ാ കാരം ടി തമി ് വ ാകരണ ി ്. അതിെ സ ഭാവം ന വിനെയ െ ആശി ർ ിൽ ഉപേയാഗി യാ . അതിെന േവ ണെമ ിൽ ആശാസകം എെ ാ കാരമാ ാം. അതിെന ി േമലിൽ ാവി ാം. കാരാർ



െ



േവെറ വിധ



ി ംഉ ാ താ മവധാരകഭാവി ം നിേയാജക കാര ിൻമധ മ ി ല മാം.



ാം. അതിെ മാർ ം കാണി



:



116. ആ ം േചർ



ത പ ിൽ ആ ം എ േചർ േയാഗി ാൽ അ ് നിേയാജകമധ മ ഷെ ഫലം െച ം. ആദരേവാ പറ ിട ം കവിതകളി ം മാ േമ ഇതി ് ഉപേയാഗ . അ േപാെലതെ ഉൗ എ അവധാരകഭാവിേയ ം നിേയാഗ ി പകരം ഉപേയാഗി ാം. ഇ ് മധ മ ിൽ മാ മ , ഥമ ഷനി ം കാണാ ്. ഉദാ: “മ രെമാഴി ശാരിേക! വ ാ ം നീ!” “േക ാ മി ണി േമനകെയ വാേനാർമേ ാ ിമണി ത ിയ പി യേ .” “ േ ണം, കള പിെ േശഷം വാ ഭേവ ് 117. ആ



േചർ മാംശസാർ



ാൽ ത പം റി ി ം.



ഖാത് ”



221



േകരളപാണിനീയം



തകാല ിൽ “ആ ” എ ജനി ം. ഉദാ:



അവധാരകഭാവി പം േചർ



അവെന മ ിയണെ ാ താ ല ഞാനണ ാ േചവടി ര െമൻ മൗലിയിൽ േചർ താ 118. ആശി ർ ി ന വിനെയ ം സ യം മതി.



ാൽ ആശംസ അർ



ം



— .ഗാ. —ദമയ.നാ. — .ഗാ.



ന വിനെയ െ െ ആഖ ാത ിെ ാന േയാഗി ാൽ ആശി ർ ാ ം. ഇതി ് “ആശാസക കാരം” എ നാമകരണം െച ാം. ൻ ാവി േപാെല ഇ ് തമിഴി താ ്; തമി ാകരണ ിൽ ഇതി ് “വിയംേകാൾ” എ േപർ. ഉദാ: “ ണനിധി നാഥ ം സദാ േമ ണയ ളീ ക കാവ ബ നാർ ം” “ആേര ! േവഷം ധരി കഴി ാൽ ഇേ



ാ വരികതെ



”



4 േയാഗ കരണം



അഴ ്, െപാ ം, മി ് തലായ ണ ൾ ഒരി ം േവർപിരിയാെത താൻതാ െട അവലംബമായ ണിെയ എ െന ആ യി നി േവാ അ െന ഉ ക, ഉറ ക, ഇരി ക തലായ ിയക ം ത െട ആ യ ളായ കാരക ളിൽ ത ിനി . അേനകം ണ വനായ ഒ വെന നാം രൻ, െന ൻ, മി ൻ എ വ വഹരി േ ാൾ അവനി മ ണ െള ഗൗനി ാെത ത ണ ൾ മാ ം ധാ ന ംക ി േപാെല ിയെയ േയാഗി േ ാൾ അതിെ ആ യ ളായ കാ രക ളിൽ ഒ ി മാ ം ഇതരാേപ യാ ധാന ം വിവ ി െ . കാരക ളി െലാെ ംെവ ് ധാനി കർ ാവാകയാൽ അ ാരകമാ ് ാേയണ ി വ



്. മ കാരക െള ം ധാനമായി വിവ ി തി ് വിേരാധം ഇ . ഉദാ: തിര ഒാ —കർ ധാനം. ശാ ളം കാളിദാസനാൽ നിർ ി െ —കർ ഇൗ േപന ന വ ം എ ം—കരണ ധാനം. ഉ ളി ഇട ഴി അരി വ ം—അധികരണ ധാനം.



ധാനം.



ഒ ധാ വിെന ഉപേയാഗി േ ാൾ ഏ കാരക ി ധാന ം വിവ ി േവാ ആ കാരക ിൽ ആ ധാ വി േയാഗം എ ് ൈവയാകരണ ാർ വ വഹരി . ഇ െന കർ രി േയാഗം, കർ ണി േയാഗം, കരേണ േയാഗം ഇത ാദി സം



കൾ കാൺക. ഇൗവിധം കാരകം ഉ ിടേ ാള ം േയാഗ ം വരാം. എ ി ം സാധാര ണമായി കർ രി േയാഗെ ം കർ ണി േയാഗെ ം മാ േമ സ ീകരി ി . അതിേല ് കാരണെമ ാൽ- ഇവയിൽ കർ ണി േയാഗ ിൽ മാ േമ ധാ വി ് പേഭദം വ . കരേണ േയാഗം തലായ ് വളെര അ ർ മാ ്; ഉ വ ് കർ രി േയാഗെ ാൾ പ ിൽ ഒ വിേശഷ ം ഇ താ ം. അ തെ മ കരേണ േയാഗാദിയിൽ കരണാദികൾ ് കർ ത ം വിവ ി ിരി യാെണ ് പറ 223



224



4.



േയാഗ കരണം



നി ക ം െച ാം. എ േവ , കർ ണി േയാഗ ിൽ െ ം കർ െ ാവാ കയാെണ ം, അതിനാൽ ഭാഷയിൽ കർ രി േയാഗം ഒേ ആവശ എ ം കാരക കരണ ിൽ തിപാദി ി ്; എ ി ം പവ വ െച തിൽ കർ രി േയാഗം, കർ ണി േയാഗം എ ര വിധ െള സ ീകരിേ തീ എ ് അവിെട ം ാവി ി ്. കർ െ



ഇ ര ം കഴി ് ഭാേവ േയാഗം എ ാമെതാ ിെന ടി സ ീകരി ാം; എ ാൽ അ ് സം തരീതിയിൽനി വളെര വ ത മാ ്. കാരക ളിെലാ ി ം വിേശ ഷാൽ ാധാന ം ക ി ാെത സാ ാൽ ിയെയ, അതാവി ്, ഭാവെ െ



ധാനമാ ി ഉപേയാഗി ് ഭാേവ േയാഗം. ഉദാ: “എനി വിശ , ദാഹി ; കായം മണ നിധി കി ി; ംഭകർ ് ഉറ ണം.



; ഇൗശ രൻ ഉ



്; രാമസ ാമി



പ ിൽ ത തായ അർ േഭദേമ വ ാകരണ ി സാ ാദ ിഷയമാ എ അഭി ായ ിൻേപരിൽ ഇൗവക വിേശഷ െള ൈവയാകരണൻ ഗൗനി ാറി . പെ ർശി കർ ണി േയാഗെ മാ ം നിർേ ശി : 119. അകാരമാ



കന വിനെയ ിന േയാഗി െപ അ കർ ണി



റം ക-െയ; പമാം.



അ എ മാ മായി ന വിനെയ ത യം േചർ ാ ിയ ധാ പ ിൽ െപ ് എ ധാ വിെന അ േയാഗി ാൽ കർ ണി േയാഗം ഉളവാ ം. ഉദാ: പറ—പറയെ കാൺ—കാണെ



, പറയെ , പറയെ ടണം ഇത ാദി. . െചയ്—െച െ . ഇട്—ഇടെ



.



കർ ണി േയാഗം ഭാഷാൈശലി േചർ ത ; അതിനാൽ ൈവചി ി ം സേ ഹനിവാരണ ി ം മ ം മാ േമ അതിെന ഉപേയാഗി ാ . കർ ണി േയാഗം േശാ ഭി ് ഇ യി ദി ിൽ എ ് “സാഹിത സാഹ ” ിൽ തീർ െ ിയി



ം േനാ ക.



5 േയാജക



തി



േയാജക തി എ ം േകവല തി എ ം ധാ ൾ തി എ ഇന ിൽ ര വിധം ഉെ പറ വേ ാ. അതിൽ കാല കാരാദികളിൽ ഉ ാ പേഭ ദം േകവല തിയിൽ ഇരി ധാ വിൽ പറ കഴി . േയാജക തിയി ം കാലാദ പാധികെള സംബ ി ി പ െള ാം ല ംതെ . േകവലധാ വിെന േയാജക തിയിൽ ആ ാ മാർ ംമാ ം നിർ യിേ ്; അതിനാരം ഭി . േയാജക തി ഉ ാേ െത െന? 120.



േയാജകം ജനി ീ മി, ി, ത യ ളാൽ.



േകവലധാ വിൽ “ഇ”, “ ി”, “ ” എ ത യ ളിൽ ഒ േചർ ാൽ േയാജ ക തി ാ ം. ഇ ധാ വി ് ഇ െത േമലാൽവിേവചനം െച ം. അതി േ േയാജക തിയിൽ പനിർ യ ി േവ ി കാരിതാകാരിതേഭദം പറ .



121. ഇ



ി ര ം േചർ െവ ാം കാരിതമാ



ധാ േപാൽ.



ഇ, ി, , എ ് ത യം പറ തിൽ ആദ െ ര ം സ രാ മാകയാൽ അവ ് കാരിതാകാരിതേഭദ ി വക ്. സേ ഹം തീർ ാനായി ് ര ം കാരിത ളാ െണ വിധി . ്വ നാ മാകയാൽ അതിൽ ഇൗ വിഭാഗ ി ് സ ിേയ ഇ . ഇനി ഇ ധാ വി ് ഇ ത യം എ വിഷയവിഭാഗം െച ാം: 225



226



5.



122. കാരിത



ിൽ ി േശഷ െല ാ ി മികാര ം.



േയാജക



തി



ി-



േകവല തിയിൽ കാരിതമായ ധാ വി ് േയാജക പം ഉ ാ ാൻ ി എ



ത യം േചർ ണം. േശഷം എ ാ ധാ ൾ ം അകാരിതമായാ ം ശരി, കാരിതേഭദ മി ാ വ നാ മായാ ം ശരി: ഇ എ ത യം. എ ാൽ അകാരിത ൾ ം നാ ൾ ം ചില വ ത ൾ ഉടെന ാവി ം; അ കൾ ഒഴി വേ ഇ ത യം കാ ക . ഉദാഹരണം: കളി േകൾ േചർ േതാൽ



കാരിതം കളി ി േകൾ ി േചർ ി േതാൽപി



അകാരിതം സ രാ ം: കള കളയി പണി പണിയി നാ ം: ഒാടി െചാ ി



ഒാ െചാ അകാരിത



ി ്ഇവ



തിൽ വ ത



ം:



123. ഇ



ത യം േവ , ധാ ജഡകർ കമാ കിൽ, േയാജകാർ ം കാണി കാരിതീകരണം മതി.



ാൻ



അകാരിത ൾ ് “ഇ” എ ത യമാണേ ാ പറ ്; എ ാൽ ധാ ജഡകർ കമാെണ ിൽ- എ െവ ാൽ, അേചതനമായ ജഡവ െച ിയയാ ് ധാ വിെ അർ ം എ വരികിൽ- ത യം േചർ ാെത ധാ വിെന കാരിതമാ ിയാൽ മതി. അകാരിതെ കാരിതമാ െകാ തെ േയാജക ിെ അർ ം ജനി െകാ ം. ഉദാ: ഉട ഉട



െപാടി െപാടി



അര അര



േച േചർ



ഇവിെട ഉട ക, െപാടി ക, അര ക, േച ക എ ാം ജഡവ ൾ െച ിയയാ . പണി ക, കള ക തലായവ േചതന ിയകളാകയാൽ അ തൾ ് “പണിയി , കളയി ” എ ് ഇ േവണം; ഉട ക, െപാടി ക തലായവ അേചതന ിയകളാകയാൽ ഉട ക, െപാടി ക എ ് ത യം ടാെത ഇ ാൽ മതി.



227



േകരളപാണിനീയം



ജഡകർ



ക



ളായ



നാ



124. ഖരാേദശമിര ി



നാ



ജഡ



ി ം വിേശഷം പറ ം



:



ി ്



നാ ധാ ം ജഡകർ കമായാൽ ഇ ത യം േവ ; ഖരാേദശ ം ദ ിത ം മതി. അ നം ഇര ി ാൽ േയാജകാർ ം ഉളവാ ം; ആ നം അ നാ സികമാെണ ിൽ അതിെന െപാ ം േനാ ി ഖരമാ ക ം ടി േവണെമ ർ ം. ഉദാ: (േചതനകർ



ആ



ആ



െപാ



െപാ



” ” ”



കമായാൽ)



ടി ആടി ി െപാ ി



േയാജ കർ ാ തെ മനേ ാ ടിേയാ ടാെതേയാ േയാജക കർ ാവിെ നിർബ ംെകാ ് ഒ ിയ െച േ ാൾ ആ കർ ാ ് സേചതനെന ി ം അേച തന ായനാ തിനാൽ അ ിയ ം ഇവിെട അേചതനകർ കം തെ . ഉദാ: ങ്—



; മടങ്—മട



.



ി ാ ക ം, മട ക ം ാേയണ കർ ാവി ് സ തമാവാ തിനാൽ ഇൗ ധാ ൾ അേചതന കർ ക ൾതെ ; ഇ െന അേചതനകർ കത ം വിവ ാ സാരിയാകയാൽ േയാജ ൻ േയാജകേ രണനിമി ം ഉദാസീനനായി െച ി യ ം ചിലേ ാൾ അേചതനകർ കമായി വിവ ി മാ ്. ഉദാ: ഉൗൺ—ഉൗ ; തീൻ—തീ ; കാൺ—കാ ; കാണി



.



“കാ ി ി , ഉൗ ി ി , പറയി ി , നീ ി ി . കളയി ി ” ഇത ാ ദി അർ വിവ ടാെത ര ം ം േയാജക ത യ െള ചിലർ േയാഗി പി േപഷംേപാെല അനാവശ ക ം െപാ ിേ ൽ െപാ േപാെല അഭംഗി ം ആ . എ ാൽ, േത േത , േത ി േയാജകാർ െട “േത ”എ



, േത ി ; കാ ് കാ , കാ ; കാ ി . ഇത ാദി ഇര ം വിവ ി േയാജക ൾ ് ഒ അസാ ത മി . ഇവി േയാജക ത യം വ േ ാൾ ധാ കാരിതമായി ീർ തിനാൽ



228 ര



5.



ാമ റിക.



േയാജക ത യം െച



ഇനി െപാ േവ



ര



വത



് കാരിത െള നിർേ ശി



ി



വ



ി



േയാജക



ത യമാ



തി



െവ



:



125. ര-ല-ളാ



ൾ, ഴാ ൾ അവ തിൽ ഏതാ ം ധാ വിൽ േചർ കാ ം ത യം നഃ.



ര, ല, ള, ഴ ഒാ മായ അകാരം ഇ ം വർ ളിൽ അവസാനി ധാ ളിൽ ഏതാ ം ചില കൾ ാ ് എ ത യം. ഇതി ശരിയായ ഒ നിയമം െച



ല വ . ജഡ േയാജകമാ ്; ദ ിത ഖരാേദശ ൾ സൗകര റ മധ മാ ളിൽ അതിെന ഉപേയാഗി എ ാ ി കൽപിേ ്. ഉദാ: വ — വർ . നീ —നീ (ള് ) . പക —പകർ . ഉ —ഉ (ള് ) . അക —അക( ) . നട —നട . ഴ — ഴ( ) . പര —പര . വീ —വീ നിൽ —നി . താ —താ . ഇരി —ഇ }വ ത വ -വ 126. ഏകമാ കമാ ടറാ വിേയ ി ം.



ം



ഒ യായ സ സ രം മാ ം ട എേ ാ റ എേ ാ ഉ വർ ിൽ അവസാനി ം ആയ ധാ ൾ ് ഉവി എ ാ ് േയാജക ത യം. ഇൗവക ധാ െള ഉകാരം (സം തം) േചർ ് സ രാ മാ ിയി േവണം ഇ ത യം െച ാൻ എ ർ ം. ഇ െന ധാ ൾ തെ ത പ ി ം വിേശഷം പറ ി ്. വ നാ ൾ ത ിൽ ഇ എ ാ ത യം. ഇവ മാ ം ത യമാ ്; അ ് ത വർ േ ാ േചർ ദ ിത ഫല ം കാ ം. അ െകാ ് ഇവ സം താ ളാ േണാ എ സംശയി ാൻ ഇട ്. ഇവ ് ഇ െന പലയിട ം വ ത പം വരാ കാരണം ശേ ാത്പ ി കരണ ിൽ മാ ം. ഉദാ: വി ഇ



വി വി ഇ വി



;



(വാെമാഴിയിൽ ””



ി) വിടീ ഇടീ



229



േകരളപാണിനീയം



െപ



െപ വി



;



””



െക ക എ ധാ വി ് ഒരാെള ി പറ േ ാൾ െക ിൽ െക ക എ ം ആ ് േയാജക പം. ഇ ് യാലാ .



െപറീ ക എ ം തീെയ ിയാെണ ജാത ാജഡ േയാജകമാക



േയാജക തിയിെല പനി ി മെമ ാം വിവരി കഴി േ ാ. ഇനി അതി െന ി ചില സി ാ െള വിമർശി ാം: േയാജക പ െള സംബ ി ി ടേ ാളം, ധാ ൾ േചതനകർ കം, അേചതനകർ കം എ ര ിനമായി ി രി െവ നാം ക . അേചതനമായ ജഡവ െച ിയയാ ് ധാ വിെ അർ ം എ ിൽ േയാജകാർ ം റി ാൻ ഒ ത യ ിെ ആവശ മി ; കാ രിതീകരണ ം (അകാരിത ി ് ), ദ ിത ഖരാേദശ ൾ എ പരസം ാ ി ചക ളായ വർ വികാര ം (വ നാ ൾ ് ) മാ ം െച ാൽ മതി. ഇതിൽനി നാം ഹിേ െത ്? േചതന ധർ മാ ് േയാജകവ ാപാരം; േയാജ കർ ാ തെ യാ ് ിയ െച ്; േയാജകകർ ാ ് അവെന േ രി ി ക മാ േമ െച . അേ ാൾ േയാജ ൻ ജഡനാെണ ിൽ അവെന േയാജകൻ േ രി ി െത െന? മ ി, രാജ ം സ യം ഭരി ാൻ ശ നാ ്. രാജാ ് അവെന ഉപേദശ നിയ ണാദികൾെകാ ് ഭരണ ിയയിൽ വർ ി ി ാൽ മതി. അ െകാ ഭരി ി ശരിയായ േയാജകമാ ്. അ േപാെലയ , “കാ ് മരം ഇള ” എ ിടെ “ഇള ക”. “കാ വാ ി മരം തനിേയ ഇള ”എ ാെത േയാജകനായ കാ ് വ തി െകാ ം അതിൻ കാരം േയാജ നായ മരം ിെച ം ഒ ം ഇവി െട െതളി ി . ഇള ക േയാജകമാെണ ിൽ റ ക ം േയാജകമാക േതാ? മര ിൽ ഇള ാ തി ് കാ ് എ ിെച േ ാ ആ ി കത ം മ ം റ ആ െട ൈക ം െച ്. ഇള ക-ഇള ക എ േപാെല റ ക (അെ ിൽ റ ക) റ ക എ വിധ ിൽ പം കാ ിെ മാ േമ േഭദ . റ കഎ ിയ ് ഒ കർ ിെ അേപ തിനാൽ അതിെന നാം സകർ ക ിയ എ പറയാ ്. അ േപാെല ഇള ക എ തിെന ം സകർ ിയ എ പറ ാൽ മതിയാ ം. കർ ാേപ ടാെത ഇള ക എ മാ മായി ം ആ ിയെയ കാണി ാം. അ േപാെല റ ക എ ് അകർ പം കാ ിെ ിൽ അ ് ഒ യ ാവിലാസെമേ വരിക . അ െകാ ് അേചതനകർ ക ിയകൾ പറ േയാജകം ശരിയായ േയാജകമ , അകർ ിയെയ സകർ കമാ ാ മാർ െമ പറകയാ ് അധികം ന ് എ വ . അകർ കധാ വിൽ ിയ കർ ാവിൽ െ വി ാ മായി നില േപാ ; സകർ ക ിൽ അ ് കർ ാവി െന വി ് കർ ിേല സം മി . ഇതാണേ ാ സകർ കാകർ ക



െട വ ത ാസം. പരസം ാ ിെയ ചി ി തി ഉപായം ഖരാേദശ ം ഇര ി ം ആെണ ് ഇതി ് ാപി ി ്. ജഡ ിയകളിൽനി ് േയാജകം ഉ ാ തി മാർ ം ഇൗ ദ ിത ഖരാേദശ ൾ തെ യാ ് പല ദി ി ം. അ െകാ ്



230



5.



േയാജക



തി



ഇള ക എ േപാ അകർ കധാ ൾ ് ഇള ക എ േപാെല ഒ സകർ പം േവെറ ഉെ പറകയാ ് ം; അ ാെത അവെയ േകവല േയാജക തി കളായി ഗണി യ . ഇൗ ിതി ധാ ൾ ് പേഭദം വ തി പറ കാല കാരാദികളായ ഇന െട ിൽ സകർ കാകർ കേഭദെ ടി ഒ തിയ ഉപാധിയായി ഗണി ണെമ വ : അ െന െച തെ യാ ് ന ായം; ഇൗ ഉപാധി ് കർ േയാഗം എ േപ ം െകാ ാം. സം തം തലായ ആര ഭാ ഷകളിെല പതിവ സരി ാ ് ഇവിെട കർ േയാഗം എ ഉപാധിെയ േയാജകം എ ഉപാധിയിൽ െ ഉൾെ ിയ ്. എ ാൽ ഇൗ അംശ ിൽ ആര ഭാഷ കൾ ം ാവിഡഭാഷകൾ ം ത ിൽ വ ത ാസ ്. സം ത ിൽ “വാ ർ ം ചാലയതി (= വാ െ ഇള ) എ ് ജഡ ധാ വി ം, “രാജാ മ ിണാ രാജ ം ശാസയതി” (= രാജാ ് മ ിെയെ ാ രാജ ം ഭരി ി ) എ ് േചതനധാ വി ം പ ിൽ വിേശഷമി . ാവിഡ ിൽ അ േപാെലയ ; ിയ േചതനകർ കമാക യാൽ പാടി ഇത ാദിേപാെല ഇ എേ ാ, ഭരി ി എ േപാെല ി എേ ാ േയാജക ത യം േവണം. അേചതനകർ ക ിനാകെ , പരസം ാ ി േദ ാതി ി തി വർ വികാര േള ഉ ; ഏതാ ം ധാ ൾ ് എെ ാ ത യ ം ഉ ്. അേ ാൾ (1) കാരിതീകരണം (2) ഖരാേദശേ ാ ടിേയാ തനിേയേയാ അ ദ ിത ം (3) ത യേയാഗം ഇ െന മാർ ളാ ് അകർ കെ സകർ കമാ ാൻ ഉ ്. കാരിത ി ് ി എ ം േശഷെമ ാ ി ം ഇ എ ം ത യ ൾ േയാജക തിെയ ഉളവാ . ഇ െന േയാജകം, കർ േയാഗം എ ര ായി പിരി ഉപാധികൾ ് വിഷയവിേവചനം സി ി . എ ാൽ കർ േയാഗം എെ ാ തിയ ഉപാധി ക ി തിൽ പേല ർഘട ം വ േച . സ രാദി ത യ ളിൽ അംഗ ത യ ം ത കാര ി ് ഇര ി ം കർ േയാഗ ിെ ല ണ ൾ ആണേ ാ. ഇ േപാെല അകർ കധാ ളി ം കാ ്. എ െന എ ാൽ, പിട—പിട വിറ—വിറ



, പിട . — , . േതാല്—േതാ , വിറ . വിയർ—വിയർ , വിയർ .



, േതാ .



അതിനാൽ ഇെ ാ ല ണ ധാ െവ ാം സകർ കം എ ല ണമി ാ ധാ ൾ സകർ മായി കാ ്: കട—കട , കട . അറി -അറി , അറി



ട ്— ട . െചാ ്—െചാ



പറവാൻ പാടി . ഇൗ



, ടർ . , െചാ .



ഇ െന താർ ിക ാർ പറ അന യവ ാ ി ം വ തിേരകവ ാ ി ം ഇ ാ തി നാൽ േയാഗ ം ത കാരദ ിത ം സകർ ക ിെ ല ണ ാ ത .ഉ ിയെകാ ് പേല അകർ െള ം സകർ ളാ ാെമേ ഉ . അതിനാൽ, േച



—േചർ



.



േചർ



—േചർ



.



231



േകരളപാണിനീയം



അര



—അര



അര



—അര .



ഇത ാദിേപാെല ര വിധ പ ം ഉ ധാ ളിൽ ം കാര ദ ിത ം ഉ പം സകർ കം, മേ ് അകർ കം എ തീ മാനി ാം എ ാെത േയാഗദ ിത ൾ സകർ ല ണ ളാെണ സാമാന വിധി െച തി മാർ മി . അകർ കധാ ൾ ് സകർ ക പ ം, മറി ് സകർ ക ൾ ് അകർ ക പ ം കാ ് ഇട ാല ായ ഒ വ തിയാനമാെണ ക ി തി ് ന ് ത തായ ല



ം കി ീ ി . അ െകാ ് ഇവിെട അർ മ , പമാ ് മാണം. ഇൗ ർഘ ടംെകാ ധാ െള സകർ കാകർ ക ൾ എ വിഭാഗി ാെത കാരിതാകാരി ത ൾ എ വിഭാഗിേ ി വ . കർ ായാ ം ശരി, ഇ ാ ാ ം ശരി, ് േയാഗ ം, കാരദ ിത ം ഉ ധാ കാരിതം; ഇൗ വിേശഷം ഇ ാ ് അകാരിതം. ഇ െന സകർ കാകർ കവിഭാഗം േയാജി ാെതവ തിൽ ആ വിഭാഗെ ടി േയാജക ിൽ െ ഉൾെ ീ ് േയാജക ി ് േചതന േയാജകം, അേചത ന േയാജകം എെ ാ വിഭാഗം ക ിേ ിവ . അേ ാൾ സകർ ക പംതെ അേചതന േയാജകമായി “േത ” എ ് അകർ കമായ േകവല തി; “േത ” എ ് അതിെ സകർ കം അേചതന േയാജകം, “േത ി ” എ ് ഇര ി



േയാജകം േചതനം. ഇൗ വിഭാഗ ിൽ സകർ കാകർ കേഭദ ധാ ൾ ് ഇര ി ടിയായി േയാജക തി വ െമേ ഉ . പനി ി അർ എ വിഭാ ം സർ



നിബ ികമെ



നമ ാ യാൽ േചതനകർ ്എ പറേയ തി .



കം, അേചതന കർ



കം



ഉ ക—ഉൗ ക; തി ക—തീ ക; കയ ക—കയ ക; ഉറ ക—ഉറ ക; കാ ക—കാ ക; മട ക—മട ക. ഇത ാദികളായി അേനകം ഉദാഹരണ ൾ േനാ ക. ഇ ് േചതന കർ ക ി ് അേചതനകർ ക ിെ പം വ തി ല മാ ്. മറി തി ം അ ർ മായിെ ി ം ഉദാഹരണ ൾ ഇ ാതി : മി ക— മി ി പ ക—െപാടി പ ി എ േഴ



ാൽ ഇ ാണി



. െപ ക—മഴ െപ ി .



ത യ ി ് േചതന േയാഗ ൾ േബാ



്— ായ ിെ കീറൽ ആ ് -വാൽ ആ വീ ്—െവ ം വീ ചമ— ം ചമ



െ



ി റി



ം:



.



ാൻ ഒ വിേശഷശ



ശവം ടി ദാസിെയ ആടി ിെയ വീഴി കന കെയ ചമയി



ി െ



് താ



232



5.



േയാജക



തി



ഇ െന ര അർ ം വ ിട പേഭദം ി ാണിേ െകാ ് േചതനാേചതനവിഭാഗം ഉേപ ി ാ ത . േചതനം, അേചതനം എ ക ന വി വ ാധീനമാകയാൽ, ഉദാസീനമാേയാ നിർബ ം നിമി മാേയാ ഉ േചതനെ ം ിെയ അേചതന ിയയായി ഗണി ാെമ പറ ി ം േനാ ക. അതി നാൽ ന ംസകനാമ ൾ ് തി ാഹികാവിഭ ി േവെ വ ാ ിത െ യാ ് േയാജകചി മായ ഇ ത െ ഉേപ ി തി ി ംഎ സമാധാനെ ടാം. േയാഗാദികൾ അേചതന േയാജകം. ഇ േചതന േയാജകം. ഇ ി ദ ി ണ േയാജകം. അതി ം ത യം ഇ എ തെ . േയാജക ിെന ാം കാരിത പം േവ തിനാൽ ര ് വ തിൽ ആദ േ തി ് എ ് ആേദശം െച െവേ ഉ . ഇൗ ആേദശം ഉ, ഇൻ, ആൻ (േകൾ , േകൾ ിൻ, േകൾ ാൻ) എ മ ത യ ളിൽ ടി ഉ മാണേ ാ. േയാജകൻ െച േ രണ െട ബലമ സരി ാ ് േയാജക തിയിൽ പനി ി. ിയാഫലെ കർ ിൽ സം മി ി േപാെല ർ ലമായ ഒ ിേയ ഉ എ ിൽ േയാഗദ ിത ാദി വികാര ൾ മതി; അതിൽ കട തായ ഒ േചതനവ ാപാരം വിവ ിതമാെണ ിൽ ഇഎ ത യം ടി േചർ ണം. േ രി ി വെന േ രി ി എ ് ഇര ി ടി യായി േ രണ െ ിൽ ഒാേരാ ി ം േവെറ േവെറ ഇ എ ത യം േവണം. േയാഗദ ിത ാദിവികാര ൾ േ രണാർ വിവ യി ാ ിട ടി പേല ധാ ളി ം വ േചർ ി ്. സ ാർ ിൽ െ േയാജക പ ഇൗ ധാ െള കാ രിതം എെ ാരിനം ക ി ് അതിൽ േചർ ിരി . േച ് സ രാ ളി ം ചി ളി ം മാ േമ ഉ . അ െകാ ് കാരിതാകാരിതവിഭാഗ ം അ കൾ മാ േമ ഉ . വ നാ ളിൽ വിെ ാന ് ഖരാേദശദ ിത ൾ ഉെ ി ം േപാെല അ കൾ സ ാർ ിൽ വ ി ല ൾ കാ ി . എ ് േപാെല വിെ ാന വ ഒരിടനിലേയ ഉ െവ ് ഥമ ിയിൽ േതാ ാം. േച —േചർ എ േപാെലയാണേ ാ വീ -വീഴ് എ



േപാൽ ി ം. എ ാൽ ത പ ിൽ േഭദം വ ്. “േചർ ”എ േയാ ജക ി ് തം “േചർ ” എ “ ” ത യം െകാ ായിരിെ “വീ ” എ തി ് “വീ ി” എ ് ഇകാരംെകാ ാ ്. സ രാ ൾ ം ചി ൾ ം ത യം; ർ വ നാ ൾ ് “ഇ” ത യം എ ാ ് ത പ ിൽ നിയമം കാ ്; ആ ിതി ് ത യംതെ എ വിചാരിേ ിയിരി . ഒ ത യമാ േ ാൾ “വീ ് ” എ േയാജക തി വ നാ മായിേ ായതിനാൽ തകാല ിൽ ഇ ത യം വ എ ് സാമാധാനം ലഭമാ ്. “ ് ” ത യമാ െണ തി ് സംശയമി . എ ,ക , െപാ ഇത ാദികളിൽ കാ ത യം തെ ഇര ി താണി ്. ശേ ാൽ ി കരണ ിൽ വിവർ ന ിയ േനാ ക. പരസം ാ ി തിനാൽ ഇര ിേ ിവ .



6 നാമധാ



കരണം



സ േത ഉ ധാ ൾ ടാെത മ ശ ളിൽനി ം ധാ െള ി വക ധാ ളിൽ മി വ ം നാമജ ളാകയാൽ ഇവ ് “നാമധാ ” എ രി . ഉദാ: ക േപാലാ



=ക ി



.



എ



ശ



ി



ാ ്. ഇൗ േപർ െച ി



=



.



നാമധാ ൾ ് അർ ം ക ി ് “ആ നാമെ െച ”, “അ േപാെല ആ ക” തലായ ഒ സാമാന ധാ വിെ കർ ാേവാ കർ േമാ േചർ േപാെല ആ ീ േവ താ . 127. ഇ–



ത യ ചമ ം മി



മി



നാമ നാമം വ ് ഒ ് കഴ ് െക ്



െള ം ധാ ധാ വ ി ഒ ി കഴ ി െക ി



ാൽ തിയായ് നാമ ം ളാ



തി ് ഇ എ



യം േചർ



ാൽ മതിയാ ം. ഉദാ:



പം വ ി ഒ ി കഴ ി െക ി



128. നാമം സ രാ



മാെണ ിൽ കാരിതീകരണം മതി.



സര േചർ



ിൽ അ നാമ ൾ ാൽ മതിയാ ം. ഉദാ:



്



േയാജക 233



ി പറ



േപാെല ഇ എ



ത യം



234



6. നാമധാ



തടി — തടി ബല — ബല



, മ— മ , നര — നര



,



കരണം



.



മ രം എ തി മ രി എ പം വ വ ത ം. ഇ േപാെല േവെറ ം കാ ം.



തിൽ അകാരേലാപ ം ഇ



തയ ം



129. വികാരെമ



ിേയ നാമം ധാ വാ മ ർ മായ്.



അ ർ ം ചില ധാ ൾ വികാരെമാ ം ധാ വാ ്. ഉദാ: െതാലി — െതാലി , കരി — കരി



ടാെത യഥാ



ിതമായ നിലയിൽ



, ക— ക



നാമധാ െട പനി ി ം േയാജക തെ എ ് ഇൗ െട സ ഭാവം െകാ ധാ ാ ാൻ വഴി കാണി :



തി മാ



െ



. കാണി ിയ സരി . േവെറ വിധ ി ം നാമ



130. െകാ



ാംെപ കെയ ധാ േവാ സമാസ ം;



“െപട് ” എ ധാ വിേനാ സമാസം െച ം നാമധാ വിെന ഉ ാ ാം ഉദാ: പണി — പണിെ , കീ ് — കീ ്െപ , ഭയ — ഭയെ , ഖ — ഖെ , ണ — ണെ , േദാഷ — േദാഷെ , അക — അകെ , അടി — അടിെപ (ദ ിത ാഭാവം വ ത ം) ഇനി സം ത 131.



ിൽ നിെ



ധാ



െള മലയാളമാ



ാ



മാർ ം പറ



:



ണം സ ി െ ിൽ െച ി ി ത യെ ാേട േയാഗി സം ത ിൽ നി ധാ െവ കിൽ പെമ ാമികാരാ കാരിത ി ല മാം.



സം ത ിൽനി ധാ െള ഭാഷയിൽ എ േ ാൾ അവ ് സം ത സി മായ “ ണം” എ സ രവികാരം നിമി ിടെ ാം െച ി ് േയാജക ി പറ ഇഎ ത യം േചർ ണം. അേ ാൾ അ ് ഇകാരാ കാരിതധാ േപാെല ആയി ീ തിനാൽ പ െള ാം അതി േചർ വ ം. ഉദാ:



235



േകരളപാണിനീയം



സം തം മലയാളം നമ് — നമി — നമി വദ് — വദി — വദി



സം തം ഭാഷ് ചി ് — ചി



ി



മലയാളം ഭാഷി — ഭാഷി



“ ണം” എ പറ ് ഇകാരം ഏകാരമായി ം, ഉകാരം ഒാകാരമായി ം ഋകാരം അ ് എ ായി ം മാ കയാ . ഇ = ഏ എ ം ഉ = ഒാ എ ം ഉ മാ ം വ തി േമൽ ഏ = അയ് എ ം, ഒാ = അവ് എ ടി സ രംപരമായാൽ മാ ാ ം. ഉദാ: വിദ് — േവദി — ഭവി ,



.



ദ് — േനാദി നീ — നയി



ഭാഗി , വാദി എ നാമ ിൽനി



,



തി ാ ീ



,



,



ശ് — ദർശി — ഹരി



,



, ി ഇത ാദികൾ ഭാഗം, വാദം, ധാ ളാ .



തി,



ി



7 ഖിലധാ



ൾ



എ ാ ാല ളി ം എ ാ കാര ളി ം മ ം േയാഗമി ാെത ജനനം തൽതെ േയാ ജരയാേലാ അംഗൈവകല ം സംഭവി ചില മ ഷ െരേ ാെല ഭാഷയിൽ കാ പവികല ളായ ധാ െള ഖിലധാ ൾ എ പറ . ഇൗവിധം ധാ ൾ േയണ മി ഭാഷകളി ം കാ ം. സം ത ിൽ “ ശ് േ േണ”, “ദാ ദാേന”, “ഖ ാ കഥേന” ഇത ാദിക ം ഇവ ാേദശ ളായി പാണിനി വിധി “പശ ”, “യ ” ഇത ദിക ം ഖിലധാ ളാ . ഏതാ ം ഖിലധാ



െള താെഴേ ർ



:



ഉൾ, എൻ, ഇൽ, അൽ, അ , േവ, തൿ, മിൿ, േപാൽ, ൿ, ഉ ്, കൻ ഇത ാദി.



237



ാ



ാ



8 അ



േയാഗം



തവശാൽ തെ ാവി ി േപാെല മ ധാ െള സഹായി ാനായി അതിന പരമായി േയാഗി ധാ വാ അ േയാഗം. ആയ മാതി രി ്: (1) േഭദകാ േയാഗം, (2) കാലാ േയാഗം, (3) രണാ േയാഗം. ധാ വിെ സ ാർ ിൽ ചില വിേശഷാർ െള േചർ ് ഒ ാമേ ്. താ ദികാല യ ിൽ ചില താരതമ ം െച ര ാമേ ്. ഖില െള രി ി



ാമേ ്. സം ത ിെല ഉപസർ െട ാനമാ േഭദകാ േയാഗം വഹി ്. എ ാൽ ഹരം, ആഹാരം, സംഹാരം, വിഹാരം, പരിഹാരം എ ാ ദ പസർ ൾ –ധാ വിെ അർ െ ത ർ േ ാ േലശം സംബ മി ാ വിധം േഭദെ േപാെല അ േയാഗ ൾ ഒരി ം െച ി . സം ത ിൽ ഗ ് എ ധാ വി ഗമി ക, േപാക എ ർ മാ . അതിൽ “സം” ഉപസർ ം േചർ ാൽ സംഗമി ക ( ടിേ ക) എ ർ മായി ീ ം. അതി ം നിർ മി ക — െവളിയിൽ േപാ ക എ ർ മാ . ഇൗ മാതിരി അർ േഭദമാ ് അ േയാഗ ൾ ഉ ാ ്. എ െനെയ ാൽ, േപാ



െപാ ള = ഇത ാദി.



യാസം ടാെത േപാ



239



; െപായ്േ ാ



= അറിയാെത



—



—



ധാ



ഉള്



എൻ



}വിധി േവ േവ നിേഷ ധം —



വർ മാനം



േവൺ



ി



ാ



േവ



േവ



എ എ ാൻ, –ൾ, –ർ



േവ ം േവണം േവ ാ േവ



ം



എ



—



ശീലം ഉ ് (വർ മാനാർ ം)



തം



വിന



—



േവ



എ (എ ർ)



ഉ



അവധാരകം



ഭാവി



േവ േവ േവ േവ



—



—



വ



ാത ാ



—



നാമം



—



േവ



ിയ



 ഉ    –വൻ, –വൾ,  –വർ,   –



േപെര ം



ഖിലധാ



—



േവ



ം



എ ം എ (നാമം)



പ



നാമം



 ഉ    –വൻ, –വൾ,  –വർ,   –



ഭാ



െട



േവ െത േവ



േവ



എ



—



ാ



ാ



ി



ൻ–



്



േവ —



എന, അന



—



—



ി–



—



തൻ–



—



—



എ ാൽ, എനെവ, എ ിൽ എെന



പാ



േവ ക കിൽ ക േവ ാ ിൽ ാ േവ ാ ാൽ



ന –



േവ േവ



എ ാൻ



—



പിൻ–



വിനെയ ം



—



പ വിന



ൾ



േവ



—



—



ാ



ഉള ്, ഉ



തി



കൾ ്



240 8. അ



േയാഗം



}



വർ മാനം



—



—



—



തക്



മിക്



േപാല്



വ വിധി നിേഷധം —



ധാ



വ ്



—



—



—



വ ാ



വ



തം



െട



—



മികം



തകം



വ ാ ഒ ാ ഒലാ



വ ം



മി , –വൻ, –വൾ, –വർ, – —



േപാ ം, േപാൽ



—



—



ത ം ത േവാർ



—



—



േപെര ം



ത ത -  വൻ   –വൾ,  –വർ,   –



—



—



വ



—



ത



വ , (വേ ൻ, വേ ാം) —



അവധാരകം



ഭാവി



ൾ ( ടർ )



ശീലം



വിന



പ



നാമം



ഖിലധാ



നാമം



—



—



—



വ ം വ വ -   വൻ   –വൾ,  –വർ,   – വ ാ, ഒ ാ-



ഭാ



—



—



—



—



—



ൻ–



—



—



—



—



പിൻ–



—



പ വിന



—



വ ാ



—



—



—



—



പാ



—



ന –



വിനെയ ം



—



—



—



ി–



—



േവ



േപാെല, േപാലേവ



ത



—



—



തൻ–



ം



—



മിക ്, മികതി



ത



വ ാ



—



തി



കൾ ്



േകരളപാണിനീയം



241



അ താ യി



ഇ ാ യി



വർ മാനം



*അല് ധാ വി ം



അ



*ഇല്



ധാ



ഖിലധാ



താ



. ഈ



—



—



ഇ ാ, ഇ , ഈല, ഇ ായം



—



അവധാരകം



ഭാവി



ൾ ( ടർ )



ശീലം



വിന



പ



പെമ ാം ഇ േപാെല തെ



അ



ഇ യാ-



ഇ ാ-



തം



െട



ധാ



—



—



വ



—



—



ം (അൽ, അ



േപെര ം



ാ, , ാത, ാ ം



പിൻ–



് ) നിേഷധ ിയകളാകയാൽ



—



ഇ ാെത, ഇ ായ് ഇ ാ വാൻ ്



ൻ–



അ താത, അ അ താെത താ , അ താ ം



, ഇ ാ



ഇ ഇ ഇ ഇ



ഭാ



പ വിന



പ



ി–



അ താ ിൽ, അ താ ാൽ



ഇ ാ ിൽ, ഇ ാ ാൽ



പാ



—



—



തൻ–



െള ാം നിേഷധ മാർ



അ താ



ഇ ാ



ന –



വിനെയ ം



ി



വയാ



അ താ



ഇ ാ , ഇ ാ



തി



കൾ ്



.



242 8. അ



േയാഗം



243



േകരളപാണിനീയം



അതിനാൽ അ േയാഗധാ ൾ ് ഉപസർ ധാ െള ം േവണെമ ിൽ േപരി ടാം. ഇ ടാെത സം ത ിെല ്, ലി ് തലായ ചില ലകാര െട അർ ം കാ ണി തി ം ഭാഷയിൽ അ േയാഗം ഉപേയാഗെ . ഇൗ വകയാ കാലാ േയാഗം എ പറയെ വ. േപാ മായി , േപാേയ ം ഇത ാദി ഇതി ദാഹരണ ൾ. രണാ േയാഗം ഏധാം ച , േചാരയാമാസ എ േപാെല സം ത ി ്. അധികം നട അ േയാഗ ൾ താെഴ കാണി ി വയാ ്. ഉദാഹരണം: 1) 2) 3) 4)



െകാൾ 5) കള ഇ ് — ഇൗ ് 6) െകാ ഏ (െവ ക) 7) ത ് വി ് (ഉൗട് ) 8) അ ് (അെ ിൽ േപാട് )



9) 10) 11) 12)



ഇരി േപാ വ ് േപാ ്



13) ട് 14) കഴി 15) തീര് 16) ചമ



132. വിനെയ ം േചർ േപാെല



ാൿ



േയാഗ



ിെലാ



േവ.



ഏ ധാ വിെന സഹായി ാനായി അ േയാഗം െച േവാ ആ ധാ വി ാൿ േയാഗം എ േപർ. ആ ാൿ േയാഗ ി ് അർ േയാജന ത വ ം ൻവിന െയ ം, പിൻവിനെയ ം, ന വിനെയ ം എ മാതിരി വിനെയ തിെലാ വ ം. അർ േയാജനയാവി ്-അ േയാഗെ റി ാൿ േയാഗം തെമ ിൽ ൻവിനെയ ം, ഭാവിെയ ിൽ പിൻവിനെയ ം, ര മ ാെത മ െമ ിൽ ന വിന െയ ം. ഉദാ: പറ



േപായി, പറയാൻേപായി, പറകേവണം.



ാൿ േയാഗം ൻവിനെയ മായി വ ല ളാ ് അധികം; പിൻവിനെയ മാ യി വ വ അതിൽ റ ം; അതി ം റ ം ന വിനെയ മായി വ വ. ഇനി അ



1



ഒ



േയാഗ



െട അർ



ാംവക, േഭദകാ



അതി ം 1-മ ് 133. അ



ം സംേ



പമായി വിവരി



;



േയാഗം



ാൿ േയാഗം ൻവിനെയ മാ േ ാൾ വ



േയാേഗ ലാർ ം ബീജ ിൽ ത െവ േപാൽ ആരാ േനാ ിയാൽ കാണാം നീ നീ ള തായ്.



വ:



244



8. അ



േയാഗം



ഒ വി വിത ാൽ അ ് കി ് ഇലകളായി മ ്, െകാ കൾ ള ്, കാ േപാെല അ േയാഗ ളിൽ ലാർ ം ഒാേരാ അവ ാ ര െള ാപി കാ . അ േയാഗ ിലർ ംേഭദി കാ ് ലാർ ം നീ നീ ായതാ െണ താൽപര ം. ാ ം കഴി ാൽ േശഷം െകാ ശിഷ ൻ അടി െകാ .



ണം. കരി



തി



ാൻ െകാ



ാം.



ഇത ാദി സ ത േയാഗ ളിൽ നി ് െവളിെ േപാെല െകാ ക െട ലാർ ം ആവശ മായിരി ക, അ ഭവി ക, േയാഗ ത ായിരി ക ഇത ാദിയാ . അ േയാഗ ല ളി ം എ തെ രെമ ി ം ഇൗ അർ ൾതെ ൻപി നി ം. ിമാ ാർ ി ം െകാ മതിയാ തിനാ ം മ ാർ ് എ തെ വി രി ാ ം മന ിലാവാൻ യാസെമ ഭയ ം ഇതിെന ഉദാഹരണ െളെ ാ െവളിെ ാൻ ഇവിെട ആരംഭി ി . ഒാേരാ അ േയാഗധാ വി ം ഉപല ണാർ മായി ചില അർ ം ഉദാഹരണ ം താെഴ കാണി ിരി . (1) െകാ ക — ( ാമ ം — ഒാള് ) സ യം ി, 2. േസ ാപേയാഗം, 3. വിനയം, 5. ൈനര ര ം, 6. സ തം. ഉദാ: 1. 2. 3. 4. 5. 6.



ം ഞാ ം നിേ



ാ



ടേവ ച



എേ ാ ടി േപാ െകാൾക നീ. കാര ം ഞാൻ സാധി െകാ ാം. വിവരം തി മന റിയി െകാ ശിഷ ൻ പഠി െകാ ിരി ഉടെന െപാെ ാ ണം. ാമ ാ



േയാഗ



െക െകാ



ിൽ െകാ ്



െകാ



.



.



ാേയണ ഒാ ് എ



= േകേ ാ , േനാ



ിെ



ാ



മതല, 4.



േക.രാ. (സ യം ി) നള. (േസ ാപേയാഗം) ( മതല) (വിനയം) (ൈനര ര ം) (സ തം) സേ ാചി



ം:



= േനാേ ാ .



(2) ഇട് — ഇൗട് — കവികൾ ഇതിെന ാേയണ ഒ അർ വിേശഷ ം ടാെത സ ാർ ിൽ െ അ േയാഗി വ . എ ി ം ൻവിനെയ െട ം ിയാവിേശഷണ െട ം ഢീകരണം (ഉറ ി ൽ) ഇതിെ ഒ ഉപ േയാഗെമ പറയാം. ഉദാ: 1. േവ ിെ ക ശമി ീ േമാ? 2. െപ െവ ം വ ചിറ റി ഫലെമ ്? 3. എ ി ്, ആയി ്



ാൽ അണെക ീ



—പ



. (സ ാർ



ം)



—േക.രാ. ( ഢീകരണം) —( ിയാവിേശഷണം)



245



േകരളപാണിനീയം



ഇൗ ക എ



കവികൾ െച ദീർഘേമ ഉ



(3) െവ ക — ( ാമ ം — ഏ ക) 1. സ 4. തൽ ാലവിരാമം. ഉദാ: 1. “ ീെയ വിവാഹം െചേ



.



ത കരണം. 2. ഫലസേ ഹം, 3. ലാഘവം,



; ധർ െ



ര



ിേ



.”



2. ണിേ േപാ — 3. ഞാൻ വേ ാം — 4. വി ാരം നി ിെവ — 5. ദശമിനാൾ വിദ ആരംഭി െവ ണം — (4) വി ക — ( ാമ ം — ഉൗ ക) 1. ത ം, 2. 1. അമാത ൻ ത വി . 2. ക ൻ അടിേ േപാ



േക.ഉ. (സ ത കരണം) (ഫലസേ ഹം) (ലാഘവം) (തൽ ാലവിരാമം) (തൽ ാലവിരാമം)



ണികത. ഉദാ:



—ചാണ ( ത ം) ( ണികത)



(5) കളക — (സം തം — നീ ്, അപ; ഇം ീ ് — off) 1. നിേ ഷത, 2. സാഹസം, 3. അനാ , 4. അനായാസം. ഉദാ: 1. 2. 3. 4.



ശ െള േതാ ി കള — (നിേ ഷത) ഹ മാൻ സ ം ചാടി ള — (സാഹസം) സത ം പറ കളയണം — (അനാ ) ക ൻ ഒാടി ള — (അനായാസം)



(6-7) െകാ



, തരിക — പരാർ



1. മ ി രാജാവി 2. നീ എനി (8) അ ൾ — ബ 1. 2. 3. 4. 5.



രാജ ം പിടി െകാ ി പറ തേര .



.



മാനം (ആചാരം). ഉദാ:



എ (എ .) േഖദെമാഴി ളീ ക നീ — മമ ശാപം തീർ ൾ നീ — േക ളീ — ദ ാര ിൽ പാർ നി



(9) ഇരി



ി. ഉദാ:



— കാലാ



മ. ഭാ. മ.ഭാ. . ഗാ. — രാ. ച.



േയാഗം — േമൽ വിവരി



ം.



(10) േപാക — (സം തം — അപ: ഇം ീഷ് — off, away) 1. പരിണാമം, 2. അനവധാനം, 3. അ തീ ിതസംഭവം, 4. അ ര ്. ഉദാ:



246



8. അ



േയാഗം



1. ഹമേശഷ ം െകാ േപായാൻ — നള. (പരിണാമം) 2. അവൻ പരീ യിൽ േതാ േപായി — (പരിണാമം) 3. ഞാൻ ക ം പറ േപായി — (അനവധാനം) 4. ഇടയിൽ ഒ ത ിേ ായി — (അ തീ ിതസംഭവം) 5. ംഭി നി േപായി — (അ ര ് ) (11) വ ക — 1. നിത ത അെ



ിൽ പതി ്, 2.



1. ആ േതാ ം ഉ വം നട ി വ 2. കലി ശ ി ടി വ —



—



േമണസി ി. ഉദാ : (പതി ് ) ( േമണസി ി)



(12) േപാ ക — പതി ്. ഉദാ: 1. ഇ കാലം ര (13)



ക — 1.



1. 2. 3. 4. 5.



ി േപാ



ിരി



ിയാസമാ ി, 2. ശ



. ി, 3. സ തം. ഉദാ:



ര ൻ അ മി േ ാൾ ഇ വ — ( ിയാസമാ ി) ക േനരം— —മ. ഭാ. ( ിയാസമാ ി) ഞ ൾ കർ െമ ാം ട ി ടി — . ഗാ. ( ിയാസമാ ി) ഉ േത ത മമ —ചാണ (ശ ി) ത ിൽ ത ിൽ ബാ വി ടാ — (സ തം)



(14, 15) കഴി ക, തീ ക — 1. പറ



കഴി



2. പറ



തീർ



ിയാവസാനം. ഉദാ: തിെ േശഷം, തിെ േശഷം;



3. കലി ഗം



കഴി



4. ധർ ം നശി തീർ (16) ചമ ക — അവ



ി ; ി .



.



1. തി ടൽ വിറ ചമ 2. േദഹം വള ചമ 3. പല വടി ം വ ചമ



മ.ഭാ. മ.ഭാ. നള.ച. .



2-ആമ ് ാൿ േയാഗം പിൻവിനെയ മാ േ ാൾ വ ാേയണ അകർ േള ഉ . 1. ഇരി, 2. േപാ, 3. വര് — േകവലഭാവ ർ 1. വരാനിരി



വ ം.



ം സ േഭദ



വ — ഇൗ വകയിൽ



േളാെട. ഉദാ:



247



േകരളപാണിനീയം



2. കാണാൻ േപാ 3. ഛർ ി



ാൻ വ



രം േക റിേയണേമാ? .



4. േപാര് — പര ാ ത — (േശഷി) ഉദാ: രാമൻ രാവണെന ജയി 5.



ട്- സൗകര ം ഉദാ: എനി



6. കഴി- ശ യി .



ി, സാമർ



വരാൻ



ാൻ േപാ ം.



കയി .



ം, മന ്, ഉദാ: എനി



്ഇ



കളി ാൻ കഴി ക



അ േയാഗ ളിൽ മി വ ം സ ത മായി േയാഗി വയാകയാൽ അ



േയാഗാവ െട ം സ ത േയാഗാവ െട ം മേ നി െകാ ക ാല റെ േത ാ െട മ ിൽ ഏ വശേ േച െവ തീ മാനി ാൻ പാടി ാ വയായ ചില ഉദാഹരണ ം കാ ്. അതിനാൽ ഇൗ കരണെ ഇതിലധികം വി രി ി . 3-ആമ ്- ാൿ േയാഗം ന വിനെയ മാ േ ാൾ വ വ. ഇവ- “േവൺ”, “ആ” (വിധായകാ ായക ളിേല), “ഉൾ”, നിേഷധക ധാ ൾ ഇത ാദിയാ . അവ അധികെമ മി . ഉ വയിൽ മി വേയ ം അവിെടവിെട ാവി ി ്.



2 ര



ാം വക; കാലാ



േയാഗം



അനാദ മായ കാല ിൽ തെമ ാൽ ഇ െല നട സംഗതി ം, ആയിരം വർഷ ി നട മാകാം. അതി ം ഭാവി ം നാളെ സംഗതി ം ആയിരം വർ ഷ ിന റെ സംഗതി ം ഒ േപാെല പ ം. ഇൗ മാതിരിയിൽ കാല ി ളവാ േഭദ െള റി കയാ കാലാ േയാഗ െട ി. കാല ത യ ൾ എ ാമാതിരി കാല േള ം റി തിനാൽ അവ െട അർ മായ കാലം സാമാന ം അെ ിൽ അപരി ി മാ ; അപരി ി തം, അപരി ി വർ മാനം, അപരി ി ഭാവി എ ്. അ േയാഗ ളാൽ ഉളവാ പരിേ ദമാവി ്: 1. ഇരി



ക — ഇരി ധാ വിെന അ േയാഗി ാൽ അ േയാഗധാ ഏ കാല ിൽ ഇരി േവാ അ ാല ി സ ം ാ ് ധാന ിയ നട ിരി െത താൽപര ം വ ം. എ െനെയ ാൽ — വർ മാന േയാഗ ിൽ ത ായമായ വർ മാനെ ം ത േയാഗ ിൽ ഒ നിർ ി ത ി ൻ കഴി തെ ം, ഭാവി േയാഗ ിൽ വർ മാന ായമായ ഭാവി െയ ം റി . ഉദാ. ആര ാ! ഞാനിതാ വ ിരി (ശാ ) (വ ി സ ൽപം േനരമായി എ താൽപര ം) രാമൻ രാവണവധ ി ൻ ബാലിെയെ ാ ി . കാ കര ; രാ ി കഴി ിരി ം.



248



8. അ



അ



പറ



ഫലാ



ി അർ



ം ഇതി



പ നീ ബാലിെയ േ ാ ഇരി നി ഹിമകെള ാം ഞാനറി ിരി



ചിേലട



— —



കാ



േയാഗം



ം.



േക.രാ. മ.ഭാ.



2. ഇ ൾ — ഫലാ ി, “ഇ ് ”എ ്അ േയാഗി ാ ം കാല ി ൻപറ േഭദം ഉ ാ ം; എ ാൽ ഇ ിയ െട ഫലാ ിെയ ടി കാശി ി ം. ഉദാ: ഞാൻ വ ാകരണം പഠി ി ്. (പഠി തിെ ഫലം ഇേ ാ ം ട



െവ



“ഉൾ” ഖിലധാ വാകയാൽ ത ിൽ “ഉ യിരി ം” എ ം പ ഹി ക.



ർ



ായി



ം) ”എ



ം ഭാവിയിൽ “ഉ



ാ



ര



േയാഗ ളി ം ഫലാ ി ാേയണ കാ തിനാൽ ഇവ ത ി േഭദം വളെര മാ . വ ാവിേനാ േ ാതാവിേനാ ിയാസി ിയിൽ തിപ ി െ ിൽ ഇ ് െകാ ാം. ഒൗദാസീന െമ ിൽ ഇരി മതിയാ ം. ആഭരണം തീർ ി ാനാവശ െ െകാ ിരി വേനാ പറ േ ാൾ “ഒ ത ാൻ വ ി ് ”, ആഭരണം വ ം തീർ ി ാൻ ആവശ േ ാ എ േന ഷി യാെണ ിൽ — “ഒ ത ാൻ വ ിരി .” േവെറ ം അതി േയണ പരിചയം െകാ 3. ഉ



ളായ േഭദ റിേയ വയാ



ാ .



് — വർ മാനേ ാ ് “ഉ ി” െന അ ദാർഢ ം ഉ ാ ം. അതിന ിരി െച ം. ഉദാ: — “നീെയ മി ാതിരി ശിഷ ൻ — “ഞാൻ വായി ഇ ് “ഞാൻ വായി ര നാ ഞാൻ ഒ



”എ



തിെന



പ ിണി കിട കം ഉ ാ



വ



േയാഗ



ളിൽ നി



ാ



േയാഗി ാൽ ആ വർ മാന ി തഭാവികൾ തീതി വരിക ം



?” ്.” ാൾ വർ



മാനെ



ഉറ ി



.



— ശി. . ( ത ം) ് — (ഭാവി ം)



ഒ



ാമതിൽ ര നാൾ ട ി സംസാരി ണംവെര കാലം വർ മാനമായിേ ാ . ര ാമതിൽ സംസാരി ണം തൽ കം ഉ ാ ി ീ ണം വെര കാലം വർ മാനമായി രി . 4. െകാ ിരി — െകാ ്, ഇരി ഇവെയ ഒ മി ് അ ( ടർ ) രി ം. ഉദാ: “പഠി െകാ ിരി െവ ർ ം.



” = പഠി



േയാഗി ാൽ



യിൽ റ േനരമായി നിര



ിയ ് അ ബ രം



വർ



ം ി



249



േകരളപാണിനീയം



5. ആയിരി ം — ആയിരി ം എ തിെ അ ര ളി ം ഉൗഹെ േദ ാതി ി ം. ഉദാ:



േയാഗം എ ാ കാല



പറ ായിരി ം, പറ ായിരി ം, പറ മായിരി പറയണെമ ായിരി ം, പറയാമായിരി ം.



ളി ം



കാ



ം,



6. ആയി — നിർേ ശക ിെ ഭാവികാല ി ം, അ ായകവിധായക കാ ര ളി ം ഇരി ഒ ധാ വിേനാ േചർ ് “ആയി ”എ േയാഗി ാൽ ിയാതിപ ി ാ ം. ിയാതിപ ി എ ാൽ ിയ വാ വ ിൽ നട ിെ തീതി. ഉദാ. ബാലി രാവണെന െകാ മായി മഴ െപെ ിൽ വിത ാമായി ക െന ഉടൻ പിടി ണമായി



ാംവക, രണാ



3 ഇ ്എ



ിൽ



േയാഗം



ം, ആ കതെ



134. വരാമ



േയാഗ േമ േമ ം പിരി



(പേ , അ നട ിെ താൽപര ം). (ര ം ഉ ായിെ താൽപര ം) (അേ ാൾ പിടി ിെ താൽപര ം).



ഖ ം. ഉദാ: ഉൾ - ഉ



്- ഉ



ായി -ഉ



ാ ം.



ൾ മായ്



അ



േയാഗം വിവ േപാെല ം അർ േയാജനേപാെല ം ഉപര പരി േയാഗി ാം. അ േയാഗ ൾ ാൿ േയാഗ ൾ േനെര പരമായിരി ണെമ നിർ മി ; അവ െട മേ മ പദ ൾ ഇരി തി വിേരാധമി . എ ാൽ ഇ െന വ ാേയണ േചാദ ളിലാ . ഉദാഹരണം: ക ഭ വ ക



ാലിര ജന േ ാ ക ാൻ മടി ാർ േ ാ സ ട ാ ? ി െയ മലർ െച െത ിനട മാ േ



േ ാ=ക . ഉദാ: ഒ പ



ി േ



ാ. ഇവിെട “ഇ ക” െയ



ാ



മാ േ ാ ധരി ി െചേ നി െള േള നീ ബാലിെയ േ ാ ഇരി



േമ േമൽ വ



തി ്: “ആശാൻ വ



േ ാൾ



തരംവ േ ാൾ? ാക ത



?



. ച. മ. ഭാ. . ഗാ.



റ വരാ യാൽ വി ിരി



നള. ച. ഭാര. േക. രാ. ികൾ പഠി െകാ



ിരി



ായി



250



8. അ



േയാഗം



.” ഇവിെട പഠി ക ് “െകാൾ, ഇരി, ഉൾ, ആ, ഇരി” എ ് അ േയാഗ ളാകയാൽ സ ാർ േ ം റി . അതിനാൽ ഇൗ സാംഗ ിയാപദ ിൽ നി ാ േബാധം ഫലവ ാപാര െട ടർ താ ം ഒ തെ (വര ് ) അേപ ി ത മാ ം ഇരി “പഠി ൽ” എ ാ . “പണി



തീർ



ി



ഇതിൽ പണി ക ഖ ആയിരി ക- രണാ യി വ ിരി . അ ഉദാ:



േയാഗ വീണിരി



ൾ



ായി



”



ിയ; തീ ക- േഭദകാ േയാഗം. ഇ െന



്(വിശിഷ കാലാ = വീ



കിട



;വ



േയാഗ നി



േയാഗം; ഉ മാതിരി അ ൾ =വ



്- കാലാ േയാഗം; േയാഗ ം േമ േമലാ



് ) പര ായ ം ചിേലട ിരി



പ ം.



.



കാല ത യം റി കാല ി ് അപരി ്ഛി ം എ ം “െകാ ിരി” േടതി ് അ ബ ി എ ം “ഇ ി” േ തി ം “ഇരി” േടതി ം ക െമ ം േപരിടാം. എ ഌ െനെയ ാൽ: പറ പറ പറ പറ



— അപരി ി വർ മാനം. െകാ ിരി — അ ബ ിവർ മാനം. ി ്, പറ ിരി —ക വർ മാനം. ഌ ്െകാ ിരി ് — അ ബ ിക വർ മാനം. ഌ



ഏധാംചേ , ഏധാംബ വ, ഏധാമാസ എ േപാെല സം ത ിെല അ േയാഗ െള ാം രണാ േയാഗ ളാ . I am writing, I have written, I have been writing എ േപാെല ഇം ീഷിെല അ േയാഗ െള ാം കാലാ േയാഗ മാ . ഉപ സർ ാ േയാഗം ല ിയിൽ ആര ഭാഷകൾ ി ാ തായ ാവിഡ ിെല ഒ ൈവല ണ മാ .



9 നിേഷധ കരണം



വിധി എ ം നിേഷധം എ ം വാക ഗതി ര വിധമാെണ ് ഇതി ൻ തെ



സംഗവശാൽ ാവി ി േ ാ. സം തം തലായ ആര ഭാഷകൾ അഭാവാർ ക മായ നിപാതംെകാ ് വിധിവാക ിയാപദെ വിേശഷി ി ് നിേഷധാർ ം ഉളവാ . ാവിഡ ളിൽ നിേഷധാർ ം, അതിേല േത കം ഉ ചില പേഭദ ൾ െകാ സാധിേ ിയിരി . സം വിധി കേരാതി അകാർഷിത്



തം നിേഷധം ന കേരാതി നാകാർഷിത്



വിധി െച െച



കരിഷ തി



ന കരിഷ തി



െച ം



കേരാ



ന കേരാ



രാ ് താ കർ ം — — ർവ ് ത



ന രാ ് ന താ ന കർ ം — — അ ർവ ് അ ത



{



െച െച െച െച െച െച െച െച െച



251



െ ാം ണം ് ാൻ ിൽ



മലയാളം നിേഷധം െച ാ , െച െച ാ , െച {െച െച ാ െച െച െച ാതിരി െ , െച െച ാതിരി ാം, െച െചേ . െച ാെത. െച ായ്വാൻ െച ാ െച ാ ിൽ െച ാ െച ാ



ി . ി . വി , യി , ി . ടാ. ്.



252



9. നിേഷധ



സം തം കരിഷ ് അകരിഷ ് കരണം അകരണം



കരണം



മലയാളം െച ം െച ാ െച ൽ െച ായൽ



േമൽ ാണി പ ികയിൽ സം തെ ം മലയാളെ ം വിധിനിേഷധ െള ഉള വാ വിഷയ ിൽ താരതമ െ ിയിരി . സം ത ിൽ ഏ പമായാ ം ന എ നിപാത ിെ േയാഗംെകാ വിധി നിേഷധമാ ം; സമാസ ിട മാ ംനഎ , അ എ ാ ് നിേഷധാർ ക നിപാതം എ മാ േമ വിേശഷ . ഭാ ഷയിലാകെ പലവിധ ിലായി ാ ് നിേഷധ പ ിെ നി ി. നിർേ ശക കാര ിൽ ഏകേദശം സം തേ ാ േയാജി ് “ഇ ” എ പദ ിെ േയാഗംെകാ ം നിേഷധ പം ഉളവാ ; എ ാൽ അവിെട ം ഭാവി കാല ി പേലവിധം പ ്. വിധായക ിൽ അ േയാഗമായ േവൺ ധാ വിെ ഭാവികാല ി നി േഷധ പമാ ് ഉപേയാഗി ്. േവ ം — േവ . നിേയാജക ി ം അ ാ യക ി ം ശരിയായ നിേഷധ പമി . ടാ, അ ് എ േവെറ പദ െട സഹാ യംെകാ ം ൻവിനെയ ി നിേഷധ പെ ഉപേയാഗി ി മാ ് നിേഷധാർ ം സ ാദി ്. ഇ െന പസി ി ഒാേരാ ഇട ം ഒാേരാ വിധം ആെണ ി ം എ ാ ഇട ം ഒ േപാെല കാ തായി ് ഒ ഭാഗ െ ി േനാ ിയാൽ േബാധെ ം. ഇ ് ആ എ അംശമാ ്. െചയ് + ആ + ഉ = െച ാ െചയ് + ആ + (= = ) െചയ് + ആ = െച ാ — േവ ് + ആ = േവ ാ — ട് + ആ = ടാ — ഇൽ + ആ = ഇ ാ — െചയ് + ആ + ക = െച ാ െചയ് + ആ + ആൻ = െച



— = െച ാ



വർ മാനം തം ഭാവി വിധായകം നിേയാജകം (ഇ േചർ പ — ന വിനെയ ം ാ (യ്വ് ) ആൻ — പിൻവിനെയ ം. —



ൾ)



“ഇ ” എ തി ് ദീർഘമി ാ തിനാൽ അ ് “ഇൽ” എ ധാ വിെ ന വിനെയ പമായാൽ േപാരേയാ? ദീർഘം െച ാ ബല ി േവ ിയാെണ ക ി െകാ ാം എെ ാ പ ം ഥമ ിയിൽ േതാ ാം. എ ാൽ ഇ ാ , ഇ ാ , ഇ ാ ഇത ാദിയായ അതിെ മ പസി ികൾ േനാ േ ാൾ അതി ം ആ — െട സാ ി െ തീർ െ ം. ഇ േപാെലതെ യാ ് അ എ േവെറ ഒ പദ ം. അ െകാ ് അൽ, ഇൽ എ ധാ ൾ സ യേമ നിേഷധാർ ക ളാെണ ി ം അ കളി ം ആ േചർ ാേല േയാഗാർഹമായ പദ ാക എ സി ി . അേ ാൾ “അ , ഇ ” എ പദ ളിൽ നിേഷധാർ ം ഇര ി ടിയായി ീ എെ ാ തരേ ്; അതി നിർ ാഹമി . സം ത ിൽ ഏകഃ, ദ ൗ, യഃ എ സംഖ ാവാചക ളിെല വചന ത യ ൾ േപാെല തർ ം



253



േകരളപാണിനീയം



ത യാർ ം ഒ തെ സമാധാനെ ടണം.



ആ േ ാൾ അവ



ത



ളിൽ അേഭദാന യം വ



െവ



ഇനി ഇൗ ആ- െട സ ഭാവം എെ ാേലാചി ാ ്. ഇ ് ഒ അ േയാഗ ധാ േവാ, ഇടനിലേയാ ത യേമാ? ധാ വാെണ ിൽ ഇ , അ എ പസി ി േയാജി യി ; ഒ ത യ ം ടാെത ര ധാ ൾ മാ ം ത ളിൽ സമാസി പതിവി േ ാ. ഇടനില എ ് അംഗസം ാരമാകയാൽ അ സ ത മായി നി ന ായമ ; ത യ ിെ ം തി െട ം ഇട നി തേ ഇടനില? അ െകാ പരിേശ ഷാൽ ആ ഒ ത യം തെ എ സ ീകരണം. ഇ എ േയാജക ത യംേപാെല ആ എെ ാ നിേഷധ ത യം വ തി വിേരാധമി േ ാ. ഇ ാ അ ാ ര ം അ േയാഗ ൾ. ഇ കൾ റേമ ടാ, വഹിയാ (വ ാ), ഒ ാ, അ ് എ പദ ൾ ം അ േയാഗ ിെ നിലതെ . “ഇ ” “അ ാ” എ ര ി ം ആ സ ാർ ിൽ; േശഷം ി ം നിേഷധം റി . ടാ = േയാജി യി ; വഹിയാ = േശഷിയി , ഒലാ (= വ ാ) = ശരിയ . “െച ടാ” എ ടാ എ തിൽ ാൿ േയാഗ ി



തമാ ് പതി ്; ഇെതാ ൈശലി എേ പറവാ . െച വ ാ, െചെ ാലാ (െച വ ാ), െച + അ ് = െച ്എ ി ം ാൿ േയാഗ ി ന വിനെയ ം ന ായംതെ . അ ് എ തിൽ നിേഷധാർ ി ് ആ േചർ ി ി . അ ർ ം, അസാ ം എ ർ അ എ േഭദക തിയിൽ നി ായ ന ംസക പ മാ ് “അ ് ”. അ െകാ ് അതി വാച മായി നിേഷധമി ; സം ത ിൽ ാ ം ഇത ാദികളിെല ർ എ ഉപസർ ി ം ഇം ീഷിൽ hardly possible ഇത ാ ദികളിെല hardly എ ിയാവിേശഷണ ി ം ഉ ാ േപാെല നിേഷധാർ ം വ ംഗ മായി ് ഉ ാ താ ്. ആഗമ കാരം േനാ േ ാൾ മ ാവിഡ െട ം മ ി തെ . ആ ത യം േചർ നിേഷധക തി ാ കതെ യാ ് എ ാ ാവിഡ ം ആദികാല െച െകാ ി ്; ഇൽ, അൽ-ക െട അ േയാഗം പി ീ ായതാ ്. കാലേഭദം മലയാള ിൽമാ േമ ടമായി ; തമി ്, കർ ാടകം, െത ് ം ാേയണ ശീ ലഭാവിെയ െ കാല ി ം േഭദം ടാെത ഉപേയാഗി . ഷേഭദ ം ശീ ലഭാവിയിൽ മാ േമ കാ . ശീലഭാവി (സാർ ലൗകികം) തമി ്



മലയാളം ാചീനം



മ



ം



ആ നികം



ാൻ ാൾ ാ ാ



െച ി െച ി െച ാ } െച ാ



െത



്



കർ



ാടകം



ഏകവചനം . . .



. .



ം. ീ.



. ന ം.



െച െച {െച െച



ാൻ ാൾ ാ ാ



െച െച െച െച



ാൻ ാൾ ാ ാ



െച െച െച െച



േചയ േചയ േചയ



െക ം െക ൾ െക



254



9. നിേഷധ



കരണം



ശീലഭാവി (സാർ ലൗകികം) ( ടർ ) ാചീനം



മലയാളം മ ം



— െചേ ൻ



— െച ാ



തമിഴ് മ. ഉ.



. .



. . .



ം. ീ.



. .



െച ായ് െചേ ൻ



കർ



ാടകം



േചയ േചയ



െക യ് െക ം



െച ാർ



െച ാർ



െച ാ



െച ി



േചയ



െക ർ



െച ാ െച ാ െച ാ



െച ാ െച ാ െച ാ



െച ി െച ി െച ി



േചയ േചയ േചയ



െക െക ിർ െക വ



. .



ം. ീ.



മ.



.



ഉ.



.



. .



ം. ീ.



മ. ഉ.



. .



െച ി ിലാൻ െച ിലാൾ െച ി ിലായ് െചയ്തി ിേലൻ



ഉ.



.



െച േലൻ



െച ിലാൻ െച ിലാൾ െച ിലായ്



} െച ിേലൻ െചയ്േതനിേലൻ



ാൻ} ാൾ ായ്



െച ാ െച ാ െച ാ െച ാേ



ൻ വർ



. .



്



െച ാവന െച ീർ െചേ ാം



തകാലം



. .



െച ാ െച ി



െത



ബ വചനം



}



. ന ം. മ. . ഉ. .



ആ നികം



െച െച െച െച



െച ാ



{െച ാ െച ി



—



—



– do –



– do –



—



—



– do –



– do –



—



—



ി



—



—



– do – – do –



— —



— —



—



—



—



മാനകാലം



ാ ാൻ} ാ ാൾ ാ ായ് ാ േ ൻ



െച ാ – do – – do –



െച



അവധാരകഭാവി െച ാ



െച ാ



നിേയാജകബ വചനം മ.



.



െച ായ്വിൻ



െച ായ്വിൻ



െച ായ്വിൻ



േചയ



—



255



േകരളപാണിനീയം



ശീലഭാവി (സാർ ലൗകികം) ( ടർ ) തമിഴ്



ൻ. പിൻ. ന .



ത. ഭാവി. വർ



.



െച ാ } െച ാമൽ — െച ാർക െച ാ } െച ാെത — —



ാചീനം



മലയാളം മ ം



വിനെയ ം െച ാ



െച ാ



—



—



െച ാ



െച ാ



ആ നികം െച ാെത } െച ാ ് െച ായ്വാൻ െച ാ



െത



്



കർ



ാടകം



േചയക



െക േത



— േചയക



— —



േപെര ം െച െച െച െച



ാ ാ} ാ ാ



െച ാ െച ാ െച ാത െച ാ



െച ാ െച ാ െച ാത െച ാ



—



—



േചയനീ



െക ത



—



—-



േമൽ ാണി പ ികയിൽ ഒ ാമതായി ന െട െയ ആകർഷി തമിഴിൽ ഷേഭദ ശീലഭാവി പ ളാ . അതിെലാ ി ം ആ ത യം കാ ി . മേധ ഒ ത യ ം േചർ ാെത ഷചി െള േനെര ധാ വിൽ െ െതാ ിരി . അേ ാൾ അ കളിൽ നിേഷധം റി തി ചി െമാ മി േയാ? ഒരടയാള ം ഇ ാതിരി തെ നിേഷധ ി ് ഒരടയാളം എ ായിരി േമാ തമിഴ െട ി? െചേ ൻ, െചയ്േവൻ, െച ിേറൻ എ വിധി പ ിൽ ഒാേരാ കാലെ ം റി തിൽ േവെറ േവെറ ത യ ിതി ് ഒ ത യ ം െച ാതി ാൽ അ നിേഷധാർ ം കാണി ാ മാർ മാകണമേ ാ. നിർേ ശികാ വിഭ ി, നിേയാജകമധ മ ഷൻ, ഏകവചനം ഇ കൾ വാചകമായി പവികാ രെമാ ം േവെ േ ർ ാ െച ാവിഡഭാഷക െട വ ാകരണരീതി േനാ േ ാൾ ഇൗവിധം സംഭവി ാ മാ ്. എ ാൽ ഷേഭദം ഉേപ ി േ ാൾ ആ ത യം േചർ െത ി ് ? — എെ ാ ിഭംഗം ഇവിെട വ ്. അതിനാൽ ഷ ത യം േചർ െചേ ൻ, െച ാ ് ഇത ാദികളി ം ആ — െട സാ ി ം ഉ ായിരി തിനാ ് ന ായം. അ െനതെ റവറ ് കാൽെഡ ം അഭി ായ െ . ഏൻ, ആയ്, ആൻ തലായ ഷ ത യ ളിെല ആദ സ ര ൾ വിധി പ ളിെല ാം ദീർഘമാ ം സ മാ ം നി ാെമ ിരിെ നിേഷധ പ ളിൽ സർ ദീർഘമായി മാ േമ കാ . അ െകാ ് നിേഷധ ത യമായ ആ ഇൗ ഷ തയ െട ആദ സ ര ളിൽ ലയി ് അ കെള ദീർഘീകരി തായിരി ണം എ കാൽെഡ ിെ ി ദയംഗമമായിരി . ാചീനം, മ ം, ആ നികം എ മലയാള ി കാണി േപാെല കാല മ ിൽ ഏർെ ി േഭദ ൾ മ ാവിഡ െള ം ബാധി ി ്. അ കെള മലയാളവ ാക രണ ിൽ വി രി ി ാവശ മിെ േപ ി താ ്. ആ ഭാഷകളി ം മലയാള ി



256



9.



നിേഷധ കരണം



െലേ ാെല േമണ അ േയാഗ ി ാധാന ം വ േചർ ി ്. അതിനാലാ ് നിേഷധെ അ േയാഗ െട ിൽ േചർ ാെമ ചിേലട ാവി ി ്. വ ിതി േനാ തായാൽ തി എ ഇന ിലാ ് നിേഷധം ഉൾെ േട ്. ഇ എ ത യം േചർ ാൽ േയാജക തി ാ േ ാെല ആ എ ത യം േചർ ാൽ നിേഷധ തി ാ . േകവല തിയിൽനി ് ഏെത ാം അർ വിേശഷം റി തി ത യ ൾ േച േമാ അെത ാം േയാജക



തിയിൽനി ം നിേഷധ തിയിൽനി ം ഒ േപാെല േച ്. പഴയ ിതി േനാ േ ാൾ തി എ ഇന ി ം ഇേ ാഴെ ിതി േനാ േ ാൾ അ



േയാഗ ി ം നിേഷധെ ഉൾെ േ ിവ തിൽ ര ം ഉേപ ി മാർ േഭദം എെ ാ തിയ ഉപാധിെയ ക ിേ ിവ . ഇനി നിേഷധമാർ ി ാം;



ിെല



പസി ികെള സം ഹി



തി



െള അവതരി



135. ആ നിേഷധ



ത യമാം; ശീലഭാവി േത മതി; വരാം തമതി ീേത; വർ മാനം വി മായ്.



ധാ വിൽ ആ എ ത യം േചർ ാൽ അ നിേഷധാർ ം റി ത യമായി ീ ം. പി ീ ് ഇൗ തിയിൽനി റ കാല ത യ ൾ േചർ ാം. എ ാൽ ഉം ത യം ടാെതതെ ശീലഭാവി പം േയാഗി ാം; “െച ാ ം” എ തി പകരം “െച ാ” എ തെ പംെച ാൽ മതി. ത ിൽ ആരാ എ ് ആകാരാ ധാ വിെ റ ് െച ാ എ പം. െച ാ എ വർ മാന പം ആ നികമല യാള ിൽ ചാരമായിേ ായി. ഇ എ വർ മാന പം ഉ എ മാ തി തെ ഇൗ ചാരേലാപം സംഭവി ിരി യാൽ. “െച ാ ” എ ് ആ നിക സ ദായ കാര പം വളെര അ ർ മായിേ മലയാളസാഹിത ിൽ കാ ക . ഇ ാല ാകെ ആ േചർ പം എ ാംതെ സംഭാഷണ ിൽ അധികം നട ി ;അ േയാഗം െകാ ാ ് നിേഷധം റി ക പതി ്. 136. ഇ യ കൾ േചർ



ി ാം കാലനിേഷധനം



വിധി പ ിൽ ഇ എേ ം; കാല െള നിേഷധി െച



, െച



ാ അ എേ ാ അ േയാഗി ാ ം അ നിേഷധ പമാ തിൽ ഇൗ സ ദായമാ ് ഇേ ാൾ നട ്. ഉദാ:



ി ; െച , െച ി ; െച ം, െച വി .



257



േകരളപാണിനീയം



137. ഭാവിയിൽ



ാൿ േയാഗ ിെല േമാ ധാ േവാ വരാം.



ത ി ം വർ മാന ി ം വിധി പമാണേ ാ ാൿ േയാഗം; അ േപാെല ഭാവി യി ം ഭാവിയിേല വിധി പം ഉപേയാഗി ാ തി റേമ ന വിനെയ പേമാ േക വലധാ തെ േയാ ആയാ ം മതിയാ ം. ഉദാ: െച വി , െച യി , െച ി . അ — ഇ കൾ ് അർ ം ഒ ാെണ ി ം േയാഗേഭദ ്: അ നാമേ ാേട േച ; അ ് “ആ ി ” എ തി ല മാ . ിയയിൽ അന യി ാ തിനാൽ അതി കാലേഭദെമാ ം വരാനി . ഇ ിയേയാെട േച ; അ ് “ഉ ാ ി ” എ തി ല മാ ; ിയാന യ തിനാൽ അതി കാലേഭദം കാ ം. താർ ി ക ാ െട സേ തഭാഷയിൽ അ അേന ാന ാഭാവെ ം, ഇ അത ാഭാവേ ം റി എ പറയാം. ഉദാഹരണം: ആന െകാ ്, തിര െകാ ി , ഒ വ ിയാ ്, മ , െച ി , െച ി , െച വി , െച ത , െച ത , െചയ്വത . ഇ –െയ കവികൾ “ഇൗല” ആ തിരി



ീല തത



ാ



്. ഉദാ:



മാനസം േമ — ശാ .



ഇ –അ കൾ നിേഷധാർ കധാ ൾതെ ആകയാൽ അ കെള െ ി ”, “ആ ി ”എ കൾ പകരം സ ത മായി േയാഗി ാം.



“ഉ



ാ



കാര ൾ അ േയാഗം െകാ ാ വയാകയാൽ അ േയാഗ ധാ വിെ നിേഷധ പംതെ ഉപേയാഗി തിനാ ് ന ായം; വിധായക ിൽ അതിൻ കാരംതെ നട ം. നിേയാജകാ ായക ളിൽ അ േയാഗധാ െള െട മാ ാ ്. ഇതിൽ അ ായക ിൽ അ േയാഗമായ ആ ക ധാ വിെ “ആകാ” എ നിേഷധ പം ഒ വിധം േയാജി ാ യി ; നിേയാജക ിെ അ േയാഗം വളെര വി തമായിേ ായതിനാൽ ഒ ംതെ േയാജി യി . 138. വിധായക



ിൽ േവണിെ ശീലഭാവി ശരിെ ം; നിേയാഗാ കൾ ി ശരിയായ നിേഷധകം. വ ാ ടാ അ െതാലാ ഇതിെലാ യേഥാചിതം.



258



9. നിേഷധ



കരണം



നിേയാജകാ ായക ളിൽ സ മായ അ േയാഗം േയാജി ാ യാൽ വ ാ, ടാ, അ , ഒലാ എ നാ നിേഷധ പ ളിൽ ഒ ് ഉചിതംേപാെല ഉപേയാഗി വ . (വ ാ = വഹിയാ = ശരിയ . അ = മസാധ ം = അകാര ം. (സാധി ) ഇ , ഒലാ = വ ാ = അശക ം, അ ചിതം.)



ടാ =



ക



ഉദാഹരണം: വിധി നിേഷധം നിേയാ: െച െ = െച ടാ െചെ ാലാ, െച ാതിരി അ : െച ാം = െച വ ാ, െച ്.



െ .



െച ാതിരി െ എ വള െക ിയ പമാ ് നിേയാജക ിലധികം നട ്. െചേ എ വിധായകനിേഷധക ം ചിലേ ാൾ ഉപേയാഗി ാ ്. 139. ശീലാർ



ീബ പ ാൽ േപെര ം വിനെയ ം.



“െച ാ” എ ശീലാഭാവിയിൽ എ ന ംസക ത യം േചർ ാ പ ിൽ റ അ േചർ ാൽ േപെര ാ ം; ഏ എ നിപാതേയാഗ ിൽ വിന െയ മായി. െച ാ െച ാത എ േപെര ം; െച ാെത എ വിനെയ ം. ീബ പ ിൽ നി ാ എ മാ മാ ് ഇതിൽ വ ത ം. ശീലഭാവിതെ േപെര ിൽ വർ മാനകാല ി ം ഉപേയാഗി ; െച ാ എ റ വേര പം ഉപേയാഗി ാറി . തകാരം ഇര ി ് ആത ആ ആയി െ മാ ം വിേശഷം. വിനെയ ിൽ ത ി “െച ാ ്” എ റ പ െ ി ം “ആെത” എ ശീലഭാവിതെ ത ി ം ഉത ം. “അറി ം അറിയാെത ം” ഇത ാ ദ ദാഹരണഹ ൾ േനാ ക. 140. േശഷമാകാരാ



ധാ വിൻ



മായ പമാലതാൻ.



വത െള എ പറ േ ാ. അ കൾ ഒഴി പെമ ാം നിേഷധക തി യിൽ ആ േചർ ് ധാ ആകാര മാ തിനാൽ േകവല തിയിൽ ആകാരാ ി പ ൾതെ . അതിനാൽ പിൻവിനെയ ം “െച ായ്വാൻ”; ന വിനെയ ം “െച ാ ”; നിേയാജകബ വചനം “െച ായ്വിൻ”; തേപെര ം “െച ാ ”എ ം മ ം പസി ി.



259



േകരളപാണിനീയം



ഇവിെട വിവരി കാരം മലയാള ിൽ നിേഷധവാക ം നിർ ി തി ര മാർ ്. “അ — ഇ ” നിർേ ശക ി ്; “ഒലാ — അ ് ” നിേയാജകവിധായ ൾ ്, “വഹിയാ” അ ായക ി ് എ ് അ േയാഗ െളെ ാ ാ ് ഒ ാ മ ്. ആ എ ത യം േചർ ാ ളവാ ് ര ാമ ്. ഇവ ത ിൽ അർ ിൽ ചിെലട േഭദം േതാ ്. എ



െന: രാമൻ വ രാമൻ വ



ഇവയിൽ വരാ



— വ ി . വരാ . ി —വ ി ി , വരാെതയി – ം വരാെതയി



– ം



. ിൽ പര ായ



ളാ



.



അേനകധാ ക ളായ ആഖ ാത െള നിേഷധി േ ാൾ ാൿ േയാഗ ിേനാ അ േയാഗ ിേനാ ഇ േപാെല നിേഷധം േചർ ാ തിനാ ം നിേഷധി ാൻത െ ര വഴി തിനാ ം ആ വക ല ളിൽ ഒ ിലധികം നിേഷധ പം ഉ വി ാൻ ഇട ്. ഇൗമാതിരി ഒരവസരം വ ാൽ ാൿ േയാഗ ിൽ ആ — േയ േചർ , അ േയാഗ ിൽ ഇ തലായ അ േയാഗ േള േചർ എ ാ ് കീ ട ിൻപ ടി ഏർെ ി പതി ്. നിേഷധം േച തി ത തായി അർ ം സ ം േഭദി ം. ഉദാഹരണം: വിധി കാര ം നട



േപായി



{നിേഷധം കാര ം നട കാര ം നട



ാെത േപായി േപായി .



10 സ



യം



സ യെമ ാൽ സജാതീയ െട (ഒേരവകെയ െട) ഏക സമാേവശം (ഒേര ഇട ം ടൽ) ആ . സം താദ ാര ഭാഷകളിൽ സ യെ ി ൈവയാകര ണ ് ഒ വിേശഷ ം ി ാണിേ തി . ഭാഷയിൽ ിയാസ യ ിൽ മാ ം േഭദ ്. സം തം — രാേമാ ദ



കായാ വാസ, സ



ഭാഷ — രാമൻ ദ കയിൽ വസി െകാ ക ം െച .



േസ ം ബബ



ം, സ



, രാവണാദീൻ ജഘാന ച.



ിൽ േസ െക ക ം രാവണാദികെള



ഇതിൽ സം തം േനെര കാലാദിവിശി ളായ ആഖ ാത െള െ സ യി . ഭാഷയാകെ ധാ ൾ ന വിനെയ ം െകാ കാലാദിവിേശഷണ ളിൽ നി ം േവർെപ ി, സ യാർ കമായ “ഉം” എ നിപാതെ േത കം ഒാേരാ ി ം േചർ ്, ഒ വിൽ “െച ക” എ സാമാന ിയേയാ ഘടി ി കാലാദിവി േശഷ െളാെ ം അ െകാ റി . അതിനാൽ ഭാഷയിൽ സ യ ി ം അ േയാഗം ആവശ െ ിരി . സ യി േ ാൾ സ യ ിയകെള ന വിന െയ ി ാൿ േയാഗ ളാ ിെ ാ ് െച കെയ അ േയാഗി ണം. ഇൗ വിഷയ ിൽ മാേലാചി ാൽ ഭാഷാരീതിതെ യാ ് ല ം ി േചർ ം. സ ത ഏവ അ േയാഗ െ ട ് ഇൗ മം ആവശ െ ി . ഉദാഹരണം: ക



ി ം േക ി മി ,



ടീകരി മി ി



മറ മി വൾ — ശാ .



അ ായകവിധായക ളിൽ ആ ക — േവൺ–കൾ അ കാര ളിൽ സ യം െചയ്വാൻ സൗകര ്. ളി



ംഉ



ക ം േവണം; ളി



ംഉ



261



ക ം ആം.



േയാഗ



ളാകയാൽ ആ



11 അംഗ ിയ



“ തിരേയാടി” എ പറ ിട ് “ഒാടി” എ ിയ കഴി താെണ ി ം അ നട മ ിലാ ് ന ിയിൽ െപ ്. “ഒാടി” എ േകൾ േ ാൾ തിര േവഗ ിൽ കാ കൾ നീ ിവ ം േമണ േദശം പകർ പകർ ൻനി ി ിട നി ര െച േചർ ം എ ാം സാധ ദശയിലാ ് നാം ഹി ്. ത ത യം െച ി, നാം െചാ സംഗതി ൻെപാരി ൽ നട താെണ ് ഒാർ ി ി മാ േമ ഉ . ഇ െന ിയ “സാധ ിയ” എ േപർ ഇനി “ഞാൻ തി ര െട ഒാ ം ക ” എ ാ പറ െത ിൽ “ഒാ ക” ധാ വിെ പ ിൽ നി ാ േബാധ ി വളെര േഭദ ്. ഇതിെല ഒാ ക ഒ നട സംഗതിയാ ്. നാം അതിെന സി വൽ രി െകാ ് (നട തെ എ ് ഒ െകാ ം െകാ ് ) അതി െന ി ഉപരിവിചാരണകൾ െചയ്വാൻ ട . ഏവം ച, ഇ ്, “ക ” എ മെ ാ ിയ െട കർ മായി ീ . ഇ െന ിയ സി ിയ. ഒ ിയ സി മാ യി ീർ ാൽ പിെ അതിെന ിയെയ വിളി കതെ ശരിയെ ാപി ി േനാ ക. അതിനാൽ സി ിയ എ ാൽ ിയയിൽനി ജനി നാമെമ വ . സി ിയെയ റി പ ൾ “ കൾ” എ േപർ. സാധ ിയ “അംഗി” എ ം “അംഗം” എ ം ര വിധം. വിേശഷ മാ ം ധാനമാ ം നി ് അംഗി; വിേശഷണമാ ം അ ധാനമാ ം നി ് അംഗം. “ ാ ് ംഭ കർ വരം െകാ : അ ് ഉറ മായി ” ഇവിെട െകാ എ ിയ മെ ാ ിെ ം വിേശഷണമാകാെത സ യം ധാനമായി നി തിനാൽ ഇൗ സാധ ിയ അംഗിതെ . ഇനി “ ാ ് ംഭകർ െകാ വരം ഉറ മായി ”എ ാ ് വാക െമ ിൽ ഇതിെല “െകാ ” വര ി വിേശഷണമായി ീർ ് അ ധാനമാ യി നി .“ ാ ് െകാ വരം” എ ് വാ വ ിൽ ാ ് ഏതിെന െകാ ആ വരം എ തി സമാനമാകയാൽ “െകാ ക” ഇവിെട സാധ ിയ തെ . പേ , അ ് “വരം” എ നാമ ി കീെ േപായി. ിയ ർ ിവ ് അംഗി 263



264



11. അംഗ



ിയ



സാ



ിയയിലാകയാൽ ആയതിെന റി ധാ പ ി ് “കേരാതി” എ സം െച ിരി ; അംഗസാധ ിയെയ റി വെയ “ ർ കൾ” എ വിളി . ിയ െട വിഭാഗ ം തദ സാേരണ ഒ ിയെയ റി ധാ പ ൾ വ വിഭാഗ ം താെഴ േചർ പ ികകളിൽ വിവരി ിരി . 1. സാ



1. സാ



പരം =



ിയാപദം



 1.                2.               



2.



ിയ { 1. അംഗി ം 2. അംഗം



ആഖ ാതം അെ ിൽ കേരാതി ( വിന) ആഖ ാതകം അെ ിൽ ർ ് (പ വിന)



സി പരം =



2. സി ം



ധാ പം  1. വർ മാനം 2. തം  3. ഭാവി



(ന വിന) ( ൻ വിന) (പിൻ വിന)



  1. നാമാംഗം വർ മാനം     തം  (േപെര ം)  ഭാവി      ിയാംഗം 1. പൗർ കാലികം ( ൻവിന) 2. (വിനെയ ം) 2. അനവേ ദകം (ന വിന)  3. താദർ ികം (പിൻവിന) { 1. കാരക ് ് 2. തി ്



ഇതിൽ സാധ ിയ െട അംഗിപ െ റി ിയാപദ െള ിയായി ഇേതവെര ാവി വ ്. ഇനി അതിെ തെ അംഗപ െ റി ർ കെള എ . ിയ അംഗമായി ചമ ് നാമ ിെ േയാ മെ ാ ിയ െടത െ േയാ ആകാം. നാമ ിെ അംഗമായ ് നാമാംഗം അെ ിൽ േപെര ം. ിയ െട അംഗമായ ് ിയാംഗം അെ ിൽ വിനെയ ം. 141. േപരി



കീഴട വിന േപെര മായ ്; വിന കിഴട വിനതാൻ വിനെയ മാം.



നാം ഇവിെട “നാമാംഗം” എ േപരി തിെന േപെര െമ ം, ിയാഗം എ േപരി തിെന വിനെയ െമ മാ ് അഗ നി വിളി ്. പാണിനിമഹർഷി െച ി സം കളിൽ- “നി ാ, സത്, ക ” ക ം “ ാ ല ് ” ക മാ ്. ഇവേയാ ്



265



േകരളപാണിനീയം



എതിരായ് വ ്. ഗാർ ൈവ ് സാഹി ് നാമാംഗ ി ് “ശ ന ന” െമ ം ി യാംഗ ി ് “ ിയാന നം” എ ം േപർ ഏർെ ിയിരി . ന ൽേപ ക െട ഒ വക തർ മ എ ി ം സാ വർക െട സം കൾ അ േചർ വയെ േതാ കയാൽ അവ ് തിയ േപ കൾ ിേ ിവ . ാവിഡവംശ ിൽ ജനി ിരി മലയാള ിെ വ ാകരണ ിൽ ന ൽ കാര സം കെള ം പരിഭാഷകെള മാ ് കഴി ിടേ ാള ം ഉപേയാഗിേ െത ് നിർ ിവാദം തെ ; എ ാൽ മണി വാളകവിത നട ായ നാൾ തൽ മലയാളികൾ തമിഴിെ േനെര കഠിനമായ ഒ െവ ം സം ത ിൽ അകാരണമായ പ പാത ം ഉളവായി നാൾ നാൾ വർ ി വ ിരി തിനാൽ ഇൗ ഘ ിൽ തമി ദ െള ധാരാളമാ യി ഉപേയാഗി ാൻ റെ ാൽ മി േപർ ം അസ രസ ിനിടവ ം. “അടി വഴിേയ േപാകാ ാൽ േപാ വഴി അടി െകാ ക” എ സമാധാന ിൻേപ രിൽ വ ാകരണ ിനാവശ െ ശാ ീയശ െള നിർ ി തിൽ ഇേതവെര സം തെ െ ഏകശരണമാ ിവ ം െകാ വ എ ി ം, വിനെയ ം േപെര ം ാവിഡ ിെല വില ണ പ ളാകയാൽ ആ വ തെയ ഒാർ ി ി തി േവ ി ഇൗ തമിേ കെള െ യാ ് അധികം ഉപേയാഗി ിരി ്. അ മാ മ , ന വിനെയ ം, ൻവിനെയ ം, പിൻവിനെയ ം എ വിനെയ െട ദയംഗമമായ വിഭാഗെ ഉേപ ി ി ് അനവേ ദകം പൗർ കാലികം, താദർ ികം എ ് യാഥാ മം തായി േപ കൾ ി േകവലം പ ിത മാനിത െട വിലാസംതെ എ ടി മഹ ൾ േതാ ിേയ ം. ർ േചർ



ക െട ൈവല ണ മാകെ , “അ” എ സർ നാമെ ാൽ എ ാ ിയാപദ ം േപെര ളായി ീർ ് നാമ എ താ ്. എ െന എ ാൽ, ിയാപദം— കാ ക കാ ം



േപെര ം— കാ ക കാ മ, കാ



വകേഭദം—  വർ മാനം തം നിർേ ശകം  ം ഭാവി  കാണാം കാണാമ ഭാവി  കാണാ കാണാം വർ മാനം അ ായകം  കാണായി കാണായ തം  കാണണം കാേണ ം ഭാവി  കാേണ കാേണ വർ മാനം വിധായകം  (കാേണ ി) കാേണ ിയ തം ഇതി ് ഒ ിയാപദം—



േപെര ം—



സം തം വകേഭദം—



ത യംേപാെല െള വിേശഷി ി



266



11. അംഗ



ഇൗ േത ഇൗ െഎ ി ഇൗ ഇൗ ിഷ േത ഇൗ ഇൗേ ത ഇൗ



ിയ



 മാണ വർ മാനം  ിതവ ് തം നിർേ ശകം  ിഷ മാണ ഭാവി ിതവ ൈ കാലികം — വിധായകം.



1. സം ത ിൽ േപെര െള വിഭ ിേചർേ േയാഗി മത ം വിവ ി േ ാേഴ ഇവയിൽ ലിംഗ ം വിഭ ി ം േച



. ഭാഷയിൽ നാ .



2. സം ത ിൽ ഇവ കർ ാവിേലാ കർ ിേലാ മാ േമ േയാഗം വ . ഭാ ഷയിൽ ഇവെയ എ ാ ാരക ളി ം ഇ േപാെല േയാഗി ാം. സം ത ി െലേ ാെല േയാഗേഭദ ിന സരി ് പേഭദമി താ ം. എ െന: സം തം മലയാളം ഇൗ മാണഃ — കർ രി േയാഗം കടി പ ി ഇൗ മാണഃ — കർ ണി േയാഗം ഉ േചാ ് ഞാൻ എ േപന ഞാൻ വഴിേചാദി പ ൻ ഞാൻ കടം െകാ ി നാം ഇരി വീ ് െന ് എ തയിർ



— കർ ാ — കർ ം — കരണം — സാ ി — സ ാമി — അധികരണം — അപാദാനം



3. ഭാഷയിൽ േപെര ം ഒ വിേശഷണവാക ിെ ിയാപദം തെ യാ ്; സം ത ിൽ ഇെതാ ധാ ജമായ നാമവിേശഷണെമേ ഉ . എ െന: ഭാഷ — ൈവശ ായനൻ ജനേമജയേനാ പറ



കഥ.



സം തം — ൈവശ ായേനന ജനേമജയായ േ ാ {കാ } ക ഭാഷ — നിെ െകാ ഞാൻ സേ കാ വ സം തം — തവ ദർശനാത് സ ഷ ാമി.



ാ കഥാ. ാഷി



.



4. ഭാഷയിൽ ന വിനെയ ം ിയാപദംേപാെല ം, നാമംേപാെല ം, ിയാംഗം േപാെല ം നി ം; സം ത ിൽ ല ഡ ം ഭാവ ായ ഒ നാമം എേ ഉ . എ െന: ഭാഷ സം തം ആേര ! േവഷം ധരി കഴി ാൽ ആേര ! യദി േനപഥ വിധാന– ഇേ ാ വരികതെ — ഭാ. ശാ. മവസിതം തർഹീത ാവദാഗമ താം. ( ിയാപദം) ക ം പറക ശരിയ — (നാമം) അസത സ ഭാഷണം ന ം



267



േകരളപാണിനീയം



േകൾ ( അെ 5.



സംഗതി — ിൽ വിനെയ ം)



ൻവിനെയ ം സം ത യമമി . എ െന:



േ



ാ മർേഹാഽർ



ിൽ സമാനകർ



ഃ



കമായിരി



ണം. ഭാഷയിൽ ആ നി



ഭാഷ സം തം ഭാരതം ജനേമജയൻ േചാദി ി ് ഭാരതം ജനേമജേയന േ ന ൈവശ ായനൻ അ ളിെ ൈവശ ായേനന േ ാ ാ കഥയാ . കഥാ ഭവതി. ഇത ാദി യഥാസംഭവ ഹി ക. ഇൗ ർ കളിൽനി ൾ സി ി ി വെയ മെ ാരിട വി രി ാം.



1



ഭാഷ ് അേനകം സൗകര



േപെര ം 142. അ എ



വിനയിൽ േചർ ാൽ േപെര മാമ . േപെര ാ തി ് ആഖ ാത ിൽ അ എ ത യം േചർ ണം. അ േചർ േ ാൾ ഉ , എ കാല ത യ ളിെല അ ഉകാരം േലാപി േപാ . അ ക ളിെല ഉകാരം ആഗമ ിൽ സം തമായിരി ണെമ ് ൻ െച ി ഉൗഹെ ഇൗ േലാപം ിരെ . “ഇ” എ ത ത യം േലാപി ി ; അ ് സ ീകാര മായ യകാരേമാ നകാരേമാ േചർ ് ഇയ, ഇന പം ാപി . ഉദാ: െച — െച ; െച — െച , നൽകി — നൽകിയ; നൽകിന. 143. റി ടാെതതാൻ ശീലഭാവി േപെര മായ് വ ം. ശീലഭാവി ് അ എ ത യമാവശ മി ; യാഥാ ിതമായ പം തെ േപെര മാ യി ം ഉപേയാഗി ാം. ഉദാ: വിന — കാലം വ ം; േപെര ം — വ ംകാലം. ഭാവിേപെര



ൾ സംഭാഷണഭാഷയിൽ ഏെറ നട ി .



144. ഒ



െവ േപെര



അ ആണേ ാ േപെര ഡ ളിെല ാം കാ ാനം വഹി കാ



ം െകാ ാം ത യ ി ്. ി ് ത യം പറ ്. അ തെ യാ ് ധാന ാവി ം; എ ാൽ മലയാള ിൽ ഒ എ ം േപെര ത യ ്. ഇ ് കവിതകളിൽ മാ ം ഏർെ ി ഒ വിേശഷ ം



268



11. അംഗ



ിയ



ആ . േപെര ി ചി മായ അ ആഗമം േനാ േ ാൾ സംബ ികാവിഭ ിയാ െണ ാപി ാൻ റവറൻ ് കാൽെഡ ൽ വളെര യാസെ . ഇതിേല േവ ി അേ ഹം സിഥിയൻ ഭാഷാശാഖകളിൽ ഒാേരാ ി ം ഉ േപെര പനി ിെയ ല ഷമായി വിമർശി ി ്. ഡാ ർ ർ ് ഇൗ അ ത യം െ തെ യാെണ ബലമായി ഭി ായെ ി ം നിരസി ി ് ഇതിെന സംബ ികാ ത യേ ാ ഘടി ി ണെമ കാൽെഡ ൽ ശാഠ ം പിടി തിെ താൽപര ം മായി മന ിലാ ി . ആ എ നിേഷധ ത യെ േ ാ ം െ ിൽനി ായതാ ി ീർ ാൻ മി റവറ ി ് അർ ാ പ ം േനാ േ ാൾ േപെര ിൽ ഏ ം മായി ാ െ ിൽ നി ഉൽ ിെയ അപലപി ണെമ േതാ ിയ ് ആ ര ംതെ . േപെര ിെ അ െ ാേണാ എ ് ഒ ാവിഡ ൈവയാകരണൻ സേ ഹി േപാ ം െച െമ ് ഇൗ കാരൻ വിചാരി ി ി . അതിനാൽ േകരള പാണിനീയ ിെ ആദ െ പതി ിൽ ം തെ “നാമ ി കീഴട ം വാക ിൻ ിയാപദ ിൽ െ േച ം ത യംേപാല േപെര മേ ” എ സ ാഭി ായം വിളി പറ ാ ് െച ി ്. മലയാള ിെ വ ാക രണഗതി േത കം ി േനാ േ ാൾ ഇൗ അഭി ായം ബലെ ടാതിരി ാ ം നിർ ാഹമി . അ എ െ ി പകരം ഒ എ ത ല മായ മെ ാ സർ നാ മ ം കവികൾ േയാഗി . അവധാരകഭാവിയിൽ ഒ മാ േമ ഉപേയാഗി ാ . ഉദാ: ഇരി



+ഒ



= ഇരിെ ാ ; ഒ വിെന ഒാ



ംആ



ാ



്: “ഇരിേ ാ ”.



അർ



േയാജന ം മാ ്. “നീ കം വായിേ ാ?” എ േചാദ ം; അതിൽ ഏ കം എ തി െ ാൻേവ ി, “ഞാൻ ത ” എെ ാ വാക ം ടി കെ വിേശഷി ി ാൻ ( റിെ ാൻ) േവ ി േയാഗി . അേ ാൾ വാക ം -“ഞാൻ ത ;ആ കം നീ വായിേ ാ” എ ര സ ത വാക ൾ േചർ ് ഒ മഹാവാ ക മായി ീ . വാക ം ര ം ഇേ ാൾ വ ാകരണ ാ സ ത മായി നി െ ി ം അർ ാ “ഞാൻ ത ” എ വാക ം കെ വിേശഷി ി യാ െച ്. ആ വിേശഷണവിേശഷ ഭാവം ത െ ാനായി ് “അ” എ െ ി െന “ത ” എ ിയയിൽ െ േചർ . അേ ാൾ, “ഞാൻ ത കം നീ വാ യിേ ാ?” എ മഹാവാക ം സ ീർ വാക മായി മ . ഇതിൽ ത വിേശഷണ വാക ിെല വിന തെ ; അ ധാനവാക ിെല കെ വിേശഷി ി ം െച . ഇൗ അന യ മം ഇം ീഷിൽ Did you read the book I gave you? എ Relative Pronoun ടാ േയാഗെ ാൾ ഒ ം അ മ . കാൽെഡ ൽ സംബ ിക െട അർ ം േപെര ിൽ ഘടി ി ാൻേവ ി കാ ി േഗാ ികൾ ഒ ം ഇവിെട ആവശ മി . േപെര ം ആഖ ാത ിൽനി ാ േപെര ി ം വ ം. എ െന:



താകയാൽ ആഖ ാത



ി



േഭദ



െള ാം



269



േകരളപാണിനീയം



നിർേ ശകം പറ — പറ — വർ പറ — പറ — തം പറ ം — പറ മ — ഭാവി



വിധായകം പറേയ — പറേയ — വർ പറേയ ി — പറേയ ിയ — തം പറയണം — പറേയ ം — ഭാവി



നിേഷധകവിധായകം അ ായകം പറേയ ാ — പറേയ ാ — വർ പറയാ — പറയാ — വർ പറേയ ാ — പറേയ ാ — തം പറയായി — പറയായ — തം പറേയ ാ — പറയ ാ — ഭാവി പറയാം — പറയാമ — ഭാവി  പറയാ — പറയാ — വർ  പറയാ — പറയാ — തം നിേഷധകനിർേ ശകം.  പറയാ — പറയാ — ഭാവി. പറ ി — പറ ി ാ — വർ പറയ ത് — പറയ താ പറയവഹിയാ( ) — പറയവഹിയാ പറെയാലാ( ) — പറെയാലാ േപെര ം ഒ വാക ബ േള ം റി കടി ഉ എ



ിെ



.എ



നിേഷധകനിർേ ശകം നിേഷധകവിധായകം നിേഷധകാ ായകം നിേഷധകവിധായകം



ിയാപദമായ നാമവിേശഷണമാകയാൽ അ ് സകല സം െന:



പ ി — കർ ാ േചാ ് — കർ ം േപന — കരണം



ഞാൻ വഴിേചാദി പ ൻ — സാ



ഞാൻ കടംെകാ ി — സ ാമി ഇരി വീ ് — അധികരണം ദ ാദശി േനാ ഫലം — േഹ േഹ — മദ്ഭാവസംബ ം ി അടിെകാ േവദന — ടി



സം ത ിൽ “യത് ” എ ം ഇം ീഷിൽ “Who, which” എ ം ഉ വ േപ ക സർ നാമം െച ി ഭാഷയിൽ േപെര െളെ ാ നിർ ഹി ാം. എ െന, ഭാഷ — േദവിതൻെചാെ സം തം — കംേസാ യസ



ാം െന



കം കിന ക



ൻ — . ഗാ.



ദയം േദവ ാഃ സർവാ വാചഃ



ാവി



ൻ.



ഇം ീ ് — Kancha into whose heart the queen’s words had entered. നിേയാജക കാര ിൽനി മാ ം േപെര ം ജനി ി . ഇൗ കാര ി േവ െറ ം ൈവല ണ ്. അ ായകവിധായക ളിെലേ ാെല ഇതിൽ അ േയാഗം മ . ഇതിൽ ഷവചനവിഭാഗം ത യ ളിൽ െ കാ .



.



270



11. അംഗ



ിയ



കാലേഭദം ഇതി വ ി . നിേയാജക കാര ിെ ഇൗ വക ൈവല ണ ൾ നിമി മാ ് വാ വ ിൽ കാരം എെ ാ പാധിതെ സ ീകരിേ ിവ ്. അെ ിൽ അ ായകവിധായക െള അ േയാഗ ളിൽ േചർ െകാ ാൽ കാരം എ ഇന ി ് അവകാശേമ വ ത . 145. െവ ം േഭദകമായി ം



േപെര ം ചിെലട



ളിൽ.



േപെര ം വിേശഷണവാക ിെല ആഖ ാതമാകയാൽ അതി ് ഒ കർ ാ ം യഥാ സംഭവം മ കാരക ം ഒാേരാ ി ം പരി ദ ം േവണം. എ ാൽ ചിെലട ് ഇൗ വക വാക പരിവാര െളാ ം ടാെത ഒ െവ ം േഭദക ിെ നിലയി ം േപെര ം കാ ം. ഉദാ: െവ



പ , നീ



വടി, െപ



ായം.



ഇവിെട ഏ െവ േവാ ആ പ , ഏ നീ േവാ ആ വടി, ഏ െപ േമാ (വ താ േമാ) ആ കായം എ വാക തിെന എ കാണി ി ി എേ ഉ എ ി പറ നി ാം. വാ വ ിൽ േഭദക തികൾ ം പസി ി തി തിക ളായ ധാ ൾെ ാ മാകയാൽ േപെര പം െവ , നീ ( തം), െപ ം (െപ ക െട ശീലഭാവി) എ വ േത ഉ . െവ , നീ എ ിവയിൽ െവ — െവ — െവ ; നീ — നീ — നീ എ താർ ം വിവ ിതമ . െവ , നീള എ അർ േമ നാം ഹി . ഇൗ വക േഭദക ൾ നാമാംഗം എ ടി േപർ െകാ ി േപെര മായി ജനി യാൽ അ കൾ “നാമാംഗജം” എ വിേശഷസം െച ി ്, െപര് — െപരിയ — െപ ം; െചറ് — െചറിയ; നറ് — ന ം; െചം — െചവ ; — ം; വൻ(ൽ) — വലിയ; െകാ — െകാടിയ, െകാ ം ഇത ാദി പല േഭദക ം ഇൗവിധം ഉ ായവയാ ്. േപരാ ്, െച , ന ന ി, െച ി, െമാഴി, വൻേതൻ, െകാ േവലി എ മ ിൽ തികെള െ ഉപേയാഗി ാ ം വി േരാധമി . എ ി ം തികൾ നാമ േളാ േചർ സമാസിേ നി ; േപെര ത യം േചർ ാൽ സ ത പദ ളാ ാെമ സൗകര ം ം. 146. േപെര ം ലിംഗേയാഗ



വ മാഖ ാതനാമമായ്.



ാൽ



േപെര ം നാമെ വിേശഷി ി യാൽ അ ് േഭദക ിെ ാനമാണേ ാ വഹി ്. അതിനാൽ േപെര ിൽ ലിംഗ ത യം േചർ ാൽ അ മ േഭദകംേപാെല നാമമായ് മ ം. അ െന ഉ ാ നാമ ി ് “ആഖ ാതനാമം” എ േപർ. േപെര നാമെമേ ാ ിയാംഗനാമെമേ ാ േപർ െച ാ ം വിേരാധമി : ഒരാഖ ാതം നാമമാ യി മ ം അതിൽ സാധാരണനാമ ളിെലേ ാെല വിഭ ികൾ േച ം ആര



271



േകരളപാണിനീയം



ഭാഷകളിൽ ഒരി ം സംഭവി ത . “അവൻ പറ ഞാൻ േക ; അവൻ പറ



തിനാൽ ഞാൻ അ ാര ം സ തി . അവൻ പറ തിൽ വാ വ ് ”— ഇത ാദി േയാഗ ൾ ാവിഡ ളിൽ സാധാരണമാ ; ആര ഭാഷകളിലാകെ ഇെത ാം യത്, തത് എ വ േപ കസർ നാമ െട സഹായം ടാെത സാധി ത . “സ യദ േവാചത് തദഹമ ൗഷം; സ യദേവാചേ നാഹം തമർ മംഗ കാർഷം; സ യദേവാച ാ ി വാ വം.” അ ാ ം കർ ണി േയാഗം സ ീകരി ് “േതേനാ മഹാമ ൗഷം; േതേനാ ത ാ മർ മംഗ കാർഷം; േതേനാേ ഽ ി വാ വം” എ പറ യണം. ഒ വാക ിെ ആഖ ാതമായി നി കർ കർ ാദികാര േളാടന യി ാ ം നാമമാകയാൽ എ ാ വിഭ ികളി ം േയാഗം വരാ ം കഴി ം എ സംഗതി ഒാർ ി ാൻ േവ ിയാ ് “ആഖ ാതനാമം” എ േപർ െകാ ്. അൻ, അൾ, അർ, എ ലിംഗ ത യ െള ൻ തെ വിവരി ി േ ാ. സ ിയിൽ വകാരാഗമം േചർ േപെര ത യമായ അ അവൻ, അവൾ, അവർ, അ ് എ ായി മ . അവൻ, അവൾ, അവർ എ ിവെയ ഒാൻ, ഒാൾ, ഒാർ എ സംേ പി ാ ്. ഉദാഹരണം: അറി അറി അറി



വൻ — അറി േ വൾ — അറി േ ്—



 ാൻ ാൾ വർ 



അറി വവൻ (ഉം) അറി േവാൻ ( അറി വവൾ, അറി േവാൾ, അറി വ ് അറി ത്



 വൻ — അറിേ ാൻ വൾ — അറിേ ാൾ തം  ്—  ം) അറിവവൻ, അറിേവാൻ അറിേവാൾ ഭാവി  അറി . അറി അറി



അ ായകവർ മാനം വിധായകവർ മാനം അറിയാ വൻ, — േ ാൻ. അറിേയ വൻ, —േ ാൻ അറിയാ വൾ, — േ ാൾ. അറിേയ വൾ, —േ ാൾ അറിയാ ് അറിേയ ്.  അറിയാ വൻ, അറിയാ വൾ, അറിയാ ് — വർ  അറിയാ വൻ, അറിയാ വൾ, അറിയാ — തം നിേഷധകം  അറിയായവൻ, അറിയായവൾ, അറിയായ — ഭാവി േപെര േവ പനി െ



ിൽ “അറി ം” എ ഭാവി പം തെ യ ാെത “അറി മ” എ ശരിയായി പം കാ ിെ ി ം അറി വവൻ അറി േവാൻ എ നാമാവ യിൽ ി കാ തിനാൽ േപെര പ ിൽ അ എ ത യ ാനം വഹി േലാപി േപായതാെണ െതളി .



കർ ാ ് വ ാവി ് അ ാതേനാ, അപരിചിതേനാ ആയി ദി ിൽ ം ീേഭദ വിവ യി ാ തിനാൽ േകവലകർ ർ ിൽ ന ംസക േപെര നാമ െള ഉപ



272



11.



േയാഗി



ാ



വ



്, എ ഭർ



െന:



ാെവ



ചിെലട ് േപെര നാമ യേബാധ ാ . അ



അംഗ ിയ



റി



—വ



്=വ



തിെ കർ



ി ് ആഖ ാത ം െ



ാ=വ



യാൾ



മായി റി തിെ േശഷേമ അന



ാടിയിൽ േതാ തിന േയാ ് — േതാ — അതി ്.



ഇം ീഷിൽ what സർ നാമ ിെ ഉപേയാഗം ഇൗ മ ിലാ ്. ചിെലട െള തത്കാലവിേശഷണ ളാ ി ഉപേയാഗി കാ ം: വീരെന വ ക = വീരെന വ വനായി ക . ഇ ം ദഹി ക — ശി. . (ദഹി തായി ക .)



് േപെര



എ ാൽ — വീരെന വ ക — നാഥെന േപാ ക ി േ ാഎ ഗാഥാ േയാഗ ി സാ ത ം സ ാദി ് യാസം തെ . ഒ െന േപാക (േക. രാ.) ഇത ാദി േയാഗം തമിഴിെ അ കരണം െകാ വ താ ്. ഒ വ േമടി നായിെന െ ആയിരി ം. എ “നാ ് തെ ” എ േവ താ ്. അെതാ ൈശലീവിേശഷെമ സമാധാ നെ ടണം. വാ ിയ “നാ ് തെ ” എ ായാൽ “വ ഭർ ാെവ റി ”എ , ൻകാണി ഉദാഹരണ ിെലേ ാെല “വാ ി ആൾ നായായി ” എ ർ ം േതാ ിേ ാ ം. അ ടാതിരി ാൻ േവ ിയാ ് “നായിെന” എ കർ മാ



്. കർ ണി േയാഗം ഉ ായി െ ിൽ വാ െ ് “നായായിരി ം” എ



േയാഗി ശരിെ ാമായി . കർ ണി പമി ാ തിനാൻ കർമവിഭ ി തെ വിേധയമായി പേയാഗിേ ിവ . “ക ി മാര ാർ” എ ം മ ം ഇ ് — െ നിരർ ക േയാഗം പാദ രണ പറയാം. നാമ ളി ം ഇൗ മാതിരി േയാഗം ൻ പറ ി ്.



ിെന



2 വിനെയ ം 147. വിനെയ



ള േ ; ൻ, പിൻ, തൻ, ന , പാ



ികം.



ൻവിനെയ ം, പിൻവിനെയ ം, തൻവിനെയ ം, ന വിനെയ ം, പാ ികവിനെയ ം എ വിനെയ ം അ വിധം. ഇതിൽ ൻവിനെയ ം തകാല ി ിയാവിേശ ഷണ ിയെയ ം പിൻവിനെയ ം ഭാവികാല ി ിയാവിേശഷണ ിയെയ ം പിൻവിനെയ ം ഭാവികാല ി തിെന ം കാണി . ഇൗ റ ന വിനെയ ം തഭാവികൾ ന വർ മാനകാലെ റിേ താ ന ായം. എ ാൽ അ ം വിേശഷ ്. ാവിഡ ളിൽ ശരിയായ വർ മാനകാല ിെ ഹം തെ



273



േകരളപാണിനീയം



ആദികാല ിൽ ഉദി ി ി ായി എ ാ ് ഉൗഹെമ ാപി ി േ ാ. കാല യ ി ം ഒ േപാെല േച താ ന വിനെയ ം, അതായ ് കാല തീതി യി ാ ്. ന വിനെയ ി േവെറ ം ചില ൈവല ണ ് ഉപരി



മാ ം. പാ ികവിനെയ ം “ഒ വിധം സംഭവി പ ം” എ സംഭാവനെയ കാണി . തനിേയ നി ാ ന വിനെയ ംതെ തൻവിനെയ െമ ്. ഇനി ഒാേരാ ിെ ം പസി ി: 148.



ർബലം ത പം താൻ സ യം ൻവിനെയ മാം.



താഖ ാത ിെ പംതെ ർ ലെ താ ൻവിനെയ ം. ർ ലെ ാ ം ബലെ ാ മാർ ം ് ാവി ി ്. ത ത യം േചർ ധാ ത െ ൻവിനെയ ം. അതിെന ഉറ ി ാൽ വിനയായ ആഖ ാതം; ഉറ ി ാ ാൽ പ വിനയായ വിനെയ ം. ഉദാ: } സം തീകരണം ർ ലെ പം പ വിന; ഞ ൾ ഇവിെട വ ് േചർ ഞ ൾ ഇവിെട േചർ ് വ . വി തീകരണം െകാ റ ി ് വിന. അവൻ മതിലിൽ ചാടിേ റി അവൻ മതിലിൽ േകറി ാടി. പറ



െച



കേരറി



}



പരദ ിത ംെകാ ിൽ ബലെ



് ർ ാ



ലെ



പം



് പ വിന; അ വിന.



ിൽ — ഇതിൽ “കേരറി” വിനയാകയാൽ “കേരറി എ പരദ ിത മി .



ിൽ”



149. േചർ



പിൻവിനെയ ിാൻ േനെര, ഭാവിയി േലാ.



പിൻവിനെയ ാ തി ്, േനെര ധാ വിൽ ആൻ എ ത യം േചർ ണം. ഉദാ: േപാക് — േപാകാൻ, േപാ വാൻ. ഇരി ാൻ, ഇരി ാൻ, ഇരി വാൻ. ഉൺ — ഉ ാൻ, ഉ ാൻ, ഉ വാൻ. വ ് — വരാൻ, വ വാൻ. ഉ ാൻ േപായി; കളി ാൻ വ ; കാണാൻ െച



െ



േയാ ഭാവികാല



പ



ിേലാ



.



തമിഴിൽ ആൻ ത യം അ ർ മാ ്. “ ളി ം വേ ാം” എ ഭാവി വിന തെ െച മിഴിൽ വിനെയ മായി പേയാഗി ാം നാേടാടി ാഷയിൽ “ ളി വ ാൻ”



274



11. അംഗ



ിയ



എ ് ന വിനെയ മാ പേയാഗി നട ്. എ ാൽ “വാൻ, പാൻ, പാ ” എ ന ലിൽ പിൻവിനെയ ത യ െള പരിഗണി ി തിനാൽ ആദികാല ിൽ തമിഴി ം ഇവ ചാര ായി എ സി ി . 150. അ



പാധി ിയ ന വിനെയ ര ; അകാരംതാൻ, കകാരംതാൻ ഉക താനായതിൻ റി



കാലം, കാരം, ഷൻ ഇത ാദികളായ ഉപാധികെളാ മി ാെത േകവലമായ ിയ െയ ആ ് ന വിനെയ ം റി ്. അതി ് അ, ക, ഉക എ ഇൗ ിൽ ഒ ത യമാ ം. െചേ ൻ എ പറ േ ാൾ ിയയിൽ ഞാൻ എ ഷവചന ം, തകാല ം ടി ഉൾെ . െച ണം എ തിൽ ശാസന എെ ാരംശം അധികമാ യി ്. െച എ ന വിനെയ ിൽ ഇൗവക ഉപാധിെയാ മി . െച ആൾ ഏെതേ ാ, എേ ാൾ െച െവേ ാ, ഒ വക അവേ ദേകാപാധി ം തീതി ാ ി . പര െ േ ാെല അ ് നി പാധിയായ േകവല ിയെയ റി േത . അ െകാ ് അതിെന ആഖ ാതമായി ം ആഖ (കർ ാ ് ) ആയി ം ഉപേയാഗി ാം. “വ ാജം പറക ശരിയ ” എ ിട ് “പറക” നാമംേപാെല കർ ാവായി നി ;“ ഖമായ് വാ ” എ ിട ് ആഖ ാത (ആശംസക കാരം) ിെ ാനംവഹി . ന വിനെയ ിെ ഇ മാതിരി ഉപേയാഗ ൾ േനാ േ ാൾ അതിെന വിനെയ ിെ ിൽ ഉൾെ േത ശരിയ . എ ാൽ നാമമായി ം വിനയായി ം ഉ ഉപേയാഗം ഇതി ് കാല മ ിൽ ഏർെ തായിരി ണം. വാ , വാഴാം, വാഴ ണം, വാഴേ — എ പ ളിൽ അതാ കാല കാര െട അർ തീതി വ ം; അെതാ ം ടാെത േകവല ിയാമാ മായ “വാ ” എ പം ിയാ ാന പ േയാഗി േ ാൾ ആദരം, ആശംസ തലായ അർ ൾ ംഗ മായി കാശി ം എ ാെത ശ വാച മായി വ ി . അ കാരംതെ “േകാേനൻ” = ഞാൻ രാജാ വാ ; “അടിേയൻ” = ഞാൻ ദാസനാ ഇത ാദി േയാഗ ളിൽ (തമിൾ, വിന േ ർ) നാമ ൾ ഷ ത യേയാഗ ാൽ േനെര ആഖ ാത ളായി ീ ംേപാെല “വാ യാൽ” ഇത ാദികൾ വിനെയ ം േനെരതെ നാമമാ ് ചമ താ ്. എ മാ മ , െച ്, െച തിെന, െച തിനാൽ, െച തി , െച തിെ , െച തിൽ എ ് ആഖ ാതനാമ െളേ ാെല ന വിനെയ പെ എ ാ വിഭ ികളി ം േയാഗി ാറി . െച , െച യാൽ, െച യിൽ എ വിഭ ിക ളിൽ മാ േമ ഇതി പേയാഗം നട ; െച ് എേ ാ െച െട എേ ാ ആ ം േയാഗി യി . െച േവണം, െച ആം, െച െ ക, െച ഇത ാദി ാൿ േയാഗ ളിലാ ് ന വിനെയ ിെ ശരിയായ േയാഗം. ഇ കളിൽ അതി ിയാവിേശഷണത ം മായി കാ ്. ന ൽകാര ം ഇൗ പെ വർ മാനകാല ിെല വിനെയ മായി ഗണി ിരി ; വർ മാനകാല ിെ തീതി



275



േകരളപാണിനീയം



ഒരിട ംതെ മായി കാണാ യാൽ ന വിനെയ ം എ േപർ േഭദെ ി. തഭാവികാല ൾ മേ െത ം തി െട ം നാമ ിെ ം ഇട െത ം സം ് അന ർ ത ം വ ാഖ ാനി ാം. ഇൗവക അസ ാരസ ം മ ം പരിഹരി ാൻേവ ി ഇതി ് അനവേ ദകം എ ം സം െച ി ്. അ, ക, ഉക എ ത യം പറ തിൽ അ ആ ് ാചീന ം ാൿ േയാഗ ളിൽ കാ ം. ക, ഉക ര ം അതിെന നീ ി ഉ ാ ിയ ം ഇട ാല നട ിൽവ മാ ്. ഉദാ: െചയ് — െച , െച , െച ക. േകൾ — േകൾ അറിക, അറി ക. ഒാ ് — ഒാട, ഒാ ക ർ



വ



നാ



ളിൽ ക



151. ഇൽ കി കിൽ



ർ വൽ പാ



ത യം േയാജി



ാ



, േകൾ



ക. അറി — അറിയ,



തിനാൽ ഉക മാ േമ ഉ



.



ത യ ൾ ിക ി ്.



ന വിനെയ ി ് അ, ക, ഉക, പറ കിൽ, ഉകിൽ, എ യഥാേയാഗം ത യ



േപാെല പാ ൾ.



ികവിനെയ



ി ് ഇൽ,



ഉദാ: െചയ് — െച ിൽ, െച ിൽ, െച കിൽ. അറി — അറിയിൽ, അറികിൽ, അറി കിൽ. േകൾ — — േകൾ ിൽ, േകൾ കിൽ. ഒാ ് — ഒാടിൽ, ഒാ കിൽ, — “എൻ” എ ഖിലധാ വിെ ം “ആ ക” െട ം പാ ികവിനെയ ളായ “എൻ കിൽ”, “ആകിൽ” എ പ ൾ നിപാത ളായി ീർ ീ ്. ഇവെയ ആഖ ാത ിൽ േചർ ാ ം സംഭാവനയർ ാ ം. എ െന: വ ് — വരിൽ, വ കിൽ, വെ ിൽ, വ െവ ിൽ, വെ ിൽ, വ െവ ിൽ, വ െമ ിൽ, വരാെമ ിൽ, വരെ എ ിൽ, വരണെമ ിൽ, വരാ എ ിൽ, വരാെ വ ാകിൽ, വ മാകിൽ, വ ാകിൽ — ഇത ാദി 152.



തകാല ിലാൽ േചർ ാം പാ ികെമ ്.



ിൽ, വരാ



െവ ിൽ



276



11. അംഗ



ിയ



തകാല പ ിൽ ആൽ എ ത യം േചർ ി ം പാ ികവിനെയ ാ ാം. െചയ് — െച ാൽ; അറി — അറി ാൽ; േകൾ — േക ാൽ; ഒാട് — ഒാടിയാൽ. ഇൗ ആൽ ത യം സം ത ിെല “കാല” ശ ം തെ ആയിരി ാം. തമിഴിൽ ഇൗ പം” െച ാ ാൽ” എ കകാരം േചർ ാ ്. അ െകാ ് മലയാള ി ം തേപെര ിൽനി ാ ത യം വ ്. േപെര ത യമായ അകാര ം പാ ിക ത യ ിെ ആദിവർ മായ കകാര ം േലാപി എേ ഉ . ഇൗ ര വർ ൾ മ പെല ട ം േലാപി മാ ്. അർ േയാജന ം ന വ ്. വ കാലം = വ പ ം. തമിഴിൽ ഒ ാൽ = ഒ പേ എ േവെറ ല ളി ം കാലശ ി സംഭാവ നാർ ിൽ േയാഗം കാ ്. ആധാരികാ ത യമായ കൽ(കാൽ)ക കാരേലാ പ ി തിവിധിയായ ർ സ ര ി ദീർഘം വിടാെത ആൽ എ ാ ് ചമ എ ം വരാം. കാൽ എ ആധാരികാ ത യ ി ലം എ ാണർ ം. അതി ം സംഭാവനയർ ം എ ിൽ േയാജി ം. 153. ഏതാനേവതാൻ തൻവിന-



െയ



ിൻ



റിയായ ്.



ഏ എേ ാ, നീ ീ ് അേവ എേ െയ ാ ം. എ, അെവ എ



ാ ധാ വിൽ ത യ ാന സ മായി മാവാം. ഉദാ:



െചയ് — െചെ , െച േവ, േകൾെ “േജ



നിരിെ



വംശ



ിൽ േ



, േകൾ



േചർ



ാൽ തൻവിന



േവ.



ൻ ഞാെന



വ െട ഭാവം.”



മ വിനെയ െളേ ാെല ഇ ം ിയെയ വിേശഷി ി എ ി ം വിേശഷണ ത ംെകാ ന ഗ്ഭാവ(കീഴട ൽ) ി റ തിനാൽ സ ാത ി ത െ താൽപര ിലാ ് തൻവിനെയ ം എ േപർ െച ്. തനിേയ നി



സ ാത ് തൻവിനെയ ം. േത ളി, വരാൻേപാ കാര ം ഇത ാദികളിൽ “േത ് ”, “വരാൻ” എ ൻ — പിൻ വിനെയ ൾ എ േ ാളം സ വിേശഷ ൾ കീഴട േവാ അ േ ാളം “േജ നിരിെ ...” എ തിെല ഇരിെ , “എ ാ ് ഭാ വം” എ വിേശഷ ി കീട ി എ ് അ ഭവസി മാണേ ാ. പസി ി േനാ േ ാൾ ന വിനെയ ിൽ എ േചർ േത ഉ തൻവിനെയ ം എ പറ



്എ മാ ്. തമിഴിൽ തൻവിനെയ ിെ ാന ന വിനെയ ംതെ യാ ് ഉപേയാഗി ം. “െച േവ ം” എ ് അ േയാഗം േചർ തമിഴ് പം മലയാള ിൽ “െച ണം” എ വിധായക കാരം എെ ാ തിയ ഇനമായ േപാ െലതെ യാ ് ന വിനെയ ം എ എ നിപാതം േചർ തൻവിനെയ ം എ



േത കം ഒ വിനെയ മായി ീർ ്. ആഗമം ഒ ടി െല ന വിനെയ



ിെ



ി േനാ വിഭ



േ ാൾ പാ ികവിനെയ ം തൻവിനെയ ം േപാ ി പംതെ ആയിരി ണെമ േതാ . ന വി



277



േകരളപാണിനീയം



നെയ ിൽ നാമ െളേ ാെല ാേയണ മി വിഭ ിക ം േചർ ാ വിവരം ൻ ാവി ി േ ാ. അതിനാൽ പാ ികം ആരംഭകാല ിൽ വ ക + ഇൽ = വ കയിൽ = വ കിൽ (അകാരേലാപ ാൽ) = വ ിതിയിൽ = വ പ ം, ഇ െന ആധാരികയിെല പ ം, അതി ം തൻവിനെയ ം ഏ എ വിഭ ാഭാ സ ിെല പ ം ആയി ിരി ണം. ഇനി വിനെയ െട േയാഗവിേശഷ െള ി സ ം വിചാരണ െച ാം — ൻ — പിൻ — ന വിനെയ ൾ അത േപരിന പമായി വിേശഷ ിയ െട ൻപി ം പിൻപി ം അേതാ സമകാലമാ ിയകെള റി . ൻ ം പിൻ ം വളെര അ േ ാ രേയാ ആവാം. “മ ഷ ർ ജനി വളർ മരി ” എ ഉദാഹരണ ിൽ ജന നം, വളർ , മരണം ഇവ ത ിൽ മഹ ായ അ രം ഇരി ാം; േനെരമറി ്, “െകാ വ ക” “പറ യ ക” ഇത ാദികളിൽ െകാ ക ം വ ക ം; പറ ക ം അയ ക ം അ കാലം െകാേ അ രിതമാ . ാൿ േയാഗമായി വ ൻവിന െയ ളിൽ ഒെ ം ഇൗ സാമീപ ം കാ ം. “ ൻ തനെയ ം ശി പാലെന ം െകാ ാൻ അവതരി ” എ തിൽ ര േപെര ം െകാ ത ിൽ വളെര കാലവ വ ധാന ്. “ഇ ക” െട അ േയാഗം ൻവിനെയ െ ം “ആയി ” എ നിപാത ിെ േയാഗം പിൻവിനെയ െ ം ഒ േത മി ിയാെല േപാെല കാശി ി ം. ഇൗ ഉപായംെകാ ് ധാന െ ം കാലതാരമ െ ംമ ം ത െ ാൻ സൗകര ്. എ െന: { 1 { 2



ാധാന ം രാമസ ാമി ഇവിെട താമസി പഠി രാമസ ാമി ഇവിെട താമസി ി പഠി രാമസ ാമി ഉ രാമസ ാമി ഉ



ാൻ േപായി ാനായി േപായി.



കാലതാരതമ ം



{



രാമസ ാമി വ ് രാമസ ാമി വ { രാമസ ാമി പഠി 2 രാമസ ാമി പഠി 1



ളി ് ഉ . ളി ി ് ഉ . ാൻ വരാൻ ഭാവ ്. ാനായി വരാൻ ഭാവ



്.



ാൿ േയാഗവിേവചനം രാമസ ാമി േപായിരി . രാമസ ാമി േപായി ിരി രാമസ ാമി പറയാൻത കാര മി . രാമസ ാമി പറയാനായി ത കാര മി .



.



എ ാൽ — പറയ കാരണം, പറയാൻത കാരണം, ഇത ാദി വിനെയ ൾ ത െ വ മാ ം െച ല ളിൽ മായ അർ താരതമ ം സാധാരണയിൽ ഗൗ നി മാറി . അ ർ ം ചില ല ളിൽ ന വിനെയ ി പകരം പിൻവിനെയ ം േയാഗി കാ . എ െന: “മ ഷ രായാലിവ ര



ിെലാ



ഇവിെട കഴി ാൻ “േവണം” എ െലാ നിന ി േവണം.



നിന േവണം സമയം കഴി ാൻ.”



തിെ



കർ



ാവാ



. സമയം കഴി



് ഇവ ര



ി



278



11. അംഗ



ിയ



മി ല ളി ം േയാഗ ം വ ൽ ി ം അ സരി ൻവിനെയ ി ർ കാല ിയ ം പിൻവിനെയ ി ിയാർ ിയ മാ അർ ം. അവയിൽ നി ൻവിനെയ ി ് “അതിെ േശഷം” എ ം മേ തി ് “അ േ ശി ി ് ” എ ം അർ ം ധാരാളം ഉളവായി. എ െന: ം കഴി രം േവശി (ശി. ) = കഴി തിെ േശഷം. രാമൻ ജനി ി ് ഏ വർഷമായി = ജനി തിെ േശഷം. രാമ ാകാൻ അ ഹി = ഉ ാകണെമ േ ശി ി ്. ഇൗ മാതിരി എ െന:



ല



ളിലാ



്ര



വിനെയ



ം ഭി



നിമാർ േചാദി ി ് തൻ പറ കഥ രാമസ ാമി ഉ ാകാൻ അയാ െട അ ൻ േനർ



കർ



ക



ളായി മ



ം



വഴിപാ ്.



കർ ാ, കർ ം തലായ പരി ദ (attribute) െളാെ ം േത ക തിനാൽ ഒ ി മെ ാ ി അംഗഭാവ ി ഹാനി വ െവ ശ ി ാനി . ഇവിെട ം സാമ രാജാ ് ച വർ ി മഹാരാജാവി കീഴട ംവ ം അംഗ ി ് പര വസാന ിൽ അംഗി െട േനെര ചായ് ടാതിരി ി . ഇ െന പൗർ ാപര മർ ം ിരെ േതാ ടി ൻവിനെയ ി ് ആ സംബ ിെ ർശ കാര കാരണഭാവം, നി മി ൈനമി ികഭാവം തലായ എ ാ അർ ളി ം നട വ . ഉദാ: അവ ാഭരണം വി ിെ ാ ലാഭം േവണേമാ? മ വനയ ി വ ഞ ൾ ഭീമെ ത ടേമൽെകാ ചാക പറേ ഖം വ െകാ തേ ശമംവ



— — — — —



ചാണ. േക. രാ. ഭാര. നള. പ. ത.



പിൻവിനെയ ി ് ഇ ാ — ശ ി — സാമർ — പര ാ ദ മാദ ർ കധാ േയാഗ ിലാ ് ധാരാളമായ േയാഗം. ഇവതെ ഉേ ശികാവിഭ ി ം അർ മാകയാൽ േപെര നാമ െട ഉേ ശിക ം പിൻവിനെയ ം പര ായമായിവ . ഉദാ: ളി ാൻ േപാ ളി ാൻ ഇ ി പറവാൻ കഴി ം പറവാൻ ഭാവി ൻവിനെയ െന:



= ളി = ളി = പറ = പറ



ം പിൻവിനെയ



അവേനാ ് പറ



ിെ



തി േപാ തി ് ഇ ി തി കഴി ം. തി ഭാവി



ം ഗമ മാന ിയെയ കാര ം. ഉ



ാൻേനര



.



.



. റി ം ് ഉറ



വർ ്.



ി



ം. എ



279



േകരളപാണിനീയം



ഇടേ ാ കൾ വ കാരണവശാ ം റ കാലം ജനസ ാരമി ാെത കിട േപാ യാൽ ഇ റ ടിയാനവ ാർ ത െട രയിട െട അതിർ ി നീ ിനീ ി അതിെന വളെര ഇ ി ള േപാെല ി ം പി ി വിനെയ ൾ ന വി ലേ തിെ മി വിഷയ െള ം േമണ ആ മി ിരി . ന വിനെയ ിെ അധികാരം ത ാ വിേശഷ ിയ ം വിേശഷണ ിയ ം സമകാല ളായിവ ല ളിലാണേ ാ. ഒ ം ഏ റ കൾ ടാെത ര ിയകൾ ഒേര കാല ിൽ നട ് അ ർ മാ . അതിനാൽ “െചാ ട ിനാൻ” എ തമിഴിെന അ സരി ാചീന േയാഗ ിെ ാന ിൽ അർ ാചീന ാർ “െചാ ാൻ ട ിനാൻ” എേ ാ “െചാ ി ട ിനാൻ” എേ ാ വ വഹരി ം. “ വ ളിേ കഥ” എ



േയാഗ ിൽ അർ ം “ വ ളിയ പ ിൽ േക കഥ” എ ാകയാൽ അ ളിയ ം േക ം ഒേര കാലേ സംഭവി . എ ി ം അ ളലി ം േകൾവി ം സഹജമാ േഹ േഹ മ ാവം മാണി ് തദ്ഗതപൗർ ാപര ദ ാരാ അ ളലി േകൾവിെയ ാൾ ർ ത ം ക ി ് അതിെന ൻവിനെയ മാ ിയിരി . ഇ കാരം തെ മ ല ളി ം സമാധാനം ികൾ ഉൗഹി െകാ െ . ന വിനെയ ി ് ഇ െന ഒ വഴിേയ ചാരം റ തിേനാ ടി മെ ാ വഴി േയ ചാരം വർ ി ി ്. നാം വാ വ ിൽ േതാർ തിെ േശഷേമ നന . എ ി ം “േതാരേ ാെര നന ” എ ധാരാളം േയാഗി മാ ്. “േതാര” എ ന വിനെയ ിൽ നി ശാ മാ ളവാ േബാധ കാരം േതാ ം നന ം ഒേരകാല േവ ിവ ം. അ ് അസംഭാവ മാ ്. ഇൗ ത ിൽ നി ശ ാ ശാസനശാ ിെല ര സി ാ ൾന െവളിെ . (1) ഒൗദാസീ ന ന ായം (2) ട ത ായനന ായം. ഒ ാമേ “െചാ ട ി, െചാ ാൻ ട ി” എ േപാ ല ളിൽ ിതമായ േഭദെ അലസത ലം ഗൗനി ാതിരി . ര ാമേ തിെ സ ഭാവം “േതാെര േതാെര നന ” ഇത ാദികളിെലേ ാെല വിവ ിതെ കഴി ം ടമാ ണെമ ഉേ ശ ിൻ േപരിൽ ഇ ാ തി െന ഉ ാ കയാ . ഇൗ ര പര രവി ളായ ന ായ െട ം, ഇവയി ം ബലമായ ഒൗപമ ന ായം അെ ിൽ ഉപചാരന ായം എ തിെ ം വിലാസംെകാ ്ശ ൾ പ ി ം അർ ി ം നാൾ നാൾ ജനി െകാ വ േഭദ െള ആസകലം വ ാഖ ാനി ാം; എ ി ം ഇൗ താ തമായ ശാ ീയസി ാ വിചാരം ഇവിെട നി െ . ഇൗവിധം വിഷയസേ ാചംവ തിനാൽ ന വിനെയ ം എ എ നിപാത ിെ സഹായേ ാ ടി ിയാ ബ ം, ിയാല ണം ഇത ാദി അർ തായ തൻ വിനെയ ം എെ ാ തിയ ഇനമായി ീർ . പാ ികവിനെയ ം ന വിനെയ ിെ ഒ വകേഭദേമ ആ . എ ൻപിൽ െ തിപാദി ി െ ാ. അതിനാൽ ധാനമായി വിനെയ ം േ ഉ എ ം പറയാം. നി പാധികമായ



ിയെയ



റി



ന വിനെയ



ി



സ ത ി മായ അംഗഭാവ



280



11. അംഗ



ിയ



െ ഗൗനി ാ യാൽ ധാന ിയാ ാന ി ം ിയാത ിൽ അനാ ലം നാമ ിെ നിലയി ം േയാഗം നട ായി വ . ബ മാനം, ഭ ി, വിനയം തലാ യവ െട വിവ യിൽ ആ , അ , വിധി ട ി വിേശഷാർ െട ർശ നിേയാജകാദി കാര ൾ ് അനൗചിത ം ശ ി പരി ിയാവാചക മായ ന വിനെയ െ ആഖ ാതമാ ി േയാഗി ട ി. എ െന: ആേര ! േവഷം ധരി കഴി ാ െമ രെച നരപതി േവ വരികേയാ



ാൽ ഇേ



ാ വരികതെ



— ഭാ. ശാ. — നള. — േക. രാ.



നാമപദ െളേ ാെല ഒ വാക ംതെ ഒ ിയ കർ ാേവാ കർ േമാ മ കാരക േമാ ആയിവ ല ളിൽ ആ വാക ിെ ിയാപദെ ന വിനെയ മാ ീ ് അതിൽ നാമ ളിെലേ ാെല ല ം ടെത വിഭ ികെള േചർ . എ െന: തെരെ ാലെച ശാ ിൽ വിധിയ (നിർേ ) നീ ണയാകയാൽ ജയം വ ( േയാ) അവ േകൾ യിൽ ആ ഹ ് (ആധാ) ത ജി െയ ാ ിൽ ന ( തി) കാലാദ പാധികെള ടി വിവ ി ാൻ മടിയി ാ പ െച , െച വ (െചയ്വെതേ ാ) വിധിയ ,” എ ം “ആെത” എ േയാഗി മാ



മ വിനെയ ്. എ െന:



— േക. രാ. — ഭാര. — ഭാര. — നള. ം “ തെരെ ാല െച േയാഗി ാം.



ിെല വിേശഷ പം എ ാവിനെയ ംേപാെല ം



അറി മറിയാെത ം െച െത കൾ ഉ േപാകാെത (േപാകായ്വാൻ) പിടി ശീലമറിയാെത (അറിയാ ാൽ) കളി



,



— ( ൻ) — (പിൻ) ് — (പാ ിക)



ധാ വിൽ കാല ത യം േചർ ാൽ കി പം വിനെയ മാ ്; അതിേ ൽ



ഷ ത യം േചർ ാൽ വിനയാ ം എ ാ ് ാവിഡ ളിൽ െപാ േവ ഏർ ാ ് എ ( ം 105) കാല കരണ ിൽ പറ േ ാ. അവിെട െ അതിെന ി വിചാരണക ം െച ; എ ി ം അവിെട െച വിമർശം പല സംഗതിക ം തീ മാ നി ാ ായി തിനാൽ വളെര ദീർഘ ം െറ വ ാ ല ം ആയിേ ായി ്. അതിനാൽ വിനെയ െള ി ഇൗ കരണം നി ം ൻ ് ആ സംഗതിെയ റി ് ര വാ ടി ാവി വിഹിതമായിരി ം. ൻവിനെയ ംതെ യാ ് താഖ ാതം എ തിൽ സേ ഹ ിെനാ ം വകയി . ശരിയായ വർ മാനകാ ലം ആദ ിലി ായി ; അ െകാ ാ ് ഇേ ാഴെ വർ മാനകാല ി ആഖ ാത ി ് എതിരായി ് ഒ വിനെയ ം തമിൾ — മലയാള ളിൽ കാണാ ്. വർ മാന ിെ ാന ന വിനെയ ി ് എതിരായി ് ആഖ ാതം



281



േകരളപാണിനീയം



ന



ലിൽ പറ ി ിെ ി ം വാെ ാഴിയിൽ അ ് അ ർ മായി ഉപേയാഗി ാ ്. അതിനാൽ പിൻവിനെയ ിെ സംഗതിയിലാ ് സംശയ ൾ തീരാ ്. (1) പിൻവിനെയ ം, “െചയ്വാൻ”, “നട ാൻ” എ ് ആൻ ത യാ മാ ്. ഇതിൽ ഷ ത യം േചർ ി ് ഒ ഭാവി പം ഉ ാ ി . (2) ഭാവികാല ത യം ഉ എേ ാ, ഉം എേ ാ ആ ്, അതി േയാജി ഒ വിനെയ ം കാ ി . ഇ െന ര േപാ യി തീർ െ ടണം. കാല കരണ ിലാകെ ഭാവികാല ിെ അർ ം പ ം ഇ വിധെമ ഖ ിതമായി തീർ െ ി ിെ ം, “െച ം വേ ാം” ഇത ാദികളായ ചില വ ത േയാഗ ളിൽ ഉ നയ കാരം ആവശ െ പം കാ െ ം മാ ം സമാധാനം പറ ് സംഗതി ത ി ള േത ഉ . അതിനാൽ ഇവിെട ആ േക ് നർ ിചാരണ ് എ േ ിയിരി . “കാലവാചി ത യാ ം തനിേയ (നി ാൽ) വിനെയ മാ ം” എ മാ േമ



ിൽ പറ ി . ആൻ ഒ കാല ത യമ ; അ െകാ തെ യാ ് അതി െ തിരായി ് ഒരാഖ ാതമി ാ ്. ഇ ംെകാ ് ഒ ാംേപായി ത ിേ ായി. എ ാൽ ഇൗ ആൻ എവി ചാടിവീ എ ടി ജി ാസ വ . അ എ ന വി നെയ െ നീ ി ാ ിയേത ഉ ആൻ. കർ ാടക ിൽ ഇ ് “അല് ” എ ാ ്; ഒ വിൽ ഉകാരം േചർ ് “അ ” എ ം ആ ാ ്. എ ാൽ അ എ മാ മായി പ ം ധാരാളം നട ്. േകശവൻ എ കർ ാടകൈവയാകരണൻ ഇവിെട ലകാ രേലാപമാ ് വിധി െത ി ം േശഷം ാവിഡ േളാ താരമ െ ി േനാ േ ാൾ അ നീ ിയതാ ് അ ്, അ ാെത അ എ തിൽ ലകാരേലാപമെ െതളി ം. െത ിെല പിൻവിനെയ ം ധാനമായി ് അ തെ . സ രം പരമായാൽ അ ് ൻ േചർ ് അൻ എ ാ ം. ഉദാ: കർ ാടകം — അവ ആ െകലസ മാഡലാരംഭിസിദി . െത ് — അദ ആ പനി േചയനാരംഭിചിവാ . മലയാളം — അവൻ ആ പണി െച ാനാരംഭി ാൻ െത ിൽ മലയാള ിെലേ ാെലതെ ബലെ ക ം നട ്.



അയ = ആയി( ് ) എ



അവ യം ടിേചർ



െത ് — വാ ആ പനി േചയനയ ഉ ാ . മലയാളം — അവൻ ആ പണി െച ാനായി ത ാറായാൻ. ആനി — െ ഉ വം ഇൗ വിധം ആയിരി ണം എ േതാ . സ ികാര മാ മാ കയാൽ നിരർ കമായ ഇ കാല മ ിൽ താദർ ം അർ ഒ ത യമാ യി മ . െത ം കർ ാടക ം ഇതിെന ഉൽ ിയ സരി ന വിനെയ ി െ ഒ നീ ലായി മാ േമ ഉപേയാഗി . തമിഴർ ഇതിെന ഭാവികാലവിനെയ മായ പിൻവിനെയ ിൽ േവശി ി . അതിേല ല മാ ് ന ൽകാരൻ വാൻ, പാൻ എ ആ തിയിൽ പിൻവിനെയ ത യ െള പറ ്. വാൻ = വ് + ആൻ;



282



11. അംഗ



ിയ



പാൻ = പ് + ആൻ; പകാരവകാര ൾ കാരിതാകാരി ൾ റ ഭാവിചി ന ളാ . ഉഎ ി ഭാവി ത യം വകാരപകാര ളായി രിണമി ാ കാരണം അ തെ ാവി ം. മലയാളികൾ ാകെ ആൻ വളെര രസി ; അവർ അതി െന നാമമായി പേയാഗി (അനവേ ദകം എ േപരി ി ) ന വിനെയ ിൽ ടി ിെ ി. “മ ഷ ....സമയം കഴി ാൻ” (265-ാം റം) ൻകാണി ഉദാഹ രണം േനാ ക. ആൻ ഇ െന വിളി ാെത വ കയറിയ വി കാരനാ ്. അവെന ആ ി റ ിറ ിയാൽ ഭാവികാല ത യാ ംതെ പിൻവിനെയ മായി െതളി കാ ം. ഒ ര



ാം പായി തീർ െ േതാ ടി ര ാമേ ം തീർ െ . കാര ിൽ പായി ം ഒ സംഗതിതെ തിരി ം മറി ം ഇ േത ഉ േ ാ. ക ായൽ നീ ി ള േനാ ിയേ ാൾ ളം ളംതെ എ േബാധെ ; അ േയ . ഭാവികാല ത യാ മായ “വ ” “ഇരി ” തെ പിൻവിനെയ ം; “വ വാൻ” “ഇരി വാൻ” എ ആൻ പായലിെ മ ിൽ യ യാ വ ടിയ ്. ഭജനം ് ഉൗരാ ട കയാൽ ആൻ ഉടമ നായ ഉ ത യെ നീ ി ള ി ് ഇേ ാൾ സ ത മായി ീർ ി രി . ഇേ ാഴെ മലയാള ിൽ പം “വരാൻ” “ഇരി ാൻ” എ മാ മായാൽ ധാരാളം മതി. തമിഴിൽ ആനിെ അധികാരം ഇ േ ാളം ി ; അതിൽ വാൻ, പാൻ എ വകാരപകാര ൾ േചർേ നിൽ . എ മ മ , തമിഴിൽ ഇൗ പ ൾതെ വ ത േശഖര ിൽ േചർ േപായി. അ െകാ ് “വ വാൻ” എ താ ് ശരിയായ പം; “വരാൻ” എ ് അതിൽനി സേ ാചി ി ാ ിയേത ഉ . എ ാൽ “വ ക” “ഇരി ക” എ പ െട സംഗതിയിൽ കാര ം േനെര മറി ാ താ ം. വര, ഇരി നീ ിയതാ ് ആ പ ൾ. അ, ക, ഉക എ ത യം പറ തിൽ ഏതാ ് ശരിയായ ന വിനെയ ം എ പര ാേലാചി ാം. വ വാൻ (= വ + ആൻ), വ വിൻ (വ + ഇൻ) എ മ പ ളിൽ കാ േപാെല ഇതി ം ഉകാരം ഭാവിചി മാേണാ എ ാ ് സംശയം േതാ ക. ഇൗ സംശയം തീർ തിേല േവ ി ആദ മായി ് ഭാവി ത യംതെ ഉ എേ ാ ഉം എേ ാ എ നിർ യിേ ിയിരി . അതിനാൽ ആദ ം ആ സം ഗതി വിചാരണെ ാം. പഴയ തമിഴിൽ തകാല ിെ ഏകവചന ി ഷനി ം ഒ േപാെല െച എ ം, ബ വചന ി െച ം എ ം പ ായി . അ േപാെല ഭാവിയി ംഉ മ ഷനിൽ മാ ം െച എ ് ഏകവചന ം െച ം എ ബ വചന ം ഉ ായി . “ന ൾ”, “ത ൾ”, “മാർ” ഇത ാദി നാമ പ ളിൽ മകാരം ബ വച നചി മായി കാ ്. അതിനാൽ ഇൗ ിയാ പ ളി ം മകാരം ബ വചന റിയായി െ ഇരി ണം. കാൽെഡ ൽ െച ം, െച ം എ പ ൾ ഉം എ സ യ പം േചർ ായതാെണ പറ ് ഗണി ാനി . അേ ഹം േവ ാ െത ാം ആ സാ വായ നിപാത ിെ തലയിൽ െക ിവ ാ ിലായിരി



283



േകരളപാണിനീയം



ാം ഇ ം. അേ ാൾ ഉ തെ യാ ് ഭാവി ത യം. ആദികാല ് വിനകൾ ് ഇേ ാഴെ മലയാള ിെലേ ാെല ലിംഗ ഷ വചനേഭദമി ായി എ ത െ ാപി ി േ ാ. ആദ മായി പേഭദം ആരംഭി ് വചനം എ ഉപാധിയിൽ ആയിരി ാം എ േവണം ഇതിൽനി ഹി ാൻ. േമണ ഷേഭദം ടി ഏർെ േ ാൾ അതിേല ത യ ിൽ െ വചനം ടി ഉൾെ േപാകയാൽ ഉം എ മകാരം േചർ പം ആവശ മി ാതായി. എ ാൽ ഒരി ൽ നട ിൽവ േപായ പം ഉടെന നശി േപാ ക എ ് എ മ . അ െകാ ് അതിെന വ ിവിവ അത ാവശ മ ാ തിനാൽ വചനവിഷയ ിൽ ർ ലമായ ന ംസകലിംഗ ിൽ ര വചന ി ം േഭദം ടാെത ഉപേയാഗി ാൻ ആരംഭി ിരി ണം. ഇ െനയാ ് ഉ എ ം ഉം എ ം ര ഭാവി ത യം ഉ ായി ീർ ്. ഉ ത യ ിൽ ഷ ത യ ൾ േച േ ാൾ ഉ ാ പഗതി ം കാണി ാം. പാ + ഏൻ = പാ േവൻ, + ഏൻ = േവൻ എ ിത ാദി കാരിതാകാരിതേഭദ മി ാ വ നാ ളിൽ സ ികാര ം െകാ തെ പം ശരിെ . അറി + ഉ + ഏൻ = അറി േവൻ എ വേര തി പകരം “അറിേവൻ” എ ം, “നട + ഉ + ഏൻ = നട േവൻ എ തി പകരം “നടേ ൻ” എ ം പ ൾ വ െത െന? ഇവിെട ഉ േലാപി േപാ താ ്. ഉകാരം മി ദി ി ം േലാപി സ ര മാ ണെ ാ. എ ാൽ റ േലാപം എ ിടേ ാളം വകവേ തി ; “അറി േവൻ” എ തിെന “അറിേവൻ” എ സേ ാചി ി എ ഗണി ാൽ മതി. അേ ാൾ ധാ താലവ ാ മായാ ം സ ിയിൽ അതി ് യകാരാഗമ ി പകരം വകാരാഗമം വ ഫലമായി. അകാരിത ി ് സ ികാര മായ ഇടനില വകാരമാെണ ിൽ കാ രിത ി ് അതിെ ഇര ി ഖരമായ ആ േവ ്. ഇ െന “നടേ ൻ” എ പ ം സി ി . വ, പ ര ം ഭാവിെയ റി ഇടനിലകളാെണ ന ൽകാരൻ പറ തിെ ി ം ഇ തെ ആയിരി ണം. ഭാവികാല ിെല വിനെയ മാ യി ം അേ ഹം വാൻ, പാൻ എ ് എ വകാരപകാര െളേ ർ നിർേ ശി ം േത കം ന െട െയ അർഹി . ഭാവിയിൽ പസി ി ഴ െമ ാം ഇേ ാൾ തീർ . അ മാ േമ ന വിനെയ മായി . വിനെയ ം ിയാംഗമാകയാൽ അ ് ഒ ിയ െട വിേശഷണമായിരി ണം. ിയാവിേശഷണമായി േയാഗ ളിെല ാം അ മാ േമ കാ . െചാ ി െച െ



ട ിനാൻ; പറയ , നട േവ ം; ; വര; ഇരി (= വെര, ഇരിേ — തൻ വിനെയ ം.)



വിയംേകാൾ എ തമിഴർ പറ ആശാസക കാരമായി ം, നാമമായി ം ഉ ഉപ േയാഗ ിൽ ആ ് ക, ഉക േചർ കാ ്. ആദ േ ് വിനയായ തി പ ം ര ാമേ ് നാമ ം ആയിേ ാ തിനാൽ അ ് വിനെയ േമ അെ ് അർ ം െകാ വിശദമാ . എ ാൽ ഇതിെന ര ിെന ം എ ി ് ന വിനെയ ിൽ



284



11. അംഗ



ിയ



ഉൾെ ി എ ാ ് പി െ േചാദ ം. അതി സമാധാനം പറയാം. വിനെയ െട ിലെ ിൽ ഇതിെന േചർ ാ ് കാൽെഡ ൽ െച േപാെല തി െ പറ ിയാനാമ െട േശഖര ിലാ ്. തി ് നാമമായിേ ാ തിനാൽ അതിെ കർ ാ ം കർ ം റി തി ് സംബ ികാവിഭ ിയ ാ െത റ ളള നിർേ ശിക ം േയാജിക ം വരികയി . തി ാ േ ാൾ “ത ാെ പണി”, “േമാതിര ിെ െക ് ” എ ാ ് േയാഗം. ഉക ത യാ മാകയാൽ “ത ാൻ പണി ക” “േമാതിരം” (െ ) െക ക എ കർ കർ െള റ കാരം കാണി ാം. ിയാധർ ം േപാകാ തിനാൽ ഇ ് ിയാനാമമ ; മെ ാ ിെ വിേശഷണമ ാ തിനാൽ പ വിനക െട ിൽ ഇതി ാനം െകാ ടാ; സ യം ർ ിയ അ ാ തിനാൽ വിനയി ം േച കയി . കാലാദ പാധിെയാ ം ഇ ാ തിനാൽ പര ല മാണി ് എ ് ൻ തെ ഉപന സി ് ഇേ ാൾ മായി. സം ത ിൽ ഇതിെനതിരായി ് ഒ പമി . ഇം ീഷിൽ Infinitive എ തിെ ാനമാ ണിതി ്, ഇം ീ ൈവയാകരണ ാർ അതിെന Mood എ പറ “ കാരം” എ ഇന ിൽ േചർ . എ ാൽ കാര ൾ (Mood) എ ാം ർ ിയകൾ (Finite Verbs) ആ ്; ഇ ് അ ർ മാ ്. (How can infinte be finite?) അ െകാ ് കാര ിൽ ഉൾെ തി ം ന ായം േപാരാ. വിയേ ാളായി ഉപേയാഗ ിൽ ഇ ് വി നയായി ീ തിനാൽ കാര ിെ ിൽ ആശാസക കാരം എ ് ഇതി ാനം െകാ ക ം െച . േപാരാ തി ് ാവിഡ ൾ ശരിയായ കാര േള ഇ ;ഉ മി ംഅ േയാഗസി മാ ്. അതിനാൽ ആ ഇന ിൽ ഇതി ് ാനം ഒരി ം അ വദി ാൻ പാടി . ഇൗ ർഘട ിൽ ആർ ം േവ ാ തി ം വെ ട ം ഒ ലം െകാ ണമേ ാ എ വ ് ഇതിെന ന വിനെയ ിെ ിൽ ത ിവി േത ഉ . ഇെത ാം ക തീ ാ ് വിന ം പ വിന ം ന



് “ന വിനെയ ം” എെ ാ വ ാഖ ാനം ടി തെ െച വ ം “അനവേ ദകം” എെ ാ തിയ േപർ ി ം. അനവേ ദക ി ത യം ക എ മതി. വ നാ ധാ ളിൽ അ ് സം തം േചർ ് ഉക എ ായിെ ാ ം. ഇരി ക, േചർ ക എ സ രാ ളി ം ചി ളി ം ടി ഉ േചർ ് അനാവശ കമാ ്; ഇൗയിെട ട ിയ ഒ നീ േല ഉ അ ്. േപാ വാൻ, േപാ വിൻ എ പ ളിെലേ ാെല ഭാവി ത യ ി ് ഇതിൽ അർ േ ർ േലശംേപാ മി . ആ പ െള അ കരി ് ഇതി ം െവ െത നീ ൽ ആരംഭി തായിരി ണം. പാ ികവിനെയ ിെ ഉൽ ി ഇൗ അനവേ ദക ിൽനി ാ ്. അതിൽ ഭാവി ർശ ി ് അർഹത തിനാൽ “ഇരി കിൽ” എ നീ ിയാ ം അസ ാരസ മി . തമിഴിൽ വർ മാനാഖ ാതം ഇറ എ ധാ വിെ അ േയാഗം െകാ ാ ാ െത ാപി േ ാ. അവിെട ാൿ േയാഗം ഇൗ അനവേ ദകമാ ്. അതിെ റിയായ ക ത യ ിെല അകാരം േലാപി ് ഇറേയാ േചർ ് കിറ ഉ ാ . അതാ ് െച ിറാൻ, വ കിറാൻ എ കകാരം േകൾ ്. അ ് മലയാള ിൽ വിധായക കാര ിെ അ േയാഗമായ േവ



285



േകരളപാണിനീയം



ം അണം ആയ േപാെല ഉ എ ത യമായി ീർ തിനാൽ കകാരം ടി േകൾ ാെത “െച ”, “വ ” എ പം ധരി . ത യ ാനം ലഭി യാൽ കാരിത ളിൽ ് ഇടനിലേച േ ാൾ “ഇരി ” “േകൾ ” എ കകാര സഹിത ളായ പ ംഉ ാ . േമൽ ാവി സി ാ പ ിക കാരമാ . േപർ



കാരം വിനെയ



െട വിഭാഗം താെഴ േചർ



ത യം



ിരി



ഉദാഹരണം



ൻവിനെയ ം , ഇ (ശിഥിലീ ത ത ത യ ൾ) െച ്, ഒാടിേ ായി പിൻവിനെയ ം ഉ (ഭാവി ത യം, അതിേ ൽ ആൻ) െച വാൻ, െചയ്വാൻ  അ െച (േവണം)  േകവലം  തൻവിനെയ ം എ, അെവ െചെ , െച െവ ന വിനെയ ം അനവേ ദകം ക (ഉക) െച , െച ക    പാ ികം ഇൽ (കിൽ, ഉകിൽ) െച ിൽ, െച ിൽ, െച കിൽ പാ ിക വിനെയ ഉ ാ ം.



ിൽ ഉം എ



സ



യനിപാതം േചർ



ാൽ അംഗീകാരം അർ



ം



“ര



കാരം നി പി ാ ം ത ാർമിഴിെയ ന ിഹ േവ ാ” ഇത ാദ ദാഹരണ ൾ. പെ ഒ വിധ ം ർശി ാ ഒരർ വിേശഷമാണി ്. അതിനാൽ വ ാകരണ ിൽ ഇതിെന ഗണിേ തി . ഡാ ർ ർ ് ഇതി ് “അ വാദകം” എ േപരി ് വിനെയ െട ഉൾ ിരിവിൽ േചർ ് ഇം ീഷിൽ ഇ “yet” േഎ ഘടകനിപാ ത ിെ ാനം വഹി തിനാലായിരി ണം.



കൾ അംഗിയാ ം അംഗമാ ം ഉ സാ ിയെയ വിവരി തിെ േശഷം ഇനി ബാ ി സി ിയെയ എ . ഇൗ മാതിരി ിയെയ റി ത യ ൾ ്“ ്” എ േപർ ിൽ െ പറ ി േ ാ. വാ വ ിൽ സാ ദശയിൽ ഇരി ിയേയ ിയയാ ക എ ാപി ി തിനാൽ സി ിയകെളാെ ം ി യയിൽനി ജനി നാമ ളാ . നാമ ിൽനി ളവാ നാമ ത യ ൾ ് ത ിതെമ േപർ െച േപാെല ിയയിൽനി വി നാമ ത യ ൾ ് ത് ത യെമ സം െകാ ിരി . “ തി ് ”, “കാരക ്”എ ് ര വിധം; ഒ ാമേ ് േകവലമായ ിയാസ പെ റി ; ര ാമേ തിൽ ിയെയ നട കാരക ളിൽ ഒ ് ത യ ിെ വാച മായി നിൽ .



12 തി



ൾ



154. അൽ, തൽ,



, , ച, തി, , അ, ഇ, അം, മ, വി, ഇൽ, പടി, തല, മാനം, , , വാരം ഇത ാദി തി കൾ.



ം,



തി ിെന റി തി ് അൽ, തൽ, ്, ്, ച, തി, ്, ം ഇത ാദി ഇ പ



തയ ്. ഇവെയ േചർ േപാെല ധാ ളിൽ േചർേ താ .വത ൾ അധികെ കയാൽ ഇ ധാ വി ് ഇ ത യം എ വ വ െച സ ൽപം യാസ ം, ഉ ർ ി ് അപവാദം, അപവാദ ി പരി അപവാദം, തിരിെയ തി സവം ഇത ാദി നാനാ കാര വള െക കൾ ടാെത അസാ മാകയാൽ ഇൗ വിധ ിൽ ത യ ൾ പരിഗണനം െചേ ിവ െവ റിക. എ ി ം ായിക ളായ ചില നിയമ െള താെഴ ാവി ാം: 1. അൽ: ്— ൽ; െചയ് — െച ൽ. 2. തൽ: െക — െക തൽ; പാ — പാ ൽ = (താലവ ാേദശം); റ് — ൽ, മറി — മറി ൽ. 3. ്: േത — േത ്; കിട — കിട ്; പാർ — പാർ ്. 4. വ് അറി — അറിവ്; േനാ — േനാവ്; നിന — നിനവ്; അള — അള ്. 5 ച േചർ — േചർ ; വീഴ് — വീ ; അകൽ — അകൽച: അ ൾ — അ ൾച. 6. തി അ — അ തി; െപാ — െപാ തി. 7. ് െന ് — െന ്; െകാ ് — െകാ ്; ഉൗത് — ഉൗ ്; ഒാത് — ഒാ ്; ശ് — ്; (താലവ ാേദശം); പാട് — പാ ് (സ ികാര ം); ട് — ്; മാറ് — മാ ്. 8. ം പിടി — പിടി ം, െവളി — െവളി ം, െവ ം; പാട് — പാ ം; േകാട് — േകാ ം; ഏറ് — ഏ ം.



287



288



12.



9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20.



അ ഇ അം മ വി ഇൽ പടി തല മാനം ട് ് വാരം



155. ബ



തി



ൾ



െകാ — െകാട; നിൽ — നില; പ — പട. േകൾ — േകളി; േതാൽ — േതാലി. നീൾ — നീളം; ആഴ് — ആഴം; കൾ — ക ം; എണ് — എ ം. ഒാർ — ഒാർ ; ർ — ർ ; താഴ് — താ . മറ — മറവി; പിറ — പിറവി; േതാൽ — േതാൽവി. േവവ് — െവയിൽ; — യിൽ ( യർ). നട — നടപടി. ന — ന തല; മ — മ തല. േത — േതമാനം; വ — വ മാനം; തീര് — തീ മാനം. മ — മ ്. െക — െക ് (അരം — അലം) — തങ് — ത ാരം; െനാ — െനാ ലം (രം.)



ലം ിയാകാര ം ഖരാേദശാദി െചാ ്.



ഇെ ാ ഇ പ തി ത് ത യ െള ധാ വിൽ േചർ േ ാൾ പല ിയാകാര ം േവ ിവ ം; അതി വ വ െച ് രമാ . ർ സവർ ം, താല വ ാേദശം, കാരിത െട ക — പാദ ാഗമം തലായ ിയാകാര ൾ ഇവിെട ാ േയണ തരംേപാെല െചേ താ ്. വിധി ി ി ാ ചില വിേശഷകാര ം ചിെല ട കേ ം. ഴങ് + അം = ഴ ം (ഖരാേദശ ം ദ ിത ം) േകാൺ + അം = േകാ ം (ഖരാേദശ ം ദ ിത ം) കാ + അൽ = കാവൽ (സ ികാര ം വാഗമം) കര + തൽ = കര ൽ (ദ ിത ം താലവ ാേദശ ം) 156 (എ) മ നിേഷധ തിയിൽ; (ബി) അൽ െകാ ാം മി ദി ി ം; (സി) ് േച ം കാരിത ൾ ്; (ഡി) ച േരഫ ല ള ഴ ളിൽ. ഇ പ ത യ െള പരിഗണി ത ാെത ഇ ധാ വി ് ഇ ത യം എ പറ ി ; അത കര മ . എ ി ം മാർ ദർശന ിനായി ഏതാ ം നിയമ െള ഇൗ ിൽ െകാ ിരി : നിേഷധ തിയിൽ നി മ ത യം വ ം; ഏ ധാ വി ം ആ േചർ ് നിേഷധ തി ാ ീ ് േനെര അതിേ ൽ മ േചർ ാൽ തി ിെല പമാ ം. അൽ ത യം മി ധാ വി ം േചർ ാം; േവെറ ഒ ം േയാ ജി ാ ാൽ ഏ ധാ വി ം ഇ െച ാം. തമിഴി ം ധാനമായ തി ത് ത യം



289



േകരളപാണിനീയം



ഇ തെ . കാരിത ളിലാ ് ് എ തി ് അധിക പേയാഗം. ഉ് എ സം തമാ ് ത യം; അ പരമാ േ ാൾ കാരിത ൾ ് ് ഇടനില വ എ ് ഇവിെട ിയ പറയാം. അംഗ പം തെ തി ായിരി എ ം ി ക ി ാം. ഇ േപാ െല മ ിട ം യഥാസംഭവം ിയ ഉൗഹി ക. ച ത യം വ ാേയണ ര, ല, ള, ഴ എ വർ ളിലവസാനി ധാ ൾ ാ ്. (എ) മ — ഇ ാ; ഇ ാ ; വ ാ — വ ാ ; അ ത് — അ താ ; വരാ — വരാ ; െകാൾ — െകാ ാം — െകാ ാ . (ബി) അൽ: േതാ (സി)



് — േതാ



ൽ; േപാറ് — േപാറൽ.



്: ഇരി — ഇരി ്; േത — േത ്, നില് — നില് ്.



(ഡി) ച: തളര് — തളർ ; കവര് — കവർ ; ഉണര് — ഉണർ ; വളര് — വളർ ; അകൽ — അകൽ ; നികൽ — നികൽ ; അനൽ — അനൽ ; വിരൾ — വിരൾ , ഉ ൾ — ഉ ൾ (ഉ ളി ); താഴ് — താ ; േവൾ — േവഴ് , കാ — കാ ; വീഴ് — വീ . 157. ദ ിത ം ഖരത



ം പ ം ങാ



ദ ിത ഖരാേദശ



ം േചർ ിധാ വിൽ.



േളാ



െട അം



ഉദാ: പിണങ് — പിണ



ം. ഇണ



158. ധാ



േപാ ം



ത യം ങകാരാ



പം ചിേലട കൾ ര



് — ഇണ



ധാ



ം. അടങ് — അട



ി ് ഉദാഹരണം: വള, പിടി, ഉ ൾ, 159. ചിേലട



വിേശഷ



െകാ



ാം.



ം. ഉറങ് — ഉറ



ം.



ി ം.



തി െ ം, കാരക െ ം ര വകയായി പംതെ മതിയാ ം; ത യ ിെ ആവശ മി . ളി, വിത, െപാടി, േനാ ്, േവ ്, പണി, വിള ്. കാരക



ൾ



ൾ, ഉ



തി



കൾ ം ചിലേ ാൾ ധാ ി ് ഉദാഹരണം: കളി,



്.



പധാദീർഘം, ത യ ം.



മ ചിേലട ് ഉപധാദീർഘം കാ ം. “ഉപധ” എ ാൽ ഉപാ ം = ഒ വിലേ തി വർ ം. േവെറ ചില ദി ിൽ ൻപരിഗണി 20 ത യ ൾ റേമ വിേശ ഷാൽ ത യ ൾ കാ ം. ഉദാ:



290



12.



ഉപധാദീർഘ വിേശഷ ത യ 160.



തി



ൾ



{െപട് — െപ ് — പ ് — പാ ്; തിൻ — തീ ്. ി ് ഉൺ — ഉൗൺ; ് — ്; െക -േക ്. എറ് — ഏറ്; െപാ — േപാ ്; ന — നാ ്. ൾ



്:



പ ിെനാ മ ാ ം മാറിവ



—



ൻ; ഒ ങ് — ഒ വ്; മിക് — മി ് — മി ം. െപാ ി ം.



-



തി കളിൽ ം േനാ േ ാൾ അർ ം ഒ ത യ ി ം ഒാേരാ വിേശഷമായ ഉപേയാഗം വ ി മായി അർ േഭദ ം കാ ം. ഒേര ധാ വിൽതെ േചർ ാൽ അർ ം മാ െമ താൽ ര ം. ഉദാ:



തെ എ ിരി ി ം ഒാേരാ തിനാൽ പേഭദ ിന പ ത യ ളിൽ ഒാേരാ മാറിമാറി



തീര് = തീർ , തീർവ, തീ വ, തീർ ്, തീ മാനം, തീർ ്. പകര് = പകർ ്, പകർ , പകരം, േവൾ = േവൾ , േവളി.



13 കാരക



ൾ



കാരക കൾ ിയെയ വിേശഷണമാ ി അ ധാനീകരി ം െകാ ് ആ ിയാസി ിയിൽ േഹ ത ളായ കാരക ളിൽ ഒ ിെന വിേശഷ മാ ി ാധാന ദശയിൽ കാണി . കാരക ളിൽ ഖ ം കർ ാവാകയാ ം, േശഷം കാരക െള ഒെ ം വിവ േപാെല കർ ാവാ ാ തിനാ ം കർ ാ ് ഒ മാ േമ കാരക ിനർ മാ എ വാദി ാം. എ ി ം ലാഘവ ി േവ ി എ ാ കാരക െട അർ ി ം കാരക വ െവ തെ ഇവിെട അംഗീകരി ിരി . 161. അകാരംതാൻ ഇകാരംതാൻ



റി കാരക



കാരക ം



ിൽ അ, ഇ എ ര ിയയിൽ അവ വ



െനാണ — െനാണയ ചതി — ചതിയ േകാട് — േകാട ഉ ൾ—ഉ ള വര് — വര െത ് — െത ി െമാ ് — െമാ ി ഇവ കർ



ി ്.



ർ



ൾ



ത യ ൾ വ ം; അ ം സൗകര ം േപാെല േചർേ ിത ം ആ . ഉദാ:



= െനാണയൻ, െനാണ ി. = ചതിയൻ(വൻ), ചതി ി. = േകാടൻ ( ംന ംസക ല ം) = ഉ ളൻ ടി = വരൻ ടി ടി ടി



ദാഹരണ



ൾ. ഇനി കർ ാദ ർ



അരി — അരി ൻ (കരണ ിൽ); അട — അട ൻ (കർ താ ് — കാൽതാ ി (അധികരണ ിൽ). 291



ൾ



്:



ിൽ):



292



13. കാരക



ഇ ത യം സമാസമായി ാ മരം ചാടി കാേടാടി മീൻെകാ ി കാ ാടി വായാടി നിലംത ി പാ െവ ി തീേതാ ി ക േവറി അടി തളി ആന ാ ി നാണം



= മര ിൽ ചാ = കാ ിൽ ഒാ = മീനിെന െകാ = കാ ിൽ ആ = വാെകാ ് ആ = നില ത = പാ ിെന െവ = തീെയ േതാ = ക വിൽ ഏേറ = അടി തളി = ആനെയ പാ ി = നാണംെകാ



162. കാരകാർ



കാണി



് അധികം കാ



ം



ൾ



്: വ വ വ വ വ വ വ വ വ വ വ വ



ആൾ ആൾ ആൾ ആൾ ആൾ ആൾ ആൾ ആൾ ആൾ ആൾ ആൾ ആൾ



ം പേലട ം തി കൾ.



തി ിെ പ ം കാരക ിെ അർ ം ടി വ ാമി സ ദായ ി ം േയാഗ ്. ഇെത ാ ഭാഷക േട ം സ ഭാവം തെ . “ ദഭി ഹിേതാ ഭാേവാ വ വ ് കാശേത” എ സം തനിയമം േനാ ക. ല ണാ ിയാൽ ഉളവാ അർ വികാസ ളാ ് ഇവെയ ം സമർ ി ാം.



ഭാഗം അ



്



േഭദകാധികാരം



293



1 േഭദകാധികാരം



തമി ് ൈവയാകരണ ാർ േഭദകെ േത കം ഒരിനമായി ഗണി ി . അവ െട മത ിൽ േഭദക ൾ ണവാചക ളായ നാമ ളാ ്. “െച , െച മ” എ ണവാ ചകനാമമായി ാെത െചം, െച എ േകവല ണിവാചകമായി പദ ളിെ ാ ് അവ െട വാദം. “െച നൽ, െച പയ ് ” എ ിത ാദി േയാഗ ളിൽ െച , െച മ എ ിവകളിെല മ എ അംശം േലാപി ിരി എ ് അവർ ക ി . ഒ വിധം േനാ ിയാൽ ഇൗ വാദ ി ിയിെ മി . െചം, െച തലായവ േഭദക തി കളാ . അവെയ ഒ നാമ ി ൻ ് സമാസമായി ാെത േയാഗി ടാ. ഇൗ ിതി ് സം ത ിെല നിത സമാസ ളി ർ പദ െട ാനമാണവ ്. സ ത േയാഗാനർഹമായ ശ ം എ െന പദമാ ം? ത യ െള ാൾ എ വിേശഷമാണവ ്? െച , െച മ എ ് ത ാ ത ിതം അ കളിൽനി ാ ്; സമാസ ിൽ ർ പദമായി നി ് ഒ ണിെയ റി േ ാഎ േചാദി തായാൽ നാമ തികൾ ം ഇൗ മാതിരി േയാഗം വരാ ്; അ കെള ം അേ ാൾ േഭദകെമ പറേയ ിവ െമ തരേ വ .“നിറ ടം”, “െപാ ല” എ സമാസ ളിൽ ർ പദ ൾ റ തി ം നാമ മ േയാ? അ കൾ ർ പദമായി നി ംെകാ ് ഉ രപദമായ നാമെ വിേശഷി ി േപാെലയ ാ െത എ വിേശഷമാ ് “െച നൽ”, “െച പയ ് ” ഇത ാദികളി ം? െചവ കനൽ, െചറിയ പയ ് എ ിവ ് സ ത േയാഗ േ ാ എ ാ ് ഇനി േചാദ െമ ിൽ അതി േവെറ സമാധാന ്. “െചവ ”, “െചറിയ” എ ിവ േപെര പ ളാ ്; അ െകാ ് അവ തികളായിേ ായി. എ ാൽ ഇെത ാം െവ ം റ വാദമാ ്. സ ത മായാെല ്? പരത മായാെല ്? െചം, െച തലായവ ണിവാചക ള േയാ? സ ത േയാഗാർഹത ം ടി പദല ണ ിൽ ഉൾെ ണെമ േ ാ? അ , സ ത ത ം കണിശമായി േനാ ക യാെണ ിൽ നാമ തികൾ ം വാക േ ാടപ ിൽ സ ാത േ ാ എ േചാ 295



296



1. േഭദകാധികാരം



ദി ാം. േപെര പം വ െകാ ് െചവ , െചറിയ തലായവ ഒരി ം തിക ളാ മ ; തി തിയായ ധാ വിൽ േപെര ി െച തയ ം ിയ ംതെ യാ ് േഭദക തികളി ം എ വര േതാ? േവണെമ ിൽ ഒ പടി ടി കട ് േപെര ംതെ തികളിൽനി ജനി േഭദകമാെണ ടി േനെരമറി വാദി ാം. വാ വ ിൽ േപെര ം നാമെ വിേശഷി ി തിയാണേ ാ. ണദ ാ രാ അ ിയാദ ാരാ ആ ് വിേശഷി ി ് എ മാ േമ േഭദ . ണം എ അംശെ േഭദക ിെ ല ണ ിൽ അ ർഭവി ി ി ാവശ മി . വിേശഷി ി ് ണെ േയാ ിയെയേയാ ര രി ാവാം എേ ഉ . ണ ിയകെള ിേ ർ ് ഒ ായി ഹി തി “ധർ ം” എ പദെ േവണെമ ിൽ ഉപേയാ ഗി ം െച ാം. േപെര ം േപരി ം, വിനെയ ം വിന ം വിേശഷണമാെണ ് സ തിേ തീ ; വിേശഷണമായി ീ അവ യി ം അ കൾ ത ൾ ി യാധർ െ ഉേപ ി ി എ മാ ം വിേശഷം. മെ ാ ി കീഴട ിേ ായി എ വ ി ് സ ധർ ം വിടണെമ ി േ ാ. ച വർ ി ് കീഴട സാമ രാജാ ് സ രാജ ിൽ, രാജാ തെ യാണേ ാ. അ േപാെല പ വിനകൾ വിേശഷണവാ ക ിൽ ആഖ ാതംതെ . സാ ാജ െ ി പറ േ ാൾ സ ത ന ാ േപാ െല പ വിനക ം മഹാവാക ിൽ പരാ യികളാ . അതിനാൽ പദവിഭാഗ ിൽ േഭദകം എെ ാരിനം ആവശ ം തെ . 163. േഭദക



ിൽ തിതാൻ നാമാദി വിേശഷണം; േപെര പ ം െകാ ാം ധാ വിൽ െചാ മ ിേല. വിനെയ ിെല പം ിയാ ണവിേശഷണം. അ ദ ിത ം ീബ പമിത ാദിക മ െന.



നാമവിേശഷണം, ിയാവിേശഷണം, ണവിേശഷണം എ വകേഭദ ൾ വരാ മേ ാ. അതിൽ തികൾതെ ഒാേരാ ി ം വിേശഷണമായി നി ം; നാമ തി കൾ പറ േപാെല പനി ിെയാ ം ആവശ മി . തിദശയിൽ െ നി ക നിമി ം നാമവിേശഷണമായി വ േ ാൾ വിേശഷ ളായ നാമ ളിൽ നി പിരി േയാഗി പതിവി . പിരി േയാഗി ണം എ വിവ ി പ ം തികൾ േപെര ാ തി െച ാ തയ ം ിയ ംതെ ഇ കൾ ം; ല ന ായ കാരം വിനെയ ി ് ിയാവിേശഷണ ൾ ം വ ം. പ വിനക െട പനി ിസ ദായം േയാജി ാ ിട ് അ വ ന ി ദ ി ത ം, നാമമായി ാൽ അതിെ ന ംസൈകകവചന പം ഇത ാദിക ം േഭദക െള സത േയാഗാർഹ ളാ ി ീർ ം. ഉദാ:



297



േകരളപാണിനീയം



െച : െച പയ ് െചറിയ : െചറിയ മരം െച ് : ഖം െച വിയർ െച : ഖം െച വിയ െമൽ



— തിസ പം — േപെര ം — അ ദ ിത ം — ീബ പം } ന വിനെയ ം



: െമെ — ഖം െമെ വിയർ : (1) ഒ േനരം : (2) ഒ ന ് : (3) ഒ ഫലി കാര ം :



ഒ



സമാസമായി ് സ ത മായി ് സ ത മായി ് സ ത മായി ് സത



— നാമവിേശഷണം. — നാമവിേശഷണം. — ിയാവിേശഷണം — ിയാവിേശഷണം



മായി ് —



ിയാവിേശഷണം



നാമവിേശഷണം ണവിേശഷണം ിയാവിേശഷണം



164. ആയ–ആയി–കൾ



േയാജി



ി



ടാെത വിഭാവകം.



േഭദക



ളിൽ ം, നാമാംഗജം, ിയാംഗജം എ വിഭാഗ െള ിയാ ് ർ ിൽ പറ ്. ത ം “വിഭാവകം” എ ഇനെ ിയാ . വിഭാ വകേഭദകം ലിംഗേഭദെ ടി കാണി താകയാൽ അ ് ഏകേദശം നാമ ി ല മാ ്. വ ാകരണ ാ വിഭാവകം നാമ ിെ വകേഭദമാേക താ ്; ണദ ാ രാ നാമ െള ം ിയകെള ം േഭദി ി കയാൽ, േഭദകല ണ ിൽ അർ ം മാ ണി ് ഇതി ് അ ർഭാവം വ െവേ ഉ . ി ് എ േ ാളം പാരത ം അ േ ാളം വിഭാവക ി സ ാത ്. ഈ സ ാത ം നിമി ം അ വിേശ ഷ േ ാ േനെര േയാജി ി ; അതിനാൽ ആയ, ആയി എ ് “ആ ക” ധാ വിെ പ വിനക െട സഹായം ഇതി േവ ിയിരി . നാമവിേശഷണമാ േ ാൾ ആയ എ േപെര ം, ണ ിയാവിേശഷണ ളാ േ ാൾ ആയി എ വിനെയ ം മേ േയാഗി ണം. ഉദാ: േകമമായ സദ — നാമവിേശഷണം സദ േകമായി നട — ി. വി. ഖമായ ഉറ ം — നാമവിേശഷണം ഉറ ം ഖമായി വ — ി. വി. 165. സാംഖ ം



റെ ാരി നാെലയെറ െവൺപ .



സാംഖ േഭദക 1. ഒ 2. ഇ



െള റ ് ഇൗ



ിൽ പരിഗണി ിരി



.



3. . 5. െഎ 7. എ 10. പ 4. നാൽ 6. അ 8. എൺ



ഉദാ: ഒ തിര, ൻ, െഎയ ൻ, എ പ ്, പ (ഇൻ) ആയിരം ഇ ഭാഗം, നാ ദി കൾ, അ , എൺദിശ സ ാർ വി ാ ി ചകമായ അ നാസികസംസർ ം; , , , , എ വിവർ ക ത യ ൾ; അ ദ ിത ം ഇൗവക ിയകൾെകാ ് ഇൗ സാഖ േഭദക ൾ സാംഖ നാമ ളായി ീ . ഉദാ:



298



1. േഭദകാധികാരം



ഒ : ഒൻ = ഒൻ = ഒ ് അ നാസികസംസർ ം ഇ : ഇര് + അൺ + = ഇര = ര ് അ നാസികസംസർ ം തയ ം : = = ൻ = ് അ നാസികസംസർ ം ത യം നാൽ: നാൽ + (ലകാര ി ് അ നാസികം) = നാ ത യ ം. െഎ: െഎ = െഎ =അ ് അ നാസിക ം ത യ ം. അ : ആ എഴ്: ഏ ് എൺ: എ ് ദ ിത ഖരാേദശ ം ത യ ം. പ : പ ് ദ ിത ം.



ഇ — ഇെല ഉകാരം സം തമാ ്; അ െകാ ് ശ സ പം ഇര് എേ ഉ . ഏക മാ കമായി പദം നി ടാ എ സി ാ കാരമാ ് അതിൽ സം തം േചർ ്. ഇൗ ഫലം സാധി തി ് ആദ സ രം നീ ിയാ ം മതി. അതിനാൽ ഇൗ ് എ ം പ ്. അ , എ എ ിവെയ േനാ േ ാൾ “ ” എ തെ ആയി രി ണെമ ഹി ാൻ വക ്. കർ ാടക ിെല പ ം അ െനതെ ; തമി ഴ്മലയാള ളിൽ േലാപി തായിരി ാം. നാ എ ശരിയായ നാമ പം മലയാള ിൽ “പതി ാ ” എ ച ർ ശീതിഥിസം യി ം “ഇ നാെ ് ” ഇത ാദി എൺ വടികളി ം മാ േമ ഉപേയാഗി ാ ; മ ിട നാൽ എ േഭദക പംതെ നട ായി. െഎ െഎ ഇത ാദികളിൽ േഭദകാവ യി ം അ നാസികേയാ ഗം ഏർെ ിരി . “െഎ ” എ തമിഴിെല െഎകാരം “അ ് ” എ തിൽ െ അകാരമായി മാറിേ ായതിനാൽ അൻപ ്, അ ്എ ്എ ിൽ വിധം മാറിേ ായി. “െതാ ് ”, “െതാ ായിരം” ര ിെ ം ഛായ േനാ േ ാൾ ഒൻപ “െതാൺപ ് ” ആയിരി ണെമ െതളി ; െത ിൽ “െതാ ിദി” എ തകാരം കാ ്. െതാൾ എ തി “ ൻ” എ ാണർ ം. അേ ാൾ പ ി ൻ പിലേ = െതാൺപ (= ഒൻപ ് ) എ ർ ം േയാജി ്. “പ ” അ ദ ിത ം െകാ ് എ ിൽ പ ായിെ ാ ം. പതിെനാ ്, പതി ്, പതി ാ ് ഇത ാദികളിൽ ഇൻ അംഗസം ാരം വ . ഇ പ ്, ് ഇത ാദികളിൽ സമാസം െകാ ് ശ ം നീ തിനാൽ “ഇ പ ് ” എ ് അ ദ ിത ിെ ആവശ മി . പ ിൽ പ — വി പകരം “പ ് ” എ ാ ് തി. ഇത് ഇ പാേന ് (27) എ ം മ ം െച മിഴിൽ കാ പാൻ എ തിൽ ബല ി േവ ി തകാരം േചർ ാ ിയതായിരി ണം. ഇതിെ തെ തമിഴ് പം “പ ിര ് ” എ ാണേ ാ. ഒ



് (ലാ ിൻ — ഉന ് ), അ ് (സം തം — പ ), എ ് (സം തം — അ ), പ ് (സം തം — പം ി) എ സംഖ കൾ ് അതാ ് ആര ഭാഷാശ േളാ സാമ ം കാ . അതിനാൽ ഇൗ പദ ൾ ഒ മ തിൽനി കടംവാ ിയവ ആയിരി ാെമ പല ംശ ി ി ്. കടംവാ ക ദരി ൻ ധനികൻവശമാണേ ാ പതി ്. അേ ാൾ ാവി ഡ ൾ ആര ഭാഷകളിൽനി കടംവാ ി എ വരണം. എ ാൽ ഇൗ സംഗതി േവ ംവ ം വിചാരണെച ി ് ധ നിസാമ ം കാ ് േകവലം യ ാവിലാസേമ ഉ



േകരളപാണിനീയം



299



എ



് ഡാ ർ കാൽെഡ ൽ തീ മാനി ിരി . പ ിര ് എ മലയാള ിൽ പം ി ശ ം െതളി കാ െ ് ർ ് ബലമായി വാദി . എ ാൽ കടം വാ പ ം െഎ േറാപ ൻഭാഷകൾ െപാ േവ ദശശ ം വി ് അനതി സി മായ പം ിശ െ ൈകെ ാ ാ കാരണം എെ മാ ി . സം ത ിൽ വിംശതി, സ തി, നവതി ഇത ാദികളിെല “തി” പം ി െട അവേശ ഷമാെണ ാപി ാെമ ിൽ ർ ിെ ി ബലം മായി . ആയിരം തൽ േമൽേ ാ ഉയർ സംഖ ക െട സം കൾ സം ത ിൽനി ാവിഡർ എ താെണ തിൽ ആർ ം തർ മി . “സഹ ം” ഉൗ ത ാഗ ാൽ എ ിൽ ആയിരമാ ം; കർ ാടക ിൽ സാവിര എ ് ആദ സകാരം േകൾ ്. ല േകാടികൾ ത മ ൾ തെ . ശരിയായ സാംഖ േഭദക െള സമാസമായിേ ഉപേയാഗി ാ ; വാക ിൽ സം ഖ ാനാമ െള െ േഭദകമായി പേയാഗി വ . ഒ — വി മാ ം വാക ി ം ഉപേയാഗ ്; ഒ ് എ തിെന ഒരി ം േഭദകമായി േയാഗി ാറി . ആം എ ശീലഭാവിേപെര ിെ േയാഗ ാൽ സംഖ ാനാമ ളിൽനി രണികൾ ഉ ാ ് ത ിത കരണ ിൽ വിവരി ി ്. 166. വിഭ



ാഭാസ പ െള ാംതാൻ േഭദക ളാം.



വിഭ ാഭാസ പ െള നാമനി ളായ േഭദക ളായി ് ഗണി ാം. നിർേ ശി കെയാഴിെക വിഭ ികെള ാം ിയെയേയാ നാമെ േയാ വിേശഷി ി ; എ ി ം വിഭ ികൾ നാമ ിെ പേഭദ െളേ വ . വിഭ ാഭാസ ളാകെ വിഭ ിെയേ ാെല സാർ ിക ള ാ തിനാൽ അ കെള നാമ ിെ പാ ര ളായി വിചാരി ാൻ തരമി . ഉദാ: അ ്, ഇ ്, അ ്, ഇ ്, അവിെട, ഇവിെട കാ ിേല, വീ ിേല, അ , ഇ



( ിയാവിേശഷണം) (നാമവിേശഷണം).



ഭാഗം ആ ്



നിപാതാവ യാധികാരം



301



1 നിപാതാവ യാധികാരം



വാചകശ ളായ നാമ തിേഭദക െള േത കം എ വിവരി കഴി േ ാ. ഇനി േദ ാതകശ ളായ നിപാതാവ യ െള ി വിചാരണെച ാം. േദ ാതകശ ൾ ് പേഭദമി ാ തിനാൽ അവെയ ി ഏെറെയാ ം ാവിേ തി . ആദികാല ിൽ നാമം, തി, േഭദകം എ വാചകശ ം നിപാതം എെ ാ േദ ാതകശ ം മാ േമ ഭാഷ ായി . പി ീ ് പല തിയ സംബ വിേശ ഷ െള ം കാണിേ ിവ േ ാൾ നാമ തി പ ളിൽ ചിലതിെന െ േദ ാ തകമായി പേയാഗി ട ി. ഇ െനയാ ് അവ യ ായി ീർ ്. അതി നാൽ ചില നാമ പ ം തി പ ം ചിലേ ാൾ ര വിധ ി ം ഉപേയാഗി കാ ം. “വിവരം റി വ ” എ ിട ് “ റി ് ” എ ് “ റി ക” എ തി െട ൻവിനെയ പമായിരിേ “ആ സംഗതിെയ റി ് എനി റിവി ” എ വാ ക ിൽ “ റി ് ” േദ ാതകമാകയാൽ അവ യമായി മ ിരി . അവ യ ി ം നിപാത ി ം ി ഒ ാകയാൽ അവ വിഭാഗ ം ഒ തെ . നിപാത മായാ ം അവ യമായാ ം ര ിെന ം ഗതി, ഘടകം, വ ാേ പകം, േകവലം എ വിഭജി ാം. നാമ ി ം തി മാണേ ാ പേഭദ ്. ര ിെ ച ാർ ം വി ് േദ ാതക ളായി ഷി യാൽ അവ യ കൾ ് കഴി ം സാമാന ല ണംെച ാൻ േനാ ാം: 167. എൻ നി



പകമാം ധാ , സ ി ിയയാ ക; ഇവര ിൻ പ വിനപമവ യമായ് വ ം. 303



ം പേല ിൽ േചർ



പ ൾ വാ ി ്. അ



304



1.



നിപാതാവ യാധികാരം



എൻ എ ഖിലധാ വി ് ഒ വ വിെ േയാ സംഗതി െടേയാ സ പെ നി പ ണം െച അർ മാകയാൽ അതി ് നി പക ിയ എ േപർ. അ േപാെല ഒ ് ഒ വിധമായി ചമ എ കാണി “ആ ക” ധാ വി ് സ ി ിയ എ േപർ. ഇ ര ി ം പ വിനകളിൽ, അതായ ് വിനെയ ി ം േപെര ി ം, ഉ മി പ ം അവ യ ളായി വ വയാ ്. ഇതിൽ േപെര പ ൾ ഗതികൾ എ ഇന ി ം, വിനെയ പ ൾ ഘടകം എ ഇന ി ം ഉൾെ ം. എൻ — എ ; എ ആ — ആയ, ആ ആയാൽ.



്, എെന, എ ിൽ, എ ാൽ. , ആ ം, ആം, ആയി, ആയി ്, ആയ്; ആെക, ആകിൽ,



ഇതിൽ എെന (തൻവിനെയ നട .



പം) വില



െന, പ



െന ഇത ാദി അ ർ മായിേ



168. വിനെയ ം



ഷി േ ാരവ യം ഗതി മി ം.



ഗതികൾ എ ഇന ിൽ മി ം വിനെയ ം രി ം. ൻവിെയ ം: െകാ ്, റി ്, പ ി പാ ികം: കാണിൽ, കാ ിൽ, കായിൽ തൻ: വെര, കാെണ നിപാത



ൾഎ



ിൽ വളെര



ം.



ഷി



ായതാകായാൽ അവ യമായി



— ഇത ാദി. — ഇത ാദി. — ഇത ാദി.



ധാനെ



വെയ താെഴ കാണി ിരി



:



1. ഉം: സ യനിപാതം — സ യം, അനവക ി ഇത ാദികളർ ൾ ഌ 2. ഒാ: വിക നിപാതം — വിക ം, േചാദ ം ഇത ാദികളർ ൾ. 3. ഏ: അവധാരണനിപാതം — അവധാരണം, വ വേ ദം, സംേബാധനം, കാരം, മാർ ം — ഇത ാദികളർ ൾ. 4. ആ: അതാ, ഇതാ എ കളിൽ കാ — ി ാണി ക അർ ം. 5. ആൻ: ആരാൻ, എ വാൻ എ ിവയിൽ കാ — അനവ ക ി അർ ം. ഌ 6. ഇൗ: “അ ീ” എ ിട കാ — അല ാരമായ േചാദ മർ ം. ഇവയിൽ ആ, ഇൗ, ഉം െ കളിൽ നി ് ജനി വയാെണ ് ഉൗഹി ാം. ആൻ “ആയിൽ” (= ആകിൽ) എ പഴയ പാ ികവിനെയ ിെ വി ത പമായി വരാം. നിപാത തിപാദിേ ്.



െട അർ വിേശഷ ം, േയാഗൈവചി വിഷയ ള . എ ി ം സ യവിക



െള



ം വ ാകരണ ി ര വാ



ിൽ പറേയ



305



േകരളപാണിനീയം



169. സ



യവിക ൾ സജാതീയ ിേന വ . സ യനിപാതം ഉം, താൻ; വിക നിപാതം ഒാ; ഇ ര കാദിസംബ ി ം ഉ പദ െള മാ േമ സ യി ഉദാ: രാമ ം ം േഗാവി ംമ ംവ . െച ാര ം മി ം ആയ രാമൻ. രാമൻ രാവിെല എ േ ം, പ ി ട പഠി ം െച .



ം ഒേര തര ം വിക ി



ിൽ സമയ



ി ം ഒേര കാര ം െച .



ിെന



ക ം



ി



ത ദാഹരണം: “േലല ിൽ വിളിേകൾ തി മന ആ കൾ അവധിദിവസം ഹാജരായിെ ാ വാ ം ഇൗ മ ിെന വില വാ ി വർ അതിെന ... രാ ജേഭാഗം െകാ െകാ േപാ വാ താകയാൽ ആ വിവര ം ഇതിനാൽ പരസ ം െച ിരി .” തി . ഗെസ ്, േപ. 1683 — ധ — 6 — 69. ഇതിൽ “െകാ വാ ത് ” എ ം, “ആ വിവരം” എ ം സജാതീയ നാൽ അവെയ “ഉം” െകാ സ യി ശരിയ . ഇൗ വാക െ ര ാം:



ള ാ തി കാരം തി



(1) മന ആ കൾ അവധിദിവസം ഹാജരായിെ ാേ താെണ ം... െകാ േപാ വാ താെണ ം (ഉ ) വിവരം ഇതിനാൽ പരസ ം െച ിരി . (2) മന



വർ ഹാജരായിെ ാ വാ ം ഇൗ മ ിെന... െകാ ം ആകയാൽ വിവരം ഇതിനാൽ പരസ ം െച ിരി .



േപാ വാ



ഇൗമാതിരി അന യി ാ വാക ൾ സർ ാർ എ കളി ം മ ം ഒ ം അ ർ മ . എ തെ വ ാമി മായി ാ ം ഒ സംഗതിെയ ഒ വാക ംെകാ ് വിവരി ാേല സാമർ മാ എ മ ിലാ ് രായസ ാർ ഇൗവിധം അസംബ വാക െള തി ്. അേന ാന ം േയാജി ാ പലതരം വാക ഖ െള ി െക ി മ മഹാവാക ൾ േകാമാളി െട ായം േപാെല വിചി ളാ യിരി െമ തിേല സംശയമി . അതിനാൽ സജാതീയസ യംതെ ംര ദി ിലായി ഒേര വാക ിൽ േയാഗി ക അഭംഗിയാ ്. ഉദാ: അ െന ഹാജരാ ആ കൾ േലല ിൽ േചർ വിളിേകൾ തി േപെരാ ി 15 പാവീതം െറഡിമണി (i) െക ിവ ം േലലം ിരെ



േ ാൾ നാലിെലാ ഭാഗം (1) ഉടേന ം േശഷം ഒ (2) വാര ിനക ം ഒ ി, സാമാനം ൈകവശെ ി (ii) െ ാ േപാക ം (a) െചേ ം േലലം വിളി േകൾ ാ ആ ക െട െറഡിമണി ഉടൻ തിരിെക (b) െകാ ംആ . തി.ഗ. േപ. 1673. ധ 6 — 69.



306



1. നിപാതാവ യാധികാരം



ഇൗ വാക ിൽ അവിടവിെട ല മി കാണി കാരം തരം ഉപവാക െള സ യി തി ് “ഉം” ഉപേയാഗി ി ്. ഇൗമാതിരി വാക െള അന യി തിൽ ഇം ീ ്, സം തം തലായ ഭാഷകളിൽ പരിചയി ി മലയാളികൾ തെ എ മാ ം േ ശം േനരി െവ തിേല ് അ ഭവംതെ സാ ിയാ . എ ത െ േ ശി ാ ം ഇതിെന സ ം േഭദെ ാെത ഒരർ ാ യാസം തെ . താെഴ കാണി ം കാരം റി ാൽ വാക ം ശരിയായിരി ം: അ



െന ഹാജരാ ആ കൾ…െറഡിമണി െക ിവേ ം, േലലം ിരെ േ ാൾ…സാമാനം െകവശെ ിെ ാ േപാേക



മാ . േലലംവിളി…െകാ െ ക ം െച ം.



സ



യിേ പദ െള േവർതിരി ്, ഒാേരാ ി ം, സമാനമായ വാക ഭാഗം േചർ ്, ഒാേരാ സ ത വാക മാ ി മ േ ാൾ േയാജി വ ാൽ ഉം — ഇെ േയാഗം ശരിയായി എ നി യി ാം. ഒാ എ വിക ാർ ക ിെ േയാഗ ി ം ഇതി ം ഉൗഹി ക.



ഭാഗം ഏ ്



ആകാം



ാധികാരം



307



1 വാക



കരണം



പി ാദിസംബ ംേപാെല ിയ ് കാരക േളാ ്, കാരക ൾ ് ിയേയാ ്, വിേശഷ ി ് വിേശഷണേ ാ ്, വിേശഷണ ി ് വിേശഷ േ ാ ്, ഗതി ് വിഭ ിേയാ ്, വിഭ ി ് ഗതിേയാ ് ഇത ാദിയായ ശ െട േവർെപ ാൻ പാടി ാ ബ ി ് ആകാം എ േപർ. ആകാം െ ാം ർ ി വ വിധ ിൽ േചർ ് ഒ സംഗതിെയ ർ മായി വിവരി പദ മാ ് വാക ം. വാക ി ് ആഖ , ആഖ ാതം എ ര ദളം ക ി ാം. അേനക ം നാനാജാതിക ം ആ പദ െളെ ാ െക ി മ ി ഒ വാക െ അഴി േനാ ിയാൽ സർ ാധാരമാ യി ര ഭാഗം കാ ം: (1) നാം ഏതിെന ി സംസാരി േവാ ആ വ . ഇ െന ഒ വ ഉേ ാ ഇ േയാ എ ളളതിേല ന തർ മി . ഇ സി ംതെ എ സ ീകരി ംെകാ ് അതിെ ഉപരിവിചാരണെച തിലാ ് വ ാവിെ ഉേ ശ ം. അ െന വിചാരണെച ാൻ േവ ി സി വൽ രി െ തായ അതിെന വ ാ ് അ വദി (എ കാണി ). (2) ആ വ വിെന ി നാം എ സംസാരി േവാ ആ സംഗതി. ഇൗ സംഗതിയാ ് വ ാവി ് വാക േയാഗദ ാരാ സാധിേ ്. വ ാ ് ഇ െകാ ്, േ ാതാവി ് വാ വ ിൽ അ ാത ർ േമാ അ



െമ ക ി െ േതാ ആയ ഒ സംഗതി െട സംബ ം ആ വ വിൽ റി . ഇ െന ഉ ാ ര ഭാഗ ളിൽ ആദ േ ് ആഖ ; ര ാമേ ് ആഖ ാതം. ഇവ െട േയാഗം വാക മാ . ഉദാ: (1) വിവാഹംകഴി (2) അ െ നിേയാഗ



നഗര



ിേല



മട



ാൽ വനവാസ



ിവ ി



രാമൻ.



േപായി



ഇവിെട രാമെന ിയാ നാം സംസാരി ്; അ െന ഒരാൾ ഉെ സി വൽ രി ി ് “വനവാസ ി േപായി” എ അയാൾ െച വ ിെയ റി



തി ് ഇൗ വാക ം േയാഗി . ഇൗ സംഗതി േ ാതാവി ് അ ാത ർ െമ 309



310



1. വാക



കരണം



ക ി ി ് അതിെന രാമ തമായി വിധി . അതിനാൽ ഇൗ വാക ിൽ (1) എ ടയാളമി ഭാഗം ആഖ ം (2) എ ടയാളമി ഭാഗം ആഖ ാത െമ ടമാ .



ഇ െന വാക െള അഴി ാധാന ഭാഗ ളാ ി പിരി ിയ ് “അേപാ ാരം” എ ൈവയാകരണ ാർ വ വഹരി . ആഖ എ ം ആഖ ാതം എ ം ഉ ഇൗ വി ഭാഗം തർ ശാ രീത ാ െച ി താ . ഇതിെന ഇനി വ ാകരണവ വഹാരേ ാ േയാജി ി ാം. നാമേമാ, സർ നാമേമാ, നാമവാക േമാ, ആഖ യായി വരാം; വിനതെ തം. ന വിനെയ ം ആഖ യായി ം ആഖ ാതമായി ം വരാം. വിനെയ ക. ആന കരി തി ; നീ അതിെന ഒാടി കളക. വ ാജം പറക ശരിയ ; ആ ശീലമ ്. എ



ദാഹരണ



ൾ. ഇൗ സംഗതികെള



ംെകാ



സംേ



പി



യാ ് ആഖ ാ കരണം േനാ



ാം:



170. അേന ാന ാേപ



യാകാം ; സാകാം പദസ യം ഏകാർ േബാധകം വാക — മാഖ ാഖ ാതദളാന ിതം. ആഖ സി ാ വാദാംശം; സാ വിധ ംശമന ം.



ഇ



ംെകാ ് കർ ാ ം ിയാപദ ം േചർ ് വാക ം എ ർ ം േതാ ാം. അേ ാൾ വാക ൾ നീ നീ വ െത െന എ വ ാൽ:



ിേയ



171. ആഖ ാത



ി മാഖ ം യഥാേയാഗം പരി ദം.



ആഖ ം ആഖ ാത ി ം േചർ േപാെല പരി ദ ൾ െച ാം. പരി ദെമ ാൽ പരി വാരെമ ർ ം. കർ ിയകൾ ് േത കം വിേശഷണ ൾ ആ വിേശഷണ ളിൽ അന യി മ പദ ൾ ഇത ാതി േമണ പരി ദ ൾ യേഥ ം നീ വരാം. ൻ കാണി ഉദാഹരണ ളിൽ “മട ി വ ” എ േപര ം “രാമൻ” എ ആഖ െട വിേശഷണം.“വിവാഹം കഴി ് ” എ വിനെയ ം “നഗര ിേല ” എ വിഭ ാഭാസ ം അതിൽ അന യി . അതിനാൽ “വിവാഹം കഴി…വ ” എ ഭാഗം ഇവിെട കർ പരി ദ ം, അതി ം “അ െ …വാസ ി ” ഇ മംശം ിയാപ രി ദ മാ . ഇ െന വിേശഷണ െള ാം ഒ ി ിയതി തെ പരി ദെമ േപർ.



311



േകരളപാണിനീയം



അേ ാൾ, കർ ാ ം കർ ാവിെ പരി ദ ം ടിേ ർ യാപദ ം അതിെ പരി ദ ം േചർ ് ആഖ ാതം.



ഭാഗമാ



് ആഖ ;



ി



േപെര ം വിനെയ ം റ നാമ ിെ ം ിയ െട ം വിേശഷണ ളാെണ ് അ ക െട സം കൾതെ െവളിെ . കാരക െള റി വിഭ ികെള ാം ിയാവിേശഷണ ളാ ്; സംബ ിക മാ ം നാമവിേശഷണം. േപെര ം വിേശ ഷണവാക ിേല ിയാപദമാകയാൽ കർ ാവാ ം കർ മാ ം മ ം വ നാമ െള വിേശഷി ി തി േപെര െള ഉപേയാഗി േ ാൾ അതിൽ ഒാേരാ ി ം െവേ െറ തിയ കർ കർ ാദികൾ േചർ വാക ം വളെര നീ വരാം. ഇതി റ െമ ഒ ദ ി പകരം വാക െള കർ കർ ാദികളായി പേയാഗി ാം. ഒാേരാേരാ ിയകൾ ് ഒാേരാേരാ കാരകമായിരി ം ധാനം — സകർ ക ി ് കർ ം; ഇരി തലായതി ് അധികരണം: േച ക ഇത ാദിേപാ തി ് സാ ി ഇത ാദി, ഏതി ് ഏതിെ ആകാം േയാ ആ ിയ ് ആ കാരകം േചർ ാൽ ആകാം ശമി ം; മ കാരക ൾ േവണെമ ിൽ േചർ ാെമേ ഉ . ഇ ിൽ “ആ ക” എ ി ് എ ാ ിയ ം േവ കർ ാെവാഴിെക േത കി ് ഇ കാരക ിെ ആ ് ആകാം എ ി . അതിനാൽ, ആ ക െട പരി ദമായി ് എ ാ കാരക ം എ ാ വി ഭ ി ം കാ ം. ചിെലട ് കർ ാ ് ഒ വാക മാെണ ിൽ ആ വാക ിേല ിയ പദ ിെ കാരകമായിരി ം ആ ക െട ആകാം ാ രകമായി ാ ്. ആ ക എ ിയ അൈദ തിക െട പര ംേപാെല നി പാധികമാ ്; അതി ് ഏെത ി ം ഉപാധികൾ േചർ ാേല ർ ിവരിക . ഉപാധി ഏ ം േച ക ം െച ം. ഉദാ: സിംഹം ഗമാ — വിേധയം കർ ാ — നിർേ ശിക. ദമയ ി വരി നളെന ആ ്, ഇ ാദികെള അ — കർ ാവായ വാക ിെല ിയ െട കർ ം. േചാദി ് നിേ ാടാ മം എനി ാ ത ് മഴയാലാ ഹം രാമെ ആ നായാ ് കാ ിലാ



— ിയ െട സാ — ഉേ ശ ം. — േഹ . — സംബ ം. — അധികരണം.



ി.



ആ ക െട വർ മാനകാലമായ ആ — വിെന (a) ആ ് എ ് ഇ ം േപാെല



ാ ്. ചിലേ ാൾ അതിെ ാന ് (b) അ , (c) തെ എ പദ െള ം ഉപ േയാഗി ാ ്. മ ചില ദി കളിൽ വർ മാനകാലെ മാ മ , (d) എ ാ പ േള ം ഉേപ ി കാ ം. ഉദാ: (a) എെ വാ



് സത മാണ്.



(b) പരസ മേ (c) അ ് ശരിതെ



ലകന കാജനം. .



312



1. വാക



(d) ഇെതെ



ാരാ



ര ം!



നിേഷധമാർ ിൽ അ എ എ തി ം ല മാ .



1



കരണം



്ആ



ി എ



തി ം, ഇ എ



്ഉ



ാ



ി



പദ മം 172. കർ



ാ, കർ ം, ിയ — ഇേത വാക ൽ പദ മം; ഇ മാ ി ധാനെ ിലാ ാം വിവ േപാൽ.



ആദ ം കർ ാ ്, പി ീ ് കർ െ ിൽ അ ്, ഒ വിൽ ിയാപദം എ ാ വാ ക ിൽ പദ െള അ തി ് െപാ േവ ഏർെ ി മം. എ ാൽ ഇൗ മം േഭദെ തി ് വിേരാധമി . ഏതി ാധാന ം വിവ ി േവാ അതിെന ര രി ാം. ഉദാ: “വ ശര മയമം ദെമാ ക ” “നിേ ാ ടീ േപാ ഞാ ം” “കേ ൻ ഞാൻ സീതെയ” “ദംേഭാ ി മേത! മേദാത്കട! െതാ വിടാ നിെ ഞാൻ”



— . ച. —ഇ പ ാകിൽ



ിനാ ടി



ം.



— മ. ശാ.



173. വിേശഷണവിേശഷ



ൻപിൻപായി



ൾ നി ണം.



വിേശഷണം ഏ മാതിരിയി ാ ം താൻ വിേശഷി ി പിൽ നി ണെമ ാ ് സ ദായസി മായപതി ്. ഉദാ: ക പ ; ഇത ാദി.



രനായ രാമൻ;



ലി െട ക ്; േവഗം നട



വിേശഷ



ിെ



ൻ



; ഏ ം സമർ



ൻ—



174. ഗതിതാൻ താൻ വിള



വിഭ



ി



പരം വ ം.



ഗതി ഏ വിഭ ി െട അർ െ െലതെ േയാഗി ണം. ഉദാ: ൈകെകാ



ടി



കാശി ി



; മാളികയിൽനി



വീ



എ ാൽ വിഭ ി ഗതിേയാ േചർ സമാസി നാൽ ഒേര വിഭ ിയി അേനകം പദ ൾ



േവാ ആ വിഭ



ി



പി



ാ



. ി ; പദം ര ം േവെറ തെ ് ഒേര ഗതിതെ േചർേ



. അതി ിവ



313



േകരളപാണിനീയം



ല ളിൽ വിഭ ികെള “ഉം” െകാ സ യി ി ് ആവശ െ േചർ ാം. ഉദാ: എെ ം നിെ ം റി ്; കാ ം മഴ ം െകാ ്.



2 െപാ



ഗതിെയ ഒ വിൽ



ം



175. കർ



െപാ



ിയാപദ ൾ ം മായിേപാൽ.



കർ



ാവി ം ിയാപദമായ വിന ം ലിംഗ ഷവചന ളിൽ െപാ ം ആചരി ് മ ാവിഡ ളിെല ാം ഇ ം െച വ തിനാൽ മലയാള ിൽ ചാ രമായിേ ായി എ പറേയ ിയിരി . നട ി ാെതവരാ കാരണ ൾ ഇതി ൻ തെ വി രി കഴി . 176. വിേശഷണവിേശഷ



ൾ ലിംഗ ിൽ വചന ി ം, െപാ ണം സമാനാധികരണാന യമാ കിൽ.



വിഭാവകേഭദക ി മാ േമ ലിംഗവചന ൾ സ ി ; അ ് സമാനാധിക രണമായി ് ഒ നാമെ വിേശഷി ിേ ാൾ ലിംഗ ി ം വചന ി ം നാമേ ാ േയാജി ണം. ഉദാ: വയ ൻ ാ ണൻ, ഒ കിഴവി ീ, മി രായ മ ൾ. ഒ വിെല ഉദാഹരണ ിെലേ ാെല സമാനാധികരണസംബ ം കാണി തി ് ആയ എ ആ ക െട േപെര െ അവ യമായി പേയാഗിേ താ ്. ആ എ വർ മാനേപെര ം അേഭദസംബ ം റി . ഇ പേയാഗി േ ാൾ െപാ നിർബ മി . ഉദാ: ഖമാ ച ൻ. സം ത ിൽ വിേശഷണ ൾ ് വിഭ ിെ ാ ം ടി േവണെമ ്. “ രസ രാമസ ; നീലാന ത്പലാനി”. ഇ ക മി ് മണി വാളകവികൾ അ കാല ം, “േനർ ക ം മമ വിഫലാനി” — നള. ച. “ഉ ഹരിണികേളാ വാ മാേറാ സതതമിയം മദിേര ണ ിയാഭിഃ” — മ. ശാ. എ



മ ിൽ വിഭ ിെ ാ ം േയാഗി ി ്. എ ാൽ മലയാള ിെ േപാ ് ലിംഗവചന ളിൽ ടി െപാ ം അത ാവശ െ ാേല െചേ െവ ാ ്. 177. ന



ംസക ിൽ വചനെ ാ ം െചയ് വതി േപാൽ.



314



1. വാക



ന ംസകവിേശഷണ



ളിൽ വചനെ ാ



ത തായ കാരണ അന ായമായ



ം െച ണെമ



നിർബ



ൾ — ത വയായ എ േവ . ികൾ — അന ായ ളായ എ േവ



കരണം



മി . ഉദാ:



.



ന ംസകബ വചന ിൽ ഘടക ളായ വ ളിൽ ഒാേരാ ിെന ം േത കി ഗണി ാറി ; ആെക െട ഒ സ ഹം എേ ഗണി ാ ;വ ി ാധാന ം ം ീബ വചന ളിൽ മാ േമ വകവേ . ര തിരെക ിയ വ ിയിൽ നാ ഭട ാർ കയറിവ . എ േ നാം പറയാ ്? ഇൗ വ ി ാധാന ാഭാവംതെ യാ ് ന ംസക ിൽ വിേശഷണ ൾ വചനെ ാ ം േവണെമ ിെ പറ തി ം ി. ഇ മാ മ , 178. അർ



വചന



ംതാൻ ത യേ ിൻ നിയാമകം.



വചനം നി യി ് വചന ാ ്. നാമം ഒ സ ഹെ െ ബ ത ം കാണി ം. അ യി ാ ാൽ നാമം ഏകവചന വീരരായ പട ന ി അ െകാ ് അവർ സേ



ത യം േനാ ീ , നാമ ിെ അർ ം േനാ ിയി റി തായാൽ അ ് ബ വചന ത യം ടാെതത േപാെല ബ വചന ത യമി ാ ംവ ിവിവ ിെ ഫലേമ െച . ഉദാ: പ സംഭാവന കി ി; ാഷി ം െച .



സം ത ിൽ, വീരസ ഭടജനസ ശതം പികാഃ സംഭാവനാ ല ാ; തയാ സ പരി എ



ാൾ



.



ശ കാരം ലിംഗ ം വചന ം െച ണം. േവെറ ഉദാഹരണ ര പരിഷ ം സ രായാർ — മ. ഭാ. നാരീജനം മി ം പരവശമാർ — മ. ഭാ. ൈസന ം തിരി മ ിനാർ — മ. ഭാ. രാം ശ ം — േക. രാ. 179. ലിംഗം സം



തനാമ ൾ — ിഹ ഭാഷാ പമാം; എ ാൽ ീലിംഗമാ ിൽ സം ത ിൻ വ വ െയ മണി വാളകവികൾ ഭ ാ മാനി ി േത.



ൾ:



315



േകരളപാണിനീയം



സം തശ െള മലയാള ിൽ എ േയാഗി േ ാൾ ആ ശ ൾ ്ആ ഭാഷയി ലിംഗനിയമെ ഗൗനിേ തി ; എ െകാെ ാൽ സം ത ിൽ ഭാഷ േനെര വിപരീതമായി നാമ െട ലിംഗം അർ ാ സാരിയാ ി . ഒ േയാജന ം ടാെത ിമമായി ് അലിംഗ ൾ ടി ം ഇ െത ാം ീ, ഇ െത ാം ഷൻ എെ ാേരർ ാ െച ി ്. സം ത ിൽനി ശ െള കടം വാ ാൻേപാ മലയാളി, അവെയ ീേവഷേമാ ഷേവഷേമാ െക ി പതി ് എ ടി ധരി ി േവണം തെ ആവശ ി പേയാഗി ാൻ എെ ാ നിർബ ം െച ി ഫലമി േ ാ. അതിനാൽ ശ ം സം തമായാ ം ഭാഷയിൽ േയാഗി സമയം അതി ഭാഷാ പമായ ലിംഗം മതി. ഉദാ: ഉ



തമായ



ം=ഉ



േതാ



ഃ മ രമായ വാ



് = മ രാ വാ ്.



എ ാൽ, ീലിംഗ ിൽ മാ ം, മണി വാള ി ാധാന മി കൾ ഗദ ിൽേ ാ ം സം തലിംഗവ വ െയ എേ ാ ഒ അ ി വ . ഉദാ: മ രയായ വാ ് സരസയായ കഥ മഹതിയായ ആപ



കാലംവെര കവി ജഡഭ ിനിമി ം



േശാചനീയയായ അവ മേനാഹരയായ തി ് ണ യായ നദി



ഇ െന ലിംഗവ വ സ ീകരി വ ം സർ നാമ െളെ ാ ് പരാമർശി



സമയം അവൾ എ ീലിംഗം ഒരി ം േയാഗി മാറി . അതിനാൽ ഇവർ ം സം തവ വ െയ സർ ഥാ അ കരി ണെമ നിർ മിെ മാ . അവ െട അേപ ഇ േ ാളമിരി ാം — സം ത ിെല അകാരാ പദ െള ഭാ ഷയിെല േ ാൾ ിംഗേമാ ന ംസകലിംഗേമാ ആ തി ് ഏെത ി ം (അൻ, അം) ഒ ത യം േചർേ ിയ മ ്. ീലിംഗ ിെ ത യം അ എ തെ ആകയാൽ യഥാ ിതം േയാഗിേ ാൽ മതി. അതിനാൽ റി ം ശ നം പി ഴ ി രീതി ് ന ംസക ത യം സം തവിദ ാ ാർ ് കർ കേഠാരമായ ഒ േയാഗം എ ി ാ ി ീർ എ ഉദാസീനതയാ ് ഇതിേല ് കാരണ െമ േതാ . കാവ ചമത്കാര ി േവ ി ജഡ ളി ം േചതനധർ ം ആേരാപി ദി കളിൽ ംേപാെല ന ംസക െള ം ീലിംഗേമാ ിംഗേമാ ആ ക ധാരാളം പതി ്. അ െന െച േ ാൾ സം ത ിെ ഏർ ാ തെ യാ ് സ ീകരി ം ആേരാപ ിൽ “അം” എ ന ംസക ിൽ “ആൻ” േചർ ് നാഗ ാൻ, വാനര ാൻ, വ ാൻ എ മ ിൽ ിംഗ പം ഉ ാ ാം. അ േയാജി ാ ിട ളിൽ “െത ലിവൻ” എ മ ിൽ സർ നാമ പംേചർ ് ലിംഗ തീതി വ ാം. െ



കീടിനാർ മാ ളിർ തി ന ായ്ളി ക െ ാ േകാകില ൾ — . സം.



316 (മ എ



ാം.



ീ) മി



ിനാൾ മാ



ം മ ംേപാെല ആഖ ാത



1. വാക



കരണം



ി ് ആേരാപം



മാ



ളിരാ േമാ ം — . സം. ി



ലിംഗവചന



ൾ െകാ



180. നാമെ



േവെറ നാമ ാൽ വിവരി മിട ളിൽ വിഭ ി ര ാംനാമ ിൽ േവണം; േചർ ാമിര ി ം.



ഒ നാമെ മെ ാ നാമംെകാ വിവരി ല ളിൽ ര ാമെ നാമ ി നാ ് വിഭ ി ത യം േവ ്; ര ി ം േചർ തി വിേരാധമി . വിവരി നാമം (1) “എ ാം” എ സർ നാമേമാ, (2) ഒ വൻ, ഇ വർ തലായ സാംഖ േഭദക െട നാമ പ േളാ, (3) േപർ, ആൾ എ നാമ േളാ ആയിരി ം. ഉദാ: ജന െട എ ാവ െട ം സ തം. ജന ൾ എ ാവ െട ം സ തം. അയൽവാസികെള നാ േപെര വിളി . അയൽവാസികൾ നാ േപെര വിളി . ന െട ഇ വ െട ം േ ഹിതൻ. ന ൾ ഇ വ െട ം േ ഹിതൻ. എെ ഒരാെളെ ാ ് ഇ ാര ം സാധി “രാധാകാ ൻ േദവെന ശരണം ാപി എ ് ആയ അർ സി മാ .



യി .



.” ഇത ാദികളിൽ രാധാകാ



നായ േദവെന



2 സമാസ കരണം



181. വിഭ



ി റി ടാെത പദേയാഗം സമാസമാം.



വിഭ ിക െട ം മ ം സഹായം ടാെത ശ െള േകവലം ിേ ർ തിനാൽ െ അവ ത ി സംബ െ റി കയാ സമാസ ിെ സ ാഭാവം. “തലയിെല േവദന” എ പറ തി പകരം “തല”, “േവദന” എ ശ െള േകവ ലം ഒ മി േചർ പറ ് സമാസമാ . ഇവിെട േചർ ിരി ര പദ ൾ ംത ി സംബ ം റി തി സമാസം ( ടിേ ക) അ ാെത ത യം തലായ കാര ൾ ഒ മി . സമാസ ിൽ ിരി പദ ി ് ർ പദെമ ം പി ിരി തി ് ഉ രപദെമ ം േപർ. താമര ര തര ി ്. അതിെന േവർതിരി തി െവ താമര, െചമ താ മര എ േത കി പദംതിരി കാണി ാൻ മടി ് സൗകര ി േവ ി േഭദക തികെള െ നാമേ ാ ് ത യംേപാെല േചർ ് െവൺതാമര, െച ാമര എ ശ േയാഗ ൾ ചമ . അതി േമൽ െച ാമര െട ് എ തി പകരം ആ പദ െള ിേ ർ ് െച ാമര െവ ം, പി ീ ് അതിെ മണ ി െച ാമര മണം എ ം അതി ം ഉപരി മണം െകാ െ ഉെ ിൽ െച ാമര മണെ ാ ് എ ം വ ധികരണേമാ സമാനാധികരണേമാ ആയ വിേശഷണവിേശഷ െള ിേ ർ ം േതാ ം പദേയാഗം നീ നീ വരാം. ഇ െന സൗകര ി േവ ി വാചക ിെ ാന ് പദ െള േമ േമൽ ിേ ർ താ ് സമാസം. സമാസി നാമ ളിൽ ർ പദം വിേശഷണമാെണ കാണി തി േയാജി േനാ ി പരസം ാ ി ചക ളായ ദ ിത ഖരാേദശാദ പായ െള ഉപേയാഗി ം അംഗ പ െള േയാഗി ംെച ാം. കാ േപാ ്, െച ടം, വള ിൻേവ ് ഇത ാദി ല



ളിൽ ർ പദം വിേശഷണമാെണ പംെകാ തെ മാ . 317



318



2. സമാസ



കരണം



േവെറ ചില ഉദാഹരണ ളിൽ അലിംഗനാമ ൾ ് ലിംഗം േചർ കാ കയാൽ സമാസഘടക ളായ പദ ൾ ം സ ാർ ിൽ വി ാ ി വ ി , പരാർ ിൽ ആ ് അ കെള ഉപേയാഗി ിരി ് എ െതളി ം. അേ ാൾ അർ േചർ ത വ ം ആവക ദ െള പരാർ ിൽ നാം അന യി . നാ ഖൻ, ആനെ ാ ൻ, േപട ി, അ നടയാൾ ഇത ാദികൾ േനാ ക. നാ ഖ ൾ എ മാ േമ വിവ െവ ിൽ “അൻ” എ ിംഗ ത യം േചർ ാൻ പാടി ; അ െകാ ് “നാ ”, “ ഖം” എ പദംര ം ഒ ഷെന റി ണം. അേ ാൾ അന യം ഉ ാകാൻേവ ി നാ ഖ വൻ എ അർ ം സമാസ ി നാം ക ി .ആനെ ാ േപാ ് ആനെ ാ ൻ; േപട െട ക േപാെല ക വൾ േപ ട ി; അ ിെ േപാെല നട വൾ അ നടയാൾ ഇ െന അന പദാർ



ധാനമായി വ സമാസ ി ് “ബ ീഹി” എ ം ദാഹരണ ളിെലേ ാെല ഉ രപദം ധാനമാ തി ് “തൽ ഷൻ” എ ം, താെഴ പറയാൻേപാ ഉഭയ പദ ധാന ി ് “ദ ൻ” എ ം േപ കൾ അ പറ ം. ഒ വ വി തെ ബ ത ം കാണി തി പകരം, ര ബ ത ം െച ാൽ അ ം ഇ ം എ ർ ം കി ാമേ ാ. അ തി പകരം അ ന മാർ എ ര വിേശഷ പദ െള ാം.



വ െള ിേ ർ ംഅ ം എ പറ ിേ ർ സമാസ ാ



ഇ െനയാ ് സമാസ െട ഉ വം. ാവിഡ ളിൽ രേ ാ േ ാ പദംേചർ െച റിയ സമാസ േള ഉ ; അതി ം ർ പദ ിെ വിേശഷണീഭാവം കാണി തി ദ ിത ഖരാേദശ േളാ അംഗ പേമാ ഉപേയാഗി ാേയണ െച ാ ്. അ േപാ െല പരാർ ി സമാസ ി ലിംഗ ത യം കാ ം. അതിനാൽ സമാസ െള േവർതിരി റിവാ ം, വി ഹം എ പറ ം സമാസാർ ം വിവരി ം ആയ വാചകെ നിർ യി ാ ം ഒ േമ മമി . എ ാൽ സം ത ിെ അധികാരം േതാ ടി ആ ഭാഷെയ അ കരി ദീർഘദീർഘ ളായ ഒ സമാസ െള മാ മ , മി സമാസ െള ം മലയാളകവിൾ േയാഗി ാൻ ട ീ ്. “ഗ വ ാ േത വസതിരളകാ നാമ യേ ശ രാണാം ബാേഹ ാദ ാന ിതഹരശിര ികാധൗതഹർ എ േമഘസേ ശേ ാകാർ കരി ം,



ിെ



തർ



മയിൽ



ാ” ലെ



അ സരി ം അ



“എൻേതാഴർ യൽവാഴിശ ര ടി ി ൾ ിടാവിൻനിലാവാ ം േമടകേളാ േമ മളക ാണ േപാേക ം” എ



ദീർഘസമാസം െച ിരി



േനാ



ക.



319



േകരളപാണിനീയം



ഘടകപദ െട ജാതിേഭദം മാണി ് സമാസ െള താെഴ വിവരി കാരം വിഭ ജി ാം: 1. ിയാംഗം ിയേയാ ് — െകാ ാ ക, ര ി െകാൾക. 2. നാമം ിയേയാ ് — ൈകെവടി ക, േഭദമാ ക, നിലനി ക. 3. നാമാംഗം നാമേ ാ ് — െപ . 4. നാമം നാമാംഗേ ാ ് — േതേനാ ംവാണി. 5. നാമം നാമേ ാ ് — െപാ ടം, രാമനാ ം. 6. േഭദകം നാമേ ാ ് — െവൺചാമരം, െച ര ി. ഘടക െന,



െട



ാധാന ം



മാണി ് സമാസ



1. തൽ ഷൻ — ഉ രപദാർ 2. ബ ീഹി — അന പദാർ 3. ദ ൻ — സർ പദാർ അവ യീഭാവ ം ദ ി



ം ഭാഷയിലി ാ



െള



ായി വിഭജി ിരി



. എ



ധാനം — തലേവദന. ധാനം — താമര ൻ. ധാനം — അ ന മാർ. തിനാൽ ഇവിെട പരിഗണി ി ി .



182. വിേശഷണവിേശഷ



ൾ ർേ ാ രപദ ളായ് സമാസി ാൽ തൽ ഷളവാം പലജാതിയിൽ.



വിേശഷണം വിേശഷ േ ാ സമാസി ് തൽ ഷൻ. വിേശഷണം സമാനാധി കരണമാേയാ വ ധികരണമാേയാ ഇരി ാം; പദ ം നാമ തി േഭദക ളിൽ ഏ മാ കാം. അതിനാൽ പലമാതിരിയിൽ തൽ ഷസമാസം ഉളവാ ം. (വിേശഷണം സമാ നാധികരണമായി ാൽ അതി ് “കർ ധാരയൻ” എ ിയ േവ ി വിേശ ഷാൽ േപർ സം ത ാർ െച ി ്.) ഉദാ: വിഭ ർ ം { നിർേ ശിക 1. ടി കർ ധാരയൻ 2. തി ാഹിക 3. സംേയാജിക 4. ഉേ ശിക 5. േയാജിക 6. സംബ ിക



സമാസം േഭദമാ ക െകാ െ പാ െവ ി പെ ാ ം േഹാമ ര മാ ാ റി മരെ ാടി



വി ഹം േഭദം ആ ക ് െകാ യായ െത ് പാ ിെന െവ ് പേ ാെടാ േഹാമ ി ര മാ യാൽ കറി മര ിെ െപാടി



320



2. സമാസ



7. ആധാരിക 8. നി ് 9. റി ്



േതാൾവള നാ നീ ി ആനബ് ാ



വിേശഷ ൾ ം അേഭദം അർ സമാസം എ േപർ. ഉദാ: അടിമലർ — അടിയാ



േതാളിെല വള നാ ിൽനി നീ ആനെയ റി



്



ിൽ തൽ



മലർ. മന



ി



ാ



്



ഷസമാസം വരാം; അതി ് — മനമാ



സി ിനിമി ം േയാഗി ാെതതെ അർ തൽ ഷനിൽ േലാപി ി ാം. ഇൗ വക സമാസ ഉദാ:



കരണം



പക



്.



ി തീതി തായ മധ മപദം ി ് “മധ മപദേലാപി” എ േപർ.



െവ ൻ — െവ ിയനായ ൻ തീവ ി — തീയാൽ ഒാടി െ വ ി. മ െതാ ി — മ ിെന ത െതാ ി. കാരക



ൾ ധാ േവാ സമാസി



തപ ിരി േവളികഴി



ക



ാ



് കാരകതൽ



ഷൻ. ഉദാ:



ിരി ് നാ വാ അ ാനയാ ക പിടി ക



ഇെ ാ പടി അവാ രവിഭാഗ ൾ െച ട ിയാൽ അവസാനി യാസം. വിഭ ർ ളിൽ വ തൽ ഷ ് ആ വിഭ ി െടേയാ അതിെ അർ മായ കാരക ിെ േയാ േപർ േചർ സംേയാജികാ തൽ ഷൻ എേ ാ കരണതൽ



ഷൻ എേ ാ ഇൗവിധം സം കൾ െച ാം. സം ത ി അവാ രേഭദ ളിൽ ഭാഷയിൽ സംഭവി ാ വെയ ഇവിെട വിവരി കഴി . സം ത ിൽ സമാസം ാധാേന ന നാമ ൾ ത ിൽ മാ മാകയാൽ “േത ളി”, “പിടി പറി” തലായ ഭാ ഷാതൽ ഷ ൾ സം തേ കൾ കാ കയി . സം ക െട എ ം വർ ി ി ി ാവശ മിെ ക തി ഇവിെട തിയ സം കെള ി ാൻ ആരംഭി



മി . 183. വിേശഷണം വിേശഷ േ ാട േ ാെന കാ വാൻ സമാസി ാൽ ബ ീഹി; അ ം പലവിധം വരാം. വിേശഷണവിശി മായ വിേശഷ െ ;ബ ീഹിയാകെ ഒ പടി ടി േ ാ അവെന റി . ിംഗം അവിവ



ിതം. ഉദാ:



ട



െ



തൽ ഷൻ ധാനമാ ി ാണി വിേശഷണവിശി മായ വിേശഷ ം ഏവ



321



േകരളപാണിനീയം



മ രെമാഴി െന ി നാ ഖൻ ൻ ബ



— മ രമായ െമാഴി (വൻ — വൾ — ) — െനടിയ ക വൾ. — നാ ഖ വൻ. — ക വൻ.



ീഹി െട വകേഭദ



ൾ:



1. സാ ശ വാചകമായ ഒ



ക



േ



മധ മപദ ാ േനരായ മിഴി വൾ.



2. ഉപമാവാചകപദം അർ



മതിെയേ ാ



ഖ



സി മായി വ വൾ.



3. ഉപമാനപദം േലാപി ി



േപാ



ക



വൾ.



് ഉപമാന



് ഉപമാഗർഭം. ഉദാ: ക ി



് ഉപമാ



ം. ഉദാ: േപട



േനർമിഴി =



ം. ഉദാ: മതി ഖി = ി = േപട െട ക



184. ദ



ൻ സ യാർ ിൽ വിേശഷ ൾ ത ളിൽ; സംഖ ാനാമ ളാെണ ിൽ വിക ാർ ിൽ വ ി ം.



ഉദാ: അ ന മാർ = അ ംഅ ം; അ ാ ് = അേ ാ ആേറാ; ൈകകാ കൾ = ൈക ം കാ ം; പ പതിന ് = പേ ാ പതിനേ വ ിവിവ ടാെത സ ദായ ഏകവചന മാകാം. ഉദാ:



ി



ാധാന ം ക ി



പ



ാ.



ം ന ംസകദ



്



“ജരാനര വി ഷണം; ൈകകാ ്.” 185. വിേശഷണീഭാവചി



ം ലിംഗസംഖ ാദ േലാപ ം ഭാഷാസമാസ ിൽ കാ ം ർ പദ ി ്.



തൽ ഷ ംബ അ കളിൽ ഘടക കാണി ാ ലിംഗവചനവിഭ ി വചി െള അതാ



ീഹി ം വിേശഷണവിേശഷ ൾത ി സമാസമാണേ ാ. ൾ മലയാളപദ ളാെണ ിൽ ർ പദം വിേശഷണമാെണ ിയകൾ സ ി ിടെ ാം വ കാ ം. അ േപാെല ത യ ൾ േലാപി ാെതതെ നി ക മാകാം. വിേശഷണീഭാ ദി കളിൽ വിവരി ി ്. ഉദാ:



322



2. സമാസ



കരണം



ഉ ർേകാൻ േദവകൾ േദവൻ, (വചനം േലാപി ി ി .) ൻ തി വടി, കാല ർ, രാമനാ ം, മരംകയ ം, (ലിംഗം േലാപി ി ി .) ഇത ാദി. താൻ േതാ ി, െപാൽ വിൽമാനിനി, തനി താൻ േപാ വൻ (വിഭ ി േലാപമി .) ആയിര ാ ്, കപി ല രചൻ — അംഗ പം — അ ്, കാ േപാ ്, ആ മണൽ — അംഗ പം — ദ ിത ം. ിൻമകൾ, പാ ിൻേതാ ് — ടി — ഇൻ ഇടനില. െച ടം, ആ െവലി — ടി — അ നാസികത ാഗ ം ഖരദ ിത ം. വ ി ടി ്, ലിേ ാൽ — ടി — ഉ രപദാദിദ ിത ം ലിംഗവചനവിഭ ികൾ േലാപംവരാ സമാസ ി ് അ സമാസം എ േപർ െച ാം. സം താ കരണംനിമി ം അ സമാസം ഇേ ാൾ അ ർ മാ ്; അതി ം വിേശഷി ്, വിഭ ിേലാപം വരാെത വ വളെര ം. എ ാൽ സം ി ം സരസിജം, വേനചരൻ, േദവാനാം ിയൻ ഇത ാദികൾേപാെല അ സമാസ ൾ ർ ഭ ള .വ നാ ശ ൾ ാണേ ാ അംഗ ി ് “ഇൻ” ഇടനില; അ ് സം ബ ികാതൽ ഷനിൽ ാേയണ കാ ം. “കായാ ”, “മാ ” ഇത ാദികൾ “കായാ വിൻ ”, “മാവിൻകാ” ഇത ാദിക െട സേ ാചിത പ ളായിരി ണം. 186. സമാസ



ിൽ പരാധീനെ േപായ പദ ളിൽ ദാസദാസന ായരീത ാേചരാ ബാഹ വിേശഷണം.



സമാസ ിൽ േലാപി ിരി ലിംഗവചനാദിക െട അർ ം േയാഗബലംെകാ ാ ് രി ്. അ െകാ ് ര പദ ൾ ത ളിൽ സമാസി േ ാൾ അ കൾ തനിെയ നി േ ാൾ ഉ ാകാ സ ാത ം നശി േപാ ം. സ ദായ ിന ാെത അംഗ ൾ േത കി ് ഒരധികാര മി . ഒ ദ ിൽ ഘടക ളായ അ ര െട നിലേയ സമാസ ിൽ ഘടകപദ ൾ . അതിനാൽ ഘടകപദ ൾ െവളിയിൽനി വിേശഷണം േചർ ാൻ ന ായമി . അതി ം വിേശഷി ് സമാസ ിൽ െ അ ധാനമായി നി പദ ി ് ഒ ം പാടി . സ യേമ ദാസനായവ ് എ െന ഒ ദാസൻ േയാജി ം? േപടമാനിെ മിഴിേപാ മിഴി വൾ “േപടമാൻ മിഴി” എ സമാസംെച തിെ േശഷം ആ േപടമാനി ഭയെ (േപടമാൻ) എെ ാ വിേശഷണം േചർ ് “ഭയെ േപടമാൻമിഴി” എ േയാഗി ടാ. ഭീതമായ ഗം = ഭീത ഗം” അതിേ േപാെല അ ി വൾ ഭീത ഗാ ി എ സമാസ ി േമൽ സമാസം െചയ്വാൻ വിേരാധ മി . അേ ാൾ വിേശഷണം ബാഹ മാ ി :അ സമാസ ളിലാകെ ഇ േ ാളം നിർ മാവശ മി . താെഴ ഉ രി ി ാചീ ന േയാഗ ൾ അ കരണേയാഗ ള .



323



േകരളപാണിനീയം



ച രാം രാ സനി ഹം — േക. രാ. ന നസമമാ ദ ാനഭംഗം െച ാൽ — ടി േശാകസാധനമായ സംസാരേമാ ം — ഭാഗ. ഇനി ർ ിൽെ നിർ െ ഒേ ാ ് നിരസി 187.



:



തീതി റവിെ ിൽ പിരി ാ ം സമാസമാം.



സ ദായ ി ് ഏകാർ തീതി ാ ാനാ ് സമാസം െച ്: ആ തീതി ഹാനിവരാ പ ം ഘടക െള പിരി െര െര േയാഗി ാ ം ആ പദ ൾ സമാസംതെ . “കാര ം ഭവാനറി േവെറയിേ



േമ”



എ ചാണക നീതിയിെല േയാഗ ിൽ കാര ിെ അറി ് = കാര മറി ് എേ ാ; അറിവി വിഷയമാ ി = അറിവി എേ ാ സമാസം സ ീകരി ാേല അന യം േയാജി . എ ാൽ ഇൗ പദ ൾ ത ളിൽ അക ാ നി ്. എ ി ം അർ തീതി ശരിയായി വ ്; അതിനാൽ ഇൗമാതിരി സമാസ െള “വ വഹി തസമാസം” എ േപരി സ ീകരി ാം.



3 ശേ



ാൽ



ി



വ ാകരണംഭാഷ െടഉപേയാഗെ വ വ െ ശാ മാണേ ാ. ഭാഷ എ ാൽ മേനാ ികെള െവളിെ വാ ഉപായം. മേനാ ികൾ പ െ റി വർ ി . പ ം വ ം, ിയ, ണം — ഈ ത െളെ ാ ചമ െത സമർ ി ാം. ഏെത ി ം ഒ ചി ിെയ ഒ തിരി കാണി ് ഒ വാക ം. ഒ വാക െ െക തൽ വരാ വിധ ിൽ അഴി ാൽ (അേപാ രി ാൽ) കയറിൽനി ചകിരിനാ െര േപാെല പദ ൾ കി . അതിനാൽ ഭാഷ െട നാരായേവർ പദമാ . പ ം വ ിയാ ണാ കെമ ൻപറ വ തിെന ിേ ർ ് ആേലാചി േ ാൾ പദ ിെ െപാ ളാേക ് ഈ വ ിയാ ണ ൾ ിൽ ഒ ാെണ േബാധെ ം. എ ാൽ ൻകാണി ാ ിെല ചകിരിനാരിെന േവദാ ികൾ പ താ കെമ ം, രസത ാർ ചില േലാഹ െട ം അേലാഹ െട ം പരി ണാമെമ ം വിഭജി ംേപാെല ൈെന ാർ, ബാല ാർ ് ശ സ ഭാവ ിൽ വൽ ിവ ാൻേവ ി, പദ ൾ ം ലമായി തി എെ ാ ിെന ക ി . വ ിയാ ണ ൾ എ അർ െള ം ഈ തികളിലാ സമർ ി ്. അതിനാൽ വ ം, ിയ, ണം, എ ത ൾെ തിരായി ഭാഷയിൽ േമണ സ ം, ധാ , ധർ ി എ തികൾ ഉളവാ . ഈ തിക ളിൽനി പീ ി റ നാമം, തി, േഭദകം എ പദ ൾ ജനി . അതിനാൽ നാമാദിപദ െട ഉൽ ി താെഴ വിവരി വംശാവലി കാരം ആ . പദാർ ൾ ം പദ തികൾ ം ഇ െന േത കം േപേരർെ ിയ വായ ന ാർ മ ി ് ഇടെകാ ാതിരി ാൻേവ ിയാ . ാരംഭ ിൽ െച ി പദവിഭാഗ ിൽ നിപാതം എെ ാരിനം ടി സ ീകരി ി തിെന നി



ാ േനാ േ ാൾ വകവേ തി . ഇവ തനിേയ നി ാൽ ഒരർ െ ം റി ാൻ 325



326



3. ശേ



ാൽ



ി



അശ ളാകയാൽ അവെയ ത യ െട േശഖര ിൽ ഗണി ാ േത ഉ . ത യം തിയിൽ േച ; നിപാതം വി തിയിൽ (പദ ിൽ) േച എ മാ ം േഭദം. ഇതിനാൽ െ യാ ് ഇവ ് േദ ാതകം എ ം, നാമാദികൾ ് വാചകം എ ം േപർ ലഭി ്. സർ നാമം നാമ ിെ വകേഭദം എേ ഉ . അവ യേമാ നാമാദികളിൽനി ് ഉളവാ െത ത മാ . അതിനാൽ പദ തികൾ സ — ധാ — ധർ ികെള ാപി ശരിതെ എ ് എ ിൽ േബാധ െ ം. സ ം ബലാ ാരംെച ാൽ ഇവയി ം ധർ ി എ ാമിനെ ധാ എ ര ാമിന ിെ ഉ ിൽ ത ി യ ാം. േഭദക ൾ സ ത േയാഗം ി േ ായ ം ധാ െളേ ാെല ഉ പനി ി ം (ഉദാ: നല്, ന ) ആ ് ഈ സാ ഹസ ിൽ നെ സഹായി ്. സം തനി കാര ാരാകെ , ഒ പടി െട ൻെപ കട നാമെ ടി ധാ ളിൽനി ജനി വെയ വാദി ധാ െവ ഇനെ െ സം ത ിെല സകല ശ ൾ ം ല തിെയ ശാഠ ംപിടി . എ ാൽ ശാകടായനാദിക െട ഈ ശാഠ ം മ ലകെമ ശാക ർ ി തൽ േപർ അ തെ എതിർവാദ ം ബലമായി റെ വി ി ്. ലൗകികവിഷയ ളിൽ ഈ വിധം അൈദ തസി ാ ം ാപി ാൻ റെ മഹാേ ശ ം റ വാദ ം ആ െവ യാ നി ം, ഉണാദി ം തലായ ളിൽനി ന



മാ . മഹാനായ പാണിനി ് ഈ ർ ാദം അഭിമതമ ായി എ തിേല ് “ഉണാദേയാ ബ ലം” എ ം തലായി അേനകം ല ്. ഈ അ തം ഇ െന ഇവിെട നി െ . ത ിൽ മലയാള ിെല പദ ൾ ഒ സ ം, ധാ , ധർ ി എ ഈ േവ കളിൽനി ള ായവെയ തിപാദി വേ ാ. ഇവയിൽ േഭദക െട േവരായ ധർ ി എ തി വളെര ം. സ ം അതിൽ ം. ധാ ളാ ് എ ിൽ അധികം. ധാ െട സ ഭാവം കാണി ാൻേവ ി അ കളിൽ ധാന ളായ ഏതാ ംഎ െള പരിശി ിൽ േചർ ി ്. സ ൾ ് ഇവെയേ ാെല തി



327



േകരളപാണിനീയം



േഭദംെകാ ് പേഭദം ഇ . ധാ പാഠം ഇ െന ിയാപദ െട നി ി ് ഉപപ ി ാ ണം എ ഉേ ശ ിൻേപരിൽ ചമ ി താകയാൽ അതിൽ എ ാ ധാ െട ം സ പംതെ നി ാ അ ശരിയായിരി െമ ഞാൻ ഉറ പറ ി . എ ാൽ പാണിനി െട മഹാ സി മായ ധാ പാഠ ം ഈ േദാഷ ാൽ അസ് മെ ളായ ശ ാ ശാസനരഹസ ൾ ഹി ി വർ സ തി കതെ െച ം. എ ിൽ വകവ ാെത േനാ ചിേലട ് ഒ വ ം. എ െന:



ം ധാ വിൽ ഉൾെ ാ ം ആയ ധർ ി എ പ ം തികൾ സ ം എ ം, ധാ എ ം രേ തി സ േമാ ധാ േവാ എ നി യി ാൻ കഴി



ഇനെ ഉ േ ാ. തെ



1. െചാല്: സ ം — െചാ ിെ െപാ ൾ, പഴെ ാ ്. ധാ — െചാ 2. നട: സ ം — നട െട േവഗം, അ ിെ നട. ധാ — നട 3. കളി: സ ം — കളി െട രസം, പലകളികൾ ധാ — കളി 188. ല തിയിൽ സാരം ബീജമ രെമാ താൻ വിവർ ന ിയയാല പി തിവീർ ി ം.



. .



.



ല തമായ തി സ മായാ ം ധാ വായാ ം ആദ ിൽ ഏകാ രമായിരി ണം എ ാ ് ഊഹം. എ ാൽ ഇേ ാൾ തിയായി കാ സത ം ധാ ം ഊതിവീർ ് അേനകാ ര ളായി ീർ ി ്. വീർ ാ കാരണം വിവർ ന ിയയാ . അതിെ സ ഭാവം അ തെ വിവരി ാം. ഉദാ: സ ം: ൈക, തീ, കാൽ, കൽ, െനൽ, മൺ, ഉൽ, േനർ. ധാ : ആ, ചീ, , േത, േപാ, അറ്, വീട്, ക്, ഉണ്. ഈ ഊഹ ഒ



ി



അടി



ാനെമെ



ിെല ി ം



ാവി



ണമേ ാ.



ാമ ് — പ ായി ഏകമാ കധാ ളിൽ മി ം ഇേ ാൾ ഖില ളായി ീർ ിരി . എൻ, ഉൾ, ഇൽ, അൽ, േവൺ, തക്, മിക് ഇത ാദികൾ േനാ ക. എൻ — എ , എ ; ഉൾ — ഉ ്, ഉ ; ഇൽ — ഇ ; അൽ — അ ; േവൺ — േവ ം, േവ ി; തക് — ത ; മിക് — മി ഇ െന ഏതാ ം പ ൾ മാ േമ ഇ കൾ നട . ഇതിൽ എൻ തലായ ചില ധാ ൾ അവ യ ളായിേ ായി; ചിലതി ് അ േയാഗ മായിേ ചാര ; തക്, മിക് തലായവ വിനയിൽ േയാഗേമയി . ഖിലമാകാ െത നട ിൽ െ ഇരി വയിൽ മി ം മാ േയാ വർ േമാ അ രേമാ േചർ നീ ിരി . ക് — ്. ഇതിേ ാൾ സ രം ദീർഘി ക് എ ായി ് . കി, ം, എ മ ിൽ എ ാ പ ളി ം നട . മീ , മീേത, മീ , മീ ൽ എ



328



3. ശേ



ാൽ



ി



പദ ളിൽ മാ ം േശഷി ിരി ം ഉപരി എ ർ മായ മീ എ തി ് ഇേ ാൾ മിക , മിക , മിക ം എേ ാ, മിക , മിക , മിക ം എേ ാ നീ ി േവഷ ിലാ ചാരം. “മി ക” എ പ ം ഇതിെ തെ േവഷേഭദമാ യിരി ണെമ േതാ . ഴി, ഴൽ, ഴ ക, ്, ളം, ളി, ൻ ഇത ാദി പദ െള ി േനാ േ ാൾ ൾ എേ ാ ൺ എേ ാ ഒ തി ഉ ായിരി ണം എ ം അതിെ വകേഭദ ളാണിെത ാം എ ം മാ .ഒ ക എ തി െ ിയാനാമം ആയി ് നാം “ഒ ് ” എ േയാഗി ാ ്. ഇതിൽ ങകാരം കാണാ യാൽ ആദ ിൽ ധാ ഒട് എ മാ മായി ിരി ണം എ പറേയ ിവ . ഇതി ം റേമ ഏകമാ കധാ ൾ ാ ് 99-ആം ിൽ വ ത ം പറ ി ്. ിൽ കറടാ െള മാ േമ എ ി . അതി ം അ ി ം ി പറ ിൽ കകാരാ ി വ ത ം വരാൻ ഒ സമാധാന ം ഉ ായി . പച് — പ ; മിച് — മി ം ഇത ാദികൾ േനാ േ ാൾ കറടാ ൾ മാ മ , ചകാരാ ാദിക ം ഈ വിധ ിൽ ഉ ായി ിരി ാം. ഈ വ ത െട ിൽ ടകാ രറകാരാ ൾ മാ ം ഖില ളാകാെത നി ്. വിട് — വി , വി ം; െപറ് — െപ , െപ , െപ ം ഇത ാദി. ഇ കൾ വിേശഷവിധി ടാെതതെ സ ികാര ംെകാ ് വിട് + = വി , െപറ് + = െപഺ് = െപ എ സാധാരണ പം വരാ മാ ്. അതിനാൽ വ ത ിൽ ഉൾെ ടാ െകാ തെ ആയിരി ണം അ കൾ ഖില ളായിേ ാകാ ് എ ക ി ാൻ മാർ ം കി . ഈവക െതളി കൾ എ ഹ ിേല ാ നെ മാ ക ളായി ; ഇേ ാൾ അവ വ ത കരണ ിൽ 18-ആം ിൽ “പദമിെ ാ ആ ിതെ കാല മ ിൽ തികളി ം



നയി ്? പ ് ധാ ൾ ഏക െട ിൽ ആയിേ ായി. സ ി മാ യിൽ” എ ാപി ി േ ാ. ടി വർ ി ി ിരി ണം.



ര ാമ ് — േഭദക െള ാം തി പ ളാണെ ാ. അ കെള സമാസമായിേ ഉപേയാഗി ാ ; പിരി േയാഗി യാെണ ിൽ അ കൾ ് േപെര ി



പം േവണം. ഇതിൽനി ് ഒ സാമാന വിധി ഊഹി േതാ? ഏ ജാതി പദമായാ ം സ ത മായി േയാഗി േ ാൾ തമായ തി നാമേമാ തിേയാ േഭദകേമാ ആയി പരിണമി ിരി എ കാണി ാനായി ് അതിൽ ിയാവിേശഷണം െച ണം. ആ ിയ ആയിരി ാം വിവർ ന ിയ. ല തമായ തി അവ ാ ത മാണ്; അ നാമേമാ തിേയാ േഭദകേമാ ആയി പരിണമി ണെമ ിൽ അതിൽ ചില വികാര ൾ വരണം. “നാമാദിയാം വിഭാഗ ിെ ാമർ ം നിയാമകം” ( ം 33) എ ശ വിഭാഗ ിൽ പറ ി േനാ ക. തമിഴിെല ശ വിഭാഗ ിൽ െച , െച മ എ മ േചർ ി പംതെ യാ ് ഉരിെ ാൽ (േഭദകം) എ ക ി െ ി രി ്. െച നൽ, െച പയ ് എ സമാസ ിലാകെ മ േലാപി എ പറ



േപാ ം ശരിയ ; അ തനിേയ നീ ിേ ായിരി എ േവണം പറവാൻ. ഇ െനയാ ് ഭവന ി െട അഭി ായം. ഈ മാതിരി നെച ാ ി ം ന െട



329



േകരളപാണിനീയം



സി ാ



ി ്അ



ണമായിരി



.



ാമ ് — സം ത ിൽ ധാ െള ാം ഏകാ ര ളാ ്. അ കെള ാവിഡ ിൽ എ േ ാൾ അ വ ന ിൽ ഇകാരം േചർ ് ദ ര ളാ ാ ്. വദ് = വദി; ഹസ് = ഹസി; പച് = പചി. സ ശ ളി ം നാമെ ധാ വാ തി ം, ധാ ളിൽ െ േകവലെ േയാജകമാ തി ം ഈ ഇകാരെ െ ത യമാ ിേ ർ . കൽ = ക ി ; ഒ ്=ഒ ി ; വിട് = വി വി ; കൺ = കാണി . െത ി ം കർ ാടക ി ം ധാ െള ാം സ ര ിലവസാ നി ണം എ നിർ മായി ീർ ിരി . സ രാ മായാൽ ധാ വി പ നി ിയിൽ സൗകര ാ ം. അതിനാൽ ഇേ ാൾ അേനകാ ര ളായി ാ ധാ ളിെല അ സ രം പനി ി േവ ിേ ർ തായിരി ണം. അ െന അ സ രം ചിെലട ് ഓേരാ ഭാഷയി ം ഓേരാ ായി കാ ് ന െട ഊഹ ി ് ഉപ ംഭക മാ ്. തമിഴ് മലയാളം — നട; ാചീനകർ ാടകം — നടി; നവീനകർ ാടകം — നെട; െത — ന ; സ ാരാർ കമായ നട ക എ തിെ േവഷേഭദമാണിെത ാം. ഇതിൽ അ സ രം േവഷ ം, നട് എ ഏകാ രം ശരീര ം എ െതളി . നാലാമ ് — ന , ന , നലം എ പലജാതി പദ ളി ം നൽ എ അംശം ല മാ യി ാ കയാൽ ആവക ദ ൾെ ാം അ തിയാെണ നാം ക ി . അ േപാെല (1) വി ക, വിടി ക, െവടി ക, െവ ക, വി ക, െവടി ; (2) തി ക, തിരി ക, തിരി ക, തി ക, െതരി ക, തി ക; (3) വ ക, വ ക, വറ ക; (4) ക, ഴി ക, ഴ ക; (5) വ ക, വ ക, വ ക എ ി െന ഒേര ജാതി (ധാ ) ദ ളിൽ െ അ ാ മായ അർ വ ത ാസേ ാ െട അേനകം സംഘ ൾ കാ ്. ഇവ െട അർ ിൽ സാമാന വിേശഷഭാവം മാ ്. ഇവ റ ് (1) വിേ ഷം, (2) തിനിവർ നം, (3) ജലാംശത ാഗം, (4) മണം, (5) സ്ഖലനം എ ീ സാമാന ിയക െട വിേശഷണ ളാ . ഈ സാമാന ാർ ം റി ഭാഗം (1) വി ്, (2) തിർ, (3) വർ, (4) ഴ്, (5) വഴ് എ ് ഏകാ ര തിക മാ ്. അതിനാൽ സാമാന മായ അർ െ വിേശഷീകരി ാൻേവ ി ം ധാ െള നീ ാ െ വ . പനി ാദ ി സൗകര ിേനാ െപാ വായി നി അർ െ വിേശഷെ ാേനാേവ ി ഏകാ രാ കമായ ല തിയിൽ െച വികാര ൾ ാ ് വിവർ ന ിയ എ േപർെച ്. അതിെ സ പം എെ ാൽ, 42. 189. ദ ിത ം, ൈദർഘ ം,



േയാഗ ംതാൻ വിവർ



ത യ നം.



ിൻ



330



3. ശേ



ല തി വ നാ മാെണ ിൽ അതിെന ഇര ി , അതി ക, പലമാതിരി ത യ െള േചർ ക ഇതാ വിവർ നം: െമ െവ ാൽ, 190.



ാൽ



സ സ രെ ത യം എെ



ി



നീ ാ



ത യം സ രേമാ ചിേ ാ ഖരേമാ േചർ േപാെലയാം; സ ംതാൻ സ രവർ ിൽ; ചിേ ാ േരഫലള ളാം; ഖര ൾ തനിെയ നി ാം സാ നാസികമാ മാം.



സ രം, ചി ്, ഖരം ഈ വർ ളാ ് വിവർ ന ത യ ളായി വ ്. അതിൽ സ ര ളിൽ അ, ഇ, ഉ എ സ ൾ മാ േമ കാ . ചി കളിൽ ര-ല-ള എ ം െ ം ധാനം; എ ാൽ അ കൾ േനേര തിയിൽ േചരാ തിനാൽ ആദിയിൽ സ രം േചർ ് അർ, അൽ, അൾ എ മ ിൽ േവണം. ഖര ൾ ്, ്, ്, ്, ്, ് എ േകവലമായിേ ാ ്, ്, ്, ്, ്, ൻ ് (= ് ) എ ് അ നാസികം േചർേ ാ ആകാം. ഉദാ: ദ ിത ി ്: ദീർഘ ി ് : സ ര ി ്, അ: സ ര ി ്, ഇ: സ ര ി ്, ഉ: ഖര ി ്, ്: ഖര ി ്, ്: ഖര ി ്, ്: ഖര ി ്, ്: ഖര ി ്, ്: ഖര ി ്, ്: സാ സാ സാ സാ സാ േമൽ െട



വറ് — വ ; തള് — ത ; െപാട് — െപാ . മറ് — മാ ; നറ് — നാ ; ക് — ; തങ് — താ പറ് — പറ ; നട് — നട ; െചം — െചമ . പട് — പടി ; റ് — റി . കറ് — ക ; െവള് — െവ . െപര് — െപ ; പഴ് — പഴ . വീ — വീ (?); മി — മി ം. പിശ — പിശ : െഞരി — െഞരി െപാര് — െപാ ; എഴ് — എ . അൻ — അൻ . വിത — വിത ; ചിത — ചിത ;



നാസികഖര നാസികഖര നാസികഖര നാസികഖര നാസികഖര



ി ി ി ി ി



്, ്: ഒ —ഒ ; ട— ട . ്, ്: ഉറി — ഉറി ര— ര ; പര — പര ; ്, ്: ്, ്( ് ): ട — ട ; െപാ — െപാ ( ). ്, ് — : ; േത — േത ; െക — െക



.



.



ാണി ഉദാഹരണ െള ാം ധാ ൾ നീ തി താ ; നാമേഭദക തികൾ നീ തി ം ിയ ഇ തെ . നാമാദികളായി ിരി ് േകവലം



331



േകരളപാണിനീയം



അർ െ ആ യി മാ േമ ഉ െവ ശ വിഭാഗ ിൽ െ ഉപന സി ി ്. തികളിൽ എ മധികം തിജാതിയിൽ ഉൾെ വയാെണ മാ േമ വിേശ ഷ . എ ാൽ ചിേലട പനി ി ൻ ്ഒ തി ഏ ജാതിയിൽ േചർ െത തീർ െ തി തെ മാർ മി . അതിനാൽ വിവർ ന ിയ ൻ ് തി ജാതിേഭദം ആേലാചി ിേ ആവശ മി . വിരി ് ട ള ി വി ട ിയതി േമേല കാ േയാ യിേലാ എ തി െ . എ ി ം നാമേഭദക െട തി നീ തി ം ഏതാ ം ഉദാഹരണ ൾ കാണി ാം. നാമം േഭദകം െതാ ി — െതാ ിൽ — ് നാൽ — നാ ് െതാൾ — െതാ ് നാർ — നര ് തരി — തരി ് െചം — െച ് ക ് — കരി, കാർ െപൺ — െപട ഴ — ഴി, ഴൽ നൽ — നൻറി — ൻ ്, = ന ി (ന ി) ഇനി ശ വ ൽ ി ഊഹി തി മാർ ം കാ തിനായി വിവർ ന ിയ ഉളളിട ് അ െച വിനയായി പേയാഗി നിലയിൽ വ ി ളള ധാ



ളിൽനി വി ി ളള ഏതാ ം നാമ െള ഉദാഹരി കാണി : 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19



ധാ : വിരി പ കട ട ഉ ൾ നി ് ന വിൾ മിൻ െവൾ തി കാൺ ന ് െചയ് ഇ െകായ് പായ് േകാത് െകാൾ



നാമം: അർ ം: വിരൽ വിരി ് പകൽ ദിവസെ പ കടൽ കട ാൻ വ ാ ടൽ ട ് ഉരൾ ഉ ് നിലം നി ് നാ ് ന ് ( ഷി വിൺ വി ് മീൻ മി ് (ന െവ ി െവ ് തിര തി ് ക ് കാ ് നാ ് ന ് ൈകയ് െച ് ഇ ് ഇ ് െകാ ് െകാ ് പാ ് പാ ് െകാ ് േകാ ് െകാള ് െകാ ്



്



) ം)



്



332



3.



20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 നാമ



ഇരി െകാ വിൾ കിഴ് ത തൾ ൾ മര് െകാഴ് ഉഴ് ആഴ് കര് ഴ് ് െപാലി തൾ ൾ



ഇരി ് െകാഴ ് വി ് കിഴ ് ത ് ത ് ് മ ് െകാ ് ഊഴി ആഴി കരി ഴലി ടലി പലിശ തളിർ ളിർ



ിൽനി ധാ മതിയാ ം. 191. ബാഹ ാഭ



ശ



ം ര



ഇരി െകാ വി കിഴി ത ത മ െകാ ഉ ആഴ ക



് ് ് ് ് ് ്



്



്



്



ാ



ാൽ



ി



് ്



് ്



െപാലി ത ് ർ ാ



ശേ



സ



് ് ദായം നാമധാ



കരണ



ിൽ വിവരി ി



രേഭദ ാൽ വിധം വ ം.



ശ െള ആഗമം മാണി വിഭജി പ ം അവ ആഭ രെമ ം ബാഹ െമ ം ര വിധ ്. മലയാളം ാവിഡ ംബ ിൽ ജനി ഒ ഭാഷയാ ; മലയാളെമാ ഴിെക ആ ംബ ിൽ തമി ്, െത ്, കർ ാടകം, എ നാ ധാന താവഴികൾ ഉ ്. ഇവയിൽനി ് എ വയാേയാ ഇവ സമമായി തനി ലഭി ി ംബ സ ാേയാ ഉ ശ ൾ ആഭ ര ൾ; ാവിഡ ംബ ി റെമ ഉ സം തം. ഇം ീ ്, ഹി ാനി, േപാർ ഗീ ്, പര ിരീ ്, പറ ി തലായ ഭാഷകളിൽനി ലഭി ി വ ബാഹ ൾ. 192. സ



െമ



ം സാധാരണം േദശ — ിഹാഭ രം ിധാ.



ആഭ രം എ വിഭാഗ ിരി കൾ. ഇവയിൽ മ



ി ്സ ാവിഡ



ം, സാധാരണം, േദശ ം എ ളിൽ കാണാെത മലയാള



പി ീ ം ് ഉൾ ിൽ മാ ം നട



333



േകരളപാണിനീയം



ശ



ിൽ



ൾ സ ം; ംബസ ായി എ ാ ി ം ല മാ െ ചില േദശ ളിൽ മാ ം നട വ േദശ ം. 193. ബാഹ ം ത



വരാം ത



വ സാധാരണം; മലയാള



വമായി മമാ മാം.



ബാഹ ം എ വിഭാഗ ി ം ഉൾ ിരി കൾ ഉ ്. 1. ത വം, 2. ത മം എ ്. ഒ ംബ ിൽ ജനി ആൾ മ ംബ ിേല േപാ ് ര വിധം വരാം. ഒ ാമ ദ ായി ്; ര ാമ സഖ ം മ ംെകാ ്. ഇവയിൽ ഒ ാമ േപാ വിജാതീയശ ളാ ് ത വ ൾ; ദ െ േഗാ ം എ െന പൗരാണികർ മാ േമ അറി േവാ അ െന ത വ ിെ ഉൽ ി നി കാരേന മായിരി . അതിൽ നി ഭവി ത വം, അതിേനാ സമം ത മം എ ് സം ക ം അന ർ ളാ . അതിനാൽ ത വ ൾ പല കാരണ ളാൽ വളെര വ ത ാസം വ ിരി ം. ത മം ര ഭാഷകളി ം ല പമായി െ ഇരി ം. ഈ േഭദം സം ത ിൽ നി ് എ ശ ളിലാ ് അധികംകാ ്. ഗാർ ൈവ സായി ് ഈ ത വത മശ െള ഉപേയാഗി ് ഇവിെട വിവരി താൽപര ിൽ െ ആേണാ എ സംശയിേ ിയിരി . ഏതായാ ം നാം ഈ ശ ൾ െകാ ി അർ ം െത ൈവയാകരണ ാ െട അ വാദ കാര ം, ഇവെയ ി കാവ ാദർശകർ ാവായ ദ ിെയ അ സരി ം ശ വ ൽ ിെയ അവലംബി ം ആ .



1. ആഭ



ശ ം { 1. സ ം രം 2. സാധാരണം 2. ബാഹ ം 3. േദശ ം ആഭ



{ 1. ത



മം



2. ത



വം



രം



ഉദാ: സ



ം: പനി (= ജ രം);



് (= വ ം); അ



ി, േപാ ി, േവള (= ക



സാധാരണം: മഴ, മാടം, വടി; പണം (തമി ്, കർ ക., .) ചി ി (ത, ക, െത) േദശ ം: അ , താ , െതാ



്, െപാ , കരി



ാടകം) ഗ



റ, കരി



(ക.



ി, കരി



്) . െത) കവടി (ത., ൽ.



334



3. ശേ



ാൽ



ി



ബാഹ ം ത തി



വം



ത



വി തി



തി



ശാ ാ



ചാ



ൻ



ാ ം



ചാ



ം



ശങ്ഖം ഭാ



ാഗാരം ൻ



{ച ്, ശം ് പ ാരം ഭ ാരം ക ൻ



സീതാ ണൻ ഘനം ാരം



പല



ം



വി തി പ



ഗം പ



ം ളം



മം



തിവി തി േഭദമി



്



ഖം



കം



ഃഖം



ആ



്



മന ്



പ



ം ൽ റാ ൽ കൽ ർ



സേ ാഷം വിേരാധം വിരഹം } േവദന ാ ് ഇം ീഷ് വിശ ാസം േ ്



ചി ത Judge ൻ, മണിയൻ Heating കനം Report



ജഡ്ജി ഈര ി െറ ്



സ ് ആപ ് യാസം



റി



Lantern Collector



ചാരം



Record



േ ാണി സ ാ ഉപാ ായർ രാജാ ധിരം ദ തം



േതാണി അ ി വാ ാർ അരചൻ ഉതിരം ്



Hospital



നാഡി േ ണി ഹിതം പിശാചം



നാഴി ഏണി ഇതം േപ



ാർ ്



ആ Apothecary അേ Engineer ഇ Superintendent േ Cinzel (Port.) ചിേ Frank പറ



ത വമായിേ ാ ത മമായിേ ാ സം ത േകവല ാതിപദിക പ ിേലാ വിഭ വരാം. അതിൽ തീർ െച :



വി



ജൽദി–െപർഷ ൻ



മം



ി



വിചാരം ാ ി ിരി സഭ ിനീയർ ആേലാചന ് രാജാ ർ മ ി ി ജ ധനം ദാരി ം േ ഹം ദയ ജീവൻ



ിൽ നി നാമ െള എ േ ാൾ അ ് പദ പ ിേലാ േവ െത ് സംശയം



194. സം



ത ഥമാ പം നാമ തി ഭാഷയിൽ. ദീർഘാ ം സ മാേ ണമേനകാ രമാ കിൽ



സം ത ിൽ ഥൈമകവചന ിെല പമാ ് മലയാള ിൽ തി ാനം വഹി ്. ഭാഷയിൽ തിസ പംതെ യാ ് ഥമ; അതി േത കി ് ത യ ം മ ം ആവശ മി . സം ത ിൽ ാതിപദിക പ ം പദ ം െവേ െറ ആെണ ിൽ അ ന േനാ ീ കാര മി . ഭാഷയിെല നട സരി ് ഥൈമക വചന പെ തിയായി സ ീകരി ണം. ദീർഘാ ശ ൾ ഭാഷയിൽ ഏെറ



335



േകരളപാണിനീയം



നട ി ാ െകാ ് അ കെള ണം. എ ാൽ ഏകമാ കശ ം അനി മാക യാൽ ഏകാ രപദ െള സ മാ ംഅ ്. ദീർഘം അത ാവശ െമ വ പ ം ഭാഷാനിയമമ സരി ് യകാരവകാര െള ഒ വിൽ േചർ െകാ ക. ഉദാ: പി : മ ലിഹ്: ഗിര്: രാജൻ: ശശിൻ: കർ ൻ: സംസദ്: മഹത്: വാച്: ദിശ്: ദ ിഷ്: േവധസ്: വിദ സ്:



പിതാ മ ലി ് ഗീഃ രാജാ ശശീ കർ സംസ ് മഹാൻ വാ ് ദി ് ദി ് േവധാഃ വിദ ാൻ



= പിതാ ്, പിതാവിെന = മ ലി ്, മ ലി ിെന = ഗീ ്, ഗീരിെന = രാജാ ്, രാജാവിെന = ശശി, ശശിെയ = കർ ം, കർ ിെന = സംസ ്, സംസ ിെന = മഹാൻ, മഹാെന = വാ ്, വാ ിെന = ദി ്, ദി ിെന = ദ ി ്, ദ ി ിെന = േവധാ ്, േവധാവിെന = വിദ ാൻ, വിദ ാെന.



പരിശി ം



337



ധാ പാഠം



താലവ — അകാരാ



ം



അകാരിതം അട = വഴി മറ ക, വ േച ക ം അണ = േച ക അയ = കാതിരി അര = വം േചർ ് െപാടി ക അറ = ത ി ക അല = െത ി നട ക ഇട = ശ ക ഇഴ = പതി നട ക ഉട = െപാ ി ിത ക ഉര = ത ിൽേ ർ ര ക ഉല = ഇള ക, അയ വ ക ം ഉറ = ക ിയാ ക കട = കല ക കര = ക ീെരാലി ി കള = ഉേപ ി കിണ = വാശിപിടി ട = ആസകലം ഇള ംവിധം ക റ= ക ഴ = വ േ ാ േച ക, ീണി ം പട = ീണി ചത = ഇ ം റ ക ചമ = േവഷം ധരി , ആയി ീ ക ം ചവ = കടി തിനാൽ െച താ ക ചില = ശ ി ക



തട = ഗതി ട ക തറ = ഉ ിൽ േചർ റ ക തിക = ർ ിവ ക തിര = അേന ഷി ക ല = നശി ക ള = ദ ാര താ ക ഴ = െവ ം ത ക നന = വേ ാ േയാജി നിറ = ർണമാ ക ണ=പ െ ി ക ര = െച മിളകേളാ ക ഴ = ഷിര ി െട കട ക പത = വ ം തി ക പറ = സംസാരി ക പിണ(ന) = ഇടകല ക ക = മം റെ താ ക ള = അേ ാ മിേ ാ ം വള ക െപാത = െപാടിയിൽ താ ക മറ = കാണാതാ ക ള= ിെല ക െമട = െന ക വര = േരഖവീ ക വല = ക െ ക വള = വ മാ ക വിര = വ ക വിള = വ ക



339



340



പരിശി ം



കാരിതം അക = ാ ക അയ = േ ഷണം െച ക അറ = േതാ ക ഇമ = ചി ക ഇറ = െവ ം വ ി ഇര = ഇര ക ഇള = പിൻവാ ക ഉര = പറ ക ഉഴ = ള ക, ഛർ ി ാൻവ കവ = കാ കളക ക കഴ = തരി േതാ ക കിട = ലഭി ക കിത = േവഗ ിൽ ശ സി കിള = മ ിൽ െവ ക മ = അടി ക ര = ശ വിേശഷം റെ ര = ഫല താ ക ചില = ശ ി ക ചിന = പാകം വ ക ണ = േകാപി ക മ = ശ വിേശഷം റെ െചര = െ ൗരം െച ക തഴ = ിവ ക തള = ആനെയ െക ക തിര = േമേ ൽ ക തിള = വം തി ക ക = അല ക ട = തടകി ളക നര = േരാമം െവ ക നിര = വരിയായി നി ക നിന = വിചാരി ക നില = വ വ ിതമാ ക പക = സം മി ക പട = പാ ം മാറി ക ക പിഴ = െത ിേ ാ ക ത = മറ ക മല = സം മി ക ള= വ ക ഴ = നിര ിൽ കവി ക



വിത = വി ി ക വിറ = കി കി ക



ഓ



— അകാരാ



ം



(അകാരിതം ഇ )



കാരിതം



ക ം



ക വി



ക



വി



ക



അ ര = വി യി ക കട = അ റം േപാക, േവശി കറ = വം വലി േചാർ ക കിട = ശയി ക ര = ഴി ാ ക റ = മറ മാ ക നട = കാ ി േദശം പക ക നിര = വരിയായി നിൽ ക പര = ം വ ാപി പറ = ആകാശ ിൽ സ രി പിറ = ജനി ക മറ = ഓർ വി ക വിശ = ാ ക



താലവ — ആകാരാ



ം



ം



അകാരിതം



ആ = ബല ാൻ വലി ക, കഴിയാതാ ക ം ആരാ = അേന ഷി ക കാ = പിടി ക ചാ = ഒ വശം താ ക പാ = ബലേ ാ ക മാ ക = മ ിൽ ഇ ാതാ ക



ഓ



— ആകാരാ



കാരിതം കാ =



ഇകാരാ



ി



അകാരിതം



,ര



ി



ം ,



തീ



ി



ം



അടി = കീഴിൽ താ ക, േചർ അണി = അല രി ക അരി = കഷണമാ ക അലി = വമാ ക



ക ം



ം



341



ധാ പാഠം



അറി = ഹി ക അലി = പാകേമറി വി ക അഴി = െക വി ക ഇടി = ഉറ വി വീ ക ഉരി = പറ േപാ ക ഉഴി = വ ിൽ ക എരി = ക ക എറി = ര ാ ക ഒടി = സ ി വി ക ഒളി = കാണാതാ ക ഒഴി = വി േപാക കരി = ക ത ക കവി = അവധിയിൽ അധികമാ ക കഴി = അവസാനി , േശഷി ാക ം കിനി = വ ാക കിഴി = താ ക നി = േദഹം ൻവശേ വള ക ഴി = ഷിര ാക െകാഴി = െപാഴി ക െചാറി = ക യനം െച ക ചരി = ഒ വശേ ് നീളം റ ക ഴി = നി ക, ര ക ം െചാരി = വിത ക ളി = വള ക െഞരി = ക െഞളി = പിൻവശേ ് വള ക െഞറി = ഒേരമാതിരിയിൽ മട ക തണി = മാ ക തിരി = വശം മാ ക, അറി ക ം നി = ഉദ മി െതളി = സാദ ാക പടി = ഇരി ക പണി = ശി േവലെച , നമ രി ം പറി = ബ ം വി ക പിരി = േവർെപ ക പിഴി = െഞ ക െപാടി = െപാടിയാ ക െപാരി = വര ക െപാലി = വള ക, ക, നശി ക ം െപാഴി = തനിേയ വീ ക



െപാളി = െക വി ക മറ = മ വശ ാ ക ടി = നശി ക, തീ ക ം റി = ഖ മാ ക െമതി = വാക, േവർതിരി ക ം െമാഴി = പറ ക െമലി = ശമാ ക െമാരി = വര ക വലി = വ ം കി നീ ക വഴി = മീേത വഹി ക വരി = ി ക വിരി = വികസി ക െവടി = ഉേപ ി



കാരിതം അടി = ത ക അരി = വ ിൽകല ി േവർതിരി ക ഇരി = ആസനം ഊ ക ഇളി = വ െത ചിരി ക ഒലി = വഹി ക കടി = പ ാൽ പിടി ക കലി = അസ ാ ാ ക കളി = വിഹരി ടി = വം ഭ ി തി = േവഗം േയാഗി റി = എ ക, ഉേ ശി ം ളി = ാനം െച െകാതി = ആ ഹി െകാറി = ഓേരാ ായി തി ക െകാഴി = േചറി േവർെ ക ചതി = വ ി ചാലി = വേ ാ േചർ ക ചിരി = വി യാദിയാൽ പ ിളി െചാടി = േകാപി ക തരി = അസഹ ത േതാ ക തളി = വം ചിത ക ടി = ഇള ക, വ ിൽ അടി ം റി = െപാ ക ളി = വം വീ ക െതാഴി = ത ക



342



പരിശി ം



മതി = നി യി ക വിളി = ആഹ ാനം െച ക



ഈകാരാ



ം



അകാരിതം ചീ = വി



ട റ എ വ ന ളിൽ അവസാനി



വയാണ്. അ കൾെ ാം ിയാസാമ



്. ഒ സംഘമയി േചർ ാൻ േവ ി അ കെള സം ത — ഉകാരാ ളായി കൽപി ി രി .



ക



സം ത — ഉകാരാ



(കാരിതം ഇ )



അ ് = റി ക ഇ ് = നിേ പി െക ് = തീയണ ക ്= പിടി ത ് = േയാഗ മാ ക ത ് = വ ം ധരി െതാ ് = ർശി ന ് = മിയിലി ക ് = േവശി െപ ് = പതി , ഒ െപ ് = സവി മി ് = അധികെ ക വി ് = ഉേപ ി



ഉകാരാ



ം



അകാരിതം ഉ = മെ ള ക െതാ = ൈക ക െപാ = ം െച



കാരിതം അ അ ഉ ഉ എ ക



= സമീപ വരിക =ഖ ി = വ ം ധരി = െത ക = ഹി ക =ക നിറമാ ക = ള ക ത = തട ക െതാ = ശരം േചർ ക ത = നശി െത = േമൻേമൽ ക പ =പ ി ക പ = െക ി മ പ = പാകം വ ക െപ = ണി ക െപാ = സഹി ക മ = ഇ ാഭംഗംവ ക = വർ ി ക വ = െപാരി ക െവ = േവെ േതാ ക െവ = െവ നിറമാ ക വിവർ ന ഏകമാ ക



ിയെകാ നീളാെത ഏതാ ം ളായി േശഷി ി ്. അവ ക



ഊകാരാ



ം



ിതിയിലാ ക ം



ം



(അകാരിതമി )



കാരിതം ഊ = വം േകാരിെ ാരി ക = ചവ നീ ക = പാകംവ ക എകാരാ കാരാ എകാരാ



െള ാം കാല േമണ താലവ ാ ളായി തീർ തിനാൽ ഇേ ാൾ ധാ േള ഇ .



ഏകാരാ



ം



അകാരിതം േത = േമ = െവ =



മ േട



ിൽ റ ക ക, ര ക ം വാക



കാരിതം ഏ=



ിേ ർ



ക



343



ധാ പാഠം



ഐകാരാ



ം



ക് = ക െമ ക് = തട ക രാക് = ഉര ക വിരക് = ിേ ർ ക ൈവ(വ )ക് = താമസി ക



ൈക = തി മാ ക ൈത = െകാ െക ക



ഒകാരാ



ം



(അകാരിതമി )



ങകാരാ



കാരിതം ഒ = ശരിെ



ക, െച ക ക ം



ഓകാരാ



ം



അകാരിതം േപാ = ഗമി േനാ = േവദനെ (ഓകാരാ



ക



ം കാരിത ം ഔകാരാ



കാരിതാകാരിതേഭദം സ രചി ഉ . കകാരാദി ർണവ നാ



കകാരാ



ളിേല ളിലി .



ം



അ ക് = വി ഇളക് = ചലി ഇ ക് = ഉറ ക ഉ ക് = വമാ ക ഏക് = െകാ ക ഒ ക് = വഹി ക ക് = ജല ാൽ ിവ ക് = നീളം റ ക തടക് = േത ക ത ക് = ണ ക തി ക് = െച ക േതക് = വം പക ക ന ് = േലഹനംെച നൽക് = െകാ ക േനാ ് = ക പതി പഴക് = പഴയതാ ക പാക് = ന ക ൽക് = ണ ക െപ ക് = വർ ി ക് = അയയാതിരി ക



മി )



ക



ം



അടങ് = കീ ്െപ ക, ഉൾെ ക, അവസാനി ം അനങ് = ഇള ക അമങ് = സ ർ ാക ഇ ങ് = മധ ിൽെ ക ഇണങ് = േച ക ഇറങ് = കീൾേ ാ േവശി ഇ ങ് = െകെ ക ഇയങ് = വർ ി ഉടങ്/ഉടക് = പിടി ക, തട ക ം ഉണങ് = നന േപാക ഉറങ് = നി െച ഏങ് = െത െതെര ശ സി ഒ ങ് = അവസാനി ഒ ങ് = പിൻവലി ക, അട ക ം ഒ ങ് = ത ാറാ ക ഓങ് = ൈക യർ ക കലങ് = ക ഷമാ ക കറങ് = ക കി ങ് = വിറ ക കി ങ് = േലാഹ ിൽ ത ി ശ ി ക ങ് = ഉ ിൽെ ക ങ് = അഴേകാെട ക ങ് = ഇള ക ഴങ് = വ ാ ലെ ക ച ങ്/ ച ങ് = നിര െത ക െഞങ് = സ ർ ാക െഞ ങ് = ഢമായി െഞ ക തങ് = തട ക താങ് = ഊ െകാ തിങ് = ത ിൽ ിേ ക തിളങ് = മി ി കാശി ടങ് = ആരംഭി



344



പരിശി ം



തിരങ്/തിരക് = ത ിൽ േചർ മർ ി ങ് = ലംബി ക േതങ് = അലേപാെലയടിക നീങ് = ര ാ ക ങ് = ഖ മാ ക പ ങ് = സേ ാചി പ ങ് = വ ാ ലെ ക പി ങ് = പറിെ ക പിണങ് = കലഹി ങ് = വം േചർ േവവി െപാങ് = േമെ ക മങ് = കാ ി റക മടങ് = േമേ ൽ മടി ക, േതാൽ ക ം മയങ് = തള ക മി ങ് = െത െതെര മി ക മി ങ്/വി ങ് = സി ക ങ് = െവ ിൽ താ ക ടങ് = വി െ ക നങ് = പി പി ക ഴങ് = ശ ം വർ ി േമാങ് = നിലവിളി ക വണങ് = വ ി ക വാങ് = സ ീകരി ക വിങ് = േവദനെ ക വിലങ് = െക ിട ക, മാ ക ം



ചകാരാ



ം



െകാ ് = വിലാസേ ാെട സംസാരി േകാ ് = ത ക പി ് = വിരൽ െചർ ് അ മായി ആകർഷി ക പീ ് = വം ചാ ക റാ ് = കാലി ട ി എ െകാ േപാക



ടകാരാ



ം



അല ് = ി ി ആട് = അേ ാ മിേ ഓട് = മ ക കി ് = ലഭി ക െക ് = ബ ി ക



ാ ല ക



െകാ ് = വാദ ളിൽ ത ക േകാട് = ആ തി േഭദി ക ചാട് = നിലംവി തി ചാ ് = ആ ി ക ട് = തലയിൽ വ ക ് = നിർേ ശി െഞ ് = ഭയെ വിറ േഞട് = അ മായി ഹരി ക ഞരട് = െപശ ക െഞാ ് = ട ക ത ് = ഘ നംെച തിക ് = നിറ തി തീ ് = അ വ ക െത ് = അ മി ം നട ക േതട് = അേന ഷി േതാ ് = മാ ിെയ നാ ് = ഉറ ി നി ക േനട് = സ ാദി പാട് = ഗാനംെച ് = ത വീ ക മ ്=ഓ ക മി ് = സംസാരി മാട് = പണി ക, ൈക ിയ കാണി ട് = മറ ക േമട് = അടി ക വാട് = സത ം യി ക വീട് = ഋണേശാധനം വ ക െവ ് = ഹരി



ണകാരാ



ം



ഉൺ = ഭ ി എൺ = ക റി ക കൺ = ദർശി നൺ = നിന ക ൺ=ത ക േവൺ = ആവശ െ ക



തകാരാ



ം



ഊത് = ശ ാസം േയാഗി എ ത് = അ രം റി



ം



345



ധാ പാഠം



ഏ ് = ധരി ഓത് = മ ം ജപി ക ് = ജ ലി ക ത് = നിന ക, ി ം ് = നെകാ ഹരി െകാ ് = െകാ െകാ ഹരി െകാ ് = തീ പിടി ി , ക ം േകാത് = ശിഖരം വക ക ചി ് = ചിത ക ചീ ് = െപാളി ക െച ് = റി ക ത ്= ക നീ ് = െവ ിൽ സ രി െപാ ് = ഉയർ നിൽ മാ ് = േതാ ക േമാ ് = വ ടി വ ത് = െത ക



നകാരാ



ം



ഊ ് = അവലംബി ൻ= ക് വള ക തിൻ = ഭ ി ൻ = ൈത ക െതൻ = കാ െത ക േതാ ് = മന ി ദി മിൻ = കാശി



പകാരാ അ ഈ ഒ കല



ം



ക



് = അമ ക ് = ഷണം െച ് = ഒല ക ് = കലഹി ്=വ ി ച ് = കടി തി ക ചില ് = ചില ക ത ് = െതാ റി ക ് = വായിൽനി കളക ് = നിറ െതറി ല ് = വീൺെമാഴി പറ ക വിള ് = ഭ ി ാൻ പക ക



മകാരാ



ം



ക ് = ഒ ായി കടി തി ക ചി ് = ക ് അട ക തി ് = മർ ി ക ് = ശ േ ാ ടി ഝടിതിയിൽ ശ ാസംവി ക



യകാരാ



ം



എയ് = ശരം േയാഗി െകായ് = കതിര െചയ് = വർ ി െനയ് = ൽ േചർ ക െപയ് = മഴേപാെല വീ ക



േരഫാ



ം



അകാരിതം അമര് = വാ ക, ഉറ ിരി ം ഉതിര് = െപാടിയായി ിത ക ഉയര് = െപാ ക ഉലര് = ജലാംശം േപാക ഊര് = അയ വീ ക കലര് = ഇടയിൽ േച ക കവര് = ക ക കിളര് = െപാ ക തിര് = ഉ ിൽ െവ ം േക ക ളിര് = ത ് േതാ ക േകാര് = വാരിെയ േചര് = േയാജി േചാര് = വീ ക തകര് = െപാടിയാ ക തര് = ഇേ ാ ് ദാനംെച തളര് = ീണി തീര് = അവസാനി ടര് = അ ബ ി വര് / േതാര് = ജലം വ ക നിവര്/നീര് = നി തീ ക കര് = ഓർേ ാർ ടി ക േനര് = ാർ ി പകര് = പാ ം മാ ക



346



പരിശി ം



പടര് = വ ാപി ലര് = ഭാതമാ ക േപാര് = ശ നാ ക, ഇേ ാ ഗമി ം മലര് = ഖം േമേ ാ ാ ക തിര് = ഒ ക, ായം തിക ക ം വര് = ആഗമി വാര് = േകാരിെയ , നീള ിൽ റി , ഒലി ം വളര് = വർ ി വിടര് = വികസി



കാരിതം എതിര് = േനരി ക ഓര് = ഓർ ാക കയര് = േകാപി കിളര് = കിളാ വ ക േകാര് = ളയിൽ ചരടി ക ചീര് = വീർ ക തണര് = െതാലി തടി ക േനര് = ക ി റ ക, എതിർ പാര് = കാ ക, വസി ം േപര് = പകർ ക വിയര് = വിയർ ാക



റ( )കാരാ



ചീറ് = കയർ ശ ി ് = കറ ക േതറ് = വിശ സി നാറ് = ർ ം േതാ ക നീറ് = ഊ ാ ാക പതറ് = െത ിേ ാക പാറ് = പാടേപാെല നിൽ േപറ് = ഭരി േപാറ് = അ ം റി ക മാറ് = ഒഴി ക വിതറ് = ചിത ക വിളറ് = െവ ് ത ക



ലകാരാ



ം



അകാരിതം



ം



ം



(കാരിതാകാരിതേഭദമി ) അമറ് = ജ െളേ ാെല ശ ി ആറ് = േപാക ഇടറ് = കാൽ െത ക ഇളറ് = ല ക ഉഴറ് = വ സനി ഊറ് = ജലമി വ ക ഏറ് = വർ ി , കേര ക ം കയറ് / േകറ് / കേരറ് = ആേരാഹണംെച കാറ് = കാസ ാ ക കീറ് = ര ായി ിള ക േകാറ് = അ ം റി ക പാറ് = അ മായിെ ാഴി ക ചിതറ് = ചി ക



അകല് = െരയാ ക അനല് = പിടി ഇയല് = േച ക ഉഴല് = േവവലാതിെ ക ഓല് = ഒഴി ക െകാല് = ഹനി ക േകാല് = കല ക െചല് = അണെ ക െചാല് = പറ ക തല് = ഹരി ക െവല് = ജയി



കാരിതം ഏല് = സ ീകരി േതാല് = പരാജയം ാപി നില് = കാ ി ിതിെച േനാല് = തമ ി വില് = വില െകാ



വകാരാ



ം



ഉലാവ് / ഉലാ ് = സ സ ാരം െച വ് = പ ിെയേ ാെല ശ ി ചീവ് = മി സം വ ക താവ് = പറ െകാ ിരി വ് = അ മായി ിത ക



347



ധാ പാഠം



മ വ് = വസി ക േമവ് = മ ക



ശകാരാ



ം



ഏശ് = പ ക, ഏൽ ശ് = മീെത തട ക േപശ് = സംസാരി വീശ് = കാ ാക



സകാരാ



ം വിധം ഇള ക



ം



അലസ് = ഗർഭം പിഴ ക, േയാജി ാതിരി ം ഉരസ് = ത ിൽ ഉര ക



ളകാരാ



ം



അകാരിതം



ആള് = നാ വാ ക, ഉ ായിരി ം അ ള് = െച , പറക, െകാ ം ഇ ള് = ഇ ട ക ഉ ള് = ിലാ ക ഉള് = ഉ ാക കരള് = എലിെയേ ാെല തി ക കാള് = ക ി ലി കിള് = ക െകാള് = ഒ ക, സ ീകരി , ലാ ിൽ െവ ക, പ ക ം ള് = അ ം വള ക തള് = േ ാ ാ ക, ഉേപ ി ം ള് = ംെച തിരള് = കാശി , ഋ വാക നീള് = ദീർഘമാ ക



ള് = നഖ ാൽ ഹരി പാള് = ജ ലി , ചീ ക ം രള് = ർശി ള് = കഷണമായ് െപാള് = ദഹി ക ള് = ാരംെച വരള് = െവ ം വ ക വിള് = കീ ക വിരള് = പരി മി വീള് = മട ിവ ക, തിരിെക ലഭി തീർ ക ം



,



കാരിതം കള് = േമാ ി േകള് = കാ െകാ ് േവള് = വിവാഹംെച



ഴകാരാ



ഹി



ം



അകാരിതം അമിഴ് = അമ ക ആഴ് = താ ക, അണ ക ം േകഴ് = കര ക ഴ് = ക താഴ് = അടിയിേല േപാക കഴ് = തി ഴ് = കീഴി െട േപാക വാഴ് = വസി , രാജ ഭാരംെച , ഷി െച ം വീഴ് = കീേഴാ ഗമി (കാരിതം ഇ )



കാരികാ ചിക



േലാപസ 1 സര 2 െച



ിൻ ൻ െച



എ



3 അ –ഇ 4



ാർ



േലാപി െ



ി



ആേദശസ



ം . . . . . . . . . . . . . 89 ാ- . . . . . . . . . . . . . . 89



േലാപ- . . . . . . . . . . . . . . . . . 90 നാർ



5 അകാരം



ിയാംഗ മാ ാ



20 “തവർ



ി



21 ലകാരം വർ



മാ ീ ം . . . . . . . . . . . . . . 102



22 വിനാമം ലളകൾേ



ി- . . . . . . . . . . 90



23 ഖര



ി



. . . . . . . . . . . . . . . . 102



ിൻ ൻ



ാതാം . . . . . . . . . . . . . 103



ലാേദശം . . . . . . . . . . . . . . 103



ം . . . . . . . . . . . . . . . . . 90



24 അ നാസികമാേദശം . . . . . . . . . . . . . . . . . 104



6 അെ , ആെത, ഉെട, ഊെട, . . . . . . . . . . . . . . 91



25 മകാരംതാന സ ാരം, . . . . . . . . . . . . . . . . . 106



ആഗമസ 7 വർ



ി



8 യാവി



25 കൾ ത യ



ി



സ രസംേയാഗം . . . . . . . . . . . . . . 91 നാ ം വാവി



. . . . . . . . . . . . . . . . 92



9 വകാരാഗമേമ േച



. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 93



10 യവാഗമം നിപാത



ിൻ- . . . . . . . . . . . . . . . 94



11 ദീർഘ 12



ി



വസാന



ത യാദി



കാര



ിൽ . . . . . . . . . . . . . 94 ിൻ- . . . . . . . . . . . . . . . 95



ദ ിത സ 13 ഖരാതിഖര 14 അ



17



ൾ െ



രമിര ി െ



ി



18 ഏകമാ 19 പദാേ



വ



ാ



27 പദെമ



ാൽ



രം ശ



വ



32 വിഭ



ം . . . . . . . . . . . . . . 97 ാൽ . . . . . . . . . . . . . 100 ാൽ . . . . . . . . . . . . 101



349



ം . . . . . . . . . . . . 109



- . . . . . . . . . . . . . . . . . 109



ിെയ വിള



ിൽ . . . . . . . . . . . . . . . 97



. . . . . . . . . . . . . . . . . . 101



- . . . . . . . . . . . . . . . 108



ിൻ വാചകം നാമം; . . . . . . . . . . . . . 108



30 സ വാച മായ് വ െവാ



ി



തേ



- . . . . . . . . . . . . . . 107



േയാഗി ാൻ . . . . . . . . . . . . 107



31 നിപാതമവ യം ര



പിൻ വ



. . . . . . . . . . . . . . . 106



28 വാചകം േദ ാതകം ര 29



. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98



നം വ



ൻ



ശ വിഭാഗം 26 അർ



ാ ം . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 96



ാഖ സമാസ



15 വിനെയ 16



ി



. . . . . . . . . . . . . . . . . 110 വാചകം



33 നാമാദിയാം വിഭാഗ 34 നാമ ം 35



തിശ



36 സർ



ി- . . . . . . . . . . . . . . . . 111



തി ംത ിൽ . . . . . . . . . . . . . . . . 112 ൾ താേന ം; . . . . . . . . . . . . . . . 112 ി ം നാമമായ . . . . . . . . . . . . . . . . . 112



37 നാമാദി നാലി ം െച ാം . . . . . . . . . . . . . . . 113



350



പരിശി ം



തി ത യ 38



ത യെ



ൾ



67 അ



തിയിൽ . . . . . . . . . . . . . . 121



68 “ഇ



39 നാരായേവരാം 40 വിഭ



തി, . . . . . . . . . . . . . . . . . 121



ി, ലിംഗം, വചനം . . . . . . . . . . . . . . . 122 വ വി



42 അകാരാ



. . . . . . . . . . . . . . . . 125



ിേന ഉ



. . . . . . . . . . . . . . . . 125



43 അനിയം (അൻ-ഇ-അം) തനിനാമ 44 ആനാെള 45 അ



” “നിലാവെ



70 അതി ളളതിെന



ിൽ . . 126



72 അതാ പാധി കാ ാൻതാൻ . . . . . . . . . . . . 164 73 െവ



ിേലാ താഴേ



74 സ ത



ചിേലട



. . . . . . . . . . . . . . . 127



76 ഫലാ 77



48 പദാ



നാ



ിൽ നഩ



- . . . . . . . . . . . . . . 129 ൾ



ം . . . . . . . . . . . . . 131



വചനം 49 സ ം



പേമകവചനം; . . . . . . . . . . . . . . . . . 135



50 അെര



ലിംഗ ം ീകൾ . . . . . . . . . . . . . . . 136



51 രേലാപമർ — കൾ േച േ ാൾ . . . . . . . . . . 137 52 എേനൻ യാൻ നാൻ



മാൽ ഞാനായ്; . . . 138



53 ലിംഗസംഖ ാ തം േഭദ- . . . . . . . . . . . . . . . 142 ിൽനി



ം വചനം . . . . . . . . . . . . . 146 വിഭ



ി



നിർേ ശികാ കർ



56 വ



നാ



ാ; . . . . . . . . . . . . . 151



ിലിൻ േചർ



57 അൻതാനിൻ താൻ േചർ 58 ടാ ം റാ മിര ി 59 ഩാ 60 േമൽ



ാംഗ



. . . . . . . . . . . 152 ിടാെത . . . . . . . 153



. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 154



ിൽ ക േലാപ



ിയ ം ത ി- . . . . . . . . . . . . . . . 167 ലം വ ാപാരം . . . . . . . . . . . . . . . . 167



ധാന കാരകം കർ



78 സാ



ിെയ



79 ഏവ



കർ



ാൽ



ാ; . . . . . . . . . . . . . . . 168 ിയയതിൽ . . . . . . . . . 168



ത - . . . . . . . . . . . . . . . . . . 169



80 അസമാനാധികരണ- . . . . . . . . . . . . . . . . . 170 81



ിേയാപകരണം തെ



. . . . . . . . . . . . . . . 170



82 ആധാരമാം കാരകംതാ- . . . . . . . . . . . . . . . 171 83 അകർ ക ിയകളി- . . . . . . . . . . . . . . . . . . 173 84 ര



കർ ം ചിേലട



. . . . . . . . . . . . . . . 173



85 േകവല ിയയിൽ കർ 86 കർ



87 ഉേ ശികാർ 88



ാ . . . . . . . . . . . . . 174



വ ാപാരെമേന താൻ . . . . . . . . . . . . 175 ം ദിേ ശ- . . . . . . . . . . . . . . 176



േയാജികാധാരികകൾ . . . . . . . . . . . . . . . 176



89 ആധാരിക ർ 90 വിവ



മാ ം . . . . . . . . . . . . . . . . 176



േപാൽ മാറിമാറി . . . . . . . . . . . . . . . 177 ത ിതം



ാ- . . . . . . . . . 154



േമൽ ലിംഗവചന- . . . . . . . . . . . . . . 154



ാ- . . . . . . . . . . . 166



ാവിൻ- . . . . . . . . . . . 166 കാരകം



47 അം ത യം ദ



55 ത



നായ കർ



75 നാമ ം



46 ന ംസകമലിംഗംതാ- . . . . . . . . . . . . . . . . . 128



54 അംഗ



ാ ം . . . . . . . . . . . . . . . . 163



ം ീകൾ . . . . . . . . . . . . . 127



ിെയ



”- . . . . . . . . . . . . 162



ംഗം തനിേയ നി ാം . . . . . . . . . . . . . . 163



71 ആധാരിേകാേ ശികക- . . . . . . . . . . . . . . . 164



ലിംഗം 41 നാമാർ



69 ഇ



േവതി േമ േച ം . . . . . . . . . . . . . . . 162



91 േഭദകാർ



തിയിൽ . . . . . . . . . . . . . . . 180



61 സംേബാധനയിൽ ഏ േച - . . . . . . . . . . . 155



92 അ



62 കർ ാർ



ിൽ . . . . . . . . . . 156



93 അനൾ െവ



ലിംഗംതാൻ . . . . . . . . . . . . 182



- . . . . . . . . . . . . . . 159



94 സംഖ ാനാമ



ിലാെമ



63 ഗതി േചർ 64



ലം നിമി



ം



ീബനാമ വിഭ



മിത ാദി . . . . . . . . . . . . . . . . . 160 വിഭ



65 ഖിലം 66 കാലേദശ



തിത ാദ ർ



ിൽ . . . . . . . . . . . . 182



95 േദശകാല മാണാർ



ാഭാസം



. . . . . . . . . . . . . . 184 ം . . . . . . . . . . . . . . . 184



കാലം



മിര ി ം . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 161



96 കാല



ി



ി



(ഇ, ഉം, ഉ



െളെ ാ - . . . . . . . . . . . . . . . . 161



97 ധാത



ം സ രേമാ ചിേ ാ . . . . . . . . . . . . . 189



)



ൾ . . . . 189



351



കാരികാ ചിക



തകാരമിര ി



ം . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 190



99 ഏകമാ കമാ



98



. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 191



129 വികാരെമ



ിൽ . . . . . . . . . . . . . . . 191



130 െകാ



100 റാ ചി



കാല



101 ആയിേപാ ് ച



െവ



ാം . . . . . . . . . . . 192



102 കാരിത



േചർ



ംഗം . . . . . . . . . . 193



ർശേയാഗ



ാ- . . . . . . . . . . . 194



ിൽ



103 ഭാവ ർ



104 സാർ കാലികമായി ം . . . . . . . . . . . . . . . . 195 105 കാലവാചി ത യാ



ം . . . . . . . . . . . . . . . . 196



106 മലയാള



. . . . . . . . . . . . . . . . . . 197



ിലാകെ



107 വി തം ദീർഘേയാഗ ത ം . . . . . . . . . . . . . 198 108 അ നാസികസംസർ ം . . . . . . . . . . . . . . . 199 109 ആനാൾ വാേയേനക



ി- . . . . . . . . . . . . 209



കാരം 110 ധാ വർ



ം



റി



. . . . . . . . . . . . . . . 215



111 നിേയാജകം നിേയാഗ



ിൽ; . . . . . . . . . . . 215



112 അേ നിേയാജക



ി ൽ; . . . . . . . . . . . . . 216



113 നിേയാജക കാര



ിൽ . . . . . . . . . . . . . . . 216



114 പിരി ി ം 115 അ



േയാഗി



ാം . . . . . . . . . . . . . . 218



േയാഗധാത ർ



ം . . . . . . . . . . . . . . 218



116 ആ ം േചർ 117 ആ േചർ



താ



- . . . . . . . . . . . . . 220



ാൽ ത പ- . . . . . . . . . . . . 220



118 ആശി ർ



ി



128 നാമം സ രാ



131



മാെണ ിൽ . . . . . . . . . . . . 233 ിേയ നാമം . . . . . . . . . . . . . . . 234



ാംെപ കെയ



ണം



സ



അ 133 അ



േയാേഗ ലാർ



134 വരാമ



േയാഗ



ിര



ം േചർ ിൽ



135 ആ നിേഷധ



ത യമാം; . . . . . . . . . . . . . . 256



136 ഇ യ കൾ േചർ



ാൿ േയാഗ



ി- . . . . . . . . . . 257



138 വിധായക



ിൽ േവണിെ



. . . . . . . . . . . . 257



139 ശീലാർ



ീബ പ



140 േശഷമാകാരാ



ധാ - . . . . . . . . . . . . . 225 ി- . . . . . . . . . . 226



, ധാ



. . . . . . . . . . . . . . 226



124 ഖരാേദശമിര ി ം . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 227 125 ര-ല-ളാ



ൾ, ഴാ



126 ഏകമാ കമാ 127 ഇ– ത യ



അംഗ ിയ 141 േപരി



കീഴട



. . . . . . . . . . . . . . . . . . 264 േപെര ം



142 അ എ 143



വിനയിൽ . . . . . . . . . . . . . . . . 267



റി ടാെതതാൻ ശീല- . . . . . . . . . . . . . . . 267 ം െകാ



ൾ . . . . . . . . . . . . 228 തിയായ് . . . . . . . . . . . 233



ാം . . . . . . . . . . . . . 267



146 േപെര ം ലിംഗേയാഗ



ാൽ . . . . . . . . . . . 270



വിനെയ ം 147 വിനെയ 148



ള



േ ; . . . . . . . . . . . . . . . . 272



ർബലം ത പം താൻ . . . . . . . . . . . . . . 273



149 േചർ



പിൻവിനെയ



ി- . . . . . . . . . . . . 273



150 അ പാധി ിയ ന - . . . . . . . . . . . . . . . . . 274 151 ഇൽ കി കിൽ 152



തകാല



തയ



ൾ . . . . . . . . . . . 275



ിലാൽ േചർ



- . . . . . . . . . . . . 275



153 ഏതാനേവതാൻ തൻവിന- . . . . . . . . . . . . 276



. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 228 ാൽ



ാൽ . . . . . . . . . . . . 258



മായ . . . . . . . . . . . . . . . . . 258



േയാഗം



ി േശഷ



ത യം േവ



ി - . . . . . . . . . . . . . . . . 256



137 ഭാവിയിൽ



145 െവ ം േഭദകമായി ം . . . . . . . . . . . . . . . . . . 270



നാമധാ 123 ഇ



ം . . . . . . . . . . . . . 243



ൾ . . . . . . . . . . . . . . . . 249 നിേഷധം



തി ം സ ഭാവ ം 121 ഇ



േയാഗം



132 വിനെയ ം േചർ േപാെല . . . . . . . . . . . . . 243



144 ഒ െവ



േയാജകം ജനി ീ - . . . . . . . . . . . . . . . . 225



122 കാരിത



ിൽ . . . . . . . . . . . . 234



ന - . . . . . . . . . . . . . . . 221



119 അകാരമാ കന - . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 224 120



. . . . . . . . . . . . . 234



ി െ



തി 154 അൽ, തൽ,



, , ച, തി,



് ,



ം, . . . . . . 287



352



പരിശി ം



155 ബ



ലം



ിയാകാര ം . . . . . . . . . . . . . . . 288



156 മ നിേഷധ



തിയിൽ; . . . . . . . . . . . . . . . 288



157 ദ ിത ം ഖരത ം േചർ 158 ധാ



പം ചിേലട



159 ചിേലട 160



പ



ി- . . . . . . . . . . . . . 289 . . . . . . . . . . . . . . . . 289



പധാദീർഘം, . . . . . . . . . . . . . . . 289 ിെനാ



െപാ



- . . . . . . . . . . . . . 290



കാരക



െപാ 175 കർ



ിയാപദ



. . . . . . . . . . . . . . 313



176 വിേശഷണവിേശഷ 177 ന ംസക 178 അർ



ൾ . . . . . . . . . . . . . 313



ിൽ വചന- . . . . . . . . . . . . . . . 313



ംതാൻ



ത യേ



179 ലിംഗം സം തനാമ 180 നാമെ



്



ം



ൾ



ാൾ . . . . . . . 314



ൾ — . . . . . . . . . . . . 314



േവെറ നാമ



ാൽ . . . . . . . . . . . . 316



161 അകാരംതാൻ ഇകാരംതാൻ . . . . . . . . . . . . 291 162 കാരകാർ



ം പേലട



181 വിഭ



േഭദകം 163 േഭദക



ിൽ



തിതാൻ . . . . . . . . . . . . . . 296



164 ആയ–ആയി–കൾ



ടാെത . . . . . . . . . . . . . 297



165 സാംഖ ം റെ ാരി 166 വിഭ



- . . . . . . . . . . . . . . . 297



ാഭാസ പ



സമാസം



ം . . . . . . . . . . . . . 292



- . . . . . . . . . . . . . . . . 299



നിപാത ം അവ യ ം



ി



റി



ടാെത . . . . . . . . . . . . . . . . . . 317



182 വിേശഷണവിേശഷ



ൾ . . . . . . . . . . . . . . 319



183 വിേശഷണം വിേശഷ േ 184 ദ



ൻസ



യാർ



185 വിേശഷണീഭാവചി



ാ- . . . . . . . . . . 320 ിൽ . . . . . . . . . . . . 321



ം . . . . . . . . . . . . . . . . 321



186 സമാസ



ിൽ പരാധീന- . . . . . . . . . . . . . . 322



187



റവിെ



തീതി



ിൽ . . . . . . . . . . . . . . . . 323



167 എൻ നി പകമാം ധാ , . . . . . . . . . . . . . . 303 168 വിനെയ ം ഷി േ 169 സ



യവിക



ാ- . . . . . . . . . . . . . . . 304



ൾ . . . . . . . . . . . . . . . . . . 305 ആകാ



170 അേന ാന ാേപ 171 ആഖ ാത 172 കർ



യാകാം



ി മാഖ



ാ, കർ ം,



ശേ ാൽ 188



ല



189 ദ ിത ം, ൈദർഘ ം, ; . . . . . . . . . . 310



ം . . . . . . . . . . . . . . . 310



ിയ — ഇേത . . . . . . . . . 312



173 വിേശഷണവിേശഷ



ൾ . . . . . . . . . . . . . 312



174 ഗതിതാൻ താൻ വിള



. . . . . . . . . . . . . . 312



190



ി



തിയിൽ സാരം . . . . . . . . . . . . . . . . 327 തയ



ിൻ . . . . . . 329



ത യം സ രേമാ ചിേ ാ . . . . . . . . . . . . . 330



191 ബാഹ ാഭ 192 സ



രേഭദ



ാൽ . . . . . . . . . . . . . 332



ം സാധാരണം േദശ — . . . . . . . . . . . 332



193 ബാഹ ം ത



വമായി . . . . . . . . . . . . . . . . 333



194 സം ത ഥമാ പം . . . . . . . . . . . . . . . . . 334



ചിക Adverbal Participle, 196 Amabantur, 165



അകാരിതം, 114, 190, 201, 226, 229 അകാലികാഖ ാതം, 204 അക്ബർ, 53 അ രമാല, 55, 57 അകർ ം, 229 അകർ കം, 114, 174, 199, 230, 246 അകർ കസകർ കേഭദം, 206 അഖ ിതകാലാഖ ാതം, 204 അഗ നി, 264 അഗ ം, 67 അേചതന കർ കം, 227, 229–231 അേചതന േയാജകം, 231 അ ാമ രം, 105 അതിഖരം, 55, 62 അതിശായനത ിതം, 182 അധികരണം, 171, 177, 223, 266, 311 അനചി ച, 99 അനതി രസ ിഹിതവാചി, 212 അനവേ ദകം, 264, 265, 275, 282, 284, 285 അനാ ാവാചി, 114 അ ായകം, 215, 259, 261, 265, 269 അ ായകവിധായക ൾ, 269 അ നാസികം, 55, 62, 141, 184, 199, 227, 330 അ നാസികത ാഗം, 322 അ നാസിക ിയ ാർ, 93 അ നാസിക മം, 212 അ നാസികേലാപം, 157 അ നാസികസംസർ ം, 199, 207, 297 അ നാസികാതി സരം, 17, 102, 190 അ നാസികാേദശം, 104 അ ദാനം, 59



Finite Verbs, 196, 284 Harmonic Sequence of Vowels, 205 Infinitive, 284 Mood, 284 Participle, 196 preposition, 150 Relative Participle, 197 Relative Pronoun, 268 Verbal Participle, 196 അംഗം, 121, 263 അംഗ ിയ, 263 അംഗ ിയ, 161 അംഗ ത യം, 130, 146, 193, 194, 197, 201, 206, 230 അംഗസം ാരം, 166, 193, 253, 298 അംഗസാധ ിയ, 264 അംഗി, 263 അംശവാചി, 114 അകാമ , 165 അകാരം, 90, 131 അകാരേലാപം, 234 അകാരാ ശ ം, 125



353



354 അ



േയാഗം, 212, 217, 220, 239, 253, 256, 257, 284, 327 അ ബ ിവർ മാനം, 207, 212 അ സ ാരം, 77, 105, 130, 131, 195 അേനകാ രം, 329 അ ഃ ം, 56 അ ാഗമം, 95 അ ാദി ാസം, 49 അ ദ ിത ം, 297, 298 അ േരഫം, 82 അ േലാപം, 91 അ വ നം, 69, 75, 329 അന ാർ കം, 114 അേന ാന ാഭാവം, 257 അന യവ ാ ി, 230 അപരി ി ഭാവി, 247 അപരി ി തം, 247 അപരി ി വർ മാനം, 247 അപരി ്ഛി ം, 250 അപാദാനം, 266 അ ർ ിയ, കാ ക ‘അംഗ ിയ’ അേപാ ാരം, 310 അഭിവ ാപകം, 171 അേഭദസംബ ം, 313 അേഭദാന യം, 253 അ ി ആശാൻ, 52 അര കാരം, 74 അലിംഗബ വചനം, 135, 141, 155 അ സമാസം, 97 അവധാരകം, 240 അവധാരകഭാവി, 196, 202, 207, 220, 254, 268 അവധാരണനിപാതം, 304 അവ യം, 109, 303, 313, 326 അൻ ത യം, 153 അർ ൾ, 165 അർ ച ചി ം, 74 ആകാം , 309, 311 ആകാരം, 70 ആകാരാ ം, 256, 258 ആഖ , 309, 311 ആഖ ാതം, 165, 193, 198, 221, 259, 270, 280, 296, 309, 311 ആഖ ാത ൾ, 274 ആഖ ാതനാമം, 165, 270 ആഗമ ത യം, 157 ആഗമ മാണം, 67



പരിശി ം



ആഗമസ ി, 91 ആേദശസ ി, 102 ആദ ര ാസം, 49 ആദ ാവിഡശ ം, 132 ആദ സ ര ൾ, 255 ആധാരിക, 176, 277, 320, 350 ആധാരികാ ത യം, 165, 276 ആധാരികാഭാസം, 165, 183 ആധാരികാവിഭ ി, 152, 158, 161, 163 ആ നികമലയാളം, 93, 253 ആ ശ ചി ാമണി, 50 ആഭ ര ൾ, 332 ആഭ ര യ ം, 59 ആര എ ്, 75 ആര ാവിഡസം ാരം, 14 ആര ഭാഷകൾ, 165, 195, 208, 212, 230, 251, 298 ആശാസകം, 220 ആശാസക കാരം, 283 ഇ ത യം, 233 ഇഩ , 141 ഩ ഇം ീ ്, 150, 188, 332 ഇകാരം, 74 ഇകാരാ ം, 126, 234, 340 ഇടനില, 118, 121 ഇനി ഇര ി ്, 163 ഇ ത യം, 291 ഇര ി തകാരം, 105 ഇര ി ്, 143, 161, 166, 191, 199, 206, 230, 232, 252, 283, 330 ഇ പാെന , 203 ഇ പാേന ്, 298 ഇറധാ , 212 ഇറ കാലം, 206 ഈകാരാ ം, 342 ഈഷൽ ം, 59 ഉകാരാ ം, 190, 342 ഉകാേരാ ാരണം, 19 ഉ ാരണം, 59, 64, 88, 89 ഉണാദി ം, 326 ഉ നീലിസേ ശം, 36, 42, 44, 46, 49, 52, 69 ഉ മ ഷൻ, 201, 209, 211, 282 ഉ മ ത യം, 209 ഉ മമധ മ ൾ, 212 ഉ മസർ നാമം, 113, 138, 143, 201 ഉ ൈമകവചനം, 210



കാരികാ ചിക



ഉ രപദം, 317 ഉത്ധാ , 212 ഉദാ ാദിസ രേഭദം, 11 ഉേ ശിക, 175, 177, 319 ഉേ ശികാ ത യം, 139 ഉേ ശികാവിഭ ി, 152, 157, 175, 278 ഉന ്, 298 ഉ ാമം, 104 ഉപചാരന ായം, 279 ഉപധ, 289, 290 ഉപമാഗർഭം, 321 ഉപമാന ം, 321 ഉപമാ ം, 321 ഉപസർ ധാ ൾ, 243 ഉപസർ ാ േയാഗം, 250 ഉപാ ം, 289 ഉ ത യാ ം, 202 ഉഭയസ ി, 87 ഉരിെചാ ്, 118 ഉൗ ത ാഗം, 299 ഊകാരാ ം, 342 ഊ ാ ്, 56 ഋകാരം, 68, 78 എകാരം, 70, 91 എകാേരാ ാരണം, 74 എ ൻ, 45, 49, 53 എ ്, 64 െഎകാരം, 19 െഎ , 12 െഎ , 298 െഎ േറാപ ൻഭാഷകൾ, 142, 299 െഎ നരിതനാർ, 13 എൺ വടികൾ, 298 ഏക സമാേവശം, 261 ഏകമാ കം, 191, 327, 335 ഏകവചനം, 132, 135, 155, 157, 209, 253 ഏകാ രം, 79, 327, 329, 335 ഏകാരാ ം, 342 ഏകാർ തീതി, 323 ഏധാംചേ , 250 ഏധാംബ വ, 250 ഏധാമാസ, 250 ഐ വ ാകരണം, 118 ഒകാരാ ം, 343 ഒ സമാസ ൾ, 318 ഒൗദാസീന , 69, 72, 279



355 ഒൗപമ ന ായം, 279 ഒൗപേ ഷികം, 171 ഓകാരാ ം, 343 ഓ ം, 62, 72, 92, 340 ഔകാരം, 80 കകാരം, 80, 95 കകാരമിര ി ്, 153 കകാര ം, 92 കകാരാ ം, 328, 343 ക ം, 62 ക ണി ർ, 49 ക രാമായണം, 52 കപിലർ, 12 ക രാമായണ, 38 കരണം, 170, 266 കരണ ധാനം, 223 കരണവി മം, 63, 65 കരേണ േയാഗം, 223 കരി മി കാലം, 41, 50 കേരാതി, 115, 196, 264 കറടാ ൾ, 328 കവർ ം, 80 കാരക ്, 264, 285, 289, 291 കാരക ൾ, 291 കാരകതൽ ഷൻ, 320 കാരക കരണം, 167 കാരികാ ചിക, 349 കാരിത ൾ, 114, 201, 285, 288 കാരിതധാ , 190, 193, 234 കാരിതാകാരിതം, 225, 232 കാരിതീകരണം, 229 കാര കാരണഭാവം, 278 കാല പരിേ ദം, 176 കാലതാരതമ ം, 277 കാല കരണം, 189 കാല ത യം, 192, 198, 200, 211, 247, 250, 280 കാലമർ ം, 184 കാലാ േയാഗം, 239, 243, 247, 250 കാവ ാദർശകർ ാ ്, 333 കാൽെഡ ൽ, 22, 25, 26, 34, 129, 140, 145, 157, 201–203, 205, 206, 210–212, 255, 268, 282, 284, 299 ൻന ാർ, 53 ർ കൾ, 115, 196, 264, 265 രം, 58, 96, 99



356 ത, 114 തി, 9, 108, 112, 196, 303, 325 തി ്, 181, 201, 240, 264, 284, 285, 287 തി ത് ത യം, 288 തിജാതി, 331 തി തികൾ, 270 തിവിേശഷണം, 116 ൾ, 179 കൾ, 240, 263, 285 ദ ശ ം, 128 ഗാഥ, 37 ാ ്, 49 േകരളവർ , 53 േകരളവർ രാമായണം, 164, 314, 323 േകരേളാൽ ി, 14 േകവല ിയ, 174, 274, 350 േകവല ണിവാചകം, 295 േകവലധാ , 257 േകവല തി, 225, 256, 258 േകവലഭാവ ർ ം, 246 േകശവൻ, 281 െകാ ീരാജ ചരി ം, 51 െകാട ്, 6 െകാ ർ, 15 െകാ മി ്, 5, 41, 118 േകാഡാ, 6 േകാമളധ നി, 96, 98 േകാമാളി പ ൾ, 42 േയാഗം, 232 ിയ, 168, 173, 174, 325 ിയാംഗം, 90, 196, 264, 267 ിയാംഗജം, 117 ിയാംഗനാമം, 270 ിയാതിപ ി, 249 ിയാനാമം, 113, 202, കാ ക ന വിനെയ ം, 328 ിയാന നം, 265 ിയാപദ ൾ, 265, 266, 327 ിയാപരി ദം, 310 ിയാവസാനം, 246 ിയാവാചകം, 108 ിയാവിേശഷണം, 116, 117, 244, 283, 296, 297, 299, 311 ിയാസമാ ി, 246 ിയാസമാസം, 206 ിയാസ യം, 261



പരിശി ം



ിയാർ ിയ, 278 ീബ പം, 258, 297 ാവിഡ ൾ, 145 കർ ാടകം, 132, 145, 157, 200, 203, 211, 212, 253, 281, 298, 299, 329 നവീന, 329 ാചീന, 211, 213 കർ രി േയാഗം, 223 കർ ാ, 266 കർ ാ ്, 168 കർ ിയകൾ, 310, 313, 352 കർ കർ ൾ, 156, 175 കർ പരി ദം, 310 കർ ധാനം, 223 കർ ർ ൾ, 291 കർമവിഭ ി, 272 കർ ം, 168, 173, 174, 266 കർ ണി േയാഗം, 170, 171, 208, 223, 271, 272 കർ ധാരയൻ, 319 കർ ധാനം, 223 കർ വചനീയം, 150 കർ േയാഗം, 230 കർ ാദ ർ ൾ, 291 ഖരം, 55, 62, 330 ഖരദ ിത ം, 322 ഖരാേദശം, 199, 227, 288 ഖരാേദശദ ിത ൾ, 232 ഖില ൾ, 161, 163, 239, 327 ഖിലധാ , 89, 237, 240, 248, 275, 304 ഖിേലാപസം ഹം, 23 ഗതി, 110, 150, 303 ഗമ മാന ിയ, 278 ഗാർ ൈവ ്, 265, 333 ണം, 234, 325 ണ ിയാവിേശഷണം, 297 ണനാമം, 113 ണവാചകം, 108 ണവാചകനാമം, 295 ണവിേശഷണം, 296, 297 ർ ിെ നിഘ , 20, 71 ർ ്, 26, 74, 140, 205, 268, 299 ത ം, 78 ശിഷ ഭാവം, 172 േഗാ ി, 6 േഗാ , 145



കാരികാ ചിക



േഗാഥിക്, 144 ഭാഷ, 94, 144 ാ രം, 58 ാമ ാ േയാഗം, 244 ാൽ, 205, 206, 210 ഘടകം, 110, 303 ഘ വിഭാഗം, 41 േഘാഷം, 55 േഘാഷി, 56 ങകാരം, 80, 106 ങകാരാ ം, 289, 343 ചകാരാ ം, 344 ച ർ ി, 148 ച ർ ശീതിഥിസം , 298 ച േമനവൻ, 54 ച ലാചി ം, 75 ച ാ വം, 44 ച ൾ, 44 ചവർ ം, 80 ചാണക നീതി, 323 ചാരിയ, 118 ചില തികാരം, 12 ചി ൾ, 189, 211, 232 ചി കൾ, 77, 131, 191 െ ്, 93, 100, 113, 116, 140, 145, 157, 184, 212, 213, 268 െ ്, 116 െച മി ്, 5, 118, 201, 202, 205, 213, 298 െച േ രി, 44 െച ർമാഹാ ം, 49 േചതനകർ കം, 229, 231 േചതനനാമ ൾ, 153 േചതന േയാജകം, 231 േചാദ സർ നാമം, 114 ഛ ാരം, 39 ജഡകർ കം, 226 ജഡ േയാജകം, 228 ജന ജനകഭാവം, 172 ജലാംശത ാഗം, 329 ജർ നീയൈവയാകരണൻ, 188 ഞകാരം, 80 ടകാരം, 104 ടകാരലിപി, 30 ടകാരാ ം, 344 ടറാ ൾ, 161 ടവർ ം, 80



357 ഡകാരം, 81 ണകാരാ ം, 344 തകാരാ ം, 126, 344 തെ ാ ി ാ ്, 44 തത് ഷസമാസം, 96 ത വം, 79, 181, 333 ത മം, 181, 333 തദ്ഗതപൗർ ാപര ദ ാരാ, 279 ത ിതം, 285, 299 ത ിത കരണം, 179 ത ിതാ ം, 128, 163 തദ ിതം, 182 തദ ത് ത യം, 163 തനിനാമം, 126 ത ാ ത ിതം, 295 ത ാ ത യ ൾ, 180 തമി ്, 6, 23, 117, 132, 144, 151, 157, 159, 165, 181, 194, 196, 199, 200, 202, 205, 207, 210, 211, 220, 253, 265, 273, 276, 279, 295, 328 പഴയ, 282 തമിഴ്, 49 പാ ി, 49 മലയാം, 49 തവർ ം, 81 തവർേ ാപമർ ം, 18, 190 താദർ ികം, 264 താദർ ം, 176 താ ശാസനം, 207 താലവ — ആകാരാ ം, 340 താലവ — അകാരാ ം, 339 താലവ ം, 62, 70, 71, 80, 92 താലവ സ രം, 190 താലവ ാകാരം, 70, 126 താലവ ാേദശം, 18, 81, 288 താലവ ാ ം, 283 തി വിതാം ർ ഗെസ ്, 305 തീ ധ നി, 96 ് രാമാ ജൻ, കാ ക എ ൻ ത യം, 191 , 6, 145 മലയാളം, 58 തീൈയകവചനം, 150 െത ്, 132, 157, 200, 203, 207, 210, 211, 253, 281, 329, 333 െതാ ്, 298



358 െതാ ിദി, 298 െതാ ായിരം, 298 െതാൺപ ്, 298 െതാൽകാ ിയം, 3 േതാഡാ, 6 ാേദശം, 105, 161 ികർ കം, 175 ിസംഖ ാവാചകശ ം, 200 തൻവിനെയ ം, 98, 159, 272, 276, 285, 304 തൽ ാലവിരാമം, 245 തൽ ഷൻ, 318 ദ ി, 333 ദ ം, 62 ദിഗ വ , 176 ദീർഘം, 330 ദീർഘസമാസം, 318 ദീർഘാ ശ ൾ, 72, 73, 334 ർഘട േയാഗ ൾ, 99 ഢവ ന ൾ, 96 േദശ പരിേ ദം, 176 േദശമർ ം, 184 േദശ ം, 333 േദ ാതകം, 108, 109, 326 േദ ാതകശ ം, 110, 303 വ ം, 325 വ നാമം, 113 ാവിഡം, 56, 103, 126, 135, 140, 142, 159, 164, 195–197, 200, 204–206, 208, 210, 212, 230, 250, 253, 255, 267, 271, 280, 284, 298, 332 ം, 80 ാവിഡവർ ൾ, 67 ാവിഡാ നാസികം, 56 ാവിഡർ, 208 ദ സമാസം, 97 ദ ൻ, 318 ദ ികർ ക േയാഗ ൾ, 174 ദ ി ണ േയാജകം, 232 ദ ിതീയാ ര ാസം, 49 ദ ിത ം, 97, 98, 198, 199, 227, 228, 288, 322, 330 ദ ിത ഖരാേദശ ൾ, 228, 229, 289, 298, 317 ദ ിത നയം, 199 ദ ിത സ ി, 96 ദ ിവചനം, 135 ദ ര ൾ, 329



പരിശി ം



ധാ , 325, 332 ധാ പാഠം, 327, 339 ധാത ധികാരം, 187 ധാത ാ നാസികം, 32 ധ നി, 96, 298 ധർ ി, 325, 327 നകാരം, 130, 131 നകാരധ നി, 64 നകാര തി, 68 നകാരാ ം, 126, 345 ന വിന, 204, 264 ന വിനെയ ം, 24, 90, 200, 204, 206, 213, 217, 220, 221, 240, 243, 247, 252, 257, 261, 265, 272, 274, 279, 281–284, 297, 310 ന ൽ, 20, 50, 201, 274, 281 ന ംസക േപെര നാമ ൾ, 271 ന ംസക ത യം, 129 ന ംസകം, 90, 125, 141, 201, 204, 253 ന ംസകദ ൻ, 321 ന ംസകനാമ ൾ, 232 ന ംസക ത യം, 132, 258, 315 ന ംസക ഥമ ഷൻ, 165 ന ംസകബ വചനം, 133, 146 ന ംസകലിംഗം, 156, 283 ന ംസകവിേശഷണ ൾ, 314 ന ംസകാഖ ാതം, 146 ന ംസൈകകവചനം, 133, 203, 212 ന ിയാർ, 98 നളചരിതം, 313 നാേടാടി മി ്, 217 നാേടാടി ാഷ, 273 നാനാസർ നാമം, 113 നാമം, 8, 108, 112, 122, 132, 173, 303, 325, 332 നാമ തികൾ, 295 നാമധാ കരണം, 233 നാമനിർ ായി, 183 നാമ ത യ ൾ, 285 നാമേഭദക ൾ, 331 നാമ പാവലി, 155 നാമവിേശഷണം, 116, 117, 266, 296, 297, 299, 311 നാമശ ൾ, 112 നാമാംഗം, 117, 196, 264 നാമാംഗജം, 270 നികൾകാലം, 204



കാരികാ ചിക



നിഗീർ കർ കം, 175, 219 നിത സമാസം, 295 നിപാതം, 10, 89, 91, 94, 109, 122, 170, 184, 193, 195, 217, 251, 261, 275, 277, 279, 282, 304 നിപാതേയാഗം, 258 നിപാതാവ യ ൾ, 303 നിമി ൈനമി ികഭാവം, 278 നിേയാജക കാരം, 217, 270 നിേയാജക ത യം, 91 നിേയാജകബ വചനം, 254, 258 നിേയാജകമ മബ വചനം, 24 നിേയാജകമ ൈമകവചനം, 157 നിേയാജകമധ മ ഷൻ, 220 നിേയാജകാദി കാരം, 280 നിേയാജകാ ായക ൾ, 257 നിര നാസിക, 205 നി പക ിയ, 304 നി ാസവാ , 59 നിേഷധം, 258 നിേഷധകം, 271 നിേഷധകനിർേ ശകം, 269 നിേഷധകവിധായകം, 269 നിേഷധ കരണം, 251 നിേഷധ തി, 288 നിേഷധമാർ ം, 193 നിർ ി വാചി, 113 നിർേ ശകം, 215, 259, 265, 269 നിർേ ശികാ പം, 130 നിർേ ശികാവിഭ ി, 138, 152, 157, 170, 199, 319 േനമ ം, 59 ന ഗ്ഭാവം, 276 ‘െ ’ എ ഉ ാരണം, 27 ‘ഩ’ ലിപി, 34 ഩകാരം, 81, 139 ഩകാരേലാപം, 205 ഩകാരാഗമം, 93 ഩാ ാംഗം, 154 പം ിശ ം, 299 പകാരാ ം, 345 പ ദം, 117, 118 പ മലയാളം, 50 പ മി, 148 പതി ി ്, 12, 17, 41 പദം, 107, 309, 325



359 പദമ ം, 83, 99 പദമ സ ി, 87, 93 പദസ പം, 121 പദാ മകാരം, 77 പദാ സ ി, 87 പദാർ ം, 325 പ ിര ്, 298 പര ിരീ ്, 332 പരേ ്, 195 പരസവർ ം, 106 പരാർ ി, 245 പരി ദം, 310 പരിണാമം, 245 പരിമാണം, 63, 117 പരിശി ം, 339 പേരാ വാചി, 212 പേരാ സർ നാമം, 213 പര ാ ദ മാദ ർ കധാ േയാഗം, 278 പറ ി, 332 പ വിന, 112, 115, 196, 240, 264, 273, 296, 297 പവർ ം, 81 പാ ികവിനെയ ം, 98, 240, 272, 275, 279, 284, 285, 304 പാ രീതി, 52, 53 പാണിനി, 75, 87, 100, 147, 180, 188, 237, 264, 326 പാദ ാഗമം, 288 പാ ാത ർ, 119 പിൻ വിന, 264 പിൻവിനെയ ം, 23, 204, 240, 243, 246, 252, 265, 272, 273, 277, 278 ം ീ ത യ ൾ, 127 ം ീബ വചനം, 133, 145, 314 ം ീേഭദം, 125 ഷ ത യ ൾ, 89, 143, 165, 194, 197, 200–202, 206, 208–210, 255, 274, 283 ഷേഭദനിരാസം, 21 ഷവചനേഭദം, 203, 216, 253, 269 ഷൻ, 125 ിംഗം, 127, 155, 320 ിംഗ ത യം, 126 ിംഗ പം, 315 ിംൈഗകവചന ത യം, 133 ജകബ വചനം, 135, 139, 145 രണാ േയാഗം, 239, 243, 249



360 രണി, 184, 299 ർ ിയ, കാ ക ‘അംഗ ിയ’ ർ വ നം, 81, 211, 275 ർ കാല ിയ, 278 ർ പദം, 317 ർ സവർ ം, 106, 288 െപ മാൾതി െമാഴി, 38 േപെര ം, 90, 93, 115, 142, 165, 183, 196, 202, 240, 255, 258, 265–267, 296, 297, 304 േപെര നാമ ൾ, 145, 210, 270, 278 േപെര ത യം, 93, 271 േപെര പം, 110 േപർ, 118 െപാ ം, 313 േപാർ ഗീ ്, 332 കടധ നി, 78 കാരം, 215, 219, 284 കാര കരണം, 215 തി, 118, 187, 334 തി ത യം, 94, 121, 164 തി ാനം, 334 തിസ പം, 297 ിയാവിേശഷണം, 328 ഹ ം, 94 തി ാഹിക, 152, 156, 157, 165, 168, 199, 232, 319 തിദ ി, 169 തിനിവർ നം, 329 ത യം, 118, 150, 164, 285 ത യതകാരം, 103 ത യസ രം, 105 ത യാദി കാരം, 95 ത യാ ം, 166, 201, 203, 281 ഥമ ഷൻ, 209, 220 ഥമബ വചനം, 209 ഥൈമകവചനം, 334 ഥേമാ മ ഷൻ, 216 പ ം, 325 മാണാർ ം, 184 േയാഗ കരണം, 223 േയാജക കർ ാ ്, 174, 187 േയാജക തി, 114, 225, 234 േയാജിക, 152, 158, 170, 171, 176, 319, 350 േയാജ കർ ാ ്, 174, 187 ാചീന േയാഗ ൾ, 322



പരിശി ം



ാചീനമലയാളം, 253 ാതിപദിക പം, 334 ാൿ േയാഗം, 217, 218, 220, 243, 246, 247, 257, 259, 261, 274, 277, 284 പൗർ കാലികം, 264, 265 ഫലസേ ഹം, 245 ഫലാ ി, 248 ഫലാ യം, 168 ബ വചനം, 106, 127, 132, 135, 209, 254, 314 ബ ീഹി, 97, 318, 320 ബാല േബാധനവചനം, 147 ബി , 195 ാ യി, 6 ാ ണ ഹ ൾ, 15 ഭേ ാജി, 100 ഭ കാളി ാ ്, 42 ഭവത്കാലം, 206 ഭവന ി, 117, 203, 328 ഭാഗവതം, 323 ഭാരതം, 46 ഭാവ ത യം, 172 ഭാവ ധാനമാഖ ാതം, 166 ഭാവ പം, കാ ക തൻവിനെയ ം ഭാവാർ ക ത് ത യം, 181 ഭാവി, 189, 208, 217, 240, 252, 264 ഭാവി ിയാന നം, കാ ക പിൻവിെയ ം ഭാവിേപെര ം, 183, 267 ഭാവി ത യം, 105, 201, 202, 206, 281, 282 ഭാവിവിനെയ ം, 201 ഭാേവ േയാഗം, 219, 224 ഭാവ ാഖ ാതം, 201 ഭാഷ, 325 ഭാഷാതൽ ഷ ൾ, 320 തം, 189, 240, 252, 254, 264 തകാല–ഉ മ ൈഷക വചനം, 165 ത ിയാന നം, കാ ക ൻവിനെയ ം ത കാരം, 230 തേപെര ം, 183 ത ത യം, 198, 263, 267, 273 ത ം, 248 താഖ ാതം, 273, 280 േഭദകം, 108, 115, 122, 181, 199, 303, 325, 326 േഭദക തി, 112, 253, 270 േഭദകവിേശഷണം, 116 േഭദകശ ൾ, 112 േഭദകാധികാരം, 295



കാരികാ ചിക



േഭദകാ േയാഗം, 239, 243 േഭദകാർ തി, 181 മണം, 329 മകാര ഩകാരം, 106 മകാരം, 105, 139, 194 മകാരചി ്, 79 മകാരാ ം, 345 മണി വാളം, 43, 49–51, 265 മ മലയാളം, 253 മധ മം, 56, 73, 82, 220 മധ മ ൾ, 192 മധ മപദേലാപി, 320 മധ മ ഷൻ, 139, 209 മധ മബ വചന ത യം, 195 മധ േമാ മബ വചന ൾ, 209 മ ാടിയാർ, 98 മ വിനെയ ം, 91 മലയാ , 41, 49 മലയാളം, 48, 101, 105, 118, 139, 144, 149, 157, 159, 197, 200, 203, 211, 218, 234, 251, 253, 281 മലയാളകവിൾ, 318 മലയാളകാലം, 42 മലയാളേദശം, 3 മലയാളവ ാകരണം, 50, 151, 157 മലയാളാ രമാല, 58 മലയാളികൾ, 93 മൈലനാ ്, 5 മഹാ ാണ, 66 മഹാഭാരതം, 314 മഹാരാ ി, 100 മാർ േഭദം, 61, 63 മാൽേ ാ, 6 മി ിയ, 206 മി വിഭ ി, 159 മി സമാസ ൾ, 318 മാല, 13 റ വാദം, 295 വിന, 112, 115, 196, 200, 203, 240, 264, 267, 273, 274, 283, 310, 331 ൻ വിന, 264 ൻവിനെയ ം, 98, 166, 203, 204, 240, 243, 244, 265, 267, 272, 278–280, 303 ല ാവിഡഭാഷ, 7 ർ ന ം, 62



361 , 55, 98 ാരണം, 67 േമഘസേ ശം, 318 േമയനാമം, 113 യകാരം, 76, 92, 93, 191 യകാരവകാര ൾ, 73, 335 യകാരാഗമം, 73, 283 യകാരാ ം, 190, 345 യാ ാംഗം, 42 യാ നി ം, 326 േറാപ ാർ, 205 േയാഗദ ിത ൾ, 231 േയാഗ ാർ ം, 176 രവിവർ ലേശഖരൻ, 14 രവർ ം, 66 രസികര ിനി, 75 രാമകഥ ാ ്, 52 രാമചരിതം, 42, 49, 51 രാമായണം, 46 രായസ ാർ, 305 േരഫം, 76, 78, 192 േരഫേലാപം, 137 േരഫ തി, 76 േരഫാ ം, 131, 345 റ( )കാരാ ം, 346 റകാരം, 30, 191 റകാരധ നി, 67 ലകാരചി ്, 77 ലകാരധ നി, 81 ലകാരളകാര ൾ, 82 ലകാരാ ം, 346 ല േകാടികൾ, 299 ലവർ ം, 66 ലാഘവം, 245 ലാേദശ ൾ, 204 ലാ ിൻ, 298 ലിംഗ കരണം, 125 ലിംഗ ത യം, 97, 122, 126, 154, 163, 270 ലിംഗേഭദം, 117 ലിംഗവചനചി ൾ, 210 ലിംഗസംഖ ാേഭദം, 142 ലിപി, 57, 58, 75 ലീനധ നി, 78 ലീലാതിലകം, 44, 45, 49, 50, 67, 205 ം, 161 ചാരം, 313



362 വിഭ ി, 110 േലാപസ ി, 88 ളകാരഴകാര ൾ, 77 ളകാരാ ം, 192, 347 ഴകാരാ ം, 347 വകാരം, 82, 92, 105 വകാരപകാര ൾ, 282 വകാരാഗമം, 73, 93, 283 വകാരാ ം, 346 വചനെ ാ ം, 314 വചന കരണം, 135 വചന ത യം, 122, 132, 137, 146, 154, 314 വെ ്, 58 വള െക ്, 208, 258, 287 വാക ം, 309 വാക കരണം, 309 വാക മ ം, 198 വാഗമം, 288 വാചകം, 108, 326 വാചകശ ൾ, 303 വാെ ാഴി, 205 വികരണ ത യം, 118 വിക ം, 89 വിക നിപാതം, 304, 305 വിക ാർ ം, 306, 321 വികാരം, 118 വിദ ാവിേനാദിനി, 75 വിധായകം, 215, 252, 265, 269 വിധായകനിേഷധം, 258 വിധായക ത യം, 217 വിധായകാ ായക ൾ, 219, 247 വിധി, 258 വിധി മാർ ം, 193 വിധിനിേഷധം, 240, 252 വിധിവാക ിയാപദം, 251 വിേധയം, 170 വിന, 118, 196 വിനെയ ം, 90, 115, 194, 196, 198, 200, 203, 204, 208, 240, 243, 255, 258, 264, 265, 267, 272, 296, 297, 304, 351 വിനാമം, 102 വിനാമ ിയ, 190 വിഭ ി, 110, 147, 149, 266, 271, 312 വിഭ ി ത യം, 122, 129, 154, 316, 321 വിഭ ി പ ൾ, 70



പരിശി ം



വിഭ ിസംബ ൾ, 112 വിഭ ംഗ ൾ, 152 വിഭ ം, 165, 334 വിഭ ാഭാസം, 98, 131, 184, 277, 299 വിഭാജ പദ ൾ, 118 വിഭാവകം, 117 വിഭാവകേഭദകം, 313 വിയംേകാൾ, 220, 221, 283 വില ണ പ ൾ, 265 വില ണൈശലി, 219 വിേലാമ സ ദായം, 48 വി തം, 198 വി തീകരണം, 273 വി േതാ ാരണം, 89, 208 വിേവചകസർ നാമം, 93, 113 വിവർ ക ത യ ൾ, 297 വിവർ ന ിയ, 327–329 വിശി ിയ, 173, 175 വിേശഷണം, 116, 166, 312 വിേശഷണവാക ം, 270 വിേശഷണവിേശഷ ൾ, 317 വിേശഷ ത യ ൾ, 290 വിേശഷ ം, 312 വിേശഷ ിയ, 277 വിേ ഷം, 329 വീചീതരംഗന ാേയന, 173 േവൺ ധാ , 252 ൈവ തക , 11, 218 ൈവ തഭാഷകൾ, 165 ൈവല ണ ം, 250, 269 ൈവഷയികം, 171 വ നം, 55 വ നസ ി, 88 വ നസ രസ ി, 88 വ നാ ം, 75, 153, 162, 190, 225, 226, 228, 232, 284, 322, 330 വ തിേരകവ ാ ി, 230 വ ധികരണം, 317 വ േപ കം, 114, 141, 269, 271 വ വഹിതസമാസം, 323 വ ാകരണം, 325 വ ാേ പകം, 110, 303 വ ാപാരാ യം, 168 വർ ം, 62 വർ ം, 56, 59, 65, 107 വർ മാല, 57



കാരികാ ചിക



വർ വർ



വികാരം, 88, 157 മാനകാലം, 189, 204, 240, 252, 254, 264 വർ മാനേപെര ം, 183, 313 വർ മാനവിനെയ ം, 203 വർ മാനാഖ ാതം, 200, 205, 212, 284 ശകടേരഫം, 30 ശകാരാ ം, 347 ശകാേരാ ാരണം, 67 ശ ശാന ്, 204 ശ ം, 107, 112, 157, 162, 164 ശ ന നം, 265 ശ വിഭാഗം, 107 ശ ശാ കാര ാർ, 69 ശ സ പം, 121 ശ ാ ശാസനരഹസ ം, 157 ശ ാ വ നം, 199 ശേ ാൽ ി, 325 ശാകടായനാദികൾ, 326 ശാക ർ ി, 326 ശാരദ, 54 ശിഥിലവ നം, 206 ശീലം, 240 ശീലഭാവി, 196, 201, 217, 253, 256, 258, 267 ം, 116 ഭാവി, 201 േഭദക ൾ, 328 ശൗരേസനി, 100 ഷ ി, 148 ഷ ീവിഭ ിചി ം, 35 സംഖ ാനാമം, 142 സംഖ ാവാചകം, 138 സംഖ ാവ വ , 176 സം ാനാമം, 113 സംബ ം, 311 സംബ ിക, 172, 183, 311, 319, 322 സംബ ികാ ത യം, 91 സംബ ികാവിഭ ി, 152, 158, 163, 220, 284 സംബ ികാർ ം, 163, 166 സംേബാധനാവിഭ ി, 155, 159 സംഭാവകവിനെയ ം, 24, 110 സംഭാവന, കാ ക പാ ികവിനെയ ം സംേയാജിക, 169, 319 സംേയാജികാ ത യം, 166 സംേയാജികാവിഭ ി, 152, 157 സം ത ഉകാരം, 73, 74, 342



363 സം തം, 19, 69, 74, 76, 79, 131, 198, 202, 267, 284, 289, 298 സം തവി തം, 74 സം തസ രം, 101 സം തീകരണം, 273 സം േതാകാരം, 36, 89 സം ി ക , 11, 218 സം ി ഭാഷകൾ, 165 സംസാരഭാഷ, 210 സം തം, 99, 118, 125, 135, 141, 143, 144, 147, 149, 151, 159, 171, 179, 188, 203, 204, 206, 234, 251, 265, 292, 314 സം തതർ മ, 203 സം തനാമം, 132 സം തനി കാര ാർ, 326 സം തഭാഷികൾ, 208 സം ത മം, 181 സം തവിഭ ിസം കൾ, 150 സം തൈവയാകരണ ാർ, 94 സം തശ ൾ, 315 സം തൈശലി, 173 സം താ രമാല, 77 സം താദ ാര ഭാഷകൾ, 164 സകാരാ ം, 126, 347 സകർ കം, 114, 171, 174, 199, 229, 231 സജാതീയസ യം, 305 സ ം, 325 സ ി, 118 സ ികാര ം, 288 സ ി കരണം, 87 സ രം, 55, 96 സ ിഹിതവാചി, 212 സ മി, 148 സമാനകർ കം, 267 സമാനാ രം, 55 സമാനാധികരണം, 313, 317 സമാസം, 96, 165 സമാസ കരണം, 317 സമാസവിഭ ികൾ, 160 സ യനിപാതം, 105, 304, 305 സ യവിക ം, 111, 304 സ ി ിയ, 304 സലിംഗബ വചനം, 135, 145, 155 സവർ നം, 106, 190 സഹ ം, 299 സാംഖ ം, 116



364 സാംഖ നാമ ൾ, 297 സാംഖ േഭദക ൾ, 297, 299 സാംഗ ിയാപദം, 250 സാ ി, 266, 311 സാധ ിയ, 263 സാ നാസികഖരം, 330 സാമാന ിയകൾ, 329 സാമാന ധാ , 233 സാമാന നാമം, 113 സാവിര, 299 സാഹിത ശാ ം, 157 സാഹിത സാഹ ം, 224 സാർ നാമികം, 116 സിഥിയൻ ഭാഷകൾ, 154, 268 സി ിയ, 263, 285 രകാ ം തമി ്, 52 റിയൻ ി ാർ, 207 ീ, 125 ീ ംന ംസകേഭദം, 143 ീലിംഗം, 127, 155, 315 ീലിംഗ ത യം, 128, 132 ീലിംൈഗകവചന ത യ, 133 ട ത ായനന ായം, 279 െ ിംഗ്, 57 ർശ ൾ, 192 ീവൻസൺ, 26 സ ത കരണം, 245 സ ഭാവം-ധാ , 188 സ രം, 55, 330 സ രവികാരം, 234 സ രവ നസ ി, 88 സ രസംേയാഗം, 92 സ രസംവരണം, 19 സ രാ ം, 75, 189, 211, 232 സ വാചി, 113 സ സ ാമിഭാവം, 172 സ ാമി, 169, 176, 266 സ ാർ ം, 183, 297 സ്ഖലനം, 329 സർ നാമം, 10, 100, 127, 132, 137, 138, 184, 212, 268, 315, 326 സർ വാചി, 113 ഹകാരം, 62 ഹി ാനി, 332 ഹി ങ്സാങ്, 15 േഹ , 170, 311



പരിശി ം



േഹ േഹ മ ാവം, 279 സ സ രം, 191, 228, 330 ‘ഺ’, 30 ഺകാരം, 30 ഺകാരധ നി, 67 ഺവർ ം, 66, 81, 102



Please write to ⟨[email protected]⟩ to file bugs/problem reports, feature requests and to get involved. Sayahna Foundation • jwra 34, Jagathy • Trivandrum 695014 • india Price: Rs. 220.00